Stołówka

02#192

Można powiedzie, że ceremonia za przysiężenia była całkiem fajna. Zjawiskowe miejsce, praktycznie cały oddział się zebrał nas powitać i jeszcze podarunek od kapitana. Kompletnie nie wiem, dlaczego dostałem niezapominajki i co symbolizują. Ale to na pewno nie z powodu koloru oczu, chyba że mają pomóc mi pamiętać wszystko, co dla mnie ważne. Podczas rozmów starałem się być miły, sympatyczny i nikogo nieintencjonalnie urazić. Nie chciałem, aby już pierwszego dnia ktoś był do mnie negatywnie nastawiony. Z kuzynem porozmawiam, jak wrócę, a Kuriego jak na razie lepiej zostawić w spokoju. Wolałbym, aby to on do mnie pierwszy się odezwał, inaczej pomyśli, że go nagabuje Po skończonym posiłku i przerwie w rozmowach postanowiłem się przewietrzyć i odetchnąć pełną piersią. W końcu kolejny dzień pełen stresu miałem za sobą. Zastanawiałem się, dlaczego Chiba Shizuka wymyka się z sali. Moja ciekawość wzięła górę i poprowadziła mnie za nową koleżanką. Starałem się, aby nie spostrzegał faktu, że idę za nią i ukrywam swoją energię duchową. Jeżeli po prostu idzie do swojego pokoju albo do toalety lub cokolwiek normalnego to wracam do stołówki po krótkim spacerze i podchodzę do kuzyna.
-Witaj Kuzynie, dawno się nie widzieliśmy. Cieszę się, że będziemy razem pracować i kto wie może nawet rywalizować o nowe stanowiska. Jak tylko uporam się z podstawowymi sprawami.-

02#193

Byłem lekko zaskoczony, kiedy Kyuri Hayate przyglądał mi się, nie podejrzewałem go o interesowanie się nowymi rekrutami. Pewnie już zdał sobie sprawę, jak głośny jest Taki i Haruto. Może, gdy będę wracał na stołówkę. Spróbuję z nimi pogadać i dowiem się jak on widzi nasze wspólne mieszkanie. Jak go zrozumiem, łatwiej będzie mi go do siebie przekonać. No ale teraz czekał mnie wieczorny spacer po pięknym parku i cieszenie się widokami kwiatów, drzew i barwne łuski karpi koi. Księżyc tej nocy świecił bardzo wyraźnie, czyżby był w pełni? Przyjrzałem mu się uważanie czy był prawie idealnym okrągły, czy może gdzieś mu brakowała kawałka i wyglądał jak nadgryzione jabłko. Widząc, że Shizuka poszła się tylko przejść i poznać okolice. Postanowiłem się z nią zrównać i przyłączyć do spaceru za jej przyzwoleniem.
-Pozwolisz, że potowarzyszę Ci podczas spaceru? Na sali robiła się już zbyt duszo i postanowiłem się przewietrzyć i przy okazji poznać okolicę.- Uśmiechałem się nieśmiało i zwróciłem wzrok na księżyc. Sam nie poruszam żadnego tematu, jedynie odpowiadam na pytania i po krótki czasie wracam na stołówkę zobaczyć jak się na Hayate.

02#194

Pierwsze spotkanie z Shizuke, nie było zbyt owocne. Nie był to pierwszy raz kiedy, komuś moja obecność była nie na rękę. Jednak nie spodziewał się, takiego zachowania tak szybko. Niezręczna cisza była wystarczając wymowa, dlatego postanowiłem nie przedłużać jej. Ukłoniłem się, podziękowałem za towarzystwo i wróciłem. To pewnie moja wina, że wprosiłem się na jej samotny spacer. Może też miała dość ciągłych pytań od starszych kolegów i chciała odetchnąć. A bycie niechcianym kołem u wozu, przestaje być zabawne. Straciłem ochotę, na wszelkie dalsze biesiadowanie i zacieśnianie więzów zresztą oddziału. Na moje szczęście, Hayate również opuszczał stołówkę. Stwierdziłem, że z kuzynem porozmawiam sobie innym razem. Jeszcze mógłbym przypadkiem go obrazić i zniechęcić. A tego wolałem unikać za wszelką cenne, w końcu jest moim przełożonym. A dodatkowo nie chciałem, żeby później Raidon beształ mnie za zachowanie i złe maniery. Dlatego postanowiłem pogadać szczerze z Kyurim.
-Hej, przeszkadzam czy możemy porozmawiać? Nasze pierwsze spotkanie nie było zbyt dobre, a jednak wolałbym utrzymać między nami dobre relacje. W końcu przez długi czas będziemy dzielić pokój. Wiem, że Haruto i Taki mogą być męczących, ale przynajmniej nie jest nudno.- Mój wzrok był zrezygnowany, a twarz praktycznie bez emocji. Nie chciałem na sile się uśmiechać, bo miałem zepsuty nastrój. A on pewnie by od razu przejrzał moją maskę i poczułby się w jakiś sposób urażony.

02#195

Nade mną chyba jakieś złe fatum wisiało, czy poznawanie nowych ludzi nie może być prostsze? Może po prostu przyciągam tych wszystkich dziwaków, samotników i zrzędy do swojego otoczenia.
Bardzo nie podobał mi się jego ton i sposób mówienia. I nie chodziło tu, że jestem głową rodu arystokratą. Po prostu bardzo nie lubiłem, jak ktoś był w stosunku do mnie impertynencki. Zwłaszcza że on też jest rekrutem i nieważne jak jest utalentowany.
Ta otruć pozostałą dwójkę, żebyś później mnie podkablowała i miał cały pokój dla siebie. Chyba w twoich snach. Skoro nie chcesz się zaprzyjaźnić, to po prostu będę patrzył jak Taki i Haruto doprowadzą Cię do obłędu.
Na słowa Hayate wzruszyłem ramionami i uśmiechnąłem się przebiegle.
-Jak wolisz. Chociaż ja nie nazwałbym przyjacielem tego, co otruł swoich przyjaciół.- Skwitowałem krótko, nie zamierzałem z nim wchodzi w dalsze dyskusje i zatrzymywać go w drodze do celu. Ta interakcja jeszcze bardziej wyszarpała mi resztę chęci do socjalizowania się. Inni ludzie też już zaczęli kierować się na spoczynek. Więc pomyślałem, że zrobię to samo, ale nie chciałem iść obok Kuyriego. Dlatego idę jeszcze raz się przejść po terenie i usiąść gdzieś przy drzewie i chwile pomedytować. Chce oczyścić swój umysł z negatywnych emocji i nieprzyjemnych myśli, bo nie chce iść w sobie dusić i gromadzić. Kto wie, jaki głupie sny albo koszmary miałbym przez nie. W pierwszej kolejności zamykam oczy i staram się odciąć swój zmysł słuchu. Tak, aby nawet najmniejszy dźwięk nie wytracił mnie z harmonii. Następnie przypominam sobie i wizualizuje każdy nieprzyjemny moment tego wieczór i próbuje go usunąć i zamknąć w najgłębszym pudle na dnie świadomości. Wracam do pokoju po cichu i kładę się spać.