Dom Daichi'ego

Jest to stosunkowo mały domek na obrzeżach Karakury, mieszkają w nim trzy osoby, ale gdyby się uprzeć by się dało jeszcze dwie osoby do niego wcisnąć. Na parterze są trzy pokoje, jeden z nich to niezbyt obszerna jadalnia połączona z kuchnią, w której też nie ma dobrego sprzętu. Drugi z nich to pomieszczenie gościnne gdzie jest stół, sofa, kilka krzeseł oraz jeden fotel, w którym często przesiaduje ojciec Daichi'ego czytając gazetę. Ostatnim z pokojów jest sypialnia rodziców. Jest tam mała szafka nocna i duża wersalka. Pierwsze piętro ma mniejszą powierzchnię, ale znajduje się tam tylko jeden pokój należący do nastolatka. Ma on tam tylko potrzebne dla niego rzeczy. Takie jak biurko, szafka na ubrania i łóżko.

Nowy dzień. Słońce powoli wychylało się zza horyzontu, budząc całą przyrodę do życia. Ptaszki, zaczęły ćwierkać, budząc swoich pobratymców w rasie ludzkiej, zwanymi potocznie "rannymi". Jednak większość mieszkańców miasta Karakura dalej sobie smacznie spała, nie zważając na to, jak piękny widok właśnie przegapiają.
Jedną z tych osób był Daichi Kigami, który obudził się dopiero o godzinie 8:37. Na szczęście była dzisiaj niedziela, więc nie musiał wstawać wcześnie rano do szkoły. Zresztą... czy aby na pewno to by coś zmieniło, gdyby był poniedziałek?
Tak czy siak, czynnikiem który obudził chłopaka był jego własny zegar biologiczny, podpowiadający jego podświadomości że organizm otrzymał już wystarczająca ilość czasu na regeneracje po poprzednim dniu. Dlatego też Daichi powoli otwierał swoje oczęta, po kolejnej nocy. Żadnych snów z dzisiejszej nocy nie pamiętał.

Chłopak otworzył oczy i zobaczył swój biały, raz malowany, nie lubiany przez niego sufit. Sam nie wiedział dlaczego go tak drażnił. Podniósł górną część swojego ciała i siadając przygarbiony spojrzał na kolejną ścianę, którą to jakoś lubił. Jego oczy były zmęczone. Nie chciało mu się nic robić tylko spać. Jednak z drugiej strony zdawał sobie świadomość z tego, że jak nie wstanie tego dnia to zmarnuje go. Miał dylemat, nie wiedział co zrobić, ale po chwili się zdecydował i położył swoją główkę na poduszce i próbował zasnąć. Próbował odwrócić się na drugi bok, ale coś go zaskoczyło. Poczuł, że pod nim nie ma wygodnego ciepłego łóżeczka tylko zimna podłoga. po chwili wstał i podszedł do szafy. Mozolnie wkładał na siebie swoje ubrania po czym poszedł do kuchni takim samym krokiem.

W kuchni Daichi nie zauważył obecności ani istot żywych, ani martwych - czyli najwidoczniej jego szanowni rodziciele śpią, tak samo jak jego fatum w postaci irytujących zjaw. Jako, iż do kuchni idzie się przeważnie po to aby coś zjeść (Ew. popełnić samobójstwo ubijaczką do jajek) to najprawdopodobniej swoje kroki Daichi skierował do lodówki i do szafki, w poszukiwaniu płatków. Mama najwidoczniej była ostatnio na zakupach, gdyż w obydwu znalazł to czego szukał, czyli niskotłuszczowe mleko, oraz paczkę płatków czekoladowych jakiejś mało znanej firmy. Nie minęło nawet 10 minut, a już chłopak miał postawione na jadalnianym stoliku miskę z przygotowanym, w miarę ciepłym śniadaniem.