Dom w lesie

891

No fajne, fajne, tylko szczerze powiedziawszy mogłyby bardziej być emocjonalne. Bo czasami mam wrażenie, że rozmawiam z jakąś kukiełką.
Pokiwał głową na znak zgody.
Ano, moja może nie jest aż tak, ale lubi ingerować w wygląd gigai.
Rozsiadł się wygodniej na kanapie.
Haha
O takich misjach to jeszcze nie słyszał.
Oczywiście nic tajnego i nic specjalnego. Miałem za zadaniem załatwić adjuchasa lubującego się w starszych ludziach. Miał jakieś podobno zdolności związane z zimnem. Miałem nawet gdzieś jego zdjęcie, jeżeli się nie zawieruszyło po tym niefortunnym zdarzeniu.
Ich rozmowę przerwał telefon. Odebrał ponownie iphona od Karasa i przyłożył do ucha.
Ohayo, jestem jestem. Szczerze to też myślałem, że już po mnie. Ale spokojna głowa, jestem trochę poturbowany, ale żyję. Szczerze to nawet nie wiem gdzie jestem, bo się już tu obudziłem. W każdym razie prawdopodobnie mój znajomy odstawi mnie jutro.
Spojrzał na Karasa badawczo, zastanawiając się czy to nie problem.
A wtedy już wam wszystko opowiem, zgoda? A i przeproś tam wszystkich ode mnie, że się musieliście martwić. Przekaż też Kazukiemu, żeby nikomu nie zlecał tego adjuchasa, bo ja chce się nim zająć.

892

Baardzo stary, dzięki niemu między innymi udało mi się do was trafić.
Zerknął na Karasa, mrugając porozumiewawczo. Od tysiącleci się "znają".
Oj tam od razu podejrzany
Starał się trochę rozładować sytuację i uspokoić zdenerwowanego Jun'a.
Wszystko wam opowiem, jak się spotkamy, za dużo będzie gadania przez telefon. Serio nie wiem gdzie jestem, poczekaj chwilę
Przyłożył iphona do klatki piersiowej i zasłonił.
Chcą, żebym od razu wrócił. To na pewno nie będzie problemem?
Kiedy otrzyma odpowiedź, ponownie przyłoży iphona do ucha.
No dobra, w takim razie za chwilę będziemy ruszać. Będę w mieszkaniu.
Poczekał na odpowiedź i rozłączył się, wcześniej się żegnając.
Eh, szkoda że tak wyszło.
Westchnął i oddał iphona Karasowi.
Teraz pewnie będą się dopytywać o Ciebie. Powiem im, że jesteś arrancarem i że znamy się dzięki Bell. A jak będą pytać o ten dom, to powiem, że jesteś gdzieś w lesie, ale nie wiem gdzie. Czy tak może być?
Zapytał, nie ukrywając rozczarowania, że już musi się stąd zabierać.

959

W końcu przybył na miejsce. Nie było to proste zadanie. Najwidoczniej wskazówki Karasa były złe, albo on coś pomieszał, każda z opcji była prawdopodobna. Wynikiem tej sytuacji było to, że się spóźnił. Na szczęście wyszedł sporo wcześniej i obsuwa nie była tak duża.  Poza tym miał nadzieję, że nikt go nie śledził. Co prawda był w gigai i jego reiatsu było ukryte, ale ktoś mógł go obserwować od momentu wyjścia z apatto. Zapukał do drzwi, a po chwili otworzyła mu dziewczyna. Mizuki była ubrana bardzo zwyczajnie jak na ludzi z tego świata. Tanaka zdążył się już przyzwyczaić do tych strojów, a niektóre mu się nawet podobały.
Cześć
Przywitał się z delikatnym uśmiechem na twarzy.
Nie chciałem przychodzić z pustymi rękoma.
Wszedł do środka, po czym wręczył dziewczynie wino i bombonierkę.
Wybacz za spóźnienie, ale miałem małe problemy z dotarciem tutaj.
Powiedział podczas zdejmowania kurtki, którą następnie powiesił na wieszaku. Rozejrzał się po pomieszczeniu i wciągnął głęboko powietrze. W jego nozdrza uderzył zapach drewnianej konstrukcji domku, oraz drzewa palonego w kominka. Ach, jaka szkoda, że Bellato nie ma siedziby w miejscu podobnym do tego, wtedy życie byłoby zdecydowanie przyjemniejsze, mimo że w Apatto przecież nie było tak źle.
Muszę przyznać, że pasuje Ci styl ludzi z tego świata.
Zagaił siadając w fotelu, o ile dziewczyna pierwsza usiądzie, jak nie to będzie stać.
Karas już wyruszył gdzieś na święta?
Starał się jakoś rozpocząć rozmowę by nie nastała niezręczna cisza.

960

Myślę, że to kwestia czasu, aż się przyzwyczaisz. Ja do tej pory również jeszcze się nie zaadaptowałem. Ale z biegiem czasu zauważam, że wcale nie jest tu tak źle. Jest wiele intrygujących rzeczy, chciałbym spróbować wiele z nich.
Nie wiedział ile czasu Mizuki znajduje się już w świecie żywych, ale najwidoczniej do tej pory nie potrafi się tu odnaleźć. Nie każdy jest zdolny do życia w zupełnie innym środowisku. Tanaka do tej pory myślał, że również należy do tej grupy osób, jednak powoli przekonuje się, że to nie prawda. Słowa Karasa naprawdę zaczynają się spełniać, że świat ludzi jest naprawdę interesujący i warty poznania.
Tak, słyszałem że wracasz do świata dusz. Mam nadzieję, że nikt Cię tam nie będzie niepokoił. Może i nie jestem tak silny jak Karas, ale jeśli będziesz potrzebowała pomocy to możesz na mnie liczyć.
Uśmiechnął się delikatnie.
Zabierasz ze sobą bliźniaczki, prawda? Właśnie, co u nich słychać?
Po chwili dziewczyna wyszła. Tanaka w międzyczasie sięgnął po wino i próbował je otworzyć.
Nic nie szkodzi, przynajmniej nie musimy pić z butelki
Starał się aby rozmowa przebiegała luźno. Miał nadzieję, że Mizuki zrelaksuje się i będzie czuła się swobodniej. Jeśli uda mu się otworzyć butelkę to naleje im wina do kubków.

961

Może była konserwatywna, a może po prostu uparta, nie wnikał. Szkoda tylko, że nie chciała spróbować. Z resztą już podjęła decyzje, że wróci do Soul Society.
Tam będziesz zdana wyłącznie na siebie, przyda Ci świadomość, że jednak możesz na kogoś liczyć.
Uśmiechnął się również, który po chwili pomieszał się z zakłopotaniem, gdy Mizuki wspomniała o jego kłopotach. Podrapał się w tył głowy.
Nie zaprzeczę, że trochę ostatnio miałem problemów. Ale wiesz, że one same mnie znajdują. Grunt, że jakoś udało mi się z nich wygrzebać. Podjąłem też działania mające na celu chociaż niektóre z nich rozwiązać.
Do pokoju wbiegła niezgrabnie dziewczyna, która po chwili uderzyła w ścianę.
A więc, to było źródłem hałasu, ze słuchawki...
Widać nie bardzo sobie radziły, ale wyraźnie można było dostrzec ich radość.
Oj tam, parę siniaków to niewielka zapłata za radość, która z nich teraz bije. Mogą chociaż teraz poczuć się wolne i korzystać z tego. Dobrze wiemy, co to znaczy utracić wolność.
Spojrzał na Mizuki porozumiewawczo.
Ale dość smutów.
Podniósł do góry kubek z winem i poczekał aż dziewczyna również to zrobi.
Wypijmy za świetlaną przyszłość, aby nikt więcej nie zakłócał wam spokoju w Soul Society.
Po swoich słowach wypił wino. Nie było najgorsze, ale nie bardzo wiedział jak powinno smakować. Pił coś takiego pierwszy raz.

962

Bardzo miło się im gawędziło. Były to zupełnie inne wrażenia kiedy spotkanie było zaplanowane, a nie wynikało z przypadku. Nic ich nie poganiało, mogli sobie rozmawiać bez przeszkód, no prawie. Bliźniaczki tak jak ostatnim razem zainteresowały się jego osobą i zawiesiły mu się na szyi. Gdy spostrzegł zirytowane spojrzenie Mizuki, pogłaskał dziewczynki po głowie, dając tym do zrozumienia, że wcale mu to nie przeszkadza. Rozmowy z Mizuki pozwoliły mu przypomnieć jego stare dzieje, kiedy poczuł namiastkę wolności, takiej jakiej zawsze pragnął. Dziewczyna niebawem zrealizuje to marzenie, w sumie to jej tego zazdrościł. Z drugiej strony od tamtych wydarzeń wiele się zmieniło i jego pragnienia chyba również ewoluowały. Chciał poznać świat żywych, który go zaintrygował. Chciał spróbować wielu rzeczy, miał nadzieję że będzie mu dane to zrobić, biorąc pod uwagę jego niebezpieczną profesję. Mizuki wróciła po ululaniu dziewczynek. Wyglądała zdecydowanie na spiętą.
Nie martw się. Ja również nigdy nie byłem za dużą gadułą, wolałem tak jak Ty działać.
Sięgnął po butelkę wina, żeby znowu im polać.
Na pewno jest Ci trudno samej zajmować się bliźniaczkami, w Soul Society pewnie będzie to jeszcze trudniejsze.

963

Może nieświadomie, ale udało mu się rozbawić Mizuki. Miło było zobaczyć szczery uśmiech na jej twarzy. Miał nadzieje, że taki humor będzie jej dopisywał już do końca spotkania. Mieli jeszcze trochę alkoholu, a jak wiadomo etanol działa ogłupiająco. Może dzięki temu uda się podtrzymać taką atmosferę. Również sięgnął po swój kubek.
O to miło z jej strony, że się nimi zajmie. Będziesz miała w takim razie dużo łatwiej. Domyślam się, że w takim wypadku będziesz czasami wpadała do świata żywych żeby je odwiedzić?
To że bliźniaczki zostają w świecie żywych było mu bardzo na rękę. Będzie mógł wtedy liczyć na to, że czasami będzie widywać się z Mizuki, gdy ta przyjdzie do Katriny. Łatwiej będzie mu utrzymywać z nią kontakt. Upił trochę wina z kubka i usłyszał kroki z góry. Również pomyślał, że to bliźniaczki, jednak szybko okazało się to błędnym przypuszczeniem. Na dół, zeszła do nich Bell. Była zupełnie inaczej ubrana niż zazwyczaj, ale może było to zamierzone, w końcu nigdy nic nie wiadomo co w jej głowie siedzi. Mizuki ubiegła jego pytanie, również nie widział czym jest vandetta. Gdy usłyszał, że sprawa dotyczy Josei bardzo się zaniepokoił, a gdy dowiedział się, że staruszka nie żyje zacisnął mocno pięści. Te kobietę traktował jak swoją babcię. Kiedy wpadał w kłopoty ta nigdy nie odmawiała mu pomocy. Była to dla niego dotkliwa strata. Podzielał zdanie, że Mercenari musi dostać za to nauczkę i to srogą. Żeby zabijać taką kobietę, która nikomu nie wadzi, haniebne. I cały czar dzisiejszego spotkania prysł. Chyba naprawdę amory nie są pisane Tanace.
Jak to się stało i dlaczego to zrobili?
Zapytał aby dowiedzieć się jak wygląda sytuacja. Musieli to przemyśleć, chociaż nie spodziewał się aby Bell również tak uważała. Ona pewnie od razu by leciała skopać im tyłki, dawny Yuzuru też by tak zrobił. Teraz jednak trochę się uspokoił i zaczął zastanawiać się nad konsekwencjami. Mercenari to nie byle kto i atakowanie ich bez żadnego planu było bardzo nierozważne. No chyba, że Bell wiedziała dokładnie kto ją zabił. W takim wypadku można by się było pozbyć delikwenta od razu i zaspokoić rządzę zemsty chociaż na chwilę dopóki nie zdobyto by informacji kto zlecił jej zabójstwo.

964

Niestety Mizuki nie miała zamiaru już tutaj wracać. W sumie jej się nie dziwił skoro chciała rozpocząć nowe życie.
Nie, nie uważam tak. Myślę, że trzeba wielkiej odwagi aby zdecydować się zostawić wszystko za sobą i rozpocząć od początku.
Starał się uśmiechnąć pokrzepiająco, jednak nie bardzo mu wyszło, bo uśmiech był raczej smutny.

A więc odpowiedzialnym tego za to morderstwo był Aiba. Na twarzy Yuzuru pojawił się jeszcze większy grymas złości. Pieprzony suczy syn, na dodatek dołączył do Mercenari. Tanaka wiedział, że to bardzo silny przeciwnik. Nie czuł się gotowy na kolejną konfrontację z nim. Wiedział, że nie jest jeszcze na tyle silny aby móc mu zagrozić. Mizuki wyręczała Yuzu, zadając trafne pytania. Sam chciałby się dowiedzieć czemu Bell mówi o tym dopiero teraz, co robiła do tej pory.
To jednak ważne, czemu dopiero teraz nam o tym mówisz?
Powiedział z wyrzutem. Wiedział jaka Bell jest, ale mimo wszystko powinna ich poinformować od razu gdy tylko się dowiedziała.
Na mnie możesz liczyć, masz jakiś plan?

965

Nie potrafił sobie wyobrazić Bell w żałobie, no ale czasami pozory mylą. Kiedy usłyszał jaki jest plan Bell to mina mu zrzedła. Bez żadnego planu to czyste szaleństwo.
Myślałem, że Bell jednak cosik przygotowała. Aż tak szalony nie jestem, żeby bez żadnego planu ich najeżdżać.
Chciał pokazać, że ma chociaż jakieś resztki zdrowego rozsądku.
Aczkolwiek nie mogę puścić im tego płazem. Aiba musi ponieść konsekwencje.
Tanaka absolutnie nie miał żadnego planu, ale wiedział jaki powinien być jego rezultat. Śmierć Aiby będzie dla niego wystarczająca.
We dwójkę na pewno nie ale założę się, że mają wielu wrogów i to trzeba by wykorzystać. Mizuki, wolnym strzelcem byłem jedynie wtedy, gdy mieszkaliśmy w dolince. Przez resztę życia cały czas ktoś stoi nade mną. Ale nikt nie może mi odebrać prawa do zemsty. Aiba atakując mnie na cmentarzu na własne życzenie uczynił Bellato swoim wrogiem.
Nie spodobał mu się również ton Bell na temat vizardów.
Słuchaj Bell, wiele im zawdzięczam i liczę się z nimi. Mam nadzieję, że poprą tę inicjatywę.
Wydawało mu się, że się przesłyszał. Czy Bell miała na myśli, że Mizuki opanowała bankai?
Czy masz na myśli bankai?
Zapytał zaskoczony. Wiedział, że dziewczyna jest silna, ale aż tak?
Poza tym.
Pokręcił głową aby się otrząsnąć.
Mizuki nie może iść z nami. Ona nie była tak przywiązana do Josei, nie możemy od niej wymagać takich działań. Poza tym to jej chcą i za wiele by ryzykowała pokazując się im.

966

Nie musiał słuchać argumentów ani jednej, ani drugiej. Dobrze wiedział co powinien zrobić i nie miał zamiaru ulegać.
Najprostsze są najlepsze to fakt, ale nie w tym przypadku Bell.
Te tak się zaangażowały w dyskusję, że chyba przestały go zauważać. Miał ochotę krzyknąć by obie się zamknęły, jednak nie zrobił tego. Tym pewnie by zniechęcił do siebie jedną i drugą. Ponadto pewnie bliźniaczki by się pobudził o ile już nie zostały wyrwane ze snu przez podniesiony głos tych tutaj.
Uspokójcie się, proszę was.
Powiedział błagalnym tonem łudząc się, że w ogóle usłyszą jego słowa.

967

Gdy te spojrzały na niego gniewnie poczuł, że robi się cholernie malutki. Nie chcąc narażać się jeszcze bardziej zamilkł. Ta nerwowa atmosfera dziwnie uspokajająco na niego zadziałała. Gniew związany z wiadomością o śmierci Josei zelżał, ale nie na tyle by wybić mu z głowy chęć zemsty. Tego uczucia chyba nic nie zdoła z niego wyplenić. Spodziewał się, że może do tego dojść. Bell powiedziała o wiele za dużo. Gdy Mizuki pobiegła na górę, a Bell jak gdyby nigdy nic, zagadnęła do niego to miarka się przebrała.
Przesadziłaś.
Powiedział chłodno i stanowczo. Nie czekając dłużej ruszył na górę za Mizuki. Jeśli zastał przed sobą zamknięte drzwi to zapukał pytając.
Mogę wejść?

968

Nie miał zamiaru wdawać się w żadne dyskusje. Nie liczył na to, że Bell zrozumie o co mu chodziło. Możliwe, że te "braki emocjonalne" wynikały z pierwotnej natury arrancarki ,z tego, że kiedyś była hollowem.
Wszedł przez uchylone drzwi i usiadł obok Mizuki.
Dziewczynkom też będzie Ciebie brakować. Mnie również...
Powiedział po chwili również szeptem aby ich nie obudzić.
To nie prawda. Gdybyś Ty się nie przypałętała, to prędzej czy później ktoś inny by po mnie przyszedł. Jeśli nikt by nie przyszedł to ja bym musiał kogoś znaleźć kto pomógłby mi z moim hollowem. Tak przynajmniej mamy miłe wspomnienia z tamtego okresu
Przysunął się do niej nieco bliżej tak by ich ramiona się stykały.

969

Ty również zasługujesz na spokój.
Spojrzał na bliźniaczki. Spały tak spokojnie, były tak niewinne. Aż ciężko mu było sobie wyobrazić co za potworem trzeba być aby takich niewinnych istotach przeprowadzać chore eksperymenty. Zdecydowanie zasługiwały na lepsze życie.
Może jeszcze ucieknę tym kłopotom, a jeśli nie to niech tylko nie będzie gorzej
Cicho się zaśmiał i zbliżył do niej. OD razu poczuł zapach jaśminu z nutką wanilii. Tak jak wtedy w dolince.
A co byś zrobiła inaczej gdybyś była wtedy sobą? I dlaczego od razu posiekali? Może nie byłoby tak źle.
Miał straszną ochotę ją przytulić tak jak dawniej. Chciał się położyć by ta położyła się wraz z nim i zasnęła z głową na jego klatce piersiowej. Nie zdecydował się, przynajmniej na razie, nie chciał jej spłoszyć. Zdecydował się jedynie, a może i aż, na muśnięcie jej dłoni swoją.

970

Tanaka w sumie do tej pory nie wiedział jak Mizuki znalazła się wtedy w jego dolince. Jakoś nigdy nie miał okazji o to zapytać. Mimo, że był tego bardzo ciekawy nie chciał teraz rozwijać bardziej tego wątku, może potem jeszcze o to wypyta.
Teraz też nie mam ochoty słuchać Bell.
Spojrzał również w jej oczy.
Tym bardziej, że przyszedłem tutaj aby Cię odwiedzić i z Tobą spędzić czas.
Uśmiechnął się delikatnie. Musiał w końcu coś zrobić, na Mizuki nie mógł liczyć bo znając ją ona nie odważy się na nic. Powoli, bez pośpiechu objął ją jedną ręką kładąc swoją dłoń na jej talii.
Jeśli boisz się, że obudzimy bliźniaczki to po prostu posiedźmy tutaj w ciszy.
Następnie chciał drugą dłoń położyć na jej plecach i nieco ściągnąć do siebie by ją przytulić. Chciał poczuć jej ciepło.

971

Serce waliło mu jak dzwon mimo, że to nie pierwszy raz kiedy byli tak blisko. Sama świadomość wychodzenia z własnej inicjatywy wystarczająco podnosiła poziom adrenaliny. Nie wiedział, czy ona chce tego czy też nie. Była strasznie zamknięta, nie mógł poznać czy jest spięta ponieważ tak jej to przeszkadzało, czy może z innego powodu.
Nie jesteś w tym sama, ja również nigdy nie byłem z kimś blisko. Rodzina od zawsze trzymała mnie na dystans. Gdy Novembrre zabrał mnie z Seireitei to również byłem mu wdzięczny. W końcu poczułem się zauważonym.
Bał się, że Mizuki dalej jest pod wpływem Aiby. Możliwe aby tak mocno namieszał jej w głowie? Nie potrafi przyjąć do wiadomości, że bez niego może być jej znacznie lepiej?...
Z perspektywy czasu wiem jednak, że to wszystko było fałszywe , że mnie po prostu wykorzystał. Prawdziwe szczęśliwy byłem wtedy z Tobą, w dolince
Dłoń z jej pleców przeniósł na jej włosy delikatnie głaszcząc jej głowę.