Przedmieścia

~Andreu Vespaux 01~

Czarny portal wypluł Pustego w całkiem nowe miejsce. Dominowała tu niska zabudowa, a nad budynkami znajdowało się mnóstwo kabli. Tylko kilka było nieco wyższych i było to przede wszystkim liceum, które obok swojego budynku miało jeszcze boisko do baseballa. Tuż obok szkoły znajdowała się poczta, a jeszcze dalej szpital. Budynki mieszkalne były w sporej mierze zaniedbane. Tutaj ubrudzone farbą, gdzie indziej po prostu wilgoć. Nie wyglądało to najlepiej, ale na pewno było widać, że ktoś tu mieszka... nie to co pustkowia Hueco Mundo.
Wokoło było mnóstwo ludzi. Uczniowie wychodzący ze szkoły, zwykli przechodnie, którzy po prostu robili zakupy i tym podobne. Musiało być dawno po południu, żeby zastać taki stan rzeczy. Ale tłum ludzi to przecież raj dla kogoś kto poluje na ich dusze.

Przyzwyczajenie oczu do znacznie jaśniejszego i kolorowego otoczenia zajęło Vespaux trochę czasu. Nie odwiedzał w końcu świata żywych od dawna. Gdy widok miejsca silnie kontrastującego z jego domeną przestał mu doskwierać, stawonóg rozejrzał się po miejscu, do którego wyrzuciła go Garganta. Musiał przyznać, że krajobraz był definitywnie bardziej zróżnicowany niż w Hueco Mondo. W przeciwieństwie do obszaru, z którego został przeniesiony, nie brakowało tu również ludzi. Szkoda, że nie mieli oni pojęcia o jego istnieniu. Być może mogli zapewnić mu oni pożywienie, ale nie towarzystwo. Hollow nie był jeszcze na tyle wygłodniały by nie móc pozwolić sobie na wybrzydzanie. Chciał znaleźć kogoś, kto mógłby stanowić dla niego zarówno prowiant jak i rozmówce. Szerszeń wiedział już, że niektórzy żywi byli w stanie go dostrzec, ci jednak zdarzali się rzadko. Większe nadzieje mógł pokładać w znalezieniu dusz świeżo zmarłych ludzi, lub mu podobnych potworów. No i jak ich nazywał, Śmierciaży- tajemniczych dusz, które zabijały demony, a tych którzy nimi nie byli odsyłali do zaświatów. Nawet dla tępego owada jasne było, że powinien się od nich trzymać z daleka. Przynajmniej dopóki nie stanie się jeszcze silniejszy od najpotężniejszego Pustego jakiego znał- a do Królowej definitywnie sporo mu brakowało. Zatrzepotawszy połączonymi skrzydłami, insekt poleciał w kierunku dachu liceum. Licząc, że z najwyższego budynku w okolicy uda mu się wypatrzeć bardziej interesujący cel.

Po wejściu na dach liceum, na pierwszy rzut oka Hollow przyuważył tylko jeszcze większą liczbę licealistów, opuszczających budynek publicznej edukacji. Klubowe zajęcia pozalekcyjne zatrzymywały uczniów w szkole na długie godziny. Rozglądając się po terenie wokół niewysokich budynków, nie licząc kolejnych niczego nieświadomych cywili, na jednym z dachów... stał jakiś człowiek. Spoglądał z jego krańca na chodnik, cztery piętra i parter niżej. Być może samobójca, który ma jakieś problemy, albo osoba, która po prostu lubi wysokie miejsca. Z kolei na boisku, naprzeciw szkoły stało kilkoro dorosłych w strojach baseballowych. Prawdopodobnie niedługo zaczynali trening, albo wręcz przeciwnie - kończyli go i tylko sobie gratulowali. O ile stereotypowo wyglądający samobójca był niedaleko, tak ci panowie znajdowali się na praktycznie najbardziej oddalonej części boiska od szkoły i ciężko było z takich małych plamek cokolwiek więcej wywnioskować. Z kolei obracając się o 180 stopni można by przyuważyć niewielki park miejski - jeden z wielu w Karakurze. Ludzi nie było tam wielu, jako że nierzadka, a jednocześnie niegęsta ilość drzew w tym parku i symetrycznie, niczym od linijki latarnie uliczne tworzyły niesamowicie romantyczny, wieczorny klimat, ale jak sam opis wskazuje - tylko wieczorem. Z kolei wracając do 'Samobójczego Dachu', to wydawało się jakby ktoś obserwował szerszeniowatego - tak przynajmniej mogło się wydawać. Całkiem wysoki mężczyzna z czarnymi włosami i pewnie papierosem - nie było zimno, a jednak widoczna mgiełka uciekała mu spod nosa. Stał na rogu chodnika wpatrzony w dach, zupełnie jakby był zahipnotyzowany.

Vespaux nie widział powodu, by przejmować się basebolistami. Nie tylko znajdowali się za daleko, najprawdopodobniej byli najzwyklejszymi w świecie ludźmi. Dwójka w pobliżu natomiast wyraźnie odstawała od reszty. Domniemany samobójca wyglądał na łatwą zdobycz. Był sam, więc zabijając go potwór nie powinien zwrócić na siebie zbyt dużej uwagi. Jeśli przypuszczenia Hollow co do jego zamiarów były słuszne nie musiałby go nawet zabijać, żeby dobrać się do duszy. Lub mógł go skonsumować jeszcze gdy spada na ziemię, kompletnie niezdolny do ucieczki. Ale przechodzień? Czy w istocie był on w stanie dostrzec owada? Nie wyglądał na Śmierciaża, Hollow nie widział też łańcucha, który zwisałby mu z piersi gdyby był świeżo zmarłą duszą. Czyżby był zatem człowiekiem z mocami? Ktoś taki nie tylko zapewniłby mu rozrywkę, ale także skutecznie zaspokoiłby jego apetyt. Co jeśli jednak byłby zbyt potężny dla Szerszenia? Może na wszelki wypadek powinien się najpierw pożywić mężczyzną na dachu, żeby zwiększyć swoje szanse? Problem w tym, że gdyby próbował polecieć w kierunku samobójcy, ten na chodniku najprawdopodobniej stanąłby w jego obronie. Mątwa na pewno wiedziałby co zrobić w tej sytuacji. Gdyby tylko jego stary towarzysz nie był śmierdzącym kłamcą. I gdyby Vespaux nie próbował go zabić. I gdyby nie zostawił go na pastwę Śmierciarzowi… Cóż, owad będzie musiał sam zdecydować jak postąpić. Nie mając lepszego pomysłu postanowił najpierw upewnić się, czy ten na dole faktycznie go wyczuwa. Jakby co zawsze może dać nogę… Demon opuścił się na dół tak by znaleźć się jakieś pięć metrów nad nieznajomym. Taka odległość powinna mu wystarczyć na uniknięcie przynajmniej pierwszego ataku. –Widzieć Wespo…?- Zagaił Pusty.

Podlatując na tak niewielki dystans Vespaux zdecydował się na odważny ruch zagajenia do nieznajomego, u którego jest szansa na nie zauważanie takich istot. Tak jednak nie było. Mężczyzna wyraźnie obserwował przerośniętego owada. Poruszał za nim wzrokiem, przez całą jego drogę.
-Czy widzę? - spytał owada, wyjmując papierosa z ust. -Ciężko nie zauważyć tak wielkiego stwora... - mówił nad wyraz spokojnym, a nawet znużonym głosem. Ponownie wziął rozpalony zwitek tytoniu do ust i głęboko się zaciągnął, po czym wypuścił dym w stronę Vespauxa. Nim jednak zdołał dotrzeć do Hollowa, rozmył się w powietrzu. Tymczasem akcja na dachu nieco nabrała koloru.
~Stój! - rozległ się krzyk, tuż po tym jak rozległ się huk drzwi otwartych z przysłowiowego 'buta'. Przyszły samobójca odkrzyknął coś zupełnie niezrozumiale, stawiając minimalny krok, pokazując, że zaraz skoczy. Mężczyzna, który odpowiedział na zagajenie Vespauxa spojrzał do góry, po czym zrobił krok w stronę Hollowa - usuwając się z drogi skoczkowi. Najwyraźniej nie interesowało go jego życie i nie zamierzał przyjmować jego decyzji dosłownie na klatę. Być może gdyby stał tam na dachu razem z samobójcą zachowałby się inaczej... kto wie.

Zgodnie z podejrzeniami Vespaux, nieznajomy w istocie go widział. Tym większe było jego zdumienie, iż przechodzień nie tylko dotąd go nie zaatakował, był skłonny przynajmniej na razie prowadzić z potworem swobodny dialog. Nawet jeśli mężczyzna nie widział wcześniej mu podobnych, powinien być przepełniony strachem i szokiem na widok trzymetrowego, gadającego szerszenia. Tymczasem insekt nie wyczuwał w nim ani jednego ani drugiego. Tajemniczy osobnik wyglądał mu na kogoś wręcz znudzonego. Demon potrafił znaleźć tylko dwa wytłumaczenia dla takiego zachowania. Albo jego rozmówca jest jeszcze większym idiotą od niego, albo jest zbyt potężny by musieć się nim przejmować. -Więc czemu nie walczyć? Kto widzieć z Wespo walczyć. Wespo jeść ludzi. Nie być też człowiek?- Czekając na jego odpowiedź Vespaux skierował na chwilę spojrzenie w kierunku mężczyzny na dachu. Który, wnioskując po ingerencji osób postronnych i desperacji jaką wydawał się czuć, rzeczywiście miał zamiar popełnić samobójstwo. Stosunek przechodnia do sytuacji tego na górze był równie dziwny jak wobec Hollow. Nawet jeśli mężczyzna nie był w stanie powstrzymać nieszczęśnika, zdaniem stawonoga powinien przynajmniej przejmować się jego losem. Tymczasem sprawiał on wrażenie, że jego życie w ogóle go nie obchodziło. Czy równie obojętny będzie na to co się stanie się z jego duszą? –Pozwolić Wespo wziąć gryza?- Zapytał, w nadziei iż nieznajomy w istocie nie zamierza mu przeszkodzić w łatwym posiłku. Jeśli w istocie nie ma nic przeciwko podlatuje nad dach i łapie domniemanego samobójcę za głowę. Zlatując z nim w dół potwór odgryza ją i zabiera się za konsumpcje duszy gdy tylko wyleci z martwego już ciała.

Mężczyzna spojrzał na Hollowa, ponownie zaciągając się tytoniem, wyginając przy tym wargi w lekkim rozbawieniu. Ponownie wypuścił dym i zerknął w stronę mężczyzny na dachu. Wciąż się wahał, na widok czego westchnął.
-Nie mam powodu, by z tobą walczyć... Nie jestem Shinigami. - powiedział, odpowiadając Vespauxowi na pytanie. -Można powiedzieć, że jestem człowiekiem, ale to też nie do końca prawda... - dodał.
~Pomyśl o swoich bliskich! - ponownie dobiegł rozmówców głos z dachu, próbujący przekonać przyszłego samobójcę do zmiany zdania. Chyba człowiek utrzymujący z nim rozmowę, w jakimś stopniu powstrzymywał go, ale na jak długo? Cóż zero zmarłych, to nie najlepsze wieści dla Hollowa.
-Gryza? - spytał mężczyzna. -Ah, no tak! Puści pożerają dusze zmarłych... Jakże mógłbym zapomnieć. - powiedział, śmiejąc się krótko, lecz nie wymuszenie. -Przykro mi, nie mogę na to pozwolić. Powiedzmy, że obserwuję tę duszę od dłuższego czasu. Mogę w zamian pomóc ci zdobyć inną... Co ty na to? - spytał, wychodząc z nietypową propozycją oraz kończąc wypowiedź ponownym zaciągnięciem się. Tytoniowy zwitek powoli mu się kończył i nie długo będzie musiał pozbyć się filtra. Był pewnie dla Vespauxa dziwną tajemnicą - traktował Hollowa jako normalne widowisko, wiedział o nich co nieco, a nawet powiedział, że obserwował tę duszę. Czas pokaże... Ciężko z samego zachowania określić jego siłę, ale był bardzo pewny siebie, co mogło nieco zasugerować. Atak na tego człowieka mógłby być wysoce ryzykowny... Może warto przemyśleć jego propozycję?

Vespaux ponownie spojrzał na chwilę w kierunku mężczyzny na dachu. -Dlaczego obserwować?- Słowa obcego sprawiały, że Szerszeń miał jeszcze więcej pytań. Mężczyzna twierdził, że nie jest człowiekiem ani Śmierciażem, czym więc był? Mówiąc o samobójcy brzmiał jak Hollow mówiący o swojej przyszłej ofierze. Czyżby był zmiennokształtnym jak Mątwa? Ale wspomniał też o nie posiadaniu powodu do walki z owadem. Jaka istota mogłaby go nie mieć? Ludzie muszą bronić się przed innymi Pustymi, Śmierciarze ich oczyszczają, a inni Puści zjadają siebie nawzajem jak każdą inną dusze. Czy mogły istnieć stworzenia nie stanowiące ogniw w tym łańcuchu pokarmowym? Cóż, tak czy inaczej z sobie tylko wiadomego powodu powstrzymywał insekta przed posiłkiem. Ale też oferował mu coś w zamian. Czy to co mu proponuje może być trudniejsze do zdobycia? Z drugiej strony przechodzeń chociaż nie  stałby mu na przeszkodzie. A sprawiał wrażenie kogoś z kim lepiej nie ryzykować. -Wespo słuchać.

Widząc, że udało mu się przekonać Hollowa do odpuszczenia sobie tej ofiary, mężczyzna uśmiechnął się do tej pory najszerzej. Wyciągną z papierosa jego ostatnie tchnienie i wyrzucił filtr gdzieś w róg ulicy.
-Cieszę się, że się dogadaliśmy. - powiedział. -Dlaczego go obserwuję? Cóż... powód jest raczej osobisty. Powiem tylko, że ja jestem powodem jego dzisiejszego dylematu. Troszeczkę mi się naraził i po prostu musi ponieść karę. - kończąc to zdanie, zerknął w stronę dachu. Człowiek na krańcu dachu wciąż nie skakał. Chyba osoba, próbująca uratować mu życie zbliżała się swoimi czynami do sukcesu. -Jest też drugi facet, którego chcę się pozbyć. Nie wykluczam, że wywiąże się walka, ale nie jest to ktoś z kim sobie nie poradzę. - ciągnął dalej. -Pustym zależy na ofiarach posiadających wysoki poziom Reiatsu, prawda? - pytając retorycznie, wskazał palcem na dach. -Ten kawaler wyżej nie jest nawet przystawką, więc nic ci po kimś takim. Natomiast człowiek, którego chcę wyeliminować... to zupełnie inna liga. - powiedział, ponownie spoglądając na dach. Podczas tłumaczenia wszystkiego Vespauxowi, akcja na dachu nie stała przecież w miejscu. Samobójca wydawał się stać jeszcze bliżej krawędzi, ale mogło się to tylko wydawać. Wreszcie stało się! Mężczyzna zrobił ten dodatkowy krok, rzucając się w stronę betonowej rzeki, w której postanowił dziś 'zanurkować'. Przeleciał szybko przez te kilka pięter, rozbijając się na chodniku. Z pękniętej czaszki samobójcy zaczęła wypływać krew. Po chwili z ciała uniosła się dusza, która spętana łańcuchem na mostku połączona była z ciałem denata.
-Co... się stało? - zapytał zdezorientowany.
-Gratuluję samobójstwa Kizuna... - powiedział mężczyzna, który właśnie przed chwilą dogadał się z Vespauxem. -Przyznam szczerze, że zaczynałem się już niecierpliwić, ale ostatecznie zrobiłeś tak, jak chciałem. - jego głos nie brzmiał już tak monotonnie jak podczas rozmowy z Hollowem. Tym razem brzmiał chłodno i śmiertelnie poważnie.
-Akira... - powiedział samobójca. Domniemany mężczyzna podszedł do duszy i brutalnie chwycił go za gardło.
-Zazwyczaj po śmierci dusza trafia do Soul Society jako zwykła dusza albo do Hueco Mundo, jako takie urokliwe stworzenie, jak to stojące za mną. - powiedział. -Ciebie czeka dużo gorszy los. - Kizuna wyglądał jakby próbował coś powiedzieć, ale ścisk Akiry zwyczajnie mu na to nie pozwalał. Po chwili wokół ręki mężczyzny zaczęły pojawiać się błękitne przebłyski, które po chwili zamieniły się w delikatny snop światła. Dusza samobójcy zaczęła nagle i w sposób naprawdę szybki rozpadać się na małe cząsteczki, które leciał w stronę Akiry. Nie minęło nawet pół minuty, gdy samobójca został kompletnie unicestwiony. Mężczyzna za to odpowiedzialny ponownie się uśmiechnął, po czym zwrócił się w stronę Vespauxa.
-Dziękuję za cierpliwość. - powiedział. -Jeśli dalej jesteś zainteresowany nową duszą, to przenieśmy rozmowę do pobliskiego parku. Za chwilę przybędą tu służby porządkowe, a nie interesują mnie ich pytania. - gdy tylko skończył zdanie, można powiedzieć, że rozpłynął się w powietrzu, uwalniając tylko przebłysk zielonej energii spod stóp.

Określając powód stojący za szpiegowaniem samobójcy jako „osobisty” mężczyzna przekonał Vespaux by –przynajmniej na razie- nie zadawać mu więcej pytań na ten temat. Póki co jedyne co mógł robić to samemu snuć przypuszczenia na temat relacji tej dwójki. Chwilę po tym jak mężczyzna spadł z dachu, insekt usłyszał przynajmniej ich imiona. Gdyby tylko jego zredukowana przez transformację inteligencja pozwalała mu je przyswoić… Dlaczego celem tajemniczego osobnika był zwykły człowiek, który nie potrafił widzieć zmarłych? Najwyraźniej nawet nie wiedział co dzieje się ze zmarłymi po śmierci. W jaki sposób zwykły zjadacz chleba jak on wszedł w zatarg z kimś tak oderwanym od rzeczywistości w której żył? A więc jego nowy znajomy również odżywiał się duszami. Jednak w przeciwieństwie do Hollow, których ofiary stawały się jednymi z nich, ci zaabsorbowani przez niego przestawali istnieć. Tak jak Puści oczyszczani przez Śmierciaży. –Nie brzmieć tak źle.- skomentował Szerszeń obserwując unicestwienie nieszczęśnika, który najwyraźniej się z nim nie zgadzał. Insektowi, który przez większość jego egzystencji wierzył że po śmierci pisane jest mu potępienie wieść iż jedynie przestanie istnieć, przyniosła ulgę. Zastanawiało, go czego mężczyzna oczekiwał skacząc z dachu. Czy miał nadzieję, że trafi do lepszego miejsca? Ale czy wierzący zwykle nie traktowali samobójstwa jako grzech śmiertelny? A może chciał jedynie uciec od piekła którym stało się życie? Może spodziewał się, że po tym jako rozsmaruje swoją głowę na chodniku, nic więcej nie będzie go czekać? Czy Akira nie wyświadczał mu w takim razie przysługi? Zapewniając mu los, jakiego chciał? Nawet jeśli robiąc to w bardziej bolesny sposób niż Kizuna oczekiwał, że go to spotka? Cóż, może po prostu mężczyzna był tak zdewastowany, że przestało go obchodzić co się z nim stanie? Wyglądało na to, że ten który popchnął go do tego co zrobił, osiągnął to poddając go intensywnym torturom… Po wyeliminowaniu człowieka i udzieleniu demonowi instrukcji, Akira rozmył się w powietrzu. Pogromca Królowej potrafił robić coś podobnego, jednak zamiast przebłysku jego zniknięciu towarzyszył charakterystyczny odgłos, jakby świst powietrza… Potworowi pozostało zdecydować, czy powinien teraz za nim podążyć. Stawonóg mógł mieć teraz ostatnią szansę, by wycofać się z tego co planuje dla niego tajemnicza istota. Nieznajomy nie zachowywał się jak ktoś komu szczególnie zależało na współpracy z nim. Gdyby insekt teraz się wycofał, być może nie chowałby do niego za to urazy. A przynajmniej nie na tyle wielkiej, by zapewnić Vespaux ten sam los co Kizunie. Głód i ciekawość były jednak silniejsze, niż jakiekolwiek obawy, które Szerszeń żywił w stosunku do osoby mężczyzny. Nie chcąc zmuszać go do zbyt długiego czekania, Hollow udał się w stronę parku. Kto wie, być może owad właśnie znalazł sobie nowego pana?

Podróż do parku zajęła Vespauxowi dosłownie chwilkę. Zgodnie z porą dnia, świecił pustkami. Niegęsta, a jednocześnie nierzadka roślinność, symetryczne lampy i ławki wydawały się opuszczone, niczym park widmo. Gdy tylko będzie wieczór, to miejsce ożywi się do więcej niż jednej osoby, którą był Akira. Stał samotnie w pobliżu centrum parku - wysokiej na ponad dwa metry kawałka skały, nieposiadającego żadnych ostrych fragmentów. Wszytko było perfekcyjnie wygładzone. Niczym kamień do puszczania kaczek. Mężczyzna spoglądał na niego, pewnie czekając na Hollowa. Gdy tylko dotarł, obrócił się w jego stronę.
-Widzę, że zdecydowałeś się skorzystać z mojej oferty. - powiedział. -Widziałeś co nieco, więc myślę że mogę ci trochę wyjaśnić. - kończąc zdanie sięgnął do kurtki i wyciągnął papierosa oraz zapalniczkę. -Zacznijmy od tego kim naprawdę jestem. - powiedział, zaciągając się. -Nazywam się Akira Hashida i jestem Bounto - tak określają nas Shinigami. Jesteśmy ludźmi, którzy potrafią zachować wieczne życie, dopóki wchłaniamy dusze, co przed chwilą zobaczyłeś. - wyrzucił z siebie chmurę dymu tytoniowego i wypalone pozostałości zrzucił na ziemię. -Człowiek, którego mam zamiar zlikwidować był współpracownikiem przed chwilą zmarłego Kizuny. Wiem, że dzisiaj przyjeżdża do Karakury i koło siedemnastej będzie na stacji, w centrum. Najpewniej będzie zmierzał do starych magazynów za przedmieściami. Zamierzam iść za nim i wyeliminować go na miejscu. - ponownie zaciągnął się papierosem i wypuścił dym. -Jako, że nie pozwoliłem ci pożreć Kizuny, myślę że mogę ci wynagrodzić potężniejszą duszą niż ten samobójca. Co ty na to? - zapytał.

-Bon-co?- Nieważne jak krótka lub prosta mogła być nazwa istot, do których zaliczał się jego nowy znajomy. Z jakiegoś powodu Hollow potrafił zapamiętywać tylko te, które sam wymyślał. Zdecydował się więc nie używać terminu podanego mu przez mężczyznę. Zamiast tego Vespaux postanowił nazywać przedstawicieli jego gatunku „Wciągaczami”, od sposobu w jaki żywią się swoimi ofiarami. Sprawiali oni wrażenie istot stanowiących połączenie Hollow, Śmierciaży i ludzi. Insekt miał dużo pytań na ich temat. Czuł jednak, że nawet na osobności, gdzie Bounto sprawia wrażenie bardziej skłonnego do rozmowy powinien być z nimi ostrożny. –Skoczek zwykły człowiek. – Zauważył Szerszeń, poruszając temat niedawno zmarłego. -Dlaczego mieszać się w sprawy silniejszych?- zapytał mając nadzieje, że jego rozmówca będzie w stanie odpowiedzieć chociaż na to pytanie. Owad samemu nie miał nic przeciwko ingerowaniu w interesy istot, które mogą go zabić w mgnieniu oka, jeśli widział w tym jakieś korzyści. Jak chociażby teraz. Nie wątpił więc, że ten cały Kizuna miał powód by narażać swoje życie, najwyraźniej nawet w pełni nie zdając sobie sprawy z konsekwencji. Pusty chciał tylko wiedzieć jaki. Bez względu na to czy Akira odpowie na jego pytanie czy nie, stawonóg oczywiście ciągle był zainteresowany. Przynajmniej na razie mężczyzna wydawał się być szczery i nie zmuszać go do niczego. –Wespo wchodzić w to. Co móc powiedzieć o człowiek?

Jego rozmówca chyba bardzo lubił palić. Zaczęło go zastanawiać czy tytoń nie działa na Wciągaczy jak na normalnych ludzi. Czy mogą się uzależnić? Czy mogą zachorować na raka? Czy umiejętność życia tysiącami lat nie czyniła ryzyka większym? W jakim dokładnie wieku był Akira? Jak długo palił? Jeśli Bounto chciał by Vespaux nie czuł żalu po jego ofierze to trafił w dziesiątkę -Wespo nienawidzić kłamstwa. Bardziej niż czegokolwiek.- Interesującym było, że im więcej czasu minęło od jego poznania, tym intensywniej Bounto przestrzegał go przed ryzykiem współpracy z nim. Nawet z jego niską inteligencją, Hollow zdawał sobie sprawę, że wchodzenie z nim w układ może się dla niego źle skończyć. W końcu nie powiedział mu nawet nic o jego celu, prócz tego że specjalizuje się w kontroli Reiatsu. Czymś w czym owad był trochę lepszy od większości. Tym gorzej może być jeśli Śmierciaże w istocie się w to wmieszają. Oni raczej opowiedzą się przeciwko dwóm żywiącym się duszami potworom… Tym niemniej insekt powiedział już, że dołącza do niego i nie miał zamiaru zmieniać zdania. Jak mówiła Królowa, żeby przetrwać jak najdłużej trzeba stać się jak najsilniejszym. A to czasem wymaga ryzyka. Wprawdzie takie podejście kosztowało jego byłą panią jej życie, ale ona nie miała po swojej stronie Akiry. Który, jak stawonóg odnosił wrażenie, był mniej więcej równie silny jak Shinigami. Poza tym Szerszeń czuł, że gdyby cel mężczyzny naprawdę był tak potężnym przeciwnikiem, szukałby on do pomocy kogoś bardziej kompetentnego. Zastanawiając się dlaczego wybrał on akurat jego trzy powody przychodziły mu do głowy -nie chciał narażać kogoś bardziej wartościowego, honor nakazywał mu wynagrodzić owadowi jego ustępliwość, albo bawiła go perspektywa połączenia sił z tępym demonem. –Wespo pomóc Fajce. Ale móc potrzebować się trochę naładować. Która godzina? Mieć czas coś przegryźć?

Słysząc pseudonim, jaki nadał mu Vespaux, Akira zaśmiał się, po czym dopalił resztki tytoniu i wyrzucił filtr, gdzieś na chodnik. Następnie wyjął z kieszeni zapalniczkę i zapalił ją.
-Ponoć niezdrowy nawyk... - powiedział, wpatrując się w ogień. -Palę od jedenastu lat, ale jeszcze nie czuję, żeby mi to jakoś szkodziło. Może mam po prostu odporniejszy organizm? - westchnął, gasząc zapalniczkę i chowając ją z powrotem. Potem odsunął prawy rękaw i spojrzał na będący tam zegarek. -Czternasta dwadzieścia... Mamy ponad trzy godziny. Do tego czasu można by pożreć mnóstwo dusz, jeśli wie się gdzie szukać. - powiedział. -Albo ma się szczęście. - dodał od razu. Spojrzał ponownie na zegarek, po czym sięgnął po paczkę papierosów do kieszeni kurtki i wyciągnął ostatnią, będącą tam sztukę tytoniowej rolki, a następnie podpalił końcówkę i zaciągnął się.
-A zatem do zobaczenia za trzy godziny. - powiedział po wypuszczeniu dymu. -Spróbuję cie jakoś odnaleźć. - to powiedziawszy rozpłynął się w powietrzu, dokładnie tak jak wcześniej, również zostawiając za sobą rozbłysk zielonej energii. Także Vespaux pozostał samemu sobie, mając nieco ponad trzy godziny do akcji, której podjął się razem z Akirą. Pozostało mu tylko zapolować na jakąś duszę, lecz nie ma tylu głupich, żeby rzucić się w paszczę demonicznego szerszenia. Ofiarę trzeba upolować samemu.

Akira brzmiał jakby szczerze sam nie miał pojęcia, do czego jest zdolny jako Wciągacz. Czy nie wiedział, że jest nim od początku? Vespaux zgadywał, że temu, kto do złudzenia przypomina człowieka, trudniej jest uświadomić sobie różnice od razu. Czy Śmierciarze mogliby mieć podobny problem? Hollow zaskoczyło, że Bounto zostawia mu wolną rękę. Jak on miał zamiar potem go odnaleźć? Chociaż, królowa potrafiła znajdować dusze bez widzenia ich. Może posiadał on podobną umiejętność, może nawet był w tym od niej lepszy. Albo po prostu Fajka traktował ich współpracę jako niezbyt istotne urozmaicenie w drodze do jego celu. Mówił w końcu że powinien dać sobie radę sam. Więc prawdopodobnie nie przejął by się zbytni gdyby insekt wpakował się w kłopoty, przez które nie byłby w stanie mu pomóc. Nie wiedząc za bardzo gdzie szukać dusz, stawonóg postanowił przynajmniej na razie zdać się na ślepy traf. Wylądowawszy na ziemi udał się w kierunku wyjścia. Chciał dać swoim skrzydłom trochę wytchnienia. Przynajmniej przez pierwsze pół godziny demon był zdecydowany ostentacyjnie rozejrzeć się za okazją. Jedna czy dwie zwykłe dusze powinny wystarczyć na początek. Jedynym jego zmartwieniem było nie zwrócenie na siebie zbyt dużej uwagi…

Zejście na ziemię sprawiło, że skrzydła Vespauxa odetchnęły z lekką ulgą. Docierając do najbliższego wyjścia z parku szedł w przeciwnym kierunku, niż wypluła go Garganta. Za miejskim terenem zielonym znajdował się szereg domów jednorodzinnych, z jednokierunkową, oddzielającą lewą stronę od prawej. Tuż przed tym terenem mieszkalnym znajdowało się skrzyżowanie, które graniczyło z chodnikiem przy parku. Na prawo skręcając można było trafić na ominięte wcześniej przez Vespauxa boisko baseballowe. Natomiast po przeciwnej stronie znajdował się szereg mniejszych sklepów. Kolejno: piekarnia, sklep z zabawkami, ciemna uliczka przerwy, sklep ze słodyczami oraz pralnia chemiczna. Ruch był tu nieco mniejszy, niż w poprzednio odwiedzonej części i to zdecydowanie. Paru licealistów, kilka osób robiących zakupy w wyżej wymienionych sklepach, a resztę tutejszej populacji stanowili kierowcy, przejeżdżających tędy samochodów i motocykli. Nie było tu żadnych niecodziennych zachowań, ani postaci. Wyglądało na to, że tu raczej nie było żadnego posiłku dla głodnego Pustego.

Vespaux westchnął z dezaprobatą. Najbliższa okolica wyglądała potworowi na równie przyziemną, na jaką prawdopodobnie prezentowała się w oczach żywych. Jeśli potwór chce posiłku, będzie się musiał rozejrzeć gdzie indziej. Albo zabić kogoś, kogo duszę mógłby skonsumować. To jednak wymagało ostrożności. Nie mógł przecież tak po prostu rzucić się na kogoś na środku ulicy. Zamiast tego potwór zdecydował napaść na kogoś w jednym z wielu znajdujących się w pobliżu budynków. Znalezienie pojedynczej ofiary i unicestwienie jej tak, by nie zwrócić na siebie zbyt dużej uwagi powinno być o wiele łatwiejsze niż na otwartym terenie. Hollow w dalszym ciągu nie miał zamiaru zbliżać się do liceum. Obawiał się, że w tak rozległym pomieszczeniu poszukiwanie celu może mu zająć zbyt długo. Zamiast tego udał się w lewą stronę skrzyżowania. Poszukiwanie okazji do zdobycia prowiantu postanowił kontynuować w piekarni. Szerszeń stanął przed wejściem, oczekując aż potencjalny klient otworzy drzwi. Umożliwiając mu wślizgnięcie się do sklepu.

Gdy tylko Vespaux dotarł do drzwi piekarni, zauważył, że jest ona kompletnie pusta. Czarnowłosa ekspedientka siedziała na krześle za ladą, wpatrzona w ekran telefonu, zupełnie nie interesując się otoczeniem. Nic dziwnego - poza wszelkiego rodzaju pieczywem, pokój wypełniała cisza i spokój, jak makiem zasiał. Przez dłuższy czas nic się nie zmieniało. Ludzie mijali sklep, nie spoglądając na niego nawet na chwile - zupełnie jakby zamiast piekarni była tam ogromna, aczkolwiek nic nie znacząca wyrwa w czasoprzestrzeni. W końcu jednak natrafiła się okazja. Wysoki brunet, ubrany w czarny garnitur i aktówką w ręce pchnął drzwi sklepu, nieświadomie wpuszczając do środka ogromnego szerszenia jakim był Vespaux.


[Akcję przenosimy tutaj]: https://bleach.forumpolish.com/t2284-piekarnia-yummy#66921

~Andreu Vespaux 02~

Ciemna i głucha noc zdawała się szmat czasu temu przykryć Karakurę - wszak było już ciemno nawet podczas starcia w Kompleksie Magazynów. Wespo wylądował blisko miejsca w którym spotkał Akirę. Zarówno on jak i Gaspar stali naprzeciw miejsca, gdzie niejaki Kizuna popełnił samobójstwo jeszcze pół doby temu. Taśmy policyjne wciąż oddzielały fragment chodnika, nie pozwalając wejść nikomu nie upoważnionemu. Było tu teraz dużo ciszej - gdzieniegdzie były zapalone światła, lecz żadne z nich nie oświetlało mieszkań. Wszyscy pewnie już spali. W oddali, po prawej stronie ktoś szedł chodnikiem. Ciężko było jednak określić kto to dokładnie był... na identyfikację trzeba trochę poczekać, aż ta osoba podejdzie.

Szerszeń westchnął cicho, gdy wilk zignorował jego pytanie. Powinien przewidzieć, że jego cierpliwość nie sięga na tyle daleko, by powtórzyć odpowiedź. Na przyszłość musi być bardziej uważny. –Wespo spotkać tu Fajka. Skoczek tu umrzeć.- Zagaił owad. Niesamowite jak wiele wydarzyło się w trakcie niespełna dwunastu godzin. Kim był tajemniczy przechodzień? Lepiej dla dwójki potworów byłoby nie trafili na zwykłego włóczęgę. Ktoś taki byłby łatwym łupem w porze podczas której wszyscy spali, ale w żadnym wypadku by ich nie nasycił. Poza tym stawonóg wątpił, by ktoś tak dumny jak Gaspar zniżałby się do atakowania byle kogo. Zwykle w tej sytuacji Vepaux beztrosko podleciałby do nieznajomego, jak podczas gdy spotkał Akirę. Jednak jego kompan nie pozwoli mu na tak ostentacyjne podejście. Zamiast tego szerszeń w milczeniu oczekuje na jego polecenia.

Gaspar wytężał oczy by zobaczyć kto to idzie. Było ciemno, a postać bardzo oddalona. Ostatecznie musiał się poddać i postanowił poczekać, aż sam podejdzie.
-Tutaj? - powiedział, rozglądając się. -Niesamowity zbieg okoliczności... trafić dwa razy tego samego dnia, do tego samego miejsca. Garganta potrafi zaskakiwać. - rzucił. -Czuję się dziwnie dobrze... - powiedział nagle. -Zregenerować pancerz to jedno, ale dlaczego mam wrażenie, jakby wszystkie moje rany poznikały? - dodał, oglądając tyle swojego ciała, na ile pozwala mu wilcza anatomia. Gdyby był sową, byłoby łatwiej. Wygląda na to, że był świadom regeneracji pancerza, ale jakimś dziwnym cudem wydawał się być w stu procentach sprawny. Na dodatek nie był świadom co sprawiło, że tak właśnie się czuł. Czyżby nie wiedział o dziwnej klepsydrze?
-Zmiana planów. - powiedział nagle. -Idziemy do Martwego Lasu.

-Kiedy skorupa się leczyć mieć na ogonie coś co przesypywać piasek… Jak to się nazywać?... Klepsydra? Zawsze tak działać?- Może Fullbringerzy zostawili im prezent na pożegnanie? Ale dlaczego nie dali nic szerszeniowi? Poza tym raczej by ich uprzedzili. –Na pewno?- Zapytał z powątpiewaniem stawonóg. –Móc zabić szybko.- Spojrzał w kierunku tajemniczej postaci. -Wespo przydać się trochę energia.- owad nie rozumiał dlaczego jego kompan nagle zmienił zdanie. Zauważył, że wilk jest dumny. Ale czy tylko dlatego, że odzyskał siły, był gotów zrezygnować z szybkiego posiłku?- Vespaux zaczął się zastanawiać, czy cokolwiek nie wyleczyło Gaspara nie miało także wpływu na jego umysł.

-Jaka klepsydra? - spytał Gaspar, co tylko potwierdzało domysły Wespo. Wilk musiał nie mieć zielonego pojęcia o symbolu na ogonie. Czyli sprawa się wyjaśniła, więc Szerszeń mógł przejść do polowania... gdyby tylko było na kogo. Gdy Vespaux spojrzał w kierunku tajemniczej postaci - jej już nie było. Rozpłynęła się niczym fatamorgana, scaliła się z wiatrem... jakkolwiek by tego nie nazwać - już jej nie było. Wniosek: polowanie anulowane. Po chwili Gaspar również tam zerknął.
-Raczej powietrzem się nie najesz... - rzucił, jakby silił się na dowcip. Zaraz po tym otworzył Gargantę. Musiał nagle poczuć się wyjątkowo pewny siebie, do tego stopnia, że nie mógł się doczekać starcia. Nie wiadomo jednak jak potężny jest przeciwnik więc ciężko stwierdzić czy to samobójstwo, czy sposób na zwycięstwo...

Owad warknął z irytacją przez zaciśnięte szczęki patrząc na miejsce gdzie jeszcze przed chwilą znajdował się przechodzień. Przez prokrastynację przegapili kolejną okazję na szybkie posiłek. W jaki sposób postać znikła jak kamfora? Czy też potrafiła używać Szybkich Kroków? Oznaczało by to, że ma zwiększone reiatsu. Vespaux nie łudził się jednak, że Gaspar zgodziłby się spróbować ją namierzyć. Wilk podjął już decyzję i dalsze jej dyskutowanie mogło doprowadzić do kłótni. Zrezygnowany stawonóg udał się za komanem w otwartą przez niego otchłań. Potwór zaczął się poważnie zastanawiać czy nie wolałby dołączyć do gangu Akiry. Nawet gdyby jednak zgodzili się go przyjać, był już zobowiązany służyć Delgado. Cóż, lepszy taki pan niż żaden…

Gaspar najpewniej nie usłyszał reakcji Wespo, bo sam nie kontrreagował. Nawet wskoczył do Garganty nie odwracając się do towarzysza. Chwilę potem Szerszeń ruszył za nim.

[Akcję przenosimy tutaj:] https://bleach.forumpolish.com/t2286p30-martwy-las

#Vespaux

Owad wyszedł z czarnego prostokątnego portalu na przedmieścia karakury. Słońce dopiero wznosiło się na czerwonym horyzoncie, a chłodny wiatr i rosa na trawie wskazywała na ranek. Budynki tutaj nie należały do najwyższy co najwyżej dwie, trzy kondygnacje. Więcej było tutaj domków jednorodzinnych niż dużych apartamentowców czy bloków. Wiatr wiał spokojnie, a w pobliżu panował prawie całkowita cisza. Jedynie co psuł cisze to odgłosy wiercenia w ścianie, i kucia betonu młotem pneumatycznym, które odrobinę drażniły pustego. Owad stłumił swoją energię duchową i wzleciał na najwyższy apartamentowiec w okolicy. Przysiadł tam i zaczął się rozglądać, w najbliższej terenie nie dostrzegł żadnych dusz czy wrogów. Dopiero pierwsi ludzie zaczynali wstawać i światła w oknach zaczynały się zapalać. Gdzieniegdzie nawet wyjechały pierwsze samochody skierowane do centrum. Po dłuższej chwili w końcu udało mu się coś wypatrzeć ciekawego, zauważył jakąś ruchomą prawie przezroczystą postać, która skradał się i chowała między budynkami rozglądała się nerwowo.

Czyżby jakaś świeżo zmarła osoba? Coś takiego byłoby dla owada jak manna z nieba. Zamiast atakować na oślep Vespaux, postanawia jednak zachować choć minimum ostrożności. Usiłuje przyjrzeć się postaci i sprawdzić, czy wytwarza ona reiatsu na wypadek gdyby była to jakaś iluzja. Liczy na to że w nigdzie tak w bogatym w reiryoku świecie żywych, łatwiej będzie mu wyczuwać energie dusz. Przymyka nawet na chwilę oczy, tak jak kiedyś radziła mu Hellore. Jeśli wyczuje, że co wydaje mu się duszą czymś emanuje, wzbija się jakieś dwadzieścia metrów nad ziemię i leci tak by znaleźć się nad nią, następnie spuszcza się powoli w dół usiłując przyjrzeć się postaci lepiej i upewnić się, czy nie jest dla niego za młoda. Jeśli nie jest zbyt zdesperowany na ostrożność, szerszeń nie jest też zbyt zdesperowany na trzymanie się czegokolwiek co mu zostało z morałów. Jeśli w istocie ma do czynienia z jakimś dzieckiem, być może przywabi ono do siebie kogoś, kogo zabicie nie będzie dla niego dylematem. Jeśli ma jednak pewność, że ma do czynienia z dorosłym wzmacnia się i pikując usiłuje odgryźć mu w locie głowę.

[+4 Szybkość]

Owad zamknął oczy i zaczął wytężać swój szósty zmysł. Dusza nie znajdowała się zbyt daleko, dlatego nawet pomimo gorszej formy udało mu się odnaleźć jej sygnaturę. Miał stu procentową pewność, że biegająca istota na dole była duszą. Jej poziom energii duchowej nawet był odrobinie wyższy, a w samej postaci cząsteczki reiatsu było więcej. Nie był aż tak zbite i gęste jak w przypadku bogów śmierci. Wzleciał do góry szeleszcząc swoim skrzydłaki, które szybko zostały zagłuszone przez dźwięki budzonego się miasta. Kiedy zbliżył się szerszeń zobaczył, że skradająca się istota były wysokim mężczyznom, o jasnych włosach, ale bardzo chudej budowie ciała. Jegna mała tkanka mięśniowa wcale nie przeszkadzała mu w szybkim przemieszczaniu się między przystankami w ukrywaniu się. Owad wzmocnił swoje możliwości ciała i z szybkim impetem runął w dół. Jednak nie udało mu się trafić tak jak zamierzał, dusza w ostatnim poderwała się do biegu i Vespaux jedynie udało się ugryźć w prawe przedramię ogryzająca je. Mężczyzna mocno krzyczał i jeszcze szybciej zaczął biec, szybkość z jakąś się poruszał była, zdumiewając co prawda był wolniejszy od lecącego, ale jak na zwykłą duszę i tak należał mu się szacunek.  Latający pusty trzymał w żuwaczkach resztę ramienia, a jego cel się oddalał.
-4PR

Imponujące, że mężczyzna próbował uciec mimo utraty kończyny. Owadowi prawie nie było głupio, że nie udało mu się go zabić jednym atakiem. Wciąż trzymając w pysku oderwane przedramię, Vespaux ponownie się wzmacnia i usiłuje przelatując obok duszy uderzyć ją w szyję ją skrzydłem tak aby odciąć jej głowę lub chociaż złamać kręgosłup. Dobiwszy duszę ponownie tłumi swoje reiatsu, pożera oderwane członki, a resztę ciała zaciąga w jakiś ciemny kąt, chcąc skonsumować ją ograniczając ryzyko wykrycia. Nawet jeśli jedna dusza wzmocni go bardziej niż tamta dwójka, nie wystarczy ona, by przywrócić mu pełnie sił. Dlatego po posiłku owad ponownie wzlatuje szukać nowego jakieś sto metrów od miejsca zbrodni.

[+5 Siła +5 Szybkość]