Sypialnie damskie

Dziewczyna kopnęła żabkę prosto w "brodę". Problemem jednak okazały się kształty potworka, te bowiem nie sprzyjały przemieszczaniu go. Jego środek ciężkości znajdował się bowiem bardzo nisko, co spowodowało iż siła ataku jedynie wykopyrtnęła potworka na plecy. Na niebie za nim, już zresztą dość nisko, dziewczyna dostrzegła zaś ptakopodobnego stwora. Bestia pikowała w stronę dziewczyny ze szponami otoczonymi falującą energią. Kamys mogła być zresztą pewna niż nie tylko ten jeden pusty właśnie wykonywał atak, albo też miał zamiar takowy wykonać. Stanie w jednym miejscu było rzeczywiście nie najlepszym pomysłem.

Dziewczyna została więc postawiona między paroma wyjściami, w którym kolejny atak na żabę mógł zakończyć się chyba tylko jedynie byciem posiekanym przez umiejętności innych hollowów. Dla tego też należało by się nad tym dobrze zastanowić.

Żądza niszczenia nakazywała dziewczynie zniszczenie tego jednego przeciwnika w pył, instynkt jednak nakazywał odskoczyć i przede wszystkim zatroszczyć się o życie. Ona sama wiedziała że nie da rady zniszczyć większej ilości potworów zostając w tym miejscu i narażając się na ciosy. Dlatego też odskoczyła, chciała oddalić się i uniknąć ataków, a przynajmniej tych najbardziej niebezpiecznych. Sama cichutko zaczęła już jednak szeptać inkantacje do hadou 4 - Zaklęcie destrukcyjne numer cztery - Biała Błyskawica! - I zamierzała nim wystrzelić w żabkę w momencie w którym będzie już w miarę bezpieczna

Dziewczyna odskoczyła do tyłu, po czym odbiła się jeszcze lekko z prawej by przeturlać się nieco na bok. W ten właśnie sposób udało jej się uniknąć ataków podjętych przez wszystkie bestie w niemalże jednym czasie. Żabka jednak została niemalże posiekana ciosami i przetrwała jedynie dzięki niesamowitemu szczęściu. Szpony ptaka przeorały ziemię dookoła małego pustego. Kolejne ataki również ominęły go jedynie o włos.

Zaklęcie rzucone przez dziewczynę załamało jednak dobrą passę potworka. Strumień energii przebódł jego prawą, przednią łapkę a później stworzył sporą szramę na brzuchu. Stworzenie najwyraźniej nie czuło się najlepiej. Po tym jak się podniosło zaczęło się bowiem szybko oddalać. Obecnie nie mogło chyba jednak liczyć na osłonę kolegów, którzy jeszcze nie byli gotowi by podjąć kolejne ataki.

Kamys uśmiechnęła się szeroko, sadystycznie widząc oddalającą się istotkę. Nie zamierzała dać mu uciec... Chciała go zmiażdżyć, zniszczyć, wdeptać w ziemię. Dlatego wcale nie czekała na zaproszenie, ruszyła w jego kierunku pełnym biegiem, nie zwracając uwagę na odniesione wcześniej rany - one wcale nie były ważne. Nie interesowały jej ślady krwi pozostawione na ziemi, chociaż zapewne powinny.
Liczyło się znuszcznie istoty. Szarża miała być zwieńczona pchnięciem ostrzami z karwasza na plecy/łeb hollowa - co łatwiej było sięgnąć. Za raz po tym jednak chciała się zatrzymać i zwrócić na pięcie, ku reszcie potworów, w końcu to nie był jej jedyny cel, żądza nie mogła by zostać zaspokojona takim czymś.

Kamys ruszyła szarżą za uciekającą żabką, która raźnie skakała starając się znaleźć jak najdalej od niebezpieczeństwa. Wszelakie próby oddalenia się musiały jednak spełznąć na niczym, bowiem młoda shinigami poruszała się o wiele szybciej. Tak na prawdę pusty starając się z całych sił osiągał prędkość co najwyżej zbliżona do szybkiego marszu albo truchtu. Dziewczyna dopadła więc stworzonko ledwie kilka kroków dalej, zaś jej szpony rozcięły plecy potworka od samego przodu aż do tyłu, choć podczas ostatnich sekund ataku ciało żabki już rozpadało się w proch i rozwiewało na wietrze całkowicie znikając.

Kamys powoli odwróciła się za siebie akurat w chwili by spostrzec jak w jej stronę mknie ptaszydło wraz ze swoimi pokaźnymi szponami, które dodatkowo otaczała niezwykłą energia. Dziewczyna zdołała w ostatnim momencie zasłonić się swoim karwaszem, jednakże siła ataku niemalże ja przewróciła. Tarczki ochronne na rękawicy pokryły się niewielkimi zadrapaniami tworzącymi stożkowe ślady po uderzeniu niszczycielskiej zdolności ptaszydła. Kamys jednak nie miała chwili na odpoczynek. Nim zdołała porządnie złapać równowagę Struga zamrażającego płynu trafiła prosto w jej korpus pokrywając klatkę piersiową, lewy bark oraz ramię warstwą przezroczystego, idealnie czystego lodu. Na niebie zaś po raz kolejny ukazał się niewielki punkt - płonąca, kamienna kula o niezbyt miłej właściwości, którą Kamys już znała. Owa kula miała bowiem w zwyczaju wybuchać podczas zderzenia z ziemią.

Jeden cel został osiągnięty, to jednak nie nasyciło jej żądzy niszczenia... Kamys miała jeszcze inne cele które wymagały zmiażdżenia, obrócenia w proch. Może wtedy uspokoi się choć trochę. Ponownie lód spowił jej ciało, ale to będzie musiało chwile poczekać, gdyż w jej kierunku zmierzał wybuchający pocisk. Dziewczyna zamierzała odskoczyć z siły rażenia kuli, później musiała poradzić sobie z lodem, znała jeden sposób - Housenka Houka - wymruczała, miała zamiar znów przyłożyć płomień do lodu aby go stopić. Następnie zaś plan był prosty i typowy dla kamys. Dziewczyna zaczęła szarżować w stronę istotki plującej lodem - gdyby ta chciała otworzyć pysk i strzelić dziewczyna chciała wypalić w nią z hadou 1 - shou

Dziewczyna rzeczywiście odskoczyła z zasięgu pocisku i przeturlała się przy tym po ziemi. Eksplozja rozrzuciła dookoła niewielkie odłamki skały, kilka z nich trafiło nawet w Kamys, jednakże ich uderzenia nie był specjalnie niebezpieczne. Następnie zaś młoda shinigami zaczęła próbę odmrażania przy użyciu ognistego zaklęcia... to jednak musiało zająć nieco czasu. Oczywiście inne stwory nie zamierzały tak po prostu pozwolić Kamys na pozbycie się ograniczającej bryły lodu.

Dziewczyna w ostatniej chwili zdała sobie sprawę z faktu iż ptaszydło po raz kolejny na nią pikuje, tym razem atakując na jej plecy. Odskoczyła więc na bok, nie zdołała jednak całkiem uniknąć ataku. Wirująca w okół jednego ze szponów energia rozdarła jej nogawkę i pozostawiła ślady w postaci zdartej skóry oraz przytartych mięśni na łydce. Bestia plująca lodem po raz kolejny próbowała trafić młodą shinigami i trafił... jego parująca plwocina zatrzymała się na dłoni, która okryta była ognistym zaklęciem. Przez krótką chwilę wszystko kotłowało i parowało nawet mocniej. Ostatecznie Kamys stwierdziła iż jej dłoń jednak nie zamarzła, jedynie ogień tymczasowo przygasł. Gdy cała plwocina wyparowała wrócił jednak do normalnych rozmiarów.

(-14PŻ)

Kamys wciąż była w istnym szale bojowym, ból tylko popędzał ja do dalszych działań ofensywnych. Przyłożyła dłoń z ogniem do lodu przy ramieniu, zaś sama zaszarżowała w kierunku plującej lodem istotki. Wrzasnęła głośno, potwór był wkurzający, musiała więc go dorwać i zniszczyć... Jaki miała plan ? Na początek szarża, później spodziewała się że potwór plunie, a wiec zeskok na dół. Następnie zapewne znów zrobi manewr z zamrażaniem wszystkiego wokół siebie - wtedy Aleksa wyskoczy wysoko i daleko, aby z wyskoku uderzyć szponami na pysk bestii.
Dziewczyna była wściekła, ciepło ściekającej z ran krwi tylko podsycało wrogość... On musiała zniszczyć, inaczej sama zostanie zniszczona.

Gdyby nie szał bojowy dziewczyna zapewne sama była by zdziwiona tym, co zdarzyło się później. Kamys zaszarżowała bowiem na pustego po drodze topiąc pokrywający jej ciało lód. Później uniknęła kolejnego ataku zasięgowego a ostatecznie wyskoczyła wysoko i daleko, dzięki czemu zdołała ominąć zamrożone podłoże. Następnie zaś wylądowała w tej samej chwili zamachując się od góry szponami. Ostrza przesunęły się po masce pustego pozostawiając na niej trzy głębokie rysy. Potwór zareagował dopiero po chwili, jak by na początku nie uwierzył w to co się stało. Gdy jednak fakty dotarły do jego umysłu cofnął się kilka kroków wstecz zasłaniając maskę swoimi przednimi, większymi łapami. Spod palców wyciekały stróżki ciemnej posoki i plamiły lód pod łapami potwora.

Ptaszydło nie mogło jeszcze zaatakować, zapewne podobnie miała się sprawa z istotą strzelająca ognistymi kulami. Dla tego też dziewczyna miała jeszcze chwile... chwilę która mogła mieć wielkie znaczenie dla przebiegu całej walki.

Kamys nie mogła go tak po prostu zostawić, chciała go zniszczyć... A była tak bardzo blisko. Z drugiej jednak strony rozniesienie w strzępy pozostałych wymagało tymczasowego przeżycia. Tak więc nasza ostatnio myśląca bohaterka wpadła na pomysł jak mniej więcej to rozegrać, zabić i być może przeżyć... Tsuki zamierzała odskoczyć w bok - na tyle ile miała siły w poranionych dogach. Sama w tym czasie zaczęła recytować inkantacje Kasai'a - Zawiruj powietrze ogniem z czeluści - Zaklęcie numer dziesięć - Z końcówka zamierzała poczkać do momentu aż strzał będzie czysty, splotła dłonie - Spal ! - oczywiście zelowała w pustego z bardzo nieprzyjemną... Chłodną umiejętnością. Tsuki bardzo nie lubiła zimna.

Ognisty wir wystrzelił z dłoni shinigami uderzając prosto w łapy zakrywające maskę pustego. Jego skóra stała się w ciemna i spalona, na co potworek zareagował głośnym wyciem. Ciemny dymek spokojnie unosił się znad spalonej skóry. Z maski pustego wciąż wyciekała ciemna posoka. Wydawało się iż potwór ledwie trzyma się na nogach, opadł wręcz na ziemię nie mogąc ustawić swojego ciężaru na przednich kończynach.

Tsuki zdołała zaś spokojnie odskoczyć tak iż ptaszydło nie skrzywdziło jej w żaden sposób. Pusty przeleciał tuż przed nią wyrywając niewielkie kratery w glebie i krusząc przy tym sporo z lodowej osłony która spowijała podłożę. Wydawało się iż Kamys zaczyna powoli zwyciężać w tej nierównej walce.

Tsuki nie skończyła jeszcze ze swoim oponentem, zerknęła w kierunku ledwo stojącego potwora swymi błękitnymi oczyma pełnymi skier agresji i wściekłości. Patrzyła na niego jak sokół śledzący swojej nieporadnej ofiary. Nie trzeba było jej zachęcać, aby rzuciła się w jego kierunku sprintem - zamierzała przeskoczyć lód i zadać ostateczny cios. Adrenalina wciąż rozpływała się po organizmie wraz z rządzą niszczenia... Tylko dzięki temu nie czuła bólu z rozwalonej nogi, tylko dzięki niej nie uciekła stąd bojąc się że polegnie... Tylko dzięki niej była na tym miejscu na którym teraz jest, i byłą tym kim jest.
Zamierzała oczywiście zakatować swoim karwaszem wyposażonym w ostre szpony, o ile udało się jej w końcu pokonać wkurzającego potworka odskoczyła nieco, musiała wciąż uważać na inne ataki. - Hiakki ?! - Wrzasnęła rzucając tylko okiem za sowim mieczem który waleczniej wypuściła w ferworze walki. Jeśli udało by się jej go dostrzec zamierzała do niego podbiec i złapać w prawice.

Potworek nie stawiał specjalnie wielkiego oporu. Przebicie maski szponami było dla Kamys raczej prostym zadaniem. Stwór nie potrafił bowiem ustać jedynie na tylnych łapach, zaś przednie odmawiały posłuszeństwa. Dziewczyna mogła więc całkiem swobodnie wrazić zagięte ostrza prosto w zmasakrowaną maskę potwora. Ten zaś zaczął powoli rozpadać się na niewielkie, czarne fragmenty które rozpływały się w powietrzu.

Dziewczyna musiała jednak wciąż pokonać jeszcze dwa potwory, przy czym jednego z nich nie zdołała jeszcze nawet zobaczyć. Hiaki spoczywał zaś spokojnie wbity w ziemię kilkanaście metrów od młodej shinigami. Krążące po niebie ptaszydło zaczęło zaś uciekać w stronę gęstego lasu porastającego szczyt wzgórza. Gniew wewnatrz kamys zaczął się więc uspokajać... i dokładnie w tedy spostrzegła cztery wielkie, płomieniste kule opadające z nieba prosto na miecz.

Kamys zerknęła jeszcze za ptaszydłem wrogo - Wracaj tu tchórzu ! - Potem przeklęła soczyście, z braku wrogów zaczęła się uspokajać, z tym oczywiście adrenalina zaczęła się wytracać a wraz z nią żądza krwi i niszczenia. No i wtedy właśnie dostrzegła płomieniste kule. To był impuls zadziałała szybko gdyż wybór dla dziewczyny był tylko jeden. Kompletnie instynktownie zmusiła swoje ciało do przyśpieszenia, nie musiała nad tym myśleć gdyż sprawa byłą dla niej bardzo ważna... Najważniejsza po ostaniach przejściach [6 rei = 6 szyb]. Ruszyła całym pędem w stronę swojego miecza, Kamys musiała go osłonić, nie mogła pozwoli aby z Hiakkim coś się stało... Niedawno straciła go na jakiś czas, i nie wyobrażała sobie że może go znów zawieść. Zamierzała podbiec do niego, złapać, zasłonić sobą i jeśli by się udało uciec dalej. Tak czy owak najważniejszym było aby go zasłonić, ochronić.

Dziewczyna ruszyła pełnym pędem w stronę miecza, który rzecz jasna nie poruszył się ani na centymetr. Płomieniste kule poruszały się jednak bardzo szybko. Młoda shinigami zdołała złapać w dłoń swój miecz i przebiec kawałek, jednakże nie zdołała wyjść z zasięgu "bombardowania". Dziewcyzna zdołała jedynie chwilowo spojrzeć do góry by zobaczyć wielki, płonący kamień pędzący w jej stronę. Skuliła się starając zasłonić plecami swój miecz i zakryć karwasz. Zawarła przy tym powieki by płomienie nie mogły zbyt łatwo dostać się do gałek ocznych.

Pierwsze uderzenie ciepła poczuła na ramionach. O dziwo było nawet... przyjemne... w sumie ogień zdawał się nie ranić Kamys a jedynie przypalać brzegi jej porwanych rękawów. Dopiero chwilę później poczuła jak w ów płomień wpaja się jej własne Reiatsu. Dalszy ból zaś nie nastawał. Nim zdołała jednak całość rozważyć ciepłe uczucie z ramion zniknęło, zaś w jej głowie odezwał się głos Hiakkiego, który zdawał się być nieco zdyszany.
- Durna baba! - warczał wściekle czerwonoskóry w jej głowie. - Nie dość, że nie umiesz utrzymać miecza to jeszcze chcesz się zabić?! Zdajesz sobie sprawę, że jestem częścią twojej duszy?! Nie chce być częścią czegoś martwego!

Dziewczyna wcześniej nie pomyślała że to może być jej koniec, uświadomiła to sobie jednak w momencie gdy płomienna kula spadała wprost na nią i wtedy gdy się skuliła. Ale wtedy i tak było już za późno... Zamknęła oczy i gotowała się na to co nieuniknione. To jednak o dziwo nie nadchodziło. Co prawda poczuła ciepło, i to nawet całkiem miłe... Ale nie czuła mocarnego uderzenia które miało ją rozczłonkować i Bóg wie co jeszcze.
To było dziwne i nie miała za bardzo pojęcia co ma o tym wszystkim sądzić. Uniosła głowę i rozejrzała się słuchając demonika, wyglądała na zaskoczoną... A przynajmniej przez chwilę póki znów nie zmarszczyła brwi i nie zrobiła groźnej miny. - Może wtedy byłbyś bardziej zadowolony co ?

Rozejrzała się, zamierzała podejść do linii drzew żeby chociaż trochę się za nimi ukryć. Musiała coś zrobić z nogą w końcu rana była poważna... Starała się ją ignorować, ale ból był zbyt nieprzyjemny. Wątpiła aby była w stanie długo z tym chodzić, a nie potrafiła się sama porządnie opatrzyć.. Z drugiej jednak strony nie wyobrażała sobie że ma tak o wrócić z misji i powiedzieć Masu "bo noga mnie bolała" - Musze zrobić na chwile przerwę - Rzekła chyba do swojej szabli. Oparła się o korę, podwinęła nogawkę skaleczonej nogi i zerknęła na ranę... Nie znała się na tym, ale pewnie nie wygadało dobrze. Jedyne co jej wpadło do głowy to przypalenie rany jak na tych filmach o piratach...Ponoć pomagało i ponoć bardzo bolało. Ale nie miała wyjścia. Wbiła szable w ziemię, po czym uniosła lekko dłoń - Housenka Houka - rzekła tylko skrócona inkantacje, po czym to nie guzdrając sie i nie zastanawiając ja to będzie bolało postanowiła przypalić swoją ranę...

Rana była tak długa iż wiodła niemalże od samej kostki po kolano, zaś w środkowym punkcie była również dość głęboka. Wylewało się z niej sporo ciemnej posoki, która leniwie ściekała po nodze i plamiła białe tabi. Dziewczyna zamknęła oczy i przyłożyła ogień... co oczywiście nie spowodowało najmniejszej różnicy. Wydaje się, ze zaklęcie jako takie nie mogło skrzywdzić tego, który go używał.
- Głupi babsztyl... - Syknął tylko cicho Hiakki w jej umyśle. Zdawało się iż duch miecza wciąż był niezadowolony.

(dopisz sobie +1 psychiki i zdolność: "bliskość zanpakutou)

- Szlag... - Mruknęła gdy ogień nic nie zdziałał. Zmrużyła oczy i skupiła się na moment aby rozproszyć zaklęcie. Potem otworzyła ponownie oczy i westchnęła cicho, nie miała jak się tym teraz zająć bo nie wiadomo czy przeciwnicy dalej nie planowali jej zaatakować. Złapała wiec za nogawkę, zamierzała urwać ją przy kolanie, i obwiązać mocno ranę zwłaszcza w miejscu gdzie była najgłębsza... Bolało ale musiała to wytrzymać i skończyć misje. Wstyd było by się jej pokazać w barakach nie uskoczywszy zadania - Nudny już z tym jesteś - w czasie obwiązywania rany mruknęła tylko do miecza. Gdy skoczyła złapała szable w prawicę, zamierzała iść dalej w uprzednio obranym kierunku - w stronę gdzie ponoć miał być ten silny pusty. Tym razem szła jednak przy linii drzew, i rozglądała się czujnie.

Kamys zagłębiła się w gęsty, wiśniowy las pełen jasnych kwiatów, których płatki powoli spadały na dół. Sceneria była przepiękna i kojarząca się z filmowymi scenami ostatecznego pojedynku dwójki potężnych samurajów. Kamys jednak nie koniecznie gustowała w takich romantycznych scenach, tym bardziej iż była poraniona i miała tutaj walczyć z wielkim potworem rzucającym płonącymi głazami.

Trochę czasu zajęło jej dotarcie do środka lasu. Tam znajdowała się spora polanka w całości złożona z surowej skały niewiadomego rodzaju. Po środku stała zaś istota przypominająca nieco kobietę. Była jedynie nieco wyższa od Kamys, zaś jej ciało przypominało długą togę zakrywającą nogi i kryjącą dłonie w długich rękawach. Kształt głowy psutego sprawiał, iż wydawało się ze kobieta ma na głowie szeroki kapelusz. Najdziwniejsza była jednak jej maska pozbawiona jakiegokolwiek śladu po oczach. Mimo to kamys dokładnie widziała, ze istota "patrzy" prosto na nią.

Kamys o dziwo przyjrzał się przez moment spadającym płatkom, jednakże jej niecenzuralny komentarz raczej nie mógł świadczyć o tym że ową scenerią jest specjalnie poruszona. Zasadniczo nie znała się na tym co ładne i piękne, bo nigdy nie miała ani czasu, ani ochoty się w to zagłębiać... W sumie nawet się jej podobało, ale mnogość drzew utrudniała chodzie, a to było nader nieprzyjemne przez ranę. - Tak swoją drogą to muszę Cie potem o coś zapytać czerwony głupku - odezwała się po drodze. Była jednak jak rzadko dosyć czujna... Nie chciała oberwać w plecy.

W końcu wyszła na polanę, miecz miała oparty o prawe ramię, minę jak zawsze niezadowoloną. Ogólnie nie miała najlepszej prezencji... Wiecznie wyglądająca na złą dziewczyna, oszpecona paskudna blizną na twarzy i kilkoma innymi na ciele, z naderwanym uchem, stojącą czupryną niezbyt zadbanych włosów, brudnym ubraniem bez rękawów i teraz nogawki. No i jeszcze z ranami... Chociaż Kamys jakoś specjalnie się tym nie przejmowała, stanęła na przeciw dziwnej kobiety - To przez Ciebie musiałam ruszać dupę z baraków ? Jeszcze na dodatek wysłałaś na mnie śmieci z którymi nie było zabawy... A to co zostało to spieprzyło gdzie się da - Wymamrotała powoli przyjmując pozycje do walki. Opuściła lekko w bok swój mecz, ugięła nogi w kolanach - Mam nadzieje że ty chociaż dostarczysz mi rozrywki... - Mimo swojej głupoty wiedziała że musi uważać. Mito wspominał kiedyś że jej energia cały czas wylewa się z ciała bo nad nią nie panuje, przez co łatwo ją wykryć... Istota na pewno przygotowała już jakieś powitanie. Tsuki postanowiła wiec zacząć od wycelowania w nią palcem lewej ręki i powiedzenia skróconej formułki - Byakurai

Kamys stała spokojnie przyglądając się bezokiej istocie, zaś sama istota najwyraźniej straciła zainteresowanie. Odwróciła się bowiem od młodej shinigami i powoli zaczęła przenosić się w stronę drugiego brzegu polanki. Zapewne uznała iż dziewczyna nie jest w stanie zapewnić jej godnego wyzwania.

Dziewczyna miała chyba jednak zamiar udowodnić, że potwór się myli. Dokładnie w chwili w której rozpoczęła skróconą inkantacje spojrzała do góry i ujrzała trzy wielkie bloki płonącej skały spadające z niebios prosto na nią. Wiedziała, że nie zdąży uniknąć jeśli dokończy zaklęcie, to było nader oczywiste.

Kamys przerwała inkantacje zaklęcia, nie było sensu rzucać go skoro można było bardziej oberwać. Miast tego skoczyła przed Siebie chcąc uniknąć ognistych kul. Jej wzrok skupił się na bezokiej istocie, Kamys oczywiście zirytował fakt związany z jej ignorancją...
Z Odskoku ruszyła szarżą na kobiecego pustego, krzywiła się mocno zaś jej oczy pełne były iskierek agresji, ta powoli rozniecał się po jej organizmie, niczym mały ogień który miał tendencje do tego aby podpalić cały las. Odsunęła dłoń w której trzymała swoją szable w bok, zrobiła kolejny krok i kiedy uznała że jest na tyle blisko aby się zamachnąć cielą na potwora w kapeluszu szeroko swoją bronią.

Płonące, kamienne pociski z głośnym furkotem przecięły powietrze za Kamys i grzmotnęły w ziemię niszcząc przepiękną harmonię lasu. Kilka gałęzi zostało złamanych, kilka pni i ściółka zaczęły zaś tlić się i powoli rozpalać. Zapowiadało się iż bez szybkiej interwencji las niebawem stanie w płomieniach, co wydawało się tym bardziej prawdopodobne iż potworek zdawał się korzystać niemal wyłącznie z ognisto-skalnych pocisków. Kamys jednak pozostawiła te problemy za sobą.

Szarżą ruszyła w stronę stworzenia czując na plecach jedynie resztki fali uderzeniowej które przyjemnie ogrzały jej kark. Potwór zaś cały czas oddalał się od niej powoli, jakoby unosząc tuż nad ziemią. Nie wydawał się jednak spieszyć, wręcz odwrotnie. Zachowywał spacerowe tępo. Pełna furii młódka runęła na stworzenie niczym rozwścieczony rosomak machając swoją szablą. Stworzenie uniknęło jednak pierwszego ataku bez specjalnych trudności nawet nie odwracając się w stronę młodej shinigami. Stwór wykonał bowiem delikatne zejście uchylając się tak, ze Kamys była niemal pewna iż jeszcze zahaczy ostrzem o brzeg ciała przeciwnika. Pusty złożył dłonie jakby do modlitwy, jednakże wciąż stał plecami do młódki, co utrudniało wykrycie co w zasadzie stwór knuje.

Dziewczyna zmarszczyła silniej swoje brwi, jaj irytacja sięgnęła już gwiazd. Bolała ją noga, wiedziała że jest w marnym stanie, była zmęczona, poddenerwowana poprzednia walką, a na dodatek ta istota ją ignorowała... Tsuki nienawidziła być ignorowana, przez co wściekła się tylko mocniej. Nie było to zdrowe, w końcu mniej skupiała się na otoczeniu a bardziej na dobraniu sie do dziwacznego pustego, przez co zapewne było łatwiej obejść jej teraz niemal zerową obronę. Ale "berserkerki" to nie interesowało, liczyło się przecięcie istoty... Odruchowo, wściekła zmusiła swój organizm do przyśpieszenia [6 Rei = 6 szyb], i cięła ponownie, tym razem bardzo szeroko pod skosem, z prawej na lewą.

Kamys z istną furią wyprowadziła trzy kolejne ciosy. Każdy z nich był szybki, każdy z nich był silny, no i każdy z nich wydawał się być niebezpieczny. Każdy z nich był jednak równie niecelny. Istota omijała ataków tak, jak uniknęła tego pierwszego. Jej ruchy były minimalne. Młoda shinigami przy każdym ciosie myślała, że już trafi, że chociażby przeleje pierwszą krew... i za każdym razem pudłowała o minimetry. Istota zaś stale stała z dłońmi ułożonymi przed sobą i nawet nie raczyła się odwrócić przodem do Kamys.

Dopiero gdy młoda shinigami wykonała trzy pełne uderzenia stworzenie wystawiło ręce po obu stronach tułowia, zaś w miejscu gdzie powinny być dłonie wisiały setki niewielkich, płonących kamieni. Przypominały one świetliki albo świąteczne lampki widziane z daleka. Nawet osoba tak odsłonięta na ataki jak Kamys spodziewała się, iż musi być to rodzaj ofensywy. Odskoczyła lekko do tyłu... i w tedy drobne pociski pognały przed siebie, szerokimi stożkami. Atak przypominał nieco wystrzał z 2 garłaczy naładowanych porządnie opiłkami żelaza. Nawet odskok do tyłu nie pozwolił więc dziewczynie na unik. Odruchowo zasłoniła jedynie oczy rękawicą, zaś setki malutkich kamyczków uderzyły prosto w jej ciało kłując i parząc. Wiele drobnych odłamków odbiło się od rękawicy, zaś Kamys ucieszyła się, że zasłoniła oczy. Impet uderzenia małych kamieni zmusił dziewczynę do cofnięcia się o kilka kroków. Jej ciało zostało zaś poharatane w wielu miejscach, choć ranki nie były szczególnie groźne.

(-16PŻ)

[ W sumie nie oberwała niby mocno ale jako że jest na niemal połowie wskaźnika życia zrobię tak]

Po ataku dziewczyna opuściła rękę z karwaszem, zgarbiła się lekko sycząc. Ból z nogi, ból na całym ciele oraz wściekłość wynikająca z niemocy pchała ją w stronę słodkiego szaleństwa, ku szałowi obiecującemu odebranie bólu, strachu i zatracenie się. Pokusa była zbyt silna aby się jej oprzeć... Na twarzy Tsuki pojawił się szeroki uśmiech, jej zaciśnięte do granic zęby zazgrzytały cicho, potem z jej ust dobiegł krótki chichot. Dziewczyna spotkała silnego przeciwnika, nie było to kilka denerwujących płotek, tylko jedna, większa gruba ryba którą chciała przeciąć. Nie czekała, nie zastanawiała się, skoczyła ku niej z ogromną prędkością [ 6 rei = 6 szyb] . Teraz nie musiała się nawet zastanawiać nad tym że uwalnia rei, porostu to zrobiła. Rozkazywała swojemu ciału jak tyran...
Dziewczyna zamierzała najpierw wystrzelić ku niej rękę z karwaszem w celu złapania jej, jeśli się nie udało to tak czy owak cięła szeroko swoją szablą tyle razy ile była tylko w stanie... Napierała dziko, z ogromną dozą agresji.

Hollow rzecz jasna nie miał zamiaru zostać trafiony. Ukryte w rękawach dłonie, o ile oczywiście jakiekolwiek dłonie się tam znajdowały, zostały złożone razem jeszcze nim Kamys zdołała podbiec do przeciwniczki. Poddana naporowi szturmującej Shinigami stworzenie po raz kolejny uchyliło się przed atakiem wykonując, zdawało by się, unik idealny. Ruch był tak drobny, iż dziewczyna przez chwile myślała, że trafiła. Ani pierwszy, ani drugi cios nie dotarły jednak do celu. Dziwaczna hollow dosłownie tańczyła pomiędzy kolejnymi furiackimi, szybkimi i zapewne niebezpiecznymi atakami tak, jakby wiedziała nieco wcześniej co Kamys ma w planach zrobić. Taki stan rzeczy raczej nie wpływał pozytywnie na stan dziewczyny. Krew uciekająca z ran powoli sprawiała, iż shinigami słabła, niemożliwość trafienia w przeciwnika zdecydowanie nie była zaś relaksująca. Dziewczyna zwyczajnie zaczęła się wkurzać, że nie może zranić swojej grubej ryby. Czyżby przeciwnik był zbyt silny?

- Przestań młócić w powietrze kretynko! - Warknął nieprzyjemny głos Hiakkiego wewnątrz głowy młodej shinigami. Demon wydawał się być niezadowolony, zupełnie jak zawsze. - W ten sposób nie trafisz idiotko! Prędzej się na śmierć zajedziesz!

Tsuki przestała się uśmiechać... Chciała jej krwi, a za nic nie mogła trafić, było to niesamowicie irytujące. Jej szaleńczy, niezdrowy uśmiech powoli zaczął wykrywać się potężną wściekłość i gniew. To wcale nie było zabawne - Chodź ! - huknęła głośno. Jak miała ją dorwać ? Jak miała wypatroszyć to coś ? Coś co sprawiło jej wcześniej ból... - A jak mam niby trafić debilu ? - sykneła cicho. W końcu według siebie wszytko robiła dobrze... Chociaż w sumie ona teraz nie zastanawiała się nad tym bo robi dobrze, a co źle, była tymczasowo mocno ograniczona.

Przeciwnika zdawała się być zbyt gibka na młodą Tsuki, co dziewczyna miała zrobić ? Zmarszczyła mocniej brwi, wpadła na pewien pomysł... Chociaż dzieżko z nimi było teraz. Kamys znała tylko jedna rzecz szybszą od własnego miecza. Dziewczyna doskoczyła raz jeszcze i cięła szablą tak aby wcale nie było tego ciężko uniknąć, sama jednak wystawiła lekko palec wskazujący, i wycelowała w miejsce gdzie spodziewała się że dziwaczna istota zejdzie - Byakurai - wysyczała gniewnie.

Cios szablą rzeczywiście nie trafił celu, hollow zaś nie specjalnie starała się by unikać. Zwyczajnie przesunął się delikatnie tak, iż ostrze akurat o kilka minimetrów ominęło jej ciało. Niezwykła gracja z jaką istota się poruszała była dla Kamys cholernie denerwująca. Przypominało to nieco tłuczenie obłoczka wyjątkowo wkurzającego dymu, co by się nie robiło powiew wywołany przez sam atak powodował przemieszczenie oparu.

Z białą błyskawicą sprawa miała się jednak nieco inaczej. Hollow co prawda zareagowała jak zwykle na ruch dłoni Kamys, jednakże strumień energii zdawał się być dla niej nieco zbyt szybki. Dziwaczna istota przesunęła się z gracją by nie zostać trafiona, jednakże nie zdążyła całkiem. Buyakurai delikatnie uszkodził fragment jej "togi" znajdujący się w pobliżu lewego barku. Z niewielkiego uszkodzenia pociekło kilka kropli krwi.

- Ona widzi co chcesz zrobić idiotko! Trzeba się dowiedzieć jak. Takimi drapnięciami to jej nie pokonasz! - Warknął Hiaki w głowie młodej shinigami, ta zaś nie miała chyba argumentów przeciwko jego wypowiedzi.

Dziewczyna była wściekła, bojowy szał zaś nie pomagał... Tylko jedna rzecz skłoniła ją do tego aby podjąć jakiekolwiek próby głupich rozmyślań i taktyki. Chciała posiekać istotkę na wióry, a jak na razie nie bardzo to wychodziło. Tsuki o dziwo przestała napierać jak nakręcona odskoczyła w tył, bardzo trudno się jej myślało kiedy opanowywała ją rządzą niszczenia... Skrzywiła się paskudnie - suka... - wymamrotała, obserwując bestie. - Nie chodzi o szybkość reakcji na ciosy, nie widzę jej oczu... Nie mam za wielu pomysłów, ale muszę ją roznieść... - Młoda Shinigami ponownie skoczyła do Hollow, tym razem z innym pomysłem, wyprowadziła znów atak z rękawicy, z wyraźnym zamiarem jej trafienia, dołożyła machniecie mieczem... tym razem jednak ani jej przez myśl nie przeszło aby zaatakować Hollow, od tak cięła sobie na powietrze przed sobą.