Jaskinia Akamu

Moment moment, bo gdy docierało do niej co on do niej mówił, to zaraz przychodziło do niej parę innych rzeczy. Tyle zrozumiała, że się spił i zabłądził. Kręgi nie kręgi... chwila, o czym on mówił?
Musiała wytężyć mózgownice i przypomnieć sobie pewne fakty. Był z innego świata, to pewne. Zaatakował go ponoć pusty. Czyli był duszą.
-Pokaż ranę-Zażądała. To by był dowód, że faktycznie mówi prawdę. Jak pokaże, to w końcu chyba trochę odpuści.
-To chyba faktycznie dusza. Ze społeczności na dodatek. Jak myślisz?-Podpytała Aleksandra. To by... może... tłumaczyło brak łańcucha. Nie wiedziała, czy tam mają czy nie, ale scenariusz by sie w to wpasowywał. Jakieś kręgi nie kręgi... dziwne ubranie. Kimono z płaszczem. Shinigami też w takich biegali. Nie wyglądał też specjalnie na takiego, który by... no, jak przebranie, to kiepskie. Albo właśnie dlatego bardzo przekonywujące. I tak by to wyszło na jaw.
-Więc co z nim robimy?-Zapytała Aleksandra-Nie wygląda na groźnego
Jakby to potwierdził, Ishifone skinie mu głową i odpowie w końcu tamtej duszy.
-Nie, nie jesteśmy shinigami, i nie możemy Cię odesłać. Ale trochę tu z Tobą posiedzę

To był scenariusz, jakby faktycznie się wszystko rozluźniło i poszło zgodnie z tą myślą przewodnią.. W przypadku innych, dalej by go miała jako swój cel.

Przyjrzała się uważnie tej ranie. To trochę dziwne, że ot tak udało się tej duszy uciec pustemu. Może to był jakiś punkt zaczepienia jeżeli chodzi o tą dziwną energię. Aleksander miał generalnie racje będąc podejrzliwym. Jeszcze tylko tego jej brakowało, by coś się zaczęło przepoczwarzać z niego jak będą tutaj tylko we dwójkę.
Na pytanie czy zna jakiegoś shinigami tylko westchnęła. Trudno powiedzieć czy termin "znać" jest tutaj odpowiedni, ale i tak go tutaj nie przyciągnie.
-To raczej na razie odpada-Przyznała, słuchając dalszej części historii która brzmiała dość wiarygodnie. Znaczy się, sama pamiętała jak była ledwo co w stanie dostrzec czy też dosłyszeć duchy.
-Cóż. Tyle większość wie o duchach, co Ty o świecie żywych-Też nie spuszczała go z muszki. Na wszelki wypadek-A może ten pusty coś z nim zrobił jak go trafił? Sama stosuje metody mieszania reiryoku-Przyjrzała mu się jeszcze bardziej. No morda tak paskudna, że aż trudno by było uwierzyć, że podrabiana.
-Chociaż to nie tłumaczy, jak się on tu znalazł... i może zwracać na siebie tym uwagę... raczej Shinigami w lesie Cię nie znajdzie, tyle mogę powiedzieć

Jak on opuścił, to po chwili i ona. Chociaż to co wspomniał do najbardziej optymistycznych nie należało. Trzeba będzie robić warty i inne takie dziadostwa. Ech. Z drugiej strony, może posiadał jakieś umiejętności.
-Nie ma za bardzo wyjścia. Drugiej groty może sobie nie przypominam w okolicy-Gdy tak o tym wspomniała, rozejrzała się po grocie. Trzeba będzie zrobić tu porządek. I wywalić tego cholernego kota, by nie smrodził. On tego nie czuje czy jak?
-Po tym co widziałam...-Westchnęła. Gdyby nie jej, jak potem o tym myślała, bezmyślne rzucenie się w sam środek tej grupy, to by nie było w ogóle co z niego zbierać. Ale dobrze to on nie wyglądało-...też mam taką nadzieję
Nieco dziwnie zareagowała na słowa duszy. Zerknęła na niego i nawet lekko się uśmiechnęła.
-Jestem w stanie to zrozumieć-Trochę z bólem, ale westchnęła. A co, jeśli nigdy nie będzie mogła już nigdzie znaleźć sobie miejsca?
Będzie musiała sobie poradzić, no co. Już tyle przeżyła, że list gończy z każdego świata na jej głowę... może się lepiej nie zapędzać.
-Tylko uważaj na siebie, dobrze?-Zerknęła na Aleksandra. Jej głos nabrał trochę miękkości-Bo wiesz... przeze mnie tez się znalazłeś w tym wszystkim...-Złapała się przez nadgarstek. Zorientowała się jednak, że to wygląda trochę dziwnie. Potrząsnęła opuszczoną głowę, wyprostowała się.
-No. Jakoś sobie tu chyba poradzę... jakie mam wyjście...

...coś ją skręcało w żołądku jak tak na nią patrzył. Pomijając głód, który coraz bardziej dawał się jej we znaki. Nosz cholera... coś by mu powiedziała, ale... wstrzymała się od zerkania na tego... sadownika? Coś o jabłkach gadał. Mniejsza.
Więc jak odchodził, powiedziała mu jeszcze "do zobaczenia". Miała nadzieje, że się to potwierdzi. Nie pobiegła za nim bo... chwila, dlaczego ona o tym w ogóle pomyślała?
...stała tak potem chwilę z już wygaszonym łukiem. Westchnęła, raz rozluźniając, raz zaciskając pięść. Uspokój się kobieto. Musisz to po prostu przetrzymać i nie zwracać na siebie uwagi.
Pokręciła głową. Słyszała tamtego, ale obróciła się do niego tylko trochę bokiem. Przede wszystkim powinna się zorientować co tu jest. Kula nad nią była... i póki ten stan istniał, to trzeba by było skorzystać. Kto wie, ile czasu będzie się musiała męczyć i z tym głodem.
-Wierzę-Kiwnęła głową. Przyprawiał ją o politowanie i pewnego rodzaju odrazę, ale musiała to jakoś w sobie zdusić. Przede wszystkim dlatego, że może się przydać.
-Parę zasad, skoro będziemy tu przez jakiś czas-Zaczęła, a przy każdym wymienionym punkcie pokazywała stosowną ilość palców-Po pierwsze, jak pójdę się tam kąpać masz tam nie wchodzić. Po drugie, jak zauważysz coś podejrzanego od razu idź z tym do mnie. Po trzecie, nikomu masz nie mówić, że tu jestem. I najważniejsze-Wycofała dłoń, patrząc na rozświetloną kulę-Jak Ci powiem, byś mnie zostawił samą na moment albo uciekał, masz bezwzględnie się tego słuchać. Nie z mojego kaprysu, tylko dla Twojego dobra-Wyciągnęła w jego stronę dłoń-Myślę, że to tyle. Oczywiście, jak coś Ci zagrozi to się tym zajmę. Stoi?
Poczekała, aż to przyjmie. Nie miał za bardzo wyjścia, a i część z tych rzeczy była oczywista. Jak podał dłoń, to przedstawiła mu się krótkim "Ishifone".
-To teraz... diabli by to, jestem głodna-Skrzywiła się-Umiesz oprawiać zwierzynę, przyrządzać mięso... znasz się na jagodach? Cokolwiek związanego z żywnością?
Głodowanie nie wchodziło w grę, bo musiała być w pełni sił. W każdym razie, niezależnie od odpowiedzi pójdzie sprawdzić pozostałe odnogi. I wywali tego cholernego kota. Chwyci przez tą torebkę po chipsach i wywali, nie będzie jej gnił w środku groty.

...dziwne. Może to jej podejrzliwość się odzywała, a może faktycznie coś było na rzeczy. Nie zmienia to jednak faktu, że pomimo jego potencjalnej przydatności powinna też mieć na niego oko.
Też to co mówił było dość... kurcze, rozbudowane. Znaczy, dobrze wiedzieć, ale...
...przemyśli to po drodze. Złapała tego cholernego kocura za ogon, marszcząc nos niemiłosiernie. Durne dzieciaki. W jakieś gusła wierzyć.
Wróciła do jaskini, gdzie usłyszała bardzo znajomy głos. Swój, tak swoją drogą.
-Ciebie-Odburknęła jej... czy też sobie pod pod nosem, wracając do tamtej duszy.
-Ja się nie mogę stąd zbytnio ruszyć. Zbyt długa historia-Rozłożyła ręce. Zastanawiała się, czy dusza ma możliwość noszenia rzeczy-Ty jesteś niewidzialny dla ludzi, więc mógłbyś spokojnie coś podebrać-Zaczęła się zastanawiać, jakby to załatwić bez narażania się. Ale z drugiej strony... mógłby ją wydać. Wtedy miałaby problem. A z drugiej, jakby stąd wyszła i sama to zrobiła sama by się odsłoniła. A nie miała żadnych ubrań zastępczych.
No nic. Zaproponowała to, i poszła sprawdzić pozostałe odnogi tutaj. Potem wróci i zapyta, czy mógłby w takim razie to zrobić.

No to klops. Będzie musiała sama tam iść. Im szybciej tym lepiej, póki jeszcze miała okazje. Też trudno jej będzie zabrać nie wiadomo ile. Będzie musiała przemyśleć ile zabrać i w ogóle... szlag py to.
No w każdym razie mocno się skrzywiła. Przeszła dalej i faktycznie. Niewielkie jeziorko w grocie. Ciekawe. Ciekawsze było jednak to, że widziała jakiś ruch tam w głębi. Chyba będzie musiała bardzo ostrożnie z tego korzystać. O ile w ogóle.
Ostatnia odnoga natomiast nie była niczym specjalnym. Ktoś tu chyba sobie ognisko zrobił. Średni pomysł przy ograniczonej przestrzeni.
No cóż...
Przemyślenia przerwała jej informacja od ducha. Tylko tego brakowało.
-Jak to jest to co siedzi w tym jeziorze, to może masz racje-Przekrzywiła głową na lewo i prawo. Nie było zbytnio wyjścia. Zwierzyny o tej porze raczej też dużo nie będzie. Zima.
-Ile marszem będzie do tej wioski? W którą stronę to się idzie?-Zapytała. Jak niedaleko, to będzie mogła pójść.
-W porządku... teraz albo wcale. Zostań tu, nie wchodź na razie do części z kulą. Wrócę niedługo-Przeszła. Póki ta kula była, wypadałoby się nią pożywić. Zerknęła za siebie czy aby na pewno się nie czai, i zmotywowała pasożyta, by się rzucił na świetlistą strukturę. Chwile będzie musiała potem postać by odzyskać kontrolę. I wyciszyć reiatsu. To było ważne.
No i co. Kaptur na głowę i będzie musiała iść. W miarę szybko.

-Coś. Potem się temu przyjrzę-Powiedziała tylko, i po uzyskaniu odpowiednich informacji wyruszyła w drogę. Posiłek duchowy był w miarę w porządku. Szkoda, że nie zrobiła tego od razu, ale nie ma co marudzić.
Dużo śniegu, bardzo zimno, ale głód motywował ją bardzo dobrze. Jak kogoś po drodze nie zje bardziej fizycznie to będzie już jakiś sukces. Do tego musiała się wystrzegać wykrycia. A kiedy odpocznie... i jak... to już inna para kaloszy.
Przynajmniej dotarła tam, gdzie chciała. Gorzej, że śnieg zdradzał gdzie właściwie szła. Będzie musiała pomyśleć, jak by to zakamuflować. Nie mogła więc też bardzo dużo rzeczy ze sobą nieść. Ale... jakieś minimum trzeba było.
Nic sie nie stało. Dobrze. Przywitała się grzecznie zza kaptura.
-Jak macie jakąś multiwitaminę w tabletkach to poproszę. Do tego z trzy konserwy, z cztery paczki sucharów... jak macie suszone owoce i orzechy to też poproszę po dwie paczki. Małą wodę i chałwę czy batonik... Porządniejszą reklamówkę do tego, sprawdzę, czy uniosę-Tak wstępnie poprosiła. Zapakowała, sprawdziła, i jak dało radę to jeszcze poprosi o jakieś pudełko musli. Za wszystko zapłaci, podziękuje, zapyta jeszcze czy gdzieś tu można kupić koce i karimaty (Lekkie są to nie powinno być problemu) i wychodząc ze sklepu zje chałwę/batona i dopije wodą na szybko, wywalając do kosza.
Jak gdzieś można było kupić tu takie rzeczy, to pójdzie i je kupi po sztuk dwie, wraz ze sznurkiem by sobie przewiązać do pleców jedno i drugie.. Jak planowała zacierać ślady? A... jak znajdzie jakieś gałęzie czegoś z roślinnością (W co szczerze wątpiła, ale trudno) to zaczepi o sznurek i będzie ciągnąć. A jak nie to trudno, będzie bardziej szurać.
Kamuflowanie reiryoku. To było teraz dla niej ważne, co by coś na nią nie wpadło przypadkiem.

(+1 wytrzymałość)

Nasapała się konkretnie i nałaziła, ale przynajmniej miała co zjeść, na czym się położyć i czym przykryć. W wodę nie inwestowała, bo tamta wydawała się całkiem czysta. Jakoś się będzie obmywać co by aż tak nie syfić, co też w sumie oczyniła niedługo po tym jak zostawiła rzeczy. Zimna woda jak jasny gwint, a jeszcze to coś na dole nie zachęcało do dłuższych kąpieli. Potem... Przede wszystkim zjadła może z suchara, wzięła witaminy, i położyła się. Musiała odpocząć.
W sumie była zbyt zmęczona na to, by się aż tak bardzo nad czymkolwiek zastanawiać. Rozłożyła się w wolnej odnodze, tam, gdzie też wcześniej tamten spał. Zasugerowała, że zwłaszcza w nocy raczej nie należało się rozdzielać, bo cholera wie co ich może nawiedzić.
Zastanawiała się, czy czasem znowu o czymś nie zapomniała, ale trochę za późno już było by cokolwiek z tym poprawić. Mogła mieć tylko nadzieję, że wszystko będzie w porządku. Jakiś czas będzie mogła tutaj siedzieć.
Było spokojnie. Zimno, ale miała się czym przykryć. Raz tylko obudziła się z dziwnym przeświadczeniem, że coś dziwnego sie wije w korytarzu. Jak jednak patrzyła, to tam to stało. Jakby to był pusty to by dawno na nich skoczył. A jak tamten nie reagował... ech. Powinna wziąć leki.
Rano jakoś udało jej się podnieść, ale z trudem bo zimno na zewnątrz nie zachęcało do działania. Mogła jedynie przepłukać swoje zęby wodą (Nosz cholera jasna, brawo ona, że zapomniała szczoteczki. I mydła. I... ech. Może jak trochę ucichnie to tam potem jeszcze się przejdzie) i usiąść do jakiegoś drobnego posiłku. Parę garści musli, wysłuchując mądrości tego dziada. No nic. Siedziała z trudnym do określenia wyrazem twarzy, gdy usłyszała...
-Szzz! Ktoś tu jest-Szepnęła do niego, nasłuchując, czy zna te głosy-Zerknij ostrożnie, kto to jest. Jak to nie ten blondyn, nikogo poza Tobą tu nie ma-Postanowiła się gdzieś schować. Ale gdzie mogła? Co najwyżej w jakieś wnęce. Cóż... poczeka przy którejś komorze, zerkając przy okazji na wejście, gotowa się schować przy każdym możliwym sygnale, że tutaj ktoś idzie.

817

Czyli to jednak prawda, że przeróżne potężne osobistości mogą skrywać się w świecie ludzi.
No dobrze, w takim wypadku nie będę więcej pytać, może kiedyś sam mi coś powie.
Odparł z uśmiechem.
I ja także zdecydowanie wolę tę formę
No i weszli do garganty. Po krótkiej przesiadce, szybko znaleźli się u celu.

Miło było być otoczonym przez las, biorąc pod uwagę, że teraz wokół niego były praktycznie same budynki.
Yare, yare..
Że też Bell musi wymyślać takie zabawy, nawet nie zdążył zaprotestować bo osobnik już się do niego zbliżał. No ale był jej to winny i chciał spełnić jej zachciankę. Nie było już mowy o zaskoczeniu, ale wystraszyć go jeszcze powinien. Było to trochę dziwne, że widział go człowiekiem. Może posiadał jakieś zdolności quincy albo bounto, a może było to gigai? Wszystko było możliwe. Ale nie było czasu na rozmyślanie, im szybciej zakończy tę zabawę, tym lepiej. Ruszył sprintem w jego kierunku, starając się wyglądać jak najbardziej złowrogo.
Krwi!
Nie miał zamiaru wysilać się na takie długie teksty, które przykładowo podsunęła mu Bell. Myślał, że to co robi teraz będzie w zupełności wystarczające.

"Dureń!" pomyślała kobieta, ale czego się mogła spodziewać po durnym świniopasie, że zachowa spokój?! Na kogo on tak zareagował? Po zamieszaniu mogła się spodziewać, że zaraz się dowie
Wszedł kawałek do środka. Patrząc na niego mogła się niby domyśleć, co go tak wystraszyło, ale... wyglądał ludzko, i nie kwapił się by wejść. Jeszcze tylko tego jej brakowało. Co on tu jednak tutaj robił? I gdzie była ta druga osoba? Słyszała więcej niż jedną.
Decyzja, przyjąć postawę obronną, czy od razu strzelać? To drugie było mocno na wyrost. Gdyby to był pusty i chciał od razu atakować to by nie robił tego w ludzkiej formie. Mógł to być jednak agent z Accretii. Tak szybko by ją znaleźli?!
Nie było co kusić losu. Ale z drugiej... tutaj w środku nie miała zbyt dużego pola do popisu, a po tym przedstawieniu szczerze wątpiła, by ot tak to zostawili. Kimkolwiek byli.
Szlag by to. Zostanie, źle. Wyjdzie, jeszcze gorzej. Obiecała mu jednak, że jak mu coś będzie zagrażać to sie tym zajmie. I jakby nie patrzeć, wydał ją.
Dlatego nie powinno się zbyt wiele obiecywać. Nałożyła na głowę kaptur. Dalej się kryła za rogiem, szykując rurkę z reiatsu. Jakby się zbliżał do środka zbyt gwałtownie, zamierzała wyszeptać treść zaklęcia Mammakachi i rzucić nią w niego. Nie było co reagować pochopnie, ale też na efekty ewidentnej agresji nie było co czekać.
A jak spokojniej... cóż, to poczeka. Wyjdzie, jak znajdzie się parę metrów koło jej wnęki. Poczeka na reakcje. Może to jakiś kolejny okultysta czy coś. Może go nie widział. Może...
Ech. Za dużo "może", za mało "na pewno".

818

Dobiegł do wejścia jaskini i patrzył z dystansu do środka. Nie miał już morderczego wyrazu twarzy. Nie miał co wchodzić do środka, bo słyszał że ten typek do kogoś tam krzyczał, więc wiedział że może mu się oberwać jak będzie lekkomyślny. Podrapał się tylko w tył głowy.
Rety, kto by pomyślał, że będzie uciekać w takim popłochu.
Było to dziwne, bo jakby na to nie patrzeć, musiał mieć jakąś moc, skoro potrafił go dostrzec, a tak to był mięczakiem albo zgrywał się. Tanaka zrobił kilka kroków do tyłu i odwrócił się na chwilę zerkając, czy może w pobliżu jest Bell. W końcu chyba było już po zabawie więc mogłaby wyjść.
Bell!
Krzyknął żeby ją przywołać, skoro znajdował się tutaj jej znajomy to nie musiał się zbytnio przejmować nawołując ją do siebie. Będzie lepiej zakończyć ten krótki teatrzyk i ukrócić zmartwień tamtemu chłopu. Jeżeli faktycznie był jej znajomym to powinien się trochę uspokoić, no i Bell powinna wyjść z ukrycia widząc, że już po zabawie.

819

Ee, myślałem, że to jakiś Twój dobry znajomy, skoro mówiłaś o żartowaniu.
Eh, znowu nie powiedziała mu wszystkiego. Najwyraźniej tamten typek kiedyś już jej zalazł za skórę, i teraz wysłużyła się nim aby dać mu nauczkę. No nic, taka była już Bell i powinien się już po takim czasie przyzwyczaić, chociaż i tak potrafiła go zaskoczyć w każdej chwili.
Wybacz, nie jestem takich pokaźnych rozmiarów jak Ilios, żebyś mogła wybierać sobie pozycję do woli. To jak, wchodzimy?
Zapytał i zależnie od podjętej decyzji przez Bell, wejdzie do środka powolnym krokiem, albo zostanie na zewnątrz.

Nie rzucił się dalej. Za to ta dusza owszem, dała dyla do jeziorka. I obydwoje zniknęli jej z oczu. Zasłyszała rozmowę, ale była jedynie w stanie zidentyfikować jeden głos. Dziewczęcy. Skądś kojarzy... ale skąd? Kogo to mogło być?
Jak się zastanawiała, to większość jej kobiecych "znajomych" raczej nie chciałaby w tym momencie widzieć. Ale nie wchodzili do środka. Co to mogło oznaczać? Mogli mieć coś do tej duszy. Nic jej pewnie nie powie na ten temat, a to może być dość istotne. A z drugiej... skąd akurat jakieś dwie osoby mogły się tu pojawić?
Postanowiła trochę bardziej się wychylić, by chociaż być w stanie dosłyszeć o czym oni mówią. Trochę się podkraść w cieniu jaskini. Kogo mogło tutaj nasłać...
Przede wszystkim jednak, ostrożność. By nie dojrzeli ani dosłyszeli. Jakby zamierzali wchodzić, to się cofnie na poprzednią pozycje z podobnym planem.

820

Jakoś określenie Bucefala nie bardzo mu się podobało, pomimo że nie wiedział nawet co to oznacza. Zdecydowanie wolał jak mówiła do niego per elf. No ale co poradzić, ma swoje humorki. Nie ociągając się, wszedł wgłąb jaskini. Było ciemno jak cholera, ale czego można było innego się spodziewać po grocie...
Ja nie wyczuwam, ale słyszałem, że tamten typek do kogoś wołał.
Również powiedział szeptem i rozglądał się, może coś odbije jakieś światło, albo zobaczy coś innego co zwróci jego uwagę.
Wiesz może, co do za symbol?
Zapytał szeptem, wskazując na ziemię.

Weszli do drugiej komory. Dobrze, że jednak ostrożniej podeszła do sprawy. Inaczej by wyszła do nich jak na widelcu, a w przypadku tej osoby niespecjalnie miała na to ochotę. Znowu by ją w coś wplątała, ale co gorsza... była związana z "kapitanem". Jak on się zwał?
...na pewno sobie potem na spokojnie przypomni. Teraz jednak musiała pomyśleć co z nimi zrobić.
Jedna na dwójkę nie da rady. Z kolei nie mogła ot tak zostawić tam swoich rzeczy. Nie po to dymała taki kawał w głodzie, by im teraz pozwolić coś z tym zrobić. Tamten mógł mieć poważny powód, by tak zareagować. Więc co?
...cóż, oni na razie byli tam. Mogłaby po prostu poczekać, aż przejdą do następnej komory, by potem za ich plecami przejść do tej, w której oni są. Wtedy by weszli do tej ostatniej przy której ona aktualnie była i bajka. Nie znajdą jej. Geniusz.
Więc dalej czekała. W najgorszym razie... no, będzie stała i czekała.

Cholera jasna. Przecież się kamuflowała!
Albo za słabo. Wyczuła ją w każdym razie i to był niepodważalny fakt. Obróciła się szybko cofając o krok. Zmierzyła ją wzrokiem. Cóż. Zamknięta przestrzeń. Przewaga liczebna. Lepiej to było rozegrać ostrożnie, zwłaszcza, że zamieszanie to ostatnie czego w tym momencie potrzebowała.
-Ze wszystkich osób, które spodziewałabym się tutaj ujrzeć...-Podniosła nieco głowę, przechodząc nieco bardziej do centrum. Tego jeszcze jej brakowało, by tamten się na nią rzucił z tyłu na plecy-Czego tu szukacie?
Coś mogłaby jej powiedzieć, ale niekoniecznie. Co się stało to się nie odstanie. Musiała być w gotowości do działania. Najlepiej uniku.

821

Nawet tutaj ma swoich wyznawców?
To było dość zaskakujące, tym bardziej, że Lord H oficjalnie gdzieś zniknął i nikt nie wie gdzie. Spodziewał się, że może mieć on swoich wiernych popleczników ale w Hueco Mundo...  Chociaż jeżeli Świat ludzi to taka dobra kryjówka, to może wcale to nie jest takie dziwne.
Gdy Bell zniknęła z jego pleców i usłyszał jej głos, to od razu skierował się w tamto miejsce.
Twoja znajoma?
Zapytał będąc już w zasięgu swobodnej konwersacji i spoglądając na nieznajomą.