Mieszkanie Izo

Mieszkanie znajduje się na 7 piętrze wieżowca w centrum Karakury. Nie posiada balkonu.

Przedpokój
Szeroki korytarz wymalowany białą farbą. Po lewej znajdują się drzwi do łazienki i kuchni, po prawej do pokoju Izo. Na prawo od wejścia stoi wieszak oraz półka na buty. Po lewej natomiast wisi duże, prostokątne lustro oraz kilka antyram z reprodukcjami (m.in. Rembrandt i Da Vinci). Pomieszczenie jest urządzone na styl europejski.

Kuchnia
Przestronna i jasna. Całe umeblowanie stonowane jest w odcieniu brązu wpadającego w czerwień. Na środku "wysepka" robiąca za najważniejszy punkt w całej kuchni, pełni rolę miejsca przygotowania i spożycia posiłków. Nad nią wisi metalowa ramka z haczykami, na każdy zwisa jakiś przedmiot, chochla, cedzak, patelnia, łopatka i wiele innych. W rogu wysoka lodówka, zaraz obok kuchenka i zmywarka. Po przeciwnej stronie zlew i śmietnik.

Sypialnia
Tym pomieszczeniem rządzą pastelowe barwy. Ściany w kolorze delikatnej zieleni, stonowane meble. Pod oknem biurko wraz z laptopem. W szafce obok nigdy nie posłanego łóżka znajduje się stos przepisów, które Izo kolekcjonował przez kilka lat.

Łazienka
Ciasna, ale własna. Wyłożona kafelkami w kolorze piaskowca. Jedna z ścian dodatkowo wyłożona jest lustrzanymi płytkami, które pełnią rolę lustra w łazience. W rogu stoi zwykła kabiny prysznicowa, toaleta, umywalka, a nad nią szafeczka. Na pułkach stoją wszelaki przybory do higieny osobistej, jak i plastry, woda utleniona i inne pierdoły potrzebne człowiekowi.


Samochód
Zaparkowany na podziemnym parkingu pod wieżowcem.

Biała Mazda6 KIREI
2.2l MZR-CD 163 KM

Spoiler:

W końcu nadszedł upragniony piątek, oznaczało to że za moment zaczyna się weekend, został tylko ten jeden dzień pracy ! Poranek nie zapodawał się jednak zbyt ciekawie. Mężczyzna mógł sobie jeszcze spokojnie pospać, jednak z samego rana, gdzieś koło godziny szóstej, naszego bohatera zaczęło budzić pukanie do drzwi i wyżywanie się na dzwonku. Trwało to na tyle długo że zdołał zirytować młodziana. Ktoś wyraźnie nie zamierzał dać mu pospać... to musiał być bandzior, żeby ludzi o takiej godzinie budzić ! To przecież niedopuszczalne... Nim chłopak jednak się pozbierał pukanie ustało, tak jak by w cale go nie było... A może był to tylko irytujący sen ? Tak czy owak się obudził, do pracy miał dopiero na 10.
Oczywiście nie mógł się dalej spokojne położyć jak człowiek, gdyż jego żołądek zaczął się głośno domagać jedzenia... Bardzo głośno.

Ziewnął nie wyspany. Z chęcią by sobie jeszcze pospał, ale przez "kogoś" już nie mógł, żołądek domagał się swego. Przeciągając się na łóżku zaczął zastanawiać się co by tu przygotować. Ma dość czasu na coś specjalnego, ale dziś piątek, w piątki jadam tylko dania wegetariańskie na śniadanie, ale z tej okazji zrobię sobie wyjątek. Omlet? Typowe. Coś innego. W lodówce jest za dużo jajek więc może æggekage? Tak, gruby omlet z bekonem i warzywami będzie idealny. Skulał się więc z łóżka i ruszył do kuchni. Na blat zaczął wyciągać po kolei jajka, słodką śmietankę, twaróg, pomidory, bekon i ser. Tak, teraz mógł się odprężyć. Zaczął od rozbijania 4 jajek do miski i wymieszania ich z śmietanką, powoli dodając twarogu. Kto to mógł być? Listonosz? Nie o tej porze. Może zarządcza budynku? Pewnie tak. Masę zaczął doprawiać papryką i pieprzem. Gotowe. Teraz zaspanym wzrokiem starał się namierzyć tarkę do sera.

Ashi był już wprawnym kucharzem, zaś ów śniadaniowy pomysł nie był specjalnie skomplikowany, poradził sobie bez większych problemów, ba nawet zdołał odnaleźć tarkę od sera i sam ser ! Może jednak ten poranek wcale nie będzie taki zły ? W końcu samo śniadanie pachniało naprawdę wyśmienicie, zresztą wyśmienicie też smakowało. A jak powszechnie wiadomo śniadanie jest jedną z najważniejszych rzeczy w ciągu dnia ! Tym razem nikt mu już nie przeszkodził, jedynie leniwie wznoszące się słońce kilka razy go na moment oślepiło.

Chłopak miał czas dla siebie. Chociaż w zasadzie przez ten cały czas, gwałtowną pobudkę, gotowanie i jezdnie przestało mu się chcieć aż tak spać.

Wszystko ładnie zapiekł tartym serem i zaserwował sobie na biurku koło laptopa, którego zdążył w międzyczasie włączyć. Nie miał telewizora, wiadomości nie oglądał. Czytał w internecie, z kilku źródeł i wyciągał suche fakty. Postanowił sprawdzić mail'a. Zaczął logowanie, w międzyczasie jedząc i rozmyślając. Kto pukał? Teoria, że to nadzorca upadła samoistnie. Nie ruszał dziad dupy przed 10. Powoli rozcierał pokarm, niczym leniwa gazela na pastwisku. Poczta się wczytała. 49 w folderze spam, 2 w przychodzące. Pierwszy od ubezpieczyciela, drugi z subskrypcji kanału kulinarnego. Na takie chwile przydatna jest gra... Pomyślał, po czym zaczął szperać w szufladzie, gdzieś miał starego, ale jarego RPG'a.

W poczcie nie znalazło się nic oszałamiająco ciekawego, zresztą zwykle tak bywało. Jedyną rzeczą godną uwagi był przepis na "Kaczke cytrynową z kiełkami". Brzmiało całkiem nieźle, raczej zdrowo. Być może będzie to przepis godny spróbowania ? Dodatkowo ukazano galerie przyrządów kuchenny takich jak noże i nożyce do kości z ciekawi wyglądem, kilka noży stylizowanych było na kształt ostrza katany.
Faktycznie w szafie odnalazł się stary dobry Baldur dwa, był to w zasadzie niemal już wiekowy staroć, ale wciąż był jednym z najlepszych gier RPG. A może nie był ? W każdym bądź razie kucharz miał teraz całkiem sporo czasu na grę i przygotowanie się do pracy.

Przepis od razu wylądował w zakładce "do wydruku", zaklinając się by kupić w końcu drukarkę. Izo musiał zwalczyć sam z sobą by odłożyć zakup noży na później. Tak, kupi je, ale po pracy. Ładne, ostre, nowe i oczywiście japońskie. Kształt katany przypomniał mu na chwilę klub kendo do którego chciał się zapisać niedawno, jednak stwierdził że jest już za stary. Nie dla mnie taka zabawa. Pokonał by mnie 12 latek. Odsunął na bok talerz składając na nim sztućce. Otworzył cd-rom, włożył płytę. Wsłuchał się w szum rozkręcanego napędu i z uśmiechem kliknął "Instaluj". Baldurs Gate... Kim zagrać ten setny raz? Obserwował z wolna postępujący pasek w oknie instalatora. Dochodzi 7 a ja gram. Jak w wakacje. Uśmiechnął się sam do siebie, wakacje przypomniały mu z kolei szkołę. Szkoła w jego przypadku była "dziwna".

Baldura znałeś w zasadzie jak własną kieszeń, dlatego początkowe lokacje takie jak lochy, czy później miasto nie były zbyt wielkim wyzwaniem. Mroczna elfka znów obrazała się na cały zespół, a chomik Boo piszczał wesoło podczas zabijania wrogów. To była gra ! Przy niej wspomnienia wracały szybko... Tak samo jak szybo mijał czas. Ni stad ni zowąd zrobiła się ósma, potem dziewiąta, i pewnie grał byś dalej w niewiedzy, gdyby nie to że udało Ci się zerknąć na zegarek, chyba była powoli pora na to aby się zebrać.

Ahh cudowna grafika, niektórym przeszkadza już ona na tle nowych produkcji, ale nie Izo. Stare gry to coś co lubi. Przepraszam nie stare tylko "Oldskulowe". Gdyby nie ukradkowe spojrzenie na okno nie zwrócił by uwagi na budzik i godzinę. Zapisał więc szybko w momencie wkroczenia na wichrowe wzgórza i ruszył do łazienki. Tam standardowa kolejność. Prysznic, wc, zęby, włosy. Potem wizyta w sypialnio-salono-garderobie, wygodne spodnie, niebieska koszula z długim rękawem, kamizelka, zerknięcie na termometr za oknem i dopełniająca wszystkiego fedora. Teraz... Gdzie mam kluczyki do samochodu...

No tak, cholerne kluczyki znów się przed nim ukryły... To chyba była jakaś klątwa ! Po 5 minutach szukania znalazł je przypadkowo, kiedy oparł się o szafkę o bok ruszył je ręką bezwiednie, okazało się że były one pod ściereczką. Teraz kiedy już wszytko prawdopodobnie miał mógł iść ubrać buty i w końcu wyjść z mieszkania... Jednak bezpieczne wyjście wcale nie miało być takie proste !

Wychodząc i zerkając akurat w stronę swojego auta, uderzył w stopą coś co zapewne było ciężkie, i coś po czym noga zaczęła bolec. W zasadzie chłopak się niemal wywalił, udało mu się jednak zejść na bok... Przed nim leżał kopnięty karton, jak się wydawało z jakimś żelastwem... To przynajmniej można było stwierdzić po dźwięku kopnięcia i twardości obiektu.

Tak jest! Znalazły się. W końcu musi zamontować sobie jakiś haczyk na te klucze w korytarzu, może to by pomogło w walce z jego odwiecznym problemem? Bałaganiarstwem. Ale to nie koniec problemów z bałaganem...

- Śmieciarze nie ludzie... -
Warknął do siebie i począł szturchać stopą nieznany mu obiekt. Po jaką cholerę tu leży i ktoś go tu targał? Nachylił się nad nim. Ciekawość wzięła górę. Kucnął i uchylił wieka pudełka.

//Zabiegany jestem :P

// Spoko ja też tak średnio mam czas na wyjeździe ;p

pudełko nie było specjalnie wielkie, kucharz spokojnie uchylił wieko, a cóż było w środku ? Nie był to skarb, w zasadzie pewnie nić wartościowego. Kilka sztućców z zastawy stołowej, i metalowy talerz. Oraz figurka przypominająca kształtem gryfa siedzącego na czymś co przypominało ludzką czaszkę. Cała figurka sporządzona była z metalu, chociaż w środku musiała być wypełniona czymś innym, była zbyt lekka jak na cały twór z metalu. Dodadkowo wszytkie przedmioty pokryte były ciemnym nalotem który uniemożliwiał rozpoznanie właściwego koloru rzeczy... Musiały być bardzo stare i zaśniedziałe.

Hmmm... Czy on coś takiego zamawiał ? Sklep wysyłkowy oferował ciekawe rzeczy... Ale takie ? Nawet jeśli coś by zamawiał to kurier raczej by zaczekał... Może ?

- Hmm... - Zamruczał pod nosem oglądając zawartość pudełka. Wziął je do rąk i lekko potrząsając nim na boki.
Może ktoś pomylił adres przy wysyłce? Albo ktoś wyrzucił to? Nieważne. Dla Izo była to wspaniała okazja. Po oczyszczeniu może popisać się klasyczną zastawą przed znajomymi. Postawił pudełko w kuchni na blacie. Posegreguje je przed wyjściem.
- Łyżka do łyżki...
Zaczął powoli wykładać sztućce na blat, oglądając je przy tym dokładnie. Wziął do dłoni dziwną figurkę gryfa...

Okazało się ze w dziwacznym kartonowym pudełku bez adresu nadawcy i odbiorcy było łącznie 5 zestawów - talerz, talerz głęboki, łyżka, widelec, nóż i mała łyżeczka. Oraz figurka gryfa... Wszystko było bardzo brudne i zaśniedziałe, jednak kiedy udało się przetrzeć fragment figurki gryfa można było dostrzec coś co mogło być chyba czystym srebrem. Chociaż Ashi nie znał się na tym dobrze... Jednak jeśli było by to srebro, to owa zastawa była na pewno bardzo wartościowego . Chłopak nie miał zbyt wiele czasu na przecieranie całości i badanie... Zatrzymał się jednak na gryfie.

Owa rzecz miała bardzo wiele szczegółów, widać to było nawet pod brudem. Ciało pół orła pół lwa było wykonana naprawdę misternie. Pióra, sierść... Wszytko wyglądało jak miniaturowa wersja żywego potwora. Z tym że ten w cale się nie ruszał. Dodatkowo jego oczy... Chyba były wykonane z małych, maleńkich kamieni szlachetnych, wydawały się mieć jednak bardzo ciemną barwę, w zasadzie czarną... Chociaż w świetle słońca które wpadało przez okno lśniły niczym diamenty. Czaszka również była przerażająco podobna do oryginału, a przynajmniej tak właśnie mogło by się zdawać.

//

Kamys Tsuki napisał:

Chociaż Ashi nie znał się na tym dobrze...

Izo : ) nie ashi //

Obracał w dłoniach figurkę oglądając ją pod każdym kontem. Ciekawa, starannie wykonana i dość intrygująca... Czytał kiedyś o gryfach, o godności i honorze jaki reprezentują swoją osobą. Gryf, stosowany jako godło przez królów i monarchów. Ha! Idealny dla króla kuchennych sztuczek! Ale ta czaszka, co chciał artysta przez nią powiedzieć?
Postawił figurkę przed sobą na blacie i oparty na łokciach zaczął intensywnie patrzeć w jej kryształowe oczy. Sama tajemnicza czaszka zeszła na dalszy plan. Czarne oczy gryfa... Zapadł się w nie, nie myśląc o niczym.

(łokkejj sory ^^")

Cóż tak drogi przedmiot (a przynajmniej potencjalnie wyglądający na drogi), robił w stercie rupieci ? To trudno było wytłumaczyć. Chłopak zaczął się przyglądać ślepią... Zaś one z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu zdawały się przyglądać jemu samemu. Chłopak zapadł się w głębi własnego umysłu... Otrzeźwił dopiero dzwonek telefonu komórkowego, dzwonił niejaki Matt, facet który w zasadzie był przełożonym Izo, szefem restauracji i w zasadzie mężczyzna w sile wieku 30 latu. Czemu dzwonił ? Ano okazało się że dla tego iż chłopak spóźniał się już dobre 10 minut do pracy, a zwykle bywał nieco przed czasem na miejscu.

- Halo?
(...) Głos Matt'a
- Ano! Tak już, już. Mam problemy z tym... no... samochodem!
Izo szybko rozłączył rozmowę i pobiegł do drzwi. Złapał za klamkę i cofnął się po figurkę.
- Zabiorę cię z sobą...
Szybko zamknął drzwi i już pędził klatką schodową na parking. W biegu sprawdzał czy ma wszystko.
- Kluczyki, portfel, klucze do domu, są.
Parę stopni.
- Kapelusz... Nieważne.
Pierwszy raz zjawi się w pracy bez kapelusza.

Chłopak wyszedł pośpiesznie, wziął figurkę, pobiegł do auta... No i okazało się że zapomniał kluczy. Spokojnie się jednak wrócił, wziął je, zamknął mieszkanie, wszedł do autka, odpalił je i po chwili odjechał. Droga mijała spokojnie, ruch nie był tak wielki jak często bywało. Większości osób udało się dojechać na miejsce przed rozpoczęciem pracy. Tak wiec po całkiem niedługim czasie jego auto stanęło na parkingu dla pracowników na dosyć obskurnym podwórku. Sama restauracja była całkiem ładna, przód zresztą tez... Ale na tył, na miejsce którego nie odwiedzali goście mało kto patrzył. Chłopak mógł spokojnie wysiąść, i ruszyć do lokalu przez tylne drzwi... Gdy wszedł od razu poczuł wiele całkiem przyjemnych aromatów, jak niemal co dzień rano dostawali zaopatrzenie pełne świeżych warzyw, mięsa i ryb oraz przypraw.
Wszedł do dosyć ciasnego korytarza wyłożonego jasną kafelkom na podłodze ścianach i suficie, gdyby odpowiednio zadbać o klimat miejsce mogło by wyglądać przerażająco. Teraz było jednak dobrze oświetlone i czyste. Z drzwi po lewej wyszedł szef. Był to człowiek wysoki na jakieś 175 cm wzrostu, był z pochodnia Amerykaninem, zdawało się jednak że ma włoskie lub hiszpańskie korzenie. Mierzył sobie około 175 cm wzrostu, miał nie więcej niż 30 lat. Szczupły, lekko umięśniony mężczyzna całkiem urodziwy o ciemnych lekko falistych włosach i delikatnej zadbanej bródce. Odziany był w szarą koszule w jasne paski, nma to narzucą miał kamizelkę a poniżej spodnie od garnitura i skórzane eleganckie buty.
- Noooż cholera ! zawsze musisz zaspać akurat jak od samego rana mamy klijentów ?! Wycieczka jest... Biegiem się przebrać i szoruj do kuchni - powiedział marszcząc lekko brwi, w tonie jednak nie było zbyt wiele złości. Wcisnął młodzianowi karteczkę z zamówieniami i sam ruszył do sali głównej.

- Przepraszam. - Ukłonił się lekko i ruszył do kuchni, na swoje kochane stanowisko. Wolał nie kłócić się z szefem. Wiedział że się spóźnił, to po co więcej mieszać? Po drodze zdjął z haka biały fartuch z wyszytą na piersi nazwą restauracji. Stanął przed swym blatem i zdjął z klamry na zamówienia gęsto zapisaną karteczkę. Przysunął bliżej stojak swoich nierdzewnych, ostrych niczym katana noży.
- Biorę 7! - Krzyknął i zabrał się do gotowania.
Risotto ze szparagami, oraz krem borowikowy. Wstawił wodę na ryż.