Kwatery szeregowców

Natsuo z ciekawością oglądał wszystko co znajduje się na terenie należącym do V oddziału. No tak nie mogę powiedzieć, że nie będę miał gdzie trenować. Pytanie czy znajdę kogoś kto mnie podszkoli, czy będę musiał zostać samoukiem od teraz. pomyślał chłopak obserwując te wszystkie doja i inne. Uwagę Shihouina przykuł też szacunek jakim wszyscy darzyli oficer Himawari. Każdy stanął i przywitał się. Szlachcic zastanawiał się czy wynikało to z tego, iż kobieta pewnie była lubianą osobą, czy może do wszystkich przełożonych podchodziło się w ten sposób niezależnie od ich aparycji czy charakteru. Jedyną rzeczą, która raczej nie spodobała się arystokracie był ten pomysł z uprawianiem grządek. Shihouin nigdy, bowiem nie pracował w ogródku. Nie musiał tego robić, a wydawało mu się to nudne, więc po prostu tego nie robił. Natsuo zawsze był człowiekiem energicznym, które odstresowywał się ruchem tudzież medytacją, a nie podlewaniem ziemi czy spulchnianiem gleby. Beznadzieja. Będę musiał pójść do biblioteki i znaleźć coś łatwego do uprawy i dającego jakieś owoce co bym chociaż jakiś zysk miał. Choć chłopak lubił podziwiać przyrodę to przykładanie się do tworzenia jej wydawało mu się strasznie nudne. No w każdym razie nastąpił czas rozdzielenia się z oficer Himawarą. Chłopak, więc powiedział:
- Dziękuje za oprowadzenie. Następnie ukłonił się lekko w geście pożegnania i odszedł w kierunku pokoi. Oczywiście szukał pokoju z numerem jedenaście. Gdy znalazł takowy zapukał, żeby kogoś nie zaskoczyć i nie czekając na zaproszenie po prostu wszedł. Jeśli kogoś spotkał to przywitał się uprzejmie, podał dłoń informując o swoim imieniu i nazwisko oraz poinformował, iż jest tu nowi i będzie tutaj mieszkał. Następnie odłożył swoje rzeczy i przeprowadził testy wygodności łóżka, tj. położył się na nim.

Widać było, że shinigami piątej dywizji dbają o porządek. Ściany korytarza baraku były śnieżnobiałe jakby dopiero co malowane. Na drewnianej podłodze nie dostrzegł choćby śladu ziemi czy innych zabrudzeń.
Podszedł do drzwi, na których wisiała tabliczka z cyfrą jedenaście, i zapukał w nie. Nikt nie odpowiedział, więc wszedł do środka. Już na pierwszy rzut oka można było stwierdzić, że pokój jest bardziej przestronny od tego w akademiku. W dodatku były tu tylko dwa łóżka, a w mniejszym pomieszczeniu Natsuo musiał gnieździć się z trzema innymi osobami.
Oprócz łóżek były tutaj dwa biurka, dwie szafy i dwie skrzynki. Jedynie stół stojący przy oknie, a między łóżkami, był jedyny w swoim rodzaju. Przed oknem wisiały koronkowe firanki, a na parapecie stała doniczka z paprotką.
Łóżko, czyli najważniejszy mebel w każdej sypialni, wyglądało na solidne i przy tym było dosyć szerokie. Nad nim ze ściany wyrastała lampka przydatna gdyby zebrało mu się w nocy na chęć rozprawienia się z jakąś książką. Gdy usadowił swoją osobę na łóżku, stwierdził, że jest dosyć miękko, a pościel pachnie rumiankiem.
Leżąc mógł oswoić się z nowym miejscem zamieszkania. Panował tu nienaganny porządek, ale przecież ktoś musiał  tu już mieszkać, bowiem na drugim biurku znajdował się kałamarz, kilka zwojów i książek. "Edukacja w nowym wieku", "Kidou dla ambitnych", "Historia mniejszych rodów Seireitei". Jego współlokator zdawał się być całkiem łebski.
Po około pół godzinie ktoś zapukał do drzwi. Drzwi uchyliły się i do środka zajrzała oficer Himawara.
- Natsuo-san, jutro widzimy się o dziewiątej w tym samym miejscu co dziś. Zaczniemy pracować, a póki co ciesz się wolnym dniem.

Natsuo przeżył kolejne miłe zaskoczenie gdy wszedł do pokoju. W porównaniu z warunkami akademickami to było jak między ziemią, a niebem. Coś niesamowitego. Shihouin od razu zauważył, że jego współlokator musi być dbającym o porządek człowiekiem. Wszystko znajdowało się w najlepszym porządku, a i wyro było wygodne. Zdaje się, że komfort pracy "domowej" i odpoczynku będzie przez najbliższe lata większy aniżeli ten, do którego arystokrata przyzwyczaił się przez ostatnie cztery. Łóżko jak zwykle okazało się posiadać własną potężną grawitację i młody shinigami leżał na nim nim do pokoju weszła oficer. Natsuo od razu wstał, wszakże ogólnie nie wypadało leżeć gdy ktoś do Ciebie mówi, a co dopiero gdy taką osobą jest Twój przełożony.
- W porządku, dziękuje. odpowiedział na znak zrozumienia planów i zanotowania sobie w głowie, iż o dziewiątej rano dnia jutrzejszego musi być zwarty i gotowy. W sumie to chłopak nie był ucieszony, że dziś nie będzie pracować. Był niezmiernie ciekawy jak to wszystko będzie wyglądało przez co jego zapał został spotęgowany. Kolejną rzeczą, która martwiła młodziana był brak obecności współlokatora. Cztery lata temu też nie było ani widu ani słychu po jednym użytkowniku łóżka w jego pokoju i okazało się, że trafił tam najmniej lubiany przez szlachcica współlokator. Ochlej, gbur i materialista co równa się doskonałemu opisowi Ryuu. Shihouin miał nadzieje, że tym razem będzie bardziej optymistycznie. Wolny czas Natsuo postanowił poświęcić na wypakowanie swoich rzeczy do kufra. Gdy skończył, a jego kolega z pokoju nadal się nie pojawił to chłopak wyruszył pozwiedzać trochę. Rzucił okiem na grządki, aby zobaczyć co jego towarzysze z oddziału uprawiają. Nie spędził nad tym, jednak zbyt dużo czasu. Następnie, bowiem wyruszył do dojo, aby sprawdzić czy ktoś może tam nie trenuje. Jeśli tak to szlachcic przyglądał się mu chcąc podpatrzeć co nieco. Jeśli nikogo nie spotkał to wyruszył dalej obchodząc w zasadzie jeszcze raz wszystko co pokazała im oficer Himawara. Ostatecznie postanowił wstąpić do biblioteki i wypożyczyć jakąś książkę o ogrodnictwie. Chciał w niej znaleźć jakąś roślinkę, która nie będzie wymagała wiele pracy, a wyda coś smacznego do zjedzenia. Zastanawiało go też w jaki sposób takową roślinkę się hoduje i liczył, że tutaj znajdzie swoisty poradnik jak to zrobić. Wraz z książką wrócił do pokoju. Jeśli w nim nadal nie był współlokatora to chłopak usiadł ze skrzyżowanymi nogami na swoim łóżku, położył asauchi na kolanach i zamknął oczy. Następnie wyciszył się i odpłynął na jakąś godzinę.

Po rozpakowaniu swoich rzeczy mógł powłóczyć się trochę po terenie piątej dywizji, jego dywizji.
Rzucił okiem na sadzonki pielęgnowane przez tą brzydszą część personelu V oddziału. W większości były tam warzywa pokroju marchewek czy cebuli. Natknął się też na wijący się do góry groszek, a także kilka kwiatów konwalii będącymi symbolem piątej dywizji. Jedną ze grządek zajmował się właśnie starszy shinigami o łysej głowie i sięgającej piersi brodzie. Podlewał truskawki i był tym tak zaabsorbowany, że nie zauważył Natsuo, albo też młody adept obchodził go tak niewiele, iż nawet nie zaszczycił go przelotnym spojrzeniem.
W dojo z kolei zastał większą ilość osób. Kilku shinigami siedziało z boku przyglądając się toczonej walce.
Natsuo szybko dostrzegł, że jedna ze stron ma znaczącą przewagę. Bokken długowłosego shinigami poruszał się szybko i lekko niczym liść tańczący na wietrze. Jakby od niechcenia wyprowadzał kolejne uderzenia spychające w tył shinigami'ego w okularach. W końcu bokken zamienił się w jasną smugę i rozbroił okularnika posyłając jego broń kilka metrów w bok.
- Jeszcze długa droga przed tobą, Senji-san - rzekł zwycięzca, po czym walczący ukłonili się sobie jak nakazywał dobry obyczaj.
Natsuo poznał shinigami w okularach. To on współpracował ze "skazańcami" w ośrodku specjalnych.
Tymczasem zwycięzca powiódł wzrokiem, po pozostałych bogach śmierci.
- Ktoś jeszcze chce zawalczyć o mój dzisiejszy obiad? - zapytał śmiało przerzucając bokken z jednej ręki do drugiej.

Po spojrzeniu na grządki potwierdziły się pesymistyczne założenia Natsuo. Te krzaczki kompletnie go nie obchodziły i pomysł, aby któryś z tych krzaczków nagle zaczął zdawał się mu całkowicie abstrakcyjny. Życie Shinigami rzeczywiście nie należało do łatwych. Ciekawszą rzeczą dla Shihouina był pojedynek, któremu przyjrzał się dokładnie. Szybko poznał jedynego uprzejmego człowieka w czarnym kimonie, który pracował w ośrodku specjalnym. Arystokrata przyglądał się zasadą jakie były między szeregowcami w oddziale. Tutaj najwidoczniej dwóch z nich sparingowało się na szali stawiając swój obiad. Kto wygrał brał całą pulę, a kto przegrał pozostawał głodny. Natsuo nie pochwalał tego. Uważał, że żaden Shinigami nie powinien na służbie przymierać głodem, bo każdy kto próbował się uczyć na głodniaka wie, iż ten stan obniża naszą koncentracje na obowiązkach, a to niedobrze. Oczywistym było, że sam nie postawi swojego obiadu z dwóch przyczyn. Pierwszą opisałem wcześniej. Chłopak po prostu nie lubił taki zakładów. Po drugie zaś widział, iż póki co jest dla niego za słaby, mimo że przecież w klasie był jednym z lepszych szermierzy. Od razu oczy arystokraty dostrzegły, że szybkość, siła, a może nawet zręczność długowłosego Shinigami były na wyższym poziomie niż te szlachcica. Pewnie był to jeden z tych silniejszych szeregowców, którzy znacznie przerastali siłą konstrukt, z którym przyszło się zetrzeć Natsuo na egzaminie. A może i słowa egzaminujących iż jest on na poziomie średniego szeregowca były przesadzone. Zamiast podejścia do sparingu, Shihouin skierował się do Senji'ego. Starał się do niego przepchnąć i puknąć go w ramię tak, aby zwrócić jego uwagę.
- Kope lat. Przywitał się, a następnie uśmiechnął wesoło i zapytał: - Co tam słychać w ośrodku? Mam nadzieje, że nikt nie zajął mojej ulubionej pryczy. Prawie nad nią nie było dziur w dachu.

Bynajmniej nie musiał się przepychać. Shinigami było zaledwie paru, a dodatkowo rozłożyli się w dość dużych odstępach. Senji nieco kuśtykając podszedł do plecaka leżącego na ziemi.
Shinigami odwrócił się do Natsuo, gdy ten go puknął. Przez moment spoglądał na niego pytająco, ale potem na jego twarzy pojawił się uśmiech.
-Ach, Natsuo-san. Witaj. - Wyciągnął prawicę. - Słyszałem, że masz do nas dołączyć i widzę, iż ci się to powiodło. Czyli chyba nasze rozmowy w ośrodku dały pewien rezultat.
Tymczasem śniady shinigami o kręconych włosach odpowiedział na wyzwanie długowłosego i ruszył na środek dojo. Po chwili rozległy się odgłosy uderzeń drewno o drewno.

Shihouin z szczerym uśmiechem uścisnął mu dłoń. Na jego drugą część wypowiedzi zrobił zamyśloną minę i odpowiedział:
- Czy ja wiem? Przyszedłem tutaj raczej, aby opowiadać się za reformami i z czasem samemu je proponować aniżeli by utrzymywać istniejący stan rzeczy. Następnie szlachcic podrapał się po głowie z zmieszaną miną i zapytał:
- Masz może chwilę? Bo chciałbym Cię wypytać o parę spraw odnośnie tego co i jak w V oddziale wygląda. Po zadaniu pytania Natsuo spojrzał na walczących. Ciekaw był czy i tym razem długowłosy będzie tak przeważał jak w poprzedniej walce nad Senji'm. Jeśli odpowiedź była przecząca to arystokrata skwitował to krótkim "trudno". Jeśli zaś okularnik miał chwilę czasu oraz chęci na odpowiedzenie na pytania żółtodzioba to Shihouin nim ten zmieni zdanie zasypał go pytaniami:
- Wiesz może jak wygląda to szkolenie tuż po przystąpieniu? A jakie zadania dostają nowi tuż po owym szkoleniu? Macie kogoś odpowiedzialnego za trenowanie członków oddziału czy też musimy sobie kogoś załatwić samemu lub być samoukami? Po czym spojrzał na starszego kolegę po fachu pytająco. Na te chwile pytań starczyło.

- Ja zawsze byłem takiego samego zdania - przypomniał mu Senji. Przerzucił plecak przez jedno ramię. - Tak, mam teraz trochę czasu. Pytaj śmiało.
Na środku dojo pretendent dzielnie stawał przeciw mistrzowi. Poruszał się ze wprawą doświadczonego szermierza, lecz był wyraźnie wolniejszy od przeciwnika i wydawało się, że to tylko kwestia czasu, aż ulegnie.
Senji zerknął ze średnim zainteresowaniem na walczących, po czym wsłuchał się w pytania Natsuo.
- Cóż, waszą przełożoną jest nasza najmłodsza oficer, prawda? Jest stosunkowo niedoświadczona, ale powinna wam pokazać co i jak. Więc po pierwsze będziecie mieć wykład o regułach i obowiązkach w naszej dywizji, a potem zapewne udacie się na wycieczkę po Seireitei. Jak zapewne wiesz nasza dywizja odpowiada również za obronę kluczowych punktów w mieście. Zwiedzicie je dokładnie i oficer każe wam wkleić sobie mapę Seireitei w mózg. - Uśmiechnął się delikatnie. - Potem dostaniecie swoje pierwsze zadania. Czy to pilnowanie jakiegoś miejsca, czy też pomoc jednemu z nauczycieli w akademii. No, jeśli zaś chodzi o naukę. - Wskazał głowę na walczących. - To akurat jest u nas dobrze zorganizowane. Mamy shinigami specjalizujących się w różnych dziedzinach, którzy w wolnych chwilach edukują chętnych. Kamogi senpai specjalizuje się na ten przykład w zanjutsu.

Natsuo z zaciekawieniem przyglądał się walce, jednak bardziej skupiał się na uważnym słuchaniu odpowiedzi na jego pytania przez Senjiu. Ciekaw był ile poziomów nad nim znajdują się Ci tutaj. Czy są szeregowcami czy też może oficerami niższej rangi? Nie mniej miałby ochotę strącić pewność siebie z twarzy długowłosego, lecz widział iż w tym momencie padłby najszybciej ze wszystkich. Wszakże taki Senji miał już dość odpowiedzialne zadanie w oddziale, a więc musiał już przez jakiś czas być Shinigami, a dostał od tego gościa baty i to bez jego większego trudu. Dlatego za pewne całkowicie zielony Natsuo szybko zlądowałby na deskach Gdy okularnik przy pierwszym zdaniu zapytał "prawda?" Shihouin nie przerwał mu wypowiedzi tylko przytaknął gestem głowy. Dalej słuchał z uwagą, bowiem sprawy, o których mówił były dla chłopaka bardzo istotne. Okazało się, że nauka teorii nie zakończy się dla arystokraty wraz z wyjściem z akademii. Szlachcic nie bał się, jednak tego wyzwania gdyż zawsze dobrze sobie radził z przyswajaniem wiedzy. Pozostała jeszcze sprawa edukacji w oddziale. Pomysł, żeby starsi nauczali mniej doświadczonych w swoich ulubionych kwestiach podobał się Natsuo. Sam sposób nauki poprzez ciągłe sparingi nie wydawał się logiczny. Shihouin uważał, że najpierw powinno się przećwiczyć dany element technicznie, aby wyciągać z niego maksymalną efektywność, a dopiero potem uczyć się stosowania go w praktyce. Pogardzanie pomocą było, jednak niezbyt logiczne dlatego arystokrata zamierzał podejść w jakimś terminie do owego Kamogi'ego gdy ludzi będzie mniej. Nie mniej wiedział już wszystko.
- Dzięki. Teraz chyba wiem wszystko co chciałem. Wybacz, ale muszę iść do biblioteki, żeby znaleźć jakąś książkę o ogrodnictwie. powiedział ze smutnym uśmiechem, a następnie dodał - Cześć. No i tak jak powiedział tak zrobił. Udał się do zbioru książek oddziału V i poszukał jakiejś pozycji traktującej o ogrodnictwie czy też zielarstwie ze wskazaniem, iż jest to dla początkujących.

- Na razie i owocnych poszukiwań - powiedział Senji.
Z dojo Natsuo odprowadziły dźwięki zderzających się bokkenów. Przeciwnik długowłosego nie dawał za wygraną chociaż wydawało się, że jedynie kwestią czasu było to kiedy polegnie.
Skierował się do biblioteki, która była małym kulistym budynkiem. Zbiór zebranych tam pozycji wydawał się znacznie mniejszy od tego znajdującego się w posiadaniu akademickiej biblioteki.
Od razu przy wejściu znajdowało się biurko, za którym siedział shinigami w średnim wieku noszący na nosie okulary o grubych szkłach.
- Czym mogę służyć? - zapytał od razu, gdy tylko zobaczył Natsuo.
Zmarszczył brwi.
- Książka o ogrodnictwie? Obawiam się, że nie mamy tutaj książki o tym traktującej. Hmm... Shihouin Natsuo, tak? - Nie czekając na odpowiedź otworzył szafkę w biurku, która okazała się być zapełniona brązowymi teczkami.
Bibliotekarz przejechał po ich grzbietach palcem, aż wyciągnął jedną z nich.
- Mam tu twoją kartę, a zasady wypożyczeń mamy podobne co w bibliotece akademii, więc wszystko powinno być jasne. Gdybyś któraś z książek była ci potrzebna na dłużej to przyjdź i daj znać, to przedłużę okres wypożyczenia. Hmm, a co do ogrodnictwa to pewno chodzi o roślinkę, którą musisz zasadzić? W takim razie popytaj po prostu kolegów z koszar o radę.

Natsuo po pożegnaniu się rozdzielił się z jedną z kilku znajomych twarzy w oddziale. Znał teraz już ładne pare osób. Ran, Senji'ego, oficer Himaware, porucznik Chitose i kapitana Tadashi'ego. To już coś jak na pierwszy dzień w oddziale. Chłopak udał się prosto do biblioteki, która okazała się znacznie mniej okazała niż ta znajdująca się w akademii. Niestety z tego prawdopodobnie wynikało, iż książki, której poszukiwał szlachcic nie było w tym zbiorze książek. Z bibliotekarzem przywitał się najpierw grzecznie, a później głównie przytakiwał. "Tak jestem Shihouin Natsuo" gestem głową "Tak, nie ma książki? to trudno" jednym gestem głowy. Cóż za piękna umiejętność ograniczania utraconego czasu. Odezwał się dopiero na koniec:
- Dziękuje za radę. Do widzenia. powiedział i odwrócił się na pięcie po czym wyszedł. Prawda była taka, że Shihouin wolałby nie skorzystać z rady bibliotekarza. Kompletnie nie znał się na ogrodnictwie, a nie lubił przyznawać się do bycia w czymś całkowicie zielonym. "Jak głęboki rowek wykopać w ziemi?", "ile wody polać na nasionko?". Zadawanie tych pytań i wielu innych wydawało mu się żenujące nie tylko dla niego, ale i dla owej osoby, którą by wypytywał. Dlatego Natsuo korzystając z wolnego dnia udał się do większej biblioteki akademickiej i tam szukał książki o takowej tematyce. Dopiero gdy tam niczego nie znajdzie wróci zrezygnowany do swojego pokoju pogodzony z koniecznością zadania wielu żenujących pytań.

Siedziba V dywizji znajdowała się blisko akademii, co było zresztą całkiem logicznie. Wciąż były wakacje przez co nie napotkał po drodze do biblioteki żywej duszy. Jak się okazało akademicki zbiór książek zawierał jedną zakurzoną i wymiętą książkę o ogrodnictwie.
- Na co shinigami książka o ogrodnictwie? - zainteresowała się starszawa bibliotekarka, która jeśli wierzyć legendom piastowała swoją pozycję już drugi wiek. Jak na tyle lat na karku trzymała się całkiem nieźle. Wyglądała na zdrową sześćdziesięciolatkę i chyba miała nawet naturalne, własne zęby.
W każdym razie miał już to po co przyszedł i mógł skierować swe kroki gdzie tylko chciał.

- Kapitan Tadashi uważa, że jeśli nie jesteśmy w stanie zadbać o roślinkę to nie ma co nas w ogóle dopuszczać do młodzieży, więc każdy z nas musi zasiać swoją grządkę. Ja natomiast kompletnie się na tym nie znam. Wyjaśnił bibliotekarce z zażenowanie Natsuo drapiąc się po tyle głowy. Następnie wziął ową zakurzoną książkę, podziękował, pożegnał się i poszedł. Skierował się prosto do pokoju jedenastego w męskich barakach V oddziału. Nie wiedział ile ma czasu na wybór nasionka, która ma im załatwić oficer Himawara, więc uznał iż lepiej zrobić to jak najwcześniej. Shihouin miał też nadzieje, iż wreszcie pozna swojego nowego współlokatora. Jeśli rzeczywiście kogoś spotkał w pokoju to przywitał się uprzejmie i przedstawił. Następnie zdjął sandały i lgnął na łóżku, aby zanurzyć się za pewne w niezbyt ciekawej lekturze. Cel był prosty. Znaleźć jakąś prostą w uprawie roślinę, która do tego będzie dość odporna na wpływ środowiska. Taka roślina, survivalowiec. Następnym punktem programu było wyciszenie się. Wiele rzeczy działo się w ten dzień, więc uspokojenie się będzie czymś w porządku. Natsuo usiadł, więc skrzyżnie, a asauchi położył sobie na kolanach. Nim, jednak wszedł w stan medytacji przeanalizował wszystko co do tej pory się stało w tym przełomowym wręcz dniu. Dopiero po tym zapadł w stan, w którym od dłuższego czasu bezskutecznie starał się przeniknąć do wnętrza swojego miecza, aby odkryć coś więcej poza bulgotem wody. Szlachcic uznał, ze to by była ironia gdyby w tak przełomowy dla niego dzień przełom również ukazałby się w tej dziedzinie jego rozwoju... i w sumie miał na coś takiego nadzieje choć nie wiedział czym by to się objawiło.

- Ahh, no to życzę powodzenia mały ogrodniku. - Tymi słowami pożegnała go bibliotekarka.
Podczas drogi powrotnej do koszar nieco się spocił bowiem słońce dość mocno przygrzewało. Idealna pogoda na wypad nad rzekę. Natsuo zamiast pluskać się w chłodnej wodzie, wrócił do swojego pokoju, w którym nie zastał współlokatora.
Gdy przyjrzał się książce okazało się, że koncentruje się ona na kwiatach. Przerzucając pożółkłe strony natknął się na rozdział, który szczególnie go zainteresował. Nosił nazwę "Kwiaty dla początkującego" i zawierał opis kilkunastu gatunków roślin łatwych w uprawie. Według książki nie powinien mieć trudności z zaopiekowaniem się bratkiem, petunią, narcyzem, margarytką, sasanką, nagietkiem lekarskim, fiołkiem wonnym, konwalią, azalią czy też werbeną. Autor książki uznał za szczególnie wytrwałe kwiaty takie jak pelargonie, aksamitki czy begonie.
Gdy skończył z książką, współlokator wciąż się nie pokazał, więc Natsuo nadal mógł jedynie tonąć w domysłach z kim przyjdzie mu dzielić pokój. Obok łóżka zauważył kulę czerwonej nici, więc może jego nowy kolega lubił robótki ręczne?
W każdym razie Shihouin zdecydował się zagłębić w medytacji. Wyciszył się i czekał na znak od swojego zanpakuto. Nic poza szmerem wody jednak do niego nie dotarło. Wciąż żadnych postępów.
Skupił się na swoim wnętrzu tak mocno, że dopiero po chwili zdał sobie sprawę, że ktoś puka do drzwi.

Brak postępów był frustrujący. Nie zmieniała tego faktu świadomość, że przekucie asauchi w zanpaktou jest rzeczą trudną i wymagającą wiele czasu. Natsuo był młodziakiem i z reguły cierpliwość nie przychodziła mu łatwo, a raczej się musiał do niej zmuszać. Tak teraz musiał powstrzymywać się na siłę od wkurzenia i popychanie się do myślenia racjonalnego. Zaś co do kwiatków to Shihouin zdecydował się, że weźmie i zajmie się nagietkiem lekarskim. Czemu? Z nazwy wynikało, że to pożyteczna roślina w medycynie, a skoro już ma hodować jakiegoś krzaka to dobrze by było jakby chociaż się to do czegoś przydało. Jak nie mu, to komuś innemu. Poszukał w owej książce też jakiś porad odnośnie siania takich roślinek. W zasadzie to miał nadzieje, że znajdzie istny poradnik jak czegoś takiego dokonać oraz ogólnie jak dbać, żeby to dłużej pożyło. W skutek medytacji i zamyślenia nie usłyszał z początku pukania do drzwi. Gdy, więc tylko zorientował się co to za hałas i skąd dochodzi zawołał:
- Proszę. A następnie z ciekawością spojrzał kto ukarze się na widoku gdy drzwi zostaną otwarte na oścież. Domyślał się, że nie będzie to jego nowy współlokator, wszakże kto puka przed wejściem do własnego pokoju?

Drzwi otworzyły się i z progu spoglądało na Natsuo dwóch shinigami.
- Och, a jednak ktoś tu jest - uśmiechnął się wyższy z nich. Chłopak wydawał się być niewiele starszy od Shihouin'a. Na nosie miał czarne okulary. Śniada twarz była całkiem przystojna i patrząc po zadbanej bródce młodzian sporą uwagę przyglądał do swojego wyglądu.
Drugi bóg śmierci był o dobrą głowę od kompana. Miał nieco pyzatą twarz, na której gościł serdeczny uśmiech. Natsuo czuł bijącą od niego woń ziół.
- W sumie to przyszliśmy się zapoznać z nowym kolegą - oznajmił ten wyższy. - Ja jestem Orību Taro, a kolega nazywa się Mītorōfu Hachiro.
- Miło mi poznać! - odezwał się Hachiro donośnym głosem przywodzącym na myśl ludzi zachwalających swe towary na targu.

- Wjedźcie proszę. powiedział Natsuo. Nie kulturalnym było tak trzymać i rozmawiać z ludźmi przez próg. Przy tym Shihouin wstał uznając iż w dobrych manierach nie jest też przyjmowanie gości siedząc. Dobrze zrobił, bowiem logicznym jest, że podawanie dłoni w pozycji innej niż stojąca jest haniebne, a to było konieczne. Szlachcic, bowiem po słowach jakie wypowiedzieli shinigami uśmiechnął się i po kolei wyciągnął do każdego przedstawiając się słowami:
- Mi również jest miło. Jestem Natsuo z rodu Shihouin. rzekł uprzejmie wręcz zdziwiony sytuacja. Tak uważał, że ludzie w oddziale będą raczej mili. W końcu to nie barbarzyńcy z XI, ale nie spodziewał się wizyt zapoznawczych. Był bardziej niż zadowolony takim obrotem spraw. Nie za bardzo, jednak wiedział co ma robić po przedstawieniu się. Ci ludzie byli mu kompletnie obcy, więc o czym miał z nimi rozmawiać? O wszystko wypytał Senji'ego, a do tego nie miał jak ich ugościć. Zrobienie herbaty było niemożliwe, a ciasteczek nie miał. Jedyne czym mógł ich poczęstować to pigułki na wzmocnienie reiatsu, ale to raczej do delicji nie należało. Jeśli Ci, jednak nie przyszli tylko po to, aby się zapoznać to trzeba było zawiązać jakąś rozmowę. A że Natsuo nie miał za bardzo pomysłu co mówić to zapytał:
- Co u Was panowie słychać?

Przystojniak uścisnął jego dłoń lekko, natomiast nieco otyły shinigami zakleszczył swe serdelkowate palce znacznie mocniej. Raczej nie było w tym złośliwości tylko po prostu posiadał mocny chwyt.
Goście rozgościli się i siedli na starannie wygładzonej pościeli łóżka współlokatora Natsuo.
- A nie narzekamy, nie narzekamy - rzekł lekko Taro. - Dosyć przyjemną mamy dywizję o czym kolega sam się zresztą przekona.
- Bardzo przyjemną! - zawtórował mu Hachiro.
- W sumie to przyszliśmy się przedstawić, bo mieszkamy tuż obok - kontynuował Taro. - Jeśli masz jakiś problem, albo pytanie to wal śmiało do nas!
Dwójka shinigami zachowywała się bardzo swobodnie. Nawet nie dopadła ich nagła krzywizna pleców, co działo się często, gdy niżej urodzeni słyszeli nazwisko Natsuo.

- Dzięki, będę pamiętał. powiedział Natsuo na informacje o tym, że mieszkają obok, więc jeśli chłopak chce to może ich poprosić o pomoc. Nie skomentował informacji o tym jak przyjemny jest jego oddział. Praca takiego Senji'ego wydawała mu się ciężka, nie mówiąc już o dbaniu o odpowiednie zabezpieczenia ważnych taktycznie punktów w seiretei. Zakładał, że jest to bardzo stresujące, bowiem jeden błąd i nagle coś może szlak trafić, a przełożeni nie będą zadowoleni z Twojej postawy gdy przez Ciebie coś się zepsuje. Nie mniej teraz póki co nie miał się denerwować, w końcu przed nim jeszcze 2 tygodnie kursów. Shihouin od razu zauważył, że osobą przewodzącą w tej parze jest owy Taro, który zawsze wygłaszał dłuższe sekwencje zdań, a Hachiro raczej mu przytakiwał potwierdzając zgadzanie się z zdaniem przystojnego towarzysza. Właściwie gdy czarnowłosy wspomniał o tym, że mieszkają tuż obok to arystokrata wpadł na pomysł w czym mogą mu pomóc tu i teraz:
- Właściwie jest jedna rzeczy, o którą chciałem zapytać. powiedział uprzejmie i skromnie. Podejrzewał, że tak otwarte osoby jak Ci dwaj odpowiedzą czymś w stylu "no to dajesz", "na pewno Ci pomożemy" czy coś w ten deseń dlatego po tym stwierdzeniu zrobił chwilę przerwy. A gdy Ci się wypowiedzieli, lub gdy okazało się, że diagnoza szlachcica była błędna i nastąpiła cisza to chłopak przeszedł do rzeczy:
- Chodzi o mojego współlokatora. Wiecie może kim on jest... i jaki jest? zapytał uprzejmie, lecz nie kryjąc ciekawości.

- No to dajesz! - odezwał się Taro.
- Na pewno ci pomożemy - uzupełnił Hachiro.
Entuzjazm opadł jednak, gdy dowiedzieli się o co Natsuo chodzi. Wymienili między sobą szybkie spojrzenie, po czym przemówił Taro.
- Cóż... Osamu-san niewątpliwie jest utalentowanym shinigami. - Poprawił czarne okulary na nosie. - Jest też trochę... ekscentryczny co można ujrzeć na pierwszy rzut oka. Gdzie on teraz pracuje?- Zwrócił się do Hachiro, który zmarszczył brwi.
- Chyba zajmuje się archiwum w akademii.
- A no tak, faktycznie. - Taro kiwnął głową. - W każdym razie na pewno jest to ciekawy, eee, człowiek.

Odpowiedź kolegów z oddziału była taka jaką przewidział Natsuo, co nie kłamiąc przyniosło mu troche frajdy. Kolejne reakcje sąsiadów już tak nie cieszyły Shihouina. Od razu było widać, że owy Osamu-san nie był specjalnie lubianą przez nich osobą. Z dalszych wypowiedzi wynikało, że gość jest raczej dziwakiem, a Ci starają się to wypowiedzieć w sposób delikatny. Zastanawiające było też owo "eee" przed wyrazem "człowiek". Czyżby chłopak miał żałować, że wybrał baraki, a nie pozostanie na dworze rodu Shihouin? Arystokrata nie zamierzał wystawiać ostatecznej oceny owemu Osamu tylko biorąc pod uwagę wypowiedzi tej dwójki. Szlachcic miał taki zwyczaj, że dopiero gdy poznał kogoś osobiście to orzekał czy go lubi czy nie. Niemniej te wypowiedzi i miny w wykonaniu Hachiro i Taro wprowadziły chłopaka w stan niepokoju dotyczący kim on będzie. Nie mniej Natsuo z zamyśloną miną powiedział:
- Archiwum w akademii? Nie brzmi to zbyt ciekawie. zauważył. Przy tym wątku wpadło mu do głowy jeszcze jedno pytanie dotyczące właśnie zajęć jakie dostają od przełożonych szeregowcy z V oddziału. Postanowił, więc skorzystać z tej sprzyjającej okoliczności iż bardziej obeznani sąsiedzi przyszli go odwiedzić i zapytał:
- A jeszcze co do pracy. Przełożeni przydzielają nam jakieś zajęcie i nie mamy nic do powiedzenia czy może jest jakaś pula zajęć, z której możemy wybrać takie, które będzie nam najbardziej odpowiadało? A może na tym szkoleniu oficer Himawara określi do czego się najlepiej nadajemy i tam właśnie nas skieruje?

- Bo i takie nie jest. - Taro wzruszył ramionami. - Nie wykażesz się przy porządkowaniu papierów, ale ktoś musi to robić, a tym kimś zazwyczaj jest jakiś szeregowiec. Pewno za niedługo podobną robotę zwalą na ciebie.
Słysząc pytanie na twarzy Taro pojawił się uśmieszek.
- Nie ma tak dobrze. Gdzie trafimy jest zależne od oficera prowadzącego, który będzie patrzeć jak szło ci w akademii. Na przykład jak nie przysypiałeś na pedagogice i jesteś dobry w kidou to mogą z ciebie zrobić pomocnika sensei'a od kidou właśnie.
Czasami, gdy jeszcze się uczył, nauczycielom towarzyszył młody shinigami z piątej dywizji. Zazwyczaj sensei zlecał takiemu delikwentowi proste zadania w postaci sędziowania sparingowi, czy też kazał udzielić kilku rad nieporadnemu studentowi. Być może wkrótce Natsuo będzie pełnić rolę takiego pomocnika.
Taro chciał coś jeszcze dodać, lecz wtedy otworzyły się drzwi i Shihouin zrozumiał skąd wzięło się to "eee" przed człowiekiem.
Oto bowiem w drzwiach stał średniego wzrostu, acz szeroki shinigami o twarzy kota.
Białego kota mającego czarną łatkę wokół lewego oka, które było tak samo złociste co oko prawe. Uszy, nos, wąsy, łapy i stopy też miał kocie i gdyby się odwrócił Natsuo zapewne ujrzałby ogon.
Shinigami kot spojrzał po wszystkich i poruszył nerwowo wąsami.
- A co to za zbiegowisko w moim pokoju? - zapytał niskim, bardzo męskim, głosem.

Na informacje przekazane przez Taro, Natsuo zareagował optymizmem. Z pedagogiki byłem osobą wyróżniającą się na tle klasy. Szczególnie biorąc na wzgląd moją małą działalność, która przecież Sensei się spodobała. Do tego z zanjutsu podejrzewam, że miałem bardzo wysoki wynik z egzaminu, jeśli nie najwyższy w klasie, a prawie na pewno najwyższy z tych, którzy dostali się do V oddziału. Prawdopodobnym jest, więc że przydzielą mnie do Sensei Sekine. To byłby mi w smak. Praca przyjemna, a do tego niezbyt męcząca, więc mógłbym po zajęciach trenować. Pytanie, jednak czy to stanowisko nie jest już zajęte? O to Shihouin chciał zapytać w następnej kolejności, lecz ich rozmowa została przerwana przez nagle otwierające się drzwi. To co zaś się w nich pojawiło nie kryje, że zdziwiło szlachcica. Wszakże ten choć słyszał o ludziach mających nie tylko wygląd, ale i pewne cechy zwierzęce, lecz nigdy takiej persony na oczy nie widział. Arystokrata nie był, jednak uprzedzony. Jeśli Osamu będzie dla niego miły i go szanował oraz sprzątał swoje kłaki to Natsuo nie będzie robił problemów z uwagi na jego wygląd. Zabrał się do szybkiego wyjaśniania wstając z łóżka:
- Sęk tego zbiegowiska tkwi w tym, że to już nie tylko Twój pokój. powiedział z zakłopotaniem drapiąc się po tyle głowy. Myślał, że jego współlokator będzie wiedział o jego wprowadzeniu się. Następnie dodał rozwijając wyjaśnienia:
- Wybacz, że bez zapowiedzi, ale zdaje się że będziemy razem mieszkać, a Taro-san i Hachiro-san przyszli tutaj, żeby przywitać nowego sąsiada. Po czym wyciągnął prawicę do kociego shinigami i uprzejmie się przedstawił:
- Nazywam się Shihouin Natsuo. Miło mi Cię poznać.

Kot popatrzył na gości nieodgadnionym wzrokiem. Spojrzał na wyciągniętą dłoń Natsuo i uścisnął ją po chwili.
- Minto Osamu - przedstawił się. Dziwnie było ściskać dużą kocią łapę. - Tak też zastanawiałem się, kiedy poznam swojego nowego współlokatora. - Patrzył Shihouin'owi prosto w oczy, jakby starał się coś z nich wyczytać.
- Noo, to my już będziemy się zbierać, co Hachiro? - Chłopcy podnieśli się. - Jakby co, Natsuo, to wiesz gdzie nasz szukać. Narazie, Osamu.
Wyszli zostawiając Natsuo samego z kotem shinigami. Ten podszedł do swojego posłania, potrącając przy tym stopą kulkę wełny, która pokulała się pod łóżko.
- Mam nadzieję, że nie masz alergii na sierść - powiedział siadając na łóżku.

- Tak, pamiętam, narazie. pożegnał się z Taro i Hachiro przy tym uświadamiając o dobrym stanie jego pamięci. Tymczasem on też badawczo patrzył na Osamu chcąc zaobserwować coś ciekawego w jego reakcjach co pozwoli mu wysunąć jakieś wnioski na jego temat. Póki co, jednak nie za wiele wyczytał. Zdecydowanie jego nowy współlokator nie był gościem typu otwarta książka, z której można było czytać wszystko jak leci. Póki co Natsuo strzelał, że koci shinigami nie jest duszą towarzystwa. Sugerował to ze zdziwienia, a nawet raczej zniechęcenia gdy zobaczył 3 osoby w swoim pokoju, z słów na jego temat z ust Taro i Hachiro oraz samej pracy, którą wykonuje. Po opuszczeniu pokoju przez dwójkę z sąsiedztwa, również Shihouin usiadł, a raczej położył się na łóżku. Na uwagę zaś Osamu zaśmiał się krótko.
- Taa... to by było spore uniedogodnienie. Na szczęście nie, nie mam. rzekł spoglądając w sufit z melancholią. Następnie odchrząknął i dodał:
- Jesteś wcześniejszym lokatorem tego pokoju także jeśli masz jakieś zwyczaje czy coś to powiedz, a postaram się do nich dostosować. po czym obrócił głowę, aby pytająco spojrzeć na współlokatora.

- Nie bałagań, nie spraszaj tu dziewczyn ani psów, a będziemy żyć ze sobą w zgodzie. No i mam nadzieję, że znasz umiar. Zapach rzygowin to ostatnia rzecz jaką chciałbym tu poczuć.
Przewidywania Natsuo okazały się słuszne i wyglądało, że jego współlokator istotnie stawia porządek na pierwszym miejscu.
- Aha, i nie nazywaj mnie kicią - dodał jeszcze spoglądając na chłopaka przelotnie.

- Doobra. powiedział po pierwszej porcji zasad dotyczących pokoju, w którym od teraz będzie mieszkać. Nie zdziwiło go nic poza tym, aby nie sprowadzał tutaj dziewczyn. Można by, rzec, że Shihouina to nawet lekko przestraszyło. Oddział V był pełen dziewcząt i kobiet, czemu więc Osamu nie chciał ich w swoim pokoju? Natsuo wolał nie szukać odpowiedzi. Miał jeszcze sporo czasu wolnego w tym dniu, a leżenie na dupie przez cały dzionek wydawało mu się nielogiczne i nudne, więc postanowił pójść potrenować z uwagi na fakt, że wszystko co chciał już zrobił. Był w bibliotekach oraz znalazł roślinkę, którą zamierzał hodować w najbliższym czasie. Rodziców widział niedawno, a Chinatsu teraz miała zajęcia. Pozostały mu, więc ćwiczenia. Nie zamierzał z nikim dzisiaj się sparować, ponieważ nie chciał być obolały na pierwszy dzień praktyk, który miał odbyć się jutro, więc wziął ze sobą tylko asauchi. Dla bezpieczeństwa, więc poszukał pustego dojo. Tam zaczął najpierw od krótkiej rozgrzewki. Składała się ona od krótkiego truchtu, kręcenia szyją, rekami w nadgarstkach, łokciach i barkach, biodrami oraz nogami w kolanach i kostkach. Następnie wykonał po 3 lekkie serie pompek, brzuszków, przysiadów, a jeśli był drążek to podciągnięć. Rozgrzewkę zakończył skłonami oraz ćwiczeniami rozciągającymi przez kole 5 minut. To na czym arystokrata chciał się skupić to było używanie reiatsu w zanjutsu. Oczywiście można było polepszać swój kunszt poprawiając swoją szybkość czy siłę poprzez energie, można też było przelać ją do ostrza, aby zwiększyć moc uderzenia co pokazała im sensei Sekine. Różnica w sile normalnego uderzenia, a tego zwiększonego budziła grozę. Szlachcic pomyślał natomiast, że ciekawym byłoby takie użycie reiatsu, aby zamiast zwiększyć moc uderzenia to zrobić to z prędkością. Zastanawiał się jakby to się powinno zrobić i doszedł do wniosku, że skoro energie przy zwiększaniu siły ładowało się w ostrze to przy szybkości, która jest przeciwieństwem powinno się ostrze mocą pokrywać. Wyciągnął, więc ostrze przed siebie i stanął w pozycji początkowej, katanę łapiąc pewnie oburącz. Następnie tak jak wtedy nie tworząc barier między ciałem, a bronią, jakby ta była przedłużeniem jego rąk zaczął przesyłać reiatsu. Korzystał najpierw z niedużych energii. Z tą różnicą, że moc nie chciał przekazać do broni, lecz ją nią pokryć. Pomyślał sobie, bowiem że zmniejszy ona opory powietrza i pozwoli zadawać szybsze ataki. Chłopak wykonał 5 prób pokrycia ostrza swoim reiatsu. Dopiero gdy mu się udało to wykonał cięcie i zobaczył czy jego wnioski były prawidłowe. Jeśli mu się nie udało to zdecydował, że same jego założenia się błędne i będzie musiał poszukać w bibliotece albo dopytać kogoś w tej kwestii bardziej doświadczonego. Przelał zaś do ostrza energie tak jak to pokazywała im sensei Sekine w porcji minimalnej i zaczął wykonywać kata. Pamiętał, bowiem że wtedy przy uderzeniach całe reiatsu zostawało przy trafieniu wyładowane co sprawiało, iż technika była ryzykowna, bowiem pożerała od groma mocy. Natsuo starał się tak pokombinować, aby energie w mieczu trzymać i nie wypuszczać przy starciu z wrogiem, aby polepszyć jej aspekty ekonomiczne. Przy tym takie treningi mogły poprawić jego panowanie nad reiatsu, a do tego zręczność, także same plusy.

Powrócił do dojo, ale to nie było bynajmniej puste. Było jednak na tyle duże, aby Natsuo znalazł sobie dość miejsca by nie przeszkadzać paru osobom ćwiczącym ruchy kendo, oraz parze potykającej się na środku. Walki nie prowadził już długowłosy shinigami, który najwyraźniej poszedł zająć się swoimi sprawami.
Drążka brakło, ale nie przeszkodziło to w zorganizowaniu sobie wartościowej rozgrzewki. Pierwsze próby wykorzystania nowego zastosowania reiatsu nie poszły po myśli Natsuo. Owszem, udało mu się pokryć katanę warstewką reiatsu, ale nie zwiększyło to szybkości cięć. Po kilku smagnięciach w powietrze zgromadzona energia rozpraszała się. Wyraźnie brakło mu praktyki w używaniu rei w taki sposób.
Niedaleko niego chłopak o kręconych, kasztanowych włosach dosyć nieudolnie machał kataną. Przypomniało to Natsuo jego uczniów podczas pierwszych kilku zajęć. Obok młodego shinigami stała dziewczyna o krótkich włosach, która instruowała kolegę co ma poprawić.
Para tocząca sparing na środku dojo radziła sobie lepiej z bokkenami, aczkolwiek nie był to poziom jaki zaprezentował długowłosy shinigami. Mężczyzna o bulwiastym nosie i dosyć krągłej sylwetce był zaskakująco szybki, ale wydawał się uderzać na oślep. W przeciwieństwie do piegowatego blondyna, który ripostował rzadko, lecz celnie.

[-5PR za trening]

Teoria Natsuo okazała się nieprawdziwa. Nie było to wprawdzie zbyt radosne, ale i nie smuciło zbytnio szlachcica. Ten, bowiem nie łączył zbyt wielkich nadziei z tym wymysłem. W końcu był to luźny pomysł, którzy przyszedł mu kiedyś ot tak, więc i szansa na jego prawdziwość była minimalna. To co działo się później było bardziej denerwujące, acz też łatwe do przewidzenia. Shihouin rzadko używał reiatsu wraz z zanjutsu, więc nie miał w tym ogłady, a w efekcie energia łatwo uciekała z jego ostrza. Młody shinigami uznał, jednak że właśnie dzień dzisiejszy jest tym dobrym do rozpoczęcia nabierania ogłady w tym właśnie aspekcie używania jego mocy. W końcu posiadał duże umiejętności w walce mieczem, więc potęgowanie tego poprzez energie może się przydać. Szczególnie gdy przeciwnik będzie na tyle szybki, aby go przytłoczyć warto będzie nagle uderzyć na niego kontrą z niespodziewaną siłą spotęgowaną przez reiatsu. Samo przyspieszanie ostrza mocno nęciło arystokratę, lecz zdecydował że wypyta o to kogoś od siebie mądrzejszego, a teraz skupi się na rozwoju używania energii wprowadzonej w miecz. Gdy już się czegoś dowie może to mu pomóc. Wprowadził, więc jeszcze raz taką samą ilość energii w swoje asauchi (- 5 rei) i kontynuował kata, aż jego rei wyparowało. Wtedy powtarzał. Robił to, aż jego energia osiągnie stan 3/4 pełnego zbiornika. Oznaczało to z 9 pełnych prób. Podczas nich Shihouin obserwował czy może nastąpił jakiś progres i Natsuo już pewniej trzyma moc w ostrzu czy też może nic takiego się nie wydarzyło.