Kwatera Vice Kapitan Eiko Hanari

Bez słowa przytaknąłem i poszedłem inną drogą po czym wróciłem do kwatery, by zobaczyć się z Tanashim, po drodze zastanawiałem pod jakim pretekstem wybadać rodzinę podejrzanego, może warto zlecić ich śledzenie... zastanawiałem się również czy to naukowiec dał Dan Shouji kryształki czy może kto inny.

Dotarłeś na miejsce w środku czekał już Tanashi:
-Witaj dobrze, że jesteś przemyślałem ta sprawy i mam już kilka pomysłów na rozwiązanie tej sprawy, jednak pogadamy o tym jutro tymczasem mam sprawę do załatwienia. Trzymaj się.
Gdy Tanashi wyszedł było dość późno, postanowiłeś się zdrzemnąć nie zapominajmy że nadal nie czujesz się aż tak dobrze w końcu niedawno wyszedłeś z szpitala.
Położyłeś się więc spać . Po chwili jednak przed twoimi oczami pojawił się niesamowicie realny świat jak nie ze snu. Jest to szczyt wysokich gór, spowity mgłom gdy się obróciłeś twoim oczom ukazał się niewielki domek, pokryty licznymi sztandarami, powiewającymi na wietrze na szczycie dachu znajduje się niewielki drewniany pomnik smok. Nagle stojąc zdumiony tym widokiem słyszałeś cichy szept,był on niemal niesłyszalny jednak dla ciebie czytelny:
-...Czekam na ciebie.. Czekam na ciebie...

Kompletnie rozkojarzony odwracam głowę na wszystkie strony chcąc znaleźć źródło głosu:

- Kim jesteś? Czego chcesz?

Powoli i ostrożnie szedłem w stronę domku, byłem w pozycji gotów do... sam nie wiedziałem czego, nie wiedziałem gdzie jestem i czego się spodziewać, a przede wszystkim intrygował mnie głos.

Na twoją twarz powiał zimny wiatr, całe twe ciało mimowolnie zaczęło trząść się. Chatka była niewielkich rozmiarów, raczej przytulna. Wyglądała jak jedna z tych, co to ludzie na Ziemi zapuszczają się w nie by pozostać samemu ze sobą.

Stanąłeś przed samymi drzwiami, z środka biło miłe ciepełko. Głos ponownie zawołał Cię do środka. Miałeś wrażenie, że ów głos ma w sobie coś nieludzkiego, coś, od czego pojawiały się na ciele automatycznie dreszcze. A może to tylko wiatr?.

Chwyciłeś klamkę i zamarłeś. Co zamierzasz zrobić?

Zastanowiłem się chwilę czy może lepiej nie zobaczyć wpierw przez okno i zobaczyć co w środku, ale ostatecznie uznałem to za niegrzeczne. Pomyślałem, że może warto zapukać, ale za to byłaby to zbytnia i nieostrożna uprzejmość.

Ostatecznie przełknąłem ślinę, opuściłem klamkę w dół i otworzyłem drzwi.

Drzwi skrzypnęły, gdy otwierałeś je. Z środka poczułeś zwiększone uczucie ciepła. Ogromne palenisko rozpalone zostało na samym środku pomieszczenia, o dziwo jednak nigdzie nie dostrzegłeś żadnego dymu. Pod północną ścianą stała półka zawalona całkowicie jakimiś książkami. We wschodniej części dostrzegłeś mały stolik oraz krzesełko. Na stole leżał talerz oraz sztućce, widać, że ktoś przygotowywał się do posiłku.

Tuż przy ognisku leżały dwa małe ręczniki, na jednym z nich siedziała jakaś postać. Po długich czarnych włosach zgadłeś, że to kobieta. Lecz twarzy dojrzeć już nie mogłeś. Jej ręce leżały bezwładnie na jej kolanach. Dostrzegłeś jeszcze coś. Jej ręce były przegniłe, a dłonie zakończone ogromnymi pazurami.

Notując w umyśle ostatnią rzecz wzdrygnąłem się i pomyślałem, że może lepiej żebym póki co twarzy nie widział, podszedłem nieco bliżej stołu i zagaiłem "gospodynię":
- Cześć, wybacz że bez pytania zapukałem. Jestem Kitsune, a ty?

W lekkim napięciu czekałem na odpowiedz.

Kobieta zaczęła się kiwać, jej miarowe ruchy przesuwały jej tors to do góry, to do tyłu. Jej kruczo czarne włosy również wpadły w ten ruch, odsłaniając, co jakiś czas nagą klatkę piersiową. Dostrzegłeś jej bladą pierś, zwisającą i chyba lekko przegniłą, jak lekko kołysała się na boki.

Nie odezwała się ani słowem zamiast tego machnęła dłonią, zapraszając Cię na ręcznik obok. Poczułeś narastający chłód. Na zewnątrz musiał zerwać się wiatr, ponieważ ogień na środku pokoju zaczął przygasać i był targany podmuchami wiatru.

Kobieta opuściła dłonie tuż przy swoim tułowiu. Zaczęła się podnosić, niezwykle ślamazarnie. Przez chwilę stała na ugiętych nogach, a ręce zwisały jej bezwładnie. Poczułeś, że coś jest tu nie tak. Mięśnie nieznajomej napięły się, widziałeś jak jej skóra napięła się pod naporem malutkich mięśni. Z jej gardła wydobył się wysoki pisk. Ruszyła na Ciebie przez sam środek ogniska.

Poczułeś ucisk na gardle, gdy ta chwyciła Cię i przyszpiliła do ściany. Opuszczona głowa miarowo podrygiwała, to do góry, to z powrotem w dół. W końcu podniosła się i spojrzała wprost na Ciebie. Włosy nie przeszkadzały Ci, widziałeś doskonalę twarz nieznajomej. Lecz teraz już nie była nieznajoma. Jej twarz przeszywał grymas wściekłości, wyglądała jak obłąkana. Na czole widniała potworna rana, duża dziura. Twarz należała do Anko.

Jej oczy, od razu zwróciłeś uwagę na jej oczy, przeszywające na wskroś, jednocześnie pełne cierpienia. Zdawało się, że wołają na pomoc. Opuściła ponownie głowę i podniosła ją po chwili. Ucisk na szyi rozluźnił się. Twarz dziewczyny była tym razem pełna smutku, obłęd również gdzieś zniknął.
-Pomóż mi- wyszeptała piskliwym głosem. Obłęd powrócił, opuszczone kąciki ust uniosły się w iście szatańskim uśmiechu. Uniosła z niesamowitą szybkością dłoń i wbiła Ci ją po nadgarstek w klatkę piersiową.

Obudziłeś się zlany potem w swoim łóżku, ktoś stał przy tobie. Jakiś Shinigami, było Ciemno, nie byłeś pewien, czy znasz tą osobę, czy nie.
-Wszystko w porządku? Mam wiadomość dla Ciebie- mężczyzna, na pewno. Ten głos należał do mężczyzny.

Podniosłem się gwałtownie, starałem się też wyszukać dłonią miecz:
- Kim jesteś?!

Wśród shinigami był szpieg i na pewno wiedział, że stanowię dla niego zagrożenie. Nie wiem kim on był, ale moją pierwszą reakcją była nieufność.

Twoja dłoń zacisnęła się na rękojeści twego ostrza. Mężczyzna zdawał się nie widzieć twojego ruchu. Stał tuż obok Ciebie całkowicie rozluźniony, chyba czekał na pozwolenie do mówienia.
-Przyniosłem wiadomość od kapitana trzeciego i ósmego oddziału- zaczął powoli, gdy nie przerwałeś mu kontynuował.
-Dwa lata temu teren akademii został zaatakowany przez Hollowa, sprawca zbiegł z miejsca zdarzenia pod osłoną, negacion Gilianów, miał również towarzysza pod postacią nieznanego jak dotąd Arancara. Jak zapewne również Ci wiadomo zebrana została grupa shinigami, która ma wyruszyć pojutr… właściwie to już jutro do Hueco Mundo by wykonać rozkazy od samego Głównodowodzącego- Przerwał na chwilę by złapać oddech- Kapitan ósmego oddziału przewiduje, że sprawa, którą się zajmujesz może mieć związek z atakami ów Hollowa i chciałby abyś wyruszył wraz z grupą.

Zakończył swą wypowiedź i stanął na baczność wyprostowany oczekując odpowiedzi.

Zdziwiła mnie ta wiadomość, nie jestem od dawna w oddziałach, a już mnie wysyłają. Po krótkim zastanowieniu odesłałem chłopaka:
- Dziękuję za przekazanie rozkazów, możesz odejść.

Chciałem wiedzieć która godzina, musiał być środek nocy. Nie było sensu iść nigdzie, ale pójście spać także mi się nie podobało. Poczekałem aż wyjdzie, usiadłem po turecku, położyłem sobie miecz na kolanach i wyprostowałem w tułowiu. Starałem się oczyścić umysł i uspokoić się.

Zegar wskazywał czwartą w nocy. Gdzieś daleko odezwał się jakiś ptak. Poza tym, panowała cisza. Chłopak ukłonił Ci się i wyszedł. Usiadłeś na podłodze. Bił od niej przyjemny chłód. Twój umysł oczyścił się bardzo szybko.

Sam nie wiesz ile czasu minęło Ci na tą czynność. Lecz gdy otworzyłeś oko był już ranek. Ktoś pukał do twoich drzwi.

Poprosiłem o chwilę, wykorzystałem to by wstać, przełożyć miecz na plecy i parę pacnięć w twarz z otwartej dłoni na przebudzenie:
- Proszę wejść.

Drzwi otworzyły się z trzaskiem. Do pokoju wpadł trzydziesto paroletni mężczyzna. Gęste przetłuszczone i za długie włosy opadały mu na oczy, a także zakrywały uszy. Na twarzy dostrzegłeś małą czarną bródkę. Nogę wciąż miał jeszcze uniesioną
-YO… Ty jesteś pewnie Kitsune Tagaruma- wszedł do pomieszczenia chwytając za klamkę.
-Kapitan twierdzi, że zbliża się pora spotkania z twoją drużyną. Kazano mi przekazać tą informację. Masz się zgłosić do baraków trzeciego oddziału.-wskazał kciukiem na drzwi
-No to… miłej zabawy- i zniknął za drzwiami, chyba jeszcze szybciej niż się pojawił.

Pozostawił Cię samego, nie pozwalając wypowiedzieć ani jednego słowa.

Odczekałem parę chwil, następnie zastanawiałem się nad następnym krokiem *Wpierw pójdę do Tanashi'ego, sprawa wydaje się mieć związek z tym wypadem do Hueco Mundo...*

Otworzyłem powoli drzwi, wyjrzałem na obie strony korytarza i gdy było pusto poszedłem w stronę kwatery Tanashi-san. Szedłem dość pospiesznie, nie mogłem też dać po sobie znać, że zwlekam z przyjściem do III oddziału. Co parę minut przystawałem by się spojrzeć dookoła i zobaczyć czy ktoś przypadkiem nie jest za bardzo zainteresowany dokąd idę.

Otwierając drzwi uderzyła w Ciebie głośna fala hałasu pochodząca z setek gardeł. Korytarz był potwornie zapchany. Musiałeś lawirować między grupkami bogów śmierci, którzy również zdawali się gdzieś śpieszyć.

Stałeś przed drzwiami do kwatery Tanashiego, gdy wpadł na Ciebie jakiś młodzieniaszek. Niemalże zwalił Cię z nóg, musiałeś się złapać klamki, lecz to uratowało twój tyłek.
-Przepraszam- wybąkał lekko podenerwowany i ruszył dalej biegiem. Widziałeś jak zakręcał przy najbliższym rozwidleniu, nim zniknął za ścianą spojrzał na Ciebie, widząc jednak twój wzrok na nim szybko odwrócił wzrok i zniknął Ci z widoku.

Otworzyłeś drzwi. Panował tu lekki zaduch, promienie słoneczne wpadały przez jedno z niewielu okien oświetlając stojące na samym środku pomieszczenia biurko. Stały tam stosy papierków, poustawianych w kupki, niektóre mierzyły z 2 metry wysokości. Zza nich dobiegło Cię głośne chrapnięcie, a następnie dwa mlaśnięcia. Dopiero teraz dostrzegłeś czyjąś dłoń wystającą między stosami papierków.

Był to oczywiście Tanashi, leżał on z głową w jakichś papierach, obślinił je troszeczkę, jego prawa dłoń wciąż trzymała pióro, lecz tusz na jego końcu zdążył już wyschnąć.

Właściwie nie wiedziałem co myśleć, z jednej strony nieco żenujący widok, z drugiej zapewne pracował całą noc więc można było to zrozumieć. Podszedłem do stołu i walnąłem by zrobić huk:
- Tanashi-san, proszę się obudzić! Zostaję wysłany do Hueco Mundo, odgórny rozkaz generała. Wiesz o co może chodzić? Brzmi podejrzanie

Reakcja Tanashiego była natychmiastowa. Otworzył szeroko oczy, zauważył Cię, lecz chyba nie zdążył zarejestrować, że to Ty. Zerwał się automatycznie, wszystkie papiery ze stołu posypały się na wszystkie strony. Przechylił się do tyłu na krześle, jednocześnie łapiąc za swojego Zana. Przechylił się chyba trochę za mocno, ponieważ runął wraz z krzesłem na podłogę.
-Aj, aj, aj- zaczął masować się po obolałym tyłku. Przez chwilę przyglądał Ci się uważnie, gdy rozpoznał twoją sylwetkę uśmiechnął się- Cholera… człowieku nie strasz mnie tak. Mogłem Cię zabić.- zebrał się z podłogi, podniósł krzesło i usiadł na nim.

Przeciągnął się i ziewnął
-Tak wiem- sapnął, przerzucił niewielką ilość papierów, która pozostała na stole.-Przekazano mi o tym informacje, ponoć rada 46 wysyła do Hueco Mundo oddział shinigami. Stwierdzono, że to może mieć związek z naszym dochodzeniem. Nie mam pojęcia, co Vaizardzi mogą mieć wspólnego z pustymi.- znalazł jakąś teczkę i podał Ci ją.
-A to druga dziwna sprawa. Jeśli wysyłani jesteście do tak niebezpiecznego miejsca, dlaczego w drużynie są osoby, które nie znają imienia swego miecza.

Otworzyłeś teczkę, w środku zobaczyłeś swoje zdjęcie, a także dosyć sporo informacji o tym jak byłeś w akademii, a także skąd pochodzisz. Drugą osobą była kobieta o imieniu Naoko, nazwiska nie podano, zdjęcia również brakowało. Pochodziła z miasta Karakura, to gdzieś na Ziemi. Jest zastępczym Shinigami na usługach organizacji Accretia. Trzecią osobą była najprawdziwsza uczennica Akademii Shinigami. Kamys Tsuki, ponoć miała niezłe wyniki w walce na miecze, a także walce wręcz. Gorzej z całą resztą. Znalazłeś całą listę zażaleń na jej temat.
-Niezła ekipa… co nie?

Popatrzyłem z lekkim niedowierzaniem:
- Co to ma być? Chyba chcą nas tam posłać na misję samobójczą... trudno, nie mogę nie wykonać rozkazu, nawet jeżeli znajdę wymówkę, będzie to budzić podejrzenia. Lepiej już pójdę. A ty co zamierzasz robić?

Tanashi zatrzymał na tobie swój wzrok
-Nie wiem… nie jestem pewien czy powinieneś tam pójść. Cała ta sprawa śmierdzi, nie zdziwię się, jeśli okaże się, że ktoś lawirował przy rozkazach.- wzruszył ramionami i wstał od biurka. Stanął przed tobą, położył swe dłonie na twoich barkach, a także spojrzał w oczy- Co kol wiek się stanie. Masz wrócić w jednym kawałku. Rozumiesz?!- ścisnął Cię mocniej. Gdy usłyszał twą odpowiedź puścił Cię.

-No dobrze…- westchnął i znów opadł na krzesło. Wyglądał na zmęczonego- Myślę, że wyślę paru chłopaków znów do Rukongai, jeśli był tam jeden Vaizard, może będzie i drugi. Mówią, że to przebiegłe bestie. A ja… pójdę przejrzeć bibliotekę, spróbuje dowiedzieć się o nich jak najwięcej. Zresztą- wskazał dłonią na papiery porozrzucane po całym pomieszczeniu- Są tu dane większości poznanych Vaizardów, a także shinigami podejrzanych o sympatyzowanie z nimi.

Nie mogłem teraz sobie zaprzątać głowę danymi, zaraz miałem zgłosić się do III oddziału:
- Ja lecę, jakoś dam radę. Niebawem się spotkamy.

Wyszedłem z pokoju, kierowałem się w stronę oddziału w międzyczasie zastanawiając się o co tak naprawdę chodzi. Zastanawiałem się czy nie warto popytać o jakieś wynalazki z XII oddziału, które mogą nam się przydać, ale to pytanie zostawię prowadzącemu wyprawę.

Wyszedłeś z budynku swego oddziału. Budynek oddziału trzeciego znajdował się dosyć spory kawałek od twojego aktualnego miejsca pobytu. Słońce wisiało już całkiem wysoko, a daleko na horyzoncie wisiała czarna chmura. Zapowiadało się ładne oberwanie chmury.

Całe miasto zdawało się dziś gdzieś śpieszyć. Ludzie biegali w tą i z powrotem. Spokój panował jedynie w dzielnicy willowej. Lecz tutaj zawsze panował spokój. Tych których było stać na takie mieszkania nie musieli się przejmować chyba już niczym. W odróżnieniu do Ciebie. Czułeś się obserwowany. Coś wewnątrz Ciebie mówiło Ci, że ktoś jest tobą bardzo zainteresowany. Jednakże mimo twoich usilnych prób odnalezienia tej osoby nikogo nie mogłeś dostrzec.

Dotarłeś do bram trzeciego oddziału. Ogromne dwuskrzydłowe drzwi, zatrzaśnięte na amen posiadały jedynie dwóch strażników. Nisko postawionych bogów śmierci, którzy mieli wydzielone miejsca do siedzenia. Jeden z nich stanął przed tobą
-Witaj bracie, jaki jest cel twej podróży?

Ukłoniłem się, byłem już troszkę znużony i pewnym sensie zmęczony tym tłokiem i chodzeniem:
- Nazywam się Kitsune Tagaruma, zostałem wezwany do zgłoszenia się w oddziale III, mam misję do wykonania, a rozkazy mam wykonywać pod tym oddziałem. Przepuść mnie, zapewne już się spóźniłem...

(pisz w Kwatery Dywizjonu 3-> Sala Obrad)