Stołówka

Pewno jakiś szlachcic. Straszny ważniak- pomyślał Kaoru spoglądając na tego trzeciego. I najwyraźniej szef tych osiłków. Młody Sonoda odetchnął z ulgą był pewien że jeszcze jedna złośliwa uwaga dryblasa i nie wytrzyma. A tak obyło się bez zbędnych szlabanów, złamanych szczęk czy innych kar jakie tu stosują:
-Fajnych masz przyjaciół Kisame.- powiedział wykonując gest w stronę odchodzących wielkoludów i ich przywódcy.- no a teraz lepiej chodźmy na te zajęcia.
Kto by pomyślał że ze mnie będzie taki wzorowy uczeń.- pomyślał z pewnym rozbawieniem.

Też ich kocham. Wyszeptał uśmiechając się, lecz nie pozbywając tego strasznego błysku w oku, a raczej braku jakiegokolwiek błysku czy refleksu.[/b]Kisame zdawał się rozjaśniać w każdej sekundzie ruszając korytarzem do sali pojedynkowej.
Mito to spoko człowiek, podobno przeniósł zajęcia ze względu na pogodę. Powiedziała Matsumi spoglądając na dość spore pomieszczenie wielkości połowy boiska piłkarskiego.W sali była juz większość uczniów, trójka nowo poznanych mignęła wam przed oczyma na końcu sali.Nauczyciela jeszcze nie było...

Odpisz tu:

https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/sala-pojedynkowa-t569-210.htm

Kiedy już obaj młodzi chłopcy weszli na stołówkę dostrzegli całkiem sporą kolejkę przy szynku, było tu sporo głodnych uczniów. Niektórych nawet młody szlachcic rozpoznawał z widzenia. Kiedy już myślał że nie pozostanie mu nic innego jak stanąć w niekończącej się kolejne po nie do końca smaczne żarcie, usłyszał w tym hałasie swoje imię. Zerknął w tamtym kierunku (jak zresztą i jego imiennik), a któż go wołał? Ano wcześniej poznany przez młodziana szlachcic z rodu Shiba. Szedł on właśnie w stronę naszego bohatera z wesołym uśmiechem na twarzy. - Nooo jesteś wreszcie, zamówiliśmy trochę więcej jezdnia, wiec nie musisz stać w kolejce - Wtedy też dostrzegł twojego "przyjaciela", zmarszczył lekko brwi, uśmiech mu zbladł.
- Ten... To ja może jednak nie będę przeszkadzać ? - mruknął ciszej patyk.

Kyosuke jęknął w duchu widząc długą kolejkę. Po męczących zajęciach jego ciało domagało się posiłku a wyglądało na to ,że nie za szybko napełni żołądek. Przez głowę przeszło mu ,że gdyby nie podjął się nauki w akademii to właśnie teraz jadłby smaczny obiad w rodowej rezydencji. Szybko jednak przegonił te raczej ponure myśli. Nigdy nie staną się prawdziwym mężczyzną jeśli będę oczekiwać ,że inni podadzą mi wszystko na talerzu. - pomyślał z zaciętością i zaczął zmierzać ku ogonkowi kolejki.
Na szczęście pośród harmidru jaki tworzyła zgraja głodnych uczniów, usłyszał swe imię. Był to młody Shiba ,który ku uciesze Kyosuke doniósł ,że mają już jedzenie.
-To świetnie.- stwierdził z uśmiechem ,który jednak nieco przygasł gdy ujrzał reakcję szlachcica na widok swego imiennika. Czyżby ten uśmiechnięty szlachcic był jednym z tych wysoko urodzonych arogantów? Cóż, zaraz się przekonamy.
-Hideo Shiba, Kyosuke Kawaiiso.- przedstawił sobie kolegów, po czym spojrzał na Patyka ,który również wydawał się zauważyć pewną niechęć z jaką patrzył na niego Shiba. -Gdzie tam, wcale nam nie przeszkadzasz. Czyż nie?- rzekł z udawaną wesołością, przenosząc wzrok z Patyka na Shibę.

Młody Shiba skrzywił się na zaledwie moment, przez jego twarz przeszło niezadowolenie, które szybko i zręcznie zostało ukryte pod maską miłego, ciepłego uśmiechu. Nie było w nim krzty fałszu czy obłudy... Albo uznał że mu to nie przeszkadza, albo po prostu był doskonałym aktorem. - Oczywiście że nie, chodźcie... Trzeba się w końcu posilić - Chłopak ruszył w kierunku jednego ze stolików. "Patyk" zerknął na Ciebie - Dzięki... Ale wiesz, nie musisz się nade mną litować ani nic..
- Idziecie ? - Zawołał jeszcze szlachcic siadając na swoim miejscu. Przy jego stoliku siedziało kilka osób. Dwie dziewczyny, całkiem ładne i zgrabne, oraz trzech chłopców. Wszyscy wyglądali na starszych od Ciebie. Jeśli dobrze się okrętowałeś byli również z wysokiej szlachty... Chodź nie tak wysokiej jak Kuchiki. Na stole było sporo jedzenia, przynajmniej dla ośmiu osób.

Wyglądało ,że Shiba nie ma żadnych obiekcji aby "Patyk" towarzyszył im podczas posiłku, a przynajmniej takie wydawał się zachowywać pozory... Tymczasem sztuczny uśmiech Kyosuke zbladł, gdy jego wzrok powędrował do stolika przy ,którym usiadł starszy szlachcic.
-Jaka litość? To już nie można zaprosić kolegi na obiad? Chodźmy, burczy mi już w brzuchu- odparł imiennikowi z lekkim zdenerwowaniem ,którego źródłem były dziewczyny siedzące przy ich stoliku. Ładne, starsze i pewno jeszcze wyższe od niego. Takie wprowadzały go w największe zakłopotanie. Niemniej młodzian zebrał się w sobie i tak jak przystawało na odważnego i dumnego szlachcica z rodu Kuchiki, podszedł z godnością do stołu i przedstawił się towarzystwu, zajmując krzesło jak najdalej oddalone od groźnych samic. Po czym zwrócił swe oczy na pokaźną ilość jedzenia pod ,którą uginał się stół.

- Jasne... - Odparł patyk bez większego przekonania, jemu chyba nie do końca w smak było siedzenie przy takim stoliku. Szybko okazało się dla czego. Gdy tylko obaj chłopcy podeszli do tego zbiorowiska, oczy pozostałych zwróciły się na "patyka". Jedna z dziewczyn (faktycznie wyższa była od młodego Kuchiki, i to o sporo), zerknęła na Shibe z wyrzutem. Wszystkie młódki wydawały się być dojrzalsze od chłopaka, jednak czy starsze? Tu wiek był naprawdę sporną sprawą. Jedna dziewczyna

Bez pytania dosiadła się bliżej młodziana - Strasznie podobny jesteś do brata - Sama sięgnęła po jedne onigiri, zerknęła na chłopaka uśmiechając się zadziornie pod nosem.
Paytk zaś usiadł nieopodal, jak na razie uraczył się tylko herbatą.

Coś niezbyt wesołe to towarzystwo.- przeleciało przez myśl młodzikowi. W dodatku wydawało się mieć jakąś awersję do patykowatego kolegi. Kyosuke zaczął główkować jakby tu rozładować powstałe napięcie ,kiedy nagle jedna z dziewczyn przekroczyła granicę bezpieczeństwa, przysiadając się bliżej. Czego skutkiem była falą gorąca ,która ni stąd ni zowąd ogarnęła ciało chłopca, zupełnie jakby ktoś uraczył go jakimś ognistym kidou.
-Och, tak? Tto znaczy podobno, tak jest... Znaczy rzeczywiście jestem podobny do brata.- zdołał wybąkać, po czym ratując się przed dalszą rozmową, chwycił najbliższą rzecz nadającą się do spożycia, będącą w zasięgu jego rąk i wepchnął ją do buzi.
Podobny do brata... zaraz... przecież te wszystkie dziewczyny twierdzą ,że Masaki jest przystojny. Czy to by znaczyło ,że ta tutaj uważa ,że ja też jestem... przystojny?
Dojście do tego wniosku, sprawiło ,że Kyo zaczął się nagle krztusić i tylko jakimś cudem udało mu się w końcu przełknąć przeżuwany pokarm.
Jeszcze bardziej zdenerwowany, zaczął krążyć wzrokiem po stole, nie bardzo wiedząc co robić. Mógł po prostu odejść od stołu, tyle ,że takie wyjście nie było zbyt grzeczne. Nie czuł się też na siłach aby samemu zacząć konwersacje. Ostatecznie postanowił poczekać jak ktoś inny się odezwie i miał nadzieję ,że nie będzie to żadna z dziewczyn.
Jak dobrze ,że nikt z rodziny nie widzi go teraz! Wolałby raczej zapisać się na kurs hakudy dla zaawansowanych, gdzie jego sparingpartnerami byliby sami dwumetrowi mięśniacy, niż gdyby przypadkowy krewniak miał ujrzeć go w tym dość niezręcznym dla niego położeniu.

- Hmmm coś się stało ? - Dziewczyna zdziwiła się chyba. Reakcja chłopaka była w końcu dziwna... I zapewne śmieszna. Na jej twarzy pojawił się leciutki, krzywy uśmieszek w którym było coś z zadziorności. - Boisz się dziewczyn ? - Młódka przysunęła się nieco bliże chłopaka, otworzyła usta aby coś powiedzieć, jednak wtedy przemówił młody Shiba - Na pewno byłabyś tak miła i przyniosła nam jeszcze kilka makizushi - W jej głosie pojawiło się coś na kształt... Groźby ? A przynajmniej brzmiało to tak "Spróbuj tego nie zrobić...". Dziewczyna westchnęła boleśnie, rzuciła jeszcze jedno spojrzenie do chłopaka po czym to wstała i ruszyła do kolejki.
- Przepraszam za nią... Lubi zaczepiać wszystkich - Mruknął szlachcic.

Boisz się dziewczyn? Kyosuke osłupiał gdy usłyszał te pytanie. I to tak bardzo ,że nawet nie zwrócił uwagi na pomoc Shiby ,który niewątpliwie zauważył ,że ta sytuacja jest dla młodzieńca kłopotliwa.
Boi się, boi się? To przecież czysty nonsens. On spadkobierca rodu Kuchiki- najznamienitszego w całym Stowarzyszeniu Dusz miałby bać się zwykłej dziewczyny? Prawda ,że wprawiają go w pewien rodzaj zakłopotania , ale żeby od razu zarzucać ,że się ich boi? bzdura...
Kyo potrząsł lekko głową a na jego twarzy pojawił się wyraz ponurej determinacji.
On niczego się nie boi. Hollowy, brutalne mięśniaki, starsze koleżanki to dla niego nic strasznego. No... może koty trochę go przerażały ,ale to zupełnie inna historia.
Gdy tylko do tego doszedł na jego twarzy ponownie zagościł uśmiech. Co tam, nie ma sensu przejmować się kobietami. W końcu ma tylko jedenaście lat. Ma jeszcze dosyć czasu aby znaleźć sobie odpowiednią żon... znaczy dziewczynę. Póki co powinien się skupić na nauce.
-Mi nie przeszkadza. A tak w ogóle jak wam minął dzień? Bo ja doszedłem do wniosku ,że wiele krwi i potu będzie mnie kosztować ta cała teoria.- rzekł biorąc się za jedzenie.

- Teoria co ? Zori-sensei łatwo nam nie odpuści... Słyszałem że niektóre klasy próbowały z nim prowadzić coś na kształt wojny. Chyba nie muszę mówić jak się skończyło co ? - Chłopak wzruszył ramionami, później sięgnął pałeczkami po sashimi. - Ale muszę przyznać że wiedzę to on ma, w końcu był kiedyś oficerem - Shiba wzruszył lekko ramionami.
W tym czasie patyk poczęstował się ryżową kulką. Siedział jednak zgarbiony i jak by trochę przestraszony.
Zerknął na Kyosuke, wyglądał jak ktoś kto chyba nie wiedział co robi w danym miejscu. Cóż raczej nie często było mu dane jeść ze szlachetnie urodzonymi... I chyba mu to do końca nie pasowało

Kyosuke tylko kiwnął głową na odpowiedź szlachcica. Kątem oka zerknął na swego imiennika dla ,którego siedzenie przy stole "wysoko urodzonych" zdawało się być niezbyt miłym przeżyciem. Młodemu Kuchiki trudno byłoby wczuć się w jego sytuacje. Dla niego przebywanie wśród szlachty było czymś naturalnym, nie odczuwał z tego powodu skrępowania czy niepokoju. Niemniej postanowił wybawić kolegę z opresji. On sam zresztą, również znalazłby się chętnie w innym miejscu a dokładnie we własnym domu, który o tej porze powinien być pusty. Miałby dzięki temu ciszę i spokój, mógłby powtórzyć notatki a może i nawet chwilę pomedytować. Zatem poświęcił jeszcze kilka minut na jedzenie, wiedząc ,że pełny brzuch wybawi go od konieczności przygotowania kolacji. Po czym wstał od stołu ze słowami:
-Wybaczcie ,ale muszę się już zbierać, mam jeszcze na dzisiaj zaplanowanych trochę zajęć.- rzekł po czym spojrzał pytająco na "Patyka", jakby pytając czy on również opuszcza towarzystwo.

"Patyk" spojrzał na młodego szlachcica jak na wybawcę od wielkich cierpień i katuszy. Jego wzrokowa odpowiedź brzmiała mniej więcej "Tak ! Wszędzie byle by dalej...". Wstał dosyć szybko po czym cichym głosem podziękował za zaproszenie, mruknął coś o zaszczycie i prostym chłopaku... Shiba westchnął cichutko - Szkoda, szkoda miałem nadzieje że sobie pozmawiamy, no ale innym razem, miłego dnia. - Uśmiechnął się leciutko do chłopaka.
Oczywiście zaregowała też dziewczyna robiąc prześmiewczo smutną mine - Ojjj... Mały chłopczyk już ucieka ? Szkoda.... Myślałam że sobie posiedzimy i... - Urwała, zaśmiała się cicho uznając to za dobry żart. Tak czy owak dwóm chłopcom udało się opuścić stołówkę.
- Przypomnij mi żebym odmawiał jak będziesz mnie zapraszał na jezdnie - Wymruczał "Patyk", kiedy już wyszli z "pola rażenia" słuchu szlachetek. Ci zresztą się dobrze bawili, zaczęli się głośno śmiać, tak że stolik "arystokracji" zagłuszał wiele rozmów.

Młody Kuchiki nie mógł powstrzymać lekkiego uśmiechu, spoglądając na "Patyka" ,który wyglądał teraz jakby z pleców spadło mu jakieś wielkie brzemię. Zresztą humor Kyo również się poprawił. Pewnie dlatego ,że znalazł się po za zasięgiem nieprzyjemnej koleżanki ,która uraziła jego dumę zwracając się do niego per "mały chłopczyk". Też coś! Był od niej znacznie bardziej dojrzały, to nie ulegało najmniejszej wątpliwości. W końcu on nikogo nie przezywał ani nie obrażał... no może wyjątkiem był jego rodzony brat ,ale ten sam się tego dopominał swoim dziecinnym zachowaniem.

-Fakt, przyjmij moje przeprosiny.- odparł gdy już opuścili stołówkę. A gdy do jego uszu doleciały śmiechy szlachciców, odniósł niemiłe wrażenie ,że to on jest źródłem ich rozbawienia, a może to tylko jego wymysły?
W każdym razie teraz miał okazje zadać pytanie ,które krążyło po jego głowie już od jakiegoś czasu:
-Kyosuke-san tak się zastanawiałem czy nie nauczyłbyś mnie kilku chwytów?-zwrócił się z nadzieję do "Patyka".- Zaimponowałeś mi swą techniką podczas naszej walki i gdyby nie moje szczęście to pewno ja bym przegrał. Oczywiście to nie musi być dzisiaj, po prostu gdybyś znalazł kiedyś czas...

Powietrze jakoś tak zelżało gdy opuścili jadalnie. Może było takie ciężkie przez natłok wciąż schodzących się osób... Albo przez towarzystwo które nie odpadało chyba za bardzo obydwu chłopcom.
Przeszli kilka kroków, wtedy też młody szlachcic zadał pytanie, "patyk" początkowo nie odpowiadał, wdawało się jak by nie usłyszał, kiedy Kyosuke myślał już o powtórzeniu pytania, chuderlawiec się odezwał - Może i bym mógł... Ale po pierwsze nie możesz się stać takim bufonem jak są oni, a po drugie... Mistrz mnie tego nauczył abym mógł bronić swojego i innych honoru oraz życia... - Odparł spokojnie - Jeśli obiecasz że tak będzie to... Mogę pokazać Ci jak to wytrenować - wzruszył ramionami. Potem zerknął na szlachcica.

Kyosuke czekał napięciu na odwiedź swego imiennika. Młodzieniec był niemal pewien ,że gdyby jego kolega zgodziłby się go trochę podtrenować, to problem z hakudą przestałby praktycznie istnieć.
W końcu, po dłuższej chwili "Patyk" przemówił. I w tym momencie, młodemu szlachcicowi przed oczami stanął portret bohatera ,o którym opowiadała jedna z książek ,którą miał przyjemność czytać jeszcze kilka lat temu. Owszem ów heros miał może bardziej zadbane włosy i był "ciut" bardziej umięśniony. Ale postawa "Patyka" i jego spojrzenie było wręcz identyczne jak te z obrazka.
Prawa dłoń Kyosuke powędrowała na jego serce, popatrzył koledze prosto w oczy i z pełną powagą i jakąś dziwną nutką uroczystej wzniosłości w głosie zaczął mówić:
-Obiecuję ,że będę pilnym i uważnym uczniem. A tego czego się nauczę będę używać tylko i wyłącznie do obrony swojej i innych. Przysięgam na dumę i honor rodu Kuchiki!
Każde osobne słowa wypowiadał z całkowitą szczerością. Bo czyż nie dlatego chce zostać shinigami aby bronić swych przyjaciół i tych biednych niczego nieświadomych ludzi, żyjących w tym dziwnym i głośnym świecie?
Teraz chłopakowi pozostało tylko czekać na odpowiedź swojego, miał nadzieję- przyszłego mentora.

Kyosuke zerknął na szlachcica unosząc lekko brwi, potem uśmiechnął się łagodnie, chyba zadowolony z jego odpowiedzi. Chyba wyczuł w chłopaku szczerość bo bez wahania rzekł - No dobra, to Cie trochę poduczę... Ale nie próbuj marudzić że jest ciężko czy coś - Potem westchnął cicho, podpał się po skroni - Ja zwykle trenuje jeszcze przed szkoła, ale jak chcesz możemy spotykać się po lekcjach, twoja wola.- "Patyk" Tym razem zerknął inną stronę, zresztą chwile później ruszył dalej korytarzem, chyba zamierzał się przejść już na kolejną lekcje.

Chłopak uśmiechnął się radośnie gdy usłyszał odpowiedź swego imiennika.
-Och, nie chcę zabierać koledze czasu po zajęciach. Przed lekcjami mi pasuje ,nawet bardzo. I dziękuje za to ,że zechciałeś poświęcić mi swój czas.- powiedział ciesząc się w myślach na kolejne dodatkowe zajęcia. W końcu czym ich więcej będzie miał tym lepszym uczniem się stanie. Na czym jemu powinno zależeć w szczególności ,bowiem nosił nazwisko Kuchiki ,które zobowiązywało go do godnej postawy i ciężkiej nauki.

Widząc ,że "Patyk" ruszył dalej korytarzem, młodzik zmarszczył czoło próbując sobie przypomnieć jakie to lekcje dzisiaj jeszcze ma. Natrafiając na pustkę w głowie,wzruszył tylko lekko ramionami po czym ruszył za kolegą.

- Dobra, to rano tam gdzie dziś mieliśmy Hakude... Czekam na Ciebie jutro, weź sobie coś do picia i jezdnia - Odparł Patyk uśmiechając się lekko. Być może było to złudzenie jednak chudzielcowi chyba spodobało się towarzystwo szlachcica. Ów młodzian nie miał znajomych w klasie, jak już to rozmawiał z Mito, a ten był wykładowcą.
Szli w stronę nieznanej Kyosuke klasy, młodzian był pewien że nawet nie był jeszcze w tej części akademii. Korytarze były pustawe, jedynie przed jedna z klas stało ledwo kilka osób, chłopak nie rozpoznawał jednak żadnej - Ty też chodzisz na dodatkowe z medycyny ? nie widziałem Cie jeszcze... - Rzekł spokojnie... Przynajmniej chłopak już wiedział czemu nie kojarzył że ma następne zajęcia - i jakie.

-Nie, nie! Ja tylko tak, próbuję zapoznać się z budynkiem ,żeby potem nie błądzić po korytarzach. No to, ehm.. do zobaczenia jutro rano.- odpowiedział nie co speszony, swoją gapowatością. Po czym zawrócił w stronę wyjścia z akademii.
A więc "Patyk" ma dodatkowe zajęcia z medycyny?- zastanawiał się, podczas podróży przez korytarz. Czyżby wiązał swoją przyszłość z IV dywizją? Dziwne, biorąc pod uwagę jego umiejętności walki. Kyosuke, oczywiście chciał trafić do VII dywizji, gdzie służył jego ojciec.
Chłopak wyciągnął swój bokken i zmierzył go spojrzeniem, wyobrażając sobie ,że to prawdziwy zanpakutou. Jeszcze tyle przeszkód będzie musiał pokonać zanim zostanie shinigami. Tyle lat nauki i wysiłków, po to aby spełnić marzenia.
Młodzieniec uśmiechnął się lekko, kiedy w myślach ujrzał siebie samego, dorosłego w stroju boga śmierci, ze swym wiernym mieczem opartym na ramieniu.
Właśnie! Ciekawe jaki będzie jego zabójca dusz. Jak będzie wyglądać jego duchowa forma, a jak shikai i bankai(oczywiście jeśli kiedykolwiek uda mu się je osiągnąć). Czy będzie bazował na żywiole lodu, ognia a może ziemi? No i jaki w ogóle będzie mieć charakter. Z pewnością podobny do jego własnego, chociaż pewno będą występować między nimi różnice.
Takie pytania Kyosuke, zadawał sobie podczas całej drogi do domu, mimo tego ,że już wiele raz próbował na nie odpowiedzieć, to ponowne ich rozważanie sprawiało mu jakąś dziwną przyjemność.

Jeśli szlachcic, dotrze bez żadnych przygód do swojego aktualnego miejsca zamieszkania. Weźmie szybki prysznic, po czym pójdzie na tyły ogrodu, aby w spokoju pomedytować jakąś godzinkę a następnie weźmie się za studiowanie notatek z dzisiejszego wykładu w swoim pokoju.

[ Jako że naprawdę podoba mi się jak odgrywasz Pana dorosłego to już teraz daje + 1 do psychiki]

Cóż zapewne było to dziwne, Patyk w końcu naprawdę świetnie walczył, chociaż nie posiadał predyspozycji... Cielesnych i zdrowotnych - Jasne, jutro półtorej godziny przed zajęciami.. Nie zaśpij ! - Chłopak machnął jeszcze do szlachcica, po czym to podszedł do grupki uczniów.
Chłopak zaś rozmarzył się, w swoich wyobrażeniach wyglądał zapewne niezwykle dumnie, i silnie... Szedł dalej w stronę domostwa, i sam nie wiedział kiedy niemal w drzwiach wpadł na swojego brata. Ten jednak wyglądał nieco inaczej niż zwykle. Odziany był w ciemne szerokie spodnie od kimona, i białą górę, włosy miał dokładnie wyczesane, bił od niego silny zapach olejków do kąpieli. Chłopak dźgnął silnie młodszego brata pod bok palcem, najpewniej zostanie po tym siniak... - Wiesz gdzie idę ? - wyszczerzył się triumfalnie.

[Dzięki, dzięki, staram się :) ]

Dobry nastrój Kyosuke, zbudowany przez piękne wizje chwalebnej przyszłości, pogorszył się znacznie ,kiedy spotkał w progu swego brata.
Chłopak z trudem powstrzymał grymas, kiedy starszy braciszek, bezczelnie dźgnął go paluchem, co wywołało gwałtowny protest jego strudzonego po ciężkim dniu, ciała.
Kyo pomasował obolały bok i zmarszczył nos ,kiedy do jego nozdrzy dopłynął zapach olejków.
Spojrzał na brata z pretensją:
-Nie wiem i nie chcę wiedzieć. Zająłbyś się nauką, zamiast szlajać się po szemranych miejscach!- odrzekł ze złością, jako ,że nie miał najmniejszej ochoty wysłuchiwać przechwałek swego niedojrzałego brata.
Doprawdy czasem, odnosił wrażenie ,że urodzili się w złej kolejności!

Chłopak wyszczerzył się złośliwe ukazując swoje białe zęby w pełnej okazałości, zmrużył lekko oczy, jednak jego źrenice skopiły się na młodszym bracie - Ojciec mnie do siebie prosi... A wiesz co to znaczy mały ? Dostane WŁASNE OSTRZE... A ty sobie będziesz dalej latał z tym kawałkiem drewna... Uważaj żeby się nie skaleczyć ! - Zaśmiał się wesoło, sprzedał jeszcze chłopakowi lekkie uderzanie z pieści w bok i nie czekając na nic więcej ruszył przed siebie. Tak oto Kyosuke został sam. Z chyba niezbyt przyjemną wiadomością... W końcu jego brat był tak niedopowiedziany !

Zaskoczony Kyosuke wytrzeszczył oczy na brata:
-Co? Ty i własny miecz?- wykrztusił z niedowierzaniem i nawet nie zareagował, na kolejnego kuksańca. Tylko oniemiałym wzrokiem, odprowadził Masakiego aż ten zniknął z pola jego widzenia.
Jak to w ogóle możliwe?! On ma dostać prawdziwy miecz?! Taki ostry i niebezpieczny?!
Istne szaleństwo! Nie minie kilka dni, jak kogoś nim pochlasta.
Kyosuke pokręcił z przerażeniem głową na myśl co może się stać, kiedy ktoś taki jak jego brat będzie paradował z ostrą bronią. Honor ich rodu mógł poważnie na tym ucierpieć.

Powoli dotarł do łazienki ,w której wziął prysznic. Chłodna woda, nie co ostudziła wątpliwości młodzieńca. Fakt ,że jego brat jest niedojrzały, ale nie jest chyba aż tak niemądry aby zrobić jakieś głupstwo. Po za tym skoro ojciec, tak zadecydował...

Kyo założył czyste ubrania i skierował się do ogródka, gdzie przy pomocy medytacji, chciał pozbyć się złych przeczuć.

Zaszokowany chłopak dotarł do łazienki, przez jego głowę mimowolnie przewijało się wyprażanie jego brata który przechwala się mieczem aż w końcu wyzywa na walkę jakiś biedniejszych uczniów, rozcinając ich bokeny i raniąc faktycznie plamiąc dobre imię jego rodu. Ale przecież ojciec chyba też to widział ! Chociaż jak Kyosuke sobie tak pomyślał to zapamiętał że jego brat przy ojcu zachowuje się inaczej, z rozwagą i spokojem... Bardzo dobrze grał przy głowie rodu rolę starszego syna, czyli pewnie spadkobiercy większej części rodowych skarbów w przyszłości. Sytuacji Kyosuke nie poprawiał fakt iż jego braciszek był ulubieńcem taty.

Woda jednak jako tako pomogła zmywając z niego nieco tych nieprzyjemności...

Zapraszam >> https://bleach.forumpolish.com/t688p60-stoowka#44256

Hiro Takemitsu

Gdy Hiro dotarł na stołówkę ta była już pełna uczniów. Spora część już siedziała i jadła rozmawiając głośno, śmiejąc się i żartując. Mimo to kolejki wciąż nie były jakoś szczególnie krótkie. W końcu na długiej przerwie w stołówce zbierała się w zasadzie cała akademia. Prawie każdy był głodny, no a poza tym było to dobre miejsce by spotkać się ze znajomymi z poza swojej grupy.

Jak zawsze pełno tu ludzi- rzekł wesoło- Trzeba się ustawić w kolejce po jedzenie. No i przydało by się zająć jakieś miejsce...
Hiro stanął w kolejce po jedzenie, a przy okazji bacznie się rozglądał po stołówce w poszukiwaniu jakiegoś wolnego stolika. W końcu jedzenie na stojąco nie sprawia tak wielkiej przyjemności. A był dość głodny po wyczerpującym początku dnia i wolał w spokoju uzupełnić energie na jego końcówkę. Zastanawiał się tylko czy czasami Sakame nie zirytuje się za bardzo w tej kolejce... W końcu czekanie nie jest zbyt przyjemne, a z jej temperamentem moożna łatwo wpaść w złość. A nie chciał, żeby to się stało po musiał by ją jakoś uspokoić, zamiast w spokoju cieszyć się pysznym obiadem.

Stolików wolnych nie było, były co najwyżej wolne miejsca. Oczywiście oznaczało to jedynie względną wygodę, bowiem trudno było nawet znaleźć dwa wolne siedziska obok siebie. Hiro wraz z Mari ustawili się spokojnie w kolejce, zapewne będą musieli poczekać chwilkę aż uda im się dotrzeć do kucharek wydających posiłki. Zapach zdradzał, że dzisiaj podawano ramen, które w sumie zazwyczaj było całkiem niezłe. Teraz wystarczyło poczekać...

Oczywiście Sakame weszła do stołówki całkiem niedługo i z ogromną irytacją przyjrzała się nie tylko kolejce ale i zapełnionym stołom. Przystanęła na chwilę i zamknęła oczy, jak by chciała się uspokoić. Po chwili zaś podeszła do przodu kolejki i z warknięciem wepchnęła się na niemal sam przód. Odebrała swoje jedzenie i podeszła do stolika ułożonego w rogu. Oczywiście był pełny, ale po chwili przestał już być. Obecność Sakame skutecznie odstraszyła innych, którzy mieli by ochotę najeść się w tamtym miejscu.

"Hmm.. takie zachowanie ma swoje plusy. Nie trzeba czekać w kolejce, zawsze znajdzie się miejsce do siedzenia. No ale też ma swoje minusy, zresztą jak wszystko." Hiro spokojnie stał w kolejce czekając na swoją kolei. Gdy już dostał swój posiłek udał się w kierunku poszukiwania miejsca, a najlepiej dwóch miejsc. Zastanawiał się czy nie dosiąść się do Sakame, ale nie chciał kusić losu. W końcu po co marnować tak dobrze zaczynający się dzień. Gdy zjadł swój posiłek znowu spojrzałw kierunku Sakame, coś mu się zdawało że może nie wiedzieć gdzie odbędą się nastęne zajęcia. A co za tym idzie wolał poczekać, aż ona również zje swój posiłek by mogła się udać nie zauwarzona za nim i Mari.

Hiro spokojnie odczekał swoje i w nagrodę otrzymał sporą miskę ramen. Makaron i jajka skąpane był w złotym bulionie wraz z kilkoma kawałkami podsmażonego mięsa, zapewne wołowiny. Cierpliwe sondowanie stołówki pozwoliło na znalezienie wolnego miejsca dla dwóch osób, które nawet nie znajdowało się obok Sakame. Mari, co prawda, średnio zadowolona była z siedzenia w ścisku ale chyba już nieco do tego przywykła przez ostatni rok. Jedzenie było ciepłe i całkiem niezłe, dodatkowo zaś Hiro otrzymał jeszcze opcję zjedzenia połowy porcji swojej towarzyszki. Mari zdawała się bowiem jeść sporo mniej niż ilości wydawane w akademii. Nie było w tym zresztą nic specjalnie dziwnego, w końcu tutejsze porcje musiały wykarmiać sporo większych i sporo cięższych chłopaków, zaś Mari była zwyczajnie drobną blondynką o naprawdę niewielkich gabarytach.

Gdy Hiro zjadł okazało się, iż długa przerwa dobiegła mniej więcej do połowy. Sakame w tym czasie zdołała wywalczyć dla siebie dodatkową porcję, którą pochłonęła z iście wilczym apetytem. Była zresztą właśnie w czasie przecierania twarzy dłonią po zakończeniu posiłku.

- Ummm... - Mari wyraźnie bała się zaczął, jak to zwykle bywało. Dziewczyna miała bowiem stale problemy z podjęciem pierwszego kroku w rozmowie, później nie szlo jej zresztą wiele lepiej. - ... Hiro... bo... słuchaj... Mój Tata.... się pytał czy... no... czy byś nie chciał zostać u nas na weekend... mówił... że chętnie by z tobą potrenował... i miał nadzieje, no, ze byś może poćwiczył z moim bratem...