Obóz treningowy

- I lepiej dla ciebie żeby rzeczywiście tak było. - Mimo wyjaśnień Nakamura dopuszczał możliwość, iż jeden z jego podkomendnych zamiast pracować wolał oddać się uciechom cielesnym pod osłoną leśnego listowia.
Gdy wspomniał o swojej nagłej utracie przytomności mężczyźni wymienili spojrzenia. Odpowiedział szef obozu.
- Tutaj zeznania świadków się zgadzają i według nich zza konara drzewa wyleciało zanpakuto, które znokautowało cię ciosem w głowę.
- Albo nie lubi być gubione, albo jest złe za to co zrobiłeś - zastanowił się Nakamura zanim jeszcze Natsuo podał im rysopis kobiety. Nikt nie zapisywał jego słów, chociaż z drugiej strony ilość szczegółów jaką podał nie była trudna do zapamiętania.
Zanpakuto zaś przez cały czas leżało niewinnie u stóp swego właściciela.

***

W łóżku prewencyjnie przesiedział do następnego ranka. Przez ten czas odwiedzili go Yoru i Mei, a także Senji, który nie miał dla Natsuo dobrych wieści. Skora do amarów mieczniczka nie została bowiem odnaleziona, chociaż jak przyznał Senji po takim czasie i tak były na to marne szanse. Ostatnia konkurencja dla studentów została przerwana i odwołana. Wyraźnie nie chciano ryzykować kolejnych ataków, które przecież mogły paść na młodzików. Shihouin wiedział, że po tragedii jaką zakończyły się ćwiczenia w świecie żywych, w których brał udział, akademia zaczęła bardziej dbać o bezpieczeństwo swoich podopiecznych. Chociaż tyle dobrego.
Dzień powrotu do Seireitei był słoneczny, lecz chłodny czego sprawcą w dużej mierze był zimny wiatr dący im w twarz.
Natsuo został porządnie podleczony i marsz nie sprawiał mu trudności. O ile ciało nie bolało, tak kłuły go liczne spojrzenia. Coś mu mówiło, że Takeshi nie próżnował i chętnie opowiadał wszystkim, jak to shinigami z rodu Shihouin dupczył się w krzakach.

***

Już za murami białego miasta został przebadany przez członka XII oddziału. Pobrano mu krew, a następnie zagoniono do środka blaszanej beczki, która ponoć umiała wykrywać ślady obcego reiatsu w ciele. Koniec końców poinformowano go, że jest czysty.
Nie oznaczało to jednak, że mógł wrócić do siebie i odpocząć. Wpierw bowiem został przesłuchany przez VI dywizję, a pechowo złożyło się, że to Sorami słuchała jego spowiedzi. Chociaż tyle, że podeszła do tego bardzo formalnie i nie rzuciła żadną kąśliwą uwagą. Zapisywała wszystko skrupulatnie i tylko raz czy dwa rzuciła mu oceniające spojrzenie, jakby zastanawiając się czy ten niedobry Shihouin, aby na pewno nie zrobił czegoś za co miałyby wstydzić się jego wnuki. Trzeba było jednak przyznać, że dziewczynie bardzo było do twarzy w czerni munduru shinigami.
Gdy drugi obecny przy przesłuchaniu shinigami rysował portret mieczniczki, Sorami zmarszczyła brwi i zapytała czy jest możliwość, iż była to ta sama kobieta, którą spotkał wtedy na polach ryżowych. Widać czerwonowłosa musiała zetknąć się z opisem tego incydentu, chociaż możliwa była też bardziej niepokojąca dla Natsuo opcja, że przestudiowała akta Shihouin'a w sobie tylko wiadomym powodzie.
Jakby nie patrzeć pomiędzy dwiema nieznajomymi z jakimi się zetknął występowały pewne podobieństwa. Obie były uzbrojone, obie nie nosiły pięknych szat, obie miały burzę czarnych włosów i obie nie wyglądały najzdrowiej.
Po przesłuchaniu czuł się już dosyć zmęczony, ale teraz nic już nie dzieliło go od łóżka. No, prawie nic. Musiał jeszcze wrócić do baraków V dywizji, a te od kwatery dwunastki, gdzie był również przesłuchiwany, dzieliła go chwila drogi. Oczywiście mógł udać się gdzieś indziej. W końcu o nic go nie oskarżono.

[+ 1 szybkość, wytrzymałość i reiatsu za tą sesyjkę. Odpisz w miejscu, do którego teraz się udasz.]

Podróż trwała niemal cały dzień i nie opuszczało ich widmo deszczu, który ostatecznie jednak się nie pojawił. Droga upłynęła spokojnie. Koledzy rozmawiali ze sobą i rozglądali się wokół z zaciekawieniem. Dla części z nich była to pierwsza wizyta w Rukongai. Po jakimś czasie ci z najgorszą kondycją zawęzili uwagę do bliskiego odcinka drogi przed nimi. Plecaki były dość ciężkie, ale Kisuke dawał radę.
Sam obóz znajdował się pomiędzy okręgiem dziewiątym, a dziesiątym i gdy doszli do miejsce, shinigami oficer rozkazał studentom zająć się rozstawianiem namiotów. Na wielu twarzach pojawiło się zakłopotanie. Mało kto tutaj kiedykolwiek spał pod namiotem nie mówiąc już o jego rozstawianiu.
Jakoś jednak uwinęli się z jego postawieniem, a krótko potem shinigami zarządzili zbiórkę. Studenci ustawili się w dwóch rzędach na małym placyku. Stanął przed nimi postawny shinigami, który zdawał się przybyć tu wcześniej.
- Nazywam się Kotetsu Shirama, i jesteście w moim obozie, w którym nie toleruję nieposłuszeństwa. W ciągu dnia są trzy posiłki, pierwszy o 6 rano, drugi o 12 trzeci o 18. Cisza nocna zaczyna się o godzinie 20. Pierwszy trening zaczyna się o 5 rano, to ogólnorozwojowa rozgrzewka. Potem już czekają was wasze treningi. Pojedynkować miedzy sobą możecie się tylko w obecności opiekuna. Pojedynki mogą odbywać się na pięści, bokeny i kidou. Walki tylko jeden na jeden, nie wolno wam bezpodstawnie robić innym krzywdy... jakieś pytania ?

Shirama zmarszczył krzaczaste brwi słuchając pytania Kisuke.
- Nie macie się czego obawiać. Mój obóz jest bezpieczny, chroniony przeze mnie i przez shinigami, którzy przybyli tutaj razem z wami. Śmierć wam tutaj nie grozi. -Popatrzył srogo na Kisuke. - Ostatnimi czasy świat żywych stał się zbyt niespokojnym miejscem na tego rodzaju sprawdziany, a Gotei XIII pragnie uniknąć kolejnej tragedii, dlatego przeniesiono tutaj wasze zajęcia terenowe by wykluczyć ryzyko wmieszania się czynników zewnętrznych. Jeśli chodzi o dyscyplinę i kary za jej złamanie - zwrócił się teraz do ogółu studentów - to w istocie stracicie punkty, ale nie tylko wy, ale cała wasza drużyna. Dlatego też zastanówcie się dobrze nim zrobicie bądź powiedzie coś głupiego, gdyż nie tylko na was spadną konsekwencje. Nie wyobrażam sobie zaś, żeby ktokolwiek z was, osób wybranych z trzeciego roku akademii, wykazał się brakiem resztek rozumu, które skończyłyby się usunięciem z obozu. Jeśliby jednak znalazł się taki głupiec - głos shinigami stał się autentycznie złowrogi - to byłby tylko początek kary zakończonej wydaleniem z akademii i zapieczętowaniem mocy duchowych. - Znowu spojrzal na Kisuke. - Jeszcze jakieś pytania od ciebie?

- Oczywiście. Opiekun nadzorujący pojedynek zatwierdzi jego wynik i wpisze go do obozowej dokumentacji.
Pojawiło się jeszcze parę pytań, a gdy wszystkie odpowiedzi zostały udzielone ogłosił na koniec, że pobudkę mają o piątej, a pierwszy trening zaczyna się o szóstej. Jak się okazało studentom nie dali wiele czasu na zastanowienie się nad doborem zajęć, bo mieli podjąć ostateczną decyzję jeszcze dzisiaj, a zmierzchało już, więc musieli się gorączkowo zastanowić.
Do akcji ponownie wkroczyli opiekunowie grup. Senpai wymieniła zajęcia, na które mogli się zdecydować.
- ...a więc do wyboru macie osobne zajęcia z kidou wiążącego, drogi zniszczenia i zaklęć medycznych. Dalej zanjutsu, hakuda, taktyka, medycyna, a także szkolenie szpiegowskie i lekcje sztuki przetrwania. - Senpai schowała dłonie za plecami. - To nie będą postawy, dlatego wybierzcie  zajęcia o których macie już pojęcia. Z każdego z nich odbędzie się egzamin za dwa tygodnie, więc wybierając większą ilość możecie zyskać zarówno więcej, jak i mniej punktów dla waszej drużyny. Chociaż obóz trwa tylko dwa tygodnie to wiedza będzie przekazywana wam w sposób raczej intensywny, więc wyniesione doświadczenie na pewno przyda wam się w przyszłości. Na każde z poszczególnych zajęć może zapisać się tylko jedna drużyna z grupy, także wybierzcie mądrze. - Jakiś shinigami zawołał ich senpai. Opiekunowie opuszczali podopiecznych udając się do dużego namiotu rozstawionego na środku polany.
- Wybaczcie. - Uśmiechnęła się przepraszająco. - Muszę udać się na spotkanie opiekunów. Jak wrócę będę musiała otrzymać od was odpowiedź więc nie traćcie czasu.

- Znam się trochę na kido medycznych - zakomunikowała Kumiko. - Dam wam pierwszeństwo, bo sama mogę wziąć praktycznie każde zajęcia. - Nie chwaliła się, stwierdzała tylko fakt jako jeden z najlepszych studentów na roku. - Myślę jednak, że Kuchiki-san powinieneś wziąć szkolenie szpiegowskie. W pewien sposób musi być związane ze zwiadem, a tylko ty z naszej trójki wybrałeś rok temu te zajęcia. Jako pierwszy wyboru powinien dokonać Kuchiki-san, jak sądzę. - Spojrzała na Toru, który wzruszył ramionami.
- Wiem co masz na myśli. Chcecie mi dać przedmioty, w których czuję się najpewniej żebym dostał chociaż parę punktów. Cóż, prawdę mówiąc w żadnym z nich nie jestem dobry, także nie krępujcie się i wybierzcie na co macie ochotę. We dwójkę dacie radę zawyżyć średnią.
Kumiko zacisnęła usta. Dla tak ambitnej osoby trafienie na Toru musiało być małą tragedią, acz na szczęście była też dobrze wychowana, więc przynajmniej na razie rezygnowała ze złośliwych komentarzy.

- Brzmi rozsądnie - odrzekła Kumiko, na co Toru westchnął i machnął ręką.
- Dobra, wiem, że jestem beznadziejny, ale nie musicie od razu obdzierać mnie ze wszystkich przedmiotów. Zachłanni. Mogę wziąć tą taktykę, a do tego sztukę przetrwania, bo w końcu jakimś cudem udało mi się dożyć do dziś. Jak kuzynku niezbyt ci zależy to tobie wezmę szkolenie szpiegowskie. Szpieg musi unikać wykrycia, a ja potrafię doskonale stapiać się z otoczeniem... no co? - Toru speszył się, gdy Kumiko uśmiechnęła się do niego.
- Cieszę się, że wykazujesz inicjatywę.
Pozostało tylko uzyskać zgodę Kisuke co do podziału zajęć i można było poinformować senpai, która pojawiła się pół godziny później przed ich namiotem. Spisała ich decyzję.
- Dobrze, czyli formalności mamy załatwione. - Wskazała na duży namiot stojący tuż obok jurty komendanta obozu. - To stołówka i zaraz będzie kolacja. Podobno jedzenie jest wyjątkowo paskudne, ale po całym dniu marszu na pewno jesteście głodni. Tam dalej są prysznice, niestety tylko z zimną wodą.
- Cóż, nie spodziewałam się luksusów. - Kumiko pokręciła głową z uśmiechem.
Toru szturchnął kuzyna łokciem.
- To co? Wyzywasz jeszcze dzisiaj kogoś na pojedynek? Można na szybko zjeść kolację i pojedynkować się z jakimś głodniakiem.
- Oho, czyli dobrze, że Kuch... Toru zdecydował się na taktykę. Widzę w nim potencjał - zauważyła wesoło Kumiko.

- Masz mnie za kretyna? Oczywiście, że nie będę przyjmować wyzwań. Każdemu kto zechce mnie bić pokażę figę.
Z tym mocnym postanowieniem Toru jako pierwszy ruszył ku stołówce. Większość studentów zdążyła zebrać się pod płachtą namiotu, gdzie rozstawione były proste ławy, na których kopciły się łojowe świece. Senpai udała się do stojącego na uboczu stołu, przy którym jadali shinigami. W rogu namiotu znajdował się słusznych rozmiarów kocioł. Nalewano z niego do misek jakąś szarą masę.
Kisuke nie miał okazji się jej bliżej przyjrzeć, bo drogę swoją pokaźną postacią zastąpił mu Oomeda.
- Wyzywam cię na pojedynek, Kuchiki!
- A figa! - Stojący obok Toru pokazał mu figę.
Oomeda nawet na niego nie spojrzał.
- Nie do ciebie mówię. Ty nie jesteś wart mojego czasu. - Wskazał paluchem na Kisuke. - Nie spodobało mi się twoje pytanie do komendanta. Było podszyte tchórzem.

- Dobra dobra, już nie błaznuj. Wybieraj sobie co chcesz, pokonam cię na każdy sposób.
Chyba kolacja niezbyt studentom smakowała, bo wykorzystali okazję, aby wyjść za pojedynkującymi się z namiotu. Kumiko nie wyglądała na pocieszoną rozwojem wypadków.
- Tylko nie przesadź - szepnęła. - Jeśli walka nie będzie szła po twojej myśli poddaj się. Lepiej żebyś nie tracił zbyt wielu sił już na początku.
- E tam, kuzynek na pewno sobie poradzi. - Toru zajął się nabijaniem fajki zbywając obawy koleżanki.
Wraz ze studentami z namiotu wyszła senpai Kane i czarnowłosy shinigami o długich włosach związanych w kitkę, zapewne opiekun przeciwnej drużyny. Zaprowadzili ich na pole gołej ziemi, gdzie mieli stanąć do pojedynku, a także pilnowali żeby widzowie nie przeszkadzali. Senpai spojrzała na Kisuke niepewnie, po czym przeniosła wzrok na rozgrzewającego się Oomedę, który stał kilka metrów dalej obok kolegów z drużyny. Szlachcic postąpił krok do przodu i wyjął bokken. Opiekunowie jednym głosem zarządzili rozpoczęcie pojedynku.

Wydawało się, że sympatie widowni stoją bardziej po stronie Oomedy. Nie dziwota skoro większość obecnych było członkami stanu szlacheckiego, a ci nie przepadali za podrzutkiem z Rukongai.
Kisuke oddał inicjatywę przeciwnikowi koncentrując się na defensywie. Oomeda wykorzystał to zasypując go gradem uderzeń. Nastał ciężki czas dla Kuchiki'ego, bo pomimo swych rozmiarów Oomeda dorównywał mu szybkością. Obrona Kisuke nie była doskonała. Udało mu się zbić kilka cięć, ale dwa przedarły się przez zasłonę. Pierwsze jedynie musnęło ucho pozostawiając po sobie nieznośne pieczenie, lecz przy drugim chłopak w pełni poczuł siłę mięśni oponenta, gdy został uderzony w prawy bark. Zabolało i to porządnie.
Wtem Kisuke dostrzegł okazję na którą czekał. Oomeda uniósł bokken nad głowę przygotowując się do zadania druzgoczącego ciosu. Dalej wszystko zadziało się tak jak zaplanował. Z trudem, ale zdołał zablokować atak, broń przeciwnika zsunęła się i Kisuke wbił tsubę idealnie w splot słoneczny. Porażony Oomeda cofnął się nie mogąc złapać oddechu. Z otwartymi szeroko ustami i wytrzeszczonymi oczyma wyglądał jak ryba wyciągnięta z wody.

Oomeda nie zdążył dojść do siebie. Kisuke podleciał do niego i rąbnął bokkenem w potylicę. Wielkolud zachwiał się i upadł na ziemię. Wkroczyli opiekunowie. Wyszli przed krąg widzów i ogłosili zakończenie walki i zwycięstwo Kisuke. Shinigami z kitką i Sho podeszli do chyba nie do końca kontaktującego Oomedy próbując postawić go na nogi. Stojący obok Gentaro spojrzał zimno na pokonanego kolegę z drużyny, ale gdy zwrócił się do Kisuke na ustach miał serdeczny uśmiech.
- No no, gratuluję Kuchiki-san. Dałeś świetny pokaz. - Spojrzał na siostrę, która stanęła obok Kisuke. - Masz szczęście siostro, prawie ci zazdroszczę takiej grupy. Dwóch Kuchikich. - Pokręcił głową z uśmiechem.
Kumiko się nie odezwała, spoglądała na brata z triumfem w oczach. Rozmowny za to był Toru.
- No kuzynku. - Poklepał Kisuke po obolałym barku, co przyjemne nie było. - Świetna robota. Dobrze jednak, że to ciebie wyzwał, bo ja bym go chyba przez przypadek zabił gdyby mi przyszło się z nim pojedynkować.
- Tak, doskonale sobie poradziłeś. - Senpai Kane również była zadowolona z osiągnięcia podopiecznego. - Wygląda na to, że wyprowadziłeś swoją drużynę na czoło stawki.
- Hej Kuchiki! Pojedynkuj się teraz ze mną! - Gdzieś z boku dobiegł krzyk Takiego.

- Coo?! Masz mnie za jakiegoś niegodziwca co słabszych dobija?! Zawalczymy kiedy wydobrzejesz, Kuchiki! - odkrzyknął Taki.
Komendant Shirama, który najwyraźniej również oglądał pojedynek, donośnym głosem wydał rozkaz by studenci powrócili do stołówki jeśli nikt więcej nie ma zamiaru się pojedynkować. Chęci nikt nie zgłosił, więc niepyszni musieli wrócić by zmierzyć się z kolacją. Jak się zaraz potem Kisuke przekonał wyzwanie to było cięższą przeprawą od pojedynku z Oomedą. Kleista papka smakowała jak zmiksowany papier doprawiony kurzem. Trudno się przełykało, a chciało się dokonać tego jak najszybciej ze względu na ujemne walory smakowe tego czegoś.
Kilka osób z sąsiednich ław pogratulowało Kisuke zwycięstwa, aczkolwiek większość była raczej niepocieszona z tak szybkiej porażki Oomedy. Po męczącej kolacji udali się do namiotu. Kumiko weszła pierwsza, a Kisuke przed pójściem w jej ślady powstrzymał kuzyn.
- Te, a czy my nie powinniśmy spać na zewnątrz? Nam to chyba nie wypada tak leżeć obok dziewczyny z arystokracji. - Toru wydawał się zakłopotany podobną perspektywą.

- Bardzo dobrze - przyznał Toru. - Nie będziesz musiał się użerać z żoną, która przed ślubem będzie piękna, gładka i pachnąca, a potem zamieni się w grubą maciorę bijącą cię sandałem w głowę, bo nie dość szybko spełniłeś sto jej zachcianek. - Wzruszył ramionami. - Nie no tylko żartuję. Dobrze wychowana szlachecka żona jest świetna. Posłuszna i cicha. Chociaż i tak lepiej mieć ją na oku, bo ty zapracowany, a ona się nudzi to jej jeszcze jakieś głupie pomysły do głowy wejdą.
- Mówiłeś coś, Kuchiki-san? - Z namiotu dobiegł głos Kumiko.
- Och tak, rozpościerałem nad kuzynem wizje szczęśliwego małżeństwa - powiedział już głośniej.
Kisuke schylił się i wszedł do namiotu oświetlonego przez niewielką kulę reiatsu stworzoną przez dziewczynę. Wiele miejsca w nim nie było, akurat tyle żeby w trzech się pomieścili nie musząc spać jedno na drugim. Kumiko właśnie rozczesywała kaskadę swych złocistych włosów. Wysłuchała propozycji Kisuke z pewnym rozbawieniem.
- Dziękuję wam, że o mnie myślicie, ale chyba nie ma sensu żebyście spali na zewnątrz. Oboje jesteście porządnymi chłopcami, więc nie mam obiekcji, a byłoby niedobrze gdybyście złapali przeziębienie przez spanie pod gołym niebem.
Większość zawartości plecaków stanowił namiot i śpiwory, także w środku została tylko podstawowa apteczka, blaszane kubki, hubka i krzesiwo, nożyk, latarnia ze świeczką oraz pęk liny.

- No nie wiem czy nie mają. - Kuzyn wciąż stał przed namiotem. - W końcu oni nie wiedzą, kuzynku, że jesteś niewinny jak jagniątko w tych sprawach.
Kisuke poczuł na sobie wzrok Kumiko. Dziewczyna chrząknęła próbując ukryć rozbawienie.
- Myślałam, że to zwycięstwo bardzo by nam się przydało. Zapewniłoby dobry start i podniosłoby nasze morale. Jednocześnie zbudowalibyśmy przewagę nad mocną personalnie drużyną mojego brata co jest o tyle cenne, że ich trójka stanowi teoretycznie najsilniejszą grupę z tego co zdążyłam się rozeznać. Także naprawdę gratuluję. Walczyłeś jak doświadczony i pewny swoich umiejętności wojownik.
Wspólnie udali się pod prysznic. Znaczy nie jeden prysznic. Dziewczyny i chłopcy mieli oddzielne, więc przynajmniej na razie nie mógł stwierdzić czy płeć niewieścia myła się w lepszych warunkach. Oni w każdym razie musieli znieść atak lodowatej wody. Gdy wraz z Toru wracał do namiotu szczękający zębami kuzyn postanowił podzielić się z Kisuke pewną wiedza.
- T-tak w sumie. To m-może zainteresuje cię fakt, że z zaufanego źródła dowiedziałem się trochę o nowych kandydatkach na twoją żonę. P-ponoć w grę wchodzi córka któregoś z kapitanów, jakaś kapłanka i ostatnia przedstawicielka rodu. Tego tam, którego głowa była kiedyś kapitanem, który stwierdził, że fajnie byłoby się zbuntować i potem go zasiekli.

Wydawało się to niemożliwe, ale zajęcia na obozie po dwakroć przerastały intensywnością analogiczne lekcje w akademii. Szczęście, że mieli spędzić tu tylko dwa tygodnie, bo w przeciwnym wypadku mogłoby być ciężko, gdyż od świtu do zachodu słońca dawano im tylko krótkie przerwy na zjedzenie paskudnej papki. Trzeba było jednak przyznać, że dodawała ona sił, chociaż mogli tylko zgadywać z czego została zrobiona.
Jeśli chodzi o pojedynki dwa dni później Kisuke został wyzwany przez Taku, z którym również wygrał. Kumiko stoczyła niestety przegrany pojedynek ze swoim bratem, a wielu studentów próbowało sprowokować Toru do walki. Ten nic nie robił sobie z rzucanych w jego kierunku obelg i zgodnie z postanowieniem odmawiał każdemu. Nawet dziewczynom.
- I oni mają zostać shinigami? Rzucają się na najsłabszego jak stado głodnych psów. Ale ich sprawa. Szczam na nich gorąco i w sumie chętnie bym to zrobił nie tylko w przeności.
Ich drużynie trafiła się sympatyczna opiekunka. Kane senpai nie wywierała na nich presji, oferowała swą pomoc, lecz nie narzucała się z nią. Toru stwierdził, iż byłaby z niej dobra żona.
Widać było, że kuzyn trochę się krępuje śpiąc w jednym namiocie z najładniejszą dziewczyną w klasie. Może miało to coś wspólnego z tym, iż lubił sobie od czasu do czasu pochrapywać przez sen. W każdym bądź razie zadbał o to, aby stworzyć z Kisuke odpowiedni bufor poprzez umieszczenie jego śpiworu na środku. Kumiko nie zwracała uwagi na podobne drobnostki w całości koncentrując się na zajęciach i czekających ich turnieju.


[+ 1 zręczność, + 1 wytrzymałość, + 1 kontrola reiatsu, + 1 bakudo]

***

Po dwóch tygodniach nadszedł dzień próby. Wczoraj senpai Shimura podczas popołudniowej zbiórki poinformował ich, jak turniej będzie wyglądać. Zapowiadał się dzień pełen wyzwań, wypełniony następującymi po sobie konkurencjami. Najpierw miały odbyć się zadania związane z zajęciami, a na koniec przewidziano turniej, za który można było dostać najwięcej punktów. Polegał on na odszukaniu jednej z trzech zmodyfikowanych dusz w lesie i odebraniu im amuletu, z którym drużyna miała powrócić do obozu. Wystarczyło zebrać jeden amulet, za kolejne nie przewidziano dodatkowych punktów. Oprócz tego w lesie na studentów czekali sztuczni puści. Cały turniej zaś został rozplanowany na jeden dzień co pozbawiało ich czasu na regenerację sił.
Nagrody jednak miały wynagrodzić trud. Zwycięska drużyna odbywała rozmowę z kapitanem wybranej dywizji, a także dostawała możliwość uczestnictwa w specjalistycznym kursie koncentrującym się na jednej z czterech głównych sztuk bogów śmierci.
Do rozpoczęcia pierwszej konkurencji, taktyki, w której miał uczestniczyć Toru pozostał niespełna kwadrans. Na części polany rozłożono plansze shougi. Ta wymagająca myślenia gra stanowiła wyzwanie nawet dla tęgich umysłów.
Kuzyn przystąpił do boju bez większej presji i może w tym należało upatrywać jego sukces, bo udało mu się nie odpaść na początku. Wygrał w spotkaniu ćwierćfinałowym i dopiero w półfinale uległ młodemu szlachcicowi z rodu Kannogi. Kolejna konkurencja poszła mu już gorzej. W sztuce przetrwania miał skonstruować szałas, drabinę i pułapkę na małego zwierza, a potem odpowiedzieć jeszcze na kilka pytań. Szałas się rozpadł, szczebelki drabiny pouciekały, a w pułapkę Toru złapał samego siebie. Przynajmniej na większość pytań odpowiedział poprawnie.
W konkurencji szpiegowskiej zawodnicy mieli jak najlepiej przebrać się we wieśniaka, po czym wejść w las. Z tego powodu Kisuke nie widział co czekało kuzyna i jak mu poszło, ale po powrocie stwierdził, że przyznano mu drugie miejsce. Poruszał się cicho, doskonale udawał zblazowanego wieśniaka, a nawet udało się wytrychem otworzyć skrzynię i rozwiązać ukryty w niej szyfr. Stwierdził przy tym, że dokonał tego raczej przypadkiem, ale ponoć szpiegom szczęście jest potrzebne tak samo jak umiejętności wobec czego nie miał sobie nic do zarzucenia.
Zgodnie z przewidywaniami bardzo dobrze poradziła sobie Kumiko, aczkolwiek dziewczyna nie była ukontentowana swymi wynikami. Chciała wygrywać, a w kido medycznym i hado zajęła drugie miejsce, zaś w medycynie trzecie. Szczególnie kwaśną minę miała, gdy brat zwyciężył z nią w konkurencji drogi zniszczenia.
Nadspodziewanie dobrze poradził sobie Kisuke, który powtórzył wyniki Kumiko i zajął dwa drugie miejsca i jedno trzecie w konkurencji bakudo. W finale zanjutsu przegrał z Kasumi ouji, a w hakudzie musiał uznać wyższość Sho. Wybór dwóch tak mocno fizycznych konkurencji odbił się na formie chłopaka, który był dość obficie poznaczony sińcami. Kumiko z kolei zużyła sporo reiatsu i wyglądała na dość zmęczoną. Jedynie Toru zachował świeżość.
- Wiecie co... jako geniusz taktyki myślę, że w sumie to mogliście się podłożyć i przerżnąć już w przedbiegach. W końcu za łażenie po lesie i tak ma się dostać najwięcej punktów.
Siedzieli przed swoim namiotem tuż po zakończeniu wstępnych konkurencji. Kisuke zdjął górną część ubioru, aby umożliwić Kumiko wsmarowanie maści, którą znaleźli w apteczce. Lekarstwo chłodziło i zmniejszało opuchliznę, a Toru wyglądał tak jakby żałował, że sam nie odniósł żadnych obrażeń.
Od rozpoczęcia głównej konkurencji dzieliło ich kilkadziesiąt minut.

- Też uważam, że powinniśmy unikać konfliktów na tyle ile to możliwe. - Zgodziła się z nim Kumiko. Dziewczyna wciąż wydawała się lekko poirytowana brakiem wygranej w choćby jednej konkurencji. Z dużą intensywnością wmasowywała maść w plecy Kisuke.
- A ja to bym się zaczaił przy mecie w krzaczorach i poczekał na drużynę z amuletem. Kilka bakudo z zaskoczenia i tyle ich widziano. Jakoś nie uśmiecha mi się perspektywa penetrowania lasu, po którym łażą puści. Może i sztuczni, ale mało razy ostatnio akademia dawała dupy? Jeszcze jakiś wywie się spod kontroli i znowu będzie uroczysty pogrzeb studenta. I znając moje szczęście to właśnie ja nim będę.
Podczas gdy dyskutowali o taktyce, senpai Kane podeszła do namiotu. W przeciwieństwie do Kumiko wyglądała na zadowoloną.
- Dobrze się spisaliście. Tak ty też Kuchiki-san, nie miej już takiej kwaśnej miny. - Senpai uklękła przy nich. - Macie duże szanse na zwycięstwo. Po podliczeniu wszystkich punktów wyszło, że zajmujecie drugie miejsce z niewielką stratą do pierwszej drużyny. Jeśli więc zdobędziecie amulet i wrócicie na metę jako pierwsi będziecie pewni zwycięstwa.

- Ale my nie będziemy się rozdzielać? - zapytał Toru z pewną dozą niepokoju. - Znaczy się jakby co to zawsze mogę udać martwego, ale jeszcze stracę poczucie czasu i okaże się, że wy już w domu, a ja w lesie.
- Nie, Kuchiki-san. Nie rozdzielimy się. - Uspokoiła go Kumiko. - Taka taktyka mogłaby przynieść znaczne korzyści, ale też jest ryzykowna. No i skoro byliśmy przez dwa tygodnie razem to i zakończmy obóz wszyscy wspólnie.
Kane senpai przyłożyła palec do ust i zachichotała.
- Przepraszam. Przypominasz mi paru kolegów z mojej klasy. Oni też zawzięcie rywalizowali i bardzo przeżywali porażki z najbardziej zdolnym studentem w grupie. Ale to dobrze. Taka rywalizacja dopinguje do rozwoju.
Kumiko pokręciła głową, gdy Kuchiki się przed nią ukłonił.
- Najlepiej mi podziękujesz jeśli zdobędziesz jeden z amuletów. Dobrze więc - spojrzała na jednego i drugiego Kuchiki. - Myślę, że jak już wejdziemy do lasu Kuch... - Przymknęła oczy, westchnęła - Kisuke pójdzie przodem i w razie starcia najpierw spróbuje unieruchomić przeciwnika bakudo, a w kolejnej fazie przejdzie do walki w zwarciu. Ja natomiast w zależności od potrzeby będę albo działać za twoimi plecami rzucając kido, albo przyjdę ci z pomocą w walce bezpośredniej. Toru natomiast skup się na wypatrywaniu przeciwników i pułapek. Ubezpieczaj tyły i w walce wspomagaj nas kido z drugiej linii.
- Jak dla mnie może być. - Toru kiwnął głową. - O ile nie będziecie mieć potem pretensji jeśli przypadkiem wyślę jakieś kido w wasze plecy. Wobec takiego prawdopodobieństwa będę unikać strzelania byakuraiami.