Stołówka

Ta wielka sala jest w stanie pomieścić naraz niemal połowę składu osobowego XI oddziału. Jedna ze ścian niemal w całości składa się z drzwi wychodzących na ogród zdobiący tereny mieszkalne baraków. Na przeciwko drzwi znajduje się długi szynk, przy którym odbiera się posiłki, zaś za owym szynkiem znajduje się kuchnia. Zasadniczą częścią stołówki są jednak długie, niskie ławy otoczone matami do siedzenia. To właśnie przy nich spożywa się posiłki.

Same posiłki natomiast są, rzecz jasna, ogromne i całkiem smaczne. O ich jakość zabiega nawet sam Generał dowodzący. W końcu woli zatrudnić lepszych kucharzy niż martwić się stadem zdenerwowanych członków XI oddziału. Z tego też samego powodu na stołówce wydawane jest sake i, choć ilość darmowa i przydziałowa nie jest największa, obsługa stołówki często sprzedaje większe ilości po niezbyt wygórowanej cenie.

Kamys Tsuki:

Po ponad kwadransie dziewczynie ostatecznie udało się przepchnąć na tyle, by zobaczyć wnętrze stołówki. Ogromna sala pełna była zapachów wszelakich pokarmów, no i oczywiście jeszcze bardziej pełna ludzi. Kolejka do szynku przy którym wydawano jedzenie była na tyle długa i zakręcona, iż trudno było określić nawet jej przybliżoną formę.

Gdy dziewczyna dostrzegła kolejkę załamała głowę, i chyba pierwszy raz od bardzo dawna załamał się w duchu... Żaden cios, żadna obraza, żadne kłamstwo i żaden opierd... nie bolało dziewczyny ta bardzo jak pusty brzuch. Wypchnęła się wiec z stołówki uznając że nie ma sensu tak długo czekać bo i tak zdechnie z głodu, ruszyła do dziewczynki zataczając się - głowę miała złamaną zupełnie jak by stało się coś smutnego i bolesnego - Prowadź... - Wymruczała niespecjalnie wesoło, bo i nie było się z czego cieszyć. Była głodna, była zła i smutna...

Dziewczyna czekała na Kamys nieopodal stołówki. Schowała się w cieniu drzewa najpewniej starając się zniknąć nijako z widoku tłumów ciągnących na śniadanie. Niemniej gdy tylko zauważyła wychodzącą Kamys, potruchtała do niej i skinęła lekko głową. Następnie skierowała się w stronę drzwi nieopodal stołówki, które prowadziły prosto dość długiego korytarza. Ten zaś, jak miało się okazać, wiódł na plac treningowy. Prosto z placu treningowego obie dziewczyny trafiły do sali głównej, a następnie do sali odpraw. Dziewczyna, nawet chyba bardziej wystraszona, uchyliła drzwi dzięki czemu Kamys mogła spojrzeć do środka.

(piszemy w https://bleach.forumpolish.com/kwatera-dywizjonu-11-f29/sala-odpraw-t968.htm?sid=beccc648139ca53208730c06b983b0fa )

Kamys Tsuki

Stołówka pełna była ludzi. Pora śniadaniowa oznaczała tutaj ni mniej, ni więcej tylko ogromny hałas, chaos oraz dzicz ludzką tak rozbrykaną i głodna iż powinno się ich uspokajać paralizatorami. Dziewczyna starając się zachować spokój podeszła do szynkwasu, gdzie wydawano jedzenie. Otrzymała, według własnych zaleceń, naprawdę dużą porcję. Gdy już miała odchodzić z pełną tacą ktoś stanął na jej drodze. Owym kimś okazał się być nie kto inny, jak Masu, dowódca piątej grupy uderzeniowej. - No i jak tam Tsuki? Wyspałaś się? - Oficer sam odebrał z okienka sporą porcję i spojrzał na dziewczynę z miłym uśmiechem.

Dziewczyna otworzyła lekko usta gdy dostrzegła oficera, przez chwile nie wiedziała co ma powedzieć... Zastanawiała się natomiast czy posiada moce telekinetyczne. aby to sprawdzić pomyślała o różowym słoniu, i rozejrzała się czy tak owego nie widzi... Później spojrzała zaś na swojego przełożonego - Uhhh... Dobrze ? - sama się jeszcze nie zdarzyła zastanowić jak jest u niej, chrzakneła cicho - Tak... Chyba się wyspałam. - chrzakneła cicho, później zmarszczyła lekko brwi, nie bardzo wiedziała jak ma się zwrócić bezpośrednio do oficera a wiec rzekła to z czym go kojarzyła - a Pan bezpośredni przełożony dobrze sikę czuje ?.... W końcu wczoraj Pan oberwał - czekała najpewniej na to gdzie ruszy mężczyzna, planowała się do niego dosiąść.

Masu zaś zaśmiał się głośno i ruszył przez stołówkę witając się z niemal wszystkimi osobami. Był wyraźnie bardzo lubiany w oddziale, ale trudno się dziwić. W końcu wiecznie był roześmiany i pogodny, a do tego silny. Czego więcej można było chcieć od członka jedenastki? W końcu udało mu się znaleźć niewielki stolik w rogu pomieszczenia. O dziwo był pusty. Usiadł przy nim zapraszając gestem kamys. - Nic mi nie jest, wierz mi nie raz gorzej obrywałem od co! Żebyś ty widziała jak mnie pokiereszował kiedyś taki jeden pusty! Ohooo mojej gęby by moja matka nie poznała nawet a musisz wiedzieć ze mamusia bardzo mnie kocha. - Oficer wciąż zdawał się być skory do żartów. - A jeśli chodzi o resztę grupy, to też prawie już zdrowi. Ludzie z czwórki się nimi zajęli jak trzeba.

Mężczyzna zjadł parę kęsów jedzenia, po czym zerknął na broń którą trzymała dziewczyna. - Lepiej mi powiedz co się tam stało z Tobą i tą twoją kosą. To nie jest normalne za bardzo żeby się tak działo tak szybko.

Dziewczyna przysiadła się do oficera, z trudem powstrzymywała się od jezdnia.. Zerkała tylko z utęsknieniem na swoje danie. W brzuchu jej burczało głośno i wyraźnie. Uniosła głowę gdy zaczął mówić coś o mamusi - Uhh... - Gdy dosłyszała że reszcie grupy nic nie jest odetchnęła cicho i uśmiechnęła się mimowolnie, chwile później zaczęła jeść... Chociaż nie odpowiedniejszym słowem było żarcie w dzikim tempie. Zapewne nie dosłyszała by tego co mówił oficer, gdyby na chwile przed jego słowami się nie zakrztusiła.

Kasłała, kasłała, i jakimś cudem przeszło jej. Spojrzała na oficera, nie bardzo wiedziała co ma powiedzieć, w końcu ona tu najmniej wiedziała o tym co się działo (chyba), już nawet nie pamiętała jak Mito nazwał jej miecz - Nie wiem... Śniło mi się że walczyłam tam z Kesshim... I nie bardzo mi wychodziło.. I potem wszytko się zatrzymało no i pojawił się ogień i czerwony facet z gołą klata... Zaczął coś tam gadać, a potem powedział żebym powedziała jego imię i żebym walczyła... No i potem pojawił się ten dziwny miecz i to dziwne coś - Wskazała na karwasz, gdyż nie wiedziała jak się to fachowo nazywa - A potem walczyliśmy... I potem on wygrał i powedział że daje mi prezent bo sobie dobrze poczynam czy coś... I ten czerwony brzydal mówi że zostawił mi to - Dziewczyna uniosła lewy rękaw żeby pokazać mężczyźnie tatuaż - A potem się już obudziłam i Pan bezpośredni przełożony stał nade mną... - jej opowiadanie mogło się kojarzyć z opowiadaniem dziecka które nie do końca wiedziało co się dzieje - Ja... Sama nie wiem co się w ogóle dzieje... - podsumowała na koniec.

- Ohohooo... No To słuchaj, powiem Ci co i jak jak tylko mi zdradzisz kto to jest ten Kesshi. - Masu sam wyszczerzył się jeszcze szerzej wyraźnie zadowolony. Zapewne zauważył już wcześniej jak szybko jego podopieczna wzrosła w siłę. W końcu pokłady jej reitasu uległy niemalże podwojeniu. Dodatkowo był pewnie dumny z tego iż dziewczyna osiągnęła tak szybko swoje shikai. Zapewne to skłoniło go do wytłumaczenia jej o co chodzi w ogóle.

Kamys popatrzyła w bok, wyglądała na starapioną... Miała dwa problemy, problem pierwszy – ważniejszy... była głodna, chciała jednak okazać mężczyźnie na tyle dużo szacunku aby go wysłuchać. Dobrze wiedziała, że kiedy je to nie słucha, bo w końcu to się w ogóle nie godziło... Po drugie obawiała się, że jej wytłumaczenie zabrzmi, co najmniej głupio, zerknęła na oficera – Tylko... To może zabrzmieć głupio... – Westchnęła cicho, rozluźniła się nieco, powoli zaczęła się przyczajać do mężczyzny – Pamięta Pan bezpośredni przełożony tego gościa na pomniku, na arenie ? To właśnie on mi się śnił i powedział że mogę go nazywać Kesshi... na pożegnanie uznał że mam wrócić jak wzrosnę w silę... – Zerknęła na swoje żarełko z utęsknieniem, zdawała sobie sprawę że to wszystko brzmiało dziwnie. – Jakkolwiek to brzmi... – Dodała dopiero po chwili, uniosła wzrok na rozmówce.

- Kesshi, bohater... no tak. Ciekawa sprawa, nic dziwnego ze dwunastka się do tego przyczepiła. - Mężczyzna podrapał się po brodzie przez chwilę spoglądając w stronę sufitu. Po chwili jednak machnął jedynie dłonią. - Słuchaj, po pierwsze to ty mów do mnie Masu. Głupio się czuje jak tak gadasz o tym przełożonym czy jak tam. Po drugie, masz na dzisiaj jakieś plany? Jeśli nie to za godzinę zapraszam na trening, spotkamy się w ogrodzie. Wytłumaczył bym Ci od razu to co zrozumiałem z całej sytuacji. A po trzecie, zacznij jeść bo mnie zaraz twój żołądek zabije. - Masu wstał ze swojego miejsca i machnął dziewczynie na pożegnanie. Następnie ruszył z tacą w stronę okienka, gdzie zdawało się naczynia. Później wyszedł ze stołówki.

Odetchnęła cicho, przynajmniej jej nie wyśmiał, co prawda nie do końca wiedziała o co chodzi z tą całą 12-stka, ale to chyba nie było aż tak ważne... A później ją zatkało jak mężczyzna kazał mówić do siebie po imieniu... Wcale się jej to nie podobało, nie lubiła znać na tyle ludzi aby mówić im po imieniu. Głupia sprawa... Otrząsnęła się gdy napomsonął coś o treningu, zamrugała kilkakrotnie - Um dobrze... pojawię się... - wymruczała, gdy tylko dosłyszała "zacznij jeść"... To najkrócej i najkulturalniej mówiąc zaczęła jeść.

Gdy tylko pożarła całą porcje, oddała naczynia, i ruszyła do tego całego ogrodu już teraz... Uznała że przysiądzie sobie tam spokojnie i poczeka.
- Czerwony, żyjesz tam jeszcze czy dałeś mi już spokój ? - Rzuciła po drodze, w końcu miecz jej jeszcze dziś nie obraził co było dziwne.

- To oczywiste że żyje idiotko. Zwyczajnie wole robić coś innego niż z tobą gadać ot co. - Wymamrotał cicho czerwonoskóry z wyraźnym wyrzutem w głosie. Tym czasem inni członkowie jedenastki patrzyli ze zdziwieniem na Kamys, która w końcu mówiła sama do siebie. Uczennica ostatecznie wyszła ze stołówki przeciskając się pomiędzy ludźmi.

(piszemy w https://bleach.forumpolish.com/kwatera-dywizjonu-11-f29/ogrod-t971.htm )