Przedmieścia

Owad trzymając w paszczy łapę uciekającego blondyna, wzbił się w powietrze i ruszył za swoją niedoszłą zdobyczą. Mężczyzna co chwilę zmieniała kierunek ucieczki w biegając w różne alejki. Pewnie liczył, że po kilku zakrętach lecący za nim insekt straci orientacje i odpuścić. Jednak Vespaux wzmocniony energią duchową z każdą sekundą skracał drastycznie dystans między nimi. Po czterech skrzyżowaniach dorwał uciekającą dusze i powalił na ziemie. Skrzydła zrobiły tylko kilka drobnych ran na karku i gęstość nie była wystarczając, aby przetrącić mu kark. Ale leżący jasno włosy facet nie miał już żadnych szans, upadając rozbił sobie płat skroniowy, a insekt bardzo sprawnie wykończył leżącego wroga. Smak tej duszy był nieporównywalnie lepszy od tamtych łykowatych pustych. Szarpał i rwał jego mięso w eksplozji smaków, mężczyzna smakował trochę jak łosoś smażony na maśle z czosnkiem. Kiedy pusty skończył posilanie, rozpoczął poszukiwania kolejnego celu jednak w najbliższej okolicy nie dało się nic zauważyć z lotu ptaka, po kwadransie skanowania okolicy nie na trafił na żadną żywą duszę czy innego pustego szukającego pokarmu. Chociaż krzepiące jest to, że nie widział żadnego gościa w czarnej piżamie i typka w biały kitlu.
-10 PR

Owad nie mógł uwierzyć, że zabicie duszy zajęło mu aż tyle czasu. Oby chociaż jego posiłek był o tyle krzepiący od tamtej dwójki o ile bardziej intensywny był jego smak. Znalezienie nowej przekąski na razie mu nie wychodziło, ale pozostawał optymistyczny. Miał nadzieję, że uda mu się jakoś wyleczyć rany zanim wróci do Hueco Mundo. Vespaux ponownie przysiada na najbliższym budynku w pobliżu, po czym rozgląda się wokół niego jakieś dziesięć minut. Jeśli nic nie wypatrzy, przymyka oczy i drugie tyle próbuje namierzyć coś reiarem. Nawet jeśli jak zwykle zawiedzie, może chociaż szerszeń nauczy się lepiej kontrolować energię duchową poprzez zarówno jej maskowanie jak i używanie szóstego zmysłu? Jak długo jest przytomny i nic nie wydaje mu się zagrażać, powinien ćwiczyć rozporządzaniem reiryoku biorąc pod uwagę, że bez wzmacniania się nim podczas walki, potwór jest prawie bezbronny.

Owad siedzący na dachu uważnie przyglądał się okolicy, gdy tak spoglądał na wielki teren miejscami wydawało mu się, że coś dostrzegł coś poruszyło się w oddali. Nie miał pewności co takiego zobaczył, poruszało się dość szybko. Zamknął oczy i spróbował wyczuć co kryje się w okolicy jednak nie był w stanie niczego wykryć. Obrócił wzrok w drugą stronę i tam również miała miejsce podobne zjawisko jakiś cień przekradał się między alejkami. Chyba coś zaczynało otaczać owada, w międzyczasie Vespaux poczuł jak jego żołądek strawił, smaczną duszę. Poczuł przyjemne ukojenie, ale nie odczuł, żeby jego organizm wzmocnił się znacząco. Latający pusty zaczął dostrzegać coraz więcej cienistych istot aż musiał przetrzeć odnóżami oczy gdy to zrobił wszystkie kreatury zniknęły. Powieki miał coraz cięższe a w głowie zaczął dochodzić do niego dziwny lekko piskliwy głos.
-Chodź do nas malutki. Wiem, że masz ochotę. Już ja utulę Cię do snu.- Szerszeń miał pewność, że głos rozbrzmiewa z jego czaszki. - No chodź, zobaczysz jak będzie ci dobrze.- Przed nim ukazał się dziwna rozmazana humanoidalna postać, która zaczęła wyciągnąć swoje ramiona w jej stronę.

+11PŻ +23PR

Co to mogło być? To co się działo przypominało trochę wydarzenie które miało miejsce chwilę po pokonaniu Adelaidy. Głos który słyszał teraz brzmiał jednak o wiele bardziej podejrzanie. Może to moc jakiegoś innego Dziurawego lub Wciągacza? Jednego Szerszeń był pewien,  z czymkolwiek ma teraz do czynienia nie powinien temu ufać. W dalszym ciągu nie mając siły do walki, Vespaux postanawia przedwcześnie zakończyć swoją wizytę w świecie żywych. Plując żądłem w cień wzbija się w górę i otwierając nad sobą Gargantę usiłuje wrócić do Hueco Mundo zanim straci przytomność.

[+3 Szybkość]

Owad przeszedł do swojego planu, wystrzelił szybko żądło cienistą kreaturę, którą się obawiał. W tym samym czasie zwiększył swoją szybkość i wzbił się w powietrzu, skupiając się na otwarciu przejścia nad sobą. Po krótkim locie w górę udało mu się otworzyć przejście. Ruszył do czarnego portalu co sił w skrzydłach. Kiedy już był przed nim dwa metry, na drodze pojawiła się mroczna sylwetka. Którą zmusiła owada do manewru wymijającego, latający pusty skręcił ostro w bok. A na odwłoku poczuł bardzo mroźny dotyk. Uczucie była bardzo nieprzyjemne owad miał wrażenie jakby to coś nie tylko dotknęło jego odwłoka, ale jakby sięgnęło jego wnętrza. Gdy odwrócił na chwilę łeb w stronę stwora, zobaczył jak wrota się zamknęły, a cieni zaczął za nim szybko lecieć niczym zjawa. Jasne niebo zaczynało coraz bardziej obrastać w ciemne chmury, a wiatr się wzmagał i szalą.


-10PR

-Czym być?!- Krzyknął szerszeń w stronę zbliżającej się do niego zjawy. Wątpił by udzieliła mu wyjaśnień, ale może chociaż sprowokuje ją do dialogu, powodując jej dekoncentracje? Jak to coś miało wpływ na świat wokół siebie bez zwracania uwagi Śmierciaży? Może to wszystko wcale nie dzieję się naprawdę? Może Vespaux był zamknięty w jakiejś iluzji? Gdy Zdrapek przeniósł go do jaźni Gaspara też gromadziły się w niej chmury. Jeśli to halucynacja, czy może się z niej uwolnić pokonując napastnika? Ale jak? Żądła nie działy na tajemniczą istotę, a gdyby próbował ją ugryźć najprawdopodobniej stałoby się z nim to co gdy przed chwilą udało się go dotknąć. Może cień to tylko coś w rodzaju jej awataru i materialne ciało znajduje się gdzie indziej? Może to miał na myśli mówiąc w liczbie mnogiej? Krążąc wokół postaci, insekt ponownie usiłuje użyć reiaru. Równocześnie wzmacnia się chcąc sprawdzić czy może umiejętności napastnika da się skontrować w ten sposób, podobnie jak magię Shinigami.

[+3 Wytrzymałość +4 Szybkość]

-Zaraz się przekonasz malutki. Już ja utulę Cię do snu, chłód zagości w twoim sercu na dobre.- Ponownie Vespaux słyszał tego głos w głowie, cienista postać nie wydawał się mięć ust, oczu czy nos i uszów. Owad, uciekając wzmocnił swoją szybkość i teraz zjawa nie zbliżała się, ale on też się nie oddalał. W tym samym czasie spróbował wykryć źródła w energii, tym razem wykrył coś dziwnego. Dookoła wykrywał, masę różnych źródeł energii a co gorsze wszystkie sygnatury były identyczne oraz tak szybko jak się pojawiały również znikały. Jego radar szalał tak mocno, że nie był w stanie za nim nadążyć. Owada znalazł się w sytuacji bez jasnego wyjścia, musiał coś wymyśli. Niby mógł uciekać dalej przed zjawa, ale jednak w końcu opadnie z sił. A zjawa jak na razie nie wykazuje żadnych oznak zmęczenia czy problemów z ganianiem szerszenia.
-No choć, nie wstydź się przecież wiem, że chcesz. Będę dbać o Ciebie i nawet nie zaboli zbyt mocno.- W oddali owad zaczął słyszeć grzmoty i widzieć błyski.

-7PR

Sytuacja wydawała się beznadziejna. A może istniało z niej wyjście, nawet dziecinnie proste, ale insekt był zbyt tępy by je znaleźć, choćby miał je przed nosem? Vespaux nie wiedział co byłoby gorsze. Zaczął się zastanawiać, czy nie powinien runąć na ziemię i roztrzaskać sobie o nią głowę, byleby zjawa nie dostała go żywcem. Póki co jednak dalej próbuje stawić czoła tajemniczemu napastnikowi. Owad przysiada na pobliskim dachu i oczekuje aż istota znowu się do niego zbliży. Czymkolwiek był jego przeciwnik, wydawał się być w stanie zranić go tylko, gdy mógł go dotknąć. To ryzykowne, ale może szerszeń jest również w stanie zranić go? Gdy ponownie poczuje chłód usiłuje strzelić w zjawę żądłem i chwilę potem ponownie wzbić się w powietrze.

Owad miał różne głupie myśli już w swoje głowie, ciężko powiedzieć co go do nich posuwało. Może po prostu oszalał, albo miał jakieś zwidy. Jednak zdrowy rozsądek zwyciężył i nie wypełnij swojego planu trepanacji czaszki. Przysiadł na dachu budynku i poczekał, aż zjawa się zbliży kiedy poczuł przeraźliwy chłód i wystrzelił w nią swoim żądłem. Tym razem pocisk nie przeleciał na wyloty a wbił się w coś, co chwile temu było środkiem zjawy. Obraz pofalował i nagle szerszeń ujrzał dziwną macką istotę, która nie należała do pięknych. Miał co do jednego pewność był to jakiś pusty, ponieważ na górnej owalnej części zobaczył białą maskę. W jednej z macek był wbity pocisk szerszenia.
-Aaaaauuuuaaaaaa! Tym insekcie teraz zapłacisz mi za to.- W głowie owada rozległ się przeraźliwy głośny krzyk, aż go ciarki przeszły. Zaletą tej sytuacji na pewno nie były widoki, ale przynajmniej wiedział, że nie oszalał. Owad po tym chłodnym dotyku czuł się tak jakby odrobinę słabszy niż wcześniej.


-17PR

A więc jednak Hollow? Vespaux definitywnie lekceważył potencjał przedstawicieli swojego gatunku. Zgadywał, że iluzje potwora wpływały na wzrok, słuch i reiar, ale nie na zmysł dotyku. Czy jego drugą umiejętnością było wysysanie energii było jego drugą umiejętnością? Czy miał jeszcze trzecią? Owad nie bardzo był w stanie, żeby to sprawdzić. Zwiększając swoją siłę i wytrzymałość przeciwnika usiłuje przyczepić mu się do jego twarzy jak obcy z filmu zanim ponownie użyje swojej mocy. Licząc na to, że mackowaty nie może wysysać reiryoku tam gdzie jest pokryty maską, próbuje naładować swoje żądło, po czym puszczając się potwora, strzelić mu nim prosto w oko.

[+3 Siła +3 Wytrzymałość +14 żądło]

Owad postanowił przejść do natarcia, jego informacje były szczątkowe. Ale nawet pomimo braku posiadania kluczowych informacji postanowił wzmocnić swój organizm i wylądować na masce stwora. W pierwsze chwili jak tylko jego odnóża dotknęły białej maski, nie poczuł niczego nadzwyczajnego jego energia dalej była aktywa i nigdzie nie ulatywały. Jednak zanim zdążył wystrzelić, zebrać energię i wystrzelić żądło. Mackowy latając mutant zdzielił go elastyczną kończyną z przyssawkami , uderzenie nie było silne, nie zadało to szerszeniowi żadnych obrażeń. Jednak strącił go ze swojej twarzy. Duchowa energii, którą kumulował owad wyparował. A on sam zatrzymał się w powietrzu, dwa metry przed powoli zbliżając się stworem. 


-20PR

Szerszeń zlekceważył umiejętności przeciwnika, który wydawał się absorbować tym więcej energii im więcej razy udało mu się go dosięgnąć. Prawdopodobnie Vespaux miał jednak rację co do tego, że maszkara nie potrafi wysysać reiryoku tam gdzie pokrywała ją maska. Wzmocniwszy swoją siłę i szybkość, usiłuje uniknąć ataku potwora wznosząc się w górę, a następnie złapać go za głowę i runąć z nim na podłożę. Przy okazji próbuje ponownie użyć reiaru na mackowatym licząc, że już go nie zakłóca. Następny atak jaki planuje powinien poważnie zranić abominację, by jednak się powiódł, musi być przygotowany na to może uderzyć go macką z każdej strony.

[+7 Siła +5 Szybkość]

Owad postanowił zafundować rywalowi twarde lądowanie. Rozpoczął swój manewr i wzmocnił się energią duchową. Z początku szło bardzo dobrze, wyminął jego macki udało mu się chwycić za odstającą maskę i ciągnąc ze sobą w dół. Jednak po chwili Vespaux stracił całe nagromadzone momentu i kompletnie się zatrzymał. Gdy próbował puścić przeciwnika, ten szybko oplótł wokół niego swoje macki. Szerszeń momentalnie poczuł jak traci energię. Jego oczy zamykały się mimowolnie, aż dookoła nie zapanowała całkowita pustka. Latający pusty miał różne wizje w swojej głowie. Raz widział swojej wspólne bitwy z Gasparem. A po chwili jakąś scenę z ludzkiego życia wspomnienia mieszały się, aż wizja połykającego go gilnia nie obudziła go. Znajdował się w mokrym zimny tunelu, była bardzo ciemno. Ale co najważniejsze owad żył i nie był niczym spętany.


-60PR

Jaką cenę owad tym razem przypłacił za przecenienie swoich możliwości? Mówi się, że po śmierci dusza przechodzi do zaświatów przez tunel na końcu którego tli się światło. Czy owad właśnie przez to przechodził? Czy potwór pożarł go i owad miał się teraz stać jego częścią? To by tłumaczyła tamta wizja Gilliana. Jeśli faktycznie tak się dzieje, czy może jakoś temu zapobiec? Nawet gdyby mógł, potrzebował by do tego o wiele więcej energii. Czy tak więc kończy się jego żywot? Szerszeń zdawał sobie sprawę, że jego historia dobiegnie końca wcześniej czy później. Gdy czas wydawał się wreszcie nadejść, zaczynał mieć jednak wątpliwości. Miał dziwne przeczucie, że to jeszcze nie koniec. Może po prostu trudniej było mu się z tym pogodzić teraz, gdy był tak blisko? Zobaczymy. Cokolwiek się teraz dzieje, insekt jedyne co może teraz zrobić to iść na przód i szukać wyjścia. Czas wypić piwo które naważył.

Owad miał masę przemyśle i obaw w swojej głowie. Pomimo ogromnych niedoborów energii duchowej już nie doskwierał mu pulsacyjny ból głowy, a jego samopoczucie rozdrażnione. Szedł ciemny wilgotnym korytarzem przez dłuższy czas, aż w końcu ujrzał światełko w tunelu. Pomimo obaw, że mógł być to jego swoisty koniec kontynuował trasę. Gdy tylko wyściubił łeb za tunel ujrzał piasek hueco mundo i gigantyczne kwarcowe drzewa oraz masę pustych rozszarpujący się i wgryzających w kolegów. Przez pierwszy moment nie czuł niczego szczególne, ale po chwili zdał sobie sprawę, że mimowolnie do nich idzie i nie może się powstrzymać. Owad wskoczył w masę swoich pobratymców i praktykował z nimi kanibalistyczni orgię. Wszyscy wydawali się cieszyć i dobrze bawić, nawet jak ktoś właśnie urwał im kończynę.

Piszemy tutaj https://bleach.forumpolish.com/t2464-wewnetrzny-swiat-vespaux#72835

~Andreu Vespaux 03~

Minął solidny kwadrans nim Owad dotarł na miejsce pierwszego spotkania z Fajką. Wyglądało niemalże identycznie jak wtedy - niska zabudowa, kable nad budynkami, liceum, poczta i szpital. Choć po dłuższym przyjrzeniu się Szerszeń zauważył graffiti na boku jednego z budynków. Dokładnie tego, z którego skoczył niesławny poplecznik Nishikaty - Kizuna.
W okolicy nie było już praktycznie żadnych ludzi, za wyjątkiem nielicznych kobiet z zakupami i kierowców, którzy spędzali w tym miejscu ledwie kilkanaście sekund. Z boku jednej z ulic Szerszeń zauważył także nastolatka z papierosem w ustach. Była to jednak jedyna cecha, którą współdzielił z Akirą. Tego jednak nie było tu ani śladu.
Pojawiło się natomiast nieprzyjemne odczucie czyjegoś spojrzenia na własnych plecach. Dookoła jednak żadnego Reiatsu, które był w stanie wykryć...

Kto śledził owada? Czy było to coś od Calavery? A może zwrócił na siebie czyjąś uwagę dopiero w Karakurze? Tak czy inaczej, dopóki nie dojdzie do tego z czym ma do czynienia, może nie powinien zbliżać się do kryjówki gangu Akiry. Owad wznosi się w górę, usiłując wypatrzeć intruza.

Jako, że zmysł wykrywania Reiatsu zawiódł owada, a słuch wyłapywał tylko hałasy codziennego życia w Karakurze, trzeba było zaufać zmysłowi wzroku. Brak tłumów na ulicach zdecydowanie był po stronie owada w tym przedsięwzięciu. Wzlatując nieco wyżej, Vespaux był w stanie "przeskanować" całą okolicę bez żadnego problemu.
Część, w której były bloki, wydawała się na pierwszy rzut oka "czysta". Praktycznie nikogo tam nie było, poza nastolatkiem, który dalej palił swojego papierosa. Ludzie robiący zakupy dawno opuścili okolicę i tak naprawdę poza nieletnim, byli tu tylko kierowcy samochodów i ambulans na sygnale.
Szkoła, poczta oraz szpital, które były po drugiej stronie ulicy również nie kryły w sobie nic podejrzanego, aczkolwiek Wespo nie był w stanie dojrzeć czy nikogo nie było za szybami któregokolwiek z tych budynków. Dachy, były puste. Jedynie na podjeździe do szpitala parkowała karetka, z której jeden pacjent był w pośpiechu zawożony do środka, a chwilkę po tym drugi.
Ze wszystkich miejsc w okolicy, których Wespo nie był w stanie sprawdzić to park, w którym miesiące temu dogadywał się z Akirą - gęste zadrzewienie uniemożliwiało mu obserwację tego terenu.

Owad powinien się spodziewać, że ktoś kto tak dobrze ukrywa swoją energię, będzie również trudny do wypatrzenia. licząc, że intruz w istocie ukrywa się się w lesie, szerszeń przelatuje nad nim usiłując wypatrzeć kogokolwiek z góry. Jeśli mu się nie uda, pozostaje mu tylko sprawdzenie terenu na ziemi. Jeśli ten który go śledzi czycha na jego głowę, spróbóje wykorzystać, że znajduje się w pobliżu, by go zaatakować, rozwiewając chociaż jego wątpliwości co do zamiarów nieznajomego.

Przelatując nad lasem Wespo mógł tylko stwierdzić, że robi się coraz ciemniej, wraz z zachodem słońca. Niełatwo było dostrzec cokolwiek w gęstych zaroślach, a z nieustannie zmniejszającą się ilością naturalnego światła, będzie już tylko trudniej. Dwukrotny przelot nad parkiem nie ujawnił nikogo ani niczego. Jednak kiedy Szerszeń wylądował między drzewami, poczuł namiastkę Reiatsu, która szybko czmychnęła z powrotem do ukrycia. Ponadto zdawało się, że gdzieś w oddali, w cieniu drzew przemknął się ktoś w czarnych szatach.
-Co ty tu robisz? - odezwał się wreszcie kobiecy głos. -Pusty twojego poziomu nie należy do świata żywych. - dodał, tym razem znajdując się nieco bliżej, wreszcie ujawniając się. Była to średniego wzrostu Shinigami o popielatych włosach, związanych w kucyk oparty o prawy bark. Szła spokojnym krokiem w stronę Wespo, z kataną w prawej ręce.