Dom Kumi Katsurgi

No cóż nie myliłeś naprawdę się pocałowaliście, a Kumi nie chciało się zaprzestawać. Chyba jednak coś do ciebie czuła. Wydawało ci się ze Katsurugi sama z siebie nie przestanie. Musiałeś przyznać że było to naprawdę przyjemne.

Przyjemne czy nie musiałem to przerwać po prostu czułem się jakoś dziwnie. Położyłem ręce na jej ramionach i delikatne ją do siebie odsunąłem mówiąc to jest naprawde miłe ale nie możemy

- Kochasz mnie czy nie ? - wykrzyczała Kumi dosyć niespodziewanie i niemal ze łzami w oczach. Było to bardzo do niej niepodobne.
- Ja tylko chcę być z tobą nic więcej czy to tak dużo ? - zadała pytanie retoryczne.

kochasz? powtórzyłem zdziwiony po czym po chwili powoli wstałem z ziemi mówiąc Nie jestem pewny nie dawno jeszcze nie myślałem nawet o takim uczuciu jak przyjaźń czy troska o kogoś. Teraz jeszcze nie jestem pewny tego co się zemną dzieje te spawy nadprzyrodzone a po za tym muszę ułożyć jeszcze swoje zwykłe życie. Dowiedzieć się co dręczy Miki utrzymać przyjaźń z Aobe i odnowić relacje z rodziną ale wierz mi jesteś dla mnie kimś więcej niż przyjaciółką ale nie wiem czy to miłość po tych słowach spojrzałem poważnie na Kumi i bałem się jej reakcji.

- Twoje życie już nigdy nie będzie takie same jak wcześniej. Uwalniając obrońce dokonałeś wyboru... wyboru na całe życie. Dziękuję iiiii... - Kumi nagle urwała. Podniosła się i podała tobie rękę skorzystałeś z jej pomocy.
- Może uda ci się wrócić do normalności, lecz to nie będzie wcale takie łatwe, a teraz już idź bo pewnie w domu się o ciebie martwią. - rzuciła Katsurugi odwracając się i podchodząc do drzwi. Otworzyła ci je - wyszedłeś na dwór.
" Proszę zastanów się and tym co się dzisiaj działo. " - wykrzyczała do ciebie nauczycielka i gwałtownie zamknęła za tobą drzwi. Byleś w połowie drogi do domu. Poczułeś słaby ból w okolicy klatki piersiowej, zignorowałeś go jednak zaczął narastać. Upadłeś na kolana, zaczynałeś się dosłownie dusić. Czułeś jakby kości wychodziło tobie na zewnątrz. Jak jakaś ręka wierci tobie potężną dziurę w brzuchu. Trwało to tak z minutę.
I nagle wszystko ustało. Czułeś się już najnormalniej w świecie.

Po krzyku nauczycielki naprawdę się zacząłem zastanawiać bo czułem że chodzi jej nie tylko o sprawę tych strażników ale także o jej wyznanie. Rozmyślania przerwał mi ból. Od razu złapałem się za klatkę starając się jakoś powstrzymać od krzyku i wytrzymać narastający ból. gdy już wszystko się uspokoiło powoli podniosłem wzrok po czym wstałem aby ruszyć do domu.

Poszedłeś do domu, po drodze nie spotkały ciebie żadne nieprzyjemności. Otworzyłeś drzwi powiedziałeś odruchowo "wróciłem" . Twoja mama wybiegła i rzuciła ci się na szyję, zaczęła cię ściskać na śmierć

- 30 PR

( https://bleach.forumpolish.com/obrzea-miasta-f58/dom-sanate-pokoj-agito-katakura-t469.htm piszemy tu )

mamo coś się stało? zapytałem zdziwiony ale ciągle miałem uśmiech na twarzy i patrzyłem przez ramie na resztę rodzinki, jeśli ktoś stał za mamą