Samotnia Kitsune

Kitsu odkłada talerz, czuje się już lepiej mając coś w żołądku:
- Dziękuję za danie. Tak poza tym miło słyszeć czyjeś uznanie, mimo to chyba dla ludzi tak poinformowanych jak Wy nie powinno być obce to, że jestem w oddziale X. Szczerze to nie czuję tego, że bardziej mi pasuje oddział II niż X.

Kitsu nie chce już drążyć powodu decyzji wysłania go do Hueco Mundo, jego przypuszczenia były takie, że został tam wysłany na stracenie, a maczali w tym palce Vaizardzi z cienia. Poza tym Kitsu miał ochotę już iść. Być może właśnie powinien dostać piekielnego motyla z rozkazami X oddziału, a w tych podziemiach nie da rady tu po prostu przylecieć. Gdy pomyślał o swoim oddziale kojarzy ją z zestawem do sake, "to głupie, ale...":
- ładna robota. Nie pijam mocnych trunków, ale doceniam robotę kogoś kto wykonał ten zestaw, mogę się przyjrzeć?
Jeżeli ją dostanie przy okazji nie omieszka podziwiać pracy rzemieślnika od środka.

Kitsune odkłada na bok obejrzaną porcelanę:
- bardzo ładne, czy to zrobił ktoś z Rukongai? Wydaje mi się, że jednak wymaga to nieco lepszej aparatury, która jest dostępna w Seireitei.

Wyciąga dłoń spokojnie by odebrać czarki i tak samo im się przygląda, przy okazji podejmuje się wątku poprzedniego:
- Chętnie będę współpracował z II oddziałem, zresztą to chyba jest wpisane w mój oddział, który bada Rukongai. Jestem do dyspozycji, ale do pewnych granic. Nie nadaję się na wtyczkę, która mówiłaby o X oddziale.

Kitsune był wychowany jednak w pewnych zasadach, donoszenie na kolegów, zapewne kiedyś przyjaciół jest dla chłopaka czymś niegodnym.

Po chwili Takaruma uznaje, że nie ma co łżeć prosto w oczy komuś takiemu:
- Z tego co wiem to miał być ten zestaw dostarczony naszemu porucznikowi, ale zaginął w przesyłce. Nie powiem, że na rękę byłoby gdybym zdobył nieco przychylność porucznika oddając mu to.

Lekko uśmiecha odbierając paczkę:
- Chyba nie będzie potrzeby zawracać głowę tamtemu paserowi, ostatecznie zguba wraca do właściciela. Natomiast nad wypadem do 23 okręgu zastanowię się. Czy o takich misjach mam kogoś informować w oddziale? Wolałbym nie mieć tajemnic przed kapitanem.

Właściwie Kitsu już postanowił sobie, że się zdecyduje na tą misję, ale o takich szczegółach wolał się upewnić.

Kitsune spokojnym krokiem zmierza do domu "jestem zmęczony, do domu mam bliżej, a zestaw nie ucieknie, jutro doniosę"

Po drodze cały czas myśli o tym zdarzeniu, przyszło mu też do głowy czy zastanie tamtą dziewczynę "w sumie nie jest taka zła, trochę dziwna. I tak pewnie niedługo rzadko będę bywać u siebie". Kitsu też zastanawia się nad tym czy nie rzucić okiem przy okazji na listę gończą. Dla niego zdobyć głowę jakiegoś hollowa byłoby korzystne, zarówno finansowo jak i w rozwoju własnym.

Kitsune omal nie upuścił cennej paczki z wrażenia widząc na zmianę jaką zastał "co jest grane... hmm wygląda całkiem smacznie" Ponieważ zdążył zjeść to bez pośpiechu odkłada drogocenny pakunek obok kominka oraz swoje szpargały i zabiera się za jedzenie. Ma tylko nadzieję, że Tori nie wparuje z zaskoczenia goła i nie doprawi go tym samym o śmiertelne zakrztuszenie. Podczas jedzenia zastanawiał jak się dziewczynie odwdzięczyć "samo dziękuję chyba nie wystarczy, zapłacić to chyba też tak nie wypada. Chyba po prostu zapytam czego by chciała"

Przeciera oczy, myśli nad snem, nigdy szczególnej uwagi nie przywiązywał, nie wierzył w ich magiczną moc, ale ten go zaniepokoił "eh, i co ja niby miałbym pomóc arrancarowi? Po to jesteśmy żeby zmazywać z nich grzechy naszym mieczem, jedyne co mógłbym więc zrobić to cios łaski" .

W końcu skupia się na rzeczywistości, Zastanawia się czemu Tori tak zbiegła i nawet nie powiedziała cześć, ubiera się i też schodzi na dół. Jak to zazwyczaj ma w zwyczaju idzie nad jezioro wykąpać się i obudzić do końca. Być może spotka dziewczynę i dowie się czemu tak zareagowała.

Kitsu nie bardzo ogarnia o co chodzi, nie miewał raczej takich stanów. Gdy tylko ubrał się udaje się wprost do domu, pogoda na tyle paskudna, że nie warto wychodzić z domu, a jak zgłodnieje poszuka zapasów w chatce. Ciekaw jest czy tym razem zastanie Tori oraz czy mgła ta jest do końca normalna "w sumie aż takiej mgły nie widziałem, i jeszcze te wizje"

Pierwszą myślą było ponownie udanie się spać, ale ze względu na okoliczności, a zwłaszcza nawiedzane sny odechciało mu się. Kitsune ostatecznie postanawia poświęcić uwagi swojemu mieczowi, który przecież jest częścią jego duszy.

Z wysuniętym ostrzem siada na środku pokoju w pozycji siadzie tureckim, a katanę opiera tak, że płazem leży na czubkach kolana. Zamyka oczy, uspokaja oddech, jego mięśnie powoli się rozluźniają do niezbędnego minimum, a jego moc duchowa jest subtelnie tłumiona. Gdy ciało się wycisza stara teraz wyciszyć umysł, pozbyć się natrętnych myśli, które go nękały, zagłuszały istotę siedzącą w jego duszy.

Kitsu widząc Tori wstaje i stara się znaleźć jakieś przykrycie "znów przyjdzie ten cholerny mróz i co ona ma zamiar zrobić jak będzie spać?". Gdy tylko jakieś znajduje przykrywa ją ostrożnie by nie wybudzić.

Potem nie bardzo ma pomysł co robić, ostatecznie postanawia wyjść z wędką nad jezioro i spróbować coś złowić, ponieważ spławik w ciemności nie działa montuje dzwoneczek. Podczas połowu patrzy w niebo i obserwuje czy są gwiazdy. Nigdy nie był wielkim pasjonatem jasnych punkcików na niebie, mimo to zawsze jest to miłe dla oka no i cóż więcej można robić przy nocnym połowie.

Kitsu widząc gwiazdę przez moment zastanawia się nad tym co mógłby określić swoim marzeniem "chciałbym poznać swoje zanpaktou", taka myśl przychodzi chłopakowi do głowy. Zostaje jeszcze na łodzi, ranem też biorą, ale teraz postanawia się już położyć na tratwie i zdrzemnąć się, nieraz dzwonek go budził oznajmiając przyszłe jedzenie. Zamyka oczy i wsłuchuje się w ptasią melodię, którą dobrze zna i którą lubił.

Zadowolony z połowu, wraca z powrotem do chatki. Gdy tylko dobija szybko wyskakuje ze swoją zdobyczą i wraca do domu po drodze zastanawiając się czy może dla odmiany nie zrobić zupy rybnej "jeżeli znajdzie się jeszcze kilka słodkich ziemniaków to z ziołami będzie w sam raz" , gdy tylko się posili i po drodze nie wypadnie nic innego ma zamiar udać się do Seireitei, a konkretniej Akademii, do nauczyciela Hakudy. Chciałby się dowiedzieć czegoś więcej na temat walki wręcz, a przede wszystkim o łączonych kombinacjach z białą bronią.

Kitsu rzucił krótkie "cześć" i przystaje na moment przy Tori, zastanawiało go co dwa podrostki robiły tutaj. Raczej nikt nie zaglądał do niego, mimo że wcale nie miał opinii leśnego dziadka, który zjada dzieci z rusztu... a może miał. Stara się jakoś pocieszyć dziewczynę:
- Bardzo ładne, na pewno się przyda. Nie martw się jeżeli chodzi o twoją bieliznę, jeżeli chcesz możesz się ze mną przejść do 1 okręgu rukongai i kupisz sobie nowe, a nawet dam ci nieco więcej na jakiś nowy ciuch, co ty na to?

Po czym idzie do środka zabrać zestaw dla swojego porucznika. Gdy tylko wraca czeka co Tori powie. W sumie ciekawi go wspólna przechadzka przez inne dzielnice, będzie miał okazję poznać dziewczynę od innej strony.

Na początku cieszył go optymizm jaki wykazuje, widok uradowanej dziewczyny był czymś miłym dla oka. Kitsu jednak powoli zaczął tracić cierpliwość, w duchu ciągle przekonywał się, że to nic takiego. Starał się też zająć myślami w co ją ubrać, niestety damska moda nie była jego konikiem. Dowcip o jabłku jakoś go nie roześmiał, ale przynajmniej jabłko ją jakoś zajęła.

Takaruma zastanawia się co z nią zrobić kiedy dojdzie do bram Seireitei, w końcu musi donieść zestaw. Po krótkiej chwili wpada na pomysł, że weźmie ją ze sobą i przy okazji zapyta czy nie można jakoś sprawdzić czy ktoś nie ma potencjału duchowego "może mogłaby wstąpić do Akademii, w ten sposób i tak widzielibyśmy się czy to w samotni czy tutaj tyle, że nieco rzadziej.". Jedyne co go w tym planie martwi to nastawienie Tori, która nie wygląda na taką, która miałaby się oddać dyscyplinie.

Kitsune uspokoiło zachowanie dziewczyny, nadal go intrygowała, ale niegdysiejsza podejrzliwość zniknęła już jakiś czas temu. Idąc już po terenie oddziału spogląda na Tori po czym z nieznacznym uśmiechem stwierdza:
- bardzo ładnie w tym wyglądasz.

W sumie po prostu stwierdził fakt, ale już w Akademii wiedział, że płeć piękna lubi gdy im się przypomina o tym, że jest piękna. Gdy tylko dochodzi do kwatery porucznika stara się znaleźć miejsce pod cieniem, najlepiej siedzące. Znów zwraca się do Tori:
- To jest właśnie mój oddział. Ciężko mi ciebie wyobrazić w stroju shinigami, choć w sumie niemało jest kobiet w Gotei.