Herbaciarnia

Herbaciarnia mieści się w starym, jednak niezwykle skrupulatnie i naprawdę pięknie odnowionym budynku położonym przy rynku głównym . Do wnętrza prowadzą stare, solidne drewniane drzwi z rzeźbionymi kwiatowymi ozdobami... Trudno powedzieć skąd ten zabytek się tu wziął i jak utrzymał.

Herbaciarnia zajmuje dwa piętra, na trzecim mieszka właściciel, całość urządzona jest w starym stylu, pachnie tu kadzidłami i smakowym tytoniem z fajek wodnych.

Piętro pierwsze - znajduje się tu bar, zydlami... Za barem stoi zwykle właściciel który wydaje alkohole, herbaty i inne specjały herbaciarni. Za barem znajduje się półka na której umieszczone są puszki z ponad 100 rodzajami herbat, butelki z najpopularniejszymi alkoholami z całego świata, oraz własnoręczne ozdoby które można zakupić.

Dalej na parterze widoczne jest 5 drewnianych stolików, przy każdym stały cztery krzesła. Na każdym blacie widoczne były świeczki, rozświetlające lekko okolice(oczywiście poza nimi były też zwykłe słabo świecące lapmy), nadawały nieco tajemniczości i magiczności.
NA piętrze załadowało się także wejście do łazienki.

Piętro

Znajdowało się 7 stolików na lekkim podeście, przy blatach leżały na ziemi miękkie poduchy do siedzenia w rożnych różnych i kolorach. Było tu równie ciemno co na dole, no i na stolikach również znajdowały się świeczki.

Barman- Shuzo Koga http://img2.vpx.pl/up/20091025/jean_havoc_by_jbadgr.jpg

Jest osobą raczej miłą, z wielkim zaangażowaniem prowadzi lokal - on kocha to miejsce i kocha swoją pracę. Mężczyzna zdaje się być uprzejmy, i bardzo towarzyski, ma też wyszukane poczucie humoru. Pod ladą trzyma drewnianego bejsbola, co prawda nic sie tu jeszcze nie wydążyło ale strzeżonego Pan Bóg strzeże. Człekiem jest raczej prostym, słychać to nawet po języku jakiego używa.

Poczułaś ostry jednak przyjemny, ciężki zapach kadzidła i jabłkowego tytoniu, było tu dosyć ciemno, jednak ciepło, sucho i całkiem przyjemnie. Wracając jednak do zapachu, rozbudził Cie lekko chociaż dalej byłaś dosyć zaspana.

Twoja opiekunka ruszyła do baru przeciągając się lekko, usiadła na zydlu tuż obok chwilowo jedynego gościa na tym piętrze (prócz was), wysokiego na jakieś 185 cm wzrostu mężczyzny w pomiętej marynarce i ciemnych dżinsach



Widziałaś że od razu zwrócił uwagę na twoją opiekunkę, zgniótł peta w popielniczce.

(Wolfwood *_*)

A Misaki usiadła tuż obok swojej opiekunki. Wyglądało to w jej oczach trochę... śmiesznie - w czasie słonecznego dnia wzięły parasol, a w nocy, kiedy zaczęło padać, jakoś o tym zapomniały... ale w sumie to było niewielkie zmartwienie - dzięki temu powietrze było jeszcze bardziej świeże i orzeźwiające. Jak ona to uwielbiała... z tego tez powodu zapach jaki wydobywał się z herbaciarni zadziałał na nią jak cios obuchem. Trochę przytłumił, zaskoczył, ale w gruncie rzeczy rozbudził. Przez chwilę siedziała na taborecie, trzymając pokrowiec na kolanach, i patrząc się raz na opiekunkę, raz na nieznajomego. Ona to miała powodzenie, najpierw jej nauczyciel, teraz jeszcze jakiś facet.
-To... co zamawiamy?-Zapytała się kobiety. Poczuła wtedy nagłą potrzebę przeciągnięcia się, co też zrobiła. Nawet jej się przy okazji trochę ziewnęło, udało jej się to jednak ukryć swoją dłonią.

Widziałaś też ze facet zerknął na Ciebie, uśmiechnął się lekko... Wtedy to odezwał się do niego barman, a w jego spokojnym głosie wyczuć można było nutkę czystej, ludzkiej wredoty - No nie paczaj się tak - Wymamrotał uśmiechając się przy tym zawadiacko - Chcesz no jeszcze czego ? Hisaki-san ? - Chyba wiedział jaka będzie odpowiedź gdyż od razu sięgnął po czarkę i buteleczkę sake. Ciemnowłosy zerknął na barmana - Cholera za często tu jestem, zgadłeś.. polej nooo - ciemnowłosy podrapał się po głowie.

Twoja opiekunka zerknęła na Ciebie - Tobie polecam herbatę... A sama też łyknę trochę sake jeśli pozwolisz - Rzekła, drapiąc sie po głowie. Nie zdążyła nawet zerknąć na oberżystę, ten postawił już przed wami menu herbat... Niestety nazwy nic wam nie mówiły - A one w ogóle różnią się ?... Zresztą masz ochotę na coś słodkiego czy co ? - Mruknęła krzywiąc się lekko... karczmarz przewrócił tylko oczami, skierował swoje spojrzenie na Ciebie. - Ma no Panienka jaki ulubiony smak ? Sam żem kosztował wszytich herbat to mogem pomóc Panienece... - Uśmiechnął się do Ciebie całkiem miło. Zdawał się nie zwracać uwagi na twoje jasne włosy i cere, w przeciwieństwie do ciemnowłosego... Który odwał że nie patrzy.

(Jasne włosy i... serce? Yyyy... aaaaa, cerę ^^")

-Uhhh... tak, jasne, w porządku.-Zezwoliła swojej opiekunce na wypicie czegoś mocniejszego niż wywar z liści. W końcu... była dorosłą, dwukrotnie starsza od niej osobą, co miałaby jej nie pozwolić? Tak właściwie... to po co jej się pytała? Naprawdę by nie wypiła gdyby powiedziała że nie może? Chyba raczej nie... chociaż... może kiedyś powinna spróbować... albo i nie. Jakby to przecież wyglądało?
-Coś mocniejszego... i pobudzającego jeśli można.-Poprosiła barmana. Tak... w sumie bardzo dobrze że poszły do herbaciarni. W końcu... herbata, jakby nie patrzeć, pochodzi z tej samej grupy napitków, co kawa czy puszki z jej drogocenną ambrozją. Na pewno taka mocniejsza od razu postawi ją na nogi.

- Hmmm... Chyba coś żem mam - mruknął uśmiechając się miło, odsunął się o krok i zerknął na jedną z puszek z jakaś niezrozumiałą, chyba arabską nazwa. Sięgnął po nią, lecz tu przerwał mu ciemno włosy - Czekaj nooo ! Poskąpisz małej Yogi tea ? Nie bądź potworem - Zareagował zupełnie tak jak by karczmarz popełnił jakiś wielki karygodny błąd za który powinien spłąnać na stosie... Bartman zerknął na niego unosząc brwi - Masz no racje stary, żem zapomniał no że jeszcze jest - machnął dłonią, sięgnął po inną puszkę no i ruszył na zaplecze. - I moje sake ! - mruknęła za nim twoja opiekunka.
Ciemnowłosy zwrócił się chyba do Ciebie - Jak tu kiedykolwiek przyjdziesz to nie zdawaj się na gust tego gościa... Połowę herbat to by wypił sam a nie sprzedał - Naburmuszył się lekko. - Widać że pierwszy raz tu jesteście... - Rzekł wypinajac dumnie pierś, widać sam się miał za stałego, doświadczonego bywalca.

Kobieta zerknęła na niego, zmarszczyła lekko brwi - Ale co Ci do tego ? - mruknęła ostro.

Małej Yogi? Chodziło mu o niewielką herbatę... czy może właśnie określił ją mianem "mała"? Kto to wie... przecież sie go nie zapyta. Zresztą, nie chciałaby być niemiła czy coś... ale właściwie by sie nie zorientowała że dał jej oś gorszego. Nie zna się zbytnio na herbatach, więc... chociaż z drugiej strony, Michiyo mogła by być trochę milsza. Jeszcze nie dostała alkoholu a już jest niegrzeczna. Spowodowało to lekkie rozdrażnienie dziewczyny. Jak tak można do człowieka, który im pomógł?
-Pani Akimoto, prosiłabym jednak troszkę grzeczniej, dobrze?-Tym razem to ona zareagowała stosunkowo ostro... przynajmniej jak na nią. Zaraz potem, już o wiele delikatniej, zwróciła się do mężczyzny.
-B-bardzo dziękuję za radę panie... Hisaki, tak?

Kobieta zerknęła na początek na ciemnogłowego , zmarszczyła lekko brwi jak by chciała powedzieć "spróbuj coś jej zrobić a będziesz szukał fragmentów swojego nosa", później zaś zerknęła na Ciebie, uniosła lekko brwi, po czym to wzruszyła ramionami - To ty tu jesteś szefem - mruknęła, po czym to oparła się o ladę.. Trudno powedzieć czy specjalnie czy nie, jednak zasłaniała Ci widok na mężczyznę.

Ciemnowłosy zerknął na twoją opiekunkę gdy ta na niego spoglądała wilkiem i uniósł ręce w geście poddaństwa, później odetchnął cicho, opuścił je i zetknął na Ciebie - A tak, tak... W sumie Tak - Uśmiechnął się raczej głupkowato, później chrząknął cicho - Żaden zachłanny barman nie będzie tu ładnej Panienki w balona robić - Hisaki chyba miał pecha gdyż karczmarz akurat wszedł do sali głównej gdy padły słowa "zachłanny karczmarz", dodatkowo jego dobór słów sprawił że twoja opiekunka znów spojrzała na niego wilkiem...

- Ileż to mi wisisz Hisaki ? - Barman postawił przed tobą ciemną czarkę wypełnioną gorącą cieczą, ta pachniała... cynmonem, znaczy był to dominujący zapach, innych nie umiałaś nazwać. Typowo japońska czarka stała na drewnianej podstwece. Obok naczynia wylądowała jeszcze niewielka filiżanka z herbatą, cukier i łyżeczka. Chwile później przed opiekunką postawiono małą czarkę i buteleczkę sake- bo żem właśnie przestał dawać Ci na krechem... - wyszczerzył się paskudnie do ciemnowłosego.

- Przecież ja tylko żartowałem ! - Spojrzał na karczmarza błagalnym wzrokiem, ten niesetny go tylko spiorunował wzrokiem i zerknął na Ciebie - Pij pij Panienko, ciepła jest dobra na taką pogodę...
Ciemnowłosy zaczął patrzeć na twoją opiekunkę wzrokiem "głodnego szczeniaka" ta go jednak ignorowałą i popijała sake.

Dziewoja może by jakoś starała się wybronić mężczyznę, gdyby nie fakt że zamknął jej usta komplementem "ładna panienka"... trochę grubiańskie i mało subtelne, ale zawsze. Zwłaszcza że zostały wypowiedziane przez trochę zaniedbanego, ale jednak przystojnego mężczyznę. No ale nic. Misaki zaczęła wreszcie zajmować się swoją herbata. Gdy tak ją piła, wpadła na pewien pomysł. Ten cały Hisaki chyba faktycznie był tutaj stałym bywalcem... i zapewne trochę się zadłużył u tego barmana. No i... trochę z jej winy najwidoczniej będzie musiał teraz spłacić swoje długi. Więc gdyby tak...
-P-przepraszam że pytam... ale ile pan Hisaki jest panu winien?-Zapytała barmana po swoich dłuższych przemyśleniach. Miała nadzieje że ta kwota nie będzie przekraczała 200... no, może 300 Ryo.

Herbata miała silny aromat, czułaś głównie cynamon i pieprz... I o dziwo obie te przyprawy (wraz z mieszanką innych) doskonale współgrały, tworząc ostry i zarazem słodki, pobudzający smak.

- Poczekaj że no Panienko, luknem do kartki co to gdzieś tu leży - Rzekł barman, wydawał się być nieco zdziwiony, jednak nie bardziej niż ciemnowłosy. Karczmarz zaczął sznupać pod barem, wyciągnął notesik i zaczął w nim przewracać szukając czegoś - 52 ryo jeśli dobrze widzem - Zamknał notesik i zerknął na Ciebie.

- Nie dostaje za dużej pensji w szkole - mruknął ciemnowłosy zamykając oczy... Twoja opiekunka skomentowała jego wypowiedź - O nie...

-W takim razie zapłacę... ile jeszcze będzie za nasze rzeczy?-Zapytała wyciągając z portfela banknot o nominale 50 i monetę z śliczną dwójeczką po jednej stronie. Albo to ta herbata tak na nią podziałała, albo ta noc, albo atmosfera miejsca, albo wiadomość że jednak świerzo poznany mężczyzna nie zadłużył się tak jak się spodziewała, albo najzwyczajniej w świecie wstąpił w nią duch Elvisa . Tak czy siak, wydawało się ze była nieco bardziej bezpośrednia niż zazwyczaj... przynajmniej do momentu w którym nie dowiedziała się że jegomość pracuje w szkole.
-W...w...w...w...w-w sz-sz-szkole? W...w...w-w j-jakiej?-Temperament dziewczyny diametralnie się zmienił, na o wiele bardziej dla niej typowy. Zrozumiała aluzję pani Akimoto... a przynajmniej tak jej się wydawało. Cóż... jeżeli okaże się że pracuje w szkole do której uczęszcza... to cóż... będzie zabawnie. Cholernie zabawnie. Dobrze że przynajmniej, by się nie wyróżniać, nie wzięła czegoś bardziej procentowego niż herbata.

- W jakiej ? - Ciemnowłosy podrapał się po głowie... Uniósł wzrok jak by szukał odpowiedzi w suficie - W centrum, nie pamiętam jak się zwała - Wzruszył ramionami mrożąc oczy. Cóż wychodziło na to że twoja szkoła również znajdowała się w centrum - Ciężkie jest życie stażysty, mówię wam ! - Wymamrotał otwierając powieki i tym razem przenosząc wzrok na barmana,. patrzył na niego błagalnie

- Noż nie potrz na mnie jak zbity pies... - Mruknął barman, złapał za czarkę, i buteleczkę, sake po czym to postawił obie rzeczy na blacie przed nim - I żeby mi tego było ostatni raz... - Rzekł, westchnął cicho. Ciemno głowy uśmiechnął się, w jego oczach pojawiło się sporo wdzięczności. Złapał za buteleczkę i nalał nieco alkoholu do czarki.

W tym momencie otworzyły się drzwi, do herbaciarni weszły dwie głośno rozmawiające dziewczyny, były całkiem mokre – najpewniej same się nie przygotowały na tą pogodę.




Szybko ruszyły do najbliższego stolika gdzie zasiadły... Widziałeś że jedna z nich zerka na karczmarza i coś gada. Baram westchnął cicho i wyszedł za lady łapiąc po drodze dwie książeczki z menu.

Hm... w sumie wszystko się uspokoiło, nikt nie zwrócił na niej większej uwagi, trudno, chociaż barman mógłby jej chociaż odpowiedzieć na pytanie. W sumie nawet dobrze, nie będą się tak na nią dziwnie patrzeć. Zatem, gdy się dowiedziała, czy raczej nie dowiedziała gdzie dokładniej mężczyzna pracuje, wyciągnęła się trochę w jego stronę, położyła obok niego 52 Ryo i zajęła się dokańczaniem herbaty. Była naprawdę całkiem dobra... na pewno lepsza niż sztuczne substancje z puszek jakimi od dłuższego czasu się wzmacnia. Będzie musiała przychodzić tu częściej. Miła atmosfera, towarzystwo... na pewno jest tu przyjemniej niż na jakiejś dyskotece, z muzyką elektroniczną, kolorowymi drinkami i papierosowym... i nie tylko takim dymem.
Trochę klimat się zepsuł gdy do budynku weszły te dwie dziewczyny. Misaki nie lubiła hałasu oraz zbyt wyzywającego zachowania, ale nie obwiniała za to innych - prędzej siebie, że jest na tyle dziwna że coś takiego jej przeszkadza, podczas gdy inni ludzie uznają to za coś normalnego.

Ciemnowłosy zerknął na pieniądze, skrzywił się lekko po czym to przesunął je z powrotem do Ciebie - Nie mogę młodej Panienki wykorzystywać, to nie w moim stylu - wymamrotał, westchnął cicho - jak już dostane wypłatę to sam się grzecznie wykupie - uśmiechnął się lekko. Twoja opiekunka zerknęła w jego kierunku, chyba miała ochotę mu przygadać, jednak powstrzymała się no i zerknęła na Ciebie - Miłe miejsce co ? Szkoda tylko że GOŚCIE nie tacy - wymamrotała ostanie słowa cicho z przekąsem.

Barman wrócił po chwili, zerknął na Ciebie - Panienka winna mi będzie 13 ryo, jeśli żem sobie dobrze liczę... A teraz przepraszam - Mruknął po czym to znów ruszył na zaplecze.

- Patrz na nią ! - usłyszałaś za sobą jedną z dziewczyn, blondynka wgapiała się w Ciebie jak by ducha widziała, cóż kolejna osoba dla której odmienność była jak jakieś widowisko w cyrku... Ehh ci ludzie

-Ah, w porządku... p-przepraszam jeśli p-pana uraziłam... w jakikolwiek sposób...-Misaki zawstydziła się trochę... ale odwzajemniła uśmiech. W gruncie rzeczy, mimo iż mężczyzna odrzucił jej pomoc, było jej bardzo miło... właściwie to właśnie dlatego. Nie jest typem sępa wykorzystujących innych, jakich wielu miała okazję poznać. I chociaż znali się od niedawna (można właściwie powiedzieć że się poznali?) to zdążyła go polubić.
-Ja tam nie narzekam.-Przeniosła swój uśmiech na Michiyo. Co ona się tak czepiła tego biednego pana? Przecież on nic im złego nie robi, stara się być miły... na swój sposób. Należało by to raczej docenić, w końcu niewielu jest ostatnio takich ludzi... czego przykładem jest siedząca nieopodal dwójka.
-...no, może troszkę... naszła mnie jakaś taka ochota... dobrze że wzięłam je ze sobą...-Trochę tak urywanie, ale zawsze, poinformowała swoją opiekunkę o tym, że zamierza poćwiczyć tutaj grę na skrzypcach. Chociaż, nie było to tylko spowodowane czysta chęcią gry. Przypomniała jej się sytuacja ze szkoły... i to co wtedy zrobiła. Stała czerwieniąc się i mamrocząc coś pod nosem... nie był to dobry sposób na nawiązywanie znajomości. Powinna się pokazywać od jak najlepszej strony... a taką właśnie stroną były jej umiejętności gry na instrumencie. Odsunęła się trochę od baru by przypadkiem kogoś nie szturchnąć.
-Mam nadzieję że... nie będę przeszkadzać. Jak coś...to mi przerwijcie...-Zwróciła się do ogółu, ale tak cicho i niepewnie, że najprawdopodobniej usłyszała ją tylko Akimoto. Wyciągnęła z futerału swoje skrzypce, i rozpoczęła najpierw wykonywać parę prostych ćwiczeń rozgrzewających. Musiała być pewna, że wszystko pójdzie tak jak powinno. Że będzie skoncentrowana tylko i wyłącznie na muzyce, że będzie w stanie nie zwracać uwagi na otoczenie, i zamiast tego przeznaczać ją na odtwarzanie, i przeżywanie emocji zawartych w nutach utworu.
No i... w końcu po tych paru minutach prościutkich zagrywek, postanowiła zagrać coś nieco bardziej skomplikowanego. Na przykład to, potem jeszcze to, a jeżeli w jej opinii poszło jej całkiem nieźle, to prawdopodobnie skusi się jeszcze na zagranie tego.

- Nie no skądże – zaprzeczył zamykając oczy i uśmiechając się przy tym głupkowato, z takim uśmiechem wyglądał raczej zabawnie... Otworzył jedno oko i zerknął na twoją opiekunkę kiedy to zakończyła wypowiedź, na moment jego twarz przybrała niezbyt przyjemny wyraz, zaś w oku zatańczyła iskierka agresji...Trwało to zaledwie sekundę gdyż po chwili znów zaczął się uśmiechać.

- A niech by komuś spróbowało przeszkadzać – twoja opekunka wyszczerzyła się do Ciebie lekko, wszystko powiedziała raczej żartobliwym tonem. Dolała sobie nieco sake do czarki., Ciemnnowłosy patrzył na Ciebie jak wyjmowałaś skrzypce, zresztą nie on... Obydwie dziewczyny zaczęły się w Ciebie wgapiać jak w jakiegoś ducha, czy inne paranormalne zjawisko. Po chwili pojawił się barman, widząc że chcesz grać klasnął w łonie – Ło Paninka gra ? JA chętnie posłucham - Rzekł, wziął 50 ryo które ułożyłaś na ladzie, po chwili za miast nich ułożył na barze 37, przesunął całość w kierunku twojej opiekunki, najpewniej nie chciał Ci przeszkadzać

Ty zaś zaczęłaś grać, zaś wszyscy umilkli otwierając szeroko oczy i zerkając na ciebie... Nawet opiekunka, która już kilkakrotnie słyszała twoje utwory wydawała się być zaszokowana twoimi umiejętnościami – zaszokowana bardzo pozytywnie. W trakcie drugiego utworu dwie dziewczyny chyba się znudziły, zaczęły gadać docinki w stylu „kumpli pewnie nie ma, siedzi w domu i gra bo nic jej nie zostało, czy też „te skrzypce prezentują się lepiej niż ona” – a wszystko było spowodowane typową dla ludzi zawiścią, sami nie potrafią w ogóle to czemu by nie obgadać ?

Na wszystko dosyć ostro zaregował ciemnowłosy, na początku przeprosił że przerwie, później zaś skierował wzrok w stronę dziewczyn – A wy co ? Zakompleksione nastolatki... Za pewne nawet nie macie pojęcia ile pracy kosztuje dojście do takiego poziomu ! – Dziewczyny zerknęły na niego, na początku zdumione że zwrócił im uwagę... Później jednak po prostu go wyśmiały i to całkiem głośno.

Jedną z cech Misaki, którą można było uznać zarówno za jej główną zaletę, jak i ogromną wadę charakteru, była ponadprzeciętna wrażliwość. Z jednej strony, nigdy nie przeszłaby obojętnie obok pokrzywdzonego (chyba że by go nie zauważyła), a z drugiej jakakolwiek krytyka poważnie podkopywała jej i tak już mocno nadszarpnięta samoocenę. Doskonale o tym wiedziała, że ta cecha w dzisiejszym świecie może spowodować mnóstwo problemów... ale nie mogła inaczej. To siedziało tak głęboko w niej, że nawet mimo stopniowego zamykania się w sobie, nie mogła tego całkowicie odizolować. Musiałaby chyba się całkowicie zmienić.. ale czy wtedy ciągle mogłaby nazywać się Misaki Koizumi?
Tak czy siak, na początku bardzo się przejęła. Poczuła że łzy nabiegły jej do oczu, policzki zaczęły czerwienieć, i że potężny niepokój dotyczący jej przyszłych kontaktów z ludźmi począł wypełniać jej serce. Bo skoro nawet jej umiejętności nie pomagają jej w nawiązywaniu kontaktów... to co jeszcze może zrobić?
Wtedy wtrącił się tamten mężczyzna. Zwrócił uwagę tamtym dziewczynom, a jednocześnie subtelnie, ale mocno pochwalił jej zdolności. Miał racje... już od najmłodszych dniach ćwiczyła grę na instrumencie. Od najmłodszych lat nauczyciele zwracali uwagę na to, że ma spory talent... ale przecież usłyszała to od obcego człowieka! Znali się przecież od paru minut... to dodało jej pewności siebie. Co tam te dziewczyny! Pewnie gdyby nie to, to uczepiły by się czegoś innego. Absolutnie nie ma się czym przejmować.
-Dziękuję...-Szepnęła do Hisakiego, i uśmiechnęła się ciepło. Pomimo iż się uspokoiła, to emocje dalej w niej tkwiły. Ale... czuła że może je całkiem zgrabnie wykorzystać,. Na przykład... do następnego utworu, którego nie mogła wykonać bo przecież jej "występ" został przerwany. No i przy okazji się trochę rozładuje. Więc nie pozostało jej nic innego, jak zagranie jeszcze jednego utworu. (Oczywiście chodzi mi o ten ostatni, podany w moim poprzednim poście)

- Nie ma za co - Ciemnowłosy podrapał się po głowie, mrożąc znów swoje oczy, najpewniej uznał że nic takiego nie zrobił. Dziewczyny po chwili chichotu uspokoiły się (chyba uznały ze nikt ich nie słucha), zaczęły jednak między sobą obgadywać Hisakiego.

Ty ponownie wzięłaś się do gry, jak miało się okazać panienki postanowiły jeszcze raz przeszkodzić Ci docinkami na podobnym poziomie co wcześniej, ciemnowłosy spojrzał na nie znacząco mrożąc przy tym brwi, jednak się się okazało nic to nie dało... Nic do czasu kiedy to w ich kierunku odwróciła się twoja opiekunka - a zrobiła to powoli i spokojnie. Rzuciła dziewczyną spojrzenie z serii "morderczych", zmarszczyła też lekko brwi.. Jak miało się okazać "mądralińskie" przymknęły się... Cóż jak by nie patrzeć twoja opiekunka była raczej osobą.. Charyzmatyczną.

Ty zaś spokojnie dokończyłaś utwór, z tego co uznałaś wyszło Ci całkiem nieźle... Co zostało potwierdzone przez barmana który nieświadomie zaczął Ci bić brawo - Łoooż.. Ale Panienia jezd utalentowana ! - milczał przez chwilę jak by się nad czymś zastanawiając - Dopaże Panience herbaty za darmo, toż była muzyka dla moich uszu - Rzekł i nie czekając na twoje słowa na zaplecze ruszył.
Ciemnowłosy uśmiechnął się lekko do Ciebie - Brak mi słów.. Nie znam się na grze, ale to mnie w sumie... Poruszyło - Podrapał się znów po głowie. Twoja opiekunka zerknęła na Ciebie - Hmmm... Nieźle się ostatnio podszkoliłaś śnieżynko - uśmiechnęła się całkiem miło.

-Tehehehehe... bardzo dziękuję...-Dziewczyna wyraźnie się zakłopotała... ale było to bardzo miłe. Dawno nie była tak chwalona... ba, nawet tamte dwie nie czepiały się jej gry, tylko atakowały ją bardziej personalnie. Zdecydowanie zwiększyło to jej pewność siebie. Na tyle że... zachciało jej sie rozmawiać! Pierwszą rzeczą na jaką wpadła było to, że należało by się przedstawić. Bo w sumie... ona znała tylko jego imię, a on... nawet takiej wiedzy był pozbawiony. Zatem, gdy już schowała swoje skrzypce do futerały, podniosła się z taboretui podeszła do mężczyzny.
-P-przepraszam, zapomniałam się przedstawić... Koizumi Misaki, bardzo miło pana p-poznać... i mam nadzieje że jeszcze będzie nam dane się spotkać.-Białogłowa ukłoniła się nisko, ukrywając swoje, niewielkie bo niewielkie, ale jednak zawstydzenie. Już od dawna nie była w tak wyśmienitym humorze, czego dowodem było to, że mówiła w gruncie rzeczy całkiem wyraźnie i głośno. Jak... normalny człowiek!

Widziałaś że twoja opiekunka dosyć bacznie obserwowała twoje poczynania jak i reakcje ciemnogłowego, nic jednak nie rzekła. Mężczyzna chyba zmieszał się lekko, nie do końca wiedział co ma robić, ale widząc w jaki sposób mu się przestawiłaś wstał szybko z krzesła i skłonił się lekko. - Aa miło Mi Panienko, ja jestem Hisaki Ishiyama - Widać sam postanowił wziąć z Ciebie przykład i przedstawić swoje imię i nazwisko bardziej hmmm... "formalnie". - Hmm - usiadł dopiero po chwili, zamknął oczy i wyszczerzył się lekko - To nie będzie trudne jeśli będzie Panienka tu przychodzić... - Chciał coś powedzieć jednak wchodzący do sali głównej barman z czarką w dłoni przerwał mu - Łon tu trwoni cały czas... I tylko długi powinksza... Ale buzie do kogo chociaż otworzyć - mruknął podchodząc do lady i ustawiająca pełny herbaty niewielki dzbaneczek obok twojej czarki. - Jeśli można wiedzieć iule Paninka lat gra na tym cudeńku ? - chyba chodziło mu o skrzypce.

Twoja opiekunka wciąż zerkała w stronę ciemnogłowego, zaczęła marszczyć lekko brwi.

Dlaczego Pani Akimoto jest tak cięta na Pana Ishiyamę? Jest przecież taki miły... co z tego że trochę zaniedbany? Faktycznie, nauczyciele nie zarabiają zbyt dużo, a każdy ma swoje potrzeby, czy to kupić sobie herbaty, czy papierosa, czy Blue Eagla... samo rozmyślanie o nieco mocniejszych specyfikach trochę ją podkręciło. Na szczęście z zaplecza wrócił barman, z dzbankiem herbaty. Aż się dziewczynie oczy zaświeciły.
-B-bardzo dziękuję...-Zapamięta ten dzień na długo, oj, naprawdę długo... to był jej pierwszy pełny dzień w Karakurze, i poznała już tylu ludzi... no... 5 sztuk to dla niej było bardzo dużo. Co prawda z jedną z nich nie mogła złapać kontaktu, ale była dobrej myśli. Tylko... trzeba było mieć nadzieje że język nie zacznie jej uciekać do przełyku.
-Ummmm... z dziesięć lat... zaczęłam gdzieś tak od przedszkola...-Poinformowała nalewając sobie herbaty do czarki. Ten aromat.... ahhhh...

Ciemnowłosy zaś spojrzał na Akimoto, sam na dosłownie moment brwi zmarszczył, później jednak zwrócił wzrok na barmana - Zobaczysz że jak dostane cały etat to się wypłacę za wszystkie dni - Rzekł jak by lekko oburzony, później jednak uśmiechnął się nieco, i ponownie zwrócił wzrok na twoją opiekunkę -[b] Co ja zrobiłem źle, że Pani patrzy na mnie jak by chciała mnie zamordować ? - Zmarszczył lekko brwi, uśmiechał się przy tym jednak miło. - Nic - odparła kobieta i wzruszyła ramionami, przeniosła wzrok na barmana - Całkiem niezłe, sake... - Chyba po prostu chciała zbyci ciemnowłoesgo. - A dziękuje Panunko, żem znalazł jeden dobry sklep - którego adresem i nazwą najpewniej nie zamierzał się podzielić

Pijąc herbatkę doszłaś do wniosku że dziewczyny przestały obgadywać i Ciebie i ciemnowłosego... Widać znudziło im się kiedy uznały że nikt ich nie słucha.

Drzwi do herbaciarni otworzyły się po raz kolejny, pró zaś przekroczył wysoki chłopak


Byłaś pewna że widziałaś go gdzieś w szkole, nie był w twojej klasie jednak gdzieś ci mignął. jego odzienie było suche co mogło oznaczać że przestało padać... Niemal od razu podszedł do baru - To co zwykle - Głos jego był raczej... Chłodny i szorstki, barman jednak uśmiechnął się lekko, i przywitał go skinieniem głowy po czym to ruszył na zaplecze.
Słyszałaś że dziewczyny komentują coś za tobą, dosłyszałaś"szmer szmer ale ciacho", "Szmer szmer za raz go zapytam o numer... Dobrze wyglądam ?" Chłopak zerknął na ciemnowłosego, skinął mu lekko głową - Sensei się pytała o pieniądze - rzekł z pewną dozą... Wyższości w głosie ? Może... Ciemnowłosy zaśmiał się tylko nerwowo, zaś dziewczyną z tyłu chyba zrobiło się głupio że go wcześniej obgadywały.

...znowu?! To już było... ona rozumiała, potrzeby potrzebami... ale bez przesady, jak się nie ma pieniędzy to nie można się zadłużać na lewo i na prawo. Potem ma się problemy... mniej więcej takie jak kiedyś pani Akimoto... no, tak dokładniej to jej rodzice. Ale i ona miała wtedy bardzo ciężko. Swoją drogą... sensei? Ten chłopak był mniej więcej w jej wieku, no, pewnie trochę starszy. Jakaś... nauczycielka? Może ze szkoły? Albo... trenerka. Kto to wie. Tak czy siak, chłopak może i był przystojny, ale wydawał jej się strasznie wyniosły, zimny i nieprzystępny, co, prawdę powiedziawszy dosyć mocno ją onieśmielało i zniechęcało do próby zawarcia z nim znajomości. Sama raczej nie była osobą zbyt kontaktową, ale z innych powodów niż ten się zdaje być. Tak czy siak, nie zamierzała się wtrącać do rozmowy. Zbyt zajęta była delektowaniem się herbatą... tą cudowną, pobudzającą jej zmysły herbatą. Ahhhh... cudo, cudo! Koniecznie będzie musiała tutaj przychodzić... ale właśnie. Do tego będzie musiał znaleźć miejsce z dopalaczami. Ale to trochę później. Może jutro po szkole.

- Taa... Kobieta mnie wykończy nerwowo - Ciemnowłposy podrapał się nerwowo po głowie, najwyraźniej zdawał się nad czymś myśleć, później jednak uśmiechnął się lekko. - No ale moja wypłata jest w drodze... - Nie skończył nawet mówić gdyż barman znów wyczuł moment i wrócił z zaplecza trzymając w ręce miseczkę z ciastkami - Ło to moje piniundze tyż ?

- Umm... Taaa - chrząknął cicho, wydawało się że.. Posmutniał ? Być może, szybko jednak wszytko ukrył pod maską uśmiechu - No nic to będę się zbierał... Jutro pierwszy dzień w nowej robocie - rzekł wstając, pożegnał się kolejno z wszystkimi. Ciebie i twoją opiekunkę zostawił na koniec. Zwrócił się do Akimoto - Dowidzenia Pani... Mam nadzieje że wstanie pani prawą nogą - uśmiechnął się głupkowato, później zerknął na Ciebie. Ukłonił się leciutko - Do zobaczenia Panienko - i tu do wyjścia ruszył, z kieszeni wycgnał pomięte pudełko tanich papierosów.

- My chyba też powinnyśmy się powoli zbierać ? - Kobieta z4rkneła na Ciebie, nie trudziła się nawet aby porzgnać ciemnogłowego.

-A już jest tak późno?-Zapytała wyglądając za okno. Możliwe... było już dosyć ciemno, prawdopodobnie zaczynała się już noc... ah, gdyby udało jej się wcześniej usnąć, to mogłaby zostać tutaj trochę dłużej. Niestety, rok szkolny się zaczął, więc musiała się w miarę wysypiać, by na następny dzień nie była skrajnie otępiała. Jak by to przecież wyglądało?
-Ma pani rację... szkoda. Dziękuję że chciała pani ze mną spędzić wieczór... jestem bardzo wdzięczna.-Białogłowa skłoniła nieco głowę w geście podziękowania, po czym dopiła herbatę. Następnie wzięła resztę ze stołu, schowała do portfela, i upewniła się czy wszystko jest na miejscu. Jeżeli było, to zostało jej tylko pożegnać się grzecznie z barmanem, i wyjść z Michiyo na zewnątrz. Następny cel? Ich dom.

Wyszłyście na zewnątrz, lekki, chłodny wiatr powiewał przynosząc lekkie orzeźwienie po ciężkich jednak przyjemnych zapachach w herbaciarni. - Nie na sprawy przecież, po pierwsze gdzie pójdziesz podje też ja... A po drugie strasznie mi się tam podobało - Kobieta uśmiechnęła się lekko zerkając na Ciebie.

Tą samą drogą ruszyłyście w drogę powrotną, od pewnej chwili jedna rzecz mogła was zacząć martwić... Było dziwnie cicho i pusto, nawet jak na porę. W końcu koło 23 ludzie żyli jeszcze normalnie. Widziałaś że twoja opiekunka rozgląda się bacznie marszcząc przy tym brwi.

-Trochę strasznie... prawda?-Zapytała niby półżartem, niby z uśmiechem, ale jednak przybliżając się do boku pani Michiyo. Lubiła gdy była noc, gdy jest ciemno i takie tam... ale gdy jest w sytuacji, od której mógłby się zacząć typowy kinowy horror, trudno by czuła się jakoś wyjątkowo komfortowo. Do tego chyba i Panią Akimoto zaczęło to niepokoić, gdyż patrzyła to w lewo, to w prawo... a może to po prostu zwykłe środki ostrożności? Przecież... to było duże miasto, nikt nie napadnie niewinnej, dobrej dziewczyny, prawda? No i zaraz powinny trafić na jakąś bardziej zatłoczoną ulicę... oby.

https://bleach.forumpolish.com/centrum-f57/park-t535-120.htm#29125 piszemy tu

Misaki Koizumi

Weszłyście do herbaciarni, niemal nic nie zmieniło się w niej od dnia wczorajszego... Barman stał w podobnym miejscu, w którym wczoraj go zastałyście, ciemnowłosy WFsta siedział dokładnie na tym samym krześle... Tuż obok niego o dziwo siedziała inna znana ci osoba... Był to twój wychowawca. Siedział na stołku przed ladą i pochylał się nad kubkiem herbaty, głowę podtrzymywał na dłoniach i wyglądało na to że śpi...

Dusza dziewczynki zareagowała niemal od razu, gdy dostrzegła ciemnowłosego, w jej oczach automatycznie pojawiło się coś, co bez problemu można było nazwać strachem... Zadrżała lekko. Twoja opiekunka zaś zmarszczyła bojowi brwi

Może faktycznie to miejsce nie jest dla niej? Jeden nauczyciel, drugi... jak tak dalej pójdzie, to w przeciągu tygodnia zbierze się tutaj całe grono pedagogiczne. Trzeba przyznać, sytuacja zaczęła być dla niej nieco... krępująca. Kompletnie nie spodziewała się obecności swojego wychowawcy. Ale co zrobić... bardzo prostą rzecz. Najwidoczniej Kumi znowu poczuła tą dziwną... energię? Nieważne... możliwe tez że po prostu skojarzyła ją z tym facetem. Mniejsza o powód, najważniejsze dla Misaki było to, że była przestraszona. Chcąc jej przypomnieć że jest tuż obok niej, nieśmiało, z pewnymi oporami szturchnęła ją lekko w dłoń, obróciła nieznacznie swoją głowę, i uśmiechnęła się. Tylko tyle, gdyż gdyby zaczęła łapać "powietrze", dziwnie by to wyglądało, a pani Akimoto już była dosyć rozdrażniona.
Niezależnie od efektu, śnieżynka usiadła sobie na krześle obok nauczyciela WF'u.
-D-dobry wieczór... jeżeli można p-prosić to samo co wczoraj... byłabym w-wdzięczna...-Wydukała. Pewnie poszło by to o wiele sprawniej gdyby nie było tutaj pewnej osoby. Ale sama się prosiła, sama się pchała.
-Dobry wieczór... panom...-Dodała po chwili, przypominając sobie że wypadałoby przywitać się nie tylko z barmanem, ale i z tamtymi dwoma mężczyznami... a jeszcze będzie jeden. I wtedy dopiero się zaczną ciekawe rzeczy.