Sfera treningowa

Natsuo napełniało niepokojem to, że nie widział na twarzach rywali jakichś większych reakcji na informacje, iż mają prawo się zabijać. Nie mniej marudzić nie zamierzał, a wręcz chciał ukrywać to jak mu to nie odpowiadało. Nie chciał, żeby ktokolwiek zauważył w nim te słabość, bowiem mogłoby to spowodować, iż przeciwnicy tym chętniej ciągnęliby do skrzyżowania mieczy z jego drużyną, a tego szlachcic wolałby uniknąć. Kasumi-san i Hachiro-san nie byli wrogami, lecz rywalami i wolał właśnie w ten sposób ich traktować, a nie musieć podchodzić do nich w bardziej radykalny sposób. W końcu przeszli przez światło dzielące świat od sztucznie wytworzonej kieszeni wymiarowej... czy jakoś tak i znaleźli się w imitacji świata żywych. Informacje zdobyte przez Saburo doprawdy były dokładne, dobrze że Shihouin ściągnął go do drużyny. Dzięki temu najpewniej byli najmniej zaskoczoną z grup. Niemniej Natsuo nie tęsknił za widokiem tego miejsca, nawet jeśli to tylko przeróbka. Już pominąwszy sam wygląd architektury, który nie przypadał mu do gustu to to miejsce źle mu się kojarzyło. W świecie śmiertelników spotkał pierwszy raz Hollow, a do tego kilku jego kolegów oraz koleżanek poniosło śmierć. Pozostało mieć tylko nadzieje, że tym razem wygeneruje przyjemniejsze wspomnienia związane z tym miejsce. Pierwsza ruszyła Kasumi z drużyną, widać że chciała zająć pozycje nim wszyscy dojdą do wież, aby mieć troche czasu nim się zacznie. Grupa Hachiro nim ruszy postanowiła zagrzać się do boju. Arystokrata delikatnie rozdziawił usta:
- Ale czad, szkoda że ja na coś takiego nie wpadłem. - mruknął pod nosem chłopak. - Dobra chodźmy, będziemy mieli trochę czasu na przygotowanie. - powiedział wyjmując mapę i określając jaka będzie najkrótsza droga po czym ruszając szybkim marszem. Uznał, bowiem że układanie formacji póki wszelkie pułapki i inne takie są nieaktywne nie ma sensu. Najpierw musieli dotrzeć do miejsca, im szybciej się to uda tym lepiej. W bronieniu punktu, bowiem bardzo ważne było zapoznanie się topografią terenu i wybranie najlepszego punktu pod aktywne bronienie się.

- Nie bądź taki niemiły, ja też należę do klubu. - powiedział siląc się o beztroskę w głosie Natsuo. Chciał, aby jego zespół był skoncentrowany i skupiony na wykonaniu zadania, ale spędzą tu dwanaście godzin, morowy nastrój nie pomoże im w utrzymaniu morale przez tak długi czas. W końcu dotarli do miejsca, w którym znajdował się obiekt, którego mieli bronić.
- Cholera. Nie spodziewałem się, że będzie to takie duże i brzydkie. - wymsknął mu się żarcik. Tak czy siak jeśli będą musieli przenosić obiekt to będzie to dość problematyczne. Tak czy siak Shinigami wpadł na jeden pomysł:
- Hideo-san, pomóż mi. Spróbujemy go przestawić. - jeśli posąg okazało się, że dało się zmienić jego miejsce położenia to wskazał rudzielcowi róg, by tam go zatachali. Najlepiej, żeby był to kąt między dzielący ściany pokojów, a nie łączący ścianę pokoju z ścianą domu. Nie wiadomo z czym przyjdzie im się zmierzyć. Czy się udało czy nie przeszedł do wydawania rozkazów.
- Trójka z nas obstawi okna wiodące na front i boki budynku. Hideo-san bierzesz przód, Midori-san lewą stronę, ja prawą. Saburo-san będziesz stał w najbardziej centralnym miejscu budynku i obsługiwał wykrywacz reiatsu, a następnie informował nas o wszelkich pojawiających się skupiskach energii poza naszym. Proszę przekaż też Hideo-san podstawy używania tego przyrządu. Jeśli wykryjemy wroga dostatecznie wcześnie zamienicie się miejscami. W razie możliwości ostrzelania wroga przy pomocy kidou Saburo-san będzie bardziej przydatny przy oknie. Hideo-san, Ty wówczas zajmiesz pozycje centralną i upewnisz się przy pomocy przyrządu, że nie zostajemy atakowani też od tyłu. Pozostaje nam jedynie mieć nadzieje, że nie zaatakują od zbyt dużej ilości stron. Jeśli nie damy rady odeprzeć wroga na dystans i ten podejdzie tutaj to z powrotem się zamienicie, aby Hideo-san mógł nam pomóc przyjąć atak. A i otwórzcie okna zawczasu, żebyśmy mieli skąd strzelać. - wydał rozkazy pospiesznie nie wiedząc ile mają czasu nim nastąpi atak. Jeśli opcja z przeniesieniem miniaturki dyrektora się udała to nim poszedł do okna po prawej strony to podszedł do posągu. Po czym skupił duże ilości energii (-50 PR):
- Wirujące koło dające ochronę. Wzleć przede mnie i skrusz o siebie klingi wrogie. Zaklęcie wiążące numer trzydzieści dziewięć... - po czym wyciągnął dłoń przed siebie tak, by najlepiej oddzielała małego dyra od reszty pokoju i aktywował swe reiatsu pod postacią tarczy dodając nazwę zaklęcia - ... Enkosen. - Chciał żeby ściany w kącie oraz tarcza z energii robiły niemalże trójkąt, w którym ukryty jest posąg. To sprawiało, iż szansa zniszczenia go była znacznie mniejsza. Jeśli coś się przebije to będzie musiało przedziurawić jeszcze całkiem mocne Bakudo. Do tego takie rozwiązanie sprawi, iż jakieś zagubione kidou, czy przypadkowa lecąca cegła nie trafią drogocennego obiektu, a co za tym idzie głupi przypadek nie pokrzyżuje im szyków. Po tym Natsuo udał się do prawej ściany budynku, a konkretniej do okien otwierając je, by potem stanąć w tym najbliższym salonu i wypatrując zagrożeń.
- Jestem na pozycji! - zameldował reszcie drużyny, by Ci wiedzieli, że prawa flanka jest obstawiona.

- Tym lepiej, mój Kapitan docenia trafione żarty. - odpowiedział Hideo, wciąż siląc się o beztroskę, ale faktycznie nie pomyślał o konsekwencjach tych słów. Powinien być ostrożniejszy w ich doborze. Jak się okazało rudzielec od razu postanowił podważyć jego rozkazy. Cóż... faktycznie może i należało wytłumaczyć czemu wybrał tak, a nie inaczej.
- Naszym głównym zadaniem jest obrona tego miejsca. Póki co nie wiemy wiele. Ja natomiast nie zdecyduje się na podjęcie ryzyka wykonywania zadań pobocznych dopóki nie wiem jak trudne będzie wykonanie głównego. Będziemy tu przez dwanaście godzin, mamy więc sporo czasu. Póki co poczekamy i dowiemy się jakiego kalibru będzie wróg, którego na nas naślą. Po ocenieniu jego potencjału zadecyduje czy warto ryzykować. Pamiętajcie, że nie kładziemy tu na szali głównie mojego zdrowia, przede wszystkim chodzi o nasze zdrowie, a nawet życie, którym nie zamierzam szafować bezmyślnie. - wyjaśnił swoje intencje i nie zamierzał ulegać pod żadnym naciskiem. Póki nie dowiedzą się z czym mniej więcej przyjdzie im się zmierzyć to nie podejmie dodatkowego ryzyka. Uznał, bowiem że mądry oficer skupiłby się na zadaniu głównym, a nie rzucał z motyką na słońce nie wiedząc co go czeka.
- Dobry pomysł. - przyznał Saburo. - Ja przejrzę górę, Hideo-san i Midori-san dół, Saburo-san spoglądaj na przyrząd, żeby nikt nas nie zaskoczył. W razie czego krzycz, wtedy wszyscy ile sił pędzimy na stanowiska. - powiedział Shihouin chcąc przejrzeć ich bazę na tyle prędko na tyle się da, by wszyscy Shinigami z jego grupy mogli momentalnie wrócić na pozycje i być gotowym do obrony. Po tym szlachcic wstał i ruszył schodami, by z dużą uwagą przejrzeć dom pokój po pokoju. Był w miarę ostrożny, ale bez przesady, nie sadziłby organizatorzy zostawili pułapki w ich bazach. Wolał zamiast tego zrobić to szybciej i wrócić na swą pozycje. Przy tym, jednak starał się być bardzo dokładny, by nic istotnego nie umknęło jego uwadze.

- Też mam taką nadzieje, ale lepiej byś ostrożnym w razie gdyby ktoś z konkurencji podszedł do tego zbyt poważnie. - powiedział szczerze Natsuo na wątpliwość Hideo. Po tym wszyscy poza samym pomysłodawcą zabrali się za realizacje pomysłu Saburo. Na piętrze chłopak nie znalazł za wiele wartościowych rzeczy. Tak naprawdę za przydatne na te chwilę uznał tylko leki przeciwbólowe. Jakby komuś, oczywiście odpukać, coś się komuś stało. Zabrał je za sobą na dół do drużyny.
- Jedyna godna uwagi rzecz jaką znalazłem to te piguły. Mogłabyś dołożyć je do apteczki? - zapytał Midori podając jej leki. Zamyślił się chwilę nad znaleziskami towarzyszy drapiąc się po brodzie.
- Szkoda, że tylko troche tego jedzenia. Wygląda na to, że będziemy musieli zdobyć więcej pożywienia, żebyśmy na koniec nie padali z głodu. - to wszystko robiło się coraz bardziej skomplikowane. Z jednej strony ochrona tej bazy, z drugiej zdobywanie kolejnych obiektów, do tego jeszcze zwiększenie zapasów pożywienia. Shihouin zaczynał rozumieć, że nawet jeśli atakujący ich wrogowie będą pioruńsko silni to i tak w końcu będzie musiał zaryzykować wysyłając kogoś poza ten dom.
- Faktycznie, bardzo to realistyczne. - tymczasem przyznał racje Hideo, przy tym podchodząc do swojego posterunku.

- Minie połowa tego czasu i zaburczy nam w brzuchach. Ja, natomiast wolałbym żeby nic nie odciągało naszej uwagi od zadania. - dalej obstawiał przy swoim Natsuo. Oczywiście dadzą radę przez dwanaście godzin bez jedzenia i podejmowanie dużego ryzyka, by zdobyć dodatkowe zapasy było niezbyt mądre, ale jeśli po drodze udałoby się coś zdobyć to jest to warte tego dodatkowego wysiłku. Na kolejne stwierdzenie rudzielca szlachcic zaśmiał się krótko.
- Zdziwiłbyś się Hideo-san jak nudna jest praca strażnika. Przez większość czasu wypatruje się zagrożenia, które się nie pojawi. Tu mamy o tyle dobrze, że wiemy iż nasz wysiłek przyniesie jakiś rezultat, bo jak nic nas coś zaatakuje. - wyjaśnił opierając się o parapet w oknie, które on pilnował. Dobrze, że nie była noc, przynajmniej mogli mieć je otwarte na oścież i nie marudzić na zimno. Mróz w ich bazie mógłby źle wpłynąć na morale zespołu. W końcu zabił gong, konkurs się zaczynał.
- Zaczęło się... powodzenia nam wszystkim. - powiedział starając się wypatrywać zagrożenia w jak największej oddali. Im szybciej wykryją nieprzyjaciela tym większa szansa, że uda im się go unieszkodliwić nim ten do nich w ogóle podejdzie, a to oznacza brak szans na rany. Te, bowiem były im wyjątkowo niepotrzebne, szczególnie na samym początku.

Nastał czas ciszy przed burzą. Minuty dłużyły się niemiłosiernie w głowie Natsuo. Ten obawiał się, że długo nic się nie pojawi co będzie oznaczało ogromną klęskę jego pomysłu nie wysłania żadnego zwiadu czy coś w tym stylu i będzie musiał zmienić decyzje nie dowiadując się co ich czeka. Pierwszy raz w życiu chłopak poczuł ulgę dowiadując się o zagrożeniu w postaci Hollow, co prawda sztucznego, ale zawsze była to osobliwa chwila w jego życiu. Od razu szlachcic się ożywił i przeszedł niemal z uśmiechem do działania.
- Jak wysoki jego poziom energii? W porównaniu do nas. - zapytał pospiesznie Saburo po czym zaczął wydawać polecenia, które Hideo mogły się nie spodobać, ale były zgodne z ich planem - Hideo-san przejmij urządzenie, Saburo-san, Hidori-san do okna. Ja i Saburo-san go chwycimy, Midori-san przywal mu z Shakkahou. Zgrajmy to dobrze w czasie, do dzieła. - powiedział podbiegając do któregoś z okien kierujących się na front. Zamierzał wykonać zaklęcie Nekutai Rensa, lekko wzmocnione przez dodatkowe ilości energii (-30 PR). Nie bez powodu wybrał tak, a nie inaczej, Shihouin i członek dwunastki prawdopodobnie lepiej kontrolowali reiatsu, więc przytrzymanie przez nich pustego, który sprawiał wrażenie typu silnego, a nie szybkiego będzie trwalsze. Zielonowłosa natomiast Natsuo pamiętał iż znała zaklęcie ogniste, dość silne co również nie jest bez znaczenia. On sam zamierzał związać potwora łańcuchami, liczył iż Saburo, również zorientuje się w tym, aby podłożyć jakieś Bakudo pasujące pod ogień. Wiadomo, bowiem że jeśli płomienie się rozszaleją to podgrzeją metal, z którego wytworzono łańcuchy do czerwoności przy tym zadając pustemu znacznie więcej, bardziej rozległych obrażeń. Poza tym Midori wydawała się w tej chwili najmniej pewna swego, wolała żeby wróg ich ominął, szlachcic uznał, iż ta potrzebuje takiego prawdziwego przejścia do akcji, przywalenia nieprzyjacielowi z pełnym zaangażowaniem, aby ukazała się w niej ta determinacja, którą pokazała na placu dziewiątego oddziału mówiąc, iż chce się sprawdzić w czymś innym, niż dyplomacja. Za w czasu wyrecytował inkantacje zaklęcia:
- Z ziemi naszej wyjdźcie, by nędznika spowić! Zaklęcie wiążące numer dwadzieścia sześć... - i czekał, aż potwór zbliży się wystarczająco mocno, a także aż koleżanka będzie gotowa do strzału, wówczas gestem dłoni dał koledze znak gotowości i aktywował reiatsu dłonią uderzając o podłogę oraz mówiąc z ekscytacją - Nekutai Rensa. - a następnie pozostało mu jedynie obserwować licząc, iż Midori nie spudłuje, a jego plan wypali.

Przeszli do planu Natsuo. Saburo postawił na wyjątkowo nisko numeryczne kidou używając Hainawy, Shihouin był bardziej rozrzutny i wystosował Nekutai Rensa, na koniec Midori miała przywalić Pustemu z Kuli Czerwonego Ognia. Do czasu wszystko szło zgodnie z jego założeniami. Za równo złota lina jak i łańcuchy trafiły precyzyjnie, przy tym wykonując swoje zadanie polegające na skrępowaniu ruchów potwora. Zielonowłosa miała potwora wystawionego na złotej tacy, niestety zupełnie dała ciała waląc Hadou w przeszkodę. Czasu na motywowanie czy jakieś przemyślenia nie było, więc szlachcic zawołał jedynie:
- Strzelać w niego czym się da! - musiał wybierać instynktownie czym uderzyć w sztucznego pustego, więc znając Natsuo nie trudno było domyślić się, iż w jego głowie pierwszym pomysłem był Byakurai. Zebrał spore ilości reiatsu (-20 PR) jak na to kidou w palcu wskazującym prawej ręki, którym wycelował prosto w Hollow.
- Zaklęcie destrukcyjne numer cztery... - wypowiedział głośno, spiesząc się, a także przymierzając dokładnie palcem w maskę potwora. Musiał zdążyć nim ten wyswobodzi się z połączonych Bakudo jego oraz Saburo. Zamierzał przedziurawić mu twarz za jednym strzałem, gdy w końcu był gotowy wystrzelił mówiąc - Byakurai. - po tym pozostało mu tylko obserwować czy jego Hadou dosięgnie celu oraz jakie efekty wywoła, a jeśli nie to mieć nadzieje, iż wystrzelone przez towarzyszy zaklęcia okażą się skuteczniejsze.

Wymyślona taktyka wzięła w łeb, więc drużyna zabrała się do znacznie prostszego działania zalewając sztucznego agresora salwą Kidou. Pierwszy wystrzelił sam dowódca drużyny, jednak jak się okazało popisał się najsłabiej z całej trójki. Co prawda trafił w maskę stwora, ale ten nie zdawał się za wiele sobie robić z ciosu otrzymanego ulubionym Hadou szlachcica. Druga strzeliła Midori, która trafiła naprawdę dobrze, bo w niewielkie oko, to pewno zabolało potwora znacznie mocniej, ale zdecydowanie nie unicestwiło. Dzieła dokonał Saburo, którym tym razem postanowił skorzystać z zaklęcia wysoko numerycznego. Ogień wystrzelił spod stóp potwora czyniąc z niego martwy kawał, sfajczonego żelastwa.
- Dobra robota, jeden mniej. - pochwalił grupę Natsuo. Przetestowali zagrożenie i przyszedł czas, w którym należało podjąć decyzję czy ryzykować czy też nie. Chłopak mimo tego, iż mocno go to stresowało zdecydował się, iż należy podjąć ryzyko właśnie teraz, póki byli wypoczęci i byli najsprawniejsi. - Saburo-san, Hideo-san ruszcie na zwiad. Weźcie mapę i czujnik reiatsu, jeśli nie będziecie pewni na dwieście procent, że odniesiecie łatwe zwycięstwo unikajcie walki, szczególnie z innymi drużynami. Przynieście nam jakiś obiekt, jeśli da radę to też jakieś racje żywnościowe, ale to opcjonalnie, po tym szybko i bezpiecznie wracajcie, wraz z Midori-san utrzymamy ten punkt. - powiedział z ogromną powagą, ale także tremą kandydat na oficera. Bał się, że ich naraża, ale także wiedział, iż zminimalizował ryzyko. Hideo potrafił się ukrywać, a do tego mieli wykrywacz reiatsu, więc mogli unikać niebezpieczeństw... przynajmniej w teorii. Do tego rudzielec był najsilniejszy z nich, więc najłatwiej będzie mu się poruszać z obiektem. Saburo natomiast miał przeciwstawny do niego charakter, więc powinni nawzajem się uzupełniać. Co do obrony to została ona poważnie uszczuplona, nie tylko przez utratę dwóch osób, ale także właśnie tego przydatnego sprzęciku informującego ich o tym, że coś się zbliża.
- Będziemy musieli podzielić się czterema ścianami na dwójkę. - powiedział do zielonowłosej po odprawieniu tamtej dwójki. - Ja wezmę frontową i prawą, Ty lewą i tylną, w razie gdybyś coś zauważyła to wołaj. - zadecydował, wciąż martwiąc się czy podjął dobrą decyzję dzieląc na dwa ich drużynę. To zamartwienie zamierzał rozchodzić poruszając się między prawą ścianą budynku, a przednią przy tym patrząc się przez okna i wypatrując zagrożeń. Miał nadzieje, że i tym razem minie trochę czasu zanim pojawi się kolejny potwór, co da grupie wypadowej czas na działanie, a grupa obronna będzie zmuszona do bronienia się przez krótszą ilość czasu.

- Pójdźcie do tego na uboczu. Tam jest najmniejsze ryzyko konfrontacji, więc je trzeba jak najszybciej wyczyścić, najwyżej jak dobrze pójdzie to zorganizujemy jeszcze drugi wypad. - powiedział Natsuo z zamyśloną miną. Faktycznie uważał takie rozwiązanie za najlepsze, a przy tym zachowując morale u Hideo widocznie rządnego bitki. - Pamiętajcie, unikajcie walki tak długo jak tylko to możliwe, wole abyśmy walczyli w pełnym składzie. - dodał jeszcze. Istotnie, głupio nie pomyślał o sytuacji rozdzielenia grupy, a na wizycie w domu jego rodziców w ogóle nie omawiali strategii na w razie gdyby zaszła taka okoliczność. Jego błąd, będzie musiał na przyszłość podobnych unikać. W końcu został w tym domu sam na sam z Midori. Niejeden pewnie się ucieszył, ale on był spięty, wciąż bał się że podjął złą decyzje rozdzielając ich potencjał na dwa. Zielonowłosa, natomiast jak się okazało miała głowę pełną pomysłów.
- Możesz tak zrobić, tylko nie przesadź. Zmęczenie Ci nie przysłuży i postaraj się proszę mimo tego nie zaniedbywać obserwowania swoich stron domu. - uczulił Shihouin, nie chciał żeby przez tworzenie owocków, czyli działanie było nie było na plus, komuś udało się ich zaskoczyć. Podrapał się po brodzie zamyśliwszy się na chwilę, po czym szybko się poprawił patrząc na lewo i prawo, by sprawdzić czy nic się nie zbliża i zapytał - Myślisz, że truchło tego sztucznego pustego zachowało swą energię czy też ją straciło przy "śmierci"? - jeśli udałoby się z niego wyciągnąć całe reiatsu jakie posiadał to byliby znacznie do przodu w kwestiach energetycznych.

- Pewnie, tylko bądź ostrożna. - odpowiedział na pytanie Natsuo. Teraz przyszło mu odpowiadać za wszystkie ściany, więc postanowił zrobić prawdziwy patrol. Chodził, więc obok ścian okrążając od zewnątrz cały dom przy tym patrząc przez omijane szyby tak, aby móc zobaczyć w razie gdyby coś kroczyło, aby ich utłuc. Naturalnie taki sposób obserwacji był znacznie mniej dokładny od tego, który mieli na początku, a nawet od tego, który stosowali po wysłaniu na zewnątrz Saburo oraz Hideo, ale w tej sytuacji wydawał się szlachcicowi najlepszym, najbardziej rzetelnym rozwiązaniem na czas dojenia zwłok Pustego przez Midori, które jak się okazało było możliwe.
- To dobrze! Postaraj się pospieszyć, dobrze? - odpowiedział na zawołanie zielonowłosej. Przynajmniej nie tylko ryzykowali atakiem, od którejś ze stron pozostawiając Shihouina, jako jedynego obserwatora, ale też zdobywali energię. Shinigami nie miał pojęcia ile jego koledzy Bogowie Śmierci mogli zapieczętować w takim pustym i ile on zmarnował na rozrywanie Bakudo, ale i tak cieszył się, że ich rezerwy energii właśnie zostały poszerzone o pokłady wroga, było to bardzo wygodne. Wyglądało na to, że Zanpakto Midori dawało im przewagę, to sprawiało, że wybór jej procentował, a dobrze podjęte decyzje zawsze cieszyły Natsuo. Mimo to póki ta zajmowała sie swoim wysysaniem jeszcze bardziej się stresował, że mimo starań i swojego patrolu czegoś nie dojrzy, zostaną zaatakowani z zaskoczenia albo na jego podkomendną coś zaatakuje. Dlatego też nie mógł się doczekać, aż ta z owockami wróci na posterunek.

Ściąganie reiatsu z sztucznego Hollowa zabrało Midori całkiem sporo czasu. Natsuo zastanawiał się czy powodem tego była duża ilość pobranej energii czy też taka była specyfika Zanpaktou dziewczyny, że nie lubiło pośpiechu. Chłopak miał cichą nadzieje, iż chodzi o to pierwsze, bowiem wtedy zastrzyk mocy jaki dostaną po zjedzeniu owocka będzie bardziej imponujący. Co prawda będzie to też oznaczało, iż się pomylił wybierając jedną pigułkę regeneracyjną zamiast owocka produkcji zielonowłosej, ale cóż... mówi się trudno, umiał przyznać się do błędu... chyba. Tak czy siak na szczęście podczas dojenia z energii truposza nic się nie stało, a szlachcic mógł z podziękowaniem przyjąć dwa owocki. W sumie nawet dobrze, że Midori uwolniła swoje shi kai, teraz w razie gdyby ktoś ich zaatakował jej zdolności bojowe wzrosną, nie tyle przez umiejętność jej Zanpaktou, która wydawała się niezbyt bitewna, raczej przez moc dodawaną gdy do walki wkraczał częściowo wyzwolony duch miecza. O ile tak można określić odbicie duszy Shnigami znajdujące się w katanie. Usadowili się z powrotem na posterunkach dzięki czemu Natsuo był nieco spokojniejszy, bowiem mieli lepsze baczenie na tereny w okół ich posterunku. Teraz przyszło im tylko czekać na kolejną pułapkę zastawioną przez złośliwych organizatorów wydarzenia. To niestety nie nadeszło, w zamian za to zaatakowała ich grupa Shinigami. *Cholera jedna wpadła na pomysł agresywnej taktyki.* Pomyślał Shihouin instynktownie spoglądając w stronę okna, w które coś uderzyło. Jeśli nie zdarzało się tam coś bardzo groźnego jak ktoś mierzący do niego z kidou, albo ktoś wkradający się do środka, a wciąż największym zagrożeniem był biegnący Ryuu to arystokrata przeszedł do pierwszej taktyki, która przyszła mu do głowy i idealnie odzwierciedlała jego brak ochoty do ranienia kolegów oraz koleżanek w czarnych kimonach. Przywarł on do ściany na siedząco pod oknem, w które strzelił jego były współlokator, a następnie skupiając spore ilości energii (-45 PR) zaczął szybko recytować inkantacje:
- : Władco, unieś rękę w górę - błyszcz! Zaklęcie destrukcyjne numer czterdzieści jeden... - kształtując ze swego reiatsu kulkę na dłoni, którą to na koniec przemawiania wierszyku zapowiadającego hadou podniósł do góry, tak by była widoczna przez okno w pełnej krasie, następnie zasłaniając drugą ręką oczy zdetonował kulkę wołając - Ranpu! - plan był prosty, wykorzystać prostote Ryuu, którego znając Shihouin zakładał, iż ten będzie biegł prosto do celu, aby jak najszybciej skrócić dystans, wówczas nagle w oknie pojawi się mała kulka reiatsu, która błyskawicznie wybuchnie falą rażącego światła, które oślepi wojownika przeciwnika. Wówczas chłopak miał nadzieje, iż przez czasową utratę wzroku jednego z agresorów Ci uznają, że dalsza ofensywna nie ma sensu i się wycofają przez co szlachcic nie będzie zmuszony atakować swych towarzyszy po fachu chwilowo znajdujących się po przeciwnej stronie barykady. No, ale to plan idealny, czy wszystko wypali tak jak sobie wymyślił Natsuo to już tylko częściowo zależy od niego. Dodatkową zaletą tego rozwiązania było to, iż podczas walki w Rukongai użył tego zaklęcia, więc Midori wiedziała, iż takowe posiada oraz na czym ono polega, więc w teorii powinna z grubsza wiedzieć jak się zachować, aby nie oberwać oślepieniem.

Delikatnie mówiąc nie wszystko poszło po myśli Natsuo. Co prawda udało mu się oślepić Ryuu o tyle nie na tyle szybko, aby zniechęcić go do wskoczenia do ich domku, a jeszcze ten machnął o tyle fartownie, że udało mu się poważnie uszkodzić nogę biednego szlachcica. Na ratunek przyszła mu Midori wystrzeliwując Rukończyka poza dom. Szkoda, że nie walnęła nim o ścianę, to może, by go unieszkodliwiło, tymczasem jak tylko odzyska wzrok zaatakuje ze zdwojoną wściekłością, a siły obronne na te chwilę wynosiły jakieś półtorej Shinigami, bo Shihouin z taką raną raczej nie pobiega. Póki co, jednak miał poważniejszy problem, niż jego zdolności chodzenia. Kasumi zdecydowanie zbierała jakieś zaklęcie, więc zaraz mogło być z nimi znacznie gorzej. Teraz, więc nie mieli co się martwić o to, że nie udało się znokautować Ryuu, ani o swoim stanie, ale musieli się starać, by obronić siebie oraz obiekt. Chłopak uznał, że najlepszym pomysłem będzie postawienie tarczy, przy pomocy Enkosen, aby zatkać dziurę wytworzoną przez to pierwsze zaklęcie ofensywne, które poleciało w ich stronę. To zmusi wroga albo do ostrzeliwania ich albo podejścia bliżej, co pozwoliłoby im jakoś zastawić pułapkę. Krótko mówiąc postawiłoby ich w lepsze sytuacji, niż katastrofalna, w której znajdowali się teraz. Jedyne, ale jakie pozostało to to, czy Natsuo zdąży postawić to Bakudou, czy też może wystawi się na kolejny cios, który tym razem zrani go jeszcze poważniej. Dlatego też, chłopak nie zamierzał się opieprzać, jeszcze leżąc zaczął zbierać spore ilości energii (-40 PR), a także recytować inkantacje w pośpiechu:
- Inkantacja: Wirujące koło dające ochronę. Wzleć przede mnie i skrusz o siebie klingi wrogie. Zaklęcie wiążące numer trzydzieści dziewięć... - przy tym starał się kleknąć na kolano w rannej nodze, a drugą podeprzeć się wyżej, to na niej przede wszystkim się opierając (w sensie na tej zdrowej, a ranną używając jedynie jako podparcie dla równowagi), aby usytuować się na tyle wysoko, by móc ustawić rękę przed siebie i ustawić Enkosen w dziurze w ścianie, a nie pod dziurą. Jeśli wyrobił się z inkantacją oraz podniesienie się na odpowiednią wysokość wyszło mu wystarczająco to aktywował energię kształtując z niej tarczę wystawiając dłoń przed siebie, prosto w dziursko, które wystawiało ich na ciosy i krzyknął - Enkosen! - jeśli natomiast czasu mu zbrakło to starał się wystarczająco szybko paść na ziemie i miał nadzieje, że Midori zrobi to samo. Z dwojga złego lepiej, żeby zniszczyli obiekt, niż pokaleczyli ich. W pierwszym wypadku mieliby szansę jeszcze się odkuć, w drugim byłoby po zabawie, nie mówiąc już o bólu i innych nieprzyjemnościach. Jeśli, jednak udało się postawić tarczę i odeprzeć atak Kasumi to Shihouin rzucił okiem w stronę posążku dyrektora, aby upewnić się czy aby któryś z poprzednich ataków go nie uszkodził.

Obrażenia jakie odniósł Natsuo były poważniejsze, aniżeli ten się spodziewał. Wystarczyło, że lekko naruszył zraniona kończynę, choćby oparł niedużą część swego ciężaru na niej to już wywoływało to falę silnego bólu, który zwalał go na podłogę niczym silny cios. Znowu padł na ziemie i tylko mógł zgadywać po okrzyku, że kidou, które go ominęło trafiło Midori. Widocznie Kasumi uważała, że ta stanowi większe zagrożenie... cóż nie można było temu rozumowaniu odmówić logiki, w końcu Shihouin nie był w stanie wstać. W gruncie rzeczy pozostały mu dwie opcje, albo uwolnić Nijigen Kijo, którą mógł rzucić, również z pozycji leżącej, albo skupić się na zaklęciach. Chłopak był wściekły na koleżankę z oddziału, że swoją kretyńską, agresywną taktyką zmusiła koleżanki i kolegów do dobycia przeciwko sobie mieczy, do strzelania w siebie Hadou, zmusiła go do rozważania czy nie uwolnić swej Zanpaktou celem atakowania innego Shinigami, to było chore. Tak się dzieje gdy ktoś ma za dużo ambicji, a do celu chce dążyć wycinając przeszkody przed sobą. Miał ochotę sprawić, by ta się doigrała, by zapłaciła za te kretyńską strategię poważnymi ranami. Był o krok od wyciągania katany, ale w końcu doszedł do wniosku, że nie może upaść tak nisko jak ta dziewczyna, że musi trzymać się swoich zasad, a one wskazują, iż logiczniejszym będzie wybór skorzystania z zaklęć. Wyzwolenie shi kai od razu zwróciłoby uwagę Kasumi, natomiast pozycja leżąca była wygodna w tym jednym jedynym punkcie, że można było niepostrzeżenie dotknąć ziemi co było gestem wielu przydatnych Bakudou. Shihouin postanowił, więc postawić na prędkość korzystając z zaklęć, które potrafił zrobić bez inkantacji. Skupił pewne ilości energii (-25 PR) jak najszybciej mógł przesyłając je do ziemi pod dziewczyną i aktywował te pokłady mówiąc:
- Nawa. - miał nadzieje, iż tym energetycznie nieopłacalnym ruchem uda mu się zaskoczyć przeciwniczkę związując ją, nim ta zdąży zareagować na zbierane przez niego reiatsu. Jeśli się to udało to zebrał kolejną ilość mocy (-20 PR), wciąż przykładając dłoń do podłogi i dodał - Mokuhon. - wytwarzając korzenie, które wzmacniały uchwyt wytworzony przez liny, który wiązały Kasumi. Chłopak wiedział, iż mimo że wyrzucił na zaklęcia spore ilości energii to siła ich nie jest zbyt drastyczna, ale na pewno dawały mu trochę czasu. Zamierzał go dobrze spożytkować... a przynajmniej się postarać to zrobić. Wystawił prawą rękę w stronę dziewczyny, wciąż w leżącej pozycji, lewą chwycił prawe na wysokości łokcia dodając stabilności, a przy skupił w nim Reiatsu przeprowadzając je do wyprostowanej dłoni (-35 PR), a także recytując pospiesznie inkantacje:
- O Władco! Który nosisz imię Człowieka! Delikatnie drapiąc ścianę marzeń przyzwij lód z otchłani lodowca! Zaklęcie destrukcyjne numer dwadzieścia dziewięć... - w końcu z energii ukształtował lodową strzałę. Wycelował jedynie pi razy drzwi wiedząc, iż tor lotu pocisku będzie mógł korygować, a następnie wystrzelił z zawołaniem - Kouri Ya! - starając się tak przymierzyć strzałą, aby ta trafiła prosto w udo dziewczyny. Wciąż liczył, ze uda mu się zranić ją na tyle, aby ta postanowiła ratować się ucieczką, a on nie został zmuszony do zadawania, któremuś z Shinigami naprawdę poważnych obrażeń.

Natsuo wreszcie udało się tak jak to zamierzał. Uprzedził Kasumi i związał ją dwoma szybkimi kidou uniemożliwiając jej spełnienie niecnych zamiarów, które na pewno miała. Niestety dalsze plany szlachcica pokrzyżował powrót Ryuu i nie udało się odpłacić dziewczynie pięknym za nadobne, a jego drużyna, wciąż była na przegranej pozycji. U nich Natsuo był permanentnie unieruchomiony, Kasumi chwilowo unieruchomiona, Midori wróciła do boju, a Ryuu był wciąż nie do końca sprawny. Arystokrata miał nadzieje, iż dziewczyna poradzi sobie z nie do końca widzącym Rukończykiem, szczególnie iż jej możliwości wzmagało wyzwolone shi kai. Chłopak uważał, iż najsensowniej będzie zaatakować w takim wypadku bezpośrednio w liderkę przeciwnej drużyny. Pytanie pozostawało jak to zrobić? Jedynym zaklęciem naprowadzającym jakie miał w swoim asortymencie było Kouri Ya, ale Shihouin używał go zbyt rzadko, aby czuć się wystarczająco pewnym w lawirowaniu nim tak, aby wyminąć Midori oraz Ryuu i skierować ją precyzyjnie w Kasumi. Szlachcic widział, więc już tylko jedną opcję. Korzystając z lewej ręki oraz zdrowej nogi odczołgał się do tyłu, natomiast prawą wydobył miecz aktywując energię oraz mówiąc:
- Fumei Miseru, Nijigen Kijo! - w tym czasie dobył dodatkowej energii do mięśni swoich rąk (+10 do siły), aby rzut był silny. Czekał, aż Midori zetrze się z Ryuu, a następnie wycelował tak, by być w linii prostej od swego celu, miał nadzieje, iż ta dzięki sile rzutu nie zdąży wykaraskać się z dwóch Bakudou. W momencie zbicia się ze sobą dwójki wojowników cisnął prosto w nich swym ostrzem i tuż przed bliższym otworzył wrota otwarcia, a wrota wyjścia starał się otworzyć kawałek za drugim tak, by bezpośrednio te parę wyminąć. Drugie wrota teleportujące Nenriki Ido miały wypuścić ostrze Nijigen Kijo w ten sposób, aby to skierowało się w brzuch, najlepiej w podbrzusze Kasumi. Chłopak nie ufał swoim umiejętnościom kontroli Shi kai na tyle, aby celować w udo, więc postanowił uderzyć w większy cel jakim był brzuch, a uszkodzenie mięśni znajdujących się w tych partiach ciała, również będzie dla przeciwniczki bardzo nieprzyjemne, a nie powinno wywołać śmierci ani trwałego kalectwa. Chłopak miał nadzieje, iż to wyznaczenie sobie większego celu sprawi, iż nie chybi, ale tak naprawdę potrzebował też szczęścia, które sprawiłoby, iż przeciwna liderka nie zdążyłaby się pozbyć obu zaklęć wiążących. Czy trafił czy nie od razu po tym pociągnął do siebie nóż, aby nie być bezbronnym, oczywiście chcąc go złapać. W między czasie starał się zorientować czy gdzieś w ukryciu nie znajduje się Airi, tak aby mógł się obronić przed ciosem, choćby używając metalowej rękawicy.