Posterunek północny

02#434
Tak jak polecił mi Sorato, wysłałem piekielnego motyla do kwatery. Zawarałem w tym jak wszystko przebiegło i jak prawidłowo przebiegł pogrzeb duszy. Soul society dbało o zdrowie psychiczne zwyczajnych ludzi. Lepiej, żeby nie wiedzieli co się kryje po drugiej stronie. Zadek świni był bardzo smaczny, a podwójny ser i sos pomidorowy, plus ostry sos. Byłem ciekawy, jak faktycznie smakowałoby te danie w świecie dusz. Może na uczczę się tego i spróbuje swoich sił w domu.
-Ten pusty był pieruńsko słaby, chyba uwalnianie Shi kaia nie miało sensu. Można powiedzieć, że sam się pokonał.- Wyciągnąłem ramiona ku górze i ziewnąłem. - Może będziesz miała szczęście i spotkasz lepszego przeciwnika. Powodzenia na patrolu.- Zanim przyjdzie czas na wyjście, postanowiłem pomedytować przez kilka godzin. Usiadłem wygodnie przed swoim posłaniem, położyłem miecz na kolanach. Oczyściłem umysł, odciąłem wszystkie zmysł i zacząłem relaksować i delikatnie pobudzać swoje Hakusui czyl sen duszy. Chciałem odzyskać energię duchową przed spotkaniem. Na miejsce udałem się w Gigaiu, chciałem do niego przywyknąć i kupić coś w sklepie, gdy będę wracał.  Staram się, ukryć swoją energię duchową przed radarami i zmysłami innych. Jeżeli ktoś mnie zapytam, to po prostu mówię, że idę się przewietrzyć i kupić coś w sklepie. Nie zakładałem, że to zasadzka, ale miałem się na baczność.

02#441

Nie wiedziałem co o tym dokładnie myśleć i byłem w lekkim szoku. Jakaś część mnie zmieniła się albo od zawsze była yokai? Czy może coś we mnie zamieszkało albo się zagnieździło? Z drugiej strony, jeżeli byłoby to coś obcego, to raczej nie czułbym z tym takiej więzi. Nie była to przyjemna wiadomość, chociaż z drugiej strony nie wiedziałem, co ona dokładnie oznaczała. Dobrze się składa, że po powrocie będę odwiedzał Miyaiego, ona na pewno pomoże mi zrozumieć co się ze mną dzieje. Po całym dniu wrażeń poszedłem po prostu spać, może powinienem spożytkować ten czas na socjalizowanie się z towarzyszami, ale z drugiej strony wyglądali jakby mieli palny na wieczór, a ja nie chciałem się wpraszać. Gdy tylko rano wstałem ,poczułem jak mój żołądek chyba zaczął powoli trawić siebie i nie tylko to. Czy to przez świadomość teraz to czuje czy może to coś się obudziło? Jak na razie po prostu obserwowałem te uczucie i chciałem ustalić do czego może to doprowadzić. Prawdopodobnie wstałem pierwszy, więc zdecydowałem się skoczyć, kupić śniadanie dla wszystkich. Ubrałem się i poszedłem poszukać jakieś knajpy w pobliżu, staram się wspomóc się swoim dobrym węchem i znaleźć restauracje ze smakowitym aromatem. Na miejscu przyjrzałem się najpierw ofercie, gdzie głównie skupiałem się na obrazkach dań. Po czym wybrałem kilka pozycji i kupiłem je dla każdego. Chciałem, aby była tam przystawka, coś na ciepło, coś do picia i deser. Przezornie poprosiłem, aby wszystko było bardziej doprawione. Gdy już byłem obładowany i wróciłem do mieszkania. Zabrałem się zastawianiem stołu i czekanie, aż wszyscy się zbudzą nie wiedziałem, czy Mana z Ryuu też obudzą się  w końcu mieli nocny patrol, ale na wszelki wypadek i dla nich przygotowałem naczynia. W międzyczasie włączyłem ten cały telewizor i odpaliłem na lokalnej stacji z wiadomościami tak jak wcześniej radził mi Sorato. Na razie chciałem zachować spokój, skoro jest to ze mną od początku do kilka dni nic nie zmieni.

02#442

-Poprosiłem, żeby mocniej doprawiali. Powinno być mniej mdłe, ale w razie czego jest też ostry sos.- Wskazałem palcem na buteleczkę. Sorato z Momi urządzili sobie dyskusje o funkcjonalności i powodu tworzenia nowych technologii. Ja wolałem się skupić na jedzeniu i własnych myślach. Nie oceniałem Soraty i jego rozwiązłości, co prawda zależało mi na szczęściu Kuzynki wiec, jeżeli kiedykolwiek dopuściłby się czegoś takiego. To dla jego bezpieczeństwa niech zachowa to dla siebie. Bo prawdopodobnie pierwszą osobą, która wbije mu trochę rozumu do głowy, będzie jego siostra.
-A no, był słaby. Nie to żebym się pysznił czy coś. Załatwianie takich płotek to nudne zajęcie, ale trzeba to robić, aby ludzie mogli żyć w spokoju. Myślisz, że warto będzie sprawdzić te wybuch gazu?- Byłem lekko zamyślony i powoli mieliłem kluski zębami. Nie wiedziałem, co przyniesie kolejny dzień na patrolu.  Na nudne nie można było tutaj narzekać, chociaż inne grupy miały znacznie więcej roboty.
-W sumie skoro nie my dostajemy najnowsze modele, to kto z nich korzysta? To nie jest tak, że jesteśmy na najważniejszym polu bitwy?- Po śniadaniu zebrałem puste opakowania i wrzuciłem do kubła na śmieci, przygotowałem się do patrolu.

02#443

-Ah tak.- Sorato szybko wyprowadził mnie z błędnego założenia. Od razu było widać, że ma duże doświadczenie z misji w świecie żywych. Jadłem sobie w spokoju kluski i popijałem kawą, którą nazywali Karmel frapuccion. Pani trochę na mnie dziwnie spojrzała, jak poprosiłem potrójną porcję karmelu i bardzo mocną kawę, ale dzięki temu żywność jest mniej mdła i nie muszę używać ostrego sosu, miałem lekkie obawy czy z nim w ogóle będzie się to nadawać do picia. Gdy oficer zadał mi takie niedorzeczne pytanie, starałem się zachować kamienną twarz. Nie o to mi chodziło, aczkolwiek wiedziałem, że on opacznie to zrozumie.
-Po prostu nie rozumiem, po co używać przestarzałych modeli, które nie poprawiają nam komfortu bycia tutaj. Wymyślają nowe rzeczy i oszczędzają na nas żołnierzach. Każdy korzysta, jak chce. Ja mam piękną żonę więc ta cała opcja pochędużki nie jest mi potrzebna, ale komuś na pewno by się przydała. Chyba że obawiają się o dezerterów, którzy skuszą się na życie w takim miejscu. Nie powiem, świat żywych jest bardzo ciekawy i pozwala na większą swobodę niż soul society. Ale jednak to nie jest miejsce dla nas, moglibyśmy zaburzyć równowagę tego miejsca.- Mówiłem spokojnie, nie chciałem wyjść na jakiegoś anty fana zarządu naszej społeczności.


*****


Wolnym czas poświęcałem na samodoskonalenie, w końcu dalej dużo mi brakowało do Hayate, mimo że ostatnio to on się nie popisał za bardzo. Jednak dalej czułem, że to był po prostu pech i prawdopodobnie to ona musiał zmierzyć się z najsilniejszym pustym. W końcu jedno uderzenie kangura zamroczyło mnie bardzo poważnie, gdyby nie Deji to pewnie leżałbym obok niego. Uznałem, że muszę rozwinąć swoje najsłabsze strony i opanować techniki od Okinagusa. Jestem jego pierwszym uczniem i nie chciałbym sprawić mu zawodu. Nie dam rady opanować dwóch rzeczy naraz, dlatego jak na razie skupie się na Shunko na Iaido jeszcze przyjdzie czas. Sensei mówił, że nie wiele mi brakowało do osiągnięcia sukcesu tamtego dnia. Tylko przeszkodą była wtedy nieokrzesana energia duchowa, nad którą nie mogłem zapanować. Teraz mam nałożony na siebie limit, wiec powinno pójść mi zdecydowanie łatwiej. Codziennie rano brałem suplementy, które zabrałem ze sobą i wróciłem ponownie do obciążników. Miałem nadzieje, że dodatkowy ciężar lepiej pomoże mi w rozwoju wytrzymałości i szybkości. Nasza siedziba nie miała sali, w której mógłbym ćwiczyć, dlatego poszukałem mało zaludnionego i opuszczonego miejsca, aby nie przeszkadzać nikomu oraz nie narazić na niepotrzebny uszczerbek na zdrowiu. Postanowiłem skorzystać z boskiej pomocy i modlić się do Chikaze przed ćwiczeniami, a do Koki przed snem. Miałem nadzieje, że błogosławieństwo córki gromowładnego pomoże mi osiągnąć lepsze rezultaty. A moc złotej lisicy sprawi, że mój sen będzie wydajniejszy przez spokój i relaks. Zbudowałem również w swoim pokoju dwa miniaturowe ołtarzyki, na który składałem różne dary i zapałem kadziła. Wolny czas podzieliłem na pięć części, z czego jedną jego jednostkę przeznaczyłem na rekreacje w świecie żywych. Takie jak telewizja, anime, mangi, grach, zwiedzanie i degustacji różnych potraw. Ćwiczenia pomogły mi zająć umysł i nie martwić się na zapas tym, co we mnie jest. Profilaktycznie wieczorami sprawdzałem, czy coś się zmienia i rozmawiałem z bliźniaczkami jak one to widzą.

Trening Szybkości

Codziennie rano przed albo po patrolu robiłem poranny jogging i ćwiczenia, które miały mi pomóc poprawić szybkość. W tym celu wybrałem sobie jedną trasę, którą za każdy razem biegłem. Dystans nie był duży, ponieważ było to mniej więcej sześć kilometrów. Podczas tej trasy robiłem tempówki, aby przyzwyczaić ciało do dużego obciążenie, większych prędkości i interwały, które miały pomóc mi z poprawą przyśpieszenia. Zaczynałem od interwałów najpierw dwieście pięćdziesiąt metrów truchtem, a potem taki sam dystans sprintem i 30 sekund marszu dla schłodzenia. Powtarzałem, te kombinacje aż dotarłem do sklepu. Tam robiłem sobie piętnastominutowe rozciąganie połączone z głębokim oddechami. Gdy byłem już dotleniony, a moje tętno wracało do normy, zapierałem się za drogę powrotną i tempówki. Polegały one na tym, że podzieliłem trasę na trzy części. Każdy odcinek pokonywałem na wysokim równym tempie i między nimi robiłem minute truchty, który pomagał mi dotlenić mięśnie.

Trening Wytrzymałości

Aby wzmocnić swoją kondycję i wytrzymałość mięśni postanowiłem robić ćwiczenia, które będę doprowadzać mój organizm do maksymalnego poziomu zmęczenia. Postanowiłem zwiększyć ciężar własnego ciała i ciężarków, przy pomocy bakudo Baikyuu Genshuku. Metodą prób i błędów dobrałem odpowiednią siłę zaklęcia, tak aby było mi ciężko się poruszać, ale było to wykonalne, jeżeli zaklęcie słabo, ale przestawało działać używałem go ponownie. Zacząłem od pajacyków, stanąłem w lekkim rozkroku i dłonie umiejscowiłem wzdłuż ud. Podskakując, łączyłem nogi, a ramiona wyrzucałem do góry tak, aby klasnąć nad głową. Na przemienia, wymieniałem te dwie pozycje piętnaście razy w potrójne serii z krótkimi przerwami między nimi. Następnie położyłem się na brzuchu i oparłem ciała na przedramionach. Zgiąłem ręce w łokciach pod kątem prostym. Barki umiejscowiłem na linii łokci. Opierając się na palcach stóp, podniosłem tułów i napiąłem mięśnie brzucha Starałem się wytrzymać w takiej pozycji sto sekund, zrobić krótką przerwę i wykonać dwie serię.
Przyjąłem pozycje podporu przodem na wyprostowanych rękach. Oderwałem kolana od ziemi, opierałem się tylko na palach u jednej stopy. Rytmicznie przyciągałem raz prawe, raz lewe kolano do klatki piersiowej imitując ruch wspinania się. W momencie podciągania nogi starałem się nie dotykać palcami stóp do podłoża, a dłonie ściśle przylegały do podłogi. Piętnaście powtórzeń w trzech seriach.
Stanąłem z nogami ustawionymi na szerokość większą niż szerokość barków. Ugiąłem nogi i zrobiłem głęboki przysiad. Prostując nogi, wybijałem się do góry, wykonując wysoki podskok. Przy lądowaniu wracałem do pozycji w przysiadzie. Powtarzałem to czynność piętnaście razy w trzech seriach.

Kontynuacja Nauki Shunko

Po prysznicu siadałem wygodnie w swoim pokoju, gdzie przyjmowałem pozycje do medytacji, która sprzyjała kontroli energii duchowej. Zamykałem oczy i pozwalałem swojej energii zalać całe ciało, gdy już każda komórka mojego ciała była wypełniona reiryoku zaczynałem powoli wzburzać ją tak, aby szalała we mnie niczym wzburzone morze. Jednak gdy zbliżałem się do granicy stabilności, starałem się zapanować nad nią. Próbowałem zapamiętać moment, w którym energia wyrywała mi się spod kontroli, żeby wiedzieć kiedy należy ściągnąć przysłowiowy latawiec, zanim się zerwie. Jeżeli będę mógł bez problemu określić moment, w którym energia się wyrywa, zaczynam uczyć się ją ujarzmiać. Wyciągnąłem wnioski ze wszystkich prób, które do tej pory miałem i spróbowałem. W jednej z restauracji widziałem takie duże urządzenie, do którego wrzuca się różne rzeczy zakłada wieczko, wciska przycisk i wszystko w środku skacze, wiruje jak oszalałe. Wizualizowałem siebie jako takie coś, a zawartość jako energii duchową, która właśnie we mnie tak szalała. Gdy zbliżała się blisko krawędzi, zakładałem pokrywkę i redukowałem tym samym wzburzenie.  Nie pozwalałem wzburzonej energii oderwać się ode mnie i tym samym przerwać proces formowania techniki i nauki jej kontrolowania.

Trening biegłości w kenjutsu

Wiedziałem, że na Iaido jeszcze daleko droga, dlatego postanowiłem umocnić swoje podstawy i zyskać więcej doświadczenia w walce. Dlatego w wolny czasie próbowałem namówić Sorate, Ryuu albo Mane na sparringi, jeżeli mieli, jakieś obiekcje próbowałem jakiś ich przekonać. Stawiać jedzenie albo jakieś inne udogodnienia, które może chcieli mieć w świecie żywych. Od razu zaznaczyłem, że nie zależy mi na ulgowym traktowaniu czy ćwiczeniach na pół gwizdka. Na sparingach dawałem z siebie wszystko i skupiałem się uważnie na każdym ruchu przeciwnika. Obserwowałem i wyciągnąłem, wnioski szukając jak najlepszej wyjścia i sposób na kontratak. Po walce zostawałem jeszcze chwilę i ćwiczyłem wymachy miecze znad głowy, cięcia boczne oraz pchnięcia. Dodatkowo ćwiczyłem pracę nóg  i tempo przenoszenia ciężkości z nogi na nogę. Chciałem być w stanie wyprowadzić uderzenie w każdym momencie albo je sparować zmieniając ułożenia ciała i miecza.


***

Nocna praca nie należała do przyjemnych, ale ktoś musiał iść na patrol. Miąłem chociaż nadzieje, że coś postanowi wyjść nory i może tym razem nie byłby to pusty, a jakiś inny stwór duchowy. Patrole z Ryuu były całkowicie inne niż z Sorato, Mane czy Momiego. Chłop nie lubi rozmawiać albo mnie nie lubi, no trudno. Nie przeszkadzało mi to, jak długo wykonywał swoją robotę, chociaż rozmowa pomagała, kiedy podczas patrolu nic się nie działo. Postanowiłem wykorzystać rady Sorato i przed wyjściem sprawdzić ostatnie wydarzenia w mieście.

Walka numer I:

Walka numer II:

Walka numer III:

02#461

Wszystko podczas dzisiejszego patrolu jakoś się ułożyło, nawet spotkanie z kapitanem przebiegło całkiem gładko. Miła odmiana po rozmowach z Kapitanem dziesiątki, dowódca trzynastki naprawił trochę reputacje dowództwa w moim mniemaniu. Miło mi się z nim rozmawiało, zrozumiałem pewne, rzeczy i przy okazji udało mi się dołożyć cegiełkę do porozumienia Chikaze i Gotei. Wyspałem się, łózka były bardzo wygodne, rano tylko sprawdziłem, czy białowłosy jakoś przetrwał noc i się zebrałem do powrotu, nie chciałem nadużywać ich gościny, a miałem kilka rzeczy, które chciałem ogarnąć. W środku zdałem im relacje z tego czym byli zainteresowani, ominąłem tylko informacje o jadeitowy zębie i naszej małej bijatyce na parkingu. Kolejny tydzień był wyjątkowo spokojny, widziałem, że rukończyk był markotny, dlatego postanowiłem trochę  udobruchać i zostawiłem na jego posłaniu mały liścik z informacją, że kobieta, która się nim zajmował, również jest nim zainteresowana, ale musiałbym jej uwodnić, że ni jest standardowym członkiem jedenastego oddziału.
Swój wolny czas poświeciłem na poszerzanie swoje wiedzy o Kido, ćwiczyłem z trudnymi zaklęciami, które znałem i starałem się ich użyć bez inkantacji przy pomocy same wizualizacji na kierowaniu energii. Rozsiadłem się wygodnie i obnażony miecz położyłem na kolanach, zamierzałem do tego użyć najtrudniejszego zaklęcia, jakim dysponowałem w swoim arsenale, czyli duchowe ostrze. Powoli i staranie koncertowałem duże ilości energii duchowej w opuszkach dwóch palców, w umyśle starałem się, jak najbardziej wzburzyć tę energię, aby stała się jak najbardziej aktywna. W końcu inkantacja pomagała w ukształtowania i ustabilizowaniu energii, nie była jedynym sposobem, aby zaklęcie się powiodło, ale bez niej poziom trudności wzrasta kilkukrotnie. Prosty ruchem po boku klingi próbowałem nałożyć nagromadzoną energię  na ostrze i stworzyć z niej super aktywną cienką powłokę energii, która drżałaby w dużej częstotliwości, i zwiększyłaby  znacząco energię tnącą broni. Proces powtarzałam wielokrotnie, wiedziałem, że nie była to łatwa droga, ale wydawała mi się dobrym sposobem do ćwiczenia swoich zdolności w demonicznej magii.
Podczas patroli ćwiczyłem swoją wydolność i tężyznę fizyczną, miałem w niej pewne braki zwłaszcza w kondycji, dobrze, że przy pomocy dodatkowego obciążenia mogłem ćwiczyć skutecznie, a suplementy pomagały mi lepiej zadbać od niezbędne składniki odżywcze dla mojego ciała.  Może nie mogłem zbyt mocno poćwiczyć i zdobyć więcej doświadczenia w walce, bo puści nie byli zbyt wymagający. Ale to nie przeszkadzało mi zbytnio, mogłem dzięki temu, poświęci więcej czasu na ćwiczenia i socjalizacje z innym członkami tej delegacji.  Trochę już zaczynało mi się dłużyć i byłem bardzo ciekawy jak wiele rzeczy się wydarzyło pod moją nieobecność.

02#462

Dziwny był z niego egzemplarz, nie chciał skorzystać z pomocy to jego sprawa, z drugiej strony i tak utraciłem ten dar czytania w myślach, a szkoda mógłbym okazać się całkiem przydatny na dłuższą metę. No nic rutyna maiła to do siebie, że w niej bardzo szybko płynął czas i dzięki temu kolejne dni mijały coraz szybciej. Jedyny urozmaicenie było różne nowe potrawy, których można teraz spróbować, a w społeczności dusz, nawet nie miało się pojęcia, że istnieją takie cuda w świecie ludzi. Słowa Momiego przy był ciekawe, wcześniej o tym nie myślałem, ale gdy pojawiło się nieco światłą w tej sprawie, to od razu myśli same napływały do głowy, niczym odblokowany strumień. Wcinałem swojego Kebaba w ciszy i uważnie słuchałem dyskusji tej dwójki, w innych miejscach na świecie puści się tam nie pojawiali? To przynajmniej ułatwiało nam pacę i obszar, który musieliśmy chronić, ale co oni takiego tam badali, padło tutaj wiele trudnym sformułowania, których nie rozumiałem praktycznie wcale.
- No to może mi opowiesz, co to dokładnie jest, nie jestem siepaczem z jedenastki... Kto wie może, czegoś mnie nawet nauczysz. - Uśmiechnąłem se się delikatnie, byłem autentycznie ciekawy co dokładnie oznaczały te wszystkie zwroty i co oni tam właściwie badali.
- Możesz zacząć od tej całej apatii energii duchowej i twierdzenia Homury, a na koniec chętnie dowiem się czego możemy się nauczyć podczas badań arancara schwytanego kilka miesięcy temu.- Wziąłem gryza zawijańca, który przyjemnie piekł w język od ostrego sosu i wyrazistych przyprawy. Byłem ciekawy czy ta wiedza, ukryta w hybrydzie w ogóle równoważy się z ryzykiem, jak mogło nieś się z potencjalnym jej uwolnieniem. Jakie zniszczenia mogła zasiać w mieście i rukongaiu ile dusz straciłoby  życie tego dnia?

02#463

-Hmmmm, może te wybitne umysły powinni w takim razie zwiedzić trochę Takamagahare. Miejsce, w którym każdy wystarczający bóg dysponowała swoją demona, które w sumie można byłoby przyrównać do różnych wymiarów w jednym świecie, Tak jakby wszystkie tkwiły na innym planie, ale w tym samym miejscu, tak blisko, ale jednak tak daleko. Nie wiem, czy to była ta cała apatyczności reiastu, ale słyszałem, że ciężko tam zachować swoją formę, bo nie ustanie coś na nią oddziałuje. - Nie znałem tych wszystkich trudnych naukowych definicji i stwierdzeń, ale to, co opisała wcześniej Momi, trochę pasowało do tego. Specjalnie nie mówiłem, że to z własnego doświadczenia nie koniecznie chciałem się dzielić tym, że byłem w domenie Sussano i w królestwie Oni. Gdzie przebywanie sprawiało mi problemy i czułem się dziwnie, nie byłem bóstwem, dlatego ich świat nie był miejsce dla mnie i nie należało do niego.
- Ciekawe i to w sumie wiele wyjaśnia... Przecież jest jedno zaklęcie, którego idealnie do tego pasuje. Wystarczy użyć duchowego ostrza, a ich stalowa skóra nie będzie już tak niewzruszona. Z drugiej strony co ja tam mogę wiedzieć, nie walczyłem z żadnym i raczej jeszcze daleka droga, żeby mógł się z jakimkolwiek zmierzyć w walce. - Uśmiechnąłem się delikatnie, ale gdzieś w głowie czułem zgrzyt na wspomnienie z tamtego dnia. Schwytali ją, ale mój wuj przypłacił to ciężkim obrażenia i otarł się o śmierć. Takimi potworami właśnie był arancary, nawet kapitan miał z nimi problem, a odczułem tę wielką energię duchową, która wtedy z manifestowała się w okolicę, wszystko drżało i ciężko było się poruszać, a co dopiero powiedzieć o walce.
- No niestety my też nie czujemy się spełnieni po tamtym dniu, nic nie poszło, tak jak powinno. Ale przynajmniej większość dusz została ocalona przed okrutnym losem.... Mimo strat, które ponieśliśmy – Wspomnienie poległego dowódcy również nie należało do przyjemny, ale ku jego czcić trzeba było iść dalej z podniesionym czołem.

02#464

- Rozumiem, że dla naukowców jest to trudna sprawa... Może powinny wziąć przykład z siepaczy, którzy dostąpili zaszczytu. Chociaż może bóstwa nie lubią wywyższających się snobów. Jak spotkam jakiegoś, to zapytam, co sądzą na ten temat. - Momi chyba zbyt mocno brał sobie swoją pracę do serca, nie rozumiałem czemu, tak bardzo próbował, zaznaczyć swoją wyższość. W końcu balans między rozumem a mięśniami był jak najbardziej wskazany i umniejszanie komuś, że nie jest zbyt mądry, gdy samemu jest się wątłym, wskazywała na dużą hipokryzję. Nic więcej nie dodałem po tym komentarzu, jedynie przysłuchiwałem się reszcie rozmowy, wolałem skupić się na pochłanianiu kebaba z ostrym sosem i zapamiętaniu jego smaku. Już miałem wziąć kolejnego gryza gdy do moich uszu dotarł ostry i gwałtowny dźwięk trąb, aż mi zapiszczało w uszach.
Byłem zdezorientowany i kompletnie nie wiedziałem, co się dzieje dookoła dopiero widok Quinciego wyrwał mnie z tego letargu, otrząsnąłem się na tyle, aby dojrzeć nadlatujący pocisk, ale gdyby on był wycelowany we mnie prawdopodobnie podzieliłbym los Momiego, który padł bezwładnie na podłogę. Czy to była kara od losu za jego zarozumialstwo, czy gdyby nie był taki wredny, ktoś zdołałby go zasłonić, to są pytania, na które odpowiedzi nikt nie zostaną odnalezione? Sięgnąłem do kieszeni, w której trzymałem swój cukierek duchowy i połknąłem go, aby opuścić gigai i odzyskać pełną motorykę. Przeciwniki doskonale wybrał moment, w którym zaatakować i wiedział, jak ograniczeni byliśmy w sztucznych ciałach.
Nie byłem znawco czy lekarzem, ale raczej dusza naukowca została unicestwiona i odłącza od cyklu reinkarnacji na zawsze, czułem narastającym nie pokój to pierwszy raz gdy ktoś przy mnie został wymazany na dobre. Wyskoczenie przez okno w tym momencie byłoby wystawienie się na kolejny strzał dlatego, ale musiałem coś zrobić tą wielką dziurom, zanim spróbujemy się przegrupować.
- Czerwone światło padające na nas w chwilach próby, obroń mnie i pozwól przetrwać. Akai Tate! - [77PR] Starałem się zasłonić, jak największą powierz niech barierą, aby zapewnić reszcie osób znajdujących się w środku bezpieczeństwo, przed kolejny strzałem niszczyciela. Nie wiedziałem, jak silnym atakami dysponowała, ale moje zaklęcia były już na całkiem solidnym poziomie, dzięki silnemu reiastu i dużym pokładom reiryoku.

- Sprawdź co z nim, ukryj się i zawiadom centrale. Mane wychodzimy tyłem, inaczej rozstrzela nas jak kaczki. Na zewnątrz unikaj otwartej przestrzeni i dachów. - Najpierw rzuciłem szybko krótkie polecenie, do swojej zmodyfikowanej duszy, która teraz zajmowała moją materialną powłokę i następnie poinformowałem koleżankę, nie wiedziałem jak bardzo orientowała się w kwestii quincy, ale ostatnio widziałem co potrafili. Mimo że nie dysponowały one zdolnościami bojowymi, to świetnie sprawdzały się jako wsparcie i zaplecze techniczne. Jak tylko wszystko mieliśmy ustalone, zacząłem maskować swoją energię duchową i spróbowałem się wymknąć za zewnątrz i zacząć z ukrycia rozglądać się za strzelcem, który to zrobił. Jeżeli dorwę go nieprzygotowanego, spróbuje migoczącym korkiem zbliżyć się do niego i zatopić w nim głęboko ostrze wzdłuż kręgosłupa.

02#465


Szlak, wszystko jak zwykle dzieje się w najmniej odpowiedni momencie. Czy ja faktycznie zostałem przeklęte, czy co? Draśnięciem nie zniechęciło mnie i kontynuowałem wcześniej przygotowany plan, nawet jeżeli miałbym znowu oberwać. Na szczęście Mane była na tyle przytomna, żeby mnie wspomóc podczas stawiania bariery. W innym przypadku ten łucznik zrobiłby z tego budynku ser szwajcarski z nami w środku. Jedna strzała i już uszkodzenie w tarczy? Te limit naprawdę mi nie służy, czułem się momentami, jakbym cofnął się do czasów szkolnych, w których nie dysponowałem zbyt silnym naciskiem w energii duchowej.
- Ciężko powiedzieć, ale skoro wygrodzili karakure to jedną jest pewne chcą nas się pozbyć i jesteśmy odcięci od wsparcia. Musimy jak najszybciej się rozprawić z nimi spróbować odnaleźć Sorato i Ryu. - Nie wiedziałem, co było powodem ich działała, ale wszystko wskazywało, że to pogwałcenie umowy i rozpoczęcie kolejnej krucjaty. Ich działa jasno wskazują, że chcą oddzielić Seireitei od karakury i przejęcia tego terenu. Nie miałem pojęcia czy jesteśmy, w stanie się skontaktować z centralą w najgorszym wypadku zdejmę ogranicznik samodzielnie, a później gdy przeżyjemy, będę musiał się tłumaczyć z tego.
- Musisz się postać bardziej quincy, ale już nie masz frajerskiego ataku z zaskoczenia. - Usłyszałem to słowo w telewizji, albo przeczytałem w internecie i było ona bardzo adekwatne do zachowania niszczycieli. Specjalnie ją zaczepiłem słownie, chciałem, aby się zdekoncentrowała i delikatnie rozzłościła, może to jeszcze bardziej popsuje jej celność, albo utrudni oszacowanie dystansu. Z pomocą szczęścia uniknęliśmy ataku, ale wróciliśmy do środka i nie byliśmy na zewnątrz, kiedy się cofałem, obróciłem głowę w kierunku, z którego nadleciała strzałą, aby zlokalizować napastnika.
-Smoku Milenijny, symbolu potęgi. Sprowadź swoim wyciem, na mego wroga męki. Hoeryuuken!  - [85PR] Wypowiedziałem inkantacje szeptem i skoncentrowałem bardzo duże pokłady energii duchowej w zamkniętej pięści i z bardzo dynamicznym ruchem wrzuciłem podmuch przed siebie, aby wzbić cały zalegający śnieg ku górze i stworzyć krótką zamieć śnieżną, która da na chwilę oddechu. Wykorzystałem stworzoną zasłonę i szybki krokiem wybiegłem na zewnątrz, żeby w jak najkrótszym czasie zbliżyć się do strzelca kobiety i związać ją walką.  Od razu zasiliłem swoje ciało energią duchową i nie szczędziłem przy tym migoczącego kroku, aby jak najsprawniej zmieniać kierunku, w których się poruszałem i utrudniać trafienie mnie strzał. Jeżeli przyłapie niszczycielkę w offguardzie, próbuje trafić ją bjakurajem prosto w głowę.

+ 28 szybkość
+ 28 Zreczność ( Jezeli się da jeżeli nie to wytrzymałość.)

02#466

Czyli ten mur musiał coś zrobić z łączem, inaczej radar dalej by działał, musieli go czymś blokować. Na szczęście motyli nie dało się zablokować czy wyśledzić, czasami klasycznie sposoby są niezawodne, wiadomo, że technologia bardzo ułatwia życie, ale gdy jej nie ma albo się zepsuje, to jest się w dupie. Nie zamierzałem tutaj wyzionąć ducha, ale sytuacja nie była zbyt prosta i musi jakoś pozbyć się przeciwników i rozegrać w sytuacji. Wcieliłem w życie swój plan i przeszedłem do jego realizacji, dał nawet bardzo wymierne efekty, jednak improwizacja z demoniczną magią była dobrym pomysłem i na pewno wartym uwagi. Nieszablonowego użycia na pewno dawały pewny element zaskoczenia, trochę szkoda tego ogród, mój kapitan na pewno by tego nie pochwali, ale teraz była to wojna i walka na śmierć i życie.

Atak przyniósł efekt, ale niestety przeciwniczkę dalej zostawał mobilny i wcale nie straciła na celności. Ledwo zdążyłem się sparować jej strzałem, poczułem jak całe zanpakoutou za wibrowało od sił uderzenia, jej ataki sporo ważył i blokowanie ich w ten sposób to będzie ostateczność. Robiło się nieciekawie, nie miałem nawet czasu za bardzo się rozejrzeć, ale najpewniej właśnie jedyna osłona przed tym drugi została zniszczona. Miałem nadzieje, że wszyscy zdołali się z niego ewakuować, sam teraz musiałem jak najszybciej załatwić niszczycielkę. Skupiłem na niej wzrok i wspomogłem się szóstym zmysłem gdyby moje oczy okazały się za wolne.
- Tanie zagrywki to wy macie. Mogliście zaatakować w środku nocy. - Wyczekałem odpowiedni momentu, aby odskoczyć przed strzałą, robię przy tym salto i opychając się od muru ręką. W tym czasie skupiłem potrzebną energię duchową do użycia nawy [79PR] i rozproszenia przeciwnika przy pomocy bakudo. Nawet jeżeli się nie złapie,  to przynajmniej będzie musiał skupić się na uciecze, którą ja wykorzystam przeciwko niej.  Cały czas podtrzymuje wcześniejsze wzmocnienia od energii duchowej i po raz kolejnym staram się zranić poważnie swojego przeciwnika miecze, tym razem chce przebić jej tors pchnięciem na wskroś.

02#467

Sytuacja coraz bardziej się zaogniała, gra w kotka i myszkę działała na moją nie korzyść, to ja musiałem się na pocić, aby uniknąć jej ataków. To ona strzela do mnie jak do kaczki, a ja miałem problem skrócić dynasta przez jej to unoszenie się w powietrzu. Chyba najwyższa pora nauczyć się czegoś podobnego, no ale najpierw trzeba przeżyć. Niestety fortel z demoniczną magią nie przyniósł pożądanego efektu, bo ta pomimo rany dalej zostawała bardzo mobilna i po prostu wycofywała się poza zasię.

- Zejdź na dół, to inaczej się pobawimy, no, chyba że się boisz. - Prowokacja i walka na morale również była istotna. Jej słowa nie robiły na mnie wrażenia, sama wykorzystywała swoją przewagę, to czemu ja miałbym nie korzystać z demonicznej magii.

Już przez moment myślałem, że zaraz dostane kolejną strzałę, ale tym razem od tego, który strzeli w Momiego. Instynktownie uskoczyłem w momencie, który usłyszałem kolejne źródło zagrożenia, gdy tylko dojrzałem, że niszczycielka na moment straciła uwagę, spróbowałem to wykorzystać to przeciwko niej.
- Mój królu! Noszący maskę z krwi i ciała, dzierżący imię człowieka! Trzepot twych tysiąca skrzydeł przyzywa płomienie wschodzącego słońca. Okasen! - [94PR]Zacząłem gromadzić duże pokłady energii duchowej w dłoni, a gdy znalazłem się centralnie pod niszczycielką, uwolniłem w jej stronę złoty niszczycielski promienie energii duchowej w jej stronę, miałem nadzieje, że rozchodząca się energia sprawnie pokryje wystarczający obszar, aby nie mogła z niego ot, tak uciec.  Zużyłem już całkiem sporę pokłady energii, ale musiałem jakoś wyrównać przewagę dystansu i brak możliwości zbliżenia się, jeżeli zaraz sytuacja się nie odwróci, będę musiał uwolnić moc mojego zabójcy dusz i spróbować zaskoczyć ją moim atakiem z martwego pola, niestety problemy był fakt, że poruszała się w trójwymiarze.

*Dalej wzmocnienie za PR.

02#468

Choćbym się dwoi czy troił i tak nie mogłem jej trafić z kido, była bardzo szybka i zręczna. Co chwilę uciekała tą swoją techniką i od razu przystępowała do kontrataku. Nikt nikogo nie mógł trafić już od jakiegoś czasu, mimo moich gargantuicznych pokładów energii coś mi podpowiadała, że to mi prędzej skończy się reiryoku niż jej. Już miało się coś wydarzyć związanego ze srebrną rurką, która powinna wzbudzić we mnie trwogę, ale jednak tak się nie stało i głowa kobiety eksplodowała po słowach jakiegoś zaklęcia. Usłyszałem znajomy głos, którym dzisiaj rano się przekomarzałem, a więc Momi jednak nie wyzionął ducha, całe szczęście naukowiec będzie mógł, jakoś przeciwdziałać temu wszystkiemu tylko pozostał jeszcze jeden przeciwniki.
- Najwyżej dopiszą mi to do kartoteki. - Odpowiedziałem twierdzącą, myślałem już o tym chwilę wcześniej, ale jakoś nie chciałem jeszcze tego robić. Poza tym przy takimi wzroście siły, na pewno zwróci to uwagę silniejszych przeciwników. No ale teraz nie miałem wielkiego wyjścia, moim towarzysze broni byli w kiepski stanie i nie wyglądało to dobrze. - Gentei Kaijo. - Skupiłem się na wewnętrznej blokadzie, która ograniczała mój napór reiatsu w dużym stopniu. Musiałem przełamać ten ogranicznik i wzburzyłem energię w dużym stopniu i natychmiastowo ją uwolniłem. Białowłosy niszczyciel rozsierdził się na wieść o śmierci swojej przyjaciółki, tak działała karma. Myślał, że będzie mógł nas zaatakować zaskoczenia i damy mu się zabić? Musiałby wielkim głupcem, nie licząc się z taką konsekwencjom, wiadomo, że śmierć towarzysza nie była niczym przyjemny, ale to oni rozpoczęli tę wojnę.
- O Władco! Ty, który zostałeś ukoronowany imieniem człowieka! Maska z krwi i ciał! Trzepocie tysiąca skrzydeł! Z prawdą i umiarkowaniem! Delikatnie drapiąc ścianę marzeń nieznających grzechu! Soukatsui! [90PR] Zacząłem zbierać gigantycznej ilości energii duchowej w otwartej dłoni i powoli wymawiać słowa inkantacji. Miałem przypuszczenia, że quincy teraz postanowi zaatakować znowu Momiego, aby zemścić się za śmierć swojej towarzyszki, dlatego podczas celowania wziąłem pod uwagę tą możliwość. Jeżeli trafię niszczyciela niebieskim płomienie, staram się jak najszybciej skrócić do niego dystans migoczącym krokiem i staram się go szybką serią cięć poprzecznych.

02#469

Złota aura mocno opatulała moje ciało i dziko falowało bez ograniczeń. Już trochę zapomniałem, jak przyjemnie jest nie mieć tego kagańca, sporo czasu już spędziłem z tym ogranicznikiem, ani razu nie musiałem go zdejmować, a wcześniejsze walki pomogły mi rozwinąć inne aspekty bez używani tego ogromnego ciśnienia duchowego, pewnie w inny wypadku również i tamte starcia znacznie szybciej by się rozwiązały. Dobrze, ze nie mieliśmy żadnych strat w personelu, ale zastanawiała mnie fakt, jak on przeżył postrzał w głowę, a dokładnie oczodół, ale to już była inna kwestia i nie wątek do rozstrzygania teraz.
Przywołał on swojego zabójcę dusz, który miał bardzo niecodzienny kształt, nic dziwnego, że był w sekcji naukowej, bo nie widziałem w nim potencjału do ataku, a jeżeli nawet to tylko energetycznego. Co odbijało się mocno, na jego zdolnościach bojowych, bo ograniczała go ilość reiyroku. Przystąpiliśmy do próby zestrzelenia latającego wroga, ale niestety zdolność latania w połączeniu z tymi jego iskierkami z butów była bardzo irytująca. Nie było sensu więcej marnować energii duchowej na próby zestrzelania go, ale bariera, którą postawił Momi dała mi pewien pomysł.
- Mane kontynuują ostrzał i rozpraszaj go.... Mam pewien pomysł. - Powiedziałem jej krótko i migoczącym krokiem przemieściłem się na lewą flankę łucznika, która przysłaniały mu oczy. Miałem sprytny plan, ale wszystko zależało od tego jak wielką swobodą dysponowała kolega naukowiec przy tworzeniu tych swoich barier i ich ilości.
- Momi twórz mi kładki w powietrzu. - W tym samym czasie mocno odbiłem się do ziemi i wyskoczyłem w kierunku białowłosego niszczyciela, aby ciąć szeroko mieczem na wysokości torsu. Miałem nadzieje, że zdolność jego zabójcy dusz będzie w stanie wesprzeć mnie w taki sposób, a ja będę mógł skupić się na walce. Jeżeli jednak plan spali na panewce to sam przy pomocy Akai tate będę tworzył podniebne platformy, które w połączeniu z shunpo chociaż trochę wyrównają tę nierówną walkę. Nie zamierzałem go wykończyć w pojedynkę, a jedynie skupić jego uwagę na sobie utrudnić mu unikanie ciosów. W takiej formacji mieliśmy dużo możliwości do stworzenia sobie otwierającego uderzenia, bo w końcu jeżeli ja nie trafię to Mane ma szanse na zaskoczenie go po uniku.

Szybkość +27
Zreczność +27