Las

Średnio nasłoneczniony las liściasty gdzieś w rukongai.

Doszedłeś do niego bez żadnych problemów. Znalazłeś wprost idealne miejsce na trening, ale w lesie bawiły się dzieci, na miejscu gdzie uważałeś za wspaniałe dla treningu.

Szukam jakiejś ustronnej polanki do treningu.

Po jakieś chwili udało Ci się znaleźć coś takiego.
Nie opodal jest jeziorko z drzewem nad brzegiem, dający dość duży cień.
Stoisz właśnie obok jeziorka.

Gromadzę przed ręką nieco reatsu, tworzę z niego małą, pustą w środku kulkę. Powoli wysyłam ją w stronę wody i nalewam jej do kuli.

Niestety, nie powiodło Ci się to.
Te ćwiczenie z nalewaniem wody było dla Ciebie bardzo trudne. Straciłeś kontrolę nad reiatsu, i rozpłynęło się w powietrzu.

gromadzę reatsu przed dłonią, formuję w strzałę i wystrzeliwuję w taflę wody.

Coś Ci dzisiaj nie idzie. Strzała poleciała, ale w powietrzu niestety się rozpłynęła.

- Cholera - mówię pod nosem. - Mószę się bardziej skoncentrować.
Koncentruję się, zbieram przed ręką reatsu, formuję strzałę i jeszcze raz prubuję ją wystrzelić.

Tym razem strzała była mniejsza, ale gęstsza. Dłużej wytrzymała, ale efekt ten sam. Rozpłynęła się pod koniec.

- Czemu nic mi się teraz nie udaje? - pytam sam siebie. - Przecież już to robiłem i mi się udawało.

Odpowiedź była jedna... Mało starań...

Koncentruję w ręce całą swoją energię, formuję ją w małą strzałę i z pełną koncentracją wystrzeliwuję ją w taflę wody.

Tym razem udało Ci się, ale już zostało Ci mało rei.

Siadam pod drezewem aby się zdrzemnąć.

Po krótkiej drzemce czujesz się o wiele lepiej.
Na pewno rei lub jego cześć zregenerowała się.

- Ok, spróbujmy jeszcze raz...
Kooncentruję się, tyle że tym razem prubuję utworzyć falę energii. Skupiam energię w końuszku palca wskazującego i robię nim zdecydowany wymach w stronę wody.

To nie była idealna fala energii, ale coś na jej podobieństwo. Podobało Ci się to.

- Nie było tak żle - mówię pod nosem.
Koncentruję znowu energię, używam Hea, tyle że wypuszczam jedno pnącze i używam go jak bicza.

To co chciałes, tok zrobiłeś.
Ale niestety nie masz tyle rei by zrobić bicz mocnym.

Gromadzę reatsu z każdej części mojego ciała i ponawiam ćwiczenie.

Twoje tymczasowe rei nie wystarcza do tego, by zrobić bicz z rei twardym i bardzo mocnym.
Tego typu bronie są bardzo ciężko do utrzymania pod względem rei.
Jednak ten bicz nie jest całkiem bezużyteczny, pewnie coś byś z nim zrobił, lecz wroga nie zraniłbyś.

Masz już mało rei (tylko 10/64) ćwiczenia wyczerpały Cię.

Wracam do domu aby coś zjeść.

Izowi w cale nie spieszyło się do żadnej misji. Zapewne po raz kolejny wyniknie z niej sporo kłopotów które zakończą się walką, zaś chłopak dobrze zdawał sobie sprawę z faktu iż wojownik z niego wyjątkowo marny. Dodatkowo pewnie będzie chciał pomagać innym z nieznanego sobie bliżej powodu. Dodatkowo zapewne znowu będzie na siebie wściekły po całym zajściu. Niemniej zapewne nie miał innego wyjścia. Maszerował wiec w milczeniu z głową przepełnioną raczej ponurymi myślami. Sprawiło to iż wyglądał na nawet bardziej znudzonego i gburowatego niż zwykle.

Szliście nadal, zaczynało się ściemniać a wasz Senpai dał znać żeby stanąć. Rozbiliście obóz czyli ognisko, a przed nim prowizoryczny namiot na 4 osoby, w którym mieszczą się maty do spania jedynie. Na razie cała czwórka siedziała przy ognisku, Minori odezwał się:
- Czytałem raporty, wiem w czym jesteście dobrzy. Teraz to ja dowodzę tym skromnym oddziałem i to ja ustalam taktykę. Naszym celem jest zbadanie pewnych ruin, w których jest sporo luźnej i starej mocy duchowej. Ponieważ to miejsce jest szczególnie zachęcające dla Pustych mamy sprawdzić czy nie możemy jakoś owej energii rozproszyć czy zabrać.

Wyjął mały przedmiot zza bluzy, wyglądał tykwa:
- jeżeli to się otworzy zbierze całe reiatsu, które nie ma konkretnego kształtu w promieniu 500m. Otworzymy ją dopiero w samym centrum ruin. Jutro dojdziemy tam i będzie szli w szyku: Yoriko 15 metrów z przodu, Ja i Tenshi na środku, a Kenji pilnuje tyłów. Jakieś pytania?

Jego ton i ogólnie postawa była chłodna. Choć Yuuki zdawała się być momentami niezdecydowana to jednak starała się też być sympatyczna. Ten człowiek nijak starał się bratać, a przynajmniej nie widać tego było.

- Ta jest Panie Generale, a raczej stwierdzenie nie pytanie - Tenshi westchnął cicho patrząc na swojego dowódcę znudzonym do szczętu spojrzeniem. W cale nie podobał mu się ten nowy przełożony, choć z drugiej strony może wreszcie będzie traktował Iza jak trzeba, czyli jak najsłabsze ogniwo zespołu. - Sadze że najbezpieczniej będzie jeśli ja będę z przodu. Z tego co wiem to najlepiej z zespołu maskuje Reiatsu. W związku z czym istnieje spore prawdopodobieństwo iż zauważę kogoś nim sam zostanę zauważony. Dodatkowo sugerował bym by tylna straż znajdowała się najdalej 10 metrów za nami, gdyż w innym wypadku zanim pan zareaguje skuteczna zasadzka pozbawi nas człowieka.

Tenshi tak naprawdę wysnuł ten plan nie tylko dla tego iż zdawał mu się być odpowiedniejszy. Zwyczajnie wiedział iż najgorszą pozycją w marszu jest pierwsza i ostatnia. Nie mógł naraz zajmować obu, więc uznał iż musi wybrać ta, którą będzie potrafił pełniej uargumentować. Nie chciał by po raz kolejny ktoś został ranny z powodu jego braku sprawności.

Minori spojrzał na Ciebie i choć nie zrobił żadnego grymasu wskazującego jakiekolwiek uczucie to jego rybie, głębokie w swej czerni oczy i spojrzenie sprawiło, że poczułeś gęsią skórkę na plecach:
- Po pierwsze, nie jestem generałem. Po drugie, twoja reakcja i szybkość są za wolne, natomiast Yoriko także potrafi kryć w miarę reiatsu...
- Dokładnie! Sądzisz, że czemu dostałam promocję do II oddziału, który odpowiada za choćby szpiegostwo... przepraszam Sensei - widać, że spojrzenie Minoriego dusiło nawet energiczną Yoriko.
- Poza tym idziemy do miejsca gdzie aż gęsto w powietrzu od energii duchowej, taka energia jaką posiadacie wy i tak będzie tłumiona. Natomiast kwestia tylnej straży jest słuszną koncepcją, chciałem dać co prawda 15 metrów, ale 10 będzie odpowiednie. Coś jeszcze?

Zdecydowanie dwójka pozostałych nie chciała o nic się pytać, chyba nawet jeżeli chcieli się zapytać.

Młody Tenshi uniósł brwi patrząc na tego człowieka... i zaczynał dochodzić do wniosku iż coraz bardziej ma go dość. Rozumiał iż wiązanie się w jakikolwiek sposób z oddziałem przyznanym pod opiekę jako kula u nogi, jednakże mógł chociaż nie straszyć wszystkich spojrzeniem do diaska! Powinien w końcu dbać o morale oddziałów, czy jak tam. Bezsensowny człowiek...

Oczywiście Iz nie zauważył prostego faktu, iż sam chciał uchodzić za osobę o podobnym podejściu do innych. Już w końcu wymyślił kilkanaście usprawiedliwień swoich działań podczas wcześniejszego "treningu" biorąc pod uwagę określanie ludzi jako figury z shougi. Co prawda miał zamiar do tego wszystkiego dodać nieco gburowatości i niechęci, by przynajmniej nie straszyć innych.

- Nie... nic więcej - rzekł w końcu dość cicho starając się zamaskować niepokój wywołany spojrzeniem przełożonego poprzez głośne ziewnięcie, i późniejsze zamknięcie oczu.

Wszyscy poszliście spać, W nocy było prawie spokojnie, spokojnie bo Yoriko nieco chrapała i czasami budziła kogoś z was. Nad ranem wyruszyliście dalej. Szliście dość długo aż w końcu Minori się odezwał:
- Za tym pagórkiem zobaczymy miejsce docelowe, bądźcie ostrożni.

Gdy minęliście ścieżkę ukazał wam się dość niezwykły widok:
https://bleach.forumpolish.com/inne-f40/staroytne-ruiny-t684-90.htm

Powoli skradaliście się przez las, kobieta prowadziła was gdzieś, sam nie wiedziałeś czy dobrze wie gdzie idzie... Sam zapewne już dawno zgubił byś się w tym miejscu, jednak zdawało się że ona bardzo dobrze wie gdzie idzie. W czasie drogi shinigami poprosiła was abyście ukryli swoją obecność, bo w końcu głupio było by się skradać i zarazem obwieszczać swoje jestestwo wyciekającą energią z ciała.

Niestety nie byłeś w tym najlepszy, kobieta zatrzymała się, popatrzyła na ciebie przez ramię, najpewniej dotarło do niej że nie jesteś głuchy tylko nie potrafisz... I wyglądała na taką co się raczej tego nie spodziewała, w końcu nomom było że osoba bawiąca się kidou jest całkiem dobra w kontrolowaniu swojej energii - Mniejsza... Reszta niech ją ukrywa....

Po pewnym czasie spomiędzy drzew zaczęła wyłaniać się polana, na której stał niewielki dom sporządzany w staro-japońskim dosyć... biednym stylu. Dom wyglądał na opuszczony.

Zatrzymaliście się za krzakami, kobieta popatrzyła na was - Najpierw wchodzimy my - pokazała na siebie, później na gadatliwą dziewczynę - Na mój sygnał wychodzicie i wy - rzekła, nie czkając dłużej zaczęła się skradać na prawo, za nią dziewczyna... Która śmiertelnie spoważniała.