PORADNIK

Przede wszystkim trzeba mieć pomysł na postać, tworzenie karty pod wpływem impulsu zwykle nie jest aż tak dobre, najlepiej na początek zastanowić się nad tym, jaką rasą chcemy grać. Wszak inaczej odgrywać będzie się człowieka a inaczej Hollow (chociaż jeśli wszystko logicznie i dobrze wytłumaczymy i będziemy ładnie odgrywać jest możliwość zagrania bardziej ludzkiego hollow niż człowiek, ale o tym później). Pozwolę sobie, więc wypisać kilka archetypów, i krótko ukazać, w jaki sposób mogą być odgrywane. Archetypy można spokojnie łączyć, dodatkowo jak najbardziej pochwalam używanie jednego archetypu jak po prawdziwej natury postaci a drugiego jako ukrywanie jej, przykład – intelektualista błazen

Gbur – Pierwszy gbur który przychodzi mi namyśl to pewien Smerf, już nie pamiętam jak się nazywał ale był taki jeden co to narzekał na wszystko „Nie cierpię...” Być może jest to postać mocno przesadzona, jednak pierwsza, która kojarzy mi się z tym słowem. Gbur jest zwykle zgorzkniała, cyniczną personą, która nie widzi zalet, a same wady. Postacie tego typu są raczej negatywne nastawione do wszystkiego, zwykły nie szanować innych, obrażać ich i takie inne. Postacie z Bleach: Ulqiorra Cifer
Autsajder – samotnicy często łączą się z archetypem powyżej – gbura. „Nie chce pomocy poradzę sobie sam”, „zostaw mnie” – to chyba charakteryzuje postać... Według mnie to dosyć nudny archetyp do odgrywania, ale, jak kto lubi. Od razu mówię, że głupio pisać w historii, że jest się mhorcznym, złym, samotnikiem a potem w trakcie gry garnąc się do towarzystwa... Oczywiście nie neguje zmian postaci pod wpływem jakiejś sytuacji czy osoby. Przykłady: Madarame Ikkaku

Intelektualista – To archetyp bardzo hmm rozległy, jednak zwykle pewne słowo łączy postacie tego pokroju – ciekawość. Zwykle, bo nie zawsze. Jeśli planujemy zrobić intelektualicte i piszemy o tym w historiii i charakterze nie zapominajmy o odpowednim odgrywani. Założę się, że sporo MG będzie bazować na inteligencji i sprycie postaci podczas prowadzania jej przygody. Przykłady: Urahara, Ishida, Mayuri

Błazen – Po prostu lubi robić z siebie idiotę, czasem bez powodu a czasem zupełnie celowo. Ten archetyp całkiem nieźle łączy się z intelektualistą. Często(nie zawsze) błaźni mają jakieś mroczne sekrety, które ukrywają pod idiotyzmem albo wielką inteligencję. Przykłady: Omaeda, Kurosaki Ishinn, Urahara.

Buntownik –„NIE!” Istnieją dwa rodzaje buntowników, pierwszy to buntownik bez przyczyny, buntujący się tylko dla przyjemności buntu (wiem masło maślane), i działania innym na nerwy. Drugi rodzaj posiada zwykle (często odmienny od reszty), światopogląd, którego trzyma się i z zaciekłością broni. Obydwa rodzaje są często przeznaczone dla postaci nastolatków i członków przeróżnych subkultur. Przykłady: Kurosaki Ichigo

Wojownik – „ Chodź tu ! To nic że nie mam ręki... Jeszcze nie pokazałem na co mnie stać !” - - Walka i współzawodnictwo to ich żywioł, w którym często owe postacie, nie zwracają większej uwagi na swoje zdrowie i życie – w końcu liczy się walka. W odgrywaniu postaci o podobnym archetypie liczy się konsekwencja, w wyniku, której większość sytuacji może się kończy po prostu walką bądź wyzwaniem. Wojownik całkiem dobrze łączy się z Gburem bądź Autsajderem... Ale połączenie wojownika z błaznem też nie jest złe.
Posłużę się jednym, wyraźnym przykładem wojownika – Ikaku, dla którego walka to życie i życie to walka, chyba każdy fan bleacha pamięta jego historie i która polegała po prostu na chodzeniu od miasta do miasta i bitce. Specjalnie do daje za przykład Zarakiego który jest już nadwojownikiem ;p

Cwaniaczek – „Aby się nie zmęczyć – wykorzystaj innych”. Dobry archetyp do odgrywania postaci złych, i idealny archetyp do łącznia z błaznem bądź intelektualistą. Przy wyborze tego archetypu również liczy się konsekwencja w odgrywaniu postaci, która na swoją rzecz wysługuje się wszystkim i wszystkimi. Dobrym przykładem będzie tu Aizen Sosuke.
Ów archetyp polecam raczej graczom którzy są już w odróżnieniu w świat RPG, i mają jakieś doświadczenie w odgrywaniu... Trudno gra się cwaniaczka.


Pozer – „Nie ważne jak patrzą, ważne że patrzą” – Pozer uwielbia być na oczach i ustach wszystkich, nie jest do końca ważne czy musi udawać kogoś innego, czy kupić sobie po nic jakiś przedmiot. Pozerzy zwykle kochają towarzystwo, sama nie do końca wyobrażam sobie pozera gbura... Ale wszystko jest do zagrania – chyba... Według mnie granie pozera jest całkiem zabawne i może być ciekawe. W końcu pod ta „błyszczącą osobowością” może kryć się tajemnica ?
Przykłady: Omaeda.

Fanatyk – „Wszystko w twoje imię” – chyba nie muszę szerzej rozpisywać się na temat fanatyków ? Cóż powiem tak, tu również liczy się konsekwencja w odgrywaniu postaci i to całkiem spora. W końcu fanatyk nie jest w stanie szybko albo w ogóle nie potrafi zmienić swojego myślenia, wszak całe życie żyje dla czegoś, dla jakiegoś celu. Rozmowa z nim i tłumaczenie że się myli jest bezcelowe i często może wzbudzać agresję... Fanatyzm może odnosić się na przykład do Boga, do ochrony kogoś lub czegoś, do zniszczenia wroga... Osobiście uważam że do tego archetypu pasuje wybranie jakiejś choroby psychicznej ;).
Przykład: Tousen Kaname.
Opiekun – „Ponad wszystko będę ich chronić” - Opiekun może opiekować się wszystkimi, warstwą społeczna, grupą, bądź jedną wybraną osobą. Niemniej najważniejsze jest dla niego ochrona tych osób lub tej konkretnej osoby – jest w stanie bez wahania oddać za nią/nich wszystko. To właśnie widzimy w postaci Ukitake który nie bacząc na konsekwencje postanowił uratować Rukię – chociaż w tym wypadku sądzie że chciał by on chronić wszystkich dobrych Shinigami. Kolejny przykład jaki przytoczę to postać Unohany która w tym wypadku nie pomaga tylko shinigami ale również i arrancar, nie chce dopuścić do niczyjej, bezsensownej śmierci.

Potwór – „Miły panie... To nie sadyzm, to tylko środki zapobiegawcze” – Potwory nie posiadają sumienia, jest im kompletnie zbędne, a zapewne by zawadzało gdyby tylko je mieli.
Kolejną widoczną rzeczą po braku sumienia jest najpewniej wrodzony sadyzm, czasem masochizm, często (chodź nie zawsze), agresja. Podam przykład, w którym mamy wykorzystany archetyp potwora i intelektualisty – Mayuri. Właściwie w jego osobę można jeszcze wtrącić fanatyka – genialny naukowiec sadysta.

Dyrektor – „Są jakieś sprzeciwy ? Nie ma ? Tak myślałem...” – Dyrektorzy to persony rządne władzy w sposób świadomy bądź nie świadomy. Niektórych fanatycznym celem jest władanie nad wszystkimi innymi, inni rządzą dla dobra innych, kolejni zaś twierdzą, że najlepiej się nadają do tego z otocznia.. Niektórzy „rozstawiają” innych po prostu naturalnie – tacy się urodzili. Gracz jednak będzie za pewne zaczynał postacią, która dąży do władzy. Początkowymi ambicjami może być „zapanowanie” nad kolegami i koleżankami w klasie w tym czemu potrzebuje cechy w której jest lepszy od innych (inteligentny albo dobry w kidou bądź świetny w walce kontaktowej), może też zdobyć sobie przychylność przez koleżeńską postawę i dobroć.
Najlepszym przykładem „dyrektora” będzie chyba Yamamoto... nie wiem jak zdobył władze, ale sądzę że akurat mu nikt nigdy się nie chciał przeciwstawiać ; p

Amagiczny – Bardzo często brana wada, i sama nie wiem, czemu, amagiczność jest niezwykle utrudniającą życie wadą, ale nie będę się czepiać – jak kto chce. Tej wady chyba nie da się niepoprawnie odgrywać gdyż daje ogólny minus w postaci braków jakkolwiek umiejętności w używaniu kidou.

Fobia – W wypadku gry fobia nie obejmuje jakiegoś określonego zwierzęcia – na przykład Scynka. Wada obejmuje rodzaj istot/rzeczy, na przykład: Wszystkie ptaki bądź wszystkie psowate, wszystkie kotowate albo wszystkie owady (co jest raczej przerąbane, owady sa w końcu wszech obecne) albo wszystkich ludzi lub wszystkich przedmiotów koloru niebieskiego i tak dalej. Fobie można odgrywać śmiesznie, lecz trzeba pamiętać o konsekwencji – jeśli ty nie będziesz to mam szczerą nadzieje że MG będzie.

Pies/Nimfomanka – Jak na razie większość kart z tą wda było źle odgrywanych... Na całe szczęście MG zwykli raczej poprawiać graczy w ich turkach. Uważam, że jest to większe utrudnienie dla kobiet, gdyż w tak wojowniczym świcie jaki stwarza nam system większość wojowników to raczej faceci... Wada popularna, ale bardzo utrudniająca życie.
Problem jest taki gdyż gracze, którzy ją biorą myślą chyba, że kończy się na tym że ich postać od czasu do czasu zerknie na tors, krocze, tyłek czy twarz przeciwnej płci i to tyle, nic więcej... Otóż nie. Wda sprawia że jeśli w okolicy jest istota innej płci i jest ona kształtna itp to postać ma problemy ze skupieniem się – musi na nią zerkać, myśleć o niej itp. Zwykła rozmowa (w przypadku faceta), może wyglądać tak że ten będzie bez przerwy patrzył na dekolt dziewczyny... Jesli w walce przeciwniczką w tym wypadku była by kobieta, chłopak również walczyłby z nią zdekoncentrowany gdyż jego wzrok uciekał by ja krągłości. Nie można nie konsekwentnie – że przy rozmowach ma problemy ale przy np walce już nie.

Rozdwojenie Jaźni i Schizofrenik - Wady naprawdę trudne jeśli chodzi o odgrywanie, być może dla tego iż biorą ją chyba zwykle osoby które nie miały żadnego kontaktu z osobami chorymi na owe schorzenia, zaś swoją wiesze czerpią z zwykle głupich filmów. Jeśli brakuje ci punktów i nie masz pomysłu na wadę do wzięcia NIE BIERZ TWEJ. Te wady polecam tylko gracza którzy mają zamysł chorej psychicznej postaci i mają jakieś dośwadcznia w odgrywaniu. Nim ją weźmiesz poczytaj na wikipedi, bądź gdzie kolwiek indziej o owych schorzeniach - moja rada.

Stara Rana – Nie jest to wada może trudna do odegrania, ale postanowiłam o niej napisać gdyż jest ostatnio również dosyć popularna. Wada nie polega na tym że od czasu do czasu poboli cie jakieś miejsce... Ta wda utrudnia życie, gdy jest zlokalizowana np na ręce, nie będziesz mógł przykładowa dzwigać ciężkich rzeczy na niej, ani tak dobrze z niej korzystać. Gdy na nodze możesz zapomnieć o wybiciach z danej kończyny i o przeciązniu jej... Najmniej odpowiednim miejscem do umiejscowienia starej rany są chyba plecy – odradzam... Czemu ? Bo na plecach zbiega się większość mięśni podtrzymujący nasze ciała... Taka stara rana na plecach może utrudniać chyba wszystko, albo bardzo wiele.

Na wygląd składa się całkiem sporo cech, które powinno się opisać dosyć szczegółowo, (ale bez przesady). Radzę zacząć od wyglądu ogólnego, wzrosty, koloru skóry, budowie ciała, później przejść do twarzy i włosów, następnie tułowia i tak dalej... Później radzę zamieścić cechy charakterystyczne, ubrania, dodatki.

Pozwolę sobie dodać wygląd, który opisuje moja aktualną postać.

Wygląd: Smuga wiatru uderzyła niczym bicz w ręku oprawcy w szczupła, wysoką na 162 cm dziewczynę. Jej ciemne krótkie włosy zostały rozwiane na boki, fryzurę nosiła dosyć nietypową, otóż na czubku włosy miała ścięte krótko – kosmyki sterczały w górę niczym igły u jeżozwierza, po bokach długie pejsy opadały na ramiona, uszy miała odkryte, z tyłu zaś nosiła długi kosmyk włosów związany w kuc, sięgał niemalże pośladów dziewczyny. Przerzedzona grzywka opadała na twarz, miedzy kosmykami widoczne były błękitne oczy przypominające kolorem letnie niebo. Twarz miała bladą, ciemne brwi i blade usta wiecznie wykrzywione były w czymś na kształt grymasu irygacji. Paskudna blizna na prawym policzku nie dodawała jej uroku. Odziana była całkiem typowo dla uczennicy akademii – biało-czerowny szkolny uniform oraz mniej typowe drewniane, podkute metalem ćwiczebne sandały. Do jej obi przytroczony był drewniany boken z którym się nie rozstawała. Kobieta nie nosiła przy sobie żadnych ozdób, nie miała przekutych uszu i przenigdy się nie malowała.

Wygląd nie musi być rozpisany tak szeroko, aby był dobry... Jednak chyba trudno jest opisać w miarę dokładnie w zaledwie 2 linijkach

Mile widziane są obrazki, którymi można zastąpić opis, ważne jednak, aby były w pełni zgodne z wyglądem postaci.

Najczęstsza przyczyna odrzucenia kart. Historia powinna być przejrzyście spisana, najlepiej było by gdyby większe wydarzenia były od siebie oddzielone enterem bądź dwoma.
Na początek zastanówmy się ile lat ma postać – jeśli dużo, historia powinna być długa, jeśli mało na przykład 5 lat, wystarczy niecała stronnica. Zwykłam czytać każdą historie nawet taką na pół story gdzie bohaterami są postacie 20 letnie, ale chyba jeszcze żadnej nie zaakceptowałam. W końcu ciężko logicznie i ładnie zawrzeć 20 lat życia w kilku linijkach...

Kilka pytań jakie warto sobie zadać przy pisaniu historii
Gdzie postać się urodziła ?
Jacy byli jej rodzice ?
Czy słuchała rodziców ?
Czy miała rodzeństwo ?
Jakie było to rodzeństwo ?
W jakich warunkach postać rosła ?
Czy w młodym wieku odkryła jakieś talenty ?
Czy miała kolegów i koleżanki w młodości ?
Czy bała się czegoś ?
Czy miała jakieś problemy ?
Czy odnajdywała się w towarzystwie ?
Jak szło jej w szkole ?
Czy wpadła w jakiś nałóg ?
Czy zakochała się ?
Czy miała wrogów ?
Jakie miała zainteresowania ?
Czy łamała prawo ?
Czy gdzieś znalazła prace ?
Czy miała jakieś ulubione miejsce do którego lubiła uczęszczać ?
Czy zrobiła coś złego ?
Czy ponad swoje bezpieczeństwo ceniła zdrowie, szczęście i życie bliskich ?
Czy miała zwierze ?
Czy rodzina ją akceptowała ?
Czy ma swoje marzenia ?