Hanari Ryoko [Shinigami]

Imię: Ryoko
Nazwisko: Hanari
Profesja: Shinigami,
Płeć: M
(Mężczyzna otrzymuje: +1 Wytrzymałość, +1 Siła, -2 Zręczność.)
Wiek: 20 lat
Waga: 72 kg
Wzrost: 179
Wygląd: ( modyfikacja obrazka)


Włosy młodzieńca są przeważnie spięte w kucyk, a nieliczne włosy opadają na środek czoła. Zakłada okulary to daje mu poważniejszy wygląd lecz tak naprawdę nie musi nosić okularów bo wzrok jego jest idealny. Ryoko to dobrze zbudowany chłopiec, swą muskulaturę ciała zawdzięcza treningom. Zazwyczaj nosi różowo-zielone kimono lecz w Akademii biało-niebieskie. Nosi przy sobie zazwyczaj dwa bokkeny do trenowania.



Charakter:
Ryoko to spokojny młodzieniec lubi naukę i szybko się zaprzyjaźnia z innymi. Okulary nadają mu poważniejszy wygląd i zachowanie lecz tak naprawdę to niepoprawny marzyciel który, lubi zamykać się w pokoju i rozmyślać. Lubi poznawać nowych ludzi i potrafi dyskutować o wszystkim. Jest otwarty i nie odrzuca nikogo, jest typem osoby której można zaufać i wyżalić. Jeśli chodzi o poważne sprawy potrafi stanąć na wysokości zadania i sprostać wyzwaniom. Bywa że czasem kieruje się honorem i potrafi walczyć do upadłego. Jest zawzięty i lubi kończyć rozpoczęte sprawy. Jest typem osoby co stara się pomagać innym.


Historia :

Ryoko urodził się w 5 dzielnicy miasta Rukongai. Jego rodzice to Shiriu i Marin. Ojciec był naukowcem lecz po wypadku w laboratorium odesłano go za biurko i tam teraz pracuje nad projektem badawczym. Matka jest panią domu, sprząta, gotuje jednym słowem zajmuje się domem. Dzieciństwo spędzał raczej pod opieką matki, ojca nigdy nie było w domu a jak był siedział w biurze i wypełniał akta spraw badanych. Dzieciństwo mijało ,,normalnie’’ jakby nie wspomnieć braku ojcowskiej ręki lecz Marin zastępowała ojca jak tylko mogła by nauczyć swego syna dobrych manier. W wieku pięciu lat udał się do szkoły gdzie dopiero wtedy poznał prawdziwe realia świata w którym żył. Mimo wszystko uczył się dobrze i był piąty w klasie z frekwencją. Pewnego dnia gdy przechodził ulica do domu spotkał małego chłopca który płakał, postanowił się zatrzymać i zapytać co się stało. Ukląkł przed malcem i oparł rękę mu na ramieniu po czym uśmiechnął się i powiedział łagodnym głosem :
-Dlaczego płaczesz ? coś się stało złego, chętnie pomogę.
Chłopak spojrzał na Ryoka i z łzami w oczach wskazał palcem w uliczkę znajdującą się tuż obok nich. Stało tam dwóch starszych uczniów jego szkoły których znał. Przez łzy chłopak powiedział :
-Zabrali mi misia a to jedyna moja zabawka.
Coś ruszyło sercem Ryoka i postanowił odzyskać zabawkę. Wstał i udał się do uliczki, każdy krok powodował mobilizacje a gdy znalazł się naprzeciw dwójki starszych uczniów powiedział :
-Chciałbym odzyskać misia od tamtego chłopaka.
Tamci się tylko uśmiechnęli i odparli :
- Jeśli nie odejdziesz uszkodzimy cię smarku, liczę do pięciu.
Lecz on stał uparcie i nie ruszył się z miejsca, gdy skończyli odliczać rzucili się w dwójkę na Ryoka. Złapali go i bili po twarzy i w brzuch, chłopak nie krzyknął a tamci bili go dalej aż nie zjawiła się tajemnicza osoba i przepędziła ta dwójkę. Chłopak ledwo trzymał się na nogach a gdyby nie pomoc ze strony tej tajemniczej osoby upadł by na ziemie z wycieńczenia. Mężczyzna zabrał chłopaka do swego domu i opatrzył młodzieńca a następnie zapytał dlaczego postanowił sam zmierzyć się z silniejszymi. Chłopak przez jakiś czas milczał, dopiero po jakimś czasie odpowiedział na to pytanie a mężczyzna pokiwał tylko głową i zaproponował młodzieńcu na zapisanie się do jego szkoły. Opowiedział co może się nauczyć i może wybrać kierunek. Ryoko podziękował i zgodził się na nauki. W domu opowiedział co się przytrafiło i co postanowił, matka z początku opierała się tej idei lecz po namyśle zgodziła się by przystąpił do szkoły i się uczył obrony. Tak więc chłopak postanowił się uczyć i trenować. Każdą wolną chwilę poświęcał treningom, były to ciężkie u żmudne ćwiczenia samoobrony lecz po kilku latach zrezygnował i postanowił ćwiczyć drewnianym bokkenem. Trening czynił swoje dzieło, chłopak już po kilku latach nauczył się poprawnego trzymania miecza, podstawowych ataków oraz obrony. Wieku dziesięciu lat musiał zmienić szkołę lecz nadal mógł uczęszczać na nauki do mistrza. Ryoko lubił chodzić na spacery po lasach lub chodzić na dach domu i rozmyślać gdy nastawała noc a gwiazdy świeciły, raz o mały włos nie spadł jak starał się dosięgnąć gwiazd, uratowała go klamka z okna która zaczepiła się jego kimono i nie pozwoliła mu spaść. Gdy ukończył szesnaście lat był już dobrym szermierzem dlatego został wysłany na turniej bokkena. Konkurencja była na wysokim poziomie, każdy chciał wygrać i nikt nie chciał się poddać, to sprawiło że rywalizacja się tak spodobała chłopcu i postanowił więcej trenować. Walczył całym sercem i dusza lecz walce półfinałowej przegrał z rok starszym chłopakiem, ogólnie zdobył trzecie miejsce co satysfakcjonowało mistrza. Po powrocie do szkoły mężczyzna podszedł do chłopca i zaproponował mu prywatne i ponad programowe lekcje, widział potencjał jaki tkwi w tym młodym ciele. Ryoko bez wahania się zgodził i następnego dnia rozpoczęli trening. Ćwiczenia były trudniejsze i wymagające wielu poświęceń, specjalna dieta i rozgrzewka sprawiały że chłopak nabierał siły a jego ciało rozwijało się w mgnieniu oka. Po siedemnastych urodzinach chłopak postanowił że będzie wyglądał poważniej i kupił sobie okulary, mimo że wzrok miał dobry to okulary sprawiały że wyglądał poważniej lecz nosił je tylko w szkole do zmylenia ludzi którzy go tam otaczali. Wszyscy myśleli że będzie tak jak ojciec wybitnym naukowcem który poświęci życie nauce. Ryoko jednak miał inne plany postanowił być wojownikiem dlatego w ukryciu przed ojcem i matką ćwiczył dalej zawansowane sztuki walki bokkenem. Rok później władał już perfekcyjnie bokkenem lecz nie na tyle perfekcyjnie by zaprzestać treningów, udał się na turniej w którym pokonał wszystkich swoich rywali i wygrał pierwszą nagrodę. Mistrz widząc to jak dobrze sobie radzi jego podopieczny postanowił wysłać go na jeszcze jeden turniej w którym miał udowodnić że jest gotowy na kolejne lekcje. Turniej odbył się po kilku miesiącach co było na mu na rękę, chłopiec mógł jeszcze potrenować i odpocząć. Gdy nastał dzień w którym miał się odbyć turniej, chłopak udał się małej kapliczki i rozmyślał nad wszystkim, postanowił wygrać dla rodziny dla mistrza i dla siebie. Na miejscu spotkał kilku zawodników z poprzedniego turnieju co sprawiło że poczuł się spokojnie. Po rozpoczęciu chłopak zmierzył się z innymi, sprawiło mu to przyjemność gdyż mógł przekonać się jak naprawdę jest dobry. Spełnił oczekiwania mistrza i dostał się do finału. Walczył dzielnie lecz jego przeciwnik był prawie tego samego poziomu co on, więc walka trzymała w napięciu. Podczas walki chłopak czerpał radość z bólu i rywalizacji z minuty na minutę stawał się coraz mocniejszy i jakby nie był zmęczony walką. Chłopak wygrał tę walkę, poczuł taką energię i spokój jak nigdy dotąd. Mistrz postanowił przekazać całą swoja wiedze i nauczyć wszystko co wie o walkach, by uczeń stał się lepszy od mistrza. Tak więc mijały lata a Ryoko trenował pod bacznym okiem mistrza lecz nie tylko trenował ciało i ducha a także umysł kształcąc się dalej w szkole. Kończąc dziewiętnaste urodziny chłopak stał się równy mistrzowi, wtedy mistrz powiedział że nie może go więcej nauczyć, może nadal trenować pod jego okiem aż nie ukończy dwudziestu lat. Ryoko jeździł na turnieje by walczyć przeciw innym ale walczył nie o nagrody lecz o nowe doświadczenia. Jedynym jego przyjacielem naprawdę stał się ten drewniany miecz co był z nim na dobre i złe. Pod koniec roku otrzymał od rodziców nowy bokken wyrazie szacunku do tego co robi, tak więc teraz nosił przy sobie dwa drewniane miecze. Podczas dwudziestych urodzin do domu wszedł jakiś mężczyzna wraz z ojcem od Ryoko i wręczył chłopcu prezent. Po odpakowaniu chłopak zobaczył biało-niebieskie ubrania co oznaczało tylko jedna szkołę. Chłopak ukłonił się w geście podziękowania i udał się zaprosić mistrza na urodziny. Nauczyciel się zgodził i udał się do domu chłopca świętować jego sukces. Impreza trwała do wieczora wszyscy dobrze się bawili a chłopak ciągle rozmyślał o szkole i nowych możliwościach, po imprezie podziękował za przybycie gościom i pożegnał się z mistrzem. W pokoju usiadł przed oknem i spoglądał na świecące się gwiazdy i rozmyślał. Rankiem ubrał się w strój ucznia akademii i zszedł na śniadanie, chłopak był uśmiechnięty i spokojny o wszystko co go dziś czeka. Nastało południe a do domu wszedł mężczyzna ubrany w czarne kimono, chłopak tylko zabrał torbę na ramie, pieniądze i dwa bokkeny. Pożegnawszy się z rodzicami udał się z mężczyzną do akademii gdzie miał zacząć nawą naukę.


Ekwipunek: torba, bokkenx2

Pieniądze: 300 Ryo.
STATYSTYKI (plec M)
Atrybuty: (10+4)
Siła: 5 +1 pleć +1 profesja=7
Szybkość: 5 +2 profesja=7
Zręczność: 5+9wolne –2płec=12
Wytrzymałość: 5+1wolne+1 płeć =7
Inteligencja:5 +1wolne+3 profesja=9
Psychika: 5+1wolne -3 profesja =3
Reiatsu: 5 +1 profesja =6
Kontrola Reiatsu: 5 +2wolne = 7

Prędkość (śr.): Szybkość[km/h]. 8 km/h
Prędkość (max.): Szybkość*2+10[km/h]. =24 km/h
PŻ (Punkty Życia): Wytrzymałość*10. = 70
PR (Punkty Reiatsu): Reiatsu*Kontrola Reiatsu. 42
Poznane Hadou:#3 - Housenka Houka (Ogień)
Poznane Bakudou: #2 - Engo (Tarcza Reiatsu)
Umiejętności:
Podstawowy Samoobrony
Maskowanie Reiatsu
Mistrz Broni
Wady:

Charakter +
Historia +
Staty +


Ogólnie rzecz biorąc AKCEPT

Akcept.

Teraz potrzebujesz tylko MG i możesz grać.

cóż nie mam już nic do gadania, bo wg mnie jest co poprawiać ale trudno... Jak obiecałam wezmę Cie pod swoje skrzydła i sprawdzę jak piszesz...


Załóż temat z domem w ss albo rukon


// Ale sie pospieszyliscie tym razem z ta karta.
// Nie sadzicie, ze pracownik labu to mieszkalby w Seireitei?
//
// Tsuna


// Tsuna chcesz to pisz nowego posta a nie edytuj mojego bo po co ? ;p - Kamys

Kamys Tsuki napisał:

// Tsuna chcesz to pisz nowego posta a nie edytuj mojego bo po co ? ;p - Kamys

Hmm... zamiast standardowego reply jest locked, stad zalozylem, ze nie moge napisac posta. Dlatego edycja...

Pozdrawiam,
Tsuna