Pola żywego ognia

Pod wiecznie zachmurzonym niebem, z którego nie zrodzi się choćby kropla, rozciągają się czerwone skaliste pustkowia. Z rozlicznych szczelin w ziemi nieustannie bucha ogień, a na rozgrzanym powietrzu tańczą pomarańczowe ogniki.
Pola żywego ognia są jednym z miejsc w Takamagaharze unikanym nawet przez odważne kami. Tutejsze gęste reiatsu rozpala dusze prowadząc do gorączki i szaleństwa, a krótko potem do dezintegracji. Mawia się, że ogniki są pozostałościami po istotach, które zbyt długo zabawiły w okolicy. Mimo tego znajdują się tacy, którzy w desperackiej pogoni za potęgą poszukują drogi do rozognionych pól. Siły chaosu są tu rozbudzone i zaczerpnięcie z nich chociaż ryzykowne może przynieść zaskakujące korzyści.

Już pierwszy oddech napełnił płuca Kisuke żarem. Ujrzał poznaczoną bliznami ognia jałową krainę rozpościerającą się pod chmurnym baldachimem. Nie widział śladów życia roślinnego czy zwierzęcego, jedynie kilka metrów nad ziemią tańczyły ogniki. Niektóre samotnie, inne w parach bądź większych grupach. Trudno określić czy było to naturalne dla tego miejsca zjawisko czy też ognie posiadały jakieś znamiona kami.
Tetsujin chrząknął i wskazał na górujące nad okolicą niewielkie wzgórze, którego czubek był jakby ścięty ostrzem ogromnego miecza. W kręgu stały tam podłużne trzymetrowe głazy.
- Cel naszej podróży. Przez te parę minut nim tam dojdziemy powiem ci co będziesz musiał zrobić. - Szurali po pylistej czerwonej skale. - Pierwsze co to wbijesz sobie zanpakuto w pierś - powiedział jakby było to równie proste za zamieszanie łyżeczką w szklance. - Twoje wnętrze ogrzeje stal, a gdy już je wyciągniesz uderzysz nim parokrotnie o czarną skałę. Widzisz ją? Tam między głazami. To małe czarne. - Rzeczywiście we wnętrzu kręgu znajdował się mniejszy kamień poznaczony pomarańczowymi żyłkami. - Twoje zanpakuto się zmaterializuje i będziecie mogli zacząć zabawę. Ja zaś przysiądę sobie z boku i zwilżę gardło miodem.

Idąc ku kręgowi musieli trochę kluczyć by ominąć szczeliny, z których wnętrza falowały języki płomieni. Tetsujin radził też unikać ogników co było dość proste, bo zajęte własnym towarzystwem ignorowały intruzów.
- Legenda głosi, że to w tym miejscu Izanami poczęła boga ognia, ale to nieprawda. Kagutsuchi rzygał niebieskim ogniem, a ten jest gorętszy od tego tutaj pomarańczowego.
Mnich zasapał się, gdy podchodzili pod wzgórze. Nie było strome ani wysokie, lecz brakło wygodnej ścieżki, po której mogli przejść. Na szczycie starzec oparł się o jeden z głazów tworzący krąg. Otarł pot z czoła i uśmiechnął się.
- Rozczuliła mnie twoja ufność w moje słowa. Jeśli przeżyjesz to powiedzmy, że opowiem ci o jednym z twoich rodziców. Albo o twoim dziadku, bo on też ma znaczącą rolę w tej historii, albo też o yokai, który w tobie drzemie. Wpierw jednak przeżyj. - Pogroził palcem i wycofał się.
Kisuke dobył zanpakuto i zwrócił ostrze ku swej piersi. Bał się mniej niż powinien. Gorące powietrze przestało mu przeszkadzać, a zamiast tego każdy kolejny wdech napełniał go drżącym z ekscytacji wigorem. Po części nawet oczekiwał niecierpliwie tego co się stanie.
Zebrał siłę w mięśniach i pchnął. Zadrżał w oczekiwaniu na agonię, lecz ta nie przyszła. Czuł się dziwnie ze stalą w trzewiach, ale to tyle. Po chwili wyciągnął skąpaną w czerwieni klingę i podszedł do sięgającego mu do pasa kamienia. Czarny, w kształcie piramidy, pokryty pomarańczowymi żyłkami, które zajaśniały gdy uderzył po raz pierwszy. Zanpakuto zaś zapłonęło, a właściwie to pokrywająca je krew rozogniła się.
Z każdym kolejnym uderzeniem o czarny kamień stal rozgrzewała się coraz bardziej, tak samo jak duch Kisuke. Czuł wzbierającą w sobie siłę. Przepełniało go życie. Uderzenia krzesały iskry, a stal zaczerwieniła się płomieniście. W końcu zanpakuto ogarnęła poświata złocistego reiatsu i Kisuke zorientował się, że shi kai samo się aktywowało.
- Dwie? To trochę komplikuje sprawę - usłyszał głos Tetsujina.
Dusze Katen Kyokoku zmaterializowały się. Stały kilka metrów przed Kisuke, ze lśniącymi gorączką oczami i katanami bliźniaczymi do tej, którą sam trzymał w ręku.

- Zawsze byłem sentymentalnym durniem - stwierdził pogodnie, pomagając sobie w marszu kijkiem z latarnią. - A na starość tylko mi się pogorszyło.

***

Kisuke nie czekał i od razu rozpoczął natarcie. W pierwszej chwili mogło się wydawać, że bliźniaczki zaraz po materializacji były oszołomione, ale ruch shinigami natychmiast je ocucił. Blondynka nadążyła za nim wzrokiem i uniosła katanę. Nie ryzykowała, miast parować zablokowała atak. Szybkością mu dorównywała, ale miał wrażenie, że jeszcze trochę siły i udałoby mu się przełamać blok. Zza ich skrzyżowanych kling blondynka spoglądała na niego z szeroko otwartymi oczyma jakby nie do końca pojmowała co się dzieje.
Sekundę wcześniej usłyszał świst shunpo, a potem następny. Podczas gdy Kisuke zaatakował blondynkę brunetka nie traciła czasu i przeniosła się w jego ślepe pole. Poczuł jej obecność za plecami.

Walka z własnym zanpakuto była niekomfortowa. Stawał naprzeciw części siebie samego, z którą przez ostatnie lata cierpliwie tkał więź zaufania i zrozumienia. Teraz zaś by wygrać musiał sprawić bliźniaczkom ból. Byłoby to może łatwiejsze gdyby Katen Kyokoku przyjęło postać odpychającego ogra zamiast pięknych i wiotkich dziewczyn. Przynajmniej brunetka miała coś w sobie z oni, gdy bezpardonowo cięła przez plecy Kisuke.
Nie wyrobił się z zaklęciem. Utwardzenie siebie reiatsu przynajmniej zanegowało część obrażeń i jednocześnie Kisuke otoczyła jasnozielona aura, która nie pochodziła ani od niego, ani od Katen Kyokoku.
- Och! Cóż to może się stać - ekscytował się mnich. Żaden widzialny efekt mocy zęba się jednak nie zamanifestował.
Gdy Kyoraku otrzymał ranę już chwytał blondynkę przesyłając w jej ciało rozburzone wyładowaniami reiatsu. Wstrząsnęło nią. Westchnęła i opuściła gardę stwarzając dla shinigami doskonałą okazję na atak. Nie mógł jednak zapomnieć o czającej się za jego plecami brunetce wobec czego zdecydował się na uskok, po którym od razu zaatakował z dystansu. Znajdowali się teraz po obu stronach czarnej skały, nad którą przelatywał teraz promień żółtego reiastsu. Brunetka umknęła shunpo, blondynka nie miała tej możliwości i eksplozja posłała ją na ziemię.
Kisuke nie miał pewności jak bardzo została poraniona i nie mógł się temu przyjrzeć gdyż musiał baczyć na brunetkę, która znalazła się jakieś pięć metrów od niego tuż przy granicy kręgu głazów.

Gorączka w płucach, gorączka w głowie i gorączka w duszy. Każda kolejna chwila walki wewnątrz kamiennego kręgu sprawiała, że Kisuke czuł się coraz żywszy. Szumiała krew w uszach, a bicie serca wypełniało go całego. Za każdym razem gdy używał reiatsu temperatura ciała wzrastała, ale chociaż był rozpalony to odczuwał wyłącznie przyjemność. Nawet rana na plecach nie bolała. Czuł jedynie wilgoć spływającej krwi.
Odskoczył szykując kolejny manewr, ale widząc uśmiech brunetki zrozumiał co się szykuje. Machnęła kataną i niemal jednocześnie uderzyła kciukiem o rękojeść. Kisuke poczuł jakby w locie wpadł na coś ostrego. Kolejna rana, ale nie tak groźna jakby mogła być. Brunetka nie zdeponowała cięcia w optymalnej pozycji i Kyoraku nie naciął się całością Uragiri.
Kontratakował nim jeszcze wylądował stopami na ziemi. Lśniąca linia zygzakiem wystrzeliła ku przeciwniczce. Próbowała uskoczyć, ale atak zdołał do niej dopaść i wspiął się niemalże pod udo tnąc nogę skrytą w czarnej jedwabnej nogawicy. Brunetka niezgrabnie uderzyła barkiem o głaz, ale Kisuke nie mógł wykorzystać okazji do ataku.
Blondynka zdążyła się w międzyczasie pozbierać i teraz skoczyła na niego shunpo. Musiał się ratować szybkim blokiem. Skuteczny manewr powstrzymał cięcie trochę zabrudzonej po okasenie przeciwniczki.

Kisuke wyszedł z serią cięć tnących powietrze z dzikim świstem. Blondynka nie poddała się naporowi umiejętnie zbijając każdy atak. Shinigami zdołał jednak zepchnąć ją do głębokiej defensywy, z której trudno było wyprowadzić kontratak. Poprzeczny ślad reiatsu w powietrzu powiedział Kisuke, że blondynka wcale nie miała zamiaru kłopotać się brakiem ofensywy ze swojej strony.
Białe linie powstawały wokół nich ograniczając przestrzeń po jakiej mogli się poruszać. Brunetka niewątpliwie szybciej generowała podprzestrzenne cięcia od Kisuke.
- Walcz chłopcze, walcz. - Dopingował go Tetsujin. - Byłoby szkoda żeby wraz z twoją śmiercią przestały istnieć także takie urocze dziewczęta.
Pomimo tego, że znajdowali się w szale bitwy, blondynka pokraśniała i wykrzywiła usta w odrazie.


[ - 80 PR ]

Zapewnienie Kisuke sprawiło tylko tyle, że na twarzy blondynki pojawiło się zacięcie, a w oczach zabłysły ogniki gniewu. Nie zmieniło to jej taktyki. Wciąż się broniła tworząc naprzeciwko siebie stalową barierę. Kisuke nie mógł się przebić, a z każdą sekundą coraz więcej lśniących kresek pojawiało się wokół nich. Brunetka zamykała ich powoli w klatce, ale okazało się, że Kyoraku nie miał problemu by się z niej wydostać.
Przygotował kido. W ostatniej chwili blondynka zauważyła co się szykuje i chciała ciąć w pięść wypełnioną reiatsu. Nie zdążyła i fala podmuchu z hukiem odrzuciła ją do tyłu. Pechem Kisuke nie zahaczyła po drodze o żadne z cięć brunetki, a i jej samej ostatecznie nie zmusiła do uniku. Wylądowała koziołkując po ziemi metr od niej. Mimo to Kisuke zaatakował tak jak wcześniej planował. Najpierw długi krok shunpo ukośnie do przodu, a potem jeszcze jeden by znaleźć się za plecami przeciwniczki. Gdy walczących nie dzieliła duża różnica w szybkości strona broniąca się potrafiła nadążyć wzrokiem za migoczącym krokiem i tak było tym razem.
Brunetka odwróciła się i postawiła zasłonę, o którą rozbiło się uderzenie Kisuke. Następnie odrzuciła jego katanę i cięła niczym błyskawica. Kyoraku nie zdążył zareagować i cięcie przejechało się po lewym ramieniu przyprawiając go o paskudną ranę.
- To za to, że uciekłeś z mojej genialnej pułapki! - krzyknęła triumfalnie.
Wyszczerzyła się radośnie. Ta walka sprawiała jej mnóstwo uciechy.

Wykonywanie kido w zwarciu, nawet z pominięciem inkantacji, zawsze wiązało się z ogromnym ryzykiem. Brunetka o tym wiedziała. Zobaczył błysk w jej oku, gdy przejeżdżał dłonią po klindze napełniając ją błękitną energią pioruna. Wykorzystała swoją szansę i posłała gwałtowny atak na głowę Kisuke. Był zbyt wolny by tego uniknąć, nie zdążył wykorzystać zaklęcia. Ostrze uderzyło, chrupnęło, i na ziemię posypały się półprzezroczyste łuski z błękitnego reiatsu.
- Uff! Zdążyłam. - Usłyszał zniekształcony głos Yume. - Pomogę ci tyle ile będę mogła.
Kisuke przekonał się, że otacza go ściśle przylegająca skorupa o łuskowatej teksturze. Brunetka była jeszcze bardziej zaskoczona od niego, ale nie aż na tyle by dała się trafić. Kisuke mógł poczuć złość. Miał ją na tacy, a mimo to jakimś cudem uskoczyła shunpo przed skrzącym sierpem energii, który przeleciał paręnaście metrów, po czym z sykiem zniknął.
Dźwięk shunpo rozległ się za nim. Poczuł ukłucie, ale zabójcze pchnięcie blondynki zostało powstrzymane przez zbroję.
- Aj aj. Nie dawaj się trafiać! Za mocno atakują i po jednym ciosie nie masz już osłony na głowę i plecy. Postaram się to odbudować, ale potrzeba czasu!
Yume była nerwowa. Kisuke też miał prawo być, gdy tuż za plecami miał jedną przeciwniczkę, a kilka metrów przed sobą kolejną. Serce biło jednak mocno, a krew szumiała. Zniknął gdzieś w tym wszystkim strach przed śmiercią.


[ - 187 PR ]

Walka z dwoma przeciwnikami na raz, szczególnie gdy jeden z nich ciągle zachodził Kisuke od tyłu, była skrajnie niewygodna. Odwrócił się energicznie i stawił czoło blondynce, która spłoszona jego gwałtownym ruchem cofnęła się. Dało to Kisuke możliwość zaatakowania brunetki. Wypuścił świetlistą linię biegnącą po ziemi. Tym razem nie miał szczęścia. Zapewne przez brak wprawy jego atak nie był tak szybki jak ostatnio. Linia niepotrzebnie skręcała wydłużając moment dojścia do brunetki, która po prostu wyskoczyła wysoko, a atak przemknął pod nią.
Blondynka wykorzystała moment i natarła. Kisuke rozpraszający swoją uwagę na dwie przeciwniczki nie zdążył zablokować ataku i cięcie dosięgło jego torsu. Zrobiło mu się jeszcze goręcej mimo, że nie doznał żadnych krzywd. Poszło po łuskach, które posypały się teraz na ziemię. Ochrona zapewniana przez Yume obejmowała całe ciało, ale była przy tym krucha. Znaczna część pancerza na torsie rozpadła się. Kisuke jednak szybko się zrewanżował. Obrona blondynki ponownie okazała się skuteczna, żadne uderzenie przez nią nie przeszło, lecz Kyoraku miał coś ponad zwykłą siłę stali. Przeciwniczka zbiła jego dwa szybkie cięcia, ale za trzecim razem udało mu się zakleszczyć klingi ze sobą dając mu sposobność wykorzystania atutowej techniki. Reiatsu przeskoczyło z ostrza na ostrze, a potem śmignęło w dół i przeszło na ramię blondynki aktywując przy tym swe raniące właściwości. Czerwony szlak wyciął sobie drogę od dłoni prawie po bark.
Blondynka zadrżała. Gwałtownym szarpnięciem odrzuciła katanę Kisuke, po czym uśmiechnęła się. Nie pasowało to do niej, gdyż w tym grymasie czaiło się ekstatyczne szaleństwo. I ona ulegała atmosferze pojedynku rozgrywającego się wewnątrz rozognionego kręgu głazów.
- Nieźle! Ale uważaj na tyły! -
Yume nie zdążyła jeszcze wykrzyczeć ostrzeżenia słyszanego tylko przez Kisuke, kiedy usłyszał za sobą świst shunpo.

Tym razem Kisuke zdołał umknąć nim zadany został cios zza pleców. Odskoczył. Po wylądowaniu poczuł gorąco z tyłu nogi. Nieomal nie wpadł na czarną skałę pośrodku kręgu. Kisuke zamrugał. Nie otaczały ich już podłużne głazy, lecz karmazynowe płomienie. Kamień przeistoczył się w ogień. To samo zdawało się dziać z krwią płynącą w żyłach Kisuke, ale nie martwiło go to.
Machnął ręką i posłał żółty promień. Blondynka wyskoczyła przed brunetkę. Powietrze zalśniło przed nią, powstał przejrzysty kwiat niby ze szkła, którego otwarty kielich przywitał okasen. W kontakcie z reiatsu szklane płatki barwiły się na żółto. W międzyczasie brunetka zaczęła machać kataną. Kisuke dojrzał błysk, najpierw po lewej, potem po prawej. Ponownie chciano go otoczyć klatką cięć, a szklany kwiat już odbijał zaklęcie. Prosto w Kisuke.

Żółty promień jego własnego reiatsu wystrzelił ku Kisuke. Obrona jaką wystawił w odpowiedzi była ryzykowna. Wymówienie pełnej inkantacji zajmowało kluczowe parę sekund, ale tym razem ryzyko się opłaciło. Czerwona półprzezroczysta ściana pojawiła się przed shinigami nim żółte płomienie zdążyły w niego uderzyć. Okasen rozbił się o przeszkodę, na której natychmiast pojawiły się pęknięcia. Kilka czerwonych odłamków uderzyło w tors Kisuke. Napór hado zakończył się jednak nim tarcza zdążyła się złamać. Pozostał tylko kruszący się kwadrat nie większy od kartki papieru. Bez inkantacji bakudo na pewno zostało przełamane.
Kisuke nie tracił czasu. Wykorzystał wcześniej zgromadzone w katanie reiatsu i posłał je po ziemi. Słyszał już nadbiegającą przeciwniczkę, ale tym razem element zaskoczenia był po jego stronie.
- Znowu!? - Usłyszał rozłoszczony krzyk brunetki. Zza resztek swojej tarczy dostrzegł, jak brunetka wyhamowuje swoją szarżę, gdy cięcie przejechało się po jej drugiej, dotąd zdrowej, nodze.
Kisuke miałby czas żeby wyprowadzić jeszcze jeden podobny atak, ale już w jego stronę śmiga blondynka. Skracała dystans przy pomocy shunpo, a to mocno utrudniało zastosowanie jingengiri.
- Oke! Głowę masz znowu chronioną. Teraz mam się zająć plecami czy przodem torsu? - I Yume zdawała się ulegać atmosferze gorącej bitwy. Jej głos był lekki i wesoły. - Jak tu przyjemnie ciepło! Może nie spiesz się tak bardzo z zakończeniem zabawy? - zasugerowała z chichotem.

Gdyby każda walka sprawiała tyle przyjemności dwanaście dywizji odczuwałoby mocny niedobór rekrutów w przeciwieństwie do XI oddziału i ich pękających w szwach baraków.
Kisuke nie czuł bólu, tylko ciepło. Otrzymane rany już zdążyły okrzepnąć i teraz przy gwałtowniejszych ruchach słyszał rozrywane strupy. W chwilach gdy nie używał energii Reiatsu sączyło się z niego powoli niczym dym leniwie wypływający z komina. A wszystkiego wokół doświadczał bardziej. Widział jaskrawy świat z dominującą pozycją czerwieni i oranżu. Słyszał doskonale kroki przeciwniczek, a nos pieściła przyjemna woń krwi. Nie była metaliczna, lecz słodka niczym kwiatowy nektar. Właściwie nie wiedział nawet czemu uznał, że to właśnie krew czuje. Nieważne. Musiał skupić się na walce. Ogień płonął.
Blondynka mignęła obok niego. Zaciśniętą pięść miał rozżarzoną białym reiatsu. Zamachnęła się ostrzem w stronę jego głowy. Uwolnił reiatsu. Fala przejrzystej energii rąbnęła w blondynkę. Zgięła się w pół i odleciała do tyłu na kilka metrów. Kisuke zaczął inkantację soukatsui.
- Tym razem cię dorwę! - wykrzyknęła wojowniczo podnosząca się brunetka.
Nie zwracając uwagi na upadającą siostrę śmignęła ku Kisuke. Nie zdążył zakończyć inkantacji. Brunetka zaatakowała szyję, ale klinga zatrzymała się na łuskowatej zbroi. Przed dłonią Kyoraku tańczył już błękitny płomień. Zniknął strach, kalkulacja były zbędne. Wycelował w brzuch brunetki i wystrzelił.
Fala ognia zdmuchnęła Kisuke. Poleciał do tyłu. Eksplozja pozbawiła go wzroku i słuchu. Szarpnięty niczym szmaciana lalka uderzył o coś twardego, przetoczył się nad tym i upadł. Poczuł dotyk czegoś zimnego na obu przedramionach. Coś z brzękiem wylewało się z jego rękawów.
Po chwili Kisuke odzyskał sprawność widzenia. Przed sobą miał czarną skałę, musiał nad nią przelecieć. Z rękawów z jakiegoś powodu wylewały się mu srebrne i brązowe monety. Po Brunetce ostało się tylko zanpakuto wbite w ziemię, z której właśnie wyrywała je blondynka. Gdzieś dalej, poza płonącym kręgiem, dostrzegł szalonego kapłana. Towarzyszył mu ktoś obcy. Jakiś pobandażowany mężczyzna o krzykliwie błękitnych włosach.
Blondynka uderzyła o siebie dwoma shi kai.
- Powstań! Walczmy dalej choćby i całą wieczność!
Jej skórę znaczyły czerwone pęknięcia. Kisuke spostrzegł, że podobnie miało się u niego. Jakby pod ciałem kryła się lśniąca magma. Blondynka przechodziła jeszcze większą przemianę. Prawa część jej włosów zaczęła ciemnieć, a potężny dwubarwny - żółty i czerwony płomień reiatsu spowinął ją niczym całun.
- Cała zbroja padła - wysapała Yume. Coś się zmieniło, teraz słyszał ją wyraźnie bez żadnych zakłóceń. Miała dziewczęcy głos. - Nagromadziłam tutaj już dość mocy i mogę cię raz jeszcze obronić, ale wolałabym tego nie marnować także postaraj nie dać się trafić.
Monety przestały się sypać. Wokół Kisuke mogło się rozlać z pół tysiąca ryo.

Serce Kisuke rwało się do walki i w tej chwili z nikim innym nie chciał potykać się bardziej niż z Katen Kyokoku.
Zgromadził reiatsu w podeszwach i wybił się błyskawicznie skracając dystans. Katen zamachnęła dwoma shi kai jednocześnie uderzając kciukami o rękojeści. Kisuke przemknął jednak nim cięcia w podprzestrzeni się aktywowały, chociaż usłyszał jak jedno z nich przedziera się przez materiał kimona na jego plecach.
Znalazł się przy przeciwniczce, zaatakował. Wywinęła się zwinne uchodząc w bok, po czym kontratakowała orężem trzymanym w lewej ręce. Czy to Kisuke stał się wolniejszy czy to Katen Kyokoku zjednoczona w jedno przyspieszyła? By uniknąć trafienia mógł tylko blokować. Przyjął ciężki cios, ale zaraz śmignęło drugie ostrze. Tego Kisuke nie był już wstanie powstrzymać. Atak przejechał po jego brzuchu. Zalśniło jadeitowe światło otaczając Kyoraku. Usłyszał głośne sapnięcie szalonego mędrca, a Katen Kyokoku zaśmiała się radośnie. Coraz więcej rozżarzonych pęknięć pojawiało się na jej twarzy. Shinigami wykorzystał to, że ich ostrza się stykały i uwolnił jigengiri. Lśniąca linia przebiegła wężem po klindze przeciwniczki i przechodząc na ciało ukąsiła rozrywając ciało.
Cofnęli się od siebie o kilka kroków. Kisuke czuł ciepłą wilgoć, gdy krew spływała po brzuchu, ale skórę miał jeszcze gorętszą. Nie zdziwiłby się gdyby krew zaczęła parować. Jadeitowy błysk zgasł nie przynosząc na pozór żadnego efektu. Słyszał pękającą skórę. Również i on pękał coraz to bardziej.

Uragiri nie było techniką skuteczną w zadawaniu natychmiastowych obrażeń. Szczególnie gdy widziało się miejsca zdeponowania cięcia, a skuteczność malała jeszcze bardziej, gdy przeciwnik był mobilny. Tak miało się z Kisuke, który skacząc shunpo z miejsca na miejsce unikał kolejnych cięć. Musiał tylko uważać by przypadkiem nie wpaść na jedno wcześniej postawione.
- Hmpf. Wiesz, że ta idiotka nie zdawała sobie sprawy z tego, że widzisz gdzie zostały pozostawione ślady Uragiri? - Poinformowała Katen Kyokoku podczas prób dorwania Kisuke.
Słupy ognia płonęły wokół nich. Skacząc Kyoraku pozostawał za sobą smugi złotego reiatsu, które nieodmiennie z niego wyciekało. Otrzymał już tyle ran, a mimo tego nie wpływało to na jego potencjał bojowy. Było mu tylko strasznie gorąco. Szczególnie w klatce piersiowej. Miał wrażenie, że coś zaczyna tam pulsować. Coś co nie było jego sercem.
Nieomal nie wpadł w cięcie, które pojawiło się przed jego twarzą. Zanpakuto coraz lepiej czytało jego ruchy, ale zgromadził już reiatsu i znalazł dobrą pozycję by wypuścić Jigengiri. Tknął ziemi i posłał atak. Linia poleciała niepotrzebnym zygzakiem dając kobiecie więcej czasu na unik. Kisuke daleko było do osiągnięcia maestrii w tej technice. Katen Kyokoku nie odskoczyła w bok czy w tył. Natarła do przodu uskakując po drodze przed jigengiri. Machnęła oboma shi kai. Kisuke uniknął schodząc do tyłu. Dystans między nimi skrócił się znacznie.

- Hmpf, tylko dlatego żeby cię pokonać.
Katen Kyokoku zachowała się tak jakby zażyczył sobie tego Kisuke. Widząc pięść wypełnioną reiatsu uskoczyła do tyłu. Kisuke obmyślił inne zastosowanie dla zebranej energii. Uderzył w ziemię i plamy cienia wystrzeliły ku dziewczynie. Były szybkie, ale wydawało się, iż Katen zdążyły cofnąć się poza ich zasięg. Udało jej się to... prawie. Cienisty palec pochwycił stopę, a potem obie dłonie złączyły się z cieniem rzucanym przez zanpakuto. Kisuke nie mógł zmarnować ani sekundy. Blokada stworzona z pominięciem inkantacji nie mogła wytrzymać długo.
Gdy przemieścił się shunpo odniósł wrażenie, że nie są w płonącym kręgu sami. Kątem oka wychwycił ruch, usłyszał szczęk stali i dzikie śmiechy. Nie miał pewności czy to zmaterializowane widma przeszłości czy też urojenia rozgorączkowanego umysłu. Czymkolwiek to było nie mógł dać wytrącić się z równowagi.
Znalazł się za Katen Kyokoku. Reiatsu buchało od niej desperacko. Zaczęła się poruszać, ale Kisuke zadał cios nim uwolniła się całkowicie.
Porządne cięcie. Mocne. Wraził się głęboko w ciało na co dziewczyna westchnęła tylko z irytacją. Kisuke otoczył słaby jadeitowy blask. Jego włosy zafalowany, a Katen Kyokoku rozprysła się na tysiące iskier złotego reiatsu. Dwa shi kai, które dzierżyła upadły na ziemię sekundę przed Kisuke.
Jakby runęła tama oddzielająca go od bólu i znużenia. Poczuł wszystkie rany. Przytłoczyło go to i zwalił się z jękiem na ziemię. Było gorąco... tak gorąco. Słyszał pękającą skórę, a widział tylko ziemię przed oczami. Nie miał sił by podnieść głowę. Pojawiły się kroki, a z nimi nieznany męski głos.
- To było całkiem dobre widowisko, shinigami. Chociaż od walki jeszcze bardziej podobało mi się to jak załatwiłeś tego obmierzłego kapłana, ha! - Zaśmiał się. - Jak tak dalej pójdzie to wszystkie wnętrzności wyleją się mu przez dupę. Czy wszyscy współcześni shinigami dysponują teraz takimi mocami? Jeśli tak to biada ich wrogom.
Mężczyzna dotknął go. Kisuke westchnął z bólu, miał wrażenie jakby przyłożono do niego rozgrzane żelazo. Nieznajomy nie przejmując się dodatkowym cierpieniem jakie sprawiał obrócił Kyoraku na plecy, tak że mógł dojrzeć kto właściwie do niego mówi. Ktoś w podobnym wieku co on sam. Bujne turkusowe włosy lśniły. Lewe oko, policzek i część czoła zasłaniał bandaż. Prawe oko natomiast spoglądało na Kisuke szmaragdowym wejrzeniem, w którym nie brakło śmiałości i buty.
- Jam Raimei, bóstwo głupców niewiedzących kiedy należy odłożyć oręż. Gratuluję ci zwycięstwa, shinigami. Pokonałeś samego siebie.
Miał na sobie wyblakłe niebieskie kimono noszące wiele śladów po cięciach czy ogniu. Pierś zdawał się mieć zabandażowaną, podobnie prawe ramię. Zszarzałe zwoje nosiły plamy zaschniętej krwi.
Kisuke może miałby dość sił żeby podnieść się do siadu, ale na więcej chyba nie mógł liczyć. Usłyszał jeszcze chrupot w piersi, jakby skorupka pękającego jaja, ale nie przyniosło to ze sobą bólu ponad to co już cierpiał. Jego skóra zaś prezentowała się tragicznie. Popękana i ściemniała jakby przyrumieniono go nad ogniem.
- Dobra robota, partnerze! Uff, było gorąco, ale dałeś radę! - Yume złożyła gratulacje swoim dziewczęcym głosem.