Iowoiowa bitka

Shirotori uciekł, a sojusz między trójporozumieniem błyskawicznie się rozpadł, natomiast Ci rzucili się sobie do gardeł wilkowi ułatwiając zadanie tak bardzo jak tylko się dało. Być może nawet, że student trafi na poranionych zmęczonych rywali i tylko pozostanie mu wycinanie tego co pozostało z oponentów. Nie mniej wracając do pola bitwy to w tym momencie najmniej siłą rzeczy mogła zrobić Kanzaki, która to związana Bakudou siliła się, aby je rozerwać, póki co jednak jej starania nie przynosiły pozytywnych skutków. Zupełnie przeciwnie było w kwestii Kisuke, który robił aż za wiele. Mianowicie najpierw chciał wykonać cięcie poprzeczne, potem zdecydował się na pionowe z góry na dół, przy tym jeszcze kombinując jeszcze jakieś mało prawdopodobne próby oślepienia swego przeciwnika. Tyle poleceń od umysłu wprawiło jego ciało w niemałe zamieszanie, szczególnie że to nie było przyzwyczajone do walki dwoma mieczami naraz, w efekcie czego cała akcja wyglądała dość niezręcznie, powolnie, generalnie bardzo nieczysto. Masakazu, natomiast postawił na prostotę, planując proste zaklęcie i jeszcze prostszy unik. Szans na wyrobienie się z inkantacją nim dobiegnie walczący sam ze sobą Kuchiki nie było, więc ten szybko przygotował się i uskoczył. Atak pionowy z góry na dół był wyjątkowo sprzyjający uskokowi w bok, gdyby skierowano w Hayashiego szerokie cięcie po poziomie to ten zdecydowanie nie uszedłby bez szwanku. Tak się, jednak nie stało ku radości Rukończyka, który zdołał uniknąć obrażeń, by po chwili dołożyć ostatnie słowa do recytacji u rzucić zaklęcie. Wtem Kisuke poczuł jak jego ręce zostają porwane do tyłu, a potem związane w nadgarstkach. Znał to uczucie z zajęć u Kuronomatukiego-Sensei, więc wiedział co się stało. Gorzej, że był blisko Masakazu mając związane ręce za plecami co zwiastowało kłopoty. Z drugiej strony na pocieszenie można dodać, że arystokracie udało się nie wypuścić żadnej z broni, więc wciąż był uzbrojony po zęby.

Tymczasem Shirotori miał to co się dzieje poza lasem głęboko w dupie. Z wilka zmienił się w człeka i w samych majtasach postanowił pobawić się w Johna Rambo. Chodzenie po lesie bez sandałów było dość bolesne i chłopak musiał uważać stawiając każdy krok, by nie nadepnąć na coś co jeszcze bardziej spotęgowałoby poruszanie się... Jakaś szyszka albo jeż. W każdym razie plan zrobienia dołków i zasypania ich listowiem, gałązkami i tak dalej się nie powiódł. Daleko temu było do profesjonalnej roboty, bo i w sztuce przetrwania czy produkcji pułapek chłopak nie miał krzty doświadczenia, jednakowoż nie była to także fuszerka, więc niezbyt uważny piechur mógł zrobić sobie na tym krzywdę. Co do zdobywania broni to młodzieniec odniósł połowiczny sukces. Mianowicie zdobył ciężkiego, grubego badyla, który mógł spokojnie służyć mu za maczugę, choć aby urwać go musiał się solidnie napocić, ale żadnego bluszczu ani innej znanej mu toksycznej rośliny nie udało się znaleźć, więc żadne ulepszenie jego prymitywnej broni nie doszło do skutku. Teraz przed naszym Johnem Rambo pozostało najważniejsze pytanie, czy zostać w swej głuszy czy też kierowanym ciekawością udać się na skraj, aby dojrzeć co to się dzieje z Trójporozumieniem, że to nadal nie nadchodzi.

Aoto -8 pr
Masakazu -10 pr
Zero -5 pr

Kolejka
Masakazu -> Aoto -> Zero (Shirotori nadal jako wolny elektron)

154/164 PŻ
34/64 PR

Fascynującym było, o ile bardziej przychylna młodemu Hayashiemu była opatrzność, w im poważniejszych kłopotach się znajdował. Chłopiec nie miał jednak czasu ani zamiaru wystawiać jej życzliwości na próbę. Jeśli nie zadziała jak najszybciej, jego los będzie przesądzony. Nastolatek postanawia wyeliminować szlachcica już teraz. Obnażywszy swój miecz ponownie równocześnie wzmacnia się reiatsu [+8 Siła], po czym uderza go oburącz w poprzek pleców tuż nad miednicą. Być może nie uda mu się go od razu przepołowić, ale wystarczy jeśli permanentnie uszkodzi jego kręgosłup i wywróci go na ziemię. Jeśli nie uda mu się zabić go od razu, dobija go odcinając mu głowę. Następnie podbiega do dziewczyny by pomóc jej wyzwolić się z Bakudou.

Właściwie Shiro był bardzo ciekawy co porabiają jego towarzysze niedoli. Jednak wolał jeszcze odczekać kilkanaście minut zanim gdziekolwiek wyskoczy. Szczególnie, że jedyną jego broń stanowiła maczuga. Natomiast marnotrawienie energii duchowej na zaklęcia bądź szprycowanie siłą ciała stanowiło czystą głupotę. Niby uszkodzisz przeciwnika, ale jednocześnie zaczniesz słabnąć. Podobną cenę zapłacił podczas turnieju pierwszorocznych. Mniejsza... Białowłosy postanowił chwilę odpocząć w cieniu rozłożystego, grubego drzewa. Chciał skupić myśli i opracować sensowną zasadzkę bądź wykorzystać element zaskoczenia. Największy problem stanowił kierunek późniejszego marszu. Czy wyjść przy skałach? Może lepiej koło pustyni?

Młody szlachcic wpadł w spore tarapaty, jego ręce zostały związane za plecami. Przynajmniej dalej miał miecze w rękach. Teraz tylko musiał szybko unikać ciosu i uwolnić się z bakudou. Wiedział, że nie ma wiele czasu dlatego postanowił wzmocnić mięśnie w celu rozerwania niewidzialnych więzi. [8PR]. Staje w pewnym rozkroku i pochyla się, aby mocniej odskoczyć do tyłu, ma nadzieje, że rywal pośpieszy się z cięciem, dzięki czemu nie będzie to zbyt głęboko wymierzony cios. Kiedy jego stopy dotkną ziemi od razu zaciska dłonie na rękojeściach i napina ramiona, aby rozerwać kajdan z reiatsu. Miecz, który zabrał białowłosemu odrzuca w stronę rzeki  i chwyta swój oburącz, ten sposób walki był mu lepiej znany, a nie chciał ryzykować powtórzenia się sytuacji, która miała miejsce wcześniej. Szykuje się do odparcia ataku, jeżeli rywal kontynuuje za ciosem.


+8 siła

"Psiakrew!" - zaklęła Kanzaki w duchu, na nieudaną próbę wyrwania się z Geki. Zacisnęła mocniej zęby próbując jeszcze raz, tym razem bez pomocy Reiatsu. Widząc unik i kontratak Masakazu nieco odetchnęła, ale próbowała też jak najszybciej uwolnić się. Nie wiedziała też czy i kiedy wróci pan wilk z lasu, więc i z tego powodu chciała się pospieszyć. Nic innego jej nie pozostało jak próbować.

Najbardziej wartka akcja, wciąż trwała przed lasem, a konkretniej między Masakazu, a Kisuke. Szlachcic wpadł w poważne tarapaty, ponieważ jego ramiona zostały związane ze sobą, a Rukończyk nie zamierzał odpuścić, nawet dobył miecza na co przecież nie zdecydował się w przypadku Shirotoriego gdy miał go na widelcu. Hayashi zdecydował się na atak na plecy przeciwnika, do których miał dostęp dzięki wcześniejszemu unikowi. Natomiast sam Kuchiki zdecydował się na jedną z najgorszych rzeczy na jaką mógł. Mianowicie na odskok do tyłu, a przecież właśnie z tej strony atakował jego oponent! W efekcie czego blondyn sam nadział się na atak. Tyle miał szczęścia, że uskoczył na tyle szybko, że cięcie nie trafiło pleców, jednak ostrze trafiło go w bok i zostawiło długą, głęboką, bolesną ranę na wysokości żeber. W efekcie wylądował po uskoku z obrzydliwą raną czując jakby jego bok palił żywym ogniem, a także krwawił obficie. W takim staniem walka będzie znacznie trudniejsza, a Masakazu na pewno nie zamierzał zaprzestać na tym jednym ciosie, wyglądał na dość wkurzonego rozbiciem trójporozumienia. Plusem było to, że Kisuke nie zdążył załadować swojego ciała Reiatsu przed oberwaniem, a potem jego ciała zalał ból, w efekcie nie zmarnował energii. Ta sprawa miała, jednak również swój minus, mianowicie nie wyrwał się z Sai, więc nadal dłonie szlachcica były związane za jego plecami.

Co do Kanzaki to ta postanowiła, wrócić do trybu ekonomicznego próbując rozerwać Bakudou przy użyciu swych wątłych sił. Niestety jak się okazało tych było za mało, aby popsuć Geki i z niego się wydostać. Aczkolwiek dziewczyna czuła, że już jest w miarę blisko, że już tuż tuż aby się wyrwać.

Tymczasem Shirotori... odpoczywał i myślał co szło mu przyzwoicie.

Masakazu -8 pr
Aoto -30 pż

Kolejka: Masakazu -> Aoto - > Kanzaki (Shirotori poza kolejką)

Gdyby tylko Masakazu był równie obyty w posługiwaniu się mieczem jak wytrzymały! Cóż, przynajmniej udało mu się poważnie zranić Kisuke, który wciąż nie zdążył wyswobodzić się z Sai.  Chłopakowi pozostaje być cierpliwym i kontynuować walkę w nadziei, że jeśli nie uda mu się zabić przeciwnika, to jak najmocniej go osłabić. Szlachcic pożałuje, że wzgardził ich pomocą. Początkujący Shinigamii nie może jednak zapomnieć, że choć poważnie ranny, Kuchiki w przeciwieństwie do niego wciąż ma masę reiatsu. Nastolatek nie może pozwolić mu je wykorzystać. Ponownie naładowawszy się reiatsu [+6 Siła] młody Hayashi jak najszybciej odwraca się do przeciwnika, atakując go pchnięciem z doskoku.

154/164 PŻ
26/64 PR

Trzeba szczerze przyznać, że chwila odpoczynku wpłynęła na Shiro bardzo korzystnie. Początkowy stres i poczucie bezradności ustąpiły miejsca wewnętrznemu spokojowi oraz wyciszeniu. Teraz białowłosy mógł działać konkretnie. Choć trudno układać jakąś sensowną taktykę, gdy wróg pozostał gdzieś w tyle. Poza tym wypadałoby sprawdzić obecny stan "stadka". Oczywiście Shiro nie zamierzał wracać tą samą drogą. Lepiej wydłużyć trasę niż ściągać uwagę rywali. Generalnie młodzian miał plan... Może straszny i masakryczny, ale obecnie honor należało schować do kieszeni. Niestety musiałby widzieć zarysy sylwetek bądź przynajmniej słyszeć pozostałych. Całe szczęście, że natura obdarzyła go właśnie czulszym zmysłem słuchu. Wypadałoby też utrzymać swój status incognito. Chwilowo górował nad innymi elementem zaskoczenia. Pewnie chłopcy nie pomyśleli, że Shiro znajdzie jakąś prowizoryczną broń. Znając życie prawdopodobnie walczą ze sporą rezerwą. Trudno, darmo... Kiedyś należało zaryzykować, prawda? Wystarczyło wycelować w drzewa stojące najbliżej tłumu... Może ognisty wir? Może odepchnięcie? Jeszcze się zobaczy...

Kisuke nie miał czasu, więc postanowił jak najszybciej pozbyć się tego przeklętego bakudou. Które uniemożliwiało mu normalną walkę. Zacisnął zęby z bólu i uwolnił swoje purpurowe reiatsu od teraz nie zamierza się hamować. Sytuacja była zbyt niebezpieczna, żeby blondyn myślał, że może oszczędzać reiatsu na walkę z białowłosym. Wzmocnił swoje ciało i od razu przystąpił do uwolnienia się z okowów, wykonuje w tym samym czasie odskok w lewy bok. Kiedy znajdowała się już obok swojego przeciwnika podniósł lewe ramie i wykonał cięcie pionowe wycelowane w prawe przedramię przeciwnika. Chciał poważnie uszkodzić rękę bruneta, by utrudnić mu władanie mieczem. Miecz z prawej dłoni trzyma w pogotowiu, aby w razie zagrożenia postawić mu blok.


+6 siła
+2 szybkość

"Teraz albo nigdy!" - pomyślała Kanzaki, czując jak Bakudou się rozluźnia. Jeszcze raz skupiła się na desperackiej próbie zerwania Geki. "Tym razem musi się udać!" - dodała do siebie w duchu, starając się uwolnić. Zacisnęła mocniej zęby i z całych sił spróbowała zerwać z siebie zaklęcie. Gdyby jej się to (jakimś cudem) udało, zamierzała dobyć asauchi i pobiec na pomoc Masakazu. Zamierzała zaatakować od tyłu, ukośnym cięciem, lecz uważała również na obrażenia z jego strony. Miał dwie bronie w rękach, więc teoretycznie mógłby walczyć z dwojgiem na raz. Zatem nie popędziła w szaleńczej, bezmyślnej szarży, ale skupiła się również na ruchach przeciwnika. Odpuściła nawet kontrolowanie tego, czy ktoś wychodzi z lasu, bo aż tak podzielnej uwagi przecież nie miała...

Akcja ponownie stała się wartka jak strumyk w górach, a czemu? To zobaczycie. Zaczynając od dwójki sojuszników, którzy rzucili się sobie do gardeł. Masakazu nie przeszkadzało to, że jego oponent ma związane ręce, zwyczajnie kontynuował atak pchany do przodu swą irytacją. Doskoczył do Kisuke, którego ciało otoczyło Reiatsu, dzięki któremu z łatwością rozerwał Sai, a nawet w ostatniej chwili zdążył uniknąć pchnięcie. Było tak blisko, że Hayashi nawet przeciął część munduru należącego do Kuchikiego. Blondyn zabrał się do kontry, jednak okazało się, że jego przeciwnik mimo widocznego wkurzenia dobrze przewidział jego ruchy i od razu zabrał się do podcinki. Jeśli szlachcic nie chciał wylądować na glebie musiał szybko umykać co mu się zresztą udało. W efekcie Kisuke odskoczył na trzy metry, ale inicjatywa, wciąż należała do coraz bardziej zmęczonego Masakazu, któremu zużycie Reiatsu wdawało się we znaki. Inny problem miał arystokrata, którego rana bolała jak jasna cholera, szczególnie gdy poruszał prawą ręką. Do tego bok jego białego munduru z białego zaczął robić się czerwony przez wzgląd na krew, która dość obficie wydobywała się z jego ciała.

Tymczasem Kanzaki napinała wątłe muskuły, napinała, napinała i w końcu Geki pękło, a ta została wyswobodzona z zaklęcia. Poczuła, jednak tak ujmujące zmęczenie, że gdy już musiała stać o własnych siłach zatoczyła się, a także ją zamroczyło. Po chwili doszła już do siebie gdy nagle zdało się jej, że usłyszała coś z krańca lasu. Odwróciła się w tę stronę i gdy już sądziła, że się jej to przesłyszało ze strony drzew runęła na nią wichura, a wraz z nią gałęzie, szyszki i inne barachło. Tomoyo miała, jednak farta, bowiem nic wielkiego jej nie trafiło, a tylko drobnostki, które poprzecinały jej skórę w paru miejscach. Tuż za wiatrem z lasu wyskoczył Shirotori zbrojny w sporą gałąź uniósł ją nad głowę i chciał walnąć nią dziewczynę prosto w łeb. Shinigami, jednak zdążyła zasłonić się mieczem, który utkwił w drewnie. Shirotori był dużo silniejszy w efekcie maczuga zsunęła się na głowę Kanzaki, ale jako że maczuga nie była niczym nabita nie spowodowało to większego bólu. Problem tej wynikał głównie z tego, że Student przygwoździł ją na dobre i jeśli ta czegoś nie wymyśli to będzie na jego łasce.

Masakazu -6 pr
Aoto -8 pr
Shirotori -22 pr
Zero -5 pż

Kolejka osobno:

Masakazu -> Aoto
Shirotori -> Zero

Sytuacja przybrała niefortunny obrót dla Masakazu. Nie tylko jego przeciwnik wreszcie uwolnił się z Bakudo, zawodnik, którego najbardziej się obawiał wrócił do gry, jako cel obierając sobie jego wyraźnie zbytnio osłabioną sojuszniczkę. Ostatni raz kiedy młody Hayashi odwrócił się plecami do przeciwnika by komuś pomóc, skończyło się to dla niego boleśnie. Teraz, gdy znajduje się w niewiele lepszym stanie od złotowłosej, a jego przeciwnik jest wyposażony w ostre narzędzie, może się dla niego skończyć jescze gorzej. Nie może też zapomnieć, że nawet jeśli zdąży do Shiro zanim szlachcic wbije mu miecz w plecy, Kanzaki prawdopodobnie będzie już wyeliminowana. Nastolatkowi pozostaje dołożyć wszelkich starań, by pokonać Kuchikiego zanim pozostanie sam przeciwko dwóm znacznie od niego silniejszym rywalom. Młodzieniec rusza półokręgiem tak żeby zajść Kisuke od prawej i zadać mu cięcie w lewo przez przedramię. Ze swoją mizerną siłą ręki mu nie odetnie, ale może uda mu się chociaż odepchnąć ją, a może nawet zadać mu kolejną, nawet jeśli niezbyt poważną ranę. Jeśli opatrzność opowie się po jego stronie jeszcze raz, dźga go w bok.

*Szlag by to jasny trafił. Muszę się sprężać, jeżeli nic nie zrobię z tą raną, to długo tak nie pociągnę. Jeszcze ten cholernie nieprzyjemny ból, kiedy ruszam prawą ręką.* Postanawia ulżyć sobie w cierpieniu i cześcią swojego reiatsu uśmierzyć trochę ból, a resztę przeznacza na wzmocnienie mięśni ramion i nóg. Tym razem nie będzie tylko reagować na zachowanie rywala, zamierza przejąć inicjatywę w tej walce. Wyciąga lewe ramie przed siebie i celuje palcem wskazującym, w przeciwnika biorąc poprawkę na prędkość, z która się porusza. Koncentruje reiatsu i ciska niewidzialną energię w stronę rywala.
-Shou!- [4PR]
Ma nadzieje, że zmęczony brunet się wywróci, i to stworzy mu okazje, żeby zadać dwa pchnięcia, jedno wycelowane w lewą pierś a drugie w brzuch leżącego przeciwnika. Jeżeli zaklęcie nie przewróci rywala, to szykuje się do obrony i blokuje nadchodzący atak mieczem w prawej ręce, a bronią w lewej ręce wyprowadza pchniecie wycelowane w sam środek korpusu.


+4 wytrzymałość
+2 szybkość
+2 siła

Tak naprawdę to Shiro celował w drzewa stojące najbliżej trójporozumienia. Niestety zaklęcie dosięgło wyłącznie dziewczynę. Czyżby źle skupił energię? Bardzo możliwe… Trzeba przyznać, że szczerze zaskoczyła go bitka pomiędzy Kuchiki oraz Masakazu. Trudno. Panowie zajęli się sobą. Dlatego białowłosy zupełnie naturalnie postanowił nadszarpnąć nieco zdrowia Kanzaki. Właściwie skontrowanie rywalki poszło łatwiej niż przypuszczał. Ostatecznie młodzian przekrzywił kij tak, aby móc trzymać go bez większych problemów jedną ręką. Natomiast drugą chwyta złotowłosą za szyję i lekko poddusza [+5 szybkości]. Po prostu chciał, żeby straciła przytomność albo nieco zasłabła. Wtedy mógłby odebrać katanę Kanzaki. Jeśli dziewczyna próbuje się szarpać, to strzela jej pięścią w brzuch. Ewentualnie sprzedaje kuksańca łokciem pomiędzy żebra. Mógłby także skorzystać z oślepienia przeciwniczki poprzez prosty cios dwoma palcami. Oczywiście Shiro zachował wzmożoną czujność. Nigdy nie wiadomo co strzeli do głowy takiemu Masakazu… Może zechce ratować damę z opresji. W końcu Shiro wolałby dobić taką Kanzaki kataną, a konkretniej ciosem blisko serca.

Zaskoczona Kanzaki z początku nie wiedziała co się stało. Cudem zasłoniła się przed atakiem, lecz i tak nie obyło się bez obrażeń. Co więcej właśnie była przyduszana. Cóż... Nie można mieć wszystkiego, a w tym wypadku ciężko o cokolwiek. Pozostało jej już grać tylko nieczysto. Zebrała wszelkie płyny ustrojowe, jakie znalazła w ustach, wzmacniając je nieco Reiatsu [-2 PR], po czym wypluła pocisk w twarz  Shirotoriego. Nie ma on oczywiście przedziurawić mu głowy, ale mógłby go chociaż pacnąć i delikatnie zwolnić przyduszenie. Jeśli to nie podziała, to próbuje innego sposobu, który zadziałałby na każdego tutaj, poza nią - kopnięcie w krocze. Miała nadzieję, że białowłosy, lekko zdezorientowany pociskiem nie zauważy ataku i klęknie, konwertując jakikolwiek głos na sopran. Trochę nieczysto... ale cel uświęca środki.

Walka poszła do przodu, bo i zawodnicy byli zmęczeni, więc musieli wyciągać z rękawa wszystkie asy. Masakazu miał problemy z ilością Reiatsu, postanowił więc wykorzystać ranny bok oponenta atakując od tamtej strony. Kisuke korzystał ze swego największego atutu, dużej ilości energii, tym razem wracając do Kidou, które wcześniej go tak zawiodło. Hayashi nie poruszał się zbyt chyżo w efekcie arystokrata mógł zebrać Reiatsu, którego jednak dużo nie było, więc i siła Shou nie była wielka. Rukończyk nie został ciśnięty daleko na plecy, ale to wystarczyło, aby biegnący wywrócił się nakrywając nogami i lądując na tyłku. To, jednak nie było największym problemem dla Masakazu oto jego wróg biegł na niego z dwoma mieczami wykonując dwa pchnięcia naraz. Taki atak nie był być wykonany z dużym impetem, ale nie zabrakło szybkości, bowiem po dopływie Reiatsu do wytrzymałości Kuchikiemu poruszało się łatwiej. Instynkt bruneta zdziałał, jednak poprawnie i od razu się przeturlał w bok, w efekcie czego jeden z mieczy ledwie go drasnął, a drugi zwyczajnie chybił, oba wbiły się w ziemie, ale dość płytko. Gorzej dla Hayashiego, że wciąż leżał na plecach, a Kisuke wciąż nad nim stał będąc w dużo, dużo lepszej sytuacji do walki.

Tymczasem u drugiej z dwójki walczących działo się również ciekawie. Dłoń Shirotoriego błyskawicznie powędrowała do szyi dziewczyny, a palce zacisnęły się mocno na gardle wyciskając z niej powietrze. Kanzaki podjęła desperacką próbę ratunku skupiając Reiatsu w ślinie. To, jednak nie był dobry pomysł, Shinigami miała tak mało rezerw energii w baku, że poświecenie kolejnej znowu ją zamroczyło i wprawiło w zawroty głowy, co gorsza nie przyniosło to żadnego rezultatu, bowiem ostatecznie Tomoyo udało się napluć na twarz przeciwnika, a ślina nie miała absolutnie żadnych specjalnych właściwości. Po tym światło w oczach blondyny zgasło, ta zemdlała opadając bezwładnie na ziemie. Oplutego Shirotoriego dzieliło od zażarcie walczących chłopaków około pięć metrów, więc była szansa na wplątanie się w ich pojedynek.

Masakazu -5 pż
Aoto -8 pż
Shirotori -5 pr
Zero no niestety odpada

Kolejka: Aoto -> Masakazu -> Shirotori

Kisuke nie zamierza się przestać tylko dlatego, że jego ataki nie odniosły oczekiwanego rezultatu. Przynajmniej kido spełniło swoje zadanie. Teraz miał rywala jak na talerzu, musiał jedynie szybko go przyszpilić do podłoża. Purpurowa aura z reiatsu wciąż szalała nie zamierzał się podać, dopóki ma siłę i serce do walki. Lewy miecz chwyta odwrotnie a drugi bez zmian i wyciąga je ziemi. Jedną ze stóp przydeptuje mocno prawą dłoń rywala. Uniemożliwił mu machanie miecze, jak i przeturlanie się dalej. Miecz złapany odwrotnie zamierza zatopić w klatce piersiowej przeciwnika atakiem z góry. Jeżeli zobaczy bądź usłyszy, że białowłosy zamierza wtrącić się do walki, odskakuje na bezpieczną odległość od razu po zadaniu ciosu i stawia miecze w gotowości, aby móc się bronić.



+4 wytrzymałość
+4 szybkość

Przewidywalnie, nie wzmocniony niczym atak zawiódł i Masakazu znalazł się na łasce Kisuke. W dodatku jego sojuszniczka została wyeliminowana. Jasnym było iż los młodego Hayashiego jest przesądzony. Nawet jeśli jakoś poradzi sobie z Kuchikim, będzie zbyt osłabiony by stawić czoła Shiro. Ale jeśli ma już przegrać pociągnie za sobą szlachcica. Idąc na całość, młody Hayashi ponownie wzmacnia się reiatsu[+8 Siła]. Gdy jego przeciwnik podnosi nogę by przygwoździć mu dłonie do ziemi, chłopiec wciąż leżąc usiłuje wywrócić go zadając mu cięcie przez nogę na której stoi. Jeśli mu się uda usiłuje dodatkowo przebić mieczem jego stopę.

Najwyraźniej Kanzaki chciała przejść samą siebie. Tylko dlaczego nie próbowała jakoś wyrwać miecza? Ewentualnie zawsze mogła kopnąć go między nogi w czuły punkt... Zamiast tego dziewczę spektakularnie go opluło. Całe szczęście Shiro uchodził za raczej spokojnego człowieka. Ostatecznie rywalka wzbudziła w nim jedynie współczucie i nutkę wzgardy. Według niego Kanzaki bardzo szybko się poddała, ale tym lepiej dla niego... Wreszcie płeć piękna zemdlała i można było planować następne kroki. Po pierwsze chłopak zabrał jej katanę. Generalnie musi się czymś bronić przed dwoma napastnikami. Szczególnie, że oni stanowią realne zagrożenie. Po zdobyciu oręża białowłosy usuwa tkwiący tam drewno, a następnie humanitarnie dobija Kanzaki ciosem w okolice serca. Trudno, darmo... Nie można sobie pozwolić na trywialne błędy. Poza tym kto ją tam wie... Mogłaby odzyskać przytomność w najmniej oczekiwanym momencie i co? Pokrzyżowałaby plany wszystkim. Dopiero po wykonaniu "czarnej roboty" Shiro przemieszcza się w okolice walczących. Komu pomóc? Trudne pytanie... Masakazu chciał go wyeliminować od początku, a Kuchki stanowił prawdziwą zagadkę. Mimo wszystko wypadałoby zaatakować jednego z nich. Shiro postanowił wykonać proste pchnięcie... Najlepiej zahaczyć może nogę młodego Kuchiki. Coś, żeby utrudnić mu przemieszczanie..

Działo się! Masakazu znalazł się w katastrofalnej sytuacji, ale w żadnym wypadku nie składał broni. Kisuke chciał przycisnąć stopą zbrojne ramię Rukończyka do ziemi, ale gdy ten dobywał miecze z ziemi, jego wróg już działał w efekcie nie tylko zdołał umknąć ręką przed nogą arystokraty, ale jeszcze zdołał wykonać cięcie. Ostrze katany chłopaka przesunęło się po łydce prawej nogi Kuchikiego zalewając go kolejną falą bólu. Tymczasem, jednak rana była dalece mniej poważna od tej, którą Hayashi zrobił na boku blondyna. Masakazu, bowiem nie słynął z tytanicznej siły, a i pozycja była bardzo niewygodna do wykonania ciosu, a zatem nie był on zbyt konkretny. Nie zmienia to faktu, że to skaleczenie utrudni Kisuke szybkie poruszanie się. Atak ten wywołał, również drugi efekt, mianowicie arystokracie udało się utrzymać na nogach mimo cięcia na jedną z nich, lecz zachwiał się w efekcie czego chybił swoim pchnięciem. Na nieszczęście Hayashiego to, że szlachcic chybił nie znaczy, że nie trafił. Mianowicie Kuchiki nie trafił w klatkę piersiową zamiast tego przeszywając na wylot obszar tuż poniżej lewego barku Rukończyka, nawet takiego twardego skurczybyka jak on zabolało to konkretnie. Do tego najprawdopodobniej mięsień na piersi został w ten sposób poważnie uszkodzony. W efekcie adept o blond włosach, wciąż stał nad brunetem, tylko że tym razem jego miecz został wbity w bark, a przy tym noga bolała go jak jasna cholera. Dwójka walczących miała, jednak dodatkowy problem. Mianowicie Shirotori w końcu wydostał miecz z kawałka drewna, wreszcie zamordował biedną Kanzaki z zimną krwią i zamierzał wrócić do walki. Przez te dość przydługie przygotowania, wciąż znajdował się z trzy metry od wojujących, ale zbliżał się z niezłą prędkością, więc musieli wziąć pod uwagę, że trzeci z graczy siada do bitewnego stołu.

Aoto -8 pr -10 pż
Masakazu -8 pr -40 pż
Zero -50 pż

Kolejka Aoto -> Shirotori -> Masakazu

Blondyn zacisnął, zęby z bólu i zaczął szybciej oddychać. Kolejna rana, która zadał mu brunet na pewno nie była tak poważna, jak wcześniej, ale na pewno odczuje jej nieprzyjemny efekt. Chłopak pocieszył się tym, że tym razem trafił rywala pchnięciem. Kątem oka zauważył białowłosego, który pędził w ich stronę niczym wiatr. Odpuścił plan wykończenia bruneta, wiedział, że tylko ułatwiłby wygraną zmiennokształtnemu. Wyciągnął miecz z barku leżącego przeciwnika i szybko zwiększył odległość, między nim a brunetem robią kilka kroków w tył. W wyciąga lewą dłoń stronę biegnącego przeciwnika i skupia w niej energie. Wystawia palec wskazujący, kierując go w stronę Shirotoriego tym razem nie popełnia tego samego błędu i bierze poprawkę na prędkość przeciwnika, celuje w lewy bok.
-Byakurai!- [12PR]

No cóż... Shiro nie zachował się zbyt honorowo. Jednak lepiej dmuchać na zimne niż czegokolwiek żałować. Poza tym koledzy nie próżnowali. Wymieniali ciosy niczym profesjonaliści. Szkoda tylko, że czasami mało celne. Niestety aktualnie wygrywał szlachcic, a biedny Masakazu poczuł prawdziwy smak ostrza. Czy syn handlarzy pomoże białowłosemu? Prawdopodobnie nie... Shiro mógł liczyć wyłącznie na siebie. Dodatkowo Kuchiki zaczął unosić rękę najwyraźniej do rzucenia zaklęcia. Instynkt chłopaka kazał natychmiast reagować. Właściwie dzieliły ich praktycznie sekundy. Generalnie Onpuu musiał spróbować czegokolwiek, więc liczył na łut szczęścia przy ewentualnej obronie.
-Shuuha- Białowłosy wypowiedział jedno, ale bardzo ważne słowo. Może tarcza rei coś pomoże. Niestety niezbyt mógł pozwolić sobie na dodatkowe wzmacnianie bariery. Poza tym nie miał gwarancji, że zdąży przed Kuchikim. Ostatecznie zaprzestał biegu, aby to rywal musiał nadwyrężać siły. Następnie próbował przyszykować odpowiedni blok przed ciosem blondyna. Następnie wyprowadził własny cios, czyli cięcie horyzontalne. Oczywiście od prawej do lewej na wysokości brzucha. W końcu oburęczność do czegoś zobowiązywała.

Kątem oka młody Hayashi zauważył, że Shirotori dopilnował, by Kanzaki nie stanowiła dla niego zagrożenia. Chłopiec zdawał sobie sprawę, że wcześniej czy później będzie musiał walczyć także z nią. Tym nie mniej na chwilę obecną była jego sojusznikiem i chłopak czuł się przygnębiony że nie zapobiegł jej śmierci. Ku zaskoczeniu nastolatka, Kisuke zamiast od razu go dobić, stanął pomiędzy nim a silniejszym przeciwnikiem. Wygląda na to, że Masakazu nie ma już zbyt dużo czasu... Chłopiec przypomniał sobie przebieg całej walki. "Mogłem z tego wyjść z tarczą... Gdyby ten błękitnokrwisty pa**nt nie poszedł na łatwiznę!"- Pomyślał, ignorując kto temu pa**ntowi ślepo zaufał. Jako pożegnanie młodzieniec rzuca ostatnie zaklęcie: -Zaklęcie wiążące numer jeden - Sai![9 Reiatsu]

Rozpoczęła się walka w trójkącie, w której każdy z wojowników zdecydował się na użycie Kidou. Jedni zrobili to lepiej, inni gorzej, ale każdemu coś tam się udało. Pierwszy do głosu doszedł Kuchiki, który zwiększył odległość i zdecydował się na Hadou numer cztery. Co prawda miecz w lewej ręki ciążył mu przy celowaniu, ale udało się wystrzelić w całkiem optymistycznie zapowiadający się sposób. Po tym zdarzył się dwie rzeczy niemalże naraz. Shirotori biegnąc wypuścił katanę z rąk, aby wykonać swoje zaklęcie (gest nie pozwala na trzymanie jakiegokolwiek przedmiotu w dłoniach), które z jakiegoś powodu sądził, że wytworzy tarczę z Reiatsu. Tak się rzecz jasna nie zdarzyło, bowiem Shuuha jak to Shuuha stworzyła fale uderzeniową, która w tym wypadku była wyjątkowa słaba ze względu na brak inkantacji oraz niewielką ilość włożonej w zaklęcie energii. W tym samym momencie Masakazu aktywował swoje Sai, które ponownie ściągnęło ręce Kisuke w tył i związało kajdanami, stało się to dosłownie sekundę po wystrzeleniu przez arystokratę Byakuraia. Do wąskiego strumienia energii warto wrócić, bowiem ten dotarł celu i ubódł w lewy bok młodego Onpuu wbijając się głęboko. Blondyn wprowadził w zaklęcie sporo Reiatsu i wycelował nieźle, a defensywy Shirotoriego właściwie nie było, więc Hadou zadziałało bardzo dobrze zadając wilczemu adeptowi bolesną oraz poważną ranę. Co prawda gdyby arystokrata wycelował w bardziej newralgiczne miejsce to efekt byłby jeszcze lepszy, ale lepszy wróbel w garści, niż gołąb na dachu. Co do natomiast Shuuhy ta przewróciła na brzuch Masakazu oraz sprawiła, że Kuchiki stracił na chwilę równowagę, ale po paru niepewnych krokach w tył ją odzyskał. W efekcie Shirotori znajdował się niemal przy samym Hayashim z krwią wydostającą się z lewego boku brudzącą mu ubranie. W najgorszym stanie był brunet, którego ciężki rany jak na ironie nie były największym problemem. Z syna kupców twarda była sztuka i dawał sobie z bólem jakoś radę, ale problemem było Reiatsu, z którego ostatnim Bakudou właściwie się wyprztykał. Sapał jak szalony nie mogąc uspokoić oddechu tak bardzo był zmęczony. Czuł się senny, a czasem nawet go zamroczyło. Trzy metry od nich stał Kisuke, który przestają doprowadzać Reiatsu zwiększając swą wytrzymałość ponownie poczuł ogromny ból jaki wydobywał się z jego rany na boku. Energii użył, również dużo, co odczuwał, jednak jego bak miał wciąż jakie tam rezerwy. Największym problemem szlachcica wydawały się ręce, które ponownie zostały związane przez Masakazu przy użyciu Sai.

Aoto -12 pr
Masakazu -9 pr
Shirotori -15 pż-2 pr

Kolejka Aoto -> Masakazu -> Shirotori

Szlachcic jednak się przeliczył ból, który jest spowodowany ranami był za silny, aby trzeźwo myśleć, a tym bardziej walczyć i na dodatek ponownie jego ramiona zostały spętane. Wiedział, że długo tak nie pociągnie. Sięgnął do swoich rezerw i ponownie uwolnił swoje reiatsu. Tym razem postanowił szybko się uwolnić i wykorzystać moment, kiedy białowłosy jest bezbronny, a brunet leży na brzuchu. Napina swoje mięśnie i po raz kolejny rozrywa kajdany, które mu sprezentował Hayashi. Od razu rzucił się w stronę Shirotoriego, skrzyżował ramiona tak, aby ręce znajdowały się po przeciwnych stronach, zamierza przeciąć rywala w podobny sposób jak nożyce przecinają materiał, dwoma mijającymi się horyzontalnymi cieciami. Kisuke zamierza przepołowić rywala, a przynajmniej bardzo poważnie go zranić.


+3 Siła
+5 wytrzymałość

Wbrew przewidywaniom nastolatka iż niedługo po rzuceniu czaru zostanie wyeliminowany, obaj jego przeciwnicy wydawali się być bardziej skupieni na sobie niż na nim. Było to szczególnie dziwne ze strony Kuchikiego, biorąc pod uwagę, że zrezygnował z walki z silniejszym przeciwnikiem, żeby najpierw wykończyć słabszych. Teraz z kolei ignorował przeciwnika którego z łatwością mógłby wykończyć. Czyżby tak bardzo obawiał się białowłosego? Cóż, im dłużej będzie skupiony na Shirotorim, tym więcej szans Masakazu ma na wyrównanie rachunków z Kisuke. Niestety, biorąc pod uwagę, że jego rezerwy reiatsu najprawdopodobniej się wyczerpały, jego następny atak najprawdopodobniej w istocie będzie ostatnim. Po raz ostatni ładując się reiatsu [+2 Siła], oczekuje aż szlachic go minie. Gdy to zrobi nastolatek podnosi się z ziemi i biegnie w jego kierunku, usiłując przeszyć go na wylot pod żebrami pchnięciem z wyskoku.

Ponownie sytuacja diametralnie uległa zmianie. Kuchiki najwyraźniej uznał, że Masakazu jest mało godny jego uwagi. Toteż skupił całą energię na białowłosym. Zaklęcie trafiło celu, a rana bolała jak jasna cholera. No cóż... Przynajmniej Shiro zachował wszystkie kończyny i mógł nadal wyprowadzać jakiekolwiek ataki. Oceniając pobieżnie stan pozostałej dwójki młodzian wyciągnął wnioski, że szlachcic jest w podobnym stanie. Przynajmniej zapowiadała się dość sprawiedliwa walka. Tymczasem Masakazu zaskoczył chłopaka niespodziewaną pomocą. No cóż... Może Sai wydawało się słabe, jednak dawało białowłosemu cenne minuty. Właściwie Shiro był wdzięczny za ten drobny gest. Dzięki temu zdecydował zwiększyć dzięki rei swoją szybkość [PR +6]. Potrzebował tego do własnego manewru. Na początek zaczął biec po łuku, aby wybić rywala z rytmu, odciągnąć nieco od syna kupców, a przede wszystkim odzyskać upuszczony miecz! Jeśli mu się uda, to następnie spróbował skontrować atak szlachcica blokiem, a później odepchnięciem albo ciosem prosto w bolącą ranę. Ostatecznie Shiro wyprowadził cios z góry na dół, jednocześnie celując w przedramię chłopaka. Dobrze byłoby, gdyby Kuchiki przestał dzierżyć miecz... Natomiast w przypadku nieudanej próby odzyskania miecza Shiro przyjmuje wilczą postać i atakuje Kuchiki od dołu w czułe miejsce... Prostym ugryzieniem, jednocześnie mając na uwadze ostrza...

Finału bitki Iowoiowej ciąg dalszy. Nie ma co się łudzić, że tak naprawdę obecnie liczyło się dwóch graczy, Kisuke i Shirotori. W tym momencie zwycięstwo Masakazu byłoby wielkim zaskoczeniem i ogromnym zyskiem dla bukmacherów. Za równo szlachcic jak i wilk, musieli poczynić pewne przygotowania. Kuchiki zebrał Reiatsu i koniecznie należało, aby poradził sobie z Sai, którym obarczył go wcześniej brunet. Natomiast Onpuu chciał najpierw sięgnąć po miecz, którego się pozbył, aby rzucić Kidou. Obu wyszło to całkiem sprawnie. Zaklęcie rzucone przez Masakazu nie miało inkantacji, więc nie opierało się zbyt długo arystokracie, który na dodatek wzmocnił swoje mięśnie dodatkowym zastrzykiem energii. Problem dla młodzieńca był, jednak taki że zaczął poważnie odczuwać utratę swojego ogromnego zaplecza Reiatsu. Korzystał z niego bez hamowań przez co miał go już mniej, niż ćwierć. W zamian za to jego siła była lepsza, a wzmocniona wytrzymałość sprawiała, że rana na boku była znacznie bardziej znośna. Tymczasem wilczy student konkretnie doładował swoją szybkość w efekcie czego zasuwał z zawrotną prędkością, szybko chwycił miecz i pobiegł na swego przeciwnika. On, również odczuwał utratę energii, jednak nie tak dotkliwie, bowiem miał jeszcze przeszło jedną trzecią zasobów. Shirotori do tej pory najostrożniej szafował swoją mocą, a także niewiele oberwał w efekcie jedyne co mu całkiem przeszkadzało to rana sprzed chwili uwierająca jego bok, sprawiająca mu kolejne dawki bólu przy każdym kroku. W końcu starli się ze sobą z konkretnymi pomysłami na rozwiązanie tej walki. Kisuke zamierzał zaatakować od dwóch stron naraz, natomiast Onpuu postawił na obronę oraz błyskawiczną kontrę w słabe punkty oponenta. Dla wilczka pojawił się, jednak pewien problem, mianowicie obrona dwóch jednoczesnych ataków jedną bronią jest bardzo trudna, a gdy nie ma się na nią konkretnego pomysłu to właściwie niemożliwa. W efekcie czego jeden miecz udało się zablokować tak, że z stali poleciały iskry, ale drugiego już się nie udało. Shirotori mógł się cieszyć, że jego szybkość dzięki energii jakiej użył była tak imponująca, bo tylko to uratowało go przed wbiciem miecza w jego bok, aż po wątrobę. Nie oznaczało to rzecz jasna, że uniknął obrażeń. Zadziało się następująca. Kuchiki zebrał się do ataku, a wilk ustawił blokadę, którą wzbronił się przed jednym ostrzem, a gdy zorientował się, że drugie jest równie groźne, wręcz instynktownie uskoczył w tył. Mimo jego szybkości końcówka miecza zdążyła przesunąć się po całej długości jego torsu robiąc, długą, poziomą ranę ciętą tuż poniżej jego splotu słonecznego, która bolała jak sam sukinsyn, a przy tym krwawiła obficie. Walczący znowu znajdowali się trzy metry od siebie jedni bardziej zmęczeni, drudzy bardziej obolali. Tymczasem Masakazu... Nie miał za wiele szczęścia. Chłopak pchany żądzą zemsty pragnął ostatkiem sił zamordować Kisuke, który tak zaburzył jego plan na te walkę niszcząc trójporozumienie. Jego samopoczucie było fatalne, sam się mógł zastanawiać czy nie wolałby zemdleć z braku energii. Czuł jakby ciało zbudowane było z ołowiu, a oddech napędzany przez miech kowalski. Do tego czasem nawet zamroczyło mu przed oczyma. Hayashi zebrał, jednak swe nadwątlone siły nie zważając na rany jakie otrzymał i wstał powoli, najpierw na kolana, potem na nogi. Tu, jednak pojawił się peszek. Mianowicie zakręciło mu się w głowie silniej, niż do tej pory i od ponownego upadku uratował go miecz, którym instynktownie oparł się o ziemie, niczym laską. Na plus mógł zauważyć, że dzięki temu nie zdążył wprowadzić w swe ciało Reiatsu, a więc i go nie zmarnował, a do tego walczący wyglądało na to, że nie zwracali na niego uwagi, zaś Kuchiki znajdował się ledwie dwa metry od skromnej osoby Hayashiego, więc sprawa zemsty nie była taka wcale wykluczona.

Aoto -8 pr
Shirotori -6 pr, -30 pż

Kolejka: Aoto -> Shirotori -> Masakazu

Szlachcic wiedział, że musi iść za ciosem. 'Teraz albo nigdy.' Mimo bólu i zmęczenia postanowił dalej zaciekle walczyć, w końcu była to walka na śmierć i życie. Podbiega, do białowłosego łukiem po swojej prawej stornie. Chce wywalczyć korzystniejszą pozycję, aby brunet znajdował się za plecami wilka. Wtedy przystępuje do ponownego ataku, oboma mieczami wykonuje cięcie poziome nadchodzące na lewy bok Shirotoriego. Jedno cięcie jest na wysokości piersi a drugie tnie uda rywala. Zamierza poważnie go zranić i uniemożliwić dalsze uciekanie.


+5 wytrzymałość

Najwyraźniej szlachcicowi sprzyjało szczęście, bo zadał dość bolesny cios. Tym samym zepchnął Shiro do defensywy. Raczej trudno zadawać komukolwiek ataki, gdy dzierży podwójne ostrze. Poza tym najdrobniejsze błędy pociągały za sobą największe konsekwencje. No i należało pamiętać jeszcze o Masakazu. Generalnie białowłosy postanowił wzmocnić swoją szybkość [+5PR], aby zwiększyć dystans pomiędzy Kuchikim, a nim. Właściwie zaczął biec w przeciwnym kierunku do założeń złotowłosego. Dopiero przy dystansie trzech metrów gwałtowanie przystanął. Następnie skorzystał z zaklęcia, które mogło ocalić mu skórę…
-Siło boska, zatrzymaj i odrzuć! Zaklęcie wiążące numer osiem – Seki!- Chłopakowi zależało na wypowiedzeniu pełnej inkantacji. Oczywiście pamiętał również o odpowiednim geście. Przynajmniej zaciśnięte pięści nie koniecznie oznaczały puszczenie miecza. Druga sprawa, że tarcza działała jednorazowo. Dlatego „Wilk” postanowił przyjąć jeden cios od rywala. Oczywiście najlepiej gdyby odepchnął słabszą rękę szlachcica, a tym samym wytrącił również dodatkowy miecz. Drugi cios natomiast próbował zablokować dzięki chwilowej szybkości. Ostatecznie gdyby wreszcie coś poszło po jego myśli, to chętnie uszkodziłby rękę bądź oko rywala własnym mieczem. Cokolwiek utrudniającego trzymanie oręża. Jednak otrzymanie ciosu od Kuchikiego oznaczałoby sromotną porażkę. Dlatego Shiro po zablokowaniu obydwu ciosów (bądź przyjęciu na klatę ciosu szlachcica) natychmiast kuca i próbuje podciąć nogi rywala tak, żeby tamten stracił równowagę... Dopiero wtedy zadaje własny cios (ten wyżej wspomniany)...