Wschodnia brama

"Wschodnia Brama" łączy bezpośrednio Seretei z Rukongai. Jest jednym z czterech oficjalnych przejść. Według historii oraz plotek miejscowych nosi także nazwę: "Przejście Niebieskiego Strumienia". Bardzo możliwe, że chodzi o żywioł wody albo po prostu teren obfity w różnego rodzaju rzeki. Zgodnie z przyjętą tradycją, aby wkroczyć do Rukongai należy najpierw pokonać tutejszego strażnika. Niestety nikt nie zna jego umiejętności czy unikalnych cech. Wiadomo tylko, że pokonany "podróżnik" powinien spróbować swego szczęścia innym razem albo zmienić bramę.

Shouhei i porucznik XIII dywizji mieli przejśc przez wschodnią bramę i dosac się do Rukongai.
- Jakie zadanie mamy wykonac?

-w trzech dzielnicach wybuchły zamieszki i wyczuwane jest stamtąd dziwne reitasu ,acz bardzo dobrze maskowane, a zamieszki wybuchały zawsze w 79 okręgu co jest bardzo podejrzane a my musimy to sprawdzić i pokonać potencjalnych przeciwników... a porucznicy i kapitanowie zostali wysłani by sprawdzić skuteczność jednych z najlepszych studentów z akademii i ewentualnie przyjąć ich od razu po wykonaniu tego zadania-odpowiedziała szybko

- Hollow? - zapytał i z przyzwyczajenia poprawił Zanpaktou.
- Jestem jednym z najlepszych... Dla mnie super... - pomyślał, starając się zbytnio nie okazywac radości.
- Idziemy?

-a co robimy-powiedział niepoważnie
-a nie chcesz się o nic spytać porucznika?-zapytała się ciebie

- Nie, nie chcę... - odpowiedział.
Ciągle zastanawiał się od czego może emanowac owe, dziwne reiatsu.

-heh...jak nie to nie ,jednak ja zawsze byłam zasypywana pytaniami gdy byłam spotka przez jakiegoś shinigami i pozwoliłam mu zadać kilka pytań to była nimi zasypywana-powiedziała wspominając dawne czasy

- Jak tak się sprawy mają, to mam dwa pytania - powiedział. - Pierwsze, czy praca porucznika jest trudna i drugie, daleko jeszcze?

-wiesz praca porucznika nie jest ciężka czasami kogoś trzeba opierdolić papiery itp, ale nie żałuję że nim jestem...jesteśmy już w 70 okręgu czyli zaraz będziemy...przygotuj się ktoś nadchodzi-powiedziała do ciebie wyjmując zanpaktou.Nagle zobaczyłeś że biegnie na was grupka dusz

-kilka menosów i cała masa pustych i jakieś dusze o nadzwyczajnych mocach...(jesteś już pod bramom)zaczekaj tutaj zaniosę go tam gdzie trzeba i idziemy do ciebie-powiedziała i znikła za rogiem używając Shunpo

Czekam aż porucznik wróci.
- Co o niej myślisz? – pytam się swojej drugiej strony, w końcu muszę z nim nawiązać jakiś kontakt.

-a ona zajebista dupa-odpowiedziałeś sam sobie

- Tak w ogóle to jak mam ci mówić, bo chyba nie per moja druga osobowość? – pytam się go. – A poza tym to masz rację, wygląda całkiem nieźle.

-no nie mów że lecisz na nią chociaż co mi do tego jak będziesz coś robił źle to ja się wtedy wbiję...o wraca więc jestem cicho-odpowiedziała twoja druga strona czym zobaczyłeś jak wraca bez przeciwnika miecza i oka z dala usłyszałeś jej głos -dzięki że czekałeś- po czym podeszła do ciebie i dodała -to gdzie mieszkasz

- Nie daleko stąd – powiedziałem do porucznik.
Ruszyliśmy w kierunku mojej kwatery.
- Czy do wiem się wreszcie jak mam cię nazywać? – spytałem się w myślach mojej ciemnej strony.

-nazywaj mnie jak chcesz oficjalnie nie mam imienia-usłyszałeś w myślach

- Skoro tak, to sobie jakieś wymyśl - powiedziałem w myślach do mojego "przyjaciela".

Iehuohs co ty na to-usłyszałeś w myślach jednak nie mogłeś już kontynuować tematu bo byliście już pod twoim domem


(pisz tam)

~Kanzaki 1~
Kanzaki pokonała drogę bez większych problemów. Tak właściwie, to jedynie niektórzy mieszkańcy wskazywali ją sobie głowami. Jednak nikt nie odważył się zaczepiać młodej damy. Szczególnie, że nosiła czarne kimono. Pewnie wykonywała jakąś misję albo niosła ważną wiadomość. Mniejsza o szczegóły... Tymczasem intensywny bieg przyprawił pannę Tomoyo o lekkie zawroty głowy. Miała także problem z regularnym oddechem, ale tylko chwilowo. Przynajmniej dotarła pod "Wschodnią Bramę" w przeciągu dwudziestu minut. Jeśli spodziewała się staruszka, to czekała ją niemiła niespodzianka. Wartę akurat pełnił niedawny przeciwnik Ariesa. Prawdę powiedziawszy wyglądał tylko na trochę poobijanego.
-Szukasz kogoś? Czy coś się stało, że tak pędzisz przed siebie na złamanie karku... Myślałem, że zaliczyliście dzisiejsze zadanie bez większych problemów.- Strażnik zwrócił się bezpośrednio do Kanzaki. Trudno zapomnieć przeciwnika, którego jeszcze rano należało pokonać. Poza tym Kanzaki przyciągała uwagę swoim zachowaniem. Obecnie wszystko zależało od pannicy... Ile zdradzi informacji? Czy popędzi dalej? Trudno zgadnąć...


[+1 siła, +1 wytrzymałość za walkę]

Lekka zadyszka nie była dla Kanzaki nawet najmniejszym zaskoczeniem. Była bez śniadania i nie dawno jeszcze walczyła. Widok przeciwnika Ariesa sprawił, że nieco odetchnęła. Może nie spotkała staruszka, ale od niego również mogła się czegoś dowiedzieć - taką przynajmniej miała nadzieję.
-Dzień dobry, raz jeszcze. - powiedziała z wymuszonym uśmiechem. -Tak, zdaliśmy test bez problemów. Szukam starszego pana, z którym walczyłam. - dodała.
"Nie wiem czy powinnam mówić wprost, jaką mam sprawę. Postaram się uzyskać jak najwięcej informacji, dając jak najmniej... choć to trochę nie fair." - pomyślała.
-Chciałabym się czegoś dowiedzieć i myślę, że on może znać odpowiedź. - powiedziała. -Wie pan może, gdzie mogłabym go znaleźć? Również należy do trzeciego oddziału?
"Mam wiele pytań, na które chciałabym odpowiedzi..." - dodała, ale już tylko do siebie. Głos był z nią od dawna, niejednokrotnie ratując ją z opresji. Chciała za wszelką ocenę odzyskać z nim kontakt. Mogłaby nawet bez problemu stwierdzić, że go bardzo polubiła.

Niestety tajemniczy głos kobiety nie zamierzał powrócić nawet w takiej chwili. Kanzaki musiała działać sama i miała do dyspozycji wyłącznie własne umiejętności. Szczególnie, że mężczyzna uważnie ją obserwował. Oczywiście powitanie zignorował na co pozwalała mu jego ogólna pozycja. W końcu dziewczyna odbywała dopiero staż. Międzyczasie panna Tomoyo przeszła do konkretów. Rozmówca uśmiechnął się półgębkiem, a następnie pokiwał głową. Jakby sam sobie coś potwierdzał...
-Strażnicy bram są wybierani spośród różnych oddziałów. Wszystko zależy od tego, co sobą reprezentują. Osobiście odpowiadam za Dywizję III. Jestem Tsuki Yona. Natomiast kolegę po fachu znajdziesz przy Południowej Bramie. Może jednak wcześniej zgodzisz się na lekki posiłek. Nie miałem nic w pysku od rana... Poza tym dobre wychowanie nakazuje przynajmniej spytać.- Tsuki wzruszył ramionami, jednocześnie pozostawiając wolność wyboru dziewczynie. Zawsze mogła odmówić i ruszyć dalej. Jednak gdyby skorzystała, to dostałaby ciepły, darmowy posiłek. Mogłaby także podpytać o kilka rzeczy. Niby dzień wolny do czegoś zobowiązywał. Poza tym "staruszek" raczej nigdzie nie ucieknie...
-On nazywa się Nox. Tak gdybyś chciała wiedzieć... Jednak nie jestem pewien czy zrozumiesz o czym on gada... Należy do raczej specyficznych osób.- Chłopak przeszedł na bardziej swobodny ton. Najwyraźniej chciał ostrzec Kanzaki przed ewentualnym rozczarowaniem. Czy mówił prawdę? Trudno stwierdzić...

Skupiona na słowach strażnika, Kanzaki chłonęła informacje, szufladkując je sobie w głowie.
"Południowa Brama? Przecież dopiero stamtąd przyszłam!" - pomyślała nieco rozczarowana. Fakt, że przynajmniej się czegoś dowiedziała, jednak to oznacza, że będzie wracała do punktu wyjścia. To chyba nazywają gorzkim zwycięstwem, choć może to troszkę wyolbrzymiała. To przecież tylko dwadzieścia minut intensywnego biegu... cóż to dla takiej Shinigami? Wygląda na to, że więcej niż myślała. Poza tym...
-Ja również jestem dziś bez śniadania. - powiedziała. -Chętnie się zgodzę na lekki posiłek. - dodała, z promiennym uśmiechem.
"Chyba bym zemdlała, gdybym teraz tam pobiegła na czczo." Fakt, że staruszek wie o jej głosie w głowie jest zaskakujący i wciąż nie zamierzał znikać z jej myśli. Nie mogła jednak 'prowadzić śledztwa' kosztem własnego zdrowia, więc ta propozycja była jej na rękę... lub na żołądek.
-Specyficznych osób? Coś jak pustelniczy mędrzec, z różnych opowiastek? - może to trochę dziecinne z jej strony, ale w zasadzie ten cały Nox kojarzył jej się z kimś właśnie takim. Opowieści o pustelnikach, którzy znali życie na wylot i na każdą okazję mieli jakąś mądrą, filozoficzną sentencję. W zasadzie to pasowałoby to... 'Wygrałaś bitwę, ale przegrałaś wojnę. Ona odeszła. Gdybyś znała jej imię to może byś ją mogła odszukać.' - tak przecież powiedział. Nieco tajemnicze i metaforyczne słowa, które były tak naprawdę iskrą, zapalającą cały długi lont, który można by nazwać 'śledztwem', zaś na samym końcu, zamiast materiałów wybuchowych była odpowiedź na pytanie kim ten głos naprawdę jest. Kanzaki czuła, że to od niej zależy jak długi ten lont będzie...

Mężczyzna słuchał Kanzaki z należytą powagą. Przecież sam w końcu zaproponował jej gościnę, więc wypadałoby pokazać koleżance dobre maniery. Wreszcie zaczął się szczerze śmiać po usłyszeniu pytania. Najwyraźniej dziewczyna znalazła bardzo dobitne określenie staruszka. Przynajmniej początkowe napięcie gdzieś zniknęło. Mężczyzna skierował swe kroki do pobliskiej chatki. Oczywiście przepuścił Kanzaki w drzwiach, bo damy zazwyczaj powinny wchodzić pierwsze...
-Pewnie nie przypomina to kwater, ale lepiej mieć ciasne mieszkanie byle własne. Siadaj przy stole, a ja coś zaraz przygotuję. Masz w ogóle świetny humor. Nox rzeczywiście pasuje na pustelnika. Jeśli chcesz, to zawsze mogę ci coś doradzić zamiast niego...- Tsuki wskazał ręką okrągły, dębowy stół. Oczywiście samo pomieszczenie nie było wielkich rozmiarów. Po prostu kuchnia połączona z jadalnią. Oprócz tego wygospodarowane miejsce na coś ala salon. Cztery drewniane krzesła bardzo odbiegały od tradycji. Raczej miały zapewniać proste, wygodne rozwiązanie. Nad paleniskiem wisiał kocioł, w którym bulgotała zupa albo potrawka. Mężczyzna wyciągnął z szafki dwie miski. Następnie nalał ciepłej cieczy i postawił na stół. Oczywiście nie zapomniał o łyżkach czy pieczywie. Cóż... Przynajmniej Kanzaki mogła wreszcie skosztować czegoś ciepłego...
-Czemu akurat wybrałaś Dywizję 3? Kierowało tobą coś specjalnego?- Mężczyzna zasiadł naprzeciwko i zaczął pochłaniać swoją strawę. Najwyraźniej próbował czymś wypełnić ciszę...

Naprawdę miło było ze strony Tsukiego, że zaproponował jej posiłek. W zasadzie to uratował ją, przed nią samą. Bóg jeden mógłby wiedzieć ile jeszcze by przebiegła bez śniadania. Gdy byli w chatce, posłusznie usiadła do stołu. Celowo przemilczała propozycję porady, zamiast staruszka. Nie była pewna czy rozsądnym byłoby dzielenie się pewnymi faktami z Tsukim. Nox natomiast coś wiedział i właśnie dlatego go szukała. Gdy zupa dotarła na stół, rzuciła szybkie "Dziękuję" i zanurzyła łyżkę w potrawie.
-Dlaczego wybrałam Trzeci Oddział? - odparła po kilku łykach na pytanie. -Cóż nie miałam jakiegoś oryginalnego powodu... Przyszłam tu razem z przyjacielem z Akademii - Kazuyą Hasegawą. - powiedziała, sięgając po pieczywo.
"Co mi przypomina - dobrze by było z nim również się skontaktować... Ciekawe co tam u niego." - dodała do siebie w myślach. "Ale teraz sprawy ważniejsze..." - pomyślała jeszcze.
-A pan, dlaczego wybrał Trzeci Oddział? Miał pan w przeciwieństwie do mnie jakiś specjalny powód? - postanowiła ciągnąć temat, uśmiechając się przy swoim ostatnim zdaniu.
"Kurczę, muszę się nieco dowiedzieć o tym staruszku... Chciałabym więcej wiedzieć, zanim wrócę pod południową bramę...".

Trzeba szczerze przyznać, że posiłek nieco podreperował samopoczucie Kanzaki. Po pierwsze ciepła zupa rozgrzała ją od środka i zagłuszyła pierwotny głód. Druga sprawa dotyczyła odzyskania siły. Teraz złotowłosa mogła biegnąć do upadłego. Chyba tylko ogólne zmęczenie bądź niefortunny wypadek mogły ją powstrzymać. Międzyczasie pannica postanowiła nadal nie zdradzać tajemnicy. No cóż... Przynajmniej mężczyzna kontynuował rozmowę. Choć zdziwiła go odpowiedź Tomoyo.
-To niezbyt dobrze. Powinnaś wiedzieć co chcesz w życiu osiągnąć. Musisz kiedyś samodzielnie rozwinąć skrzydła. Przyjaciele przygodą i odchodzą, a czas płynie dalej... Ja wybrałem Oddział 3, bo chciałem pomagać ludziom. Co prawda jako strażnik bramy mam wyłącznie jedno zadanie. Jednakże wypuszczam się momentami na miasto. Wielka szkoda, że im dalej tym większa bieda oraz ubóstwo...- Tsuki zdradził swoją tajemnicę zupełnie tak, jakby rozmawiał o pochodzie. Następnie wzruszył ramionami. Najwyraźniej uważał Kanzaki za uczciwą dziewczynę, która nie doniesie wyższym władzom o wykroczeniach kolegi. Szczególnie, że niby pomagał potrzebującym. Wreszcie posiłek dobiegł końca. Generalnie to Kanzaki skończyła swoją porcję, bo Tsuki poszedł po dokładkę. Oczywiście pannica również mogła poprosić o dodatkową porcję. Ewentualnie wypadało dokończyć rozmowę albo grzecznie się pożegnać i ruszyć z powrotem. Wszystko zależało od złotowłosej...

-Dziękuję za posiłek. - powiedziała Kanzaki skończywszy posiłek. Rozmowa troszeczkę ją zainteresowała... Pomyślała również, że mogłaby w ten sposób uzyskać trochę informacji na temat Noxa, gdyby tylko odpowiednio pokierować rozmową. To może jednak okazać się nie takie proste, bo po chwili nawinął się zupełnie inny temat:
-To miłe z pańskiej strony. W dzieciństwie spotkałam też bardzo miłego Shinigami... w zasadzie to dzięki niemu dołączyłam do Akademii - przekonał do tego moich rodziców. - powiedziała, przypominając sobie postać Juugo Ahatarou.
"Miał też dziwne poczucie humoru..." - pomyślała, przypominając sobie żart o poskręcaniu karków jej rodziców.
-Normalnie by się nie zgodzili, ale pan Ahatarou ich jakoś przekonał. Do dziś nie wiem jak, bo byli uparci jak osły. - dodała, po sekundzie przerwy. -Może pan go zna? Ma specyficzne, zwalające z nóg poczucie humoru. - rzuciła. W zasadzie pomyślała również, że gdyby nie udało się odnaleźć Noxa, bądź nic by się od niego nie dowiedziała, to Juugo mógłby jej pomóc. Problem w tym, że o nim to w ogóle nie ma żadnych informacji... ani o tym w jakim oddziale jest, czy dalej służy i tym podobne. Jego poszukiwania mogłyby być znacznie trudniejsze. Co innego sprawa miłego staruszka sprzed pół godziny... Wiedziała już, że był strażnikiem przy południowej bramie, więc czekała ją tylko wędrówka do punktu wyjścia. Nic strasznego, szczególnie, że głód został opanowany, dzięki starszemu koledze z oddziału.

Kolega z oddziału momentalnie przestał spożywać własny posiłek, gdy usłyszał ze strony Kanzaki niecodziennie wyznanie. Praktycznie przyglądał jej się przez dłuższą chwilę, co mogło powodować pewien dyskomfort. Jednak wreszcie machnął ręką, jakby darował sobie jakiś temat bądź celową złośliwość. Wreszcie dokończył zupę, a następnie dojadł suchy chleb.
-Spokojnie... Wiem co to znaczy byś stażystą. Sam kiedyś przechodziłem przez coś podobnego. Jednak ten shinigami o którym wspomniałaś... Najwidoczniej zobaczył w tobie surowy potencjał. Mimo wszystko przed tobą jeszcze długa droga panno Tomoyo.- Tsuki mówił całkowicie poważnie bez żadnych uszczypliwości. Przed złotowłosą naprawdę dużo ćwiczeń, zadań, potu i wylanych łez. Niejednokrotnie będzie żałować wstąpienia do akademii. Jednak rozmówca wolał nie straszyć młodszej koleżanki na zapas...
-Na pewno tak szybko go nie spotkasz. Chyba, że zmienisz dywizję. Kolega należy do Oddziału 13. Dlatego większość zadań wykonuje w Świecie Żywych. O ile dobrze pamiętam... Ostatnio przydzielono mu jakiś odległy zakątek...- Mężczyzna pod koniec wypowiedzi westchnął cicho. Możliwe, że niechcący otworzył puszkę Pandory zwaną ciekawością. Chyba, że Kanzaki jednak zawróci pod południową bramę, jednocześnie oszczędzając zbędne wyjaśnienia. W końcu Tsuki był znacznie starszy od dziewczyny.

-Świat Żywych... - powiedziała, nieco zaciekawionym tonem. -Jestem ciekawa jak wygląda... Nie przyjrzałam mu się podczas egzaminu. - przez chwilkę nawet zaczęła żałować, że nie trafiła do trzynastki. Tylko przez chwilę...
"Skoro pan Ahatarou odpada to pozostaje już tylko pan Nox." - pomyślała. "Wciąż jednak mało o nim wiem... Może jeszcze się czegoś dowiem, zanim pójdę go szukać? Choć z drugiej strony jak będę tutaj dłużej siedzieć, to mogę go już nie zastać na posterunku albo coś. Chyba jeden Shinigami nie strzeże bramy przez cały dzień..."
-No nic... Będę już musiała iść. - rzuciła wstając od stołu. -Jeszcze raz dziękuję za posiłek i informację.
"Mam nadzieję, że całe te szukanie nie pójdzie na marne..." - dodała do siebie w myślach. "Nie kracz Kanzaki! Nie kracz! Na pewno się uda!" - najpewniej powiedziałby to teraz głos, ale 'odtąd miała sobie radzić sama', więc nie pozostało jej innego jak spróbować być samowystarczalną. Pożegnała się ze starszym kolegą i wyszła z chatki, po czym ruszyła w stronę południowej bramy (oczywiście pod warunkiem, że kolega się pożegnał i nie miał nic więcej do powiedzenia).

Mężczyzna przyjął słowa Kanzaki ze stoickim spokojem i jako taką obojętnością. Najwyraźniej dziewczyna nie była pierwszą, która żałowała swojej decyzji odnośnie wyboru Dywizji. Przynajmniej jako stażystka mogła jeszcze zmienić zdanie. W końcu chodziło o porządne wykonywanie pracy. Natomiast przyjaźnie, amory lub rodzina prędzej czy później schodziły na drugi plan. Wreszcie złotowłosa pożegnała swojego gospodarza. Całe szczęście Tsuki jedynie machnął ręką i oszczędził sobie trudu na zadawanie jakichkolwiek pytań. Dlatego Kanzaki mogła ruszyć w drogę powrotną, czyli ponownie pod "Południową Bramę".

z/t
Południowa Brama