Gabinet dyrektora

No cóż, tak wyszło, że Natsuo nie było dane dowiedzieć się co ta uważała na jego temat, a ta raczej nie zamierzała się przed nim otworzyć. No trudno, wyglądało na to, że ten jednak nie pozna jej od środka, a przynajmniej nie teraz. Choć pewnie bardziej prawdopodobne niż to, że będą kontynuowali te rozmowę kiedy indziej było to, że szlachcic rzeczywiście zgodnie ze swoim ometkowaniem zostanie zdepozytowany w odpowiedniej szufladzie gdy tylko pożegnają się.
- Tak... no pewnie, idziemy. - powiedział zaskoczony, że ta nagle się odezwała. Cała sytuacja była dla niego zadziwiająca. Dziewczyna posadziła go niemal dosłownie obok siebie, prawie że odgrażając się, iż się otworzy, a potem zamilkła, by nagle powiedzieć coś takiego. No, ale cóż, kobiety to istoty nieodgadnione, a mu zostało jedyne co to ruszył i prowadzić ją dalej. Na początku, jednak nie ruszył prosto do akademika, tylko skierował się do najbliższej damskiej toalety, którą kojarzył. Przy jej drzwiach stanął i powiedział:
- To damska toaleta, możesz tu przemyć oczy, wydmuchać nos i w ogóle. Jeśli chcesz. - jeśli chciała to na nią poczekał, a jeśli nie to ruszył dalej wraz z nią już prosto do akademika.
- Myślę, że Ci się tam spodoba. Ja dobrze wspominam lata mieszkania w tym akademcu, ale lepiej z Panią Dozorczynią nie zadzieraj. - powiedział na koniec lekko się wykrzywiając na wspomnienia tej demonicznej kobiety.

Rose skorzystała z oferty i przemyła twarz tak szybko, jak to było możliwe, a następnie wróciła do Natsuo.

-Raczej nie mam powodów, by z nią zadzierać. - jej głos trochę się umocnił - Zostaniesz ze mną na noc? Mam dość wrażeń typu gwałty i pobicia.

Mimo iż słowa były dość mocne, to w jej tonie słychać było błagalną nutkę.

-Chodźmy dalej.

Zdaje się, że dziewczyna przeżyła cięższe chwile w Rukongai niż Natsuo się wydawało. Chłopak postanowił, jednak spróbować ją jakoś rozweselić, zachichotał więc i powiedział:
- A widzisz, jeszcze nie poznałaś pani Dozorczyni, a już znalazłaś powód, żeby z nią zadrzeć. W nocy w akademiku chłopcy nie mają dostępu do skrzydła dziewcząt, nie mówiąc już o pokojach. - rzekłszy to, aż uciekł myślami do wspomnienia gdy wraz z kolegami nocą włamali się do skrzydła dziewczyn na co te, jednak nie zareagowały radością tylko piskiem i szybko musieli się ewakuować. To były piękne, beztroskie czasy. Ahh, aż by się chciało jeszcze raz być studentem w akademii. Po czym, jednak powiedział już poważniej:
- Zobaczymy jak to będzie. W akademikach w jednym pokoju często mieszka po cztery osoby, więc wiesz, możliwe że Twoje nowe koleżanki będą Cię chciały poznać, a nie gościć belfra w pokoju. - powiedział po czym uśmiechnął się na myśl o tym jak spojrzeć na niego jako znienawidzonego nauczyciela, z którym studenci w ogóle nie chcą gadać, bo jest "po drugiej stronie barykady".

~Masakazu 4~ (Twoja przygoda u Rose trwała tyle czasu w rozgrywce?)

Nauczyciel wraz z Masakazu pokonali kilka krętych korytarzy, parę schodów, jak również wielkie, dębowe drzwi. Oczywiście pierwszy przez próg przeszedł Inahara, a dopiero później młodzieniec. O dziwo... Dyrektor zbytnio nie zwracał uwagi na swego podwładnego. Bardziej interesowała go osoba nastolatka. Wskazał gestem dłoni fotel stojący po przeciwnej stronie masywnego biurka.
-Proszę chłopcze, siadaj... Czy wyjaśniono tobie czego konkretnie dotyczy cała sprawa? Mniemam, że tak. Dlatego osobiście pragnę poznać twoje zdanie w tym temacie. Przecież niewątpliwie chodzi tutaj o twoją przyszłość. Jesteś gotów podjąć naukę w klasie 1-2? Masz jakiś sprzeciw? Oczywiście dostaniesz też współlokatora...- Dziadek maszerował spokojnie po pomieszczeniu. Najwyraźniej lubił momentami podziwiać swoją kolekcję dawnych pamiątek np. fotografii, szkolnych nagród, rysunków. Wewnątrz pomieszczenia zapanowała cisza. Nauczyciel, podobnie dyrektor, czekali aż Masakazu wyrzuci z siebie wszelkie obawy. Chyba, że trafił im się wyjątek potwierdzający regułę, czyli tak zwany "czarny koń"...

Po raz pierwszy młody Hayashi osobiście rozmawiał z Matsudaira Fugunaga. Słyszał, że był jednym z najstarszych shinigami, wyglądał jednak na kogoś wciąż bardzo sprawnego i energicznego. Na pierwszy rzut oka sprawiał wrażenie mądrego, doświadczonego nauczyciela, który mimo wieku wciąż jest potężnym wojownikiem. Takie postacie często pojawiały się w książkach, które czytał. Szybko jednak stało się dla niego jasne, że mężczyzna przywiązywał znacznie większą uwagę do wyglądu niż przynajmniej większość z nich. Nastolatek zaczął się zastanawiać czy dyrektor nie ma czasem jakiejś obsesji na punkcie wieku i stara się jak najlepiej go zamaskować. Czy to ze strachu przed nieuchronnymi konsekwencjami starzenia się, czy też może w celu lepszego dogadania się z uczniami poprzez udawanie kogoś znacznie bliższego im wiekiem niż jest w rzeczywistości. Początkujący Shinigami miał nadzieję że ocenia go zbyt powierzchownie i że ten, od którego będzie zależał poziom jego edukacji bynajmniej nie należy do żadnego z obu jakże przez niego nielubianych rodzajów osób. Tak, czy inaczej, Masakazu przywitał się z dyrektorem ukłonem, chcąc zrobić na nim jak najlepsze wrażenie. Widząc jak mało uwagi poświęca Inahara-sensei, zaczął się zastanawiać się czy silna inicjatywa jaką wydaje się wkładać młodszy mężczyzna w rozwinięcie jego potencjału nie jest częściowo umotywowana chęcią zwrócenia jego uwagi. Może w nadziei na zaskarbienie sobie jego uznania? A może zrobienia mu w jakiś sposób na złość, na przykład poprzez udowodnienie że jest lepszym nauczycielem niż dyrektor? Kto wie czy pomiędzy dwoma mężczyznami nie istnieje jakiś zatarg? Jakie jednak mogły być jego korzenie? Jedyne co osobiście na razie miał do zarzucenia instruktorowi Hakudy, to obojętność na przemoc pomiędzy jego uczniami. Cecha, którą jak miał paskudne przeczucie dzielił z dużą ilością pozostałych nauczycieli, celem których było w końcu przygotowanie do niebezpiecznego zawodu polegającego w dużej mierze na walce. Cechy, która jego zdaniem nie powinna być przyczyną konfliktu, zakładając iż takowy w ogóle istniał i chłopak nie nadinterpretował ich relacji. Innym wytłumaczeniem obojętności wobec podwładnego jakie przychodziło mu do głowy, było iż Fugunaga-sensei traktuje mężczyzna jako dokończone dzieło, które samo potrafi dać sobie radę i potrzebuje nadzoru mniej niż świeżo upieczony uczeń Akademii. Masakazu cieszył się że dyrektor nie owija w bawełnę. Kiedy jednak zamilkł poczuł się nieswojo. Jednym z powodów dla których chłopak tak niewiele mówił była obawa iż wyjdzie na idiotę. Czy jednak zakończenie rozmowy tak szybko nie obudzi czasem w nich wątpliwości co do ich decyzji? „Tak czy inaczej jeśli mam coś powiedzieć, nie powinienem nadwyrężać ich cierpliwości.” – Pomyślał. -Z lokatorem mogą być problemy.- Odezwał się w końcu -Widzicie panowie, moje obecne zakwaterowanie... nie za bardzo nadaje się dla dwóch osób. Oczywiście jeśli nie mogę dostać nowego pokoju, mogę obejść bez nowego kolegi...- Dokończył, bardziej nawet od wygodniejszej siedziby woląc spokój od towarzystwa jednej z osób, z którymi przez cały dzień i tak spędzał o wiele więcej czasu niż by chciał.

Drzewko jakichkolwiek relacji pomiędzy nauczycielami chwilowo musiało zjeść na dalszy plan. Przecież Masakazu został bezpośrednio dopuszczony do głosu. Właściwie dyrektor po cichu liczył na mnóstwo pytań najróżniejszego rodzaju. Tymczasem młodzieniec wolał konkrety. Tym samym wywołał uśmiech na twarzy staruszka. Głowa akademii gościła wielu uczniów, a mimo wszystko nieliczne jednostko potrafiły go jeszcze czymś zaskoczyć…
-Spokojnie chłopcze. Oczywiście dostaniesz nowy pokój, ale będzie dołączony w pakiecie współlokator. Nie powinieneś mieć z nim żadnych problemów czy zmartwień. Nawet stwierdziłbym, że pomoże tobie w razie ewentualnych kłopotów. Tak czy inaczej od jutra zaczynasz inny etap edukacji. Chwilowo możesz odejść...- Fugunaga wstał od biurka i wskazał dość grzecznym gestem drzwi. Toteż nie pozostawało nic innego jak iść dalej…

z/t
Pokój

Czekali godzinę. Chikaze nie próżnowała w tym czasie i wypytywała strażniczkę o różne rzeczy. Głównie po to by zabić czas. Chciała też wyjść na jednak trochę normalniejszą duszę niż zazwyczaj, to też kręciły się głównie wokół tematu życia wśród murów seireitei. Czy jest tam tłoczno, czy jest spokój, czy jedzenie dobre... Jak z dostępem do nauczycieli. Chociaż sama sobie dodała, że pewnie najlepszy w całym soul society. Czy czasem nie będą się czepiali Daisuke za jego uszy, jak jej reiatsu wygląda na tle  innych shinigami...  No jakoś im tam zeszło. A jak brakowało czasu to zawsze można było popatrzeć na dzieciaki uwijające się przy murze.
Ale po tej godzinie to dostali komitet powitalny niezły. Jakby jedna osoba nie wystarczała, by w razie czego ją spacyfikować. Czwarty oficer, trzeci to własnoręcznie gołymi rękami ją nokautował, więc o co tyle szumu?
-Chikaze-Też się przedstawiła, a co. Broń oddawała z pewnym rozrzewnieniem. Stara, poobdrapywana ze zdobień, nawet nie jakiejś najlepszej jakości, ale jednak służyła jej dobrze. I nigdy jej nie zawiodła, gdy była taka potrzeba. Zostawiłaby ją sobie wręcz na pamiątkę, ale jak takie są zasady...
"Sayonara, przyjacielu..."
Daleko nie poszli. Odstawili ich do baraków, nakarmili... Całkiem niezłe żarło, nie mogła narzekać. No i zamiast słomianki maty, żyć nie umierać. Przyjęli do wiadomości informacje, że jutro rano mają pobudkę i idą do dyrektora. Dyrektor akademii, brzmiało to... Hm. Jak na globalną duchową organizację zarządzającą dwoma światami, chyba przygotowanie rekrutów było dość odpowiedzialnym zadaniem.
W nocy i Ishifone trudno było zasnąć. Zastanawiała się czy aby na pewno dobrze zrobiła i czy czasem nie było innej drogi... Ale tak naprawdę jaka może być droga przeciw temu, czemu chce stanąć, jak nie polarna opozycja? No i może tutaj znajdzie jakiś sposób... Shinigami już raz wygrali...
-Daisuke, coś nie tak?-Zapytała, słysząc jak po raz kolejny się przewrócił na bok-Też nie jestem przyzwyczajona do takich warunków, ale będzie dobrze. Do wszystkiego idzie przywyknąć
W końcu jednak obydwoje zasnęli. I dobrze, bo przymusowa poranna pobudka na pewno nie była czymś do czego przywykła. Nawet jednak nie narzekała. Jeszcze.

Godzinna przechadzka uliczkami seireitei była... Cholernie sterylna. Wręcz niepokojąca po tym wszystkim co widziała w pozostałej części społeczności dusz. Czyste, brukowane ulice, prawie nie było dusz poza shinigami... I jakieś lektyki? Te szlacheckie bubki nie umiały już chodzić? Ale chram ładny. Na pewno wpadnie tam z wizytą.
Trochę radochy miała natomiast przy schodach. Jak wcześniej była trochę zaspana, tak taka przechadzka nieco ją rozruszała. Było ich dużo i wygodnie się wchodziło, przez co mogła się nieco rozgrzać ale nie czuła obciążenia. Zerkała tylko czasem na Daisuke jak sobie radzi.
Minęły też... Chyba studentki? Też będzie w takim wdzianku łazić? Ech, mogło być gorzej... Chyba... Jakoś do czerwonego miała nieco zrazy, co było problemem przy kolorze jej oczu.
I plac. Zdaje się, że akademii. Biało, wszędzie biało, cholera jasna, jakby to nie był sam środek seireitei to by pomyślała, że puści się tu na nią zasadzili. Ale nie, zostali wprowadzeni do kopulastej budowli, gdzie parę pięter wyżej w iście filmowym stylu drzwi się przed nimi otworzyły ukazując...

...

Choroba spokojnie. Spokojnie. To nie tak, że wyglądał jak podstarzała postać z kreskówki. Ale utrzymać ten kolor włosów w tym wieku, imponujące. Bujność też...
Nie przedstawiała się. Miała wrażenie, że doskonale wiedział kim są, i dlatego też tyle czekali przed wejściem... A jak nawet nie, to zweryfikowali to później. Usiedli, słuchali... Ishifone zwróciła uwagę, że głównie patrzył na nią. Albo usłyszał co nieco o niej, albo jej powierzchowność przypadła mu do gustu. Ech... Za dużo skojarzeń. Chwała za jej kamienną twarz.
Nie spodobała jej się jednak jedna rzecz. Daisuke pewnie też, ale nieprzyzwyczajony do wyrażania sprzeciwu nic nie zrobi, więc to ona musiała zareagować.
-Z całym szacunkiem, dyrektorze-Zaczęła uprzejmie, czekając aż zostanie udzielony jej głos-Przez ostatnie parę miesięcy podejmowałam się opieki i nauki Daisuke. Z pewnością shinigami tutaj będą w stanie go nauczyć znacznie więcej, ale trudno mi sobie wyobrazić działanie bez niego przy moim boku. Byłaby możliwość, by jednak połączyć tok naszej edukacji... chociaż częściowo?-Dyplomatycznie zagadnęła, nawet bardzo. Jakby jednak nie patrzeć, zależało jej na tym i miała nadzieje, że wystarczająco mocno w jej oczach było widać przekonanie do tego pomysłu.

Dopiero na ostatnią informację Chikaze jakoś zareagowała. Pozytywnie wbrew pozorom.
-Heh, zdziwiło by mnie i zaniepokoiło gdyby było inaczej
Do czasu.
***
Mimo wszystko, nie była zadowolona. Przyspieszony tok nauczania oznacza, że skończy akademię szybciej niż Daisuke. Co będzie oznaczało, że nie będzie przez znaczny czas z nim współpracować. Nie była chyba jednak w pozycji do tego, by się o to awanturować.
-Mimo wszystko...-Zaczęła tak jakoś, ale z drugiej strony... Ona potrzebowała zdobyć tyle mocy i informacji, ile tylko zdoła w jak najkrótszym czasie. Daisuke natomiast nie był na takim poziomie jak ona i wątpliwe, by to tak szybko nadrobił. A szybsze opuszczenie akademii może być dla niego tragiczne w skutkach. Stęknęła pod nosem.
-Cóż... Nie brzmi to tak źle...-Mruknęła w końcu, drapiąc się za uchem-I tak w końcu będziemy mieć kontakt... Pomagać też będę mogła, nawet później...
Z trudem przychodziło jej oddanie pałeczki nauczycielki. Ale chyba musiała.
-Czyli rozumiem, że Daisuke będzie musiał przejść test? Będę mogła popatrzeć?-Zapytała, już z większą ciekawością niż rezerwą-I o co chodzi z tym innym kursem dla mnie?

Czyli to, czego się obawiała. On będzie siedział tutaj trzy i pół roku dłużej od niej. W jej obecnej perspektywie to było dość długo, ale jak na dusze... to chyba nie jest aż tak tragicznie? Mimo to trochę się zasępiła. Z drugiej strony...
-Bez przesady z tym brakiem wspomnień, chyba nie będę izolowana jak w jakiejś bańce-Splotła palce dłoni, nieco się pochylając do przodu. Coś dalej ją męczyło, ale nie mogła nic na ten temat już powiedzieć. Zerknęła przez ramię na swego pupila-Daisuke, coś powiesz, jakieś uwagi, pytania do pana dyrektora?
Mógłby jednak, cholera jasna coś chociaż bąknąć. W końcu wychodziło na to, że przez kawał czasu przynajmniej przez większość dnia będzie zdany na siebie. No ale... Wychodziło na to, że jest tak jak powinna się spodziewać, i tak jak kiedyś zasłyszała.
-To w takim razie... Kiedy zaczynamy?-Zapytała. Nagle jakby coś jej się przypomniało, bo się ożywiła-I z tym teoretycznym... Jestem w sumie ciekawa różnych rzeczy. O dziwo jakoś umiem czytać, co ponoć nie jest aż takie częste. Chętnie bym to poćwiczyła i dowiedziała się... różnych rzeczy... Nie do końca wiem dokładnie czego, ale coś na pewno się znajdzie-Nareszcie coś wywołało grymas zadowolenia na jej gębie. Taką miała w końcu wymówkę, by poszperać w jakiś ichnich zapiskach. Może mają jakąś bibliotekę, czy coś w tym rodzaju. Do archiwum, jak mają, pewnie nie puszcza, ale nawet takie coś to dobry początek.

Oczy Ishifone były jeszcze bardzo dobre, i dobrze wychwytywała takie spojrzenia. Miała jednak nieco bardziej poukładane w głowie i wiedziała, że skakanie wyżej postawionym do gardła bez potrzeby źle się dla niej skończy. Musiała jednak dać w jakiś sposób znać, że to zauważyła. I to inny, niż uśmiechnięcie się półgębkiem.
Gorzej, że Daisuke nic nie powiedział. Kurna. Może trochę za bardzo go niańczyła. Może trochę szkoły mu się przyda jednak, nawet jeśli dalej będzie go miała na oku.
-Świetnie, to chciałam usłyszeć-Wyprostowała się, i jakby przypadkiem skrzyżowała ręce na swojej piersi. Czy też raczej pod piersiami-Jeżeli o mnie chodzi to możemy zacząć od zaraz. Macie też ładne uniformy dla studentów, dostanę też taki?
Stary zwyrol, ale jeżeli od jego widzi-mi-się zależało chociaż w pewnym stopniu czy wyląduje blisko Daisuke czy nie, to mogła troszkę mu się w ten sposób podlizać.
...Chociaż trochę naga się czuła i tak, bez swojego tachi.

Nie dziwiła się przygaszeniu Daisuke. Ale planowała się postarać, by odczuł to w miarę możliwości jak najmniej, nawet jeśli jej też to nie pasowało. Jaką ona jednak ma moc nad tym mechanizmem, przynajmniej w tej chwili? Bardzo niewielką.
...tylko dlaczego to "tradycyjne powitanie" brzmiało dość groźnie?
Z Daisuke poszło szybko i sprawnie, acz niestandardowo, bo chyba nawet czegoś takiego nie widziała w szkołach na ziemi pomiędzy jakimikolwiek nauczycielami czy uczniami. Ale też nie widziała staruszków z brodami i tego rodzaju fryzurami. Jak jednak ją skubany złapał to prawie wyskoczyła sama z jego uścisku niczym nawilżona kostka mydła. Jeden całus, drugi, a trzeci.
-Ej ej ej hola hola hola HOLAA!-Tak jak sukcesywnie się zbliżał, tak ona systematycznie wyginała się coraz bardziej do tyłu, usiłując uwolnić ręce, czy też wyślizgnąć je z jego objęć. Potrzebowała tego rodzaju narzędzi by jakoś go od siebie odsunąć, najlepiej za ramiona-Już się czuję tradycyjnie powitana, starczy!
Bez specjalnych aktów przemocy, bo równie dobrze mogłaby mu zasadzić siarczystego kopa w punkt krytyczny, ale naprawdę wolała nie mieć przewalone już od pierwszego dnia zajęć.
CO JEST Z TYMI ZBOCZONYMI STARUCHAMI. Już woli się zwalić na ziemię, niż pozwolić mu osiągnąć to co planuje.

Uratowana przez swojego ucznia. Jej zdawał się nie słuchać, ale może kierowała nieodpowiednie słowa. Ale przez jej wygięcie prawie by się przewaliła, gdy ją puścił. Odetchnęła z ulgą, posyłając Daisuke wdzięczne spojrzenie. Które to dość szybko zastąpił wyraz irytacji widoczny spod jej kasy, gdy wyszła propozycja. Pieprzone staruchy... Najgorsze, co może być. Zwłaszcza, jak byli na wyższej pozycji niepozwalającej na spuszczenie im łomotu.
...Oddała mu jednak trochę sprawiedliwości, gdyż umożliwił jej obserwację testów. Duże dojo, O DZIWO NIE POD ZIEMIĄ. Przywykła do takich miejsc, że jednak znajdowały się poniżej poziomu gruntu, ale chyba tutaj nie mieli potrzeby się z tym tak kryć. Mogła obejrzeć całość tego, co by ją spotkało gdyby nie była skierowana od razu do jakiś kursów specjalnych.
Na początek zapytała cichaczem, czy na studenta 87 to dużo czy mało. Sama też zliczała ile wykonał powtórzeń, głównie w kwestii porównania. Tutaj akurat przypuszczała, że pokazywał coś około bądź trochę powyżej średniej, bo jednak się nie oszczędzał. Potem... Parę lekcji obydwoje mieli. Ona nawet chyba gorzej przez stan jej ręki, ale jednak miała lepszą pamięć. Według niej pomimo stresu radził sobie nieźle z wyszkolonym żołnierzem, acz ten wyraźnie dawał mu fory. Zrozumiałe.
Ramen był całkiem niezły. Pochwaliła w trakcie jedzenia Daisuke, że jest zadowolona z jego wyników, przynajmniej z tych, które widziała. Po nim też, uśmiechając się na stwierdzenie testującego. A może to przez to, że cholernik miał pieprzony scouter rodem z pewnej mangi?
Kula energii była całkiem niezła, odnotowała ile ona miała w pamięci. Byłoby dosyć krępujące, jeżeli by miała gorszy wynik... Ale chyba nie. Zdolności nie wytworzył, za młody był. Za słabo kontrolował swoje reiryoku.
Ledwo co skończyła niemo okazywać swoje zadowolenie Daisuke, a zgłosił się po nią ktoś inny. Trochę go pooceniała spojrzeniem... Chwila, to w końcu będzie miała jakiś test?
-Uhm, oczywiście-Kiwnęła głową. Nie widziała powodów, dla których nie miałaby z nim się gdziekolwiek udać. Na miejscu rzecz jasna zapyta "To od czego zaczynamy?"
Dziwne, że nie miały zostać przeprowadzone w tym samym dojo. Było przecież słusznych rozmiarów...

Aoto - Kuchiki Kisuke

W pokoju znajdował się nie tylko dyrektor ze swą niecodzienną fryzurą, ale także urodziwa Shinigami, którą skojarzył z okładką magazynu, który dnia wczorajszego czytał Shunsuke. Stojący za nią Fugunaga Matsudaira zresztą nie mógł oprzeć się jej wdziękom obserwując jej pośladki gdy tylko ta odwróciła się do przybyłego Kuchikiego:
- Witaj Kisuke-kun... pewnie mnie nie kojarzysz. Jestem Chitose Ohba, porucznik V oddziału Gotei 13. - powiedziała dumnie wypinając obfitą pierś blondynka z przyjaznym uśmiechem. Po tym do głosu doszedł dyrektor odrywając wzrok od porucznikowej pupy i po znaczącym chrząknięciu powiedział:
- Domyślasz się może czemu mogliśmy Cię tu wezwać? - mówił to głosem poważnym, który nijak nie pasował do jego uczesania.

01#058

Widok pięknej pani porucznik poprawił samopoczucie i lekko uśmierzył ból. Odwzajemnił uśmiech. Jedną ręką trzymał się za głowę.
-Miło mi poznać.- Nie widział sensu się przedstawiać, skoro mówiła do niego po imieniu.
-Nie bardzo. Nie wydaje mi się, żeby zrobił coś, coby złamało regulamin szkoły. Chyba nie zrobiłem nic złego?- Spojrzał zdziwiony na dyrektora i zamienił się w słuch.

- Nie, nie, nie to nie ma niczego związanego z łamaniem regulaminu Akademii. - powiedział energicznie kiwając rękoma dyrektor Matsudaira. Do słowa doszła, wówczas Pani Porucznik:
- Nie będziemy Cię dłużej trzymać w niepewności. Oddział V, wraz z osobami zarządzającymi Akademią postanowiliśmy przeprowadzić pewien eksperyment edukacyjny, który przyniesie nam pewne informacje co do tego jak prowadzić nauczanie studentów co do Zanpaktou. Ze wszystkich pierwszoklasistów wyselekcjonowaliśmy, ledwie garstkę spośród, której wylosowaliśmy jedną osobę, która, jeśli zechce, weźmie udział w tym eksperymencie... trafiło na Ciebie Kisuke-kun. Eksperyment będzie polegał na tym, iż już na pierwszym roku otrzymasz asauchi, czyli surowy miecz, w którym może zagnieździć się odbicie duszy użytkownika, tworząc Zanpaktou. - mówiła Chitose Ohba, która na moment przybrała bardzo poważny ton. Tutaj wtrącił się dyrektor:
- Wzięcie udziału w tym eksperymencie ma też swoje inne skutki. Zostanie Ci przydzielone opiekun, student czwartego roku mający aspiracje dołączenia do V dywizji, który będzie obserwował Twoje poczynania oraz rozwój. My również uważniej będziemy przyglądać się Twojemu zachowaniu, student który ma zaszczyt brania udziału w takim eksperymencie musi zachowywać się nieskazitelnie, jeśli tak nie będzie asauchi zostanie przekazane komuś godniejszemu. - powiedział Fugunaga, który zdaje się że chciał uświadomić Kuchikiemu, że ten eksperyment to nie tylko przywilej noszenia u boku broni Shinigami już podczas Akademii, ale także spora odpowiedzialność. Po tym znowu odezwała się pani Porucznik:
- Zatem Kisuke-kun czy wiesz już jaką podjąć decyzje w kwestii wzięcia udziału w eksperymencie czy też chcesz się jeszcze zastanowić?

01#059

Chłopak nie mógł uwierzyć własnym uszom. Postanowił kuć żelazo, póki gorące. W końcu to dar od losu i okazja do zrobię dużych postępów.
-Chętnie przystanę na tę propozycję. Nie zawiodę was. Dziękuje za wybranie moje skromnej osoby. Kiedy będę mógł poznać opiekuna i najważniejsze pytanie, kiedy zaczynamy?- Na twarzy młodzieńca pojawił się wielki uśmiech. Nie spodziewał się, że zostanie wybrany w tak ważnym eksperymencie. Z powodu ekscytacji już zapomniał jak bardzo, bolała go głowa.

Dwójka doświadczonych Shinigami uśmiechnęła się.
- Brak wątpliwości to dobry omen. - powiedziała pani Porucznik robiąc krok w bok. Za nią na biurku na stojaku stała katana. - Cóż... co do rozpoczęcia może to być już teraz. Pozostaje pytanie czy chcesz otrzymać to asauchi? Słyszałam, że wielkie rody mają swoje miecze, często przekazywane w jednej gałęzi od dekad. Jeśli chcesz możesz wziąć taką rodową broń lub tę, którą dostają wszyscy inni zostając Shinigami, to Twój wybór. - co do kwestii opiekuna z wyższego roku odezwał się dyrektor:
- Ciężko powiedzieć kiedy dokładnie odezwie się do Ciebie Twoj Senpai. Na pewno się z Tobą skontaktuje jeszcze w tym tygodniu, więc po prostu oczekuj. - powiedział zarządca akademii ponowie musząc oderwać wzrok od Chitose, by skierować go na przedstawiciela płci brzydszej. Wyglądało na to, że do obgadania pozostała im tylko kwestia tego, który z mieczy chce wybrać Kisuke i na tym zakończy się to spotkanie będące niespodzianką, ale jakże przyjemną.

01#060

-W takim wypadku niezwłocznie udam się do posiadłości po miecz. Nie chciałbym, przynieś rodzinie hańby, wybierając miecz niepochodzący z rodu. Jednak dziękuje za propozycje. Zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby was nie zawieść.- Powiedział uśmiechnięty Kisuke.
Ukłonił się dyrektorowi i Pani porucznik. Obrócił na pięcie i poszedł prosto do domu rodzinnego. Już nie mógł się doczekać, żeby zobaczy minę wuja i Rentaro, kiedy im powiem o tej wspaniałej nowinie. Na pewno będą mile zaskoczeni. W trakcie podróży młody Kuchiki zastanawiał się. *Gentaro jest bardzo dobrze wyszkolony i dobrze włada mieczem. Muszę niezwłocznie się poprawić, może zapytam o kilka rad swojego starego nauczyciela. Mogłem bardziej się przykładać do treningów, ale kto wiedział, że skończę w akademii pośród bardzo zdeterminowanych i utalentowanych ludzi.*

Kisuke okazał się daleko idącą rezolutnością nie oczekując na pożegnanie od znacznie wyższych wiekiem oraz stażem Shinigami, a samemu mówiąc "papa" i wychodząc. No, ale to akurat można było wytłumaczyć zaangażowaniem, które wynikało z doskonałych wieści jakimi był eksperyment w jakim ten miał wziąć udział. Z drugiej strony musiał zacząć się kontrolować, bo jeśli dalej będzie strzelał hadou w niewyznaczonych miejscach czy też prowokował do bójek to może długo się mieczem nie nacieszyć, a pewnym jest, że teraz władze akademii będą zwracały na niego większą uwagę, oczekiwały od niego wysokiego zaangażowania oraz pracowitości, aby swoimi wynikami zasłużyć na zaszczyt, który go spotkał. Nie mniej ten postanowił wziąć dupę w troki i nie wracać już na zajęcia (czyżby już za to miał stracić swój miecz?) tylko zwyczajnie pójść sobie do posiadłości swego przybranego ojca. Droga była daleka, więc mimo zwiania z połowy zajęć Sensei Sekine musiał się spieszyć.

Piszemy tutaj

Przysypiająca kóżka siedziała przed gabinetem dyrektora masując się po brzuchu. Po zwycięskiej uczcie był czas na odpoczynek. Taka była kolej rzeczy. Próbowała zasnąć przez, a może dzięki, Furukawie, ktora szturchała ją przez całe zajęcia o groźnych potworach. Najważniejsze było to, że nie dała sobie komuś wejść na głowę. Jak taki potwór się pojawi, to przecież użyje głowy, prawda? Potem ktoś ją porwał przed gabinet, przed którym czekała. Miała jeszcze odebrać mochi...
Nie czekała długo, a musiała zeskoczyć z krzesła i niezdarnie wgramolić się do gabinetu dyrektora. Pana dyrektora. Był to ktoś ważny. Tak słyszała. Po wejściu najchętniej chciała usiąść, a nie widząc takiego miejsca stanęła przed biurkiem staruszka. Nie rozumiała o czym mówił. Elitarne i szlachetne? A co to? Chciała... No właśnie, coś chciała. Seiretei było wysokie. Chciała się tam dostać.
- Dziękuję Panie, beee... Wujku Fugunaga - poprawiła się Sanko. - Co muszę zrobić, żeby zdać? Będę mogła przychodzić się tutaj uczyć?
Dziewczyna przysłoniła usta grzbietem dłoni. Wujek dyrektor nie wydawał się być złą osobą. Pomaga studentkom zdać akademię. Może nauczy ją wyczarowywać jedzenie? Beeek. Albo czytać i pisać?