Yuki Hitsugaya [Shinigami]

DANE

Imię:Yuki
Nazwisko: Hitsugaya
Profesja:Shinigami
Płeć:Kobieta
Wiek:21
Waga:60kg
Wzrost:170cm

Wygląd:



Yuki ma fantazyjnie uczesane rude włosy. Z przodu opadają jej na oczy przez co często odgarnia je ręką na prawą stronę, z boku sięgają jej do ramion. Z tylu ma upięty kok a pod nim dwa warkocze owinięte jedwabiem sięgające do pasa. Na końcu prawego warkocza ma przeźroczysty kryształowy wisiorek. Jej oczy przypominają paciorki nefrytu, a nad nimi znajdują się wąskie brwi. Yuki ma szpiczaste uszy i mały ostry nosek. Jej buzie ozdabia promienny uśmiech otoczony wąskimi ustami. Głowa jest osadzona na długiej szyi na której spoczywa naszyjnik ozdobiony zielonymi klejnotami. Jej figura jest zmysłowa i powabna. Aby ją uwydatnić Yuki chodzi w długiej czerwonej sukni która odsłania szyję i ramiona, ma rozcięcia na wysokości ud i rozszerzające się rękawy. W pasie przewiązana jest czarną z białymi brzegami szarfą i sznurem do którego ma przyczepiony czarny kryształowy wisiorek z czerwonym oczkiem. Z tyłu suknia ma zawiązaną dużą kokardę. Yuki chodzi w bambusowych japonkach i trzyma wachlarz w ręce.

Charakter:
Yuki jest spokojną i pogodną panną. Zawsze tryska humorem. Jest optymistką wszystko przyjmuje z radością. Jest też bardzo żywą osobą, zawsze cos robi, jest czymś zajęta, nienawidzi bezczynności i marnowania czasu. Dla innych jest miła i uczynna, zawsze chętnie pomaga, ale nie lubi być wykorzystywana. Nie lubi przebywać w towarzystwie mężczyzn bo traktują ją jak śliczną lalkę która można się pobawić. Gardzi osobami które przechwalają się swoja siłą, woli osoby mądre i pogodne. Chętnie się uczy, szybko przyswaja wiedzę, a jeszcze szybciej umie ją wykorzystać. Ludzie otaczający ją twierdzą, że mądrość jest jej najgroźniejszą bronią


Ekwipunek: wachlarz

Historia:
Yuki mieszkała w rodzinnym domu Hitsugaya. Nie znała swoich rodziców, była wychowywana przez babcię i dziadka. Babcia kiedyś była geishą (nie wiem czy mogą być w ss), teraz zajmowała się prowadzeniem domu. Babcia uczyła Yuki tańca, śpiewu, kaligrafii i sztuki parzenia kawy. Dziadek był poprzednikiem Morihiro Ichimonji’ego. Jako kapitan jedynastego oddziału kochał walkę. Całe dnie poświęcał na treningi siłowe, nie poświęcał Yuki ani chwili swojego wolnego czasu. Ich sąsiadem był Nakajimoto, Yuki uwielbiała spędzać z nim wolny czas, jej sąsiad był shinigami. Grali razem w shogi, razem medytowali, uczyli się demonicznych zaklęć. Yuki poznawała podstawy taktyki i szybkiego podejmowania decyzji. Nienawidziła swojego dziadka za to, że opierał się wyłącznie na swojej sile. Zawsze po jakiejś misji opowiadał jej jak to zarzynał hollow’y, zdradzieckich shinigami czy arrancarów. Jego opowieści zawsze były pełne krwi i latających kończyn, Yuki ogarniało obrzydzenie gdy słuchała tych opowieści. Babcia próbowała namówić go aby zaprzestał pracy bo jest już za stary, ale on zawsze odmawiał bo ciągnęła go rządza krwi i przygody. Yuki nie miała przyjaciół w młodości bo wszyscy chcieli rozmawiać o jej dziadku, podziwiali go a ona nie mogła wytrzymać jak cały czas o nim mówią. Pewnego dnia do domu ktoś zapukał, okazało się, że posłaniec przyniósł wiadomość o ciężkich ranach dziadka. Po krótkiej rozmowie dowiedziała się wraz z babcią, że jako jedyny przeżył starcie z grupą Vasto Lordów i że teraz przebywa w barakach czwartego oddziału gdzie opatrują mu rany. Babcia postanowiła, że go odwiedzą, Yuki nie była szczęśliwa gdy to usłyszała ale szybko ubrała się i wyszły. Gdy dotarły do baraków czwartego oddziału zobaczyły straszne zamieszanie, zatrzymały kogoś i spytały się dlaczego wszyscy tak panikują. Po krótkiej rozmowie dowiedziały się, że dziadek uciekł bo stwierdził, że tacy słabi ludzie nie będą go leczyć. Po drodze zranił kilku shinigami którzy postanowili go zatrzymać i uciekł. Yuki wzięła rozpatrzoną babcię pod rękę i wróciły do domu. Zastały dom z wyłamanymi drzwiami i holem pełnym krwi, dziadek siedział sobie w kuchni i zaszywał sobie rany. Babcia przerażona zachowaniem swojego męża pobiegła po lekarza. Gdy ten przyszedł to dziadek nie chciał dać się zbadać ale pod namowami babci uległ. Lekarz otworzył ranę przeprowadził operację i zaszył. Po wszystkim wziął babcię na bok i wytłumaczył, że nie ma pojęcia jak jej mąż to przeżył. Powiedział, że musi skończyć ze swoją pracą i dać ciału odpocząć. To był dla dziadka cios, ale się zgodził. Teraz pomagał babci w kuchni, nieraz nawet grał z Yuki w shogi choć przegrywał bardzo szybko, ale bardzo często chodził na spacery. Pewnego dnia Yuki postanowiła, że pójdzie do wodospadu nieopodal domu trochę pomedytować. Gdy tam dotarła zobaczyła dziadka który stał na kamieniu w samych spodniach, siekał i ciął ścianę wody. Mimowolnie jęknęła, dziadek szybko się obrócił i chciał schować swojego zabójcę dusz za plecami ale poślizgnął się na omszonym kamieniu i przebił się swoją własna kataną. Yuki szybko do niego podbiegła ale przekuł swoje serce, więc szybko tracił krew, był półprzytomny. Popatrzył na swoją wnuczkę z załzawionymi oczami i powiedział: „Przepraszam za wszystko, nie zapominaj o tym co jest naprawdę ważne. Proszę weź to na pamiątkę.” I wręczył Yuki czarny kryształowy wisiorek z czerwonym oczkiem. Yuki wróciła do domu zapłakana i powiedziała babci co się stało, ale babcia uśmiechnęła się i powiedziała „ Trzeba być optymistą, dziadek pewnie żyje teraz lepiej i o nas myśli a my mamy siebie więc wszystko jest dobrze”. Yuki też się uśmiechnęła i wzięły się z babcia za obiad. Lata mijały szybko Yuki rosła i coraz rzadziej chodziła do Nakajimoto ponieważ nie był w stanie jej pokonać w shogi a więcej demonicznych zaklęć nie chciał jej nauczyć. Yuki często medytowała pod wodospadem na kamieniu gdzie umarł jej dziadek, nie mając odpowiedniego nauczyciela który ją nauczy nowych zaklęć cały czas szlifowała te które już umiała. Pewnego dnia gdy trenowała Senkou sikoro usłyszała syrenę alarmowa w Seireitei, pełna złych obaw wracała do domu. Gdy wyszła z lasu otaczającego wodospad zobaczyła jak Gillianie przemieszczają się w okolicach jej domu i chaotycznie używają cero. Nie zważając na zagrożenie szybko pobiegła do domu, gdy tam dotarła zastała tylko gruzy. Zaczęła szaleńczo przekopywać stertę drewna, ale nie mogła znaleźć babci. Po kilku minutach usłyszała ciche wołanie, zaczęła odrzucać deski z miejsca skąd dochodził głos. Gdy zobaczyła rękę była pełna nadziei. Wykopała babcię i wyniosła na podwórko, nagle babcia zaczęła kaszleć i pluć krwią. Yuki szybko pobiegła po lekarza, po szybkim badaniu lekarz stwierdził, że babcia ma zniszczone płuca i nikt nie zdoła jej uratować w takich warunkach. Yuki zaczęła płakać, nagle za rękę złapała ją babcia i się uśmiechnęła i Yuki sobie przypomniała jej słowa. Zaczęła myśleć, że babci będzie teraz lepiej i na pewno spotka dziadka więc będą razem szczęśliwi. Uścisk dłoni zanikł i Yuki spostrzegła przeźroczysty kryształowy wisiorek w swojej ręce. Wiedziała, ze nigdy nie zapomni o swoim dziadku i babci, ale nie mając domu postanowiła stać się shinigami i zapobiegać takim tragedią. Zostawiając przeszłość za sobą z uśmiechem na twarzy ruszyła w poszukiwaniu akademii shinigami.

Pieniądze:1000 Ryo

STATYSTYKI:

(10 + 4 za wiek + 2 za punkty)

Atrybuty:
Siła: 5 - 1(płeć) + 1(rasa)=5
Szybkość: 5 + 2(rasa)=7
Zręczność: 5 + 2(płeć)=7
Wytrzymałość: 5 - 1(płeć) + 1=5
Inteligencja: 5 + 3(premia) + 7=15
Psychika: 5 - 3(rasa) + 3=5
Reiatsu: 5 + 1(rodzina) + 1(rasa) + 2=9
Kontrola Reiatsu: 5+3=8

OGÓLNE

Udźwig=50[kg]
Prędkość (śr.)=7[km/h]
Prędkość (max.)=24[km/h]
PŻ (Punkty Życia)=50
PR (Punkty Reiatsu)=72

TECHNIKI

#8 - Seki (Odepchnięcie)
#25 - Hea (Uścisk)
#19 - Itami senritsu (Melodia bólu)
#23 - Gyokaku (Ciężkość)
#31 - Shukkahou (Kula Czerwonego Ognia)

UMIEJĘTNOŚCI

Z Rodziny
Znakomity Magik

Cala historia oparta jest w zasadzie na dziadku ex-kapitanie. I to jest niestety najwiekszy problem. Pomijajac nawet zastanawianie sie, czy nadal dywizja XI (jak to bylo w anime) dowodzi kenpachi (nie mylic z postacia Zaraki Kenpachi) i czy nadal przechodzenie takiego na "emeryture" odbywalo sie dostajac lomot od nastepcy. Rzecz w tym, iz kapitan to postac wielkiego kalibru. Znaczace wydarzenia w historii swiata (np. tutaj zmiana, czy samobojstwo kapitana) i znaczace postacie to domena mistrzow. Bez wczesniejszego uzgodnienia i blogoslawienstwa admina taka historia postaci nie ma racji bytu, bo nie pasuje do historii swiata.
Ode mnie zatem minus.

Pozdrawiam,
Tsuna

Wygląd - ładnie, charakter - mógłby być lepszy, historia - do napisania od nowa bo ja się na taką nie zgodzę.. Resztę sprawdzę jak będzie historia dobra (przedłóż ją też trochę). Tyle ode mnie, powodzenia

Negatyw