Samotnia Bishamonten

- Wiem. - Stwierdził bez cienia wątpliwości. - W ostatnich tygodniach pokazano mi ile warte i jak zmienić życie potrafią posiadane i odpowiednio wykorzystane informacje. Do tego, z tego co zrozumiałem, niewielu Pustych doświadcza tego co ja, uzyskanie więc jakiejś wiedzy na ten temat mogłoby być cenne w przyszłości. - Wyjaśnił swoje intencje. A jako, że pojawił się chichot to poniesiony tym klimatem postanowił, również rzucić coś w żartobliwym tonie.
- Ty z kolei jesteś najbardziej tajemniczą stertą liści jaką w życiu spotkałem. - Tak czy siak pogodził się z tym, że raczej swojej ciekawości nie zaspokoi. Szkoda, że Kinpaku nie zdobył się na te bezpośredniość od razu, zaoszczędziłby tym Młotnikowi co nieco mielenia ozorem i nadziei, że jednak uda się czegoś dowiedzieć. Pusty nie lubił kiedy ktoś zamiast prosto powiedzieć co uważa to próbował jakoś odnosić się do domyślności Adjuchasa, która nie stała na najwyższym poziomie.

Nim jeszcze przenieśli się do miejsca wykonania zlecenia nadeszły złe informacje. Kupka liści nie chciała albo nie potrafiła odnowić jego energii lub wyleczyć ran. Aczkolwiek w tą drugą ewentualność Fortalesa raczej wątpił. Skoro pośrednik był w stanie uleczyć Bolsę, który był w stanie właściwie agonalnym, tuż przed rozpadem, to coś takiego o co prosił powinno stanowić pryszcz. Poza tym Martell musiał przyznać, że tego zupełnie nie rozumiał. Skoro Liściasty chciał, żeby Hollow narobił największego bajzlu w miejscówce Kami, który go wkurzał to powinien mu jak najbardziej pomóc, aby jego możliwości siania destrukcji były jak największe. No, bo co mu zależy na tym, żeby to było wymagające? Chodzi chyba o rezultat, jakim są zniszczenia, nie? To było dla Młotnika zupełnie niezrozumiałe i nielogiczne. Pozbawione rozsądku wręcz. Buntować się, jednak nie zamierzał.

W równie dziwny sposób jak się dostał do świata bogów to się po nim przeniósł do innego miejsca.
- Eee... Czy ja byłem w środku Ciebie? - Zapytał lekko zażenowany. No bo w końcu otoczyły go liście, z których Kinpaku się składał. Niezależnie od odpowiedzi przeszedł od razu do roboty. Na niszczenie okolicy miał kilka pomysłów, które postanowił wdrążyć w życie. - Zatkaj nos... O ile go masz. - Rzucił podtrzymując atmosferę kuriozum jaka tu od jakiegoś czasu się podtrzymywała. W każdym razie raz od razu po tym uaktywnił swą smrodliwą zdolność i skierował się w stronę drzewa. Pierwszym pomysłem było zniszczenie zapachu tutejszego miejsca. Oczywiście, Pusty zdawał sobie sprawę, że wraz z dezaktywacją zdolności oraz pójściem sobie już po robocie większość zapachu zniknie, jednak miał nadzieje, że przez intensywne zasmradzanie tutejszy teren wręcz przejdzie tym fetorem. W efekcie nawet gdy już pójdą tu nadal będzie czuć część "aury" Martella, która będzie trudna do wywabienia. W związku z tym przez cały czas prowadzenia destrukcji miał uaktywnioną zdolność Pudor.

Z drzewem związany był drugi punkt jego planu. Wymierzył czy jest ono na tyle blisko stawu lub domu aby zrzucić jedno na drugie. Jeśli obu to wybrał staw. Wówczas stawał po przeciwnej stronie wiśni, a swoje ciało wzmocnił energią (+16 siła, +10 wytrzymałość), aby po pierwsze jego mięśnie generowały jeszcze większą moc niszczącą, a jednocześnie organizm był twardszy i jak najlepiej (pomimo ran) zniósł to co zamierzał robić. Miał w planie natomiast tłuc w drzewo od przeciwnej stronie, przy pomocy młotka (od tej strony gdzie nie było pęknięć), tak aby nadłamać roślinę, a potem naparł na nią ile sił. Efektem miało być zwalenie się jej prosto do stawu lub na dom.

W kolejnym punkcie swego planu destrukcyjnego postanowił skupić się na reszcie ogródka, który co prawda niezbyt został zorganizowany przez właściciela, ale i tak nie mógł zostać w takim ładzie i harmonii. Co to, to nie. Adjuchas oddalił się, jednocześnie odpinając kulę od nadgarstka. Z odpowiedniej odległości wykonał atak znad głowy, tak aby kiścień uderzył mniej więcej po środku ogrodu. Wówczas Martell użył swej zdolności kontroli gruntu w pełnym spektrum, jednocześnie dozwalając na jej chaotyczność. Użył tyle energii ile się dało, jednak nie narzucił konkretnych zmian. Pozwolił ziemi zniekształcać się w totalnie swobodny sposób. Mu w zasadzie to wisiało czy powstaną wyrwy, błoto, mikrowąwozy, igły czy inne zniekształcenia, grunt żeby z spokojnego, harmonijnego ogródka powstał czysty chaos. Jeśli musiał to powtórzył te czynność, by sensowna część powierzchni ogrodowej została zaorana.

No i przeszedł czas na grande finale! W nim jako cel Fortalesa wziął sobie domek, który uznał za sam rdzeń tej lokacji, który zasłużył na specjalne, wyjątkowo brutalne i niszczące traktowanie. Do tego Adjuchas użył oczywiście swej najbardziej niszczącej zdolności - Cero. Najpierw, jednak oddalił się na bezpieczną odległość i upewnił się, że na drodze jego ataku nie będzie nic zawadzało. Jeśli budynek był wielokondygnacyjny to celował w jego parter, w sam środek, tak aby ten jeszcze mógł się zawalić, a wybuch narobił jak największych szkód. Po fazie przygotowań w końcu zebrał energię, jeszcze raz się upewnił, że dobrze przymierzył i gdy ilość nagromadzonego w kulce Reiatsu była wystarczająca to wystrzelił.
- Cero! - Warknął mając nadzieje, że Kinpaku będzie kontent z dzieła, którego się tutaj dopuścił. Po eksplozji przyjrzał się efektom i jeśli domek był w zgliszczach to zwrócił się do kupki liści. - I jak? Może być?

Po chwili od zapytania Martell pożałował, że to zrobił. Gdy nadeszła odpowiedź on tylko się wzdrygnął, przy tym postanawiając, że nie odpowie, a o sytuacji postara się zapomnieć tak szybko jak to tylko możliwe bez uderzania się ciężkim przedmiotem w głowę. Doprawdy traumatyczna sprawa, bo odnośnie jej dziwności Adjuchas jakoś jej nie odnotował. Czemu? Ano bo od wejścia w portal na wydmie przy głazie działy się tu rzeczy tak dziwne, jedna po drugim, że chyba się przyzwyczaił.

No, ale po tym mógł zająć się rzeczą bardziej do niego podobną i mu znajomą, czyli niszczeniem. Co prawda destrukcja, którą do tej pory powodował była raczej efektem ubocznym prób upolowania ofiary, a nie głównym celem działania, ale wciąż sprawa była bardziej znajoma. Było to widać. W końcu pomimo ran i zmęczenia na efekty jego starań nie trzeba było długo czekać. Po jakimś czasie okolicy została zasmrodzona, drzewo wylądowało w jeziorze, ogród cały został zmasakrowany poprzez manipulację gruntem, a po domie został tlący się krater wynikły z eksplozji Cero. Może to i durne, ale gdy Młotnik spojrzał na krajobraz po wszystkim to poczuł autentyczną dumę z wykonanej pracy. "Jeśli coś robisz, rób to dobrze", a Fortalesa odniósł wrażenie, że swoją robotę wykonał pierwszoklaśnie.

Szybko okazało się, że Kinpaku miał podobne zdanie na temat rozbiórki a'la Martell. Wyraził swoje zadowolenie, a także oznajmił, iż wszystkie próby zostały przebyte, co szczerze mówiąc Pusty przyjął z odetchnięciem. Cały czas obawiał się, że czekają na niego jeszcze jakieś zagadki logiczne. Wyjaśnił też co się stanie dalej, a mianowicie że udadzą się do miasta gdzie się zregeneruje i tam pewnie spotka te "fantastyczną postać".
- Mam nadzieje, że ja nie będę musiał tańczyć. - Skwitował starając się ukryć swoją niecierpliwość. Trochę wycierpiał, aby być tu gdzie jest, a poza tym był tak blisko, by dowiedzieć się na ile istota ta pomoże mu w realizacji jego zemsty... No i czym jest właściwie ów byt. Tyle pytań, tyle pytań, a odpowiedź miała nadejść już niedługo, jak tu być cierpliwym!? - Zapamiętam, bez obrazy, ale nie chciałbym zostać tu na zawsze. - Skomentował i faktycznie gdy tylko Kinpaku ruszył to dołożył starań, aby iść krok w krok za nim, wogóle nawet nie myśląc by zboczyć gdzieś w bok. Idea pozostania wśród tych wszystkich dziwactw na zawsze skutecznie go odstraszała.

- Och, uwierz mi. Jeszcze najdzie cię ochota na tańcowanie - zachichotał Kinpaku, po czym podszedł i ponownie rozpadł się na setki liści, które zawirowały wokół Martella.

https://bleach.forumpolish.com/t2484-karakurenai#74173