Laboratoria 8 espady

668

Bez żadnych ekscesów dotarli na miejsce. Stali przed wielkimi drzwiami, za którymi znajdowało się dobrze mu już znane pomieszczenie. Weszli do środka, a tam czekali już na nich Atso i Victor. Troszkę się zdziwił bo nie spodziewał się spotkać od razu dwóch tych postaci. Nie miał jednak zamiaru dłużej kazać czekać na siebie. Wyciągnął zanpakutou przed siebie.
Rozbłyśnij Kamagani
Wymówił komendę mającą na celu przywołanie shi-kai. A co się będzie dalej działo to już zależy od ducha jego miecza...

Tanaka uwolnił shi kai, które wyglądało normalnie i zdawało się poprawnie funkcjonować.
Znak yin-yang pozostawał w równowadze, a pasek kryształu zaczął powoli się zapełniać.
Podszedł Atso. Zmierzył długim spojrzeniem zanpakuto Tanaki i rozpoczął badanie.
Opukał ostrze, przejechał po nim paznokciem i na chwilę przyłożył dłoń do kryształu.
- Nie dostrzegam zmian - powiedział cicho bardziej do siebie niż któregoś z obecnych. - Być może potrzebuje stymulacji. - Tutaj odwrócił się do Victora, który skinął głową i zwrócił się do Novembree.
- Zawalczcie - rozkazała cicho tres espada.
Fraccion ukłonił się lekko i wyciągnął zanpakuto. Atso cofnął się i Tanaka stanął naprzeciw swojego byłego mentora.
- Bez szaleństw, Yuzu. To tylko sparing.
Pojedynek przebiegał spokojnie. Zamiast w ciało przeciwnika próbowali trafić nawzajem swe zanpakuto. Kamagami pozostawała spokojna, a przynajmniej tak było na początku. Po paru minutach sparingu blada pomarańczowa poświata otoczyła ostrze. Jego powierzchnia zafalowała i powstały wiry, które uformowały się w wypełnione metalowymi kłami paszcze.
Novembree opuścił miecz spoglądając na broń Tanaki z mieszanką zaciekawienia i obrzydzenia. Na twarzy Atso malowało się już tylko to pierwsze.
Niczym ciekawskie dziecko włożył palec do jednej z paszcz, która zacisnęła się na nim jakby chciała odgryść kawałek arrancara. Ten jednak nawet się nie skrzywił.
- Pochłania reiatsu. W szybkim tempie. - Zaczął mruczeć do siebie. - Podobieństwo do Pożeracza, hmm, znaczne. Jego reiatsu musiało połączyć się z mieczem na elementarnym poziomie. Skutki tego... gwałtowne, ale rokujące duże możliwości.
Buchnęły białe płomienie. Znak yin-yang przelewał się od jednej strony do drugiej, czemu towarzyszyła szybka zmiana barwy ognia liżącego ostrze. Kryształ zaczął zapełniać się zauważalnie szybciej. Tanace natomiast zakręciło się w głowie. Energia hulająca w jego shi kai była jeszcze dziksza od tej, która uwalniała się przy zakładaniu maski.
Atso wyszarpał palec z paszczy. Kilka kropel krwi padło na ziemię.
- Daj mi je. - Arrancar wyciągnął rękę domagając się zanpakuto. - Muszę przeprowadzić dokładniejszą analizę.

669

Tanaka bez kłopotów uwolnił shikai. Mógł się spodziewać, że na zawołanie nie zacznie szaleć i będzie trzeba je sprowokować. W końcu dopiero po w czasie walki coś niedobrego zaczynało się dziać z jego orężem. Nie musiał nawet sugerować walki gdyż ubiegł go Atso. Nie minęła chwila, a stał naprzeciw Novembree. Wiedział, że to tylko sparing, ale nie był pewien czy takie nastawienie wystarczająco sprowokuje innera Kamagami. Okazało się, że było to wystarczające i po kilku chwilach na ostrzu pojawiły się znane mu już wiry o metalowych zębiskach. Zauważył zaciekawienie Atso. Nie był tym zadowolony, tzn że to coś nowego i będzie chciał z pewnością przeprowadzać jakieś kolejne badania. Nie chciałby narażać swoje zanpakutou na coś takiego co sam przeszedł. Tak na prawdę do tej pory nie wie co robił na nim Atso przez te wszystkie dni, gdy leżał w jego laboratorium.
W sumie też nie dowiedział się niczego nowego. Wiedział, że ta forma kamagami wchłaniała reiatsu. W  międzyczasie zanpakutou buchnęło wielkim płomieniem zmieniającym co chwile barwę. Pokazywało to jak bardzo jest niestabilne. Z czasem co raz bardziej odczuwał dzikość tej energii. Była ona większa nawet od tej, która jest uwalniana podczas noszenia maski hollowa. W sumie nic dziwnego, gdy zakładał maskę to starał się zapanować nad mocą pustego, a w tym przypadku w mieczu zmieszana jest moc kamagami w raz z jej pasożytem. Nic dziwnego, że tak trudno nad nią zapanować. Nawet przez chwilę przez myśl mu przeszło aby założyć maskę i sprawdzić jak wielką moc zdołałby osiągnąć. Nie łudziłby się z tym, że zdołałby zapanować nad tą mieszanką wybuchową. Czy byłby wtedy w stanie rozprawić się z tymi wszystkimi tutaj i zachować tę neutralność, o której zawsze marzył? Pokusa tej niewyobrażalnej potęgi była bardzo duża, jednakże nie miał pewności co się z nim stanie gdy straci kontrolę. Czy kiedykolwiek udałoby mu się wrócić do normalności? Czy do końca istnienia trwałby w tym chaosie? A może Victor w mgnieniu oka rozprawiłby się z nim zakańczając tym samym jego istnienia. Było zbyt wiele niewiadomych i za wielkie ryzyko aby spróbować. Bardzo niechętnie stwierdził, że musi jednak oddać zanpakutou na głębszą analizę, chodź domyślał się, że mogą to być jakieś chore eksperymenty.. Gdyby miał tylko jakąś inną możliwość... Niestety, żadnej alternatywy nie przewidywał jeżeli chciał przetrwać. Dlatego też niechętnie oddał w ręce arrancara swoją ukochaną.
Jeżeli zrobisz jej coś złego to przysięgam, że Cię zabiję.
Odpowiedział bardzo poważnie, bezczelnie patrząc Atso w oczy. To nie były puste słowa, a wręcz obietnica, która wypełni choćby nie wiadomo co się działo. Miał gdzieś czy za te słowa będzie ukarany, a może zgromadzeni tutaj go wyśmieją. W tej chwili był śmiertelnie poważny. Oby Kamagani wróciła do niego w pełni sił...

670

Widać Atso nawet nie przejął się jego groźbami. Przynajmniej będzie tylko dwa dni bez swojego miecza.
Obyś zmieścił się w terminie.
Rzekł puszczając swój miecz. Wtedy właśnie stało się coś zupełnie nieoczekiwanego. Tanaka czuł tę szaloną energię ale nie spodziewał się, że da swój upust w taki sposób. Zaskoczony odleciał w tył pod wpływem siły eksplozji. Nie krył swojego zdziwienia.
Nie mam pojęcia co się stało.
Spojrzał po wszystkich zgromadzonych.
Gdyby nie było to poważne to bym wam tym głowy nie zawracał.
Wyraz zaskoczenia jego twarzy zniknął i powiedział poważnym tonem.
Potem usłyszał coś nowego. Podobno Kamagami spala reiatsu. To była nowa informacja i Tanaka nie miał pojęcia jak coś takiego można wykorzystać. Oby to nie spalało jego reiatsu. Wtedy Yuzu mógłby mieć problemy...
Po chwili członkowie espady wyszły z sali i chłopak został jedynei z Novembree.
Oby tylko nie uszkodził mojego zanpakutou. Nic innego mnie nie obchodzi.
Po chwili ciszy na twarzy Tanaki zagościł niewielki uśmiech.
Ale przyznasz to było niezłe.
Skwitował luźno niekontrolowaną eksplozję. Podświadomie cieszył się, że Atso dostał taki "prezent". Należał mu się.

- Twoje zanpakuto bardziej się wszystkim przyda w dobrym stanie - uspokoił Novembree. Wyciągnął rękę, aby pomóc Tanace wstać.
Arrancar nie podzielił wesołości elfa.
- To mogło się skończyć znacznie gorzej. Gdyby na miejscu Atso znajdował się bardziej temperamenty arrancar, najprawdopodobniej zaatakowałby cię nie przejmując się, że mógł to być tylko wypadek. - Spojrzał na Tanakę z ukosa. - Przydałoby się zająć twoimi ranami. Gdzieś tutaj powinien kręcić się jakiś medyk... Hmm, lepiej żebyś był na jutro w dobrej formie, bo wracamy do treningu. - Uśmiechnął się. - Zaliczyłeś sprawdzian. Wyruszyłeś do świata żywych, przeżyłeś i nawet udało ci się kogoś zabić. Teraz Victor powinien dać nam trochę czasu na doszlifowanie twoich umiejętności... Oczywiście nie mamy co liczyć na jego nadmiar. W końcu wichry wojny dmą coraz gwałtowniej.
Arrancar otrzepał przód uniformu. Zerknął na srebrne talerze przechwytujące informacje i westchnął cicho.
- Ech, ale co ty na to abyśmy dla odmiany spróbowali czegoś innego? Zanpakuto chwilowo nie masz, a oprócz treningów z maską mógłbym cię wyuczyć czegoś innego. Masz jakieś specjalne życzenia?

671

Mi zależy jedynie na tym, żeby nie wymykało się spod kontroli. Nie zależy mi na jakiś dodatkowych zdolnościach. Wystarczająco dużo kłopotu jest z moim innerem, a jeżeli miałby dojść kolejny to rozwijałbym się wręcz niezauważalnie. Opanować takie rozchwianie reiatsu wcale nie jest takie proste, z  resztą sam byłeś świadkiem co się stało.
Wstał i również otrzepał swój strój.
Grunt, że nie zareagował inaczej.
Skwitował krótko tak jakby nie zdawał sobie z powagi zaistniałej sytuacji. No ale po co ma roztrząsać coś nad czym nie ma wpływu.
Mówiłem już, że medyk nie jest niezbędny. Znając siebie jutro będę się czuł zdecydowanie lepiej. Jak będzie się tu jakiś kręcił to można skorzystać, a jak nie to chciałbym wrócić do siebie i odpocząć po wyprawie.
W sumie Tanaka jeszcze nie miał okazji odsapnąć. Ledwo wrócił z misji i po raporcie znowu został wezwany do siebie, gdzie odbył sparing. Troszkę był już znużony. Ale gdy usłyszał coś na temat treningu, to od razu się ożywił. W końcu będzie miał możliwość poprawić swoje słabości. Novembree długo nie musiał czekać na odpowiedź Tanaki.
Chciałbym nauczyć się shunpo. W ostatniej walce brak tej zdolności bardzo dawał mi się we znaki. Z pewnością byłoby to bardzo przydatne.
Odparł z entuzjazmem. W końcu mógł zająć się sobą. Lubił trenować i się rozwijać. Ale wszystkie te komplikacje, które miały miejsce do tej pory. Bardzo skutecznie mu to utrudniały.

680

Wszedł do laboratorium, krzątający się arrancarzy niosący pudła od razu przypomniały mu już jedną przeprowadzkę, której był świadkiem. Kto by pomyślał, że Atso będzie musiał się ewakuować ze swojej siedziby. Życie pisze różne scenariusze, chociaż Tanaka dobrze ten znał, no ale widać taka kolej rzeczy jeszcze się nie znudziła.
Powoli mieli się już zbierać do nowej lokalizacji kiedy jego oczom pojawił się jakiś arrancar. Nie zdążył nawet zadać żadnego pytania kiedy w kilka chwil rozpętał się chaos. Tanaka instynktownie dobył katany.
Furia pewnie jest w niebo wzięty...
Nie wiedzieć czemu taka myśl przeszła mu przez głowę. Uważnie rozejrzał się po swoim najbliższym otoczeniu starając dostrzec jakąś okazję do ataku z zaskoczenia, wiedział że musi dobrze dobrać sobie przeciwnika, a żeby nie zginąć zbyt szybko nie raniąc chodź trochę agresora. Śmierć bez zadanych wrogowi strat jest zdecydowanie haniebną śmiercią. Z pewnością na espadę nie ma co się rzucać, to nie jest jego kaliber. Z pewnością dostrzeże kogoś na swoim poziomie, o ile ktoś wcześniej go już nie zaatakuję, gdzie jest na to przygotowany w każdej chwili.

681

Furia pierwszy zniknął mu z oczu, w sumie nie ma się co dziwić, skoro był już tak długo na "głodzie". Przez chwilę był jeszcze obok pozostałej dwójki fraccion Victora, ale i oni opuścili jego pole widzenia, gdy z ledwością uniknął wystrzelonego przez kogoś cero. Nim zdążył się zorientować w jakim położeniu się znajduje, dostał potężnie z pięści w twarz. Zrobił kilka kroków w tył, ale ważne jest, że się nie przewrócił bo wtedy mógłby odsłonić się na znacznie groźniejszy atak.
Nie mam zamiaru nikogo straszyć, wystarczy że kogoś zabije.
Odpowiedział, spoglądając na swojego przeciwnika. wytarł dłonią krew z ust i splunął na bok. Szumiało mu jeszcze w głowie od eksplozji i otrzymanego ciosu. Był pewien siebie i wyraźnie zadowolony, że ktoś sam się do niego pofatygował. Otoczyło go szkarłatne reiatsu po czym wyzwolił shikai.
Nie dam Ci czekać...Rozbłyśnij Kamagani
Było to na pewno niebezpieczne, jednakże musiał zaryzykować, bez uwolnionej formy był zdecydowanie słabszy ofensywnie. Wiadomo, skoro wokół jest tyle wrogów to może, nawet jak straci kontrolę nad swoim zanpakutou to porani wielu przeciwników. A jeżeli nie to może, zakładając maskę uda mu się wymusić posłuszeństwo Kamagani. W każdym razie był obecnie bombą, która nie wiadomo kiedy się uruchomi i szarżuje prosto na wroga. Nie miał zamiaru bawić się w jakieś triki tylko zadał poziome cięcie. Zobaczymy jak arrancar będzie się bronić gołymi rękoma przed stalą.

682

Tanaka celnie zaatakował, jednakże nie zadał nawet najmniejszych obrażeń. Trzeba było przyznać, że arrancar miał twarde hierro, nawet bardzo twarde... Jednak to w żadnym wypadku go nie powstrzyma, następnym razem po prostu zaatakuje mocniej, zdecydowanie mocniej. Niestety nie mógł tego zrobić od razu gdyż po kolejnym ciosie poleciał na łopatki parę metrów dalej. Kilka chwil później nad głową przeleciało mu jakieś zabłąkane cero. Chyba następnym razem będzie musiał też nieco uwagi zwracać na to, co się dzieje obok niego... Trochę by było głupio zostać znokautowanym przez nieuwagę.
Jeszcze przez chwilę nie mógł złapać tchu, no ale gdy z przepony zszedł nacisk to mógł ponownie sobie oddychać. Wstał na równe nogi uśmiechając się do siebie. Chwycił pewnie za rękojeść i ponownie zaszarżował. Tym jednak razem gdy był w jakiejś połowie drogi wzmocnił siebie za pomocą reiatsu(+10 szybkość i +10 siła). Jeszcze za wcześnie było aby odsłaniać swoją najlepszą kartę. Tym razem przed atakiem zmienił delikatnie tor swojego biegu i zaatakował skośnym cięciem z góry, kierowanym ba bark. Spodziewał się, że znowu zostanie zablokowany, dlatego też miał zamiar kopnąć pod prawe żebro. Oczywiście arrancar również mógłby wyprzedzić jego atak, dlatego był gotowy do uniku, lub ewentualnego bloku.

683

Tak jak się spodziewał, arrancar chciał wyprzedzić jego atak i zaatakować z boku. Jednakże był zbyt wolny aby umknąć całkowicie przed zasięgiem Kamagani i został raniony w ramię. To był kolejny mały sukces Tanaki, następnym razem z pewnością na małej ranie się nie skończy. Im dłużej trwa walka, tym mocniejsze ciosy będzie wyprowadzać Tanaka wkładając w nie całą swoją siłę. Na słowa przeciwnika jedynie uśmiechnął się do niego z żądzą mordu w oczach. Nawet atak, przed którym nie umknął, nie był w stanie zdjąć chorego uśmiechu z jego twarzy. Nie był do końca pewien co go trafiło, ale jedynie zdążył zauważyć czerwoną powłokę na dłoni arrancara i poczuć eksplozję na własnym ciele. Instynkt podpowiadał mu, że to było cero, ale było zdecydowanie zbyt szybkie, porównując z cero Novembrre, które miał okazję zobaczyć. Ale teraz to było nie ważne, miał kolejny postawiony sobie cel do zrealizowania, teraz chciał odrąbać, którąś z kończyć wroga. Nie będzie to łatwe zadanie, ale nie niewykonalne.
Wstał kolejny raz na nogi i już miał ponownie ruszyć do boju w bitewnym szale, kiedy poczuł gorące reiatsu, którego źródłem była Kamagani. Widać również ona się przebudziła i przemówiła. Tanaka teraz zgadzał się z nią w stu procentach więc bez wahania przyznał jej rację.
Jak go powalimy to on nie będzie w stanie się podnieść. W takim razie bierzmy się za niego i skróćmy go o głowę!
Po czym ruszył wściekle na ofiarę. Doładowując się za pomocą reiatsu (+20 szybkość), tym razem Yuzu nie pozwoli mu uciec. W czasie biegu przy okazji przelewał swoje reiatsu do Kamagani. Kiedy przeciwnik był w zasięgu zrobił dłuższy krok aby znaleźć się niżej na biodrach i wyprowadzić poziome cięcie zmierzające ku górze.

684

Jeszcze się przekonamy!
Krzyknął ochryple, przełykając ślinę zmieszaną z własną krwią. Ruszył w kierunku czarnucha z rozbawionymi, wariackimi oczami. Zdrowy rozsądek z każdą kolejną chwilą schodził na dalszy plan ustępując czystemu szaleństwu. Nacierał niczym niezmordowany berserker. Wykonał cios, który jak można było się spodziewać został zablokowany. Usłyszał głos Kamagani i zobaczył stalowe szczęki swojego zanpakutou. Zaśmiał się ochryple zauważając zdumienie wymalowane na twarzy arrancara.
Jedz moja droga, nie żałuj sobie! Potem spróbujesz jeszcze innych przysmaków!
W tej chwili liczyło się zmiażdżenie, spopielenie przeciwnika stojącego przed nim, a nie z czyją pomocą to dokona. Będąc w szale bitewnym z pewnością w wielu wypadkach jego reakcje będą się pokrywać z instynktami obecnej Kamagani. Dlatego też i ich współpraca powinna się poprawić.
Korzystając z okazji Tanaka obniżył się na nogach i starał podciąć swojego przeciwnika, starał się aby Kamagani cały czas mogła konsumować energię przeciwnika, w międzyczasie również pompował w nią swoje reiatsu, żeby szybciej wypełnić kryształ i spalić arrancara na proch. Oczywiście jeżeli skutecznie uda mu się podciąć murzyna to wyprowadzi ukośne cięcie wyprowadzone z góry.

685

Tanaka teraz ani myślał o wycofywaniu się. Jego umysł był zaciemniony niczym księżyc w nowiu. Włosy zlepione krwią i potem opadały na jego twarz, a przez czarne kosmyki przebijał się blask szkarłatnych, pogrążonych w furii oczu. Stał dumnie z szalonym uśmiechem. Wyglądał teraz niczym anioł śmierci zwiastujący apokalipsę, i tak też się czuł. Chciał teraz nieść zagładę na wszystkich wrogach, którzy stanęli by mu na drodze. Miał gdzieś, że Atso jak i jego podwładni wycofują się, z resztą czemu miałoby go to zainteresować w takiej chwili, gdy w końcu może rozprostować swoje skrzydła i rzucić się w wir tego co tak bardzo kocha. Nie zwlekając dłużej zignorował komendę Novembree i również natarł na czarnoskórego przeciwnika. Wspomógł swoje ciało za pomocą reiatsu [+10 szybkość]. Gdy był blisko wyskoczył do przodu z zamiarem cięcia z góry. Wkładał w ten atak całą swoją siłę, z resztą w jak każdy inny będąc w szale berserkera.

686

Hahaha
Zaśmiał się ochryple w momencie gdy jego ostrze zanurzyło się w barku arrancara. Na twarz trysnęła mu posoka dodając kolejne artystyczne plamy do krwawej mozaiki. Chciał zadać kolejny cios jednakże nie było mu to już dane, gdyż Novembree wykończył przeciwnika swoim kolejnym atakiem. Tanaka dostrzegł zdenerwowaną twarz swojego mentora, aczkolwiek nic sobie z tego nie robił. Zachowywał się niczym rozkapryszone dziecko na placu zabawy, szukające kolejnych atrakcji. Rozglądał się za kolejnym ścierwem, które mógłby rozpłatać, jednakże plan ten pokrzyżował mu ostry dźwięk w uszach. Poczuł wielką falę reiatsu, która wytrąciła go z równowagi. Po chwili również obraz mu się rozmazał, to była już zasługa sonido Novembree. W ciągu chwili znajdował się już obok portalu, gdzie sługusy Atso kończyły już ewakuację.
Silne reiatsu płynące z miejsca walki espady. Mózg ponownie mógł analizować sytuację. Mimo, że w jego oczach tliła się jeszcze chora żądza mordu, pozostał na swojej pozycji obserwując czy ktoś nie zechce go przypadkiem zaatakować. Wtedy z pewnością szybko z nim skończy gdyż kryształ był już w pełni naładowany, a czarne płomienie buchały od Kamagani niczym od mrocznej pochodni.