Almagest [Kami]

DANE
Imię: Almagest.
Nazwisko: nie posiada.
Profesja: kami.
Płeć: nieznana.
Wiek: mniej niż rok.
Wzrost: 80 cm (nie licząc ogona).
Waga: 3 kg.

Wygląd:

Cytat :

Kształtem i rozmiarem przypomina spory okaz kruka zwyczajnego. Co go różni od zwykłego ptaka, to przyczepiona do głowy fioletowa szlafmyca, srebrne oczy świecące astronomicznym blaskiem oraz długi ogon, jak u pawia. W rozłożonym ogonie widać rozgwieżdżone nocne niebo oraz galaktyki, których centra są „oczami”. Skrzydła dają mu naturalną zdolność lotu. Jako fantastyczne bóstwo potrafi zamienić swe skrzydła w chwytne „ręce”.
Do mężczyzn zwraca się głosem czarującej kobiety. Do kobiety zwraca się głosem charyzmatycznego mężczyzny. Nie miał okazji odezwać się w grupie, acz prawdopodobnie odezwałby się męskim głosem.

Charakter:

Cytat :

Jam jest Almagest!
Młode i ambitne bóstwo, które szybko pojęło cel swego istnienia. Zrodzone jako Patron Snu, dba o właściwy odpoczynek swych wyznawców. Uważa, iż wszyscy zasługują na jego łaskę, lecz tylko nieliczni zasługują na jego uwagę. Do takich osób zaliczają się ludzie kreatywni, myśliciele, naukowcy, artyści oraz osoby uparcie dążące do swych celów. Przeciętność go nie interesuje. Przeciętność stoi w miejscu. Interesuje go rozwój, postęp, poszerzanie horyzontów możliwości i myśli ludzkiej. Być może rozumie, iż jego los jest uzależniony od sukcesu wyznawców. On również, chce poszerzać swe strefy wpływów. W interakcjach z wyznawcami jest zarazem bliski, jak i daleki. Cechuje go pewność siebie jaką może posiadać wyłącznie bóstwo. Jednakże ta wyższość przestaje być odczuwalna w trakcie rozmowy, którą prowadzi na poziomie mistrza i ucznia.

Ekwipunek:
Brak.

Historia:

Cytat :

- Almagest… Almagest… Almagest...
Mały japoński apartament był zamieszkiwany przez samotną osobę. Był już późna noc. Ponoć jedna z wielu, w większości nieprzespanych, których owoce, szkice, leżały niedbale rozłożone na biurku. Ruch na łóżku zdradzał, iż właściciel mieszkania nie spał. Dziewczę przekręciło się na bok myśląc o ostatnich dniach, gdzie zasypiała bez trudu, a do snu utulał ją kojący głos obcego mężczyzny. Pojawiał się nagle, nie wiadomo skąd, rozbrzmiewając w jej głowie. Nie wiedziała kiedy zasypia, lecz pamiętała to dziwne zjawisko. Będąc artystką, próbowała uwiecznić ten obraz na papierze. Taki głos musiał należeć do przystojnego mężczyzny... Tylko jaki był naprawdę? Wśród swych licznych prac nie mogła się zdecydować, która była najbliższa jej wizji. Dzisiaj, świadomie czy nie, wzywała w myślach imię mężczyzny. Głos odpowiedział. Tylko był jej bliższy, pochodzący z zewnątrz.
Dziewczyna z początku nie dowierzała temu co słyszała. Przyzwyczajona do cichych szeptów na pograniczu świadomości, uniosła się na łóżku z pewnym zawahaniem. Oczy jednak biegały intensywnie, próbując dojrzeć coś w ciemnych zakamarkach jej pokoju. Instynktownie popatrzyła na okno. Przez ciemne zasłony przebijało się światło miejskiego nocnego życia. W pokoju było ciemno, lecz nie panowała w nim zupełna ciemność. Niejeden raz pragnęła, żeby tak właśnie było. Jednakże co innego przykuło jej uwagę. Para wpatrzonych w nią srebrzystych oczu, za którymi krył się mroczny kształt. Siedział u stóp jej łóżka.
- Czy mnie wzywałaś? - Zapytał ten sam głosy jaki słyszała w... snach? Dodał zadziornie - Skarbie?
Drgnęła wyraźnie, lecz nie ruszyła się z miejsca. Wpatrywała się w parę punktów - z wzajemnością. Rumieniec wszedł na jej policzki, a jej oczy wyrażały pewnego rodzaju niedowierzanie, ale przede wszystkim - fascynację.
- ...słyszałam Cię każdej nocy... Widziałam w swoich snach... - Wzięła głębszy oddech. Może zastanawiała się, czy to może być sen? - Kim jesteś?
Cień wciąż się w nią wpatrywał. Zaintonował władczo.
- Zwę się, Almagest. - Po czym rzekł z rozbawieniem. - Nie wyglądam tak pięknie, jak mnie sobie wyobrażałaś, lecz doceniam twe starania i pasję, skarbie.
...
- Jeśli pragniesz wiedzieć kim jestem, zapal światło. Zostanę tu na miejscu.
Ciągle z dużym niedowierzaniem wpatrywała się... I dopiero teraz zdała sobie sprawę, że oczy te nie przypominały jej niczego ludzkiego. To musiał być sen... Tak, tak jak każdej innej nocy w końcu zasnęła, słysząc głos nieznajomego mężczyzny. Więc... Almagest. Brzmiało to... Wahała się. Ale ostatecznie ciekawość zwyciężyła. Jej ręka powędrowała w stronę lampki, podczas gdy ciągle patrzyła na dwa srebrzyste punkty w przestrzeni. Odnalazła sznurek, i po chwili zwłoki pociągnęła go, by słabe światło żarówki rozświetliło pomieszczenie, a przynajmniej okolice jej łóżka. U jego podstawy siedziało wielkie, czarne ptaszysko. Przypominało kruka, lecz... Podniosło swój ogon. Paw? Oczy, w które się nią wpatrywały lśniły blaskiem gwiazd. Jedyne co odbierało majestatu temu stworzeniu, to szlafmyca w barwie fioletu siedząca na jego głowie.
- Pozory mylą, prawda? - Zapytał ptak poprawiając pióra pod skrzydłem. - Nie jestem też zaczarowanym księciem.
Czy się tego spodziewała? Zapewne nie. Nie bała się, ale i tak serce podchodziło jej do gardła. Usiadła kolanach, przyjmując nieco godniejszą pozę niż wcześniejszą, półleżącą. Nawet to okrycie głowy chyba jakoś niknęło w obrazie całości.
-...Piękno niejedno ma oblicze - w końcu powiedziała, uśmiechając się w napięciu.
- Ha! Czarująca dama zna swoje maniery.
Kruk otworzył dziób, jakby się uśmiechnął. Zeskoczył na pościel. Powolnym i silącym się na grację, acz niezdarnym krokiem zbliżył się do dziewczęcia. Malutkie punkciki na jego ogonie błyskały maleńkim światłem.
- Wezwałaś mnie. Czyżbyś nie mogła zasnąć?
- Zawsze Twój głos zdawał się mnie koić. Może... Może to nawet lepiej, że jesteś czymś innym niż myślałam?
Dało się to wyczuć. Normalna osoba się tak nie zachowuje. Musiała myśleć, że zasnęła jak każdej nocy. Może tylko tym razem sen był bardziej wyraźny?
- A tym razem przybyłeś... Dziękuję.
Nieco tylko się obróciła, nie przybliżając się. Oparła się na wyprostowanych przed sobą dłoniach, nie spuszczając wzroku ze zjawiskowego stworzenia. Ptak założył skrzydła na piersi, tak jak czynią to ludzie. Uniósł głowę.
- Twoje słowa napawają mnie dumą. Wszyscy zasługują na moją łaskę. Lecz nie wszyscy zasługują na moją uwagę. Widziałem jak ciężko pracujesz. Jak twoja głowa, pełna pomysłów, nie pozwala tobie zasnąć. A przecie potrzebujesz snu skarbie. Jego brak zdrowiu i piękności szkodzi. A chcę byś kontynuowała robienie tego co lubisz.
- ...dawno nie słyszałam, by ktoś tak na to patrzył.
Palce jej dłoni splotły się, na moment też przestała patrzeć się na ptaka. Trwało to jedynie sekundę, podczas której rumieniec na twarzy powrócił.
- Czy... Jeszcze wrócisz?
- Wrócę. Jeśli będziesz chciała mnie widzieć. Poza mną, czekają na ciebie piękniejsze sny, skarbie. Myśl o mnie, a doświadczysz mej obecności. Wierz we mnie, a zaprowadzę cię do krainy snu.
Almagest uniósł skrzydła, jakby szykował się do lotu.
- Na mnie już czas. Nie mogę tutaj dłużej pozostać. Pewnego dnia zobaczysz mnie takiego, jakiego mnie pierwotnie sobie wyobrażałaś. Czas na sen skarbie. Przygotuj się do snu.
Dziewczyna odruchowo wyciągnęła rękę, ale nie mogła wydobyć z siebie odpowiednich snów. Jakby wiedziała, że ptak nie kłamał, i robił to dla jej własnego dobra. Sama opadła, słysząc ostatnie słowa. Przygotuj się do snu. Te słowa obijały się w jej głowie jak dzwon...
- Śpij, błogim snem. Śnij aż dzień przywita cię.

...

W wieku wielkich metropolii, miast które nigdy nie śpią, wiecznego zanieczyszczenia światłem i hałasem, człowiek współczesny żyje w zaburzonym cyklu dnia i nocy, cyklu aktywności i odpoczynku. Dla wielu ludzi sen stał się niezbędną koniecznością, krótką przerwą od ogromu obowiązków, żeby dnia następnego podnieść się na nogi przemęczony i podupadając na zdrowiu ruszyć do pracy. Ta smutna rzeczywistość, ten przykry obraz codzienności jest tym co sprawiło, że umysłach i sercach wielu narodziła się wspólna myśl. Wspólne pragnienie. Almagest nie zna dnia, ani godziny swego stworzenia. Nie wie czy narodził się z wiary jednej osoby, czy z istoty kolektywu. Znał swoje powołanie. Wiedziony wewnętrzną intuicją odnajdywał tych, którzy potrzebowali go najbardziej. Przynosił im ukojenie, pozwoliwszy zasnąć. Zbyt słaby, by postąpić inaczej, przemieszczał się o własnych siłach, szybując pomiędzy wysokimi budynkami. Pod nim rozciągały się hałaśliwe ulice, a nad nim rozpościerało się rozświetlone, nocne niebo. Próżno szukać tam gwiazd. Tylko Almagest jest w stanie przypomnieć jak wyglądał sen człowieka pod prawdziwie czystym niebem. Być może dlatego upodobał sobie osoby, których umysł sięga dalej poza widoczny horyzont, a duch wyobraźni zdobywa miejsca dotychczas niezbadane, wykraczające dalej niż wiadomy ludzkości kosmos.

STATYSTYKI
Atrybuty: 10(wolne)+1(ocena)
Siła: 5-1=4
Szybkość: 5-1+1=5
Zręczność: 5-1+1=5
Wytrzymałość: 5-1=4
Inteligencja: 5-1+1=5
Psychika: 5-1+6=10
Reiatsu: 5-1+1=5
Kontrola Reiatsu: 5-1+1=5


OGÓLNE

Udźwig: 16=4^2 [kg]
Prędkość (śr.): 5 [km/h]
Prędkość (max.): 20=5*2+10 [km/h]
PŻ (Punkty Życia): 40.
PR (Punkty Reiatsu): 25.

Błogosławieństwa:

Cytat :

Błogi sen
Aspekt Patrona Snu. Błogosławieństwo usypia wybrany cel. Osoba, która utrzymała błogosławieństwo zasypia bez żadnych trudności, czy to spowodowanych przez światło, hałas lub stres. Błogosławiony budzi się wypoczęty na ciele i umyśle.

Klątwy:

Cytat :

Brak.

Umiejętności: 1+1+1

Cytat :

Intuicja
Opis: Ciężko cię zaskoczyć. Zawsze gdy ktoś będzie się szykował, by zaatakować cię z zaskoczenia poczujesz, że coś jest nie tak. To jednak dość subtelne odczucie, które łatwo przeoczyć. Korzyść jaką z sobą niesie jest jednak bezcenna jak samo życie.
Premie: Gdy ktoś ma zamiar zaatakować postać gracza z zaskoczenia, prowadzący mu MG ma obowiązek zawrzeć w poprzedzającym to poście sygnał. Może to być suchość w ustał, dziwne zachowanie kota w zaułku. Czy gracz to wyłapie, to już jego sprawa.
Wymagania: Psychika 10.

Kanciarz/Kłamca
Opis: Wmówienie rozmówcy tego czego potrzebujesz nie sprawia Ci większej trudności. Twoja mowa ciała, ton głosu, gesty, a nawet spojrzenie są na tyle przez ciebie opanowane, że naprawdę trudno się domyślić czy mówisz prawdę czy też nie.
Premie: Masz większe szanse kogoś oszukać. Możesz próbować skutecznie okłamać kogoś z umiejętnością "wyczucie duszy" (nie jest to łatwe, ale jesteś w stanie).
Wymagania: Psychika: 10.

Przywódca
Opis: Coś w tobie sprawia, że ludzie chętniej cię słuchają. Jeśli działasz w grupie jesteś często wybierany na przywódcę. Z jakiegoś powodu naturalnie ta rola do ciebie pasuje i odnajdujesz się w niej.
Premie: W swojej grupie, masz posłuch. O ile ktoś nie przyćmiewa cię silniejszym charakterem. Oraz nie masz szalonych, godzących w poglądy grupy planów, ludzie idą za tobą.
NPC częściej wykonują twoje polecenia (o ile nie godzi to w ich poglądy), potrafisz inspirować innych i przelewać na nich swoje uczucia (łatwo poprawiasz innym humory). W walce twoja obecność zwiększa morale. Ludzie w grupie liczą się z twoim zdaniem. Możesz liczyć na to, że przynajmniej zawsze je rozważą.
Premię: Ułatwienia MG, kiedy twoja postać kieruje jakąś grupą lub chce zdobyć przywództwo. Ułatwienia w wydawaniu poleceń postaciom NPC. Twoja osoba zwykle zwiększa morale i poprawia humor.
Wymagania: Psychika: 10.

Wady:

Cytat :

Wybredny - 1 pkt
Opis: Masz szczególne preferencje co do wyznawców. O ile każdy w teorii może ci oddawać cześć i modlić się, ty czerpiesz moc jedynie z ich określonego rodzaju.
Konsekwencje: Reiatsu się zwiększa tylko od danego rodzaju wyznawców (danej płci/zawodu/rasy/koloru włosów, etc). BARDZO specyficzne preferencje są warte dwa punkty, ale wyłącznie po konsultacji z adminem.
Wymagania: Odpowiedni opis.
Bóstwo ma preferencje wobec ludzi kreatywnych, myślicieli, naukowców, artystów oraz osób uparcie dążących do swych celów.

__________________________________________________
Oceniam kartę na 1.

Spoiler:

Nie za dlugo, ale ladnie. Jedyne, co bym tu dopisal, to co to za preferencje ma odnosnie wyznawcow przy wadzie (nawet, jesli przepisane z charakteru, ot zeby bylo w miejscu, ktorego bezposrednio dotyczy).


Tsuna

Wzmiankę o preferencjach dopisałem na końcu opisu wady.

Przykleić uproszczoną stylistycznie KP ze spoileru?

Spoiler:

Wedle uznania. Karty zaczalem dawac w spoiler, poniewaz w przeszlosci bywaly edytowane czesto i czasem zmieniane w znacznym stopniu. W ten sposob wiadomo, jaka wersja jest przedmiotem komentarza.

Dla mnie jest w porzadku. +


Tsuna

Wszystko ładnie, pięknie, tylko ten element fabularyzowany w historii jest kiepski, a konkretniej kwestie kobiece. ( )

Całość akceptuję na punkt 1.

Ciekawy zamysł postaci, mechanicznie wszystko w porządku, fabuła też fajnie napisana i moim zdaniem nie ma w niej nic kiepskiego - tyle jako MG.

Jako osoba prywatna, muszę przyznać, że KP jest moim zdaniem rewelacyjna, oryginalna i pewnie bym jeszcze jakieś superlatywy wymyślił.

Ogółem ode mnie akcept na 1 pkt.

Oczywiście mój głos w tej sprawie nie ma zbyt dużego znaczenia ^.^ Większość MG i tak dała zielone światło...


Ja również akceptuję KP na 1 pkt.

Jest prosta, przejrzysta i dzięki temu niektóre rzeczy można sobie wyobrazić. Szczególnie historia przypomina mi kartkę wyrwaną z książki fantasy. Dla mnie bardzo dobrze się czyta, a kobieta artystka jest swego rodzaju punktem zaczepienia (: Umiejętności i wady także dobrane z pewnym pomysłem. Szukaj sobie MG!

Zdobyty punkt oddaję w szybkość, żeby ptaszysko mogło szybciej dolecieć do celu.