Sala nauk Kendo

Yosuke obudził się rano na szpitalnym łóżku. Większość jego ciała pokryta była opatrunkami pachnącymi ziołowym aromatem. Najpewniej chciano zmniejszyć opuchliznę oraz siniaki po wczorajszym laniu jakie mu spuszczono. Chłopak nie wiedział która może być godzina, ale czuł dobrze iż był wyspany, zaś mięśnie, po mimo tego iż bolały niemiłosiernie, najpewniej były sprawne. Nawet prawy nadgarstek okazał się być niemal jedynie obolały, mimo to był usztywniony odpowiednim opatrunkiem.

*to będzie ciężki dzień, ale i tak jest lepiej niż wczoraj...*

Jest tu jakaś pielęgniarka?? krzyknął Yosuke ponieważ uważał, że musi z jedną z nich porozmawiać, w końcu chciał już stąd wyjść

Jeżeli uda mu się już wydostać stąd to postanowił Sobie wziąć dzień wolny od szkoły, udać się do Kiby-sama a potem do Pana Abarai'a to będą jedyne zajęcia na które przyjdzie...

Gdy Yosuke już chciał krzyczeć kotara odsłoniła się nieco, zaś do środka zajrzała pielęgniarka - ta sama która wcześniej przyjmowała Oniego. Uśmiechnęła się lekko - Już się obudziłeś? Cóż, chyba nie zdążysz jednak na pierwsze zajęcia, właśnie rozpoczyna się przerwa obiadowa. - dziewczyna podeszłą do Oniego i złapała go za prawą dłoń przyglądając się temu jak wygląda opatrunek na nadgarstku - Jak się czujesz?

Chwilę później Yosuke usłyszał tupot stóp oraz rozmawiające ze sobą kobiety. Nie był pewny, ale zdawało mu się ze zna jeden z używanych podczas konwersacji głosów.

a jak mogę się czuć? na pewno trochę lepiej niż wyglądam... może być i przerwa, powinienem zdążyć na zajęcia z Kendo... całość Yosuke powiedział z lekkim uśmiechem był obolały ale czuł, że może już stąd iść...

Wczoraj powiedziała Pani, że dzisiaj będą mógł wyjść tak więc skorzystam ze swojego przywileju... mam pełno spraw do załatwienia a mało czasu...

*ten głos to pewnie dziewczyna z zajęć z Kendo, przyszła Mnie odwiedzić? nawet nie wie jak mam na imię... Cholera Zori Mnie udupi, wpierw przysnąłem na jego lekcji, nawrzucałem się z nim a teraz jeszcze nie przyszedłem... coraz fajniej w tej akademii*

Yosuke wstał i zmierzał po swoje ubranie, chciał iść do Kiby-sama a potem na zajęcia z Kendo, dzień się jeszcze nie skończył a chyba jest w stanie chodzić i trzymać boken... przypominając sobie wczorajsze zdarzenie miał nadzieję dorwać tego typa który go tak urządził ale na pewno nie wydarzy się to teraz, czuł się nie najlepiej a pzoa tym koleś wyglądał na takiego z którym Oni miałby problemy nawet gdyby był w pełni sił...

Pielęgniarka uśmiechnęła się nieco zakłopotana - Jeśli dobrze pamiętam powiedziałam "poleżysz przynajmniej do jutra". Cóż, wydłuży się chyba troszkę. Wiesz urządziłeś się naprawdę paskudnie wczoraj. Ale nie martw się, będzie dobrze. Musisz tylko odpocząć, a póki co, masz gościa - na twarzy kobiety ukazał się konspiracyjny uśmiech zapewne znaczący "wietrzenie czegoś w powietrzu".

Kotara została po raz kolejny odsunięta, przeszła zaś przez nią dziewczyna, którą Yosuke poznał na zajęciach kendo. W dłoni trzymała tackę z obiadem, pochodzącym najpewniej ze stołówki. Wyglądała na nieco zmartwioną, ale również zdenerwowaną. Czyżby coś ją wkurzyło? - Uhh.. nie najlepiej to wygląda - odezwała się po chwili przyglądania się Yosuke. Przez ten czas pielęgniarka zdążyła opuści "pomieszczenie" którego ściany stanowiły grube, białe kotary.

*Heh, jak myślą, że tu zostanę to są śmieszni...*

- Siema... dzięki, że przyszłaś... - Yosuke spojrzał się ze szczerym uśmiechem...
- mam pytanie, może późno z nim startuję ale lepiej późno niż wcale. Jak masz na imię? -

Yosuke pytając się dziewczyny o imię zaczął wstawać z łóżka miał zamiary wyrwać się stąd teraz... nie miał ochoty tutaj przebywać, chciał iść do Kiby i dowiedzieć się kilku rzeczy o swoim wrogu...

- mam zamiar teraz się stąd wymknąć i pójść do bibliotekarza, będziesz tak miła i potowarzysz mi? -

Yosuke przeczuwał, że to przez nią jest tutaj uziemiony tak więc stwierdził, że dokona małej prowokacji... miał zamiar dowiedzieć się czegoś o dziecku Kuchikich oraz iść na zajęcia z Kendo które lubił ( czego nie mógł powiedzieć o swoim wczorajszym partnerze sparingowym) Docenił to, że dziewczyna przyszła go odwiedzić i że się o niego martwiła, w końcu nie było w jego życiu dziewczyn które by się nim interesowały, nie uczęszczał do szkoły za życia, jego jedyny bliskie kontakty z nimi były wtedy gdy był jeszcze członkiem gangu.

- Wątpię żebyś dał radę się wymknąć. Kiedyś sama próbowałam. - Dziewczyna wzruszyła ramionami, i położyła tackę z jedzeniem na szafce obok łóżka. Wyraźnie była dość pewna tego, co mówiła. W zasadzie to nic dziwnego, pielęgniarki słynęły wręcz z tego iż nigdy nie wypuszczają nikogo szybciej niż pozwoli na to ich przełożona. - Jestem Reiko, no, jedz, smacznego

- dzięki wielkie, ja jestem Yosuke - Yosuke wziął tackę z żarciem i zaczął jeść, był głodny to fakt, dziewczyna go uratowała - a to nie tak, że jak chce to wyjdę po prostu? Zaimponował mi fakt, że przyszłaś Mnie odwiedzić, jak zdążyłaś zauważyć to niewiele osób Mnie tu lubi
Po jedzeniu Yosuke odłożył tackę i zadał kolejne pytania do dziewczyny

- wiesz coś na temat tego Daichiro? jak chce się z nim mierzyć to przydałoby się mieć jakąś wiedzę o nim oraz czy aż tak tragicznie wyglądam teraz? to pytanie Mnie bardzo nurtuje bo jeszcze się nie widziałem w lustrze -

Yosuke rozejrzał się czy gdzieś w pobliżu nie ma jego ubrań, chciał stąd najprościej w świecie wyjść i iść do bibliotekarza musiał z nim porozmawiać na temat rzucenia treningów iaido, Yosuke doszedł do wniosku, że kendo mu całkowicie starczy.

Ubrania, przynajmniej w tej dolnej połowie, znajdowały się na samym Yosuke. Górna cześć kimona leżała natomiast złożona dość starannie na niewielkim krzesełku. O takowe krzesełko opierała się też miecz Oniego ukryty w pochwie. Zdawało się iż ktoś zadbał o wszystko co było w jego posiadaniu w momencie dotarcia do sali lekarskiej.

- Cóż, w teorii możesz wyjść kiedy chcesz, ale uwierz mi, trudno wyjść kiedy jest się unieruchomionym - Raiko ściszyła swój głos do niemal szeptu. Najwyraźniej nie chciała by pielęgniarki słyszały o czym mówi. - A jeśli chodzi o Daichiro... cóż, jest raczej zdolny. Sądzę ze ani Ty, ani ja nie mieli byśmy z nim najmniejszych szans. Najpewniej jedynym uczniem, który mógł by sobie z nim poradzi jest jego kuzyn. Do tego wiem jeszcze że jest gburem, chamem i uwielbia się wywyższać.

jak to unieruchomiony 0.o przecież sam wstałem po jedzenie i poruszam się samodzielnie a jeśli jestem tutaj zamknięty to ty była byś razem ze Mną...

po tych słowach niedowierzający Yosuke wstał i spróbował wyjść przez drzwi, przecież nie mogą go tutaj trzymać na silę - Jak myślisz ile będą chcieli Mnie tu trzymać? mam lepsze rzeczy do roboty, poza tym czuje się o niebo lepiej niż wczoraj więc jestem w stanie normalnie funkcjonować - Spojrzał na dziewczynę i zauważył, że to jedyna osoba która nie ma go w głębokim poważaniu bądź nie jest jego wrogiem.

dlatego muszę dobrze się przygotować na walkę z nim, poproszę Pana Abaraia o pomoc a jeżeli on się nie zgodzi to pójdę do bibliotekarza...

Gdy Yosuke wstał, okazało się iż tuz za parawanem stała jedna z pielęgniarek. Uśmiechnęła się miło zagradzając chłopakowi drogę wyjścia. - Proszę jeszcze poleżeć, proszę po dobroci. - Wyglądała na naprawdę miłą osobę.

Yosuke mógł bez trudności zauważy iż po jej prawej i lewej stało więcej pielęgniarek, które pomimo tego iż zdawały się by zajęte, na pewno mogły bardzo szybko przerwa to co robią by zatrzyma Oniego.

Ile zamierzacie Mnie tu trzymać, jestem w stanie samemu funkcjonować i mam kilka spraw na głowie

*Sprytne te pielęgniarki... szkoda ze nie znam żadnego kidou które by mi pomogło w ucieczce, mogę w sumie użyć trującej kuli ale to raczej nie będzie inteligentnym posunięciem, co prawda wyjdę ze szpitala ale wtedy trafię do więzienia co nie jest moim celem...*

Propo funkcjonowania samemu Yosuke sam zaczynał wątpić w swoje możliwości, albo przynajmniej we właściwość swoich czynów. Poczuł wyraźnie iż odpowiednie fragmenty ciała zostały wczoraj nieźle nadwątlone. Klatka piersiowa bolała, tak jak zapewne nie powinna bolec przy głębokich wdechach. Z zatok wydobył się płomienny, pulsujący ból uderzający do wnętrza czaszki. Wyraźnie nagły ruch sprawił iż ciało zaczynało bardziej dokuczać.

- Och ależ zapewniamy że jedynie tak długo, ile zajmie Ci powrót do zdrowia. - Słowo zapewniamy nigdy nie wróżyło niczego dobrego. Zwykle oznaczało iż osoba wymawiająca je była na tyle inteligentna, by zawrzeć w następującym zdaniu przynajmniej tyle luk, żeby móc wykorzystać je później w roli cytatu. Innymi słowy w tej niepisanej umowie zapewne coś zapisane było małym druczkiem, i to do tego białą czcionką. - Ahh, wspominałam że wstawanie może spowodować przedłużenie leczenia? - słodki uśmiech siostry zdradzał wszystko, a tym wszystkim było zdanie "jak nie będziesz grzeczny to poleżysz o wiele dłużej".

ehhh widze, że nie mam wyboru...

Yosuke był trochę wkurzony na swój stan, poszedł i grzecznie położył się w łóżku, Reiko zapewne będzie musiała niedługo uciekać i zostanie sam w łóżku szpitalnym, będzie mu się nudziło na dodatek chciał iść na zajęcia z Kendo oraz wpaść do biblioteki...

Reiko mogę Cie o coś prosić?? jak będziesz miała wolny czas to chciałbym jakąś książkę o Kendo oraz abyś przekazała bibliotekarzowi w okularach Kibie-sama, że muszę z nim porozmawiać na temat treningu, nie wiem ile zajmie mi pobyt tutaj a książka zawsze zajmie jakoś czas;]

Gdy tylko Yosuke wrócił grzecznie do łóżka pielęgniarka zniknęła za parawanem, i wnioskując po odgłosach ruszyła w swoją stronę, najpewniej by zając się innym pacjentem. Reiko natomiast westchnęła cicho i wyszeptała pod nosem coś, co zdecydowanie brzmiało jak "a nie mówiłam?" tudzież słowa niezwykle zbliżone fonetycznie to tychże. Łóżko okazało się być całkiem wygodne, i Oni w sumie poczuł się całkiem niezle, przynajmniej pod względem fizycznym, kładąc się w nim. Przynajmniej obolały organizm przestał dokuczać.

- Ummm... - Reiko podrapała się po brodzie, wyglądało na to iż stara się wygrzebać coś ze swojej pamięci - Kiba... rzeczywiście był chyba taki bibliotekarz. Poszukam go. A chwilowo weź do poczytania to. - Na brzuchu Yosuke wylądował stosik kartek zapisanych do prawdy ładnym pismem, po którym widać było jednak pośpiech piszącego. - Notatki z wykładu u Zoriego. Teoria Zanpakutou oraz kilka najbardziej znanych mieczy w historii i z dni dzisiejszych. Musze przyznać że całkiem ciekawe.

wielkie dzięki, w sumie nie zagłębiałem się nigdy w teorii ale u Zoriego chyba muszę zacząć, ciekawszymi wydają mi się zajęcia praktyczne te ostatnie słowa wypowiedział z lekkim uśmiechem na twarzy...

*Ehhh muszę trochę odpocząć i szybko wyzdrowieć, wiele do zrobienia a tak mało czasu... nie chciałbym kiblować znowu i do tego mam masę spraw na głowie*

Yosuke spojrzał ile jest zapisanych kartek po czym powiedział

nie wiedziałem, że na teorii tyle robimy, lektura może być ciekawa. Mam do Ciebie jeszcze jedno pytanie, ludzie gadają coś o Mnie i Daichiro?

Kartek było przynajmniej kilkanaście zapisanych niemal w całości. Nie było żadnych obrazków ani wykresów czy diagramów. Sam czysty i, wydawało by się, nudny tekst. Notatki sporządzane przez dziewczynę musiały być w związku z tym raczej dokładne. Pewnie Reiko należała do nielicznych osób których Zori nigdy nie karał za brak uwagi na zajęciach, a niewielu osobom udawało się unikać ostrej reprymendy.

- Nic szczególnego, mówi się tylko że Daichiro "wparł kolejnemu biedakowi na tyle głupiemu by próbować się na niego rzucać" i takie tam. - Podrapała się po raz kolejny po brodzie najwyraźniej odszukując w swojej pamięci cytatu użytego w wypowiedzi. Uśmiechnęła się przy tym nieco zadziornie. - Chciał byś żeby mówili coś innego co?

*Cholera, to chyba jedna z lepszych uczennic, ja się niestety do takich nie zaliczam*


Spoko, jeszcze sprawię, że będą mówić inaczej, muszę to zrobić

Yosuke już się napalił na tą walkę, zaraz po tym jak wyzdrowieje wraca na zajęcia i prowadzić intensywny trening walki mieczem, przydałby mu się jakiś nauczyciel, ktoś obeznany Pan Abarai powinien być takim, w końcu naucza Kendo a jego przodkiem był Renji który był znakomitym szermierzem. Jeżeli on się nie zgodzi poprosi o pomoc Kibe chociaż w końcu on też jest Kuchikim i może się na to nie zgodzić ale zawsze warto spróbować.

Młody Oni był cały obolały jednak chciał już wyjść ze szpitala, nie dość, że jest tutaj cholernie nudno to jeszcze nic nie może zrobić czuje bezsilność oraz lekkie zakłopotanie spowodowane Daichiro .

Yosuke spędził w szpitalnym łóżku jeszcze parę godzin. Przez ten czas został poczęstowany kilkoma porcjami lekarstw, z czego 3 śmierdziały niemiłosiernie, a te które nie wydzielały silnego zapachu były doprawdy ohydne w smaku. Otrzymał również dwa ciepłe, i całkiem porządne posiłki oraz tyle czasu na lenistwo ile tylko potrafił wytrzymać. Ostatecznie pokój lekarski pozwolono mu opuścić o godzinie 19.30 z nakazem "nie przetrenowywania się i uważania na zdrowie" oraz miłymi uśmiechami, które wróżyły iż pielęgniarki będą wiedziały jeśli złamie nakaz.

Obecnie Yosuke znalazł sie tuż za drzwiami pokoju lekarskiego trzymając w dłoniach notatki pozostawione przez Reiko. Z boku usłyszał szybkie kroki. Najwyraźniej ktoś biegł korytarzem, jednakże ukryty był wciąż za zakrętem.

Młody Oni czeka spokojnie aby zobaczyć kto biegnie w jego stronę, jeśli to Reiko akurat odda jej notatki które mu pożyczyła chociaż nie liczył na to, że to Ona. miał zamiar zaraz iść do Kiby-san - oby był w bibliotece... -

*Ciekawe kto tam tak szarżuje*

Yosuke nadal czuł tępy ból swojego ciała dzisiaj już nic nie będzie robił męczącego ale jutro zamierza przeprowadzić Sobie lekki trening swoim zanpaktou.

Do uszu Yosuke doszedł głuchy dźwięk, jakby uderzenia. Następnie z korytarza dobiegł szyderczy śmiech, do którego po kilku chwilach przyłączyły się jeszcze dwa. Brzmiały jak typowy chichot tępaków cieszących się z tego że zrobili coś, co wszystkim innym w cale nie wydaje się śmieszne.

Yosuke był niemal pewny że skojarzył głosy śmiejących się osób. Najpewniej nie był jeszcze całkowicie pewny, jednak już po chwili głos należący do Daichiro wypowiedział kilka dodatkowych słów - No i gdzie tak lecisz co? Z jakiego to wielkiego rodu pochodzisz że nosisz miecz przy pasie? - głos młodego Kuchiki ociekał wręcz nieprzyjemnym jadem. Oni nei był w stanie usłyszeć odpowiedzi, wiedział jednak iż udzielił jej łamiący się głos należący prawie na pewno do dziewczyny.

*Heh dopiero co wyszedłem a już się szykuje bójka*

Biegnę sprawdzić kto jest ofiarą Daichiro, nie mam zamiaru patrzeć jak jacyś tępacy rzucają się na dziewczynę w szpitalu

po dobiegnięciu sprawdzam co tam się dzieje, wiem, że w obecnym stanie nie mam szans na wygraną a co najgorsze, że nawet w pełni sił byłoby to ciężkie jeżeli któryś z typów będzie chciał zaatakować dziewczynę od razu wypowiadam
Owiń męża, nie pozwól oddychać, zaklęcie wiążące numer sześć - mumifikuj!

Ofiarą okazała się być młoda, wyglądająca na może 15 lat dziewczyna. Długie, jasne włosy zaplecione miała w pojedynczy warkocz spływający na plecy. W dłoniach ściskała kilka książek, które kurczowo przyciskała do siebie. Tuz przed nią stał Daichoro spoglądając na dziewczę z góry. Po obu bokach młodego Kuchiki stali jego gorylopodobni przyjaciele. - Weź jej miecz - Powiedział Daichiro dość cicho tuz przed tym jak Yosuke wybiegł zza rogu.

Yosuke niemal od razu rzucił zaklęcie, zaś z ob jego rak wystrzeliły białe, świetliste strugi papieru. Gdy niemal dotykały już młodego Kuchikiego, ten odwrócił się w ich stronę, zaś z jego ust wydobył się ognisty podmuch. Płomienie strawiły smugi zaklęcia unieruchamiającego oraz uderzyły w Yosuke przypiekając go delikatnie.

(-6 Rei i - 3, a zapomniałem, odnów sobie 20PŻ za pobyt w szpitalu xP)

Jesteś śmieciem a nie arystokratą, ganiasz z jakimiś dwoma tępakami i szukasz ludzi którym można by dokopać, Honoru widzę też brak we trójkę na jedną dziewczynę

*Cholera, trafię tu na trochę dłużej chyba ale co mam zrobić...*
Yosuke był strasznie zdenerwowany na Daichiro, wiedział, że nie ma tutaj szans ale nie miał zamiaru się odwrócić i iść Sobie dalej, co najgorsze nie mógł się ratować trującą kulą.
*W sumie chyba nie jest taki głupi żeby zaatakować Mnie w szpitalu...*

(a co z moim rei?;]?)

- Reidou - Wyszeptał cicho Daichiro, zaś z jego dłoni wypłynęły wstęgi papieru. Nim Yosuke zdołał zareagować w jakikolwiek konstruktywny sposób, został owinięty niemal po czubek głowy. Znad splotów zaklęcia wystawały jedynie oczy i włosy Oniego. - Zamknij się śmieciu. Nawet gdybyś bardzo chciał i tak jesteś zbyt żałosny by cokolwiek zrobić. - Młody kuchiki zdawał się być wyraźnie rozbawiony całą sytuacją. Yosuke zaś opadł na ziemię i przygrzmocił w nią w niezbyt przyjemny sposób.

Tym czasem jeden z osiłków wyrwał katanę zza paska dziewczyny i uniósł ją wysoko w powietrze. Oczywiście sam pas również niemal się przy tym rozwiązał powodując dodatkowo lekkie zakłopotanie u uczennicy. Niemniej szybko zaciągnęła go mocniej i sięgnęła po swoją katanę - Oddaj! Oddaj go już! - Młoda niemal płakała podskakując by dotrzeć do swojej broni. Najpewniej katana była dla niej czymś ważnym. Szybko została jednak odepchnięta w dość brutalny sposób. Uderzyła plecami o ścianę i opadła na kolana. Najwyraźniej dryblas był o wiele mocniejszy niż ona. Gdy zaś wstała, drugi ochroniarz złapał ja w pasie. Oczywiście dziewczę próbowało się wyrywać, kopać, a nawet gryźć oprawcę, który jednak śmiał się jedynie.

Yosuke czuje jak narasta w nim złość, stara się rozerwać więzy z całej swojej siły wspomaganej poprzez reiatsu, chłopak stara się napiąć wszystkie mięśnie i rozerwać papier rękoma i nogami, czuje, że musi mu się to udać ma ochotę roznieść całą trójkę.

*Pieprzony śmieć, myśli, że jest kimś ponad zwykłymi duszami. Rozniosę go, muszę to zrobić!!!!*

Yosuke czuł coraz większy przypływ złości, znienawidził szlachcica, miał ochotę walczyć z nim tu i teraz, przestał myśleć logicznie, zapomniał o swoich obrażeniach na które średnio zwracał uwagę oraz nie brał pod uwagę tego, że ich jest 3 a ledwo dał Sobie rade w pełni sił z dwoma z tych kolesi.

Tym czasem papier okazał się być zdecydowanie zbyt wytrzymały. Yosuke szamotał się na ziemi niczym ryba świeżo wyciągnięta z naturalnego, wodnego środowiska. Czuł się zresztą niewiele lepiej gdyż zaklęcie owijało również wszelakie jego aparaty oddechowe. Powoli czuł że traci powietrze w płucach, zaś przed oczyma zaczął widzieć czerwone plamki. Spływały z góry na dół powoli, niczym liście opadające jesienią z drzew, gdy akurat nie ma mocnego wiatru. Zapewne w innych okolicznościach zwidy, wywołane zapewne nieodpowiednią ilością tlenu, stanowiły by malowniczy obraz. Yosuke myślał jednak jedynie o jednym - o zabijaniu. Czuł jak w jego wnętrzu coś krzyczy i wrzeszczy na całe gardło domagając się krwi. Ogromnej ilości krwi.

Przed oczyma chłopaka widoczna była coraz większa ilość czerwonych plam. W końcu przestały stanowić oddzielne fragmenty i zasadniczo zlały się w całość pozostawiając coraz mniej miejsc nie zabarwionych. Gdy ostatnie już pola zapełnić miały się czerwienia, stało się.

Stało się wiele rzeczy, zaś wszystkie dokonane w zastraszającym tempie i z ogromną, przytłaczającą siłą. Najpierw Oni poczuł ogromne pokłady Reiatsu gdzieś niedaleko, następnie pomiędzy dwoma dryblasami ukazał się Zori. Chłopakowi wydawało się iż wykładowca dosłownie "pojawił" się na swoim miejscu. Jego prawa ręka rozmyła się w ciosie który trafił prosto w środek czoła "goryla" trzymającego dziewczynę. Ten zaś bezwładnie uderzył w ścianę i opadł na ziemię niczym worek kartofli. Nie lepszy los czekał kolejnego z dryblasów. Ten oberwał z otwartej dłoni w podbródek. Uderzenie wybiło go lekko w powietrze, nim jednak opadł został obdarowany dodatkowym pieprznięciem, tym razem z łokcia prosto w środek klatki piersiowej.

Uwolniona dziewczyna opadła na kolana i podczołgała się w stronę swojej katany. Miecz wszakże opadł już na ziemie nie trzymany. Na nogach pozostał więc jedynie Zori i Daichiro. Młody wyszczerzył się zawadiacko i spokojnie spojrzał na Zoriego. - No i co belfrze? Stłuczesz mnie? Wiesz że nie możesz. Moja rodzina by Ci... - nie zdołał jednak dokończyć. Nauczyciel przywalił swoim czołem prosto w czubek głowy szlachcica, który od razu upadł na ziemie, choć chyba był jeszcze przytomny. Zdawało się że Zori hamował cios.

- Wstawaj młoda, i nie marz się. Jesteś w końcu shinigami. - Zori nie zwrócił kompletnie uwagi na słowa Daichiro, zaś po uderzeniu go spokojnie zerknął na dziewczynę i, o dziwo, mówił nawet nieco miło. Może w innych ustach słowa brzmiały by ostro i oschle, jednak w porównaniu ze zwykłym tonem wykładowcy brzmiały naprawdę pocieszająco.

*Kurde, nie rozerwę tego... Moje reiatsu niestety też nie jest wystarczające aby zniszczyć ten papier... Cholera!!!! rozniosę Daichiro, zgniotę go...* Yosuke powtarzał te słowa cały czas w swojej głowie, Chciał zniszczyć swojego wroga, zupełnie opanował go gniew jednak przybycie i pokonanie całej trójki przez Zoriego pozwoliło mu trochę ochłonąć przez co zaczął myśleć trzeźwo
*Ciekawe czy pomoże mi zanim stracę przytomność przez ten ścisk i czy w ogóle to zrobi, ten człowiek jest zadziwiający*

Ból który owładnął Yosuke dał się we znaki, czuł, że nie ma już czym oddychać przez co nie było nawet mowy o wykrztuszeniu jakichkolwiek słów, Młody uczeń chciał uwolnić się już z tych więzów. Zaczął się on również zastanawiać nad tym czemu tak łatwo wpadł w jego zaklęcie.

Kulejący wykładowca ruszył w stronę Yosuke swoim zwykłym, nieco pokracznym krokiem. Spokojnie wyminął przy tym ogłuszonych dryblasów, i przyłożył jeszcze raz Daichiro, który to akurat wstawał powoli. Tym razem chłopak łupnął twardo o podłoże nie wykazując żadnych śladów przytomności. Gdy tylko Zori stanął nad Oni'm i wymierzył w jego stronę palcem. Białe strumienie Buyakurai pomknęły jeden za drugim w stronę unieruchomionego ucznia...

Żaden nie uszkodził nawet ubrania Yosuke, jedynie zaklęcie mumifikacji zaczęło się rozpadać, co pozwoliło chłopakowi ostatecznie przełamać zaklęcie. Zori zerknął z góry na Oniego, zaś jego twarz wykrzywił pełen znudzenia grymas. Odwrócił się na pięcie i ruszył korytarzem jak zawsze kulejąc. Uratowana przez niego dziewczyna ruszyła za nim truchtem, najwyraźniej z chęcią podziękowania. Yosuke pozostał więc na korytarzu sam, nie licząc trójki nieprzytomnych "współuczniów".

Yosuke chwilę jeszcze leżał aby złapać oddech po czym wstał i zastanawiał się co ma teraz zrobić milion myśli przeszło mu przez głowę, Zori uratował jego oraz tą dziewczynę, teraz wiedział, że walka z Daichiro będzie ostra... obezwładnił on go jednym prostym zaklęciem przez co chłopak był strasznie zdenerwowany

*Kurde... czemu cholera!!!!!!!!!*

Młody Yosuke wstał kiedy był już w stanie to zrobić i poszedł do swojego domu zostawiając Daichiro, w końcu chłopak również posiadł jakieś zasady i zabraniały one kopać leżącego nieprzytomnego przeciwnika.

Kiedy jego gniew zmalał zaczął zastanawiać się co to było... te pokłady reiatsu które w nim drzemały i krzyczały o przelaną krew, jedyne do czego doszedł to to, że chciałby to jeszcze raz poczuć ale wszystko w swoim czasie w końcu dalej był zdenerwowany na tego śmiecia i jego dwóch karków. po przyjściu do domu przeanalizował całą sytuacje i postanowił podziękować jutro Zoriemu poz ajęciach oraz załatwić swoje sprawy