Główna kwatera: dojo, sypialnie, łaźnie

Przechodząc pomiędzy kolejnymi pomieszczeniami widziałeś zarówno shinigami jak i ludzi z korpusu karnego, z którym ten oddział był powiązany, mieli charakterystyczny wygląd ninjy. Nie za bardzo interesowało Cię co się w pomieszczeniach znajdowało, jedynie minimalnie przykuła uwagę sala, w której shinigami ćwiczyli Kidou, jak zanotowałeś były to raczej czary od 10 do 30 poziomu, czyli wybitni nie byli. W końcu trafiłeś do pomieszczenia gdzie było rozłożonych kilka łóżek piętrowych i pryczy, nie wiedziałeś jednak, które są zajęte, a które nie:

- No to zostawiam Cię samego, ja śpię gdzie indziej. Dogadaj się z tutejszymi, może pozwolą ci spać.

Chciałeś coś powiedzieć, ale Yoriko sobie poszła. Zostałeś sam wraz z trzema innymi, również młodymi shinigami, których nie znałeś. Mieli typowe szaty shinigami.

- Yyyyy.. dzień dobry... można skorzystać z pryczy którejś? – Iz nie lubił owijać w bawełnę, tym bardziej, kiedy chciało mu się spać. W końcu miał jakieś szanse dogadania się skoro przyprowadziła go tutaj dziewczyna, która jak się domyślał miała związek z kimś ważnym w drugim oddziale. Mógł o tym świadczyć fakt, iż uczennica akademii spała w koszarach oddziałowych. Izdurbal nie chciał by go zabito, w związku z czym wymusił na sobie lekki, miły oraz nader głupkowaty uśmiech. Nie był najlepszy w zjednywaniu sobie ludzi, zapewne dla tego, iż nigdy nie próbował tego robić.

Gdy usłyszeli twe słowa skierowali na Ciebie wzrok, którego przyjaznym nazwać nie można. W końcu jeden z nich, szczupły chłopak o kruczoczarnych włosach odpowiedział ci:

- Masz tamtą - wskazał on starą prycz - i nie zawracaj dalej głowy.

Po czym wrócili do jakiejś dyskusji kompletnie Cię olewając. Prycz może najwygodniejsza nie była, ale lepsze to niż twarda podłoga czy ziemia pod gołym niebem.

- Yyyyy.. dziękuje.. – Były kucharz podrapał się po skroni nieco zaskoczony, tym, iż poszło tak łatwo. Nie musiał nawet nikogo do niczego przekonywać. Zwyczajnie dostał.. prycze! Teraz brakowało mu tylko łaźni.. no i zapewne lustra.. tak. Teraz, kiedy pomyślał o łaźni przypomniały mu się słowa medyczki. Mówiła ona coś o bliźnie, a to oznaczało ze lepiej sprawdzić jak ona wygląda zanim zrobi to ktoś inny. – Emm.. – Przez chwilę zastanowił się czy warto się odzywać, później jednak stwierdził, że nie ma po co. Jakoś wytrzyma jeden dzień bez kąpieli. Był zbyt zmęczony by łazić całą noc po nieznanym budynku, i nie na tyle towarzyski by poradzić sobie z wrogimi spojrzeniami. Domyślał się, że istnieje możliwość, iż wykończą go podczas snu, mimo wszystko postanowił położyć się i spróbować przynajmniej odpocząć, jeśli nie zasnąć. Może uda mu się wstać wcześniej rano by zadbać o higienę oraz odpowiednio przygotowany posiłek.

Zasnąłeś szybko dość zmęczony po całym dniu, obudziła cię nagła pobudka... o 6.30

Ledwo kojarzyłeś, jeden z shinigami podszedł do Ciebie i dał ci lekkiego plaskacza "na otrzeźwienie":

- Ruszaj się dzieciak, nie dość że nie jesteś stąd to by i spać się chciało do późna! Ruszaj tyłek!

Szybko jakoś wstałeś, dziwiłeś się czemu wszyscy jakoś nerwowo wychodzą jakby się spieszyli, ale miałeś to gdzieś "pewnie mają zbiórkę oddziału czy coś". Spokojnie się ubrałeś i wychodziłeś ostatni.

Nagle w drzwiach stanął ktoś... to był ten sam ninja co rozmawiał z Yoriko:

- Co ja tu widzę, jakaś psina się przypałętała! Zaraz zobaczysz co to znaczy wychodzić ostatnim!

Nagle dostałeś frontalne kopnięcie na klatkę, poleciałeś aż ścianę i przez chwilę brakło tchu. Wiedziałeś, że to wszystko było zbyt piękne... shinobi szedł powoli do przodu, a z oczu mu się dobrze nie patrzyło....

- Uh.. – Chłopak zaczął szeptać cicho pod nosem. Starał się to robić tak szybko jak tylko możliwe. - Panie węży, który pełzasz po ziemi najdłużej z nas wszystkich opleć jego ciało. Bakkodou 13 - Bunorihin Hebi – Podczas inkantacji cały czas trzymał dłoń położoną na ścianie za sobą. Miał nadzieje, że uda mu się unieruchomić przeciwnika choć na chwile by wytłumaczyć mu iż sam nie ma złych zamiarów. Miał nadzieję iż nikt nie pogniewa się o ewentualną nieudaną próbę unieruchomienia kogoś kto próbował go pobić, na co zapewne miał dowód w postaci zasinienia na klatce piersiowej.

Zaklęcie podziałało i na moment zamaskowany zatrzymał się, w jego oczach pojawił się gniew, choć głos miał spokojny:

- Śmiesz tu używać Kidou? Nie ze mną te numery!

Poczułeś jak przez moment zaczął emanować sporym reiatsu od którego zaklęcie rozprysło, podszedł do Ciebie, zacisnął pięść, którą już od samego widoku czułeś lekki skręt:

- Chciałem cię tu tylko potarmosić, ale skoro chcesz konkretniej to proszę, wybrałeś sobie jednak złą osobę. Jestem Senshiro Aika, 3 oficer 2 oddziału... i właśnie zapewniłeś sobie miejsce w szpitalu.

W ostatnim momencie ktoś zablokował cios, to była Yoriko, musiała obiema dłońmi zablokować i użyć przy tym niemało siły, ciężko dysząc powiedziała:

- Wybacz bracie, to ja go tu przyprowadziłam. Jego dom został spalony i nie miał gdzie się podziać.

Mężczyzna cofnął ramię:

- Hmmm więc to twój kumplel, niech będzie - chciałem tylko zobaczyć jaki jest. Niestety, wychodzi na to, że jest tchórzem.

Odwrócił się i szedł w stronę wyjścia.

Izdurbal uniósł lekko brew wyraźnie zaskoczony niezbyt inteligentnym zachowaniem trzeciego oficera. W końcu jak by się zdawało ranga ta była dość wysoka, zaś osobnik, którego potrafi choć na chwilę zatrzymać kidou ucznia akademii, który przeżył tam ledwie pierwszy dzień, nie mógł być za potężny. Iz rzecz jasna nie zdawał sobie sprawy, że ma jakikolwiek większy niż inni talent w demonicznej magii. Dopiero po chwili spojrzał na dziewczynę – Dzięki... ufff.. mocnego ma kopa.. i ten.. w ogóle... czy trzeci oficer to dobrze? – Wyprostował się wreszcie odklejając od ściany. Sam nigdy nie uznawał siebie za tchórza, raczej za osobę niezmiernie przezorną, co tak na prawdę było równe tchórzostwu.

Dziewczyna złapała cię i podniosła raptownie:

- brat jest 5 najmocniejszą osobą w oddziale, przy czym niedługo pewnie zostanie porucznikiem, bo w przeciwieństwie do wyżej postawionych jest o wiele bardziej pracowity. Miałeś szczęście, że tu byłam, tym Kidou tylko go wkurzyłeś. Musisz wiedzieć, że na terenie Seiretei surowo jest wzbronione używanie Kidou jak i wzywanie swoich zabójców dusz.

Po czym zmarszczyła nos i dodała:

- ależ Ty śmierdzisz, wiesz co to mydło?

Pociągnęła cię za rękę, szliście przez kolejne pokoje. i stanęliście u progu drzwi. Otworzyła je... okazało się, że pod nimi wychodzi 5 metrowy wodospad, który wlatywał do jeziora:

- już do wody, brudasie!

Nim zdążyłeś zaprotestować dostałeś kopa w tyłek i wleciałeś do wody, była czysta choć lodowata!

Rzecz jasna Iz nie umiał pływać. Wpadł twarzą do wody w ubraniu, i połknął jej przy tym całkiem sporo. Podnieść udało mu się dopiero po chwili pluskania. Zaczął kaszleć przy tym starając się pozbyć wody z płuc - Wiesz... ja.. ten tego.. jasne.. Macie tutaj jakieś lustra? – Zaczął powoli odwiązywać swoje obi nie spiesząc się jednak. Iz nie lubił się spieszyć, w końcu po co? Zajęcia poczekają.

Yoriko krótko odpowiedziała, jakby się jej spieszyło:

- znajdziesz sobie tu w kwaterze. Spytaj się kogoś innego!

Odwróciła się i zniknęła. Ty natomiast spokojnie zdjąłeś ubranie. Naprzeciwko Ciebie siedział starszy pan, poznałeś w nim jednego z wykładowców nie pamiętałeś tylko jak on się nazywał...

Iz starał się ciągle stać do mężczyzny przodem. Wolał być pierwsza osobą, która oceni jak wygląda „blizna” na jego plecach. Uśmiechnął się lekko do wykładowcy przymuszając się do tego wielkim wysiłkiem woli. Nie żeby nie lubił wykładowców, zwyczajnie był zbyt leniwy by się uśmiechać – Um... dzień dobry? – Odezwał się po 2 sekundach zastanowienia. Nazwisko nauczyciela nie było mu oczywiście potrzebne, i tak zwracał by się do niego per „Sensei” albo „Panie” w związku z czym znajomość wyglądu osoby była raczej wystarczająca. Wysiłek zapamiętywania nazwiska nie był opłacalny. Spokojnie zaczął się myć swoim zwykłym, powolnym tempem.

Starszy mężczyzna wyszedł z wody, okazało się, że jest tylko w bieliźnie. Podniósł on butelkę jakiegoś trunku, zaciągnął łyk i odpowiedział:

- witaj chłopcze, widzę że poznałeś już uroki II oddziału. To bardzo trudny oddział, podstawą jest dyscyplina, absolutne wykonywanie rozkazów. Chyba nie masz zamiaru do niego dołączyć, już w pierwszych słowach można u Ciebie wyczuć, że te wartości są ci obce.

Mężczyzna mimo wieku był bardzo dobrze zbudowany, a jego ciało zdobiły liczne blizny.

Yyyy – Chłopak podrapał się po skroni nieco zadziwiony. Patrzył znudzonym wzrokiem na profesora. Cóż, zbudowany to on był, a jeśli był równie porywczy jak piąty oficer oddziału drugiego to pewnie lepiej było przytakiwać. Niemniej Izdurbal zauważył coś co zamierzał skomentować – Czy dyscyplina drugiego oddziału polega na obijaniu się w łaźni i popijaniu napojów? Bo jeśli tak to najpewniej jednak się nadam. – Tym razem podrapał się po brodzie i spojrzał do góry wyraźnie ukazując zamyślenie.

Mężczyzna zaczął się śmiać, ale był to serdeczny śmiech:

- Oj chłopcze, ja do tego oddziału nie należę, przychodzę tutaj, bo nikt nie hałasuje, można się w spokoju napić a później orzeźwić się tej zimnej, krystalicznej wodzie.

Pociągnął łyk trunku, zaproponował ci, ale odmówiłeś - nie chciałeś by ktoś jeszcze od Ciebie potem w Akademii poczuł alkohol, a już na pewno nie ambitna Yoriko, która znów suszyłaby głowę.

- W sumie jesteś dopiero na początku edukacji, gdyby wybierać pod względem charakteru zdecydowanie pasowałby ci oddział 7, sami tam tacy mało zdeterminowani. Tobie może jednak właśnie jest potrzebny taki oddział jak ten, dla uzupełnienia. Poza tym niewiele mają tu dobrych w Kidou. A ty jak sądzisz?

- Yyyy... Chodzi o te zaklęcia tak? Łe to ja tam nie wiem, nie rozglądam się za bardzo. Już mi dzisiaj raz próbował jakiś facet wlać za.. w sumie nie wiem za co – Podrapał się lekko po brodzie wyraźnie starając się rozszyfrować zagadkę. –A propos tego.. Kto jest silniejszy w walce wręcz, Pan czy 5. oficer tego oddziału? – W głowie Iza jak zawsze kształtował się kolejny plan. Ten jednak był niezwykle.. głupi, szczególnie dla samego wymyślajacego.

Mężczyzna się zamknął oczy, widać było, że zastanawia się nad odpowiedzią, w końcu otworzył je i powiedział:
- Jeżeli chodzi o walkę wręcz to sądzę, że nie miałbym wielkich szans z Senshiro, jest zdecydowanie jednym z najlepszych w Seiretei, poza tym ma na pewno większe pokłady energii. Natomiast nie sądzę by technicznie władał mieczem tak dobrze jak ja, może miałbym z nim szanse.

Mężczyzna wstał i zaczął się ubierać:
- za pół godziny zajęcia, lepiej pospiesz się, bo jeszcze ci się dostanie za spóźnianie - było to raczej żartobliwie powiedziane aniżeli pouczająco - ja mam zajęcia z Tobą później, do tego czasu na razie, młody.

- Dzięki Panie Psor – Chłopak sam zaczął się zbierać. Miał zamiar zdążyć na zajęcia, bo tam najpewniej nie dostanie kopniaka od jakiegoś ześwirowanego niby ninjy, który nie pojmuje nawet komiksowych zasad skrytobójstwa. Gdy tylko się ubrał ruszył na zajęcia drogą, którą zapamiętał ze wczorajszego wieczora. Pasowało mu to, iż spotka jeszcze owego mężczyznę, miał głupi plan, który był w większości motywowany tym by nie robić dodatkowych problemów nikomu poza sobą samym. W głowie Iza plan tez klasyfikował się jako „wyjątkowo kretyński i bezsensowny”.

Dotarłeś w końcu do Akademii, rozpoznałeś swoją klasę i poszedłeś za nią. Weszliście do sali wykładowej gdzie czekał na was wykładowca. Wykład jak zwykle był nudny, dotyczył Pustych oraz Menos Grande. W głowie zadawałeś sobie pytanie po co w ogóle te wszystkie grupy: shinigami, hollowy itd. Jakby nie można było po prostu wszystkich traktować jednocześnie i byłby spokój.

Nagle usłyszałeś wołanie wykładowcy:

- Tenshi-kun tak więc powiedz, bo widzę, że się nudzisz: wymień i scharakteryzuj ogólnie Menos Grande.

PS: Odpisz w https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/sala-nr-7-t591-30.htm

Po przygotowaniu raczej szybkiego "cudu gastronomicznego" (jak danie nazywała pewna stara książka kucharska stosowana przez matkę Iza) chłopak zapakował całość i ruszył na spotkanie ze swoim nauczycielem. Niemal odruchowo ukrył swoje reiastu, choć zapewne nie było by to konieczne. Był na tyle zmęczony iż jego energia i tak była ledwie wyczuwalna. Na plecach wciąż miał swój miecz, zaś w głowie mętlik i całą kupę niepewności. Teraz gdy oddalił się nieco od całej tej "hałaśliwej hałastry", zaś jego umysł znów zaczął podążać w stronę swego własnego dostania się do akademii. Zmartwiła go nie lada cała ta tajemnicza i zapewne pokręcona sprawa. Gdy tylko dotarł na umówione miejsce, jego zamyślenie stało się tak głębokie iż odłączył się nieco od świata codziennego.

Dotarłeś na miejsce, lecz nigdzie nie mogłeś spotkać nauczyciela. Nagle za tobą pojawił się Irahara:
- Witaj Iz-kun
Odwróciłeś się i w zaskoczeniu omal nie wpadłeś do wody. Sensei powiedział, że na razie nie może prowadzić treningu, a widywać będzie tutaj, w źródłach:
- II oddział jest odpowiedzialny za wiele tajemnic i każdy niemal metr na ich terenie jest strzeżony. A teraz chodźmy nieco się odprężyć przy kąpieli. Opowiedz jak tam twój nauczyciel, kogo dostaliście?

- A bo ja wiem? Jakaś kobieta z rozchwianiem nastroju i problemami natury depresyjnej mieszkająca w wielkim domu z facetem, który stracił pamięć - Podrapał się po potylicy patrząc najwyraźniej na swoje nogi. - Zresztą za równo ona jak i jej facet zdają się mieć luki w logicznym myśleniu... chyba że to ja takowe mam... ale z drugiej strony On dość dobrze gotuje.... - Chłopak położył na najbliższym kawałku ziemi jedzenie, które przygotował, a następnie zdjął miecz z pleców. Taaaak wciąż nie był przyzwyczajony do noszenia katany na plecach. – No i mam debilne wrażenie, że ta kobieta nie umie rozwiązywać własnych problemów, dla tego dostaje powili kuku – Pokręcił lekko palcem dookoła swojej skroni, pokazując dość wymownie, iż jego zdaniem Yuuki świruje.

Irahara się także podrapał zastanawiająco:
- Z tego co wiem, miał być ślub a nie ma. Kobiety są bardzo czułe na tym punkcie. Byłoby jednak dobrze gdybyście współpracowali ze sobą, ja teraz nie mogę Cię szkolić, a mimo pozorów ta kobieta posiadła już shikai i jest oficerem.

Nauczyciel przeciągnął się i kontynuował:
- Poza tym, mógłbyś wyprosić o misję gdzieś na Pustkowiach Rukongai albo w Ruinach, trochę kręci się tam Pustych - ty się czegoś nauczysz, a pani oficer skupi się na walce, nie na rozterkach emocjonalnych, co Ty na to?

- Yyyyyyy.... cóż... walka? Ja i walka? Zaśmiał bym się ale jestem za leniwy - Iz sam postanowił wskoczyć do wody i ułożyć się w miarę wygodnie. Co prawda Iz myślał nieco inaczej. Szczególnie druga cześć wypowiedzi przekonała go nieco, gdyż w brew pozorom lubił pomagać innym... nie... nie tyle lubił, co był od tego na swój sposób uzależniony. Sam siebie zawsze ganił za kretyńskie chęci wspierania innych, jednakże zdrowy rozsądek zajmował straconą pozycję na tej wewnętrznej wojnie.

Mistrz uśmiechnął się tylko jakbyś powiedział coś zabawnego:
- No cóż, i tak musisz się przyzwyczaić do swojego Sensei. Zapewniam, że człowiek o stopniu oficera pokona każdego z waszej trójki, może wspólnymi siłami dalibyście radę.

Przez chwilę dłuższą siedzieliście tak aż powoli zaczęło się ściemniać. Poszedłeś do siebie i mimo chęci udałeś się do łóżka i zasnąłeś. Wstałeś nazajutrz, przypomniało ci się, że miałeś być a domu Arutsuki na treningu. Niespiesznie się tam wybrałeś.

<Pisz w domu Arutsuki. >

Kitsune

Wszedłeś po schodach, i odpowiednio pokierowany trafiłeś do jakiejś ustronnej, i nawet cichej salki. Po jej drugiej stronie, dokąd miałeś tylko dosłownie parę kroków, ktoś siedział. Jednak zdecydowanie nie był to kapitan II oddziału. Był to raczej jakiś oficer, chociaż trudno to było określić. Przemówił spokojnym głosem-Ah...witaj Kitsune. Wiem, że raczej spodziewałeś sie tu Kapitana...ale to raczej w tej chwili nie możliwe-był to gruby, męski głos, jednak nie mogłeś rozpoznać sylwetki, gdyż twój rozmówca, siedział do ciebie tyłem-Cóż...dość dobrze się spisałeś w Houce Mundo, i mamy dla ciebie pewną propozycję-powiedział "niby oficer"

Kitsune odwrócił się i ukłonił lekko nie spuszczając wzroku z rozmówcy, po chwili Kitsu w końcu odezwał się:
- Witam... co to za propozycja i z kim mam przyjemność?

Kitsune chciał wiedzieć kto to, musiał dobrze jednak układać słowa, gdyż jak w każdej formacji wojskowej pyskaty ton nie był mile widziany, zwłaszcza wśród szeregowców. Dlatego starał się układać ton na neutralny, zarówno bez agresji jak i sympatii.

Należę do tajnych sił specjalnych, i nie mogę tymczasowo ujawnić mej osobowości. Jednak nie po to tu przybyłem. Pani kapitan, chce przyjąć cię do Oddziału in...in...-wyraźnie się zająkał i ominął to słowo-Houce Mundo. Oczywiście nie za darmo. Będziesz musiał przejść parę misji, w randze kandydata-rzucił-Więc jak?-zapytał-Chciałbym usłyszeć szybką odpowiedź, jeżeli jednak postanawiasz się namyślić...zawsze stacjonuje tu oficer-powiedział

Kitsune nie podobał się ten człowiek, z drugiej strony nie widział nic przeciw by później sprawdzić to u kapitana czy porucznika. Po bardzo krótkiej chwili odpowiada:
- Tak, chętnie zajmę się podejmę zadania. Co mam robić?

Zastanawiał się jak sprawdzają kandydatów. To też dało mu do myślenia skoro kilka osób o tym wie to pewnie zdążyli powiedzieć o tym komuś, jak widać nikogo nie razi ta informacja. Czekał w napięciu na dalsze słowa nieznajomego.

Mężczyzna obrócił się. Twarz zapłonioną miał czarnym szalem, i widać było tylko jego oczy. Podał ci jakąś kartkę-W niej znajdują się wszystkie informacje-a następnie, odszedł spokojnym krokiem. Napisane było na niej:
Kadecie...
Czeka cie sprawdzian. Przybądź do lasu, jutro po zmroku. Do tego czasu, masz czas wolny, tylko dla siebie.
Nie spóźnij się!
Miałeś czas tylko dla siebie. Mogłeś ruszyć gdzie chciałeś...no i przecież, jeszcze ktoś na ciebie czekał. Nie szykowało się jednak na bitkę. Przywódca bandy, wydawał się bardziej rozgarnięty niż jego "poddani", mimo szalonych eksperymentów z włosami.