Ogród

Ta partia koszarów zdaje się najmniej pasować do XI oddziału. Przepiękny i świetnie utrzymany ogród w stylu japońskim wyposażony jest nawet we własny, ozdobny strumyczek i spore jeziorko. Ogródek ów otoczony jest ze wszystkich stron werandami, prowadzącymi do pomieszczeń sypialnych, łaźni i stołówki.

Pomimo tego iż ogród zdaje się nijak nie pasować do wojowniczego oddziału XI, jest niezwykle popularnym miejscem. Członkowie jedenastki często przesiadują tutaj w przerwach między treningami i misjami, zajmując się nijako rozmowami i popijaniem sake, tudzież zwyczajnie wylegiwaniem się.

Kamys Tsuki

Dziewczyna dowlekła się do ogrodu i zaczęła się rozglądać. Dość szybko znalazła wygodne miejsce na trawie pod jednym z wysokich drzewek. Całość znajdowała się niedaleko strumyczka, za cichy szmer wody działał usypiająco.

Kamys była na skraju drzemki gdy ktoś delikatnie puknął ja w prawe ramie. Owym kimś rzecz jasna okazał się być Masu. Przełożony wyglądał wciąż na wesołego, a może tym razem nawet nieco energiczniej. Rozsiadł się na trawie nieopodal dziewczyny, utrzymując jednak odległość nijako tolerowalną dla Kamys. W stronę dziewczyny wyciągnął niewielki bukłak, zapewne wypełniony sake. - No to jak? Najadłaś się? Gotowa na "wykład"?

Dziewczyna "wybudziła" się z tego przyjemnego stanu... Zaspana spojrzała tępo na przełożonego, trzeba było przyznać młódce ze jeśli chodzi o jej tępe miny... To były one naprawdę tępe. Mimo tego że się jaszcze nie dobudziła, niemal od razu poznała bukłak, i nie czekając chwyciła go w dłonie żeby po chwili się napić. Zrobiła sobie całkiem spory łyk, później oddała naczynie, i już nieco rozbudzona przetarła usta - Uhh. Najadłam się, i chyba jestem gotowa - usidła po turecku i zaczęła się lekko przeciągać.

- No dobra. To zaczynam, jak coś pytaj. - Masu sam wypił spoty łyk sake, dopiero później zabrał się za "wykładanie" swojej wiedzy. - Sprawy z nami, shinigami, mają się tak, że każdy z nas posiada swoją katanę. Nazywamy je zanpakutou, ze względu na to że można nimi ciachać dusze. No i widzisz, te nasze kosy nie są takie całkiem normalne. W każdym z mieczy zamieszkuje istota będąca fragmentem duszy swojego użytkownika. Nie jestem specjalistą, ale działa to z grubsza tak iż stworek w twojej kosie jest częścią Ciebie samej. Każdy taki stworek posiada niezwykłe umiejętności. No i ten stworek potrafi zmienić kształt broni w której mieszka. Jeśli powiesz jego imię, to uwalnia swoją moc przekształcając przykładowo twoją katanę, w szablę i rękawicę do walki. Zwykle tą drugą formę uruchamia się na jakiś czas, w twoim wypadku jak widzę bron cały czas ma drugą formę. Tą drugą formę miecza nazywamy shikai. Poza niezwykłym kształtem daje ona dostęp do dodatkowych zdolności, o ile uda Ci się je poznać. Tak się to mniej więcej przedstawia.

Dziewczyna słuchała tego co mówił mężczyzna, sporo informacji zgadzało się z tym co mówił Mito... Zmarszczyła lekko brwi, najpewniej próbując się zastanowić nad tym co mężczyzna mówił. Co jakiś czas zerkała na szablę... Kiedy oficer skończył Kamys uniosła lekko głowę - Uhm... Mam chyba dwa pytania... - Podrapała się po głowie prawicą - Czemu w takim razie ten denerwujący demon siedzi w takiej formie...? - Przed drugim pytaniem dziewczyna musiała chwile pomilczeć, wyraźnie znów zaczęła się krępować - A drugie pytanie... Uhhh jeśli się pan bez.. - Chrząknęła cicho, spuściła głowę - jeśli się nie zgodzisz nie będe zła... chciałam tylko zapytać czy mógłby mnie trenować ? - I krępacja jej doszła do tego stopnia ze zaczęła się jąkać - Wcze..śniej trenował mnie Mito-sensei... Ale... On ma... Swoich studentów...

- No wiesz, nie jestem specjalistom. Niektórzy to mówią, że stałe utrzymywanie formy shikai zależne jest od samego ducha miecza. Inni twierdzą że chodzi tu o odpowiednią ilość energii wydzielane przez użytkownika, albo o odpowiednie okoliczności. Ja sam sądzę że wszystkie możliwości mogą mieć jakiś wpływ, ale się nie znam. - Masu wzruszył lekko ramionami najwyraźniej chcąc pokazać również przez gesty że nie ma pojęcia o co chodzi. Gdy zaś usłyszał drugie pytanie wyszczerzył się radośnie. - A słuchaj bo ja właśnie Ci miałem zaproponować. Bo widzę że masz tę kosę i rękawicę, to by się trzeba tym nauczyć bić. A ja takiego się czegoś uczyłem co się nazywa techniką "miecza i pięści". Chciałem się zapytać czy byś się poduczyć nie chciała czasem. Wnioskuję więc ze się zgadzasz co?

Dziewczyna bała się ze mężczyzna ją wyśmieje i tak dalej, a tu nie dość że w cale jej nie wyśmiał, to jeszcze sam chciał zaproponować jej nauczanie. Uniosła głowę otwierając szerzej błękitne oczy, niemal od razu zerknęła na oficera - Uhhhh... Jeśli można... Ja byłabym bardzo wdzięczna... Tylkoo... No... Nie mam czym zapłacić za szkolenie... Raczej krucho u mnie z kasą... - Walała zaznaczyć na początku że nie ma pieniędzy. Znów wyglądała na mocno skrepowaną, no ale co poradzić, miała problemy z rozmową z innymi.

Masu zrobił przez chwilę minę, która mogła miec tylko jedno wytłumaczenie - bardzo się zdziwił. Następnie buchnął radosnym śmiechem i poklepał dziewczynę po prawym ramieniu. Klepnięcie było, rzecz jasna, niezwykle silne i niemal położyło Kamys na ziemi. - Słuchaj Młoda, ja nawet nie pomyślałem o tym żebyś mi płaciła. - Stwierdził przez śmiech, najwyraźniej starając się opanować. - Ahhhh ta młodzież. Wszędzie tylko ta kasa. Jak dla mnie to największy zysk będzie taki, żebyś była w stanie zatłuc przeciwnika silniejszego niż ja. W tedy będziesz mi bardziej pomagać na misjach i w ogóle. - dodał gdy już się całkiem uspokoił.

Dziewczyna zdziwiła się trochę gdy jej przełożony zaczął się śmiać, dopiero klepnięcie doprowadziło ją do normalniejszego stanu, który pozwalał pojmować jako tako świat przy jej niskim poziomie intelektu. Oparła się lekko lewicą na trawce, po czym to na powrót usiadła. - Uhh.... JA dziękuje bardzo - Mimo że wydawała się być mocno zdziwiona , to jednak na jej twarz zaczęło spełzać swoiste szczęście. Cieszyła się że prawdopodobnie pójdzie na przód z rozwijaniem siebie... Oczywiście sama też mogła trenować, jednak zdawała sobie sprawę że nie jet to to samo co treningi pod okiem instruktora - Uhh... nie wiem tylko czy kiedyś będę w stanie - Podrapała się znów po głowie lewicą, przypomniała sobie z jaką łatwością oficer pokonał dużego gozzile z fajnym nosem. Mimo że Kamys była na ogół osoba pewną siebie, to jej samo ocena nie była na tyle wysoka abu uznać że pokona kiedyś coś silniejszego od oficera.

- Nie gadaj bzdur, jasne że będziesz w stanie. Wiesz, ja swoje shikai poznałem dopiero po kilku latach służby. Skoro Tobie udało się w pierwszym dniu, to chyba sama rozumiesz różnicę co nie? - Mężczyzna wyraźnie wierzył w swoją podopieczną i zapewne był bardziej dumny z jej dokonań, niż ona sama. Ostatecznie Kamys w ciąż nie chciała zrozumieć dokładnie o co chodzi i z czego powinna się cieszyć. - No, ale dzisiaj sobie jeszcze odpuścimy. Dolecz sobie ramię, jutro z samego rana spotykamy się na sali treningowej. Z samego rana to znaczy o 8 i mam nadzieje, że się nie spóźnisz co?

Masu po raz kolejny klepnął dziewczynę po ramieniu, po czym to podniósł się powoli. Wyraźnie zamierzał dać wreszcie spokój biednej dziewczynie. Ta w końcu nie lubiła ponoć towarzystwa.

Dziewczyna faktycznie nie bardzo wiedziała co się działo... I na pewno nie była dumna z tego że ten cholerny miecz zaczął do niej gadać, wkurzał ją jak rzadko kto. Zdziwiło ją jednak że ten no cały fragment duszy oficera ujawnił się po kilku latach. Otrząsnęła się lekko, o dziwo wstała niemal od razu po mężczyźnie - Uhhh... Będę ! - Milczała przez chwilę, podrapała się po głowie - Czy... Ten cały fragment duszy Pana... Też jest taki wredny jak mój ?... - Kamys faktycznie nie lubiła ludzi, starała się jednak choć minimalnie ośmielić.

- Mój? No, wrednym to bym go nie nazwał. Raczej... psychopatycznym... ale trzeba mu oddać że naprawdę świetnie wspomaga mnie w walce. - Masu, najpewniej całkiem bezwiednie, przesunął dłoń po rękojeści swojego wakizashi. Niewielkie rozmiary broni w tej formie nieco kontrastowały z jej wyglądem po przemianie, który Kamys zdołała już ujrzeć uprzednio.

- Uhm... - Zerknęła na miecz, faktycznie z tego co pamiętała to po tej całej przemianie nie wyglądał tak hmmm "delikatnie", dziwna sprawa. Spojrzała wyżej w okolice twarz oficera - Nie będę już Pan... Nie będę już Ci marudzić - wciaż wolała by nazywać mężczyznę w bardziej normalny sposób, ale trudno - Jeśli chcesz to możesz wziąć mój dzisiejszy przydział na sake - Skłoniła się mu lekko po czym to ruszyła powoli do wyjścia z ogrodu. Musiała sprawdzić ile ma pieniędzy, i czy będzie ją stać na jakieś środki do konserwacji ostrza - Hej... Demonie, obudzisz mnie jutro tak żebym nie zaspała... Co ? - Doszło do niej że ta dziwna dusza już wcześniej ją budziła na ważniejsze okazje.

- No to do jutra Tsuki. Tylko dzisiaj se odpuść raczej treningi dobra? Lepiej żebyś jutro była wypoczęta. - Masu sam ruszył w inną stronę. Skierował się do części budynku, w którym Kamys jeszcze nie była. Z tego co pamiętała miały tam być kwatery porucznika i kapitana, jednak nie miała pewności. W końcu ze swojego "powitania" z oddziałem nie pamiętała zbyt wiele. Jedynie przebłyski pojawiały się w jej umyśle, jednakże były raczej niewyraźne i trudne do zrozumienia.

- Ta... ktoś musi wprowadzić nieco dyscypliny bo skończysz jako pijaczka w odległych kręgach Rukongai... I to do tego głupia i brzydka pijaczka, a to oznacza że byś zdechła i tyle. - Czerwonek odezwał się niebawem. Tym razem mówił ciszej marudnym, spokojnym głosem. Dziewczyna tym czasem ruszyła przez korytarz, plac treningowy, główny korytarz oraz plac główny by opuścić tereny oddziału XI. Teraz nastało jednak pytanie proste, czy lepiej iść na zakupy do rukongai, gdzie raczej będzie dało się dostać takie rzeczy taniej, czy też spróbować w seireitei, co na pewno będzie bezpieczniejsze i bliższe.

Dziewczyna wcale nie była zadowolona z tego że dziś nie ma trenować... Tak właściwe to nic prócz treningów jej nie zostało. No nic, najwyżej jak wróci spędzi resztę dnia w źródełku...
Właśnie, skoro miała więcej czasu postanowiła się przejść do rukongai, dawno tam nie była, a i tak nie miała dziś nic do roboty... Tak wiec ruszyła w dalszą podróż.

- To bym zdechła... I tyle - westchnęła cicho marszcząc lekko brwi. Mimo ciągutek nie chciała kończyć jako pijaczka, w końcu nie chiała być taka jak ojciec... Słowa o śmierci jednak nie poruszyły jej, raz już umarła i jak by nie patrzeć nieźle na tym wyszła... Mogła robić coś zabawniejszego niż na ziemi i zarabiać na tym... Żreć i pić za darmo, ciekawe co się jej trafi jak zginie jeszcze raz ?

- Ej bez takich mi tutaj! Nie możesz zdechnąć bo chodzę w twoim ciele. Nie chce być kawałkiem czegoś martwego debilko. Normalnie załamać się idzie...- Czerwonek wyraźnie nie był zachwycony wizją śmierci Kamys. W końcu był fragmentem jej duszy, a to oznaczało że zapewne zniknął by wraz z jej śmiercią.

Dziewczyna ruszyła w stronę Rukongai. Co prawda słyszała, że nie przepadają tam za shinigami, jednakże w końcu jakiś czas tam była. Na pewno da się tam przetrwać w czarnym mundurze co nie?

(piszemy w https://bleach.forumpolish.com/inne-f40/rynek-kowalski-t1026.htm#31298 )