Gorące źródła

Budynek ten jest zlokalizowany na skraju miasta. Jest to w miarę logiczne, gdyż zakład ten świadczyć ma usługi rekreacyjne i lecznicze, a obecność gwaru miejskiego i spalin z samochodów bardzo by przeszkadzały w relaksowaniu się klientów. Należy dodać tez że jeżeli ktoś chciałby spędzić tutaj trochę więcej czasu, nic nie stoi na przeszkodzie by wynająć tutaj pokój. Hotel to jednak nie jest - maksymalnie może tutaj mieszkać dwadzieścia jeden osób, przy czym siedem pokojów jest zajętych przez stałą obsługę - dyrektorkę, sprzątacza, kucharza, dwie recepcjonistki, technika i ochroniarza.
W ośrodku tym obecne są aż cztery łaźnie - dwie dla mężczyzn, i dwie dla kobiet, co wyjaśnia pokaźne rozmiary budynku.

-Mistrzu, widzę to! Widzę gorące źródła!-Oświadczyła mężczyźnie jego służąca, chociaż nie było to jakieś specjalnie błyskotliwe - obok budynku dosyć pokaźnych rozmiarów była oświetlona przez latarnie tabliczka z napisem "Gorące źródła Karakura". Drugą rzeczą było to, że par świateł było tam zapalonych, co wskazywało na całodobowy charakter tego przybytku. Trzecią rzeczą było to, że przy tabliczce stała pewna dziewczyna - wyglądała na dosyć przestraszoną i zagubioną, zdawał się jednak na kogoś czekać. Dziwne miejsce, na pewno w środku byłoby jej cieplej... i bezpiecznie.

-Mhmmm... - Burknął pod nosem.
Mężczyzna przetarł twarz oburącz oraz ziewnął. Wyglądał tak, jak by przed chwilą się obudził, a tak naprawdę wyrwano go z zamyślenia. A myśli były piękne... Tak czy siak jego obecny wyraz twarzy mówił wszystko - nie wkur**** mnie - czyli wyglądał tak, jak człowiek po niezbyt miłym przebudzeniu...
Pociągnął za łańcuch by przyciągnąć dziewczynkę do siebie. Pogłaskał ją po głowie z cichym "Dziękuję Karin...", po czym poszedł pod ścianę budynku, gdzie usiadł. Trzeba było dorwać się do pieniędzy... W którym to było bucie? Hmmm... Deviol zdjął jednego i drugiego buta. W jednym znalazł wizytówkę od adwokata, a w drugim znalazł to czego szukał... 1500 Ryo w papierze. No! A teraz można wejść do środka.

Wampir, rzecz jasna po założeniu butów, powstał. Rozejrzał się dookoła, pierwszy raz od kiedy się tutaj znalazł. Tak... jego oczy przykuła postać stojąca przy tablicy. Podrapał się po głowie, uśmiechnąwszy lekko. Przetarł twarz raz jeszcze, aby "zdjąć" z siebie ten mało przyjazny wyraz twarzy. Rzucił okiem na swoją niewolnicę, po czym skinął głową, żeby poszła za nim. Gdzie mieli pójść? Do samotnie stojącej dziewczyny. Mogło to wyglądać podejrzanie, ale co tam... Najwyżej ucieknie.
-Czeka... pani... na kogoś? Późno... trochę, a pogoda też nie najlepsza... - Zapytał się powoli zbierając w myślach odpowiednie słowa.

"Pani" wzdrygnęła się gdy usłyszała głos mężczyzny. Deviol mógł dokładnie zauważyć jak przez jej ciało przeszedł dreszcz, najprawdopodobniej zamyśliła się, nie zauważyła jak nadchodził przestraszyła się. Powoli obróciła się do niego, dzięki czemu brunet mógł ujrzeć jej przyjemną i niewinną buzię. Wyglądała na dosyć zdezorientowaną.

-T-tak... umówiłam się tutaj z... kimś... niedługo powinn...ien być!-Dodała szybko, zauważając nietypowy wygląd nieznajomego, czyli w tym przypadku Deviola.

(Chciałbym tutaj dodać, że płaszcz w jaki jest ubrana jest zapięty.)

Uśmiechnął się od ucha do ucha oraz przymknął oczy. Ręce rozłożył na bok, wzruszył ramionami - rzecz jasna w teatralnym geście.
-Nieeeeeeeeeeeee... wypada młodej damie czekać. - Specjalnie przeciągnął głoskę, a po zakończeniu zdania otworzył oczy. Założył ramiona na piersi. Zaciekawiony przyjrzał się dziewczynie. "Urocze" przeszło mu na myśl, ale cóż... musiał się zbierać. - Oby ten "ktoś" przyszedł tutaj jak najszybciej. Damaaaaaa... nie powinna marznąć na wietrze. Może lepiej schronisz się wewnątrz, mmm? - Zakończył zapytaniem, ale cóż... czas nagli.
Mężczyzna obrócił się na pięcie i ponownie rozłożywszy ręce na boki, oraz wzruszywszy ramionami, wszedł do budynku.

-D-dziękuję... ale już postoję.-Uznała i faktycznie, stała tak przyglądając się mężczyźnie. Dalej była mocno zestresowana i przestraszona, oraz z pewnych powodów, prawdopodobnie dlatego że było ciemno, a oni na dobrą sprawę byli tutaj sami, młoda "dama" trzymała lekko drżąca rękę przy wcięciu w talii, jakby miała tam coś przeciwko jakimś drabom... gaz pieprzowy? Nóż? Miniaturowy zderzacz hadronów? Kto to wie. W końcu jednak, gdy brunet wszedł do budynku, pozbył się wrażenia jakby ktoś wbijał Ci małe szpilki w plecy.
Wnętrze było... jasne. Zdecydowanie za jasne i za kremowe. Obecna była tutaj kanapa jakby ktoś oczekiwał na swoją kolej w zarezerwowaniu sobie godzinki w łaźni, parę obrazów przedstawiających krajobrazy, i recepcjonistka która piłowała sobie paznokcie. Blondynka w wieku ok 25 lat, całkiem ładna.

"Twoja wola..." powiedział sobie w myślach. Ona niech marznie, a on się wygrzeje...
-Hssssss... - Bount zasyczał i zmrużył ślepia. - Oczojebne wnętrze... zajebiście... - Burknął chowając ręce do kieszeni spodni. Zgarbił się.
Deviol ruszył w kierunku lady, za którą siedziała recepcjonistka, która wpasowała się w stereotypy o darmozjadach siedzących na tyłku i piłujących swoje paznokcie. Praca niby nie wymagająca, ale jednak płacą sowicie. Złapał się na tym, że spojrzał na dziewczynę spode łba. Przetarł twarz dłonią - kolejna próba zdjęcia złej maski - po czym zapytał spokojnym tonem.
-Dobry wieczór. Chciałbym skorzystać z tutejszych gorących źródeł. Mógłbym zapytać czy jest miejsce, tzn. źródła nie są zapełnione?

Kobieta podniosła swoje spojrzenie na bruneta. Nie wyglądała na jakoś specjalnie przejętą, ale uśmiechnęła się i wreszcie schowała pilniczek pod biurko.
-Tak, jest sporo miejsca. Niewiele osób korzysta ze źródeł w środku nocy... ile chce pan tam spędzić czasu?-Zapytała sprawdzając przy okazji coś w jakimś notesiku. Przy okazji wyglądało na to że tamta dziewczyna już się doczekała jakiegoś towarzystwa. Tak dokładniej to jakiegoś mężczyzny... który nie wyglądał raczej jak jej rówieśnik. Wyglądał na jakieś 30-35 lat, i swoją prezencją przypominał... gangstera? Ciemny płaszcz, spodnie, koszula... o czymś rozmawiali, ale nie do końca było wiadomo o czym, gdyż odległość była zbyt duża.

Poszukał wzrokiem swojej niewolnicy, jak by chciał jej zapytać o zdanie. Przy okazji rzucił okiem na parkę - "No i odnalazła się zguba... a może tatuś?" - Bount uśmiechnął się w myślach. Poprawił wąsa, wyrównał kąciki ust do niewinnego uśmieszku, po czym zwrócił się do recepcjonistki:
-Dwie godzinki... iiii... sake, proszę? - Wyjął ręce z kieszeni spodni. Powolutku przeliczał pieniądze skryte w kieszeni fraka. Hm... ile to wyniesie?

(SKąd masz tyle Ryo? Nie widzę nigdzie umiejętności "z rodziny", no chyba że kogoś takiego oskubałeś kiedy jeszcze nie byłem twoim MG ; p)

Dziewczynka była raczej zadowolona z obrotu spraw - stała sobie po prawicy bounta z zarzuconymi do tyły rączkami, i uśmiechała się pod nosem. Najwidoczniej perspektywa spędzenia 2 godzin w gorących źródłach była całkiem przyjemna, nawet jeżeli do bycia istotą żywą trochę jej brakowało. Kolejny pokaz tego, że jest to w po prostu zwykła, trochę zbuntowana dziewczyna.
-Mistrzu, czy ja też będę mogła?-Zapytała w końcu z lekką wesołością w głosie.
-Będzie to wynosić... za dwie godziny 20 Ryo, a za butelkę wódki 15, razem 35.-Odpowiedziała kobieta przeglądając dalej swoje notatki. Swoją drogą, kiedy Deviol przestał się w końcu zajmować przeliczaniem pieniędzy, zauważył, w przeciwieństwie do swojej służącej, że tamta para sprzed budynku zniknęła bez śladu.

(Bounts...^^)

Wampir odchrząknął, po czym wyjął z kieszeni banknot o wartości 100 ryo. Wręczył go recepcjonistce z krótkim:
-Proszę, oto pieniądze. A teraz... gdzie mam się udać?
Mężczyzna zerknął na swoją służebnicę. Uśmiechnął się i skinął głową. Samemu nie będzie mu się chciało siedzieć. Zerknął przez ramię by zobaczyć jak tam u parki. Zniknęli. No cóż... Lepiej, żeby ich nie spotkał w środku. Odwrócił wzrok na kobietę oczekując instrukcji.

Kobieta ożywiła się trochę gdy zobaczyła banknot o nominale 100. Wreszcie podniosła wzrok na bruneta na nieco dłużej niż dwie sekundy, i uśmiechnęła się o wiele sympatyczniej niż na początku.
-Proszę iść korytarzem po mojej prawej, a potem skręcić w lewo. Będzie tam szatnia w której będzie mógł pan się przebrać i wziąć ręcznik oraz drzwi do części męskiej. Życzę przyjemnego pobytu.-Blondyneczka kiwnęła głową i przez chwilę przypatrywała się Deviolowi, jednak po chwili wróciła do swoich zajęć jakim było zanotowanie czegoś w swoim wszechmogącym zeszyciku. Jak to pieniądze potrafią zmienić nastawienie...

W życiu Deviola pieniądze nie grają większej roli, ale jednak... łatwiej o poszanowanie. Spróbował pochwycić spojrzenie kobiety, również się uśmiechnąwszy.
-Dziękuję. Może będę zachodził tutaj częściej, a przy odrobinie szczęścia... trafię na pani zmianę. - Wyszczerzył się prezentując równe ząbki. Skinął głową, po czym poszedł według instrukcji mu nadanej. Jeszcze zerknął przez ramię... kto wie. Może rzeczywiście będzie tutaj częściej zaglądał?
Wampira zastanawiała teraz sprawa z własną szafeczką, gdy już dojdzie do szatni? Kluczyk będzie w drzwiczkach od szafki czy gdzieś indziej? Mniejsza. Jak miał się przebrać, to wziął się za przebieranie... Dziewczynkę, tzn. niewolnicę poprosił, aby poszła z nim. W końcu powiedział, że też skorzysta, ni?

Sprawa z kluczykiem wyglądała następująco - tak jak brunet przewidywał, kluczyk do szafki znajdował się w zamku. Zatem, mężczyzna zaczął się rozbierać, a gdy już to zrobił, przewinął pas ręcznikiem. Jego służąca, jako osoba niegodna oglądania jego niewątpliwie dorosłego i dobrze zbudowanego ciała, odwróciła się lekko zarumieniona, do momentu gdy jej pan poinformował ją o tym, że łaskawie zezwala jej na skierowanie na nią wzroku i wykonywanie ostrożnych wdechów i wydechów.
Jako że nic ciekawego się nie działo w szatni, Deviol zapewne skierował swoje koki w kierunku łaźni. Typowa, stylizowana (albo i nie) na teren górski sceneria, z ławeczkami i kamieniami, na których można było się oprzeć. Wszędzie rzecz jasna woda. A czy ktoś był w tej wodzie? Był, był. Dwoje mężczyzn. Jeden straszy, z zaawansowaną miażdżycą (Znaczy, brzuch miażdży mu interes) a drugi szczuplejszy i o wiele młodszy, posiadający niewątpliwie rzucające się w oczy rude włosy, oraz bliznę na prawej piersi. Zażarcie o czymś dyskutowali.

Gdy mężczyzna przewinął się ręcznikiem w pasie pozwolił swojej służebnicy na niego spojrzeć. No cóż... Dziecko nie powinno widzieć niektórych rzeczy, a przynajmniej nie w tym wieku, o ile - dusza może dorosnąć...
Złapawszy Karin za łańcuch poprowadził ją za sobą. Wampir westchnął na widok AŻ dwojga ludzi siedzących w wodzie. A miało niby nikogo nie być... Prychnął pod nosem do własnych myśli. Przeklął po swojemu, coś w stylu "rwa mać", po czym zbliżył się brzegu zbiornika. Bount rozejrzał się czy znajdzie jakiś samotny kąt dla siebie, bo... nie miał zamiaru wdawać się w rozmowy z jakimś grubasem i rudowłosym chłopaczkiem. Zatem tylko grzecznie rzekł "dobry wieczór" i miejsca swego szukać zaczął... Może za kamieniem się schowa? Nie chciał by go widzieli jak będzie nawijał sam do siebie.
Jak już w końcu wejdzie do wody, a ręcznik trafi na jego łepetynę(złożony w "kostkę")... Wygodnie oprze się o ścianę... Rozpocznie swoją opowieść. Zachęci wcześniej duszyczkę, aby weszła z nim do wody, a jak będzie chciała to ręcznik pożyczy... o ile go utrzyma. Zgodzi się, nie zgodzi, opowieść rozpocznie. Po pierwsze powie, że istnieje takie coś jak "reiryoku", czyli tzw. "moc duchowa", którą posiada każda żywa istota. Wytłumaczy również, że niektórzy ludzie mają jej więcej i są w stanie bawić się w "supermana", że niektórzy potrafią wyczuć inne istoty o wyższej od przeciętnej mocy. Wszystko to może się wydać problematyczne, ale jak na niedoszłą okultystkę - powinna sobie radzić. Choć wątpił w to i tak... W końcu dziewczynka jest człowiekiem...
-A... - Rzeknie na koniec opowieści. - A teraz Pan Ciemności winien nauczyć się "tłumić" swoją moc, aby nie budzić zainteresowania swoją osobą. A przynajmniej ją maskować by nie pojawiło się więcej podejrzanych typów...

Właściwie zanim Deviol zaczął swoją opowieść, to tamta dwójka zaczęła się już zbierać, więc problem pod tytułem "rwa mać chce być sam a nie dzielić to miejsce z jakimiś kmiotami" zniknął. I bardzo dobrze. Co do samej dziewczynki, to rozebrała się jedynie do bielizny, po czym weszła do środka W gruncie rzeczy, ciekawe czy dusza może się zmoczyć... może niedługo sie dowie. Wracając,jej niewolnica słuchała jego opowieści uważnie, chociaż tak jak przewidział, nie wszystko do niej docierało. Ale fragment z supermanem i jakąś mocą - jak najbardziej do niej dotarło i chyba pobudziło wyobraźnie, gdyż przymknęła na chwilę oczy wyobrażając coś sobie.
-Moc duchowa... super! Czyli ja tez coś takiego posiadam! Jest szansa że należę do tych istot... z wyższym jej pokładem?-Zaczęła wypytywać podekscytowana.

Mężczyzna opowiadał z żywą gestykulacją, częstokroć zmieniając barwę głosu tak, aby podkreślić duszyczce wagę przekazywanych informacji - to była zaledwie podstawa, która pozwoli mu wprowadzić Karin w nowe stopnie wtajemniczenia. O ile dożyje do chwili odesłania jej do Soul Society - jak wampir przeliczył, zostało jej 364 dni nim łańcuch strawi się do końca, a wtedy... wiadomo co się stanie.
Gdy uznał, iż przekazał całość tej elementarnej wiedzy, pozwolił dziewczynie się wypowiedzieć. Spoglądał na nią często, aby upewnić się czy rozumiała wszystko w trakcie trwania wykładu. Ostatecznie wzrok wampira utkwił w Karin na dłużej. Oczekiwał stosownej reakcji... Ku jego uciesze okazała się ona pozytywna. Zmrużył oczy oraz zaczął szczerzyć zęby w uśmiechu, prezentując przy tym wydatne kły.
-Możliwe... Wszystko zależy od Ciebie. - Zagadnął tajemniczo, po czym objął dziewczynkę i zaczął przeczesywać jej włosy. Deviol wpatrywał się gdzieś w dal, w jakiś nieobecny punkt poza linią horyzontu. - Moja droga... Jesteś duszą. Potrafisz widzieć inne dusze, hollowy czy shinigami, a skoro tak... Mogłaś nabrać wystarczająco dużo mocy, aby widzieć, a oprócz tego, pozostać w tym świecie. Jestem z Ciebie naprawdę dumny. - Z uśmiechem podrapał ją za uchem.
Nic niezwykłego... Warto zmotywować dziewczynkę do rozwijania swoich umiejętności jako dusza. Nie powiedział jej tego, że inne dusze mają podobnie, a przynajmniej nie powiedział tego wprost - szybko ją pochwalił. Co ciekawiło bounta toto czy Karin odczuwa jakąś przyjemność z kąpieli. Teraz się dopiero zastanowi nad jej potencjałem i czy jest czymś więcej niżeli kłębem pustej pary. Fakt, że przesyconej reiryoku, które umożliwia wpłynięcie na inne materie nasycone reiryoku. A co z martwą wodą? Czy ktoś "po drugiej stronie" może wpłynąć na świat materialny?
Mężczyzna zamyślił się na dłuższą chwilę. Może starczy czasu na kolejną opowiastkę, ale teraz sprawdzi czy jego teoria jest prawdziwa, czy nie.
-Karin... odczuwasz przyjemność kąpieli? Woda jest ciepła, przyjemna... Coś co lubię w Japonii, a rzadko się widywało tam skąd pochodzę... Źródełka. Często do takich chodziłaś? - Zapytał spokojnie spojrzawszy na dziewczynkę. Przyglądał jej się z ciekawością.

Reakcja dziewczynki ponownie była jak najbardziej pozytywna. Gdy usłyszała o tym, że jest w stanie zrobić to, to, czy tamto, prawdopodobnie uśmiechnęła się i przytuliła do piersi mężczyzny. Zanim jednak udało się jej zadać pytanie na temat jej odczuć, dziewczynka odsunęła się trochę i podrapała po głowie.
-Shinigami? Hollowy? Co to?-Wyglądała na trochę zdezorientowaną tym co usłyszała. Przynajmniej Deviol miał dowód na to że Karin uważnie ją słucha. Najpierw jednak - jego pytanie. I odpowiedź na nie.
-Czy ja wiem... tak średnio... niby czuje że jestem w wodzie, ale nic więcej... no i za bardzo nie miałam za co tutaj przychodzić... szkoda.. a dlaczego mistrz pyta?-Wtedy brunet zauważył ciekawą rzecz... woda wokół Karin nie zachowywała się, jak można by się spodziewać, obojętnie. Nie robiła się co prawda dziur a w kształci rączek i nóżek, ale lekko falowała przy każdym jej ruchu.

"Znalazłem punkt oparcia...? Edukację czas zacząć..." Deviol uśmiechnął się do swoich myśli. A teraz... należy zająć się pielęgnacją młodego kwiatu. Jest potencjał, będzie się rozwijać.
-Pytam z ciekawości. - odpowiedział łagodnie, szczerze. - Myślę, że mogę mówić dalej. A więc...
Wampir pogładził wąsa, podrapał się po głowie oraz odgarnął włosy, aby można było go lepiej widzieć. Jak by to miało sprawić, że jego słowa będą wyraźniejsze, bardziej zrozumiałe. "Widzisz to co ja widzę..." zaczął w myślach, a zaraz powiedział to na głos.
-Widzisz to co ja widzę... Dusze, hollowy, shinigami. Jesteś duszą, więc wiesz jak to jest. Hollowy z kolei to bestie, które żywią się na ludziach z wysokim współczynnikiem reiryoku, duszach oraz shinigami. Charakteryzują się białymi maskami oraz wielkimi dziurami w miejscach, gdzie powinny być ich serca. Te miejsca są puste, bo puste są ich serca. Stąd "hollowy", "puści". - zatrzymał się na chwilę.
Ocenił czy dziewczynka wszystko rozumie, po czym kontynuował dalej.
-Ich kształty są dowolne. Mogą być wielcy lub mali. Mogą przypominać każde stworzenie, ale też każdy z nich posiada inne umiejętności. Na przykład hollowem była "mrówka", którą unicestwiłem w parku. Już wiesz czym są? - mężczyzna zapytał, odchrząknął i mówił dalej. - Shinigami natomiast... Tak zwani "bogowie śmierci" palują na wszystko co nie jest człowiekiem czy duszą. Ja tak jak by jestem tym kim jestem, więc... Na mnie też polują. Albo powiem tak... Nie lubimy się. Widzisz... Shinigami pilnują równowagi na tym świecie. Zabijają hollowy, bo zjadają dusze. Celem shinigami jest obrona dusz i odsyłanie tych zbłąkanych do "nieba", które nazywają po swojemu "Soul Society". Widzisz... Odsyłają dusze nie tyle by czuły się bezpiecznie, ale też po to by same... nie stały się hollowami.
Zakończył wywód... Deviol dodał jeszcze, że pożarta przez pustego dusza "nie umiera drugi raz", a gdzieś odradza się w postaci hollowa.

-Uhhh... ta, łapię...-Tym razem dziewczę najwidoczniej miało pewne problemy ze zrozumieniem o czym ten gościu (W głębokim podtekście - Deviol) do niej rozmawia. Acz jest jeszcze jedna możliwość. Mogła zacząć rozpamiętywać spotkanie z tamtymi dwoma pustymi, które zapewne nie było zbyt przyjemne.
-A dlaczego Ci cali... Shinigami, tak? Shinigami polują na mistrza?-Zapytała. Zanim jednak Brunet zdołał się namyśleć na temat odpowiedzi, zaczął słyszeć krzyki niedaleko budynku. Głównie męskie... ale nie takie "Kur**, złamałem sobie nogę" to było coś bardziej w stylu "GWGRUBRAGHL! GDZIE MOJA SKÓRA?!". Rozległy się one nagle, i niespodziewanie... Tak samo jak dźwięki wystrzałów z broni palnej.

Deviol powoli odwrócił głowę w tamtą stronę. Myślał, że spokojnie przeminą te dwie godziny, ale najwyraźniej się mylił... Wyszedł z wody z iście marsową miną, po czym rzekł ostrym tonem.
-Koniec opowiastek na dziś, trza się zbierać. - mężczyzna zaklął pod nosem - Bierz swoje ubrania, mamy mało czasu.
Wampir uznał, iż okrywanie siebie ręcznikiem zajmie za dużo czasu, więc najzwyczajniej przeszedł się nago przez źródełka. W drodze do szatni usuwał wodę z włosów, których nawet nie będzie miał czasu związać. W szatni... wytrze się(weźmie nowy ręcznik) i ubierze w miarę sprawnie. Pieniądze przetransportuje do wewnętrznej kieszeni marynarki. Podobnie uczynił też z wizytówką Adwokata. Nie mając co zrobić z mokrymi włosami, po prostu zostawił je w nieładzie jakim były. Wyglądał mniej więcej tak, jak postać z jakiegoś horroru co wychodziła z telewizora oraz zabijała ludzi. Uśmiechnął się na tę myśl. Postraszy trochę...
Podczas całej tej "akcji" mężczyzna nie zwracał uwagi na dziewczynę. No może w chwili, gdy wyminął Karin w pośpiechu wychodząc na hol. Czym prędzej uda się do recepcji...
...prosząc recepcjonistkę o zaległe sake.

Nie zwracał, i w sumie to dobrze, bo prawdopodobnie zauważyłby że dziewczynka niby to się na niego nie patrzyła, ale ukradkiem spoglądała na postać swojego mistrza, majestatycznie sunącego przez wodę. Miałby kolejny powód do rozmyślań nad tym, jakby ukarać swoją służącą za ten akt bezczelności.
Tak czy siak, gdy już wreszcie ubrał się w swoje ubrania i poszedł do recepcji, nie miał właściwie kogo się spytać, bo w recepcji nikogo nie było. Najprawdopodobniej w obawie przed utrata swojego życia sekretareczka udała się w głąb budynku, do najbliższego telefonu... co jak co, ale ten stolik był zdecydowanie zbyt blisko wejścia. A krzyki... pojawiły się dalej, jednak co chwila dochodziło one z tak jakby innych gardeł. Co ciekawe, męskich.

No cóż... Sytuacja rodem z kryminału. Filmu akcji? Mniejsza... Deviol szybko skojarzył fakty, układając w myślach przebieg zdarzeń. Natychmiastowo wyjął nóż, a ostrze jego skierowane w dół ułożyło się już wzdłuż przedramienia. Mężczyzna ostrożnie podszedł do wyjścia i lekko wychylił głowę za drzwi, aby sprawdzić czy okolica jest czysta.

Wampir przypuszczał, że to jakieś mafijne porachunki, gdzie do tej wizji zdarzeń dopasował dwoje mężczyzn z łaźni. Jeśli tak... miał nadzieję, że nie będzie piątym kołem u wozu. Z drugiej strony wydawał się być podekscytowany możliwością walki. Poleje się krew, słodka krew...

Na zewnątrz było stosunkowo jasno jak na ta porę. Było to zapewne spowodowane obecnością latarni, która jakimś cudem nie oberwała od kul. Za to tablicy - i owszem. Widać było parę pięknych dziur na jej powierzchni, co skazywało na to że zadyma była bardzo blisko budynku...
No właśnie, była. Ostatni strzał który został wystrzelony miał miejsce zaraz po wyjściu Deviola. Wiele widać nie było... no, chyba że uznamy dwa ciała leżące pod latarnią, i to, że jedno z nich było praktycznie oskalpowane (niedbale bo niedbale, ale zawsze) a drugie dosłownie rozsmarowane na ziemi, za coś wartego uwagi. Służka widząc tą scenę przestraszyła się i złapała mężczyznę za skraj fraka.

Wampir zawarczał, aby dziewczyna mu nie przeszkadzała. Pociągnął materię, aby ją puściła. Jakoś nie wstrząsnął nim ten obraz. Był na to przygotowany... Może to będzie dziwnie wyglądało, ale spróbuje zakraść się wzdłuż ściany. Chce zbadać KTO za tym stoi. Nie powodów by oglądać zmasakrowane trupy... i tak twarzy się nie dopatrzy.

Dziewczynka odsunęła się od niego, będąc dalej trochę przestraszna tym co zobaczyła. Kolejny dowód na to, że do mrocznej satanistki jeszcze sporo jej brakuje. Ale w tej chwili nie było to zbyt ważne. Ważniejsze było to, że ktoś się zaczął wyłaniać z mroków nocy. Niestety, Deviol nie miał zdolności widzenia w półmroku, wiec ciężko było mu chociażby powiedzieć o gabarytach tej postaci, jednak, im była bliżej, dało się słyszeć czyiś chichot... złowrogi, opętańczy chichot jakiejś... dziewczyny? Cholera wie. W końcu to coś stanęło na tyle blisko, że dało się rozróżnić jej zarysy... jak żywo przypominały one wymiary tej dziewki, która wampir spotkał przed pensjonatem. Tylko... coś prawa ręka się nie zgadzała. Jakoś była za duża... i za szponiasta. Ten wystający kawałek czegoś cienkiego z jej ręki też nie wyglądał zbyt przyjaźnie.

Deviol zatrzymał się czujnie spoglądając w mrok. Był przygotowany do walki. W razie czego zacząłby biec do przeciwnika, aby skrócić go o głowę. Ale tym co zobaczył... Nie był na to przygotowany.

Myślał, że panem mordu był sadystyczny członek mafii, a nie dziewczynka sprzed paru minut. Wyprostował się, ale tylko na chwilę, aby rozłożyć ręce na boki. Na chichot dziewczynki sam się zaśmiał.
-Między nami potworami... Będziesz ze mną czy przeciwko mnie...? - zagadnął, ale ni to dyplomatycznie, ni to zaczepnie.
Wampir czuł, że dojdzie zaraz do starcia - bestia kontra bestia? Był w pełni przygotowany na ofensywę ze strony dziewczynki. Jeśli nie... ułaskawi ją słowami? Możliwe. Pochylił się ciut do przodu. Chyba jednak będzie musiał zabić.

Dziewczę przekrzywiło głowę o blisko 90 stopni w lewo. Zaśmiała się ponownie wpatrując się najprawdopodobniej w postać wampira.
-Nieźle... całkiem nieźle... tamci krzyczeli, błagali o życie... zabawimy się troszkę? Prooooooszęęęęęę~...-Zapytała podchodząc trochę bliżej. Teraz można było ją zobaczyć w pełnej krasie. Oraz to, że gdyby przyszło do wymienienia czerwonych części jej garderoby, najprawdopodobniej najszybszym zwrotem do określenia tego byłoby "prawie wszystko". Dodatkowym elementem było to, że kolor jej tęczówek zmienił się z brązowego na czerwony. Milutko... w dodatku ten szeroki uśmiech, co chwile urozmaicanym językiem który co jakiś czas oblizywał kiełki.

-Pobawiiiiimy się. - wampir odpowiedział łagodnie, z uśmiechem - Ale za to jak będziesz niegrzeczna...
Zachichotał pod nosem. Uśmiechnął się od ucha do ucha. Wygląda to na starcie tytanów - psychopata kontra psychopata, bestia kontra bestia, morderca kontra zabójca. Kto wygra? Bount zrobi wszystko, aby ukarać niegrzeczne dziewczę... Może pozwoli jej żyć? Sługa się przyda... kolejny. Śmiał się w duszy, że mógł spotkać bratnią duszę. Szkoda, że w takich okolicznościach i... za chwile ją pozbawi życia. No cóż...
-...to Cię ukarzę. - dopowiedział mężczyzna - A wtedy... sprzymierzysz się ze mną? Będę żałował... gdybyś zmarnowała się... przedwcześnie.
Popatrzył na dziewczynę poważnie. Deviol zgromadził w sobie moc. Choć noc jest po jego stronie, to nie zamierzał ryzykować. Jeśli trzeba. Zakończy to szybko i sprawnie. "Jeśli będziesz niegrzeczna..." powtórzył w myślach. Nie będzie atakował dopóki dziewczyna tego nie zrobi. Jeśli ona zaatakuje, uniknie - pochyli się(gdy tnie poziomo) lub odejdzie na bok(gdy w pionie) i skontruje uderzając w ścięgna podkolanowe.

Jeśli tylko uderzy...

(wydaję 8 PR, aby zwiększyć szybkość o 6, a zręczność o 2 na czas 1 minuty)

-Będę BARDZO niegrzeczna... a teraz... spróbuj mnie...!-Niestety nie było dane jej dokończyć tej kwestii wypowiadanej z perfidnym wyszczerzem na ustach. Z oddali dało się usłyszeć odgłosy syren policyjnych - świateł jeszcze nie było, więc zapewne dopiero się tutaj zbliżali. O dziwo dziewczyna miała trochę oleju w głowie, gdyż opuściła zrezygnowana ramiona i westchnęła wyraźnie zawiedziona. Zrobiła przy tym minę zbitego psiaka.
-Szlag by tooooo... a mogło być jeszcze tak zabawnie... no trudno... może się jeszcze spotkamy...-Mruknęła i odwróciła się na pięcie, uciekając gdzieś w mrok, w stronę lasu.
A co z Deviolem. Został sam w środku pobojowiska... z nożem w dłoni...

(NIE odejmujesz sobie Rei ; p)