Bar

Po chwili wszyscy shinigami wyszli na dwór a ty za nimi i zapytałeś Mam was zmiażdżyć pojedynczo czy wszystkich na raz oni nie odpowiedzieli tylko rzucili się na ciebie. Może i na początku nie było tak źle bo wielu udało ci się otłuc tak że leżeli nieprzytomni jednak przewaga zrobiło swoje i już po około piętnastu minutach leżałeś cały obolały na ulicy a oni się rozeszli zostawiając tak ciebie

(i ja nie miałem ci do gadania? szkoda )

- Też mi rozrywka, ale czemu samemu walczyłeś? Zapytałem go i wstałem powoli.

Próbowałeś wstać jednak najwyraźniej coś było nie tak bo nie czułeś swojego ciała ale to pewnie z nadmiernego bólu. Rozrywka była by fajna gdybym to trochę lepiej zaplanował a nie walczyłem z tobą bo cię trochę znam i ty podobno nie chcesz się mieszać w takie sprawy powiedział i chciałeś czy nie teraz już nie miałeś nic innego jak rozmawiać albo poprostu leżeć w nadzieji że ktoś was znajdzie

Może i tak ale ja zrozumiałem to inaczej powiedział a ty poczułeś że rozmawiało się z nim całkiem inaczej niż zawsze jednak po chwili leżenia to zaczynało być irytujące tak nie móc się ruszyć

- ciekawe ile jeszcze będziemy tak leżeć... Powiedziałem i przymknąłem oczy. - Jak ktoś mnie znajdzie to mnie zabierze najwyżej.

Mam przeczucie że zaraz po nas ktoś przyjdzie powiedziało twoje drugie ja i widocznie mał naprawdę jakieś przeczucie bo po chwili usłyszałeś kogoś kroki napewno nie szły w waszą stronę jednak dobiegały z niedaleka

Otworzyłem oczy i rozejrzałem się za ta osobą.

Rozejrzałeś się jednak nikogo nie wiedziałeś ale ciągle słyszałeś kroki wtedy twoje drugie ja nie wytrzymało i krzyknęło Tutaj pomocy a kroki wyraźniej przyśpieszyły po chwili już przy tobie ktoś klęczał jednak byłeś tak ustawiony e jej nie widziałeś a szyja tak cię bolała że nie mogłeś się przekręcić. zyjesz? zapytała nieznajoma bo po głosie usłyszałeś że to jest dziewczyna

- Jak bym nie żył bym się nie odzywał... żyje ale jestem pobijany. Na początku byłem trochę złośliwy ale szybko się uspokoiłem.

Dziewczyna nic nie odpowiedziała tylko zobaczyłeś jak wysłała piekielnego motylka i już po paru sekundach obok ciebie stało dwóch shinigami którzy wzięli cię na noszę i przetransportowali do szpitala gdzie został ci podany jakiś środek i już po chwili spałeś jak dziecko. Obudziłeś się następnego dnia przez mocne światło które padało prosto na twoje oczy a że pokój był biały to trudno było na cokolwiek spojrzeć
_____________
jeszcze napisz tutaj potem zmienimy temat

Zasłoniłem ręką źródło światła by nie świeciło mi w oczy.
- Gdzie ja jestem? Zapytałem się starając przypomnieć wczorajszy dzień.

Rozglądaliśmy się nad wolnym miejscu... w końcu znalazłam jakieś wolny stolik... pokazałam je Kaichiemu i skierowaliśmy się w stronę stoliku...

Zamówiliście kilka dań, po krótkim czasie zostały wam podane i zaczęliście oczyszczać miski z jedzenia: mięso, surówki, ryż i wszystko to świetnie smakowało. Trochę ci się nie podobało, że Kaichi zamówił sobie także małą buteleczkę sake, chciał cię poczęstować, ale odmówiłaś, więc całą wypił.

W pewnym momencie grupka jakiś zwykłych mieszkańców, mocno podpita zaczęła hałasować, spojrzeli na was i zaczęli posyłać różne wyzwiska, Kaichiemu się to bardzo nie podobało...:

- zaraz będą inaczej śpiewać!

Kaichi... uspokój się... to nic nie da... chodź... powiedziałam szybko, wzięłam jego rękę i szybko pociągnęłam go za sobą, żeby jak najszybciej minąć pijanych mieszkańców...
Gdy ich minęliśmy odetchnęłam z ulgą...

Udało wam się stamtąd wyjść jakoś bez bójki. Poszliście na spacer, a potem po suknie ślubną, Kaichi nie był zbytnio rozmowny i bardziej doradzała ci sprzedawczyni niż, widocznie nieco przesadził z sake, w końcu udaliście do domu gdzie Kaichi udał się pod prysznic.


piszemy w posiadłości Arutsuki.

Roten,

bar był dość staromodny, ale dobrze w nim pachniało, głównie pieczenią i smażonymi warzywami. Dziewczyny zajęły stolik(w sumie było ich 4). Krótko potem podeszła starsza nieco dziewczyna, z wyglądu miała 25 lat:
- Co podać?

Roten westchnął drapiąc się w tył głowy, po czym rzekł.
- Cokolwiek co zapełni mi żołądek za 36 Ryo...
Potem ewentualnie słucha propozycji kelnerki i wybiera to, co brzmi najlepiej. Na jego nieszczęście nie było praktycznie szans, aby za tak niewielkie pieniądze mógł się całkiem najeść, w szczególności, że jadł bardzo dużo. Danie to jednak do czasu uczty chyba powinno wystarczyć, a tam naje się jak świniak. *Jak wrócę na ziemię, będę musiał przejść na utrzymanie Katriny.* w międzyczasie opracował niecny plan na późniejszy czas.

Kelnerka odeszła, a dziewczyny nie przestawały wypytywać i to coraz zuchwalej:
- Masz dziewczyny, jakie najbardziej lubisz?
- Co robisz jako shinigami?
- Może pójdziemy razem do gorących źródeł, tylko Ty i Ja? Padło pytanie od jednej z dziewczyn.

W końcu przyszło jedzenie, wyglądało to jak szaszłyk. Niewiele tego, ale ładnie pachniało. Bez zastanowienia zjadłeś. Ewidentnie dziewczyny chciały się dowiedzieć czegoś o tobie, a kilka z nich się do ciebie kleiło.

- Lubię, jak dobrze gotują.
To była jego odpowiedź na pierwsze pytanie. Oczywiście to była dla niego najważniejsza cecha u kobiet poza urodą i co najmniej przeciętną inteligencją.
- Jednych zabijam, innych ochraniam.
Powiedział tak ogólnie, bo dużo tu wymieniać. Poza pustymi, których niszczył najwięcej - na celowniku miał jeszcze każdą osobę z Accretii, a Ci mogli być różnej rasy. Zaś na propozycję romantycznego spędzenia czasu w źródłach z jedną z dziewczyn odparł krótko.
- Nie. Mógłbym spóźnić się przez to na ucztę.
Roten nie należał do osób, które ubóstwiałyby jakoś wielce towarzystwo kobiet. Oczywiście nijak mu ono nie przeszkadzało, na pewno było lepsze od mężczyzn, ale jednak pozostawał szczery wobec dziewcząt i nie bajerował. Ogólnie nawet nie zachowywał się najlepiej, przez co pewnie sporo tracił w ich oczach, lecz przynajmniej pozostawał sobą i robił im złudnych nadziei, że jest inny, niż jest na prawdę.

Twoje skąpe wypowiedzi sprawiły, że dziewczyny zajmowały się raczej sobą, wkrótce jednak minęły ze 2 godziny, a dziewczyny musiały gdzieś iść. Znów zostałeś sam. Ponieważ nic nie miałeś do roboty, a pora uczty się zbliżała to powoli wracałeś.

Na miejscu czekało z 30 ludzi, były między nimi butelki i talerzyki do sake, kilka rożnów piekło się nad ogniskami. Dookoła panowała wesoła atmosfera, kapitan siedział na samym środku i właśnie opowiadał jak to rozwalił kiedyś 10 wielkich pustych, trzymając jedną ręką miecz, a drugą ręcznik, bo był nagi.

Ludzie się rozeszli z baru, a Roten powolnym krokiem rozglądając się po mieście przemieścił się na miejsce uczty, tym razem już idąc po drodze. Widząc masę ludzi lekko się uśmiechnął... A po chwili jego uśmiech poszerzył się wielokrotnie tworząc swoisty "wyszczerz", gdy ujrzał ogniska i rożen. Oczywiście butelki sake też poprawiały mu humor. W pierwszej kolejności taki zadowolony podszedł do Kapitana oddziału i spytał.
- To zaczynamy ucztę?
Jego wzrok lądował raz na rozmówcy, a raz na ognisku. Roten starał się, aby ślina nie wyciekła mu z ust.

Uradowany kapitan niemal wykrzyczał:
- No pewnie, czekamy na ciebie!

Dalej już było ucztowanie, picie i rozmowy na różne, błahe tematy. Trwało to całą noc, a gdy w końcu poszedłeś spać obudziłeś się gdzieś koło południa z bólem głowy, obudził Cię jeden z kolegów z oddziału, który zagaił w twoją stronę:
- Roten... masz iść do kapitana. Czeka na placu naszego oddziału<tam piszemy>

Takagi Niizuki

- No cóż, pomijając kontrole reiatsu i kidou, które są i mnie dość przeciętne, to jeszcze teoria. Dla mnie to kompletna porażka. - Odpowiedziała cicho, wyglądała na nieco zawstydzoną. Lecz cokolwiek teraz miało się stać nagle przed Wami pojawiły się spodeczki i butelka sake.
- Na koszt firmy. - Powiedziała cicho i przekornie Misako, która wyglądała na zadowoloną z siebie. Gdy tylko butelka pojawiła się na stole zaczęło do baru schodzić się towarzystwo, z pewnością połowy uczniaków nie znałeś. Jak zauważyłeś, ten dziwny mężczyzna nadal się Wam bacznie przyglądał, co jakiś czas obserwując też innych uczniów, zaś Miyazawa znowu gdzieś odpłynął duchem.

- Nie można być doskonałym we wszystkim. - mrugnął wesoło do siostry. Spojrzał na pojawiającą się zawartość stołu - Skoro na koszt firmy, to trudno byłoby odmówić takiej gościny. Zatem proponuję pierwszy mały toast. - skoro mieli się bawić to niech będzie zabawa. Choć postanowił jedno, nie przesadzać. - Za naszą przyjaźń i dalsze sukcesy w akademii.

- A i owszem! I za to wszystko co czeka nas w przyszłości, byle z dala od kłopotów! - Pierwszą osobą chętną do toastu była oczywiście Miasko, Hirako nieco z powątpiewaniem, ale uniosła swą miseczkę, zaś Miyazawe chyba obudził zapach alkoholu, bo dość szybko dobrał się do swojej miseczki. Po pierwszej kolejce przyszła następna, zaś już całkiem sporo ludzi zwaliło się do środka. W jednym z rogów sali rozstawiono instrumenty i od tego momentu zaczęto grać jakieś bardzo żwawe i żywe melodie. Aura pijaństwa i dobrej zabawy, w jakiejkolwiek kolejności powoli zaczynała gościć w barze.

Pijaństwo i dobra zabawa. Ale tylko wtedy, gdy wie się, kiedy można przerwać to pierwsze aby nie doprowadzić się do stanu nieprzytomności. Spojrzał na po swoich przyjaciołach, chcąc ocenić ich stan. W sumie od samego początku przestrzegał Hirako, aby nie przesadzała zbytnio z alkoholem. Może by była utalentowana, ale mimo wszystko ciągle była jego młodszą siostrą. Przy okazji rozejrzał się po sali i rzucił przelotnym okiem na osobnika w kącie siedzącego, jeśli ciągle tam był. W sumie zapamiętanie jego twarzy i wspomnienie o nim sensei było by dobrym pomysłem przy najbliższej okazji.

Hirako jak zauważyłaś poprzestała po 4 kolejce. Miyazawa wypił jeszcze dwie, zaś Ty i Misako piliście więcej, zauważyłeś, że ma naprawdę mocną głowę. Kiedy spojrzałeś w tamtą stronę napotkałeś wzrok mężczyzny i... zniknął. Po chwili poczułeś pęd powietrza, a kiedy odwróciłeś się z powrotem coś się stało. Twoja siostrzyczka zniknęła! Miyazawa i Misako na Twoje nieszczęście stali przy barze i tam gadali o czymś zawzięcie. Tobie już bynajmniej nie było chętnie do zabawy.

Nie miał czasu do stracenia. Zerwał się zabierając bokeny i ruszył ku wyjściu śladem porywacza. Miał małą nadzieję, że Miyazawa i Misako spostrzegą jego wyjście. Teraz jednak najważniejsze było odnaleźć siostrę. Tamten osobnik był naprawdę szybki, skoro udało mu się wyciągnąć Hirako w takim czasie, jakim mu zabrało spojrzenie na salę.
Wypadł na zewnątrz i rozejrzał się na boki, chcąc przy okazji wyczuć Reiatsu swojej siostry. Lub chociaż zobaczyć gdzie się udała lub była zmuszona się udać.

Jakby na złość, nieznajomy musiał używać cały czas shunpo, bo reiatsu Twojej siostry było już dość daleko na wschód i błyskawicznie się oddalało. Po chwili już było poza zasięgiem, więc na dobrą sprawę nie było sensu udawać się w pogoń samemu. Za Tobą wypadli uzbrojeni Misako i Miyazawa. Gdy tylko podbiegli jednocześnie zapytali:
- Co się stało, gdzie jest Hirako?
Jasne było, że Twoje zachowaniu było dość wyraźne. Jedyna nadzieja była teraz w zrobieniu czegoś. Mogłeś próbować odszukać porywacza, jednakże ktoś kto korzysta z shunpo na pewno nie jest przeciętnym shinigami.