"U Natsuo i Sadako"

Karczma zdecydowania wydaje się mniejsza od zewnątrz, niż rzeczywiście jest. Trzypiętrowemu budynkowi (licząc parter) nie brakowało przestrzeni w której goście mogli zająć miejsce przy trunku i dobrym jedzeniu. Prostokątne stoły i ich układ nieco przypominały szkolną stołówkę, aczkolwiek było między nimi wystarczająco dużo miejsca, by zmieściła się trójka dobrze zbudowanych ludzi. Piętro drugie było jak balkon nad parterem, ozdobione mniejszymi stolikami dla mniejszych zgromadzeń. Na trzecim piętrze z kolei były pokoje do wynajęcia. Cały wystrój to w większości jasne meble na tle ciemnej podłogi, wszystko wykonane z polerowanego drewna. Pośrodku parteru ustawione było też miejsce na ognisko, które jednak było wykorzystywane tylko w zimę. Prowadzący ten lokal Natsuo i jego żona Sadako znani są pośród okolicznych Rukończyków jako wyjątkowo gościnni gospodarze.

~Rui Zetsu 03~

Karczma wręcz pękała w szwach i bez obecności Rui'ego oraz jego paczki. Ludzi było tu mnóstwo i wszyscy siedzieli przy sake. Żywe gestykulacje i głośne śmiechy towarzyszyły każdej z rozmów, podobnie jak częste sięganie po butelkę. Niewiele było pustych stolików, za wyjątkiem lady za której stał właściciel i szef kuchni. Był to wysoki, postawny mężczyzna z czarno-siwym kucykiem. Definitywnie już w swoich późnych latach czterdziestych. Między stolikami wędrowała z kolei młoda kobieta, z długim brązowymi włosami. Przebiegała między tłumami z gracją i płynnością w ruchach, zupełnie jakby tych wszystkich ludzi w ogóle nie było, a czarujący uśmiech nie znikał nawet na ułamek sekundy.
-Tłoczno jak zwykle... - westchnął Renji, rozglądając się. Grupka jednak weszła głębiej do lokalu, zbliżając się do lady właściciela. Gdy mężczyzna ich dostrzegł od razu uśmiechnął się szeroko i wręcz wyskoczył zza lady.
-Renji, chłopcze! - wykrzyczał wręcz z radością, zamykając go w ciepłym uścisku. -Na bogów, ale żeś wyrósł! I ta bródka! - dodał, śmiejąc się.
-Natsuo-san! Ciebie też miło widzieć. - odparł Renji, odwzajemniając uścisk. Gdy tylko przestali, chłopak wskazał resztę paczki. -To są Rui, Shinobu i Michiru - moi przyjaciele.
-Ach! Bardzo miło mi was poznać. Ichiraku Natsuo. - powiedział mężczyzna, po czym uśmiechnął się i skinął do nich głową. -Każdy przyjaciel Renji'ego jest moim przyjacielem. Zapraszam! Zapraszam! - dodał, prowadząc ich do lady.

- Również bardzo miło poznać. Rui Zetsu. Renji bardzo was zachwalał, wspaniałe miejsce. Poproszę Sake. - przywitał się z Ichiraku Natsuo i złożył zamówienie, gdy już dotarli do lady baru "U Natsuo i Sadako". Kobieta zgrabnie i z gracją wędrująca między stolikami to musiała być współwłaścicielka Sadako, jak się domyślał karzeł. Miejsce pękało w szwach, tłok i gwar raziły uszy Ruiego, lecz nie było widać grymasu na twarzy, nie okazywał tego dyskomfortu poprzez mimikę.
Faktem było, że młodzieniec nie przepadał za tłocznymi miejscami, ponieważ czuł się nieswojo i w tłumie gorzej było się bronić podczas ataku. Ciągle analizował wszystko jako wojownik, którym chciał się stać. Był spięty i trudno było Zetsu wrzucić na luz, samo miejsce, tłoczne było stresujące. Sake powinno rozluźnić atmosferę. Od razu gdy dostanie trunek, kładzie na ladę odpowiednią kwotę według cennika, dodatkowo napiwek równy połowie ceny trunku. Rui doceniał gościnność i pracę innych na tyle ile mógł. Rozglądając się po sali, starał się dostrzec jaka klientela przeważa w tej karczmie. Milczał dając okazję do wypowiedzi Renjiemu, Shinobu i Michiru.

Natsuo z uśmiechem zaprowadził młodych do lady, gdzie od każdego postanowił zebrać zamówienie. Wszyscy, za wyjątkiem Shinobu, podążyli za śladem karzełka, prosząc o czarkę sake i chwilę później ich trunek wylądował przed nimi.
-Więc, Renji. Wróciłeś do nas na stare śmieci, czy tylko na festiwal? - zapytał mężczyzna, uśmiechając się szeroko, podczas zbierania zapłaty. Szybko zsunął monety z lady i od razu schował je pod nią, wszystko to w oka mgnieniu.
-Jesteśmy tu tylko po drodze. - odparł Renji, odwzajemniając uśmiech. Krótko po tym do rozmowy włączyła się także Shinobu, lecz w tym momencie umysł karzełka odbiegł już od konwersacji. Rozglądając się po karczmie, dojrzał przede wszystkim młodych mężczyzn. Większość wyglądała jakby była jeszcze przed trzydziestką, choć bardziej dojrzałych nie brakowało. Zauważył również grupkę młodych dam, tuż przy ogrodzeniu na drugim piętrze, które chichotały dosyć głośno, prawdopodobnie sprzedając sobie wzajemnie najnowsze plotki (stereotypowo, wiem). Wzrok karzełka kontynuował skanowanie otoczenia i wtedy to właśnie, na wyższej kondygnacji, zauważył znajomą twarz. Blisko markizy siedział nie kto inny jak Amakusa Keiji, w towarzystwie jakiejś kobiety. Sensei nigdy nie był ekspresywny, więc ciężko było cokolwiek wyczytać z jego twarzy, aczkolwiek widać było z daleka, że siedział z przyjaciółką - nikim więcej.
-...ej! Słyszysz nas? Rukongai do Rui'ego! - nagłe szturchnięcie, ze strony Shinobu wybudziło karzełka z głębokich obserwacji. Dziewczyna wpatrywała się w niego, razem z resztą grupy, lecz tylko ona wyglądała na zirytowaną. Michiru z kolei uśmiechnęła się pod nosem.
-Pewnie pomyślał "Hmm... brakuje mi tu Kaede". - rzuciła niższa z przyjaciółek. -Może zostawmy go, jego własnym fantazjom... - dodała, w swoim złośliwym stylu, przez co zaliczyła wychowawcze szturchnięcie łokciem od Renji'ego.

Rui bardzo ucieszył się faktem, że w te strony i takie miejsce zawitał Amakusa sensei z znajomą. Nauczyciele mają również życie prywatne a nie tylko ciągle akademickie. "U Natsuo i Sadako" tętniło życie tego dystryktu, przedział i różnorodność gości była widoczna, lecz każdy się dobrze bawił w cudownej atmosferze. Być może to zasługa zbliżającego się festiwalu? Nie wiedział tego, choć się domyślał.
Uwaga rzucona przez Michiru nie uszła i została przez karzełka usłyszana.
- Fantazjowałem akurat o Michru w skąpym stroju walczącej w owsiane czy tam innej lepkiej substancji jadalnej. - odpowiedział z uśmiechem udając, że faktycznie o tym myślał. W duchu czekał na ostrą reakcję dziewczyny, bo wiedział, że jakaś nastąpi. Trochę już znał swoją koleżankę, która ma specyficzny charakter, lecz młodemu Rukonczykowi on nie przeszkadzał. Tak jakby miała też kompleks być może Kaede, oprócz już Nin, za którą nie przepadała.
- Tak, tak słyszę was. Nigdy nie byłem jeszcze w tak ciekawym miejscu. - powiedział do towarzyszy. Upijając przy tym łyk sake, który przyjemnie się rozchodził po przełyku.

Na słowa Rui'ego wszyscy rozmówcy z jego grupy spojrzeli w jego stronę, zdziwieni. Wszyscy, za wyjątkiem Michiru, która tylko uśmiechnęła się kącikiem ust. Zamierzała coś powiedzieć, lecz momentalnie zagłuszył ją donośny śmiech gospodarza. Mężczyzna śmiał się na całe gardło, co zwróciło uwagę paru przebywających tam gości, lecz ci momentalnie odwrócili wzrok, powracając do swoich konwersjacji.
-Odważnie, powiedzieć tak kobiecie, która potrafi machać mieczem. - rzucił Natsuo, wciąż chichocząc. -Jeden z największych koszmarów to właśnie kobieta z mieczem. Nigdy nie wiadomo co zrobi w trakcie walki... albo po walce. - dodał od razu na tym samym wdechu. Był jednak jedynym, który uznał wypowiedź karła za zabawną. Podczas gdy Shinobu zwyczajnie odwróciła od niego głowę, by spojrzeć na Renji'ego, który tylko westchnął i wzruszył ramionami. Michiru z kolei uśmiechnęła się pod nosem... lecz Rui doskonale wiedział, że taki rodzaj uśmiechu nic dobrego nie wróżył. Gdyby miał porównać do czegoś jej spojrzenie, byłoby to ostrze wykute z czystego, nigdy nie roztapiającego się lodu. Gdyby było w stanie przewiercić Zetsu na wylot, przewierciłoby jego, ścianę, paru cywili na ulicy i wszystkie budynki na swojej drodze, a nawet Harambe. To sprawiło, że sake dobrej jakości, jakie oferował Natsuo, nie smakowało tak dobrze, kiedy dwa miejsca obok siedziała groźba śmierci, bądź co najmniej dożywotniego kalectwa.
-Minamiwo ma taki urok... - powiedział, dosyć niezręcznie Renji, odpowiadając na drugą wypowiedź karzełka, próbując zmienić temat, by jego przyjaciel uniknął jak najwięcej społecznego ostracyzmu... Trochę jak granie w bierki pod wodą, ale czym jest przyjaźń jeśli nie ratowanie się wzajemnie, nawet w takich sytuacjach.
-Kiedy zobaczycie festiwal, nie będziecie chcieli nas opuścić... - dodał Natsuo. -Zresztą nie tylko festiwal. Inne tawerny, Umehana, domy publiczne... - z tym ostatnim słowem, kierował wzrok na Rui'ego, bowiem karzełek w jego oczach już przypiął samemu sobie konkretną łatkę... Po tym wrócił wzrokiem do Renji'ego.
-Gdyby Sadako pytała, nie powiedziałem tego na głos. - rzucił, ponownie śmiejąc się, po czym donośnie chrząknął. -Więc... potrzebujecie czterech ścian, żeby zatrzymać się na parę dni...? Powinienem mieć jakieś wolne pokoje... - powiedział Natsuo, po czym zerknął w coś co wyglądało jak notatnik. Po krótkiej chwili wrócił wzrokiem do młodych. -Mam dwa. Ale powinny wystarczyć? - zapytał, po czym grupka spojrzała na siebie...

Here, you dropped this:

Rui już po uśmiechu kącikiem ust przez Michiru, poczuł, że sobie mocno przeskrobał tym niefortunnym i nieprzemyślanym żartem, znając osobowość swojej przyjaciółki. Rozładować napięcie próbował Natsuo, lecz Zetsu wiedział, że to tylko na chwilę pomoże, a dziewczyny I tak juz wyrobiły o nim sobie zdanie i nie tylko one.
Szef tego przybytku wspominając o kurtyzanach mrugnął do karła co dobitnie świadczyło za kogo go ma. Pozory mylą, a Rukończyk zbyt łatwo przykleja sobie kolejne łatki, zbyt szybko.
- Wydaje mi się, żeby dziewczyny miały wspólny pokój a ja z Renjim. Mam nadzieję, że są osobne łóżka? - Wyraził swoją opinię, i miał nadzieję, że Renji myśli podobnie, a Natsuo potwierdzi, że pokoje są z osobnymi łóżkami.
Michiru w jednym pokoju z Ruim, mogłoby się zakończyć bardzo boleśnie dla Karła. Koleżance szybko napewno nie przejdzie uraza do Zetsu. Może po festiwalu? W tym momencie na pewno będzie na cenzurowanym.

Grupka spojrzała po sobie i widać było, że przemyśleli sobie propozycję Rui'ego. Renji przytaknął momentalnie, a Natsuo zawtórował mu kiwnięciem głowy, jakby również zgadzał się z jego pomysłem... co prawda i tak jego głos nie byłby raczej brany pod uwagę. Dziewczyny z kolei spojrzały na siebie i po ledwie ułamku sekundy odwróciły swój wzrok.
-To może nie wypalić. - powiedziała Michiru, na co Shinobu tylko westchnęła. -Może Shinobu z Renjim i ja z Ruim? - dodała po chwili, na co Renji przekrzywił nieco głowę w ździwieniu.
-Może lepiej ja z Ruim? Nie chciałabym zostawiać panu Natsuo krwi do sprzątania... - odparła jednak Shinobu, na co najlepszy przyjaciel Rui'ego jeszcze bardziej skrzywił głowę. Do tego zmarszczył brwi i przymrużył oczy. Dawno nie był tak zmieszany jak teraz.
-A... Albo tak jak Rui mówił? My dwaj w jednym i wy dwie w drugim? - powiedział wreszcie, na co dziewczyny rzuciły w jego stronę chłodnymi spojrzeniami, zupełnie jakby bezprawnie się odezwał. Renji aż instynktownie zrobił krok w tył, jakby spodziewał się ataku.
-Może faktycznie tak będzie lepiej... - dodał Natsuo, próbując rozbroić całą sytuację. Po krótkiej chwili dziewczyny westchnęły w magicznej synchronizacji, po czym Michiru się odezwała.
-Niech będzie. Możesz nocować z Ruim. - na te słowa, Shinobu skrzywiła się nieco.
-Ależ dziękuję za ten honor. - powiedziała sarkastycznie, po czym rzuciła ostrzegawczym spojrzeniem w stronę karzełka. Nic do niego nie powiedziała, a przekazała mnóstwo informacji w ułamek sekundy. Bardzo, ale to bardzo proste ostrzeżenie.

Rukończyk nie był zadowolony z powodu wywołania takiego zamieszania z podziałem pokoi. Dawno też nie było takiej sytuacji, w której dwie dziewczyny walczyły by o Ruiego, lecz nie o taką walkę mu chodziło. Bardziej ta sytuacja przypominała wpadnięcie z deszczu pod rynnę. Widział też, reakcję swojego przyjaciela i samej Shinobu, że robi to tylko dlatego by nic się złego nie wydarzyło, a tak naprawdę chciałaby pobyć sam na sam z Renjim. Karzeł wiedział, że może tego żałować, lecz nie chce by przez niego dwoje znajomych miało zepsuty początek wakacji. Podjął decyzję i nie zamierzał zmieniać zdania.
- Przeze mnie wynikła ta dyskusja. Widzę, że Shinobu i Renji chcieliby odpocząć w swoim towarzystwie. Jestem za tym co zasugerowała Michiru, by wziąść jeden z pokoi wraz z nią, a Renji z Shinobu. Mam szansę porozmawiać i przedyskutować poprzednią sytuację z Michiru, tak będzie najlepiej. - powiedział do znajomych. O dziwo szukając poparcia swoich słów u Michiru. Wiedział, że może to być trudna noc i musi patrzeć za swoje plecy, bo porządnie zdenerwował koleżankę, która i bez tego łatwo się denerwowała. Wątpił, że nagle biorąc wspólny pokój ich stosunki nagle się ocieplą. Chciał pomóc swojemu kumplowi Renjiemu.
Wpadki Ruiego poniekąd wynikały z faktu trzymania pod kloszem i nieumiejętności w relacjach międzyludzkich.
Z Nin za mało czasu spędzili by poprawić u Zetsu ten aspekt. Szkoda, że nie było w pobliżu Nin. Może by przynajmniej trochę poprawili relacje. A teraz przynajmniej będzie miał okazję wytłumaczyć się Michiru.

Na słowa Rui'ego obie dziewczyny zwróciły się w jego stronę, lecz tym razem chłodniejsze spojrzenie od Michiru miała teraz Shinobu i była jeszcze bardziej niezadowolona ze słów karzełka. Dolewanie oliwy do ognia Zetsu może sobie teraz z dumą wpisać do CV... a może i nie z dumą.
-Przepraszam, a niby gdzie to widzisz? - powiedziała Tachibana, wyraźnie wkurzona sugestią Rui'ego.
-Jak zwykle widzisz rzeczy, których nie ma. - dodała Michiru, na co Shinobu jej tylko przytaknęła. Okazało się również, że Renji może być jeszcze bardziej zagubiony w sytuacji, niż był wcześniej. Niejednokrotnie był rozjemcą, gdy dziewczyny się ze sobą kłóciły, ale w momencie, w którym współpracowały? Nie miał bladego pojęcia co zrobić.
-A może kolejny pomysł? Rui śpi w innej karczmie. - rzuciła nagle Shinobu. -Nie żebym kogokolwiek wyrzucała, w końcu nie ja tu jestem gospodarze ale myślę, że to będzie dla twojego bezpieczeństwa. - dodała z uśmiechem, lecz ten uśmiech nic dobrego nie mógł wróżyć. Można było wręcz odnieść wrażenie, że zapraszała Rui'ego do dalszej dyskusji, która nie zakończyłaby się dla niego zbyt dobrze. Mimowolnie podróżując wzrokiem po karczmie, karzełek zauważył między innymi wzrok Natsuo, który najwyraźniej uznał, że lepiej się w to nie mieszać... poza tym dostrzegł też klienta, którego musiał obsłużyć.

Rui z relacji międzyludzkich powinien mieć ocenę poniżej niedostatecznej. Z każdym słowem wkopywał się coraz głębiej i to po same uszy. Ratunku nie mógł szukać ani u Natsuo ani u Renjiego. Kompan był zagubiony i zdezorientowany jak nigdy.
Sugestia Shinobu o zmianie lokalu przez karzełka brzmiała logicznie i jasno w sytuacji niechybnej zguby z rąk dwóch koleżanek z roku. Dziwnym było, że nagle obrały wspólny front przeciw Ruiemu.
Zetsu wcześniej wypatrzył w tłumie na piętrze Amakuse - senseia, który był z jakąś swoją znajomą. Poszukał go jeszcze raz by na niego spojrzeć i być może gdy ich wzrok się spotyka, Sensei odczyta prośbę ratunku w oczach swojego ucznia.
Rui więcej się nie odzywał z obawy pogorszenia jeszcze bardziej swojego położenia.

Oczy Rui'ego wędrowały pomiędzy Renjim i Natsuo, aż wreszcie w zakręconym biegu zatrzymały się na Amakusie. Jak zwykle niezbyt przejęty czymkolwiek, na twarzy nauczyciela nie było niczego poza kamienną miną. Wpatrywał się jednak głęboko w towarzyszkę, z którą był przy stoliku. Nie łatwo byłoby zdobyć jego atencję w tym momencie.
-Dobrze, wystarczy tego. Trochę przesadzacie. - powiedział nagle Renji, który najwyraźniej odnalazł się w tej niecodziennej sytuacji. Teraz jego ton był donośny i zdecydowany, jak zawsze kiedy rozdzielał dziewczyny podczas kłótni. -Zrobimy jak w Akademii, ja i Rui, a wy w drugim. - dodał, kierując się wzrokiem z Natsuo. Dziewczyny tylko uśmiechnęły się kwaśno i przytaknęły na ten pomysł, choć i ten uśmiech był nieco wymuszony.
-Więc, skoro sytuacja się już wyjaśniła... - zaczął Natsuo, z wyraźną ulgą, że sprzeczka dobiegła końca. -Może po jeszcze jednej kolejce? Tym razem na mój koszt. - powiedział, zerkając pytającym wzrokiem po młodych. Michiru przytaknęła momentalnie, z kolei Shinobu i Renji odmówili. Przyjaciel karzełka nadal nie skończył poprzedniej czarki, więc na razie nie potrzebował dolewki.

Rui już myślał wyjść i szukać miejsca na nocleg, gdy nagle zdecydowanie zareagował Renji i zdecydowanie uciął dyskusję na temat noclegu. Rui popatrzył kumplowi z wdzięcznością w oczy, dziękując mu w ten sposób. Więcej się nie odzywał, by znowu nie wywołać niepotrzebnie burzy. Wiedział doskonale, że przynajmniej Michiru szybko nie zapomni, a Shinobu tym bardziej o wzmiance o jej zainteresowaniu Renjim.
Rukończyk musi popracować nad relacjami ze znajomymi, lecz bardziej woli machać mieczem.
Skinął głową do Natsuo by śmiało mu lał. Szybko wypił to co mu zostało nalane. Podziękował Natsuo kolejnym kiwnięciem głowy. Odstawił kieliszek. Miał tylko obawy, że Michiru też wypiła kolejkę.

Po drugiej kolejce dzień leciał już coraz szybciej. Rozmowa zeszła na lżejsze tony i głównie polegała na tym, że Renji opowiadał Natsuo parę anegdotek z Akademii, podczas gdy Michiru, Shinobu i Rui dopowiadali co jakiś czas istotne szczegóły, o których zapominał ten wysoki. Było mnóstwo śmiechu i dolewek na koszt Natsuo, który z jakiegoś powodu czuł potrzebę zasponsorować picie młodych. Karczmarz był szczerze zainteresowany opowieściami młodych, przyszłych Shinigami. Od historii o wpadkach, po branie udziału w wyzwaniach z innymi uczniami. Rui'emu nawet nie zdarzyło się powiedzieć czegoś, co jeszcze bardziej zdenerwowało by jego koleżanki, mimo tego, że skorzystał z darmowego napitku, tak jak Michiru.
Wreszcie nastał bardzo późny wieczór, niemalże noc. Klienci już poopuszczali tawernę i zostali tylko ci, którzy wynajmowali pokój. Ci ludzie już dawno udali się do swoich wynajętych pomieszczeń. Tak samo młodzi Shinigami udali się na piętro, po tym jak pożegnali się z Natsuo. Karzełek miał już krok nierówny, acz na tyle stabilny, by się o nic nie potykać. Dotarli do miejsca, gdzie grupka się. Renji i Shinobu weszli do osobnych pomieszczeń, aczkolwiek gdy Rui próbował wejść, powstrzymała go Michiru. Nachyliła się w jego stronę i wyszeptała, trochę niezrozumiałym tonem.
-Nic nie mam pod spodem. - po czym uciekła do pokoju, który dzieliła z Shinobu i zasunęła prędko drzwi.

Czas mijał szybko na anegdotach i luźnej rozmowie, sake się lała strumieniami. Michiru nawet chyba się nie gniewała, lecz mogła to być zasługa alkoholu. Wszyscy goście prawie się rozeszli i też w końcu nadszedł na nich czas. Rui zdziwił się pytaniem zadanym przez koleżankę, lecz na pewno to wyznanie było powodowane odużeniem alkoholowym. Bardzo kusząca propozycja, lecz nie na tą chwilę i po takiej wpadce słownej jaka miała miejsce dzisiaj.
Udał się lekko chwiejnym krokiem do tego samego pokoju co Renji.
- Dzięki za dzisiejszą obronę. - powiedział do towarzysza. Po czym poszedł spać na wolnym łóżku.

Wchodząc do pokoju, karzełek powiedział swoje podziękowania... aczkolwiek nie trafiły one do nikogo. Tak jak Renji zawsze miał problem z zasypianiem, tak teraz leżał już na łóżku jak powalony pień drzewa. Prawdopodobnie sake miało na niego taki wpływ. Chwiejny i nieco zmęczony Rui równie szybko padł na wolne łóżko, a sen otulił go niczym gwiazdy nocne niebo. Karzełek prawdopodobnie był już pogrążony we śnie, jeszcze zanim jego głowa dotknęła łóżka. Podróż z Seireitei, poszukiwanie noclegu, a także wszystko co wydarzyło się na dole, przy kieliszku było masą doświadczeń, które zdecydowanie pozbawiły go energii...
Noc minęła bardzo szybko i gdy Rui podniósł głowę zauważył, że tylko on został w pokoju. Renji musiał zejść już na dół, zostawiając go by ten mógł w spokoju się wyspać. Karzełek czuł suchość w ustach, kiedy to efekty picia alkoholu weszły w drugą fazę. Na jego szczęście, obok łóżka na którym spał stał bukłak hyotan, prawdopodobnie zawierający wodę.

[PŻ i PR odnowione do maksimum]

Tak był spragniony, wziął bukłak hyotan i powąchał upewniając się czy jest tam woda. Jeśli woda to upija kilka łyków. Jak co innego odstawia na miejsce. Trochę był zdziwiony, że nikogo nie ma w pokoju, sprawdził wzrokowo jeszcze czy napewno pokój jest pusty. Jeszcze gdzieś w głowie miał słowa pijanej Michiru, o których chciał zapomnieć i wiedział, że nie może jej o tym wspomnieć. Wszak nie można denerwować kobiet z bronią.
Szybko się przemył i zszedł na dół do reszty znajomych i się przywitał.

Jeszcze jedno okrążenie wzrokiem wokół całego pokoju utwierdziło karzełka w przekonaniu, że faktycznie był tu sam. Renji był zbyt duży to przeoczenia, więc nie było co do tego nawet najmniejszych wątpliwości. Jednakże ruszanie głową w prawo i lewo sprawiło, że nieco zachwiał się jego balans, lecz nie na tyle by kompletnie stracił równowagę. Charakterystyczny bezwonny zapach dochodzący z bukłaku również utrzymał go w przekonaniu, że w środku znajduje się tylko i wyłącznie woda. Rui czuł, że tych właśnie paru łyków potrzebował, a chłód przyjemnie złagodził suszę, która panowała w jego przełyku. Po porannej higienie, zszedł spokojnie po schodach i na samym dole dostrzegł dwie osoby - Renji'ego oraz Sadako. Oboje zwrócili się w stronę karzełka, gdy ten tylko się tam pojawił.
-Dzień dobry! - powiedziała kobieta uśmiechając się szeroko. -Mogę zaoferować coś do jedzenia? - spytała szybko, po czym skierowała wzrok w stronę kuchenną, znajdującą się głęboko za ladą. -Mamy trochę gotowego ryżu, więc potrzeba będzie tylko przygotować kurczaka.

- Dzień dobry, Rui. Tak jeśli to nie kłopot to chętnie zjem śniadanie. - powiedział do Sadako, rozglądając się po pomieszczeniu czy są też dziewczyny Michiru i Shinobu. Uciążliwie próbował zapomnieć propozycję, nierealną jaką zaoferowała pijana Michiru.
- Jak się spało? Jeszcze raz dziękuję za pełnienie roli rozjemcy. Muszę uważać na to co mówię, bo nieintencjonalnie wychodzą same kłopoty z tego. - powiedział do Renjiego swojego towarzysza. Usiadł i czekał na coś do jedzenia z wdzięcznością, że ktoś chciał przygotować dla niego. Po prostu Ruiemu chyba brakowało bratniej kobiecej duszy, dziewczyny czy po prostu przyjaciółki. I znów w jego myśli wjeżdża Nin i nie chce szybko ulecieć. Miał ochotę wyjść i potrenować mieczem, ale broni nie miał. Została mu melancholia i niezdrowe uporczywa myśli o starej przyjaciółce.