Podziemia sklepu Katriny

832

Świetnie. Już wam nie przeszkadzamy.
Wziął Bell na ręce.
O jaki zbieg okoliczności, chciałem właśnie z nim pogadać.
Potem poszedł z niebieskowłosą do klapy, pod która znajdowała się dłuuuga drabina na dół. Przewiesił dziewczynę przez ramię i zaczął schodzić. Trzeba przyznać, że było naprawdę wysoko... Gdy w końcu zeszli, posadził Bell na ziemi i rozprostował kości.
Kurcze ale wielkie
Stwierdził, rozglądając się wkoło. Jakim cudem takie wielkie przestrzenie powstają, intrygujące.
Potem dostaniesz cukierka, to pozbędziesz się tego smaku.
Odpowiedział krótko z uśmiechem i pogłaskał ją po głowie.
Przy okazji rozglądania się zauważył, że Mizuki wraz z Karasem trenują w najlepsze. Można rzec, że bardzo intensywnie, zwracając uwagę na te wszystkie zniszczenia otoczenia. Nie chciał im póki co przeszkadzać, wiec jeżeli nie skończą zbyt szybko, to sam zabierze się za trening shunpo. W końcu praktyka czyni mistrza...

833

Z pewnością gdy Bell nie była zajęta rozpamiętywaniem o zjedzeniu śliwki to by się śmiała w najlepsze z jego upadku. On jednak się nie zrażał, wstał i spróbował jeszcze raz. Cieniutka warstwa reiatsu na podeszwach stóp i potem ślizgać się jak po lodzie...
Wtem gdzieś jebło i zaraz był w chmurze pyłu i piachu. Po głośności eksplozji musiało konkretnie wyjebać tam dziurę. Nie miał jednak za bardzo czasu aby się dłużej nad tym zastanawiać gdyż przybył Karas.
Witaj Karas-sama.
Skinął głową i zaśmiał się z jego pytania.
Nic z tych rzeczy, Bell po prostu nie może dojść do siebie po zjedzeniu marynowanej śliwki.
Zaśmiał się krótko i również zaczął oczyszczać swe ubranie.
Ja za to skorzystałem z okazji, że jesteście zajęcie i też wznowiłem swój trening nad shunpo, bo sprawia mi trochę jeszcze kłopotów...

834

Może też powinienem mieć jedną na wszelki wypadek?
Zaśmiał się krótko.
Widzę, że trening przechodzi bez komplikacji.
Stwierdził, zauważając, że kimono Karasa jest w nienagannym stanie. Po chwili również Mizuki do niech dołączyła.
Co za chłodne powitanie, Mizuki-san.
Mogłaby się chociaż najpierw przywitać...
Cóż, długa historia, generalnie zasługa tej tutaj.
Wskazał głową na leżącą Bell.
Akurat przyszliśmy do Katriny-san, a ta powiedziała nam, że możemy was tu znaleźć. Pomyślałem, że można wykorzystać okazję i się przywitać
Uśmiechnął się ciepło do całej gromadki.

835

No to będę musiał poprosić Katrinę o kilka sztuk, serio są takie złe?
Musi spróbować tej śliwki, w końcu powinien wiedzieć jak smakuje, jeżeli ma zamiar tym faszerować od czasu do czasu Bell.
Tak tylko żartowałem, nie przejmuj się tym.
Starał się załagodzić sytuację, widząc zakłopotanie Mizuki.
Zgadza się, dostaje nieźle w kość. Ale lubię solidny trening. W sumie kiedyś mieliśmy okazję razem poćwiczyć
Spojrzał porozumiewawczo na Mizuki i przypomniał sobie czasy spędzone w dolince.
Ponadto jak mam czas to staram się trochę poznać i zrozumieć ten świat, nie jest to łatwe.
Podrapał się w tył głowy.
Ano, idealne miejsce do treningu. Nie mam pojęcia jak można tak wielką przestrzeń schować pod ziemią
Znowu rozejrzał się po terenie, aby bardziej podkreślić swoje słowa.
Myślisz, że jakiś pusty ośmieliłby się do was podejść? Myślę, że jednak instynkt samozachowawczy wziąłby górę. Po za tym, udało się wam rozwiązać Twój problem, Mizuki?

836

Z mojej perspektywy to może i nasz trening był dawno, ale np. tak z perspektywy Karasa- sama to mogła być chwila
Spojrzał na srebrnowłosego z zaciekawieniem czy zrozumie aluzję dotyczącą jego wieku.
Dlatego pewnie Ty i Bell, przychodzicie tutaj jak tylko możecie. Mi generalnie trochę brakuje tu zieleni, jeżeli mam być szczery. Tajemnica zawodowa jak mniemam.
Trochę głupio mu się zrobiło, widząc jej reakcje na jego pytanie.
Nie mniej, jednak jakieś postępy są, więc może być tylko lepiej.
Starał się jakoś wybrnąć z tej sytuacji. Karas z kolei chyba nic sobie z tego nie robił.
Trochę nielogiczne z ich strony, no ale co poradzić
Po chwili namysłu stwierdził, że trzeba zacząć pytać o konkrety, a nie gadać o dupie marynie.
Karas-sama chciałbym Cię zapytać, czy znasz, a może znałeś kogoś o imieniu Yuudai?
Zapytał dość poważnie, bacznie obserwując jego reakcję na to pytanie.

837

Jednak się domyślił, tego można się było po nim spodziewać.
Biorąc pod uwagę naszą ostatnią rozmowę, tzn wspominałeś że widziałeś ostatniego elfa 200 lat temu, to jednak trochę wiosen przeżyłeś...
Jak już powiedział A to należy mówić B...
Dla mnie 2 lata to spor okres, a dla Ciebie jak mniemam chwila...
Cóż był bardzo szczery... Na szczęście Bell się wtrąciła i to ona otrzymała karę. Jak miło było sobie znowu się pośmiać i pożartować, jednego towarzystwo też miało swoje dobre strony, nawet jeżeli Tanaka lubował się w pustelniczym życiu.
Czyli jednak..
Powiedział sobie pod nosem po cichu.
Pytam, bo bardzo nurtuje mnie pewna sprawa... Mógłbyś mi opowiedzieć o tej osobie? A potem opowiem Ci w czym rzecz...

838

Tak, pamiętam, że o tym mówiłeś.
Na twarzy Tanaki również pojawiło się zaskoczenie. Karas był aż tak wiekowy? Co ważniejsze, to możliwe, że jest jego reinkarnacją?...
Czy wiesz, jak dawno Król Dusz wybrał tych shinigami, i kiedy ostatnim razem go widziałeś?
To wszystko było bardzo dziwne... Ale w końcu miał szansę otrzymać odpowiedzi, a nie kolejne znaki zapytania...
Wierzycie może w reinkarnację?
Zapytał zgromadzonych, przeszedł go dreszcz...

839

Trzy tysiące lat... Dwa tysiące lat...  Te liczby są chore! Cholera, kim jest ten gość? W tej chwili Karas wydawał się dla niego jeszcze bardziej majestatyczny...
Moja edukacja w akademii bardzo szybko się zakończyła, więc nawet nie pamiętam takich rzeczy...
Powiedział na usprawiedliwienie swojej niewiedzy.
To znaczy, że spotkaliście się tylko raz?
To było dziwne... Jeżeli faktycznie tylko raz się spotkali, i sny były faktami z przeszłości to wtedy walczyli i Yuudai zginął. W jaki sposób w takim wypadku Karas mógł mu coś zawdzięczać?
Nie zareagował na niedowierzanie Mizuki, tylko cały czas patrzył na Karasa. Tanaka obnażył swoje zanpakutou i wypowiedział.
Rozbłyśnij, Kamagami...
Stał w ciszy i po chwili zadał pytanie.
Karas-sama, dwa tysiące lat temu zaatakowałeś dwór przeczystych dusz, prawda?

840

Tanaka dezaktywował shikai i przetarł twarz dłonią.
Czyli jednak to prawda... Te sny...
Schował zanpakutou do sayi.
To wszystko się wydarzyło... Trudno mi w to uwierzyć...
Był naprawdę przejęty tą sytuacją, nie każdy dowiaduje się, że jest reinkarnacją shinigami, którego wybrał sam Król Dusz...
I oddał za to swoje życie...
Po chwili ciszy kontynuował.
Dlaczego chciałeś zniszczyć Seireitei? Pozwól jeszcze, że się ośmielę zadać takie pytanie, kim tak naprawdę jesteś?
To wszystko było niewiarygodne... Ale te sny zaczęły nabierać sensu...
I czy mógłbyś powiedzieć co się wtedy wydarzyło? Mam tylko urywki wspomnień...

841

Sam nie mogę w to uwierzyć, ale takie są fakty... Kiedyś słyszałem o ludziach, którzy mieli wspomnienia z nie swego życia. Nie wierzyłem jednak temu, ale widać muszę to zmienić, fakty są niezaprzeczalne...
Będzie musiał jeszcze to wszystko przetrawić. Z niecierpliwością jednak czekał na resztę opowieści. Poczuł dumę, gdy pochwalił jego zanpakutou. Spojrzał na klingę Kamagami.
Z pewnością opanuję tę moc.
Teraz dostał kolejny zastrzyk motywacji. Skoro jest reinkarnacją tak wielkiego shinigami, to oczywistym jest to, że może stać się jeszcze znacznie potężniejszy. Musi bronić dobre imię swojego poprzednika. Z opowieści srebrnowłosego wyłapał informację o dwóch ostrzach. Pewnie mógłby wyciągnąć jeszcze kilka informacji na temat swojego bankai, ale nie chciał tego robić. Chciał je poznać samemu, wraz z pomocą Kamagami. Skoro był w stanie opanować ostateczną formę swojego zanpakutpu ponad dwa tysiące lat temu, to teraz też będzie wstanie to zrobić.
Potem wtrąciła się również Bell.
Vasto Lorde... W akademii brzmiało to jak legenda.
Kto by pomyślał, że Tanaka spotka na swojej drodze przedstawiciela najwyższego szczebla ewolucji hollowów.
Powstanie Seireitei też było legendarne. Zabawnie, kto by przypuszczał, że mogę być reinkarnacją pierwszego shinigami i to jeszcze Kuchiki!
Odpowiedział z uśmiechem, całe napięcie powoli schodziło, a do duszy wdzierał się spokój, wynikający ze znalezienia odpowiedzi na nurtujące pytania.
Karas-sama powiedz mi jeszcze, czy przed tą walką nie byłeś przypadkiem więziony? Pamiętam jeszcze klęczenie przed kimś, świecącym niczym słońce i nazywanie sługami... Wiesz coś może?

842

Cóż jego wiedza kolejny raz nie zdała egzaminu, podrapał się, lekko zakłopotany, w tył głowy.
Tobie Karas łatwo powiedzieć bo Ty to wszystko przeżyłeś.
Zaśmiał się krótko. Z pewnością łatwiej było operować informacjami, które się przeżyło, niż tych wykutych na blach. Mizuki za to musiała też znać te historię, bo pochodziła z Shihouin.
Co nie Bell-san?
Uśmiechnął się promiennie słysząc jej słowa, ale zaraz został zgaszony przez Mizuki.
Tylko i aż reinkarnacja. Wielką rzeczą jest to, że zdaje sobie sprawę z tego kim byłem, no i mam potężnego zabójcę dusz
Chwalił się dumnie, można powiedzieć, że trochę go poniosło. No ale jest usprawiedliwiony, w końcu pochodził z rukonu i taka wieść była już czymś.
Czyli ten chłopak z moich wspomnień to kapitan głównodowodzący.
To była kolejna wielka informacja, ciekawe czy jeszcze go zaskoczy. Nie musiał długo czekać, możliwe że nawet widział samego Króla Dusz! To chyba był dzień Tanaki, tyle wspaniałych informacji. Dobrze, że wszystko się wyjaśniło. Ciekawe jak na te wieści zapatruje się Kamagami. Będzie musiał ją odwiedzić w aleji sakury.
Bell po chwilio jakoś spochmurniała, Karas powinien co? Tanaka wolał jednak nie naciskać i na koniec po prostu się nie odezwał.

843

Tanaka również nie miał zamiaru się odezwać pierwszy, wiedziałby że byłoby to trochę nietaktowne. Na szczęście ktoś przerwał tę niezręczną cieszę - był to nikt inny jak Katrina. Przysłuchiwał się co ma do powiedzenia, jak i odpowiedzi innych.
Przyznaję rację Katrinie-san, będzie bezpieczniej uratować jej tyłek niż pozwolić, żeby to ją opanowało od środka. Wiem co mówię...
Z ostatnich słów można było odnieść wrażeniem że Aiba żyję, co go zdezorientowało, dlatego od razu się wtrącił.
To Aiba w końcu żyje, czy nie?
Zapytał trochę poddenerwowany.

844

Sobowtór?
Znowu go dzisiaj zaskoczyli, chociaż już słyszał, że to jest możliwe.
To gdzie jest oryginał? W gnieździe larw?
Spytał spoglądając na Katrinę.
Przynajmniej tyle dobrego zrobił, że Cię ocalił.
Skwitował krótko.
Ale i tak powinien umrzeć w katuszach, on i wszystkie jego klony. Za te wszystkie eksperymenty.
Warknął, spluwając na bok.
Tym bardziej się zgadzam z Katriną, żeby chociaż częściowo zrekompensował swoje zbrodnie.
No i przyjemna atmosfera, którą się jeszcze przed chwilą cieszyli, prysła jak bańka mydlana.

845

Przewrócił tylko oczami na wieść, że osobnik będący w w gnieździe larw również jest sobowtórem. Przynajmniej ucieszyła go wiadomość o tym, że jego laboratorium zostało przejęte, niech ma za swoje drań.
Że co proszę?
Tego się absolutnie nie spodziewał, ze oryginał mógł być tak blisko. Gdyby tylko wiedział to pewnie bez wahania przebiłby te metalową tubę wraz z zawartością.
Czemu mnie oszukałaś Bell, mówiąc, że nie żyje?
Zapytał ją z wyrzutem.
Pff....
Fuknął jedynie na kwestię o zapłaceniu za swoje czyny, Gówno prawda, nigdy za nie, nie zapłaci. Kto wie, ilu ludziom zniszczył życie, nie ma usprawiedliwienia na takie chore gówno. Nawet zabicie wielu osób, wydawało się mniejszą zbrodnią aniżeli trzymania ludzi jako okazów i obiektów doświadczalnych, Tamci przynajmniej nie musieli się męczyć przez całe życie. Tanaka nie miał pojęcia, co musiałby zrobić Aiba, żeby nie był na niego tak mocno cięty, nie wspominając nawet o przebaczeniu.