Chata na skraju lasu

Przez te dwie godziny z hakiem zdążył już porządnie zdrętwieć. Zimny kamień wbijający się w jego plecy też nie był najwygodniejszy, więc gdyby nie strach przed kobietami, Shiro właściwie był by wdzięczny za to że zaraz go stąd zdejmą. Gdy kobiety rozmawiały ze sobą, chłopak patrzył to na jedną, to na drugą wydając co chwilę okrzyki zdziwienia i niezrozumienia. Na niewiele więcej mógł sobie pozwolić. Spojrzał do góry w niebo, które tak niewiele różniło się od tego na Ziemi. Dlaczego ten świat tak bardzo różnił się od tego, na którym dawniej żył... Tego Daray pojąć nie mógł.

- Dobra, słuchaj, tym razem Ci odpuścimy, ale nie waż się kiedykolwiek tego powtarzać, inaczej bez żadnej pomocy zmienimy Ci pamięć i pozbawimy kilku par kończyn. - Stwierdziła ostatecznie ta wyższa kobieta. Później zaś obie odwróciły się na pięcie i ruszyły w stronę zabudowań. Przez umysł chłopaka przemknęła niezbyt miła myśl, twierdząca ze Panie zapomniały zupełnie o tym by go uwolnić. Dopiero po 15 minutach wszystkie trzy trójkąty zniknęły sprawiając iż zesztywniały Daray opadł na ziemię niemal łamiąc sobie nos o podłoże.

Po upadku upadku na ziemie zwinął się w "kłębek". Miał ochotę płakać... Wyć i szlochać, ale powstrzymał się. Po prostu leżał na ziemi zrezygnowany ignorując drgania jego ścierpniętego ciała. Myślał że ktoś powinien zrobić coś z tym szaleństwem... Ktoś musi to skończyć... Odwrócił się na plecy i spojrzał w niebo. Co on mógł zrobić? Nie miał żadnej siły czy mocy... Nie znał się na magii. Był bezbronny wobec tego świata...Nie mógł nic. Shiro przez większość swojego życia był cynikiem i realistą więc rozumiał to bardzo dobrze. Wtem do głowy przyszła mu pewna myśl. Może i nie miał żadnych mocy, ale wiedział jak zdobyć najpotężniejszą broń XXIIw... Informację. Daray wstał powoli i zachwiał się lekko. Jego ciało nadal odczuwało ból. W końcu dostał niedawno niezły wycisk, a i wiszenie przybitym do kamienia na pewno tego nie poprawiło. Jednak w tym w świecie jego ciało znacznie szybciej się goiło. Nie były to jakieś cudowne uleczenia, ale na pewno jego ciało ulegało regeneracji szybciej niż zwykle. Postanowił ruszyć do miasta i dowiedzieć się czegoś więcej o istotach, które od śmierci tak bardzo go prześladowały... No i oczywiście zdobyć więcej wiedzy o tym świecie.

Droga do miasta zajęła chłopakowi koło pół godziny. Nie spieszył się bowiem walcząc z delikatnie protestującymi kończynami dolnymi. Jego nogi bowiem wciąż były nieco zesztywniałe po wiszeniu przy głazie. Wędrówka Daraya zakończyła się przy zabudowaniach ludzkich, które, co łatwiej było zauważyć z pewnej odległości, wybudowane był na bazie okręgu.

(piszemy w https://bleach.forumpolish.com/inne-f40/rone-stragany-i-inne-sklepy-t312-60.htm#30423 )