Dom opieki "Kibō"

Na okrzyk Tanaki, zamaskowany odpowiedział jeszcze głośniejszym rykiem. Nie było szans, za szybki, za mało czasu, aby się przesunąć! Yuzuru próbował się przeturlać, lecz za wolno żeby uniknąć ciosu.
Ten jednak nie nadszedł. Inna, równie wielka energia co walczącej dotąd dwójki, pojawiła się na placu boju. Elf leżąc na brzuchu szybko uniósł głowę. Zamaskowany runął na ziemię kilka metrów dalej, zaś Jun wylądował zgrabnie na ziemi tuż przed Tanaką. Twarz kolegi zakrywała maska.
Najwyraźniej widząc kłopoty towarzysza postanowił zareagować i pchnął zamaskowanego nim ten zdążył uderzyć w Tanakę.
Yuzuru już się podniósł. Szał bitewny do reszty nim zawładnął. Niemal nie zauważył, gdy maska ukryła jego twarz, a głos vizarda wypowiadał słowa: Hokori no Taika!
Machnął Kamagami i oto furia czarnych płomieni pomknęła ku zamaskowanemu trawiąc wszystko po drodze. Przez chwilę Tanaka widział tylko mroczny ogień, a gdy pożar zebrał swe żniwo, zobaczył kilkudziesięciometrowy pas martwej ziemi. Śnieg stopniał, drzewa obróciły się w popiół i tylko zamaskowany przetrwał na szlaku pożogi. Klęczał na jedno kolano, zasłaniając się ramionami.
Teraz Yuzuru widział każdy łańcuch. Co ciekawe tylko jeden ich koniec był związany z zamaskowanym, drugi niknął gdzieś dalej w przestrzeni. Teraz jednak czarne ogniwa stały się szare i krusząc się opadały na martwą ziemię.
Przeciwnik powoli cofnął ramiona. Jego maska również pękła odsłaniając paskudnie poparzone oblicze. Blizny musiały być bardzo stare, tak zniekształcały oblicze, że trudno było nazwać to ludzką twarzą.
Dyszał ciężko. Przyłożył dłoń do twarzy, spojrzał na kruszejące łańcuchy, po czym zaśmiał się z dziką radością.
- Wolny! Nareszcie wolny!


[-31PR]

Tanaka stracił nad sobą panowanie. Jedyne czego pragnął to widok paskudnej głowy wroga spadającej na ziemię. Zamaskowany śmiał się tylko nie zwracając uwagi na to co się dzieje wokół.
Yuzuru już brał zamach, gdy Jun wszedł w niego barkiem. Tanaka z trudem zachował równowagę.
- Opanuj się! - krzyknął, ale elf chciał tylko krwi.
Kamagami przejechało po barku Jun'a. Złociste oczy z czarnymi białkami rozszerzyły się ze zdumienia. Maska vizarda pękła odsłaniając oblicze przyjaciela. To ocuciło Tanakę na tyle, że zdał sobie sprawę z tego co właśnie zrobił. Również jego maska rozkruszyła się. Krwawa mgiełka rozwiała się, a wraz z jej zniknięciem elf poczuł jak opuszczają go siły.


[- 30 PR]

Jun zacisnął zęby. Przyłożył rękę do rany. Tym razem Tanaka miał szczęście, że atak nie był do końca czysty. W przeciwnym razie ręka kolegi mogłaby leżeć na ziemi.
- Bo do kurwy nędzy nie spodziewałem się, że będziesz mnie ciachał!
Jun był wściekły. Otrzymał ranę nie od adjuchasa czy zamaskowanego, lecz od sojusznika.
Rana Tanaki nie krwawiła zbytnio. Za to na brzuchu wykwitł mu mocarny krwiak. Szczęście w nieszczęściu, że miecz zamaskowanego miał tak tępy koniec. W przeciwnym razie elfowi groziło przebicie na wylot.
- Słowo daję. Nie powinieneś jeszcze używać maski. - Chociaż wciąż wzburzony, Jun zdawał się trochę uspokoić. Najwyraźniej też uznał, że za atakiem Tanaki na jego osobę stał wewnętrzny pusty.
Chociaż czy Jun nie uspokoił się, aż za bardzo? Przyłożył wolną dłoń do ust i ziewnął. Potarł oczy.
Również i na Tanakę opadła dojmująca wręcz senność. Chwilę temu krew wrzała, a teraz serce i umysł uspokoiły się. Nisko nad ziemią płynęła błękitna mgła.
- Och, Kentan przegrał? - Dopłynął do nich dziewczęcy, rozmarzony głos.
Rozejrzeli się i ujrzeli wychodzącą zza drzew postać. Odziana była identycznie jak zamaskowany. Czarny strój, płaszcz, maska na twarzy. Jednocześnie znacznie drobniejsza od towarzysza, na którego teraz spoglądała.
Wielkolud próbował wstać, ale z powrotem padł na kolana. Starczyło mu jednak sił, aby zaśmiał się ponownie.- Haha, i co z tego, Taida?! Patrz! Ten czarnowłosy zniszczył moje łańcuchy!
Senność narastała, a Tanaka dostrzegł, że to z nowo przybyła jest źródłem dziwnej mgły.