Sala Pojedynkowa

Wyszedlem do domu

Tenshi,

Sala była pusta akurat. Było to sporych rozmiarów dojo, nie miało jednak kosza z masą treningowych bokkenów, tarcz czy manekinów. Natomiast była małe miejsce na widownię.

Poszliście na środek sali z Minorim, który za jednego z siedzeń wyjął cztery bokkeny dając po jednym każdemu:
- Jedna połowa będzie dla Kenjiego i Yoriko. Druga połowa dla mnie i Izdurbala. Starajcie się nie używać swoich atutów, tylko głupiec polega na jednej rzeczy. Nie używajcie też Kidou, bo zniszczycie salę. Ty za mną.

Odeszliście na swoją połowę, tamci już zaczęli walczyć: Kenji starał się wymierzać ciosy trzymając katanę w jednej ręce, natomiast Yoriko starała się blokować i atakować typową szkołą kendo. Obojgu nie wychodziło to za dobrze.

Gdy poszedłeś z Minorim wyjaśnił ci twoje zadanie:
- Masz mnie atakować, ja się bronię. Ma nie być zawahania w twoich ruchach, czy to jasne? Jak będziesz gotów to atakuj.

Iz zaczął rozważać słowa "gotowy". W zasadzie uznał iż nigdy nie będzie gotowy by atakować ludzi. Fakt iż z technicznego punktu widzenia Shinigami nie byli do końca ludźmi, w sumie byli czymś jak martwi ludzie którzy przeszli dodatkowo kilka przemian jeśli chodzi o dziwaczną energię duchową. Skomplikowana dość teoria której Tenshi do końca nie opracował jeszcze w swoim umyśle. Potrzebował by na to zapewne jeszcze kilkunastu minut spokoju i ciszy, zaś spokoju i ciszy raczej mu skąpiono przez ostatnie dni. Tak czy siak shinigami przypominał pod wieloma względami człowieka... i to człowieka znacznie silniejszego niż Iz.

Ostatecznie uznał jednak iż "gotowy" w ustach Generałka w cale nie oznaczało oczekiwanie przez niezwykle długi czas aż w końcu uzna iż Tenshi nie ma zamiaru się ruszyć. Było to raczej coś w stylu wydania rozkazu który ostatecznie miał być wykonany po wykonaniu innych czynności, takich jak złapanie porządnie miecza treningowego. Wyraźnie koniecznym było rozstrzygniecie tej głupiej sytuacji w sposób możliwie szybki i nie meczący.

Tenshi złapał boken jednorącz i skierował jego ostrze skosem w dół. Powolnym krokiem skierował się w stronę przeciwnika najwyraźniej chcąc dość dobitnie pokazać iż w cale nie jest jeszcze gotowy. By upewnić w tym Minoriego powiedział nawet - Jeszcze chwila.. nie jestem gotowy. - Plan Tenshiego był na tyle głupi, ze mógł nawet się udać. Zamierzał wyminąć Generałka, ustawić się tuż za nim, po czym dźgnąć go w pietę a następnie przeciągnąć "ostrze" do góry by utrudnić unik. Zapewne nie o to chodziło, jednakże czemu nie spróbować.

Oczywiście, gdyby Minori nie miał zamiaru stać w miejscu i czekać na gotowość Iza, chłopak zwyczajnie rzucił by się w jego stronę z mieczem wymierzając sztych oburącz na miednicę. W razie uniknięcia, czego to spodziewał się Iz, najpewniej dobrze było by wyprowadzić cięcie bezpośrednio z pozycji po pchnięciu. Cięcie oczywiście w stronę oponenta.

Minori stał spokojnie i nie ruszał się, też trzymał w jednej ręce bokken i czekał. Powoli schodziłeś w bok, Minori nie reagował, ale za to spokojnym, choć bez cienia sympatii głosem powiedział:
- Nie będę cię zwodzić, moc którą wchłonąłeś zamieniała zwierzęta w bestie, sam widziałeś.

Przez sekundę stanąłeś, ale potem znów się ruszyłeś:
- Jednak ty nie jesteś zwierzęciem i od ciebie zależy czy też zmienisz się w bestię.

Zaatakowałeś jego piętę, lecz Minori podniósł nieznacznie nogę i następnie opuścił na bokken przygniatając go, nim zdołałeś szarpnąć miałeś bokken na szyi:
- Wiesz, nie mam nic przeciwko takim zagrywkom pod warunkiem, że nie są one czytelne a co za tym idzie nieskuteczne.

Odsunął bokken z szyi i wypuścił twój spod stopy:
- Jeszcze raz.Tym razem włóż w to nieco serca i może jednak nieco odważniej - to tylko trening

- Serca wkłada się co najwyżej w gulasz... najlepiej serca kurczaka. - Tenshi nie przejął się tym iż zagrywka była nieskuteczna, to było bardziej niż jasne że będzie. Tym razem jednak zamierzał zastosować zagrywkę, być może nieco mniej klarowną. Trzeba było to skończyć tak szybko jak się da... treningi z mieczem były kłopotliwe. Dodatkowo ten człowiek gada o potworach i zmianach w bestie... to nie brzmi dobrze oj nie. Sam ma zdecydować czy zostanie bestią... cholera nie może chyba chodzić o ten głupi sen - Tfu! - koszmar. Chłopak zaczął szeptać cicho pod nosem, niemal niesłyszalnie.

Po kilku chwilach Tenshi zaatakował przeciwnika szerokim cięciem znad głowy skierowanym na lewe ramię Minoriego. Cios miał jednak jedynie odwrócić uwagę, od kolejnego manewru. Kolejny manewr natomiast miał za zadanie... również odwrócenie uwagi. W momencie gdy Generałek podejmie akcje defensywną, czy to blok czy atak, Tenshi miał zamiar wrzasnąć głośno - ROUTA! - choć rzecz jasna zaklęcia używać nie chciał. Miał nadzieję iż na kilka chwil rozproszy oficera. Ostatecznie te kilka chwil mogło pozwolić mu na wykonanie kolejnego ataki - sztychu skierowanego na poziom miednicy.

Atakowałeś oficera, lecz ten wszystko blokował jedną ręką, gdy usłyszał że wypowiadasz zaklęcie odskoczył gwałtownie kilka metrów, za daleko by zastosować do końca taktykę:
- Muszę przyznać, że to było niezłe. Czy miałeś okazję zetknąć się ze swoim zabójcą dusz? Możliwe, że ta energia wpłynie też na niego.

Zrobił kilka kroków do przodu i się zatrzymał:
- Na co czekasz? Atakuj.

- Nie... jeszcze nie gadałem jeszcze... z.. nim.. nią? Umm.. z zanpakutou no - Tenshi ustawił się w spokojnej pozycji wyprostowanej, miał znacznie przyspieszony oddech. W końcu nie był sportowcem, a raczej chuderlakiem. Dodatkowo chuderlakiem któremu kazano pracować za trzech sprawnych chłopaków. Dodatkowo nie dawano mu należycie odpocząć.. ba! Nawet jego własne koszmary nie dawały mu należycie wypocząć! Niemniej musiał podjąć dalsza walkę.

Kolejny fortel jaki można było wykorzystać... taa trzeba by coś wymyślić, w końcu inaczej Generałek nie da mu chwili spokoju. W zasadzie i tak nie dawał, ale na ten fakt Iz wolał chwilowo nie zwracać uwagi. Chłopak ustawił swój boken, tym razem trzymany oburącz, do ziemi i ruszył w stronę Minoriego celowo przesuwając mieczem po podłodze. Dzięki takiemu właśnie zachowaniu dźwięk szurania oraz wszystko inne wskazywały jasno na stronę, z której atak nadchodził. Dla tego też właśnie taki atak musiał Tenshi wykonać. Wykończył go jednak jednorącz, niemal w tym samym momencie chcąc wymierzyć dość nieporadny cios w nos Minoriego. Oba ataki miały jednak tak naprawdę odwrócić uwage, od ostatniego - kopnięcia na poziom kolana.

Minori przymknął oczy co chyba miało cię sprowokować do działania:
- Rozumiem, więc nie wiesz czy to na niego wpłynęło. Tak czy siak musisz uważać.

Twój cios bokkenem został zablokowany. Minori jednak wcale nie zamierzał go zatrzymywać, lecz uderzenie "spłynęło" po jego bokkenie i chwilę potem Minori znalazł się po twoim prawym boku:
- Postaraj się po prostu skupić na zwykłej szermierce, jak tak dalej pójdzie to nigdy nie nauczysz się walczyć porządnie.

- Kto... powiedział ze próbuję? - Tenshi wciaż wyglądał na całkowicie znudzonego. Nie był odważny, ale zdawał sobie sprawę iż Generałek nie ma zamiaru uszkodzić go podczas treningu. Czego miał by się więc obawiać?

Tenshi w zasadzie zawsze mówił ze nie zależy mu na żadnej umiejętności oferowanej przez nauczycieli. Nie tylko po śmierci, przed śmierciom też tak robił. Kluczowym słowem w tym wszystkim było jednak słowo "mówił". W końcu to co mówił nie zawsze równoznaczne było z tym czego chciał. Szermierka co prawda nie była zajęciem wymarzonym, jednakże po "treningowej" walce ze swoimi pierwszymi pustymi, oraz "zmodyfikowaną duszą" był pewny... był pewny że ze jeśli będzie chciał chronić innych będzie musiał poprawić swoje umiejętności władania mieczem.

Skupić na zwykłej szermierce..? Tenshi zwykle miał problem ze skupieniem. Nie zdawał sobie z tego sprawy, jednakże większość czynności które robił nie wymagało zaangażowania całości umysłu. Dla tego nawet podczas walki zastanawiał się nad wieloma rzeczami. Odsunął się nieco od przeciwnika by móc spokojnie przybrać pozycję walki. Następnie zamierzał przypomnieć sobie naprędce to czego nauczył się od Inahary. Nie było tego wiele, jednakże stanowiło pewne podstawy pod szermierkę.

Złapał oburącz miecz po czym ruszył w stronę przeciwnika z zamiarem wyprowadzenia ciosu z góry. Celem miało być prawie ramię Minoriego, co było posunięciem niezwykle oczywistym. Tenshi starał się jednak następnie skoncentrować na możliwości bloku bądź uniku. Nie miał wielkich szans, jednakże zawsze istniała choćby nadzieja iż uda mu się przetrwać kontratak.

Atakowałeś co i raz Minoriego, ten jedynie blokował ciosy, czasami też unikał. Trwało to z 15 minut, więc nie dało rady, bo każdy cios wkładałeś dużo siły, a Minori co i raz zmieniał pozycję skłaniając cię do ciągłego ruchu.

Yoriko i Kenji też już byli zmęczeni i nie do życia i wasz nauczyciel dał wam odsapnąć. Minori zadecydował, że wystarczy:
- Teraz zajmiecie się ćwiczeniami, które zadam: Yoriko, siadaj pod ścianę, masz medytować, Kenji będziesz pompować w seriach. A ty - tu wskazał na ciebie - będziesz musiał coś złapać.

Skierował dłoń do góry z której wyleciała niebieska kulka energii wielkości piłeczki pingopongowej:
- To zaczynamy.

Kulka pognała pognała przed twoją twarzą, chciałeś ją złapać, ale szybko ci uciekła. Minori siedział sobie i sterował kulką za pomocą palca.

- Jasne.. może jeszcze złapać palcami u stóp... - Tenshi był zmęczony, ledwie odczuwał obecność swoich górnych kończyn, i zapytany w tej chwili czy nie oddał by ich za dobry obiad wahał by się z odpowiedzią przeczącą. Ostatecznie pewnie nie przyjął by propozycji tylko dla tego iż trudno jadło się bez rąk.

Tenshi dodatkowo musiał by być kretynem... by nie zaważyć iż kulkę łatwiej złapać kontrolując ją . Po co w ogóle miał by zbijać pionki, skoro mógł od razu strącić króla? Pokręcone myślenie ludzi którzy zlecali treningi nigdy nie umiało przekonać Iza. Szybko jednak wpadł na to iż istotą treningu nie jest złapanie głupiej kulki, a gonienie głupiej kulki. Głupie zadanie przeznaczone do kogoś kto był na tyle głupi by myśleć że mu się uda. Po kilku chwilach Tenshi zanotował w umyśle iż potrzebuje słownika by nauczyć się przynajmniej jeszcze kilku obraźliwych określeń. Ciągle powtarzanie słowa "głupi" było.. głupie?

Ostatecznie westchnął głośno i poczłapał mierząc piłkę groźnym spojrzeniem. Wydawało się jakby chciał przedmiotowi przekazać, jak bardzo nie chce mu się za nim ganiać. Wyraźnie chciał żeby kulka zdawała sobie doskonale sprawę z tego iż to jedynie rozkazu go przymuszają, i to nic osobistego. Następnie zamierzał zacząć najprostsza w świecie pogoń złożoną ze wszystkich bezsensownych czynności takich jak machanie rękoma, podskakiwanie i bieganie.

Nie tylko ty byłeś niezadowolony, Kenji widocznie nie był za bardzo krzepki i po kilkunastu pompkach siadał, natomiast dla Yoriko siedzenie i próba skupienia się w hałasie jaki robiłeś zdawało się być niemożliwe. Minori też nie poprawiał sytuacji:
- Yoriko przestań zaciskać zęby, bo się nie skoncetrujesz. Kenji, twoje ciosy nie mogą bazować na szybkości, ale też na sile. Tenshi trochę żwawiej, w ten sposób będziemy ganiać do wieczora, a póki nie złapiesz to nie dostaniesz nic ze stołówki.

Nie byłeś pewien, ale Minori chyba wykrzywił się w lekki uśmiech - widocznie wasze wypociny były dla niego zabawne.

Nic ze stołówki? Trudno, ugotuje sobie coś w "domu". Będzie musiał tylko dorwać trochę składników, te które zostawił w mieszkaniu zapewne straciły świeżość dawno, dawno temu. Zabawa niemniej była irytująca przede wszystkim ze względu na zmęczenie. Jak by nie mógł zwyczajnie zakończyć zabawę poprzez kidou trafiające prosto w Minoriego... ale wiedział że to nie przyniesie raczej skutku. Niemniej.. może dobrze będzie zapytać?

- Jak mniemam źle odbierzesz jeśli zatrzymam kulkę poprzez zatrzymanie Ciebie co Generałku? - Znudzony głos Iza wydobył się z jego ust. Chłopak musiał łapać często dodatkowe porcje powietrza, ze względu na zadyszkę.

Minori spojrzał na Ciebie, a na jego twarzy malował się już wyraźny uśmiech przez co od razu stał się jakiś bardziej przyjazny z wyglądu:
- Tyle czasu zajęło ci żeby wpaść na to? Tyle kombinowałeś wcześniej... chyba bardzo honorowo podszedłeś do tego?

Kenji już nie miał siły nawet podnieść się i miał dość, Yoriko nadal siedziała w pozycji do medytacji choć jej twarz jasno dawało zrozumienia, że nie ma do tego cierpliwości.

- Ta... przyjmijmy... - Tenshi najzwyczajniej w świecie usiadł ciężko na ziemi patrząc na kuleczkę energii z czystym znudzeniem w spojrzeniu. Miał dość tego ćwiczenia, i jak widać nie tylko on. Cała reszta również miała dosyć. Izdurbal natomiast nie zamierzał łapać kulki, skoro mógł unieruchomić jej "kontrolera". Oznaczało to coś, co w szachach nazywane jest matem. Sytuacja w której jedna ze stron zwyciężyła choć król jeszcze stoi. Co prawda Tenshi wiedział iż Minori może unikać, ale również uznawał iż to właśnie Minori zwyciężył.

Minori widząc twoje znużenie machnął rękę a kulka trafiła prosto w twoje czoło i rozprysła się:
- Na dziś koniec, jutro dzień wolny żebyście mogli się zregenerować po treningu i misji. Odezwę się jeszcze do was.

I poszedł. Kenji i Yoriko doczłapali się do ciebie:
- Ale on jest okropny, strasznie nas męczy i do tego jest niesympatyczny - stwierdziła Yoriko.
- Moje ręce... - Kenjiego widocznie ręce bolały od wysiłku - co planujecie jutro?

Tenshi rozpoczął swoją wypowiedź od głośnego ziewnięcia. Ziewnięcie zawsze było dobrą metodą by pokazać znużenie, znudzenie albo obojętność. Do tego metodą sprawdzona nie tylko przez samego Iza, ale również przed niezliczone rzesze osób przed nim. Spojrzenie znudzonych, zmęczonych oczu starannie unikało bezpośredniego kontaktu ze spojrzeniami kompanów. W końcu musiał się poważnie zastanowić... i to bardzo poważnie. Miał stać się bestią? O czym ten Generałek chrzanił...

- Nie mam planów... - rzekł w końcu gdy skończył ziewać. Następnie ułożył się na ziemi splatając dłonie pod głową. Podłoga wydała się bardzo, bardzo wygodna. Tenshi już dawno zauważył iż stopień luksusu jaki można uzyskać leżąc na każdej powierzchni wzrasta wraz ze wzrastającym zmęczeniem - Plany zwykle się nie udają.

Yoriko jak zwykle była niezachwycona, natomiast Kenji na ciebie popatrzył:
- Może w takim razie wybierzesz się do mnie?

Propozycja była pełna życzliwości, mimo iż przez ułamek miałeś podejrzenia natury perwersyjnej to jednak spędzając z nim tyle czasu można było zauważyć, że Kenji po prostu z natury jest... dobry i uczynny?

- Czy... ja też mogę? - zapytała Yoriko, na której malował się lekki rumieniec.
- Oczywiście - odpowiedział.

Obaj spojrzeli na ciebie oczekując odpowiedzi, właściwie oczekiwali jednej po tym co powiedziałeś wcześniej.

-Gdzie to w ogóle jest co? - Tenshi w sumie nie powiedział ze przyjdzie, jednakże pytanie zadane było w sposób ostatecznie swiadczący o odpowiedzi pozytywnej. Pewnie najchętniej powiedział by zwyczajnie "nie" jednakże odmawianie osobie tak uczynnej nijak nie mogło przejść przez gardło Iza. Niemniej chłopak z marudną miną zamknął oczy by pokazać wszem i wobec iż zaproszenie nie robi na nim wrażenia, nawet jeśli Kenji należał do rodu sławnych literatów.

Cóż... Tenshi nigdy nie przykładał się do historii Seireitei w związku z czym nie miał pojęcia o tym iż rodzina Kuchiki jest potężna i wpływowa. Dla niego pozostawali literatami, jako iż czytał książkę spisaną przez nijakiego Kuchiki Buyakuyę czy kogoś takiego.

Yoriko spojrzała na ciebie z wyrazem "co za wstyd, poza tym on i tak nas zaprowadzi". Więc już nieco wypoczęci udaliście się uliczkami Seiretei, a Kenji wyjaśniał wam kilka spraw:
- No więc musicie być bardzo grzeczni, Yoriko zapewne wie o co chodzi, ale Ty Iz byłeś z Rukongai.

Zrobił pauzę jakby oczekiwał jakiejś uwagi, ale widząc twoje znużenie kontynował:
- Nigdy nie mów nie nie pytany, staraj się być uprzejmy i taktowny, żadnych uszczypliwych uwag, choć nie wszyscy członkowie rodziny są napuszeni.

Jeszcze wymienił kilka podstawowych uwag savoir-vivre, które ledwo docierały do Ciebie. W końcu stanęliście przed bramą, która miała z 4 metry szerokości i 6 wysokości, drewniana z okucia zdawała się być potężna. Do tego po bokach stali strażnicy z dziwnymi widłami. Na widok Kenjiego ukłonili się głęboko i pozdrowili:
- Oni są ze mną jakby co. Tak w ogóle co u was słychać?

Strażnicy byli troszkę zmieszani choć nie zrobili pauzy, widocznie nikt o to ich nie pytał, a Kenji stanowił wyjątek. Zamienili kilka błahych zdań i weszliście do środka: https://bleach.forumpolish.com/tereny-mieszkalne-f54/rezydencja-kuchikich-t740-30.htm

Izdurbal Tenshi:

Tenshi próbował skierować się w stronę mat. Co prawda nie spieszyło mu się i rozważał oddanie walki walkowerem, jednak ostatecznie zrezygnował. W końcu w takim wypadku ktoś na pewno by go za to zatłukł. Chłopak miał nadzieję na w miarę bezpieczne dostanie się na "ring". Następnie miał w planach wykrycie gdzie dostać miecz treningowy. Kolejnymi ważnymi do zaobserwowania obiektami byli Kenji i Yoriko. Dopiero na samym końcu listy znajdowało się spojrzenie na przeciwnika. W końcu to nie było takie ważne, Tenshi i tak przegra swoją walkę. Zdawał sobie sprawę iż nie jest najlepszym szermierzem, a raczej, ze jest szermierzem cokolwiek marnym.

Stojący po środku nieco podstarzały shinigami podaje wam bokkeny, bardzo dobrze wyważone i od wzorujące się wiernością wobec oryginalnych katan. Twoim przeciwnikiem jest młodzieniec w bardzo zbliżonym, jak nie tym samym wieku co Ty. Widać po nim duży stres. Gdy odeszliście bąknął coś pod nosem w stylu "powodzenia".
Stojący między wami mężczyzna daje komendę.
- Zaczynajcie!

Chłopaki stara się podchodzić, miecz trzyma tak żeby zachować dystans jakby bardzo obawiał się przegranej.

Tenshiemu też jakoś nie spieszyło się w cale do walki, wygranej czy to przegranej. Złapał spokojnie boken w jedną rękę, najwyraźniej chcąc pokazać przeciwnikowi swoją słabość. Nie było sensu w straszeniu tego chłopaka. - No co jest z tobą. Wyglądasz jak bym miał macki i przynajmniej kilka wielkich kolców. - Iz uniósł lekko brew szykując się do odparcia możliwego ataku. Na razie nie miał zamiaru w cale atakować. W końcu z założenia i tak nie miał mieć żadnych szans ze swoim przeciwnikiem, w związku z czym nie myślał iż warto specjalnie starać się zakończyć pojedynek szybko.

Jego planem było sparowanie uderzenia poprzez zbicie go, tudzież takie ustawienie miecza podczas bloku by ostrze przeciwnika zsunęło się po jego bokenie. W ten sposób mógł by zyskać krótką chwilę by bezpośrednio po bloku wykonać krótki atak tnący.

Ludzie dookoła - młodzi ludzie, którzy kończyli klasę, a niektórzy zapewne nawet już Akademię zdają się lekko zanudzeni, słychać różne komentarze o niskim poziomie walki, zdaje się że twój oponent nie puszcza ich mimo uszu i wyprowadza atak, bardzo głęboki i z góry. Uderzenie dało się łatwo sparować, bo cios nie był zaskakujący.

Jednak siła była tak duża, że niemal nie wywalasz się na plecy. Mimo tych trudności nadal ciągniesz plan i zataczasz mieczem tak by trafić na niego, ale ku twemu zaskoczeniu zdołał zblokować.

Przy zwarciu widać było w oczach determinację, widać że zależy mu na wygranej, a wraz z czasem stres powoli go opuszcza.

- No nie... jeszcze mi się ambitny trafił... - Tenshi z kolei nie miał determinacji ani ambicji zmuszających go do wygranej. Wniosek był z tego prosty, troszkę jeszcze powalczymy a później przegramy, bo po co komu się męczyć? W końcu jeśli zaliczy dwa na trzy testy to jakoś go przepchnął przez tą akademie, a jeśli nawet nie, to przecież tutaj i tak mógł względnie leniwie poruszać się przez życie, spędzając większość czasu na leżąco.

Tenshi spokojnie posłał część swojej energii do mięśni, by poprawić swoje umiejętności walki. Zwiększona zręczność i siła nie miały mu jednak posłużyć do wygrania. Po kilkudziesięciu sekundach unikania (o ile da rade tyle wytrzymać), Iz zamierzał zwyczajnie dać się trafić. Jedynym kryterium dania się trafić było "nie dać dźgnąć się bokenem w oko albo złamać sobie nosa, to kłopotliwe".

(12PR z czego 9 na zręczność i 3 na siłę)

Twój oponent zdaje się także daje z siebie więcej niż trzeba i ostatecznie trafia cię w obojczyk z góry. Cios był na tyle mocny, że padasz na jedno kolano. Sędzia przerywa:
- koniec walki. Tagiro dostaje 7 na 10 punktów, Tenshi 3 na 10.

Walka nie wywołała szczególnych emocji, z tego co się orientujesz i tak zaliczasz tym samym wszystkie egzaminy. Zostajesz odprowadzany na bok gdzie dostajesz notę do czegoś w rodzaju indeksu, walki twoich towarzyszy minęły już jakiś czas temu, bo biorąc twoją parę i kolejną to brali alfabetycznie pary.

Teraz już zostaje tylko czekać na inaugurację. Do tego czasu zostaje parę godzin. To czego nie można odmówić to tego, że Akademia spręża się i nie trzeba czekać. Nigdzie za to nie dostrzegasz Yoriko ani Kenjiego.

Tenshi zdołał już wpaść na parę całkiem logicznych usprawiedliwień nieobecności swoich kompanów. W końcu gdyby miał coś w stylu rodziny pewnie sam udał by się do nich w celu ukazania papieru z wpisem, albo zwyczajnie by odpocząć. Nie miał jednak zamiaru narzekać, przynajmniej nie na to. Miał co robić w ostatni dzień akademii i dobrze zdawał sobie z tego sprawę.

Po pierwsze miał zamiar przejść się do kuchni i przygotować jedno z dań, które lubił sensei Inahara. W końcu ów mężczyzna pomagał mu nijako w treningu walki i zdawał się żywo interesować jego sprawami. Trzeba było zostawić mu coś na pożegnanie. Podczas gotowania zamierzał jednak pozostawić po sobie niepozmywane naczynia wraz z kartką z kilkoma dodatkowymi przepisami - w ten sposób chciał się pożegnać z kucharzami.

Następnie udał się przed domek Inahary, by pod drzwiami zostawić pakunek z jedzeniem. Oczywiście nie miał w planach spotykania się z nauczycielem. To było by stanowczo nie w jego stylu. W końcu było by to kłopotliwe, i kompletnie niepotrzebne, zachowanie.

Następnie Tenshi zamierzał sporządzić sobie listę kidou do numeru 50 spisując podstawowe informacje ze ściany w sali przeznaczonej do nauki zaklęć. W końcu kiedyś mogą się jeszcze przydać, by podszkolić swoje własne umiejętności.

Ostatnią rzeczą było powolne udanie się w stronę miejsca, gdzie odbyć miała się inauguracja. Oczywiście Tenshiego nie obchodziło to czy będzie na czas. Gdyby się spóźnił, nie przejął by się. Jeśli zaś był by przed czasem, zamierzał poszukać odpowiedniego miejsca by się położyć i zdrzemnąć, bądź zwyczajnie odpocząć.

Podróż do kuchni była szybka, zrobiłeś dobre danie, które nawet w twoim wysublimowanym guście było czymś szczególnie dobrym. Skrupulatnie owijasz i idziesz do posiadłości mistrza Inahary: https://bleach.forumpolish.com/kwatera-dywizjonu-2-f20/posiadoa-inahary-t1017.htm#30886

Przygoda Yuzuru

Na pierwszy rzut oka, Dojo wydawało się puste. W środku jednak trwał zacięty bój rywali.
Czarnowłosy młodzieniec stanął w szerokim rozkroku. W ręku, pewnie, dzierżył swój bokken. Dokładnie, w taki sposób, jak go uczył jego świętej pamięci mentor.

- Poddaj się, Yuzuru! - krzyknął do Niego, jego rywal - Seiji Shiba - Chyba nie zapomniałeś, kto wygrał ostatni mecz?

Niezaprzeczalnym faktem, było to, że to Seiji wygrał poprzedni pojedynek. Nadal, jednak, był on na tyle zacięty, że trudno tu powiedzieć o czyjejkolwiek przewadze. Obaj chłopcy, prezentowali wyrównany poziom. Raz wygrywał Yuzuru, a raz Seiji. Ten drugi nigdy nie mógł się pogodzić, że ktoś, kto nawet nie należy do szlachetnego rodu, może mu sprawiać takie kłopoty przy walce. Niewybaczalne! Musiał udowodnić czarnowłosemu, że przewyższa go w Zanjutsu.
Bilans, wynosił 3:3. Przy każdym meczu, który miał wyprowadzić któregoś chłopaka na prowadzenie, panowała nerwowa atmosfera. Tak też, było i teraz.

Młody Shiba odgarnął brązową czuprynę, po czym zaszarżował na Yuzuru z bokkenem na wysokości prawego uda, zamierzając się do ukośnego cięcia.

1

-Nigdy się nie poddam. Pokonam Cię!
Chłopak był zdeterminowany jak zawsze w czasie walki. Tysiące myśli przechodziło mu przez głowę przez co był trochę rozkojarzony. Gdy Shiba zaszarżował na chłopaka on natychmiast się "obudził" i skoncentrował się jedynie rywalu. Jedyną myślą, która siedziała w jego głowie było pokonanie jego przeciwnika. Wziął głęboki oddech i rozszerzył nieco nogi stojąc w większym rozkroku,twardo na ziemi. Był spokojny, obserwował każdy ruch zbliżającego się przeciwnika. Gdy ten był już przy Tanace on zaparł się mocno i swoją drewnianą kataną zablokował atak "wroga" po czym z całych sił pchnął Shibe by ten się przewrócił.