Kisuke Kuchiki

DANE

Imię:Kisuke
Nazwisko:Kuchiki
Profesja:Shinigami(Akademia)
Płeć:M
Wiek:15
Waga:70kg
Wzrost:175cm
Wygląd:Szczupły chłopak, mierzący 170 cm wzrostu. Jest przeciętnej budowy. Fryzura również nie jest wyjątkowa, zwykły nieład niewymagający zbytniej uwagi. Włosy koloru słomianego blondu zakrywają uszy. Niektóre kosmyki buntują się, odstając od reszty, inne zaś przysłaniają delikatnie oczy, które notabene są w kolorze jasnego błękitu. Wzrok zamglony sprawia wrażenie wiecznie zamyślonego. Wyraz jego twarzy ukazuje niechęć, znużenie i powierzchowne nastawienie do jakichkolwiek spraw. Dwudniowy zarost tylko potęguje nastrój/wrażenie lenistwa. Jego łagodne rysy twarzy i delikatna, jasna cera wskazują, że jest bardziej podobny do swojej rodzicielki. Na co dzień nosi typowy mundurek akademii, którego nieodłącznym elementem jest boken umieszczony przy pasie. Zawsze nosi bransoletkę zrobioną z naszyjnika matki.

Spoiler:

Charakter:Kisuke na pierwszy rzut oka jest spokojnym i ułożonym, młodym mężczyzną. Często można go zauważyć jak, wdaje się w żywe dyskusje i rozmowy z kolegami z klasy. Najlepiej czuje się na uboczu gdzie, może odpoczywać i myśleć o niebieskich migdałach. Nie lubi dumać o problemach, bo jest to dla niego stratą czasu, więc w większości przypadków bagatelizuje je. Nie lubi się przemęczać bez potrzeby, czego skutkiem jest niechętne podejście do treningów. Ciężko jest mu pogodzić się z porażką-szybciej będzie powtarzał jedną czynność z maniakalnym uporem, niż podda się przed osiągnięciem sukcesu. Nie może stać spokojnie i przyglądać się, kiedy ktoś znęca się nad słabszymi, od razu staje w ich obronie. Uwielbia droczyć się z przyjaciół, dla których będzie gotowy zrobić coś niemożliwego.

Ekwipunek:Boken, Uniform akademii, Przybory do pisania, Reishukaku, Talizman.

Historia:Dokładnie 16 lat temu w rodzie Kyoraku, pewna para spodziewała się pierwszego syna. Chcąc wiedzieć co, przyniosą narodziny nowego dziecka, udali się do świątyni po wróżbę świątynną omikuji. Na wylosowanym papierku widniał napis „dai-kyou” co oznaczało „Wielką Klątwę". Matka nie przejęła się zbytnio, jednak ojciec był człowiekiem przesądnym. Niestety w krótkim czasie okazało się, że wróżba była prawdziwa. Jego rodzicielka nadała mu imię Kisuke (気助). Wykończona ciężkim porodem śmiertelnie zachorowała. Z każdym dniem była coraz słabsza, widziała, że jej partner popada w obłęd. Ojciec nie mógł znieść widoku syna, szczerze nim gardził dlatego, że pokrzyżował mu plany. Matka noworodka przeczuwała, że kiedy ona odejdzie z tego świata jej mąż, pozbędzie się dziecka, więc poprosiła swojego najbardziej zaufanego i zasłużonego strażnika, żeby uciekł i ukrył się poza dworem czystych dusz, gdzieś gdzie jego chory psychicznie ojciec go nie znajdzie. Następnego wieczoru tuż przed odejście mężczyzny wraz z dzieckiem, matka dała mu swój niewielki srebrny naszyjniki z kryształkiem jadeitu w kształcie trylionu, a ich pierwszym przystankiem był Junrinan, czyli pierwszy okręg zachodniego rukongaiu. Kolejne miesiące życia spędzili razem w powolnej podróży między okręgami, aż dotarli do dwudziestego piątego okręgu.

Przyjaciel matki nazywał się Rentaro Akiyama. Wychowywał go jak własnego syna.
Jego dzieciństwo nie było łatwe, ponieważ wyróżniał się na tle rukańskich dzieci. Pewnego dnia zdarzył się incydent, kiedy Kisuke bawił się z innymi dziećmi. Zostali zaczepieni przez grupkę młodocianych łobuzów. Stanął w obronie swoich kolegów, mówiąc im żeby zostawili ich w spokoju. To nie spodobało się chuliganom, więc postanowili dać lekcje pyskatemu i aroganckiemu młodzieńcowi. Kiedy podnieśli na niego rękę, gniew chłopca wyzwolił wielkie pokłady energii, czego efektem było omdlenie innych dzieci. W ostatniej chwili powstrzymał go jego opiekun. Chłopiec więc nie cieszył się popularnością, wśród rówieśników, a to z powodu krążących o nim plotek, które rozsiewane były przez rodziców tych dzieci. Następnego dnia Akiyama podjął decyzję, że musi wyszkolić dzieciaka, aby nie dopuścić do powtórzenia się takiej sytuacji. Oznajmił, że od dzisiaj będzie go szkolił do momentu, kiedy uzna, że Kisuke stanie się stuprocentowym mężczyzną. Młodzieńcowi nie przypadł ten pomysł do gustu, ponieważ wolał on spędzać czas na zabawie i psotach. Trening chłopca rozpoczął się od nauczenia go czym jest reiatsu, skąd się bierze, do czego się go używa i jak je kontrolować. Wykłady staruszka były bardzo skrupulatne i meczące, ciągnęły się miesiącami, ale w końcu rozpoczęli trening praktyczny. Z początku miał z tym ogromny problemy nie mógł nawet wykonać prostego ćwiczenia, w którym miał stworzyć kule z energii w dłoniach. Niestety każda próba kończyła się fiaskiem i wybuchem, jednakże po paru tygodniach ciężkiej pracy osiągnął zamierzony efekt. Kiedy Kisuke myślał, że to już koniec, i nie będzie musiał więcej, słuchać nudnych wykład okazało się, że był to dopiero początek. Dostał drewniany miecz, po czym usłyszał od Akiyamy, że rozpoczyna trening szermierki, który nie będzie taki łatwy i przyjemny jak wcześniejsze nauki, teraz dopiero zaczyna się robić pod górkę. Każdego ranka przez kolejne miesiące wykonywał ćwiczenia fizyczne, które miały za zadanie rozwinąć jego kondycje.
Podczas treningów mężczyzna zauważył, że jego podopieczny ma niebywały talent, otóż potrafi równie dobrze posługiwać się mieczem w lewej, jak i w prawej ręce. Zanim chłopiec opanował podstawy w sposób zadowalający starszego mężczyzn, musiał wylać na ubitej ziemi dużo potu, krwi i łez. Kisuke wiele razy zastanawiał się nad tym, skąd Rentaro ma tak obszerną wiedzę na temat reiatsu czy w posługiwaniu się mieczem, ale nigdy go nie zapytał wprost. Nikt nie wiedział, że Opiekun należał do Gotei 13 i jest byłym członkiem Onmitsukidō. Akiyama nauczył chłopca podstawowych umiejętności, które miały na celu pomóc mu w przeżyciu. Warunki panujące w dwudziestym-piątym okręgu zachodniego rukongai nie były proste. W dniu trzynastych urodzin dał mu naszyjnik od jego matki, powiedział mu, że to jest nagroda za włożony trud w treningi. Chłopaka nie chciał nosić biżuterii na szyi, więc postanowił owinąć nim trzykrotnie nadgarstek i nosić jako bransoletę.

Kilka lat później nastała wielka susza, w dwudziestym-piątym okręgu rezerwy wody spadły. Ludzie wpadli w panikę, zaczęli zabierać sobie z rąk ostatnie dzbany z wodą. Nagle na środek wyszedł starszy mężczyzna, był nim Renataro. Powiedział, żeby się uspokoili, ponieważ zdobędzie więcej wody dla wszystkich, jednakże musi się udać do wcześniejszych, tam poprosi o pomoc. Niezwłocznie wyruszył z młodzieńcem, pierwsze godziny podróży mijały bez przeszkód. Kisuke czuł wielkie zmęczenie, ale wiedział, że każda godzina się liczy i nie mogą sobie pozwolić na przerwy czy postoje, ponieważ mogłoby to mieć katastrofalne skutki. Kiedy dotarli na miejsce, byli wycieńczeni, na ich nieszczęście, tamtejszy okręg też cierpiał na braki wody. Młody Kisuke nie miał już siły na podróż do kolejnego okręgu, wtedy ku ich zdziwieniu pojawiła się grupa górników, która przewoziła wozami żelazo i węgiel. Zgodzili się pomóc dwóm wędrowcom, jeszcze tego samego wieczora ruszyli w trasę. Po czterech pełny dniach podróży z przerwami dla koni dotarli do dziesiątego okręgu. Już na pierwszy rzut oka było widać, że jest ogromna różnica między jednym okręgiem a drugim, ludzie nosili na sobie znacznie lepsze ubrania, domy wyglądały na solidniejsze Przechodzili główną ulicą, gdzie tłumy przychodziły, aby zakupić potrzebne rzeczy. Nagle usłyszeli dziecięcy płacz, okazało się, że jedno z dzieci, które bawiło się na placu, wpadło i ubrudziło młodego szlachcica z wysoko postawionego rodu. Zważywszy na swoje urodzenie, zażądał on od matki dziecka, aby zadośćuczyniła za ten wypadek. Nie interesowały go pieniądze, jedyne czego pragnął to poniżyć tę rodzinę. Matka chłopca błagała szlachcica o wybaczenie, jednak był on nieugięty i kazał odsłonić jej ręce, aby na oczach wszystkich wykonać karę chłosty. Kiedy już brał zamach, by udzielić kobiecie lekcji, ktoś złapał go za nadgarstek. Był to Kisuke, zirytowany zachowaniem szlachcica. Całe zajście bacznie obserwowała straż przyboczna, która zainterweniowała pojmaniem Kisuke. Rodzina panicza pociągnęła za sznurki i chłopak miał zostać skazany na kilka lat zamknięcia. Akiyama wiedział, że z zaistniałej sytuacji nie uda im się ujść płazem. Udał się do domu Kuchikich, przed który błagał o audiencje, z początku nikt nie był zainteresowany przyjęciem staruszka, lecz kiedy głowa rodu usłyszała imię Rentaro, uderzyło go jak grom z jasnego nieba, w końcu zaginiony ochroniarz jego siostry tak się nazywał, jego przypuszczenia były słuszne. Powiedział mu, że jego siostrzeniec żyje, wyjaśnił mu też, co doprowadziło do zniknięcia i czemu przez tyle lat nie dawał znaku życia, poprosił go także o dyskrecje w tej sprawie i żeby nic nie mówił swojemu szwagrowi. Gdy usłyszał całą historię, na początku był w szoku, nie dowierzał, iż takie zdarzenie miało miejsce. Niezwłocznie udali się do aresztu, w którym siedział chłopak, kiedy ujrzał młodzieńca trzymającego wisiorek, który podarował swojej siostrze w dzieciństwie, uwierzył w słowa Renatro. Wpadł na pomysł, skoro wszyscy znają go pod nazwiskiem Akiyama, postanowił go zaadoptować tym samym, chroniąc jego prawdziwą tożsamość przed jego ojcem, przynajmniej do czasu kiedy będzie gotowy stawić mu czoła. Wywołało to wielkie oburzenie wśród rodu szlacheckiego znieważonego arystokraty, że zuchwałe zachowanie chłopaka zostanie mu darowane. Szlachcic przysiągł sobie, kiedyś zemścić się na nim. Opiekun chłopca opowiedział mu cała historie od początku. Kiedy usłyszą całą historię, łzy zaczęły spływać mu po policzkach, znienawidził swojego biologicznego ojca, który zamiast spędzać ostatnie chwile z żoną, wolał myśleć o morderstwie własnego syna. Wiedział, że nie ma większego wyboru, inaczej czeka go długa odsiadka albo – co gorsza – śmierć za kratami. Zgodził się na wszystko i zapisał się do akademii z polecenia wuja. Młodemu Kisuke na początku było ciężko zaakceptować swoje pochodzenie i przyzwyczaić się do zasad panujących w rodach. Jak na razie uznał, że lepiej będzie unikać i ograniczać kontakt ze swoim biologicznym ojcem. Poprosił także wuja, o pomoc dla okręgów dotkniętych suszami. Dostał od wujaszka reishukaku  z okazji rozpoczęcia nauki w akademii. Mimo że nie było to w jego stylu, postanowił jak najlepiej ukończyć akademie, aby zarówna Rentaro, jak i jego wuj mogli czuć dumę. Chociaż tak mógł się im odwdzięczyć w tamtym momencie.

Pieniądze: 500 Ryo.

STATYSTYKI
Atrybuty:
Siła: 5
Szybkość: 5+3=8
Zręczność: 5+2=7
Wytrzymałość: 5+1=6
Inteligencja: 5+1+1=7
Psychika: 5
Reiatsu: 5+7(5+2)=12
Kontrola Reiatsu: 5+2=7


Wolne +10
Wiek +3
Profesja +2 reiatsu
Super pytanie +1
Ocena +1

OGÓLNE

Udźwig: 25
Prędkość (śr.): 8
Prędkość (max.): 26
PŻ (Punkty Życia):60
PR (Punkty Reiatsu):112

Techniki
Magia:
Poznane Hadou:#4 - Byakurai
Poznane Bakudou:#9 - Geki

Umiejętności:
Wulkan reiatsu
Biegłość:(wyszkolony) (Katana)
Oburęczność
Z rodziny(Kuchiki)
Wady:
Niepopularny
Brak wyczucia

Garstka informacji niezawartych w historii.
Ojciec pochodzi z rodu Kyoraku. Matka z rodu Kuchiki. Pobrali się aby wzmocnić więzy między rodami.
Rentaro przez dziesięć lat należał do Onmitsukidō, później został przydzielony jako osobisty ochroniarz siostry dziedzica rodu. Którą funkcje pełnił przez 20 lat do momentu narodzin młodego kisuke.

Poprawione. Proszę o kolejne uwagi.

Początek; ok

Wygląd:
~Dwudniowy zarost tylko potęguje nastrój/wrażenie "słomianego zapału". => Słomiany zapał to bardziej cecha charakteru niż wyglądu samego w sobie. Według mnie bardziej pasowałoby lenistwa, niedbalstwa, ale ok...
~Łagodne rysy twarzy i delikatna, jasna cera wskazują na jego młody wiek oraz brak większego doświadczenia. => Niby jak rysy twarzy bądź cera mogą determinować doświadczenie w czymkolwiek. Raczej Yourichi bądź Byakuya wyglądali cały czas tak samo.  
~Zawsze nosi bransoletkę zrobiony z naszyjnika  matki. => literówka się wkradła.

Charakter:  
~Nie może się powstrzymać kiedy ktoś znęca się na słabszymi. => I co wtedy robi? Reszta ok.

Historia:
Wszystko oprócz końcówki jest prawie ok.
Po pierwsze:
~Udał się do domu Kuchikich żeby poinformować głowę rodu o tym, że jego siostrzeniec żyje, wyjaśnił mu też co doprowadziło do zniknięcia i czemu przez tyle lat nie dawał znaku życia, poprosił go także o dyskrecje w tej sprawie i żeby nic nie mówił swojej szwagrowi. =>
x Jeśli siostra pana Kuchiki (głowy klanu) wyszła za mąż, to powinna przyjąć nazwisko męża. Chyba, że mąż wolał nazwisko żony, bo miał ukryty motyw.
x Siostra przez tyle lat nie powiedziała swojej rodzinie dlaczego dziecko zniknęło? No to skąd niby mają uwierzyć, że ten berbeć to tamten berbeć? Możesz nawet dopisać, że pokazał naszyjnik albo coś...
x Ostatnie zdanie zawiera literówkę.  
~Gdy usłyszał o całą historii na początku był w szoku. => literówka.
~Uwierzył Renatro ponieważ był on starym przyjaciele rodziny i opiekunem jego zmarłej siostry. Wpadł na pomysł w którym zamierza przyjąć Kisuke do rodziny, lecz żeby uchronić go przed jego własnym ojcem, zostanie on adoptowany tuszując jego prawdziwe pochodzenie, przynajmniej do czasu kiedy będzie gotowy stawić czoła ojcu. => Niespójność wydarzeń wynikająca z samego początku historii. Skoro młody nazywa się Kisuke Kuchiki, a nigdzie później nie wspominałeś o jakiejkolwiek zmianie danych np. przyjęcie nazwiska nauczyciela... To adopcja mało zmienia. Chłopak nadal nazywa się Kuchiki. Chyba, że napiszesz gdzieś nowe personalia...
~Wywołało to wielkie oburzenie wśród rodzin szlacheckich, że jak to ktoś z gminu został przyjęty do rodziny z tego powodu, chłopak nie cieszył się dużo popularnością wśród arystokracji. => Z jakiego powodu? Że pochodzi skądś dalej? Jeśli wyróżniał się czymkolwiek, to adopcja ma sens. Chyba, że wspomnieć o klepaniu biedy.  Poza tym zamiast przecinka wstawiłabym kropkę.
~Opiekun chłopca opowiedział mu cała historie od początku  i tym, że jako członek szlachty musi wstąpić do akademii. Wiedział, że nie ma większego wyjścia, inaczej czeka go długa odsiadka albo co gorsza śmierć za kratami. Zgodził się na wszystko i zapisał się do akademii z polecenia wuja. => Zaakceptował swoje pochodzenie czy też wyszło inaczej? Chce poznać ojca czy go nienawidzi albo ignoruje? Ma jakiś cel oprócz uniknięcia odsiadki?

Poprawione błędy. ukryty motyw męża zostawiam dla mg o ile mogę, wole mieć niespodziankę.

Przepuść całość kp przez to, bo nie będę wymieniał przypadkowych wszystkich błędów interpunkcyjnych: https://www.ortograf.pl/

Wygląd: Ujdzie, chociaż "Nie wyróżnia się muskulaturą wśród innych - można by pokusić się o stwierdzenie, że jest po prostu przeciętna." można byłoby zastąpić zwykłym "Jest przeciętnej budowy".

Charakter:
Zacznę od baboli
"Jednakże kiedy coś zmusi go lub zmotywuje do podjęcia jakiegokolwiek działania, stara się dać z siebie wszystko, co zwykle przynosi dobry efekt."
Powstrzymałbym się od stwierdzenia po ostatnim przecinku, bo zupełnie to nie jest związane z charakterem. Ew. ująłbym to inaczej w sposób taki, by faktycznie było to nierozłączne z jego nastawieniem (Np. pracuje tak długo, aż osiągnie upragniony efekt). Co jest wyjaśnione w następnym akapicie, jednak pewien niesmak pozostaje.

Poza tym... Już nie pamiętam czy to Ty pisałeś czy ktoś inny, ale jest to kolejny charakter który właściwie niewiele mówi. Leniwy i olewający wszystko z wyjątkiem sytuacji w których tak nie jest. Wtedy to łolaboga trzymajcie go bo będzie burzył ściany łyżką. Jedynymi sprecyzowanymi przypadkami są te, w których ktoś mówi do niego bezpośrednio albo ktoś męczy słabszych. No okej, ale dla mnie to trochę... Nijakie?
Jak chcesz to zostaw, ale polecam przemyślenie jeszcze trochę tego.

Historia:

"Jego rodzicielka nadała mu imię Kisuke ( 気助 ) i podarowała mu swój naszyjnik z jadeitem w kształcie trylionu."

Od razu po narodzinach zawiesiła na szyi drzącemu się noworodkowi całkiem ciężki, krzemianowy naszyjnik? Wydaje mi się to trochę... Dziwnym zabiegiem w pierwszych godzinach życia?

"Zaplanował śmierć chłopca. Miał, zostać porwany przez bandytów z kołyski i porzucony na pustkowiach, aby umrzeć (...) więc poprosiła swojego przyjaciela z dzieciństwa żeby uciekł i ukrył się poza dworem czystych dusz"

Bandyci na dworze czystych dusz, całkiem nieskrępowanie wbijający się do domu szlacheckiego jednego z wyższych rodów, niepowstrzymani przez żadnego shinigami mieliby przejść przez całe seireitei i strzeżone bramy z uprowadzonym dzieckiem oraz zostawić je gdzieś na pustkowiu? Coś tu chyba jest mocno naciągane.

"Przyjaciel matki nazywał się Rentaro Akiyama. Wychowywał go jak własnego syna i zmienił mu nazwisko na Akiyama."
Brzmi to trochę jakby co najmniej poszedł do urzędu i wypełnił formalny wniosek o zmianę nazwiska. Wydaje mi się, że wystarczyłoby ograniczenie do tego fragmentu z wychowywaniem jak własnego syna.

"Pewnego dnia zdarzył się incydent, kiedy Kisuke bawił się z innymi dziećmi. Zostali zaczepieni przez grupkę młodocianych łobuzów."

"Renataro. Powiedział,żeby się uspokoili, ponieważ zdobędzie więcej wody dla wszystkich, jednakże udać się do pierwszego okręgu zachodniego rukongai - „Junrinan” , tam kupią zapas wody dla wieśniaków. "

Coś tu dziwnego się stało. Nic nie było wspomniane wcześniej by się przenosili z pierwszego okręgu, to raz (Była mowa o podróży, ale gdzie ona prowadziła? Nie zainteresowało to chłopaka ani razu?). Dwa, zdanie jest napisane w sposób który może oznaczać wiele rzeczy z powodu jego wadliwej struktury - on ich tam wysłał, zadeklarował, że się tam wróci (Chociaż nie było wspomniane by opuszczał ten rejon)
Drugą sprawą jest to, że z tego co wiem to dopiero pierwsze dziesięć (Albo dwadzieścia - poprawcie mnie jeśli się mylę) są faktycznie zwartą kupą miejską. Reszta to mniej lub bardziej zwarte wioski, które od 30 okręgu są pod ściślejszą ochroną shinigami. Także "chaos na ulicach 35 okręgu" brzmi nieco abstrakcyjnie Nie musiałeś tego wiedzieć, ale tak to wygląda tutaj.
Plus... wykupienie wody dla CAŁEGO 35 okręgu? To brzmi na zadanie dość karkołomne dla staruszka i dzieciaka. Gdyby wyruszyli wyprosić u władz czy shinigami wsparcie - zrozumiałbym to. Ale okręgi są na tyle duże, i mieszka w nich na tyle dużo dusz rozproszonych, że... Albo w jedną stronę albo w drugą. Ograniczyli się do jednej wioski w której akurat zawitali?

I dlaczego akurat na targowisko w pierwszym okręgu? Skoro liczył się czas (A przemierzanie okręgu za okręgiem to jest kwestia dni, a nie godzin) to nie mogli dojść do pierwszego okręgu gdzie mogli znaleźć pomoc/źródło wody?

Na jakiej postawie dość przypadkowy staruszek (Który nie wiadomo w jakich okolicznościach, ot tak, przestał służyć w bardzo hermetycznej, wyjątkowo zdyscyplinowanej, i właściwie samodzielnie funkcjonującej jednostce - ze starości? Czy kiedykolwiek był przypadek, by shinigami z powodu wieku przeszedł na emeryturę?

Miło by też było usłyszeć wyjaśnienie w jakich okolicznościach rentaro został przyjęty w ogóle na audiencje, i czemu aż głowa rodu (wuj postaci) się tym zainteresowała. Plus... Skoro i tak było to potem wszystko przeprowadzone jawnie, to dlaczego pod osłoną nocy najpierw była przeprowadzona cała ta operacja, poza dodaniem elementu dramatyzmu?
Ponadto... Nie ma chyba przymusu odgórnego, by wszyscy członkowie rodu wstępowali do akademii. Jest jakiś inny powód?

To na razie tyle.

Dobrze historia poprawiona proszę o ponowne rozpatrzenie i kolejne uwagi.

Widzę, że karta znacznie lepsza niż przy pierwszym podejściu.
Literówki poprawione, wygląd i charakter uzupełnione, historia wzbogacona o wskazane elementy.
Mogłabym się jedynie doczepić, że tworzysz zbyt długie zdania. Wiele razy zamiast przecinka należałoby wstawić kropkę, ale jakoś przeżyję. (Głównie chodzi o to, że robi się mały chaos).


Ode mnie akcept. Natomiast punkt 1 na szynach... za te multum przecinków.

Na moją ocenę proszę nie czekać.