Podziemna Grota

Oślizły maszkaron nie wydawał się wcale chętny do ataku, lecz wiedziony instynktem samozachowawczym począł pełznąc w kierunku przeciwnym do obecnej lokalizacji Pastela.
-Nieeeeeeee...-Piszczała pełzająca ohyda wypluwając całe strugi fioletowej posoki.
Już po chwili spod skał wyłonił się drugi koniec jej robakowatego ciała i Pastel mógł dostrzec gładką linię miejsca, w którym było ono kiedyś połączone z gąbczastą resztą. Stworzenie było całkiem szybkie, jednak jego ruchy stały się na tyle chaotyczne, że miast mknąć do przodu poczęło się powoli przesuwać skręcając się przy tym bezładnie i nieustannie wrzeszcząc.
-NIEEEEEEEEE!-Od piskliwego wrzasku stwora można było ogłuchnąć.

Pastela naprawde irytowało wycie tego pikla. Zakłóca cisze nocną! Jak on może?! Co na to mamusia?! Trzeba połozyć kres tej samowoli! Zbierając się w sobie, Pastel szurał odnóżem po kamieniu. WIdocznie to do uspakajało i skupiało. Zaczął okrążać swa ofiare, niczym dziki lew, wyczekując dogodnego momentu do ataku. Gdy taki nastąpi, Pastel pomknie z pomocą skrzydeł na poczware, aby wyrwać maske i wgryźć się w reszte ciała.

Monstrum było zbyt ranne i wyczerpane by choć próbować się bronić. Pastel mógł więc spokojnie poczekać na odpowiedni moment wysłuchując przy tym histerycznych jęków pokonanego przeciwnika. W chwilę później szpony Pustego zagłębiły się w gąbczaste ciało łączące się z tylną częścią maski ofiary, po czym od środka naparły na twardą tkankę jej białego oblicza. Rozległ się głośny, pełen cierpienia wrzask, potem nieco tylko cichszy dźwięk przypominający odgłos rozdzierania wilgotnego materiału a w chwilkę później maska odeszła od reszty. Pastel dążył jeszcze zerknąć w nabiegłe krwią ślepia monstrum, które zaraz po tym rozpadło się w chmurę zielonkawych cząsteczek duchowych. Pozbawione mięśni szczęki maski rozwarły się bezwładnie ukazując umazane fioletowawą posoką wnętrze paszczy. Zapadła absolutna, nie zmącona niczym cisza...Czyżby koniec?

Pastel był zadowolony. Mama też była zadowolona. TAK! Udało mu się! Żyje! Wykonał misje! Co prawda nie dobrze mu sie zrobiło, widząc wnętrzności ukryte za maską, ale na szczęście był Pustakiem - nie mógł zwymiotować. Zresztą i tak nie jadł. Objął w łapy maske pustego, baczniie obkrążając coś, co niegdyś było dla niego wyzwaniem. Ciekaw był czy zjedzenie reszty pustego było by smaczne, ale jednak mama powstrzymała go od splugawienia się tym ohydnym cielstwem. Przypomniala mu, że powinien wrócić do swego koleżki, który pewnie wątpi w dokonalnie naszego bohaterskiego Ciastka. Ostrożnie wyszedł z jaskini, starajac się nie wdawać w jakieś potyczki. Jeśli się da, chce wrócić do zleceniodawcy bez większych problemów

Podróż minęła o dziwo bardzo spokojnie i przyjemnie. Pastel hasał sobie wśród bieluśkich piasków Hueco Mundo niczym uroczy zajączek wśród świeżej trawy swawoląc beztrosko i radując się z faktu zdobycia poszukiwanego trofeum. Jedynym świadkiem radości Synalka był niewielki Pusty przypominający jaszczurkę o białym obliczu i dziurawym brzuszku. Stworzonko obojętnie obserwowało Pastela od czasu do czasu wysuwając ku niemu ciemny, rozdwojony języczek.

<Ciąg dalszy masz tutaj: https://bleach.forumpolish.com/pustkowia-f32/zachodnia-pustynia-t259-150.htm#31404 >