Sushi bar

Temat: Sushi bar 2016-01-12, 18:19

Niewielki sushi bar znajdujący się na obrzeżach centrum Karakury umiejscowiony pomiędzy hotelem kapsułkowym, a sklepem z mangą.

***

Dość ciasne wnętrze jest zazwyczaj zatłoczone. Na ścianach wyłożonych drewnianymi panelami znajdują się obrazy olejne przedstawiające ryby gatunków wszelakich.
Centralnym punktem baru jest kuchnia obramowana przez ladę, na której posiłki spożywają siedzący na stołkach goście. Ponad ladą na taśmie przesuwają się dodatki do zamówionych sushi, po które klienci mogą sięgnąć wedle uznania.

Temat: Re: Sushi bar 2016-01-12, 18:31

Yuzuru Tanaka

Vaizardzi usiedli na wysokich stołkach. Po drugiej stronie Yuzuru siedział młodzian wyglądający podobnie do gigai Tanaki. Wlepiał oczy w szklany ekran niewielkiego, płaskiego urządzenia. Tanaka dostrzegł, że na ekranie pojawiła się wielkooka dziewczyna, która teraz śmiała się bezgłośnie, gdy młodzian gładził szklany ekran. Cóż to za niezwykłe rzeczy występowały w tym świecie?
Jun szturchnął Tanakę i podał mu kartę dań. Co oni tu mieli... łosoś kładziony na ryżu, ryż i ryba zawinięte w wodorosty, smażone tofu, sushi z kraba albo małży. Mieli nawet sfermentowaną soję.
Ku uciesze Tanaki w ofercie pojawił się również alkohol. Kilka rodzajów piwa i sake. A w razie gdyby nie miał ochoty na procenty mógł zamówić sok albo zieloną herbatę.

Temat: Re: Sushi bar 2016-01-12, 20:40

778

Albo Ci, którzy nie byli tam wpisani zostali królikami doświadczalnymi dopiero po zdobyciu notatek.
Jun wydawał się naprawdę spoko gościem, przynajmniej przy krótszymi poznaniu. Można było z nim normalnie pogadać.
Myślę, że bardzo chętnie jak będzie na to czas
Faktycznie Tanaka nastawiał się na harowanie jak wół, z resztą zawsze tak było gdy przychodziło mu ćwiczyć, dawał z siebie wszystko na każdym treningu.
Wysłuchał informacji na temat vizardów w uwadze, dobrze będzie o nich cokolwiek wiedzieć, w końcu prawdopodobnie przyjdzie mu współpracować z nimi przez dłuższy czas.
Rozumiem, nie musisz więcej mówić jeżeli nie chcesz. Z resztą możesz być spokojny, jeżeli jesteście w stanie mi pomóc, i to zrobicie, to będę miał taki dług wdzięczności, że nawet nie będąc w waszej organizacji, nie wydam was nikomu. Jestem słowny.

W końcu dotarli na miejsce, Tanaka już z daleka czuł zapachy przeróżnych potraw, które ulatniały się z baru. Gdy dostał kartę zaczął ją szybko czytać, aby wybrać coś dla siebie, miał nawet ochotę na alkohol, jednakże zdał sobie sprawę, że raczej mu go nie sprzedadzą, biorąc pod uwagę, że jego gigai prezentuje młodzieńczą grupę wiekową. Zamówił łososia kładzionego na ryżu, oraz sushi z kraba. Chciał spróbować co to jest, w końcu są w sushi barze. No i do picia wziął zieloną herbatę i szklankę soku pomarańczowego. Oby porcje były duże i szybko przygotowane.
Mam nadzieję, że szybko podadzą, bo zaraz chyba umrę.

Temat: Re: Sushi bar 2016-01-12, 21:18

Lokal stawiał spory nacisk na samoobsługę. Tanaka mógł sięgnąć po czarkę, nasypać do niej sproszkowanej zielonej herbaty przemieszczającej się na ruchomej taśmie nad ladą, a potem nacisnąć na kran, z którego leciał gorąca woda.
Wszystko to mógł wykonać nie ruszając się z miejsca. Sam musiał sięgnąć również po talerz, na który po krótkiej chwili pracownik w białym stroju nałożył zamówione przez elfa specjały.
Pozostało tylko sięgnąć po pałeczki ze stojącego obok naczynia i można zacząć jeść. Ewentualnie Yuzuru mógł przechwycić z taśmy pojemniczek z sosem, a tych było w sporo. Sojowy, pikantny, czosnkowy czy słodko-kwaśny. Był nawet czekoladowy.
Obok Jun ujął w pałeczki rybę zawiniętą w wodorosty i połknął ją w całości. Popił złocistym trunkiem zwanym Kirin beer, po czym zabierał się za kawałek łososia nałożony na jego talerz przez kucharza.
Czy Tanaka odnalazł radość w posiłku? Ze względu na pustkę w żołądku na pewno tak, ale czy mógłby żywić się tak na co dzień? Sushi różniło się znacznie od dziczyzny, którą pożywiał się w górskiej dolince. Zdecydowanie podawali tu za małe porcje. Jeśli Tanaka chciał w pełni zaspokoić swój głód musiałby powiększyć początkowe zamówienie.
Siedzący obok młodzian schował uwięzioną w urządzeniu dziewczynę, po czym wyjął z kieszeni kawałek papieru i podał ją kucharzowi. Podobnie zachował się Jun, gdy już oboje skończyli jeść.
- Niezłe sushi, co nie? - rzekł oblizując wargi. - Główną atrakcję dnia mamy za sobą. Teraz czas zając się mniej przyjemnymi rzeczami.
Wstał, skinął na Tanakę i ruszył ku wyjściu.

Temat: Re: Sushi bar 2016-01-12, 21:32

779

Tanaka na początku przygotował sobie zieloną herbatę, a potem wypił szklankę soku. Następnie musiał się sam obsłużyć, biorąc niezbędne naczynia do zjedzenia potraw. Zabrał również z taśmy sos sojowy. Zjadł wyborne sushi, krab był naprawdę nieziemski. A następnie zabrał się za rybę z ryżem, to również było wyborne, albo głód powodował sprawiał, że jedzenie tak dobrze smakowało. Na koniec wypił zieloną herbatę, która zdążyła się już zaparzyć.
Tanaka czuł satysfakcję ze zjedzonego posiłku, jednak nie czuł całkowitego zaspokojenia głodu. Porcje były zdecydowanie mniejsze niż się spodziewał. Jednak jakość powalała, biorąc pod uwagę czym żywił się do tej pory w Hueco Mundo. Tęskno mu było również za dziczyzną, ale wątpił, że w takim miejscu można coś takiego dostać.
Bardzo smaczne, ale porcje trochę mizerne...
Odpowiedział, wycierając usta chusteczką, kątem oka w czasie jedzenia widział, jak jakaś kobieta wyciągnęła kawałek papieru z chustecznika i zrobiła to samo. Musiał uczyć się w każdej okazji, żeby odnaleźć się w świecie ludzi.
No to ruszajmy. Może, nie będzie przyjemnie, ale nie mogę się już tak naprawdę doczekać.
Ruszył za Junem.

Temat: Re: Sushi bar 2016-01-12, 22:17

- To trzeba było zamówić jeszcze więcej. - Uśmiechnięty Jun pokręcił głową. - Od jednej wizyty tutaj nie zbiednieję.
Ruszyli w dalszą podróż, której zaletą było to, że Tanaka mógł jeszcze bardziej opatrzyć się ze światem żywych. Gwarnym i ludnym światem. Chyba trudno będzie tu o dobre miejsce odosobnienia, w którym można nacieszyć się ciszą i spokojem.
Podczas spaceru Jun opowiadał już o lżejszych tematach. Śmiał się z tubylców, którzy ponoć od prawdziwej kobiety woleli sztuczne postacie żyjące w przenośnych urządzeniach. Tanaka miał okazję ujrzeć podobne cudo u sąsiada w barze. Następnie Jun zaczął bardzo wychwalać położone za miastem gorące źródła. Wspominał również o ciekawych miejscach w samej Karakurze. O kinie, gdzie ludzie oglądali poruszające się i mówiące obrazy, o największym sklepie z elektronicznymi urządzeniami, a także o świetnej restauracji gdzie serwowano jakieś hamburgery i frytki.
- W większych ilościach takie śmieciowe żarcie jest niezdrowe, ale kto by się tym przejmował? Przecież jesteśmy w gigai, a one z nadmiaru cholesterolu nie wysiądzie! W każdym razie ja to lubię różnorodność. Miejscowe jedzenie, jak sushi jest świetle, ale chcę spróbować wszystko co ten świat ma do zaoferowania.
Po około pół godzinie doszli do rzędu wysokich budowli o wielkich drzwiach. Jun zaprowadził Tanakę do jednego z nich.

https://bleach.forumpolish.com/t2052-stary-magazyn#59139

Karta Postaci Punkty Życia: (0/0) Punkty Reiatsu: (0/0)

~Aaron Williams 01~

Gdy Kanadyjczyk wszedł do środka, ujrzał wyłożony drewnem lokal z licznym obrazami najróżniejszych gatunków ryb. W samym centrum ciasnego lokalu znajdowała się krągła lada, przy której klienci spożywali swoje zamówienia. Po niej szła również taśma jakby żywcem wyjęta z jakiejś fabryki, po której leciały dodatki do sushi, po które klienci sięgali, gdy naszła ich na któreś ochota. Dookoła również znajdywały się małe stoliki, które notabene zostały niedawno dodane z powodu popularności baru. Aaron miał zatem mnóstwo miejsc do których mógł się przysiąść, gdyż lokal o tej godzinie praktycznie świecił pustkami.

*le Emerald Wallet: 13

Temat: Re: Sushi bar 2019-02-18, 18:14

Po przekroczeniu drzwi, Kanadyjczyk bez chwili zastanowienia obrał kurs do lady, aby zamówić sobie coś pysznego. Nigdy nie wybrzydzał w sprawie jadła, aczkolwiek upodobał sobie tutejsze jedzenie, szczególnie ostre potrawy.
Zasiadając już przy ladzie, Aaron spojrzał na kucharza swoim promieniującym wzrokiem i wziął kartę do ręki, wbił w nią swój wzrok i rozpoczął recytację.
-Poproszę Chirashizushi z owocami morza i kawałkami tamagoyaki, oraz 3 sztuki futo-maki. Do tego również szklankę lodowatej wody. Prosiłbym o dostarczenie do stolika, dziękuje.
Po zapłaceniu kucharzowi żądanej kwoty, usiadł do stolika umiejscowionego najbliżej okna, rozkoszując się szklanką zimnej wody. Williams mrużąc oczy wpatrzony był w obraz za oknem, myśląc nieprzerwanie o enigmatycznym liście oraz równie enigmatycznym jegomościu, który ów list musiał napisać. Czy mu pomoże z jego małym problemem? Zaoferuje jakieś rozwiązania? Aaron zadawał sobie coraz więcej pytań, nie słyszał jednak żadnych odpowiedzi.

Karta Postaci Punkty Życia: (0/0) Punkty Reiatsu: (0/0)

Kobieta stojąca za ladą uśmiechnęła się gdy Aaron podszedł do lady, by złożyć zamówienie. Czy to z powodu etyki zawodowej, czy dlatego, że kobieta jest zwyczajnie miła... powód nie zmieniał faktu, że był przepiękny. Nie to co utrata tysiąca dwustu jenów na śniadanie... Na szczęście jedyni klienci będący w środku zaklepali miejsca przy ladzie, więc stolik przy oknie był wolny niczym Kanadyjczyk dnia dzisiejszego. A w każdym razie od pracy. Zanim jeszcze zamówienie zostało podane, do stolika dostarczono wysoką szklankę wody, którą w zasadzie 70% wypełniały kostki lodu. Jest i lodowata woda. Tylko Aaron, popitka i widok pustych ulic, plus myśli dotyczące zwitka papieru sprzed dłuższej chwili. Gdy tylko Kanadyjczyk odłożył szklankę z powrotem na stolik, podszedł do niego jakiś mężczyzna. Brunet, mniej więcej wzrostu Aarona, ubrany na sportowo.
-Pan również tutaj spędza poranek? - spytał. -Och, przepraszam, zapomniałem się przedstawić. Kenji Nimura - pański sąsiad z góry. - przedstawił się. -Nie będzie panu przeszkadzać, jeśli się dosiądę?

*le Emerald Wallet: 13

Temat: Re: Sushi bar 2019-02-19, 14:41

Aaron pozostał niewzruszony na uśmiech kobiety, natomiast nie mógł powiedzieć iż uśmiech ów niewiasty nie urzekł go, od czasu do czasu spoglądał na kobietę, nie dając tego po sobie poznać, czyżby owa niewiasta zainteresowała się Kanadyjczykiem? Nie, to wykluczone...zapewne uśmiecha się tak do każdego klienta.
Williamsowi na widok napitku oczy zaświeciły się żywym blaskiem, uwielbiał lód w każdej postaci.
Aaron, widząc mijaną od czasu do czasu twarz spróbował się uśmiechnąć powitalnie, aczkolwiek jednogłośnie można stwierdzić iż niespecjalnie mu to wyszło.
-Nie, to mój pierwszy raz.-odrzekł Aaron wstając z miejsca. Nie myśląc za długo podał rękę w powitalnym geście. -Aaron Williams, miło poznać.- powiedział, wystawiając nadal rękę przed siebie. -Niestety nie jestem specjalnie dobrym rozmówcą, jeżeli Panu to nie przeszkadza to proszę bardzo.- Dokończył, zastanawiając się dlaczego w ogóle wystawił tę łapę.
Aaron przynajmniej na chwilę uciekł myślami od tajemniczego listu, dzięki pięknej kobiecie i sąsiadowi. Jedyne co obecnie mogło przeszkadzać Kanadyjczykowi to pusty żołądek i brak papierosów który nie specjalnie dawał się w znaki.

Karta Postaci Punkty Życia: (0/0) Punkty Reiatsu: (0/0)

Mężczyzna widząc gest odwzajemnił go, ściskając dłoń Kanadyjczyka.
-Przepraszam zatem, zaraz wracam. - powiedział, słysząc zgodę sąsiada, po czym podszedł do lady, składając najpewniej zamówienie i wrócił, siadając naprzeciw Aarona. Nawet podczas rozmowy z Kenjim, kobieta zza lady zerkała mimowolnie w jego stronę. Chyba faktycznie coś było na rzeczy.
-Chyba się jej pan spodobał. - powiedział sąsiad, uśmiechając się. -Szczęściarz z pana. - dodał. -Gdybym tylko ja miał takie powodzenie... ba! Połowę mniejsze chociażby, to nie byłbym teraz jakimś marnym programistą po trzydziestce, bez żony, dzieci czy nawet dziewczyny. - zaśmiał się, opisując swoje nieudane życie emocjonalne.

*le Emerald Wallet: 13

Temat: Re: Sushi bar 2019-02-19, 23:42

Aaron ucieszył się, widząc, że wyskakując z tym uściskiem, nie zbłaźnił się i w spokoju usiadł na miejsce.
Williams kiwnął głową, kiedy mężczyzna oznajmił, iż musi odejść na sekundę, spoglądał również w stronę kobiety mimowolnie marszcząc czoło w swoim naturalnym, niespecjalnie przyjemnym grymasie. Kobieta bezprecedensowo spodobała mu się, nie był jednak specjalistą w dziedzinie płci pięknej i nie miał pojęcia jak kobiety okazują zainteresowanie.
-Nie sądzę.- odrzekł sąsiadowi popijając wodę. -Jestem zwykłym mężczyzną, kobiety nic szczególnego we mnie nie widzą.- powiedział, kolejny raz zatapiając usta w mokrej cieczy. Williams siedział przez chwilę cicho, najpewniej nie wiedział co powiedzieć, wolał jednak nie psuć relacji z sąsiadem, gdyż mogłoby to skutkować problemami w przyszłości, a to była jedna z tych rzeczy, których Aaronowi nie brakuje. -Sądzę, iż posiadanie drugiej połówki nie zmieniłoby Pańskiego zawodu. -Odrzekł po czasie spuszczając wzrok z sąsiada, spoglądając w teren za oknem, głównie na wysokie budynki, albowiem dziwne uczucie bycia śledzonym wróciło, nie był pewien czy to prawda, czy to tylko urojenia, wolał jednak trzymać swoje zmysły na wodzy.

Karta Postaci Punkty Życia: (0/0) Punkty Reiatsu: (0/0)

Słysząc odpowiedź Aarona, Kenji zaśmiał się lekko, mówiąc:
-Niektóre kobiety wolą zwykłych mężczyzn. Ogląda pan czasem jakieś talent show? Przy tylu unikalnych osobowościach czasem bycie prostym, zwykłym człowiekiem jest czymś niepowtarzalnym. - po tych słowach podszedł kelner, który postawił zamówienie Kanadyjczyka, po czym odszedł z powrotem za ladę.
-Może zawodu nie zmieni... - zaczął. -Z dziewczyną czy bez - wciąż byłbym komputerowcem, ale zdecydowanie mniej samotnym niż teraz. Mimo elastycznych godzin pracy pracuję od dwunastu do czternastu. Robię w domu, przed komputerem. Raczej pracowałbym zdecydowanie mniej, gdybym miał jakąś miłą panią do towarzystwa. - powiedział, ponownie lekko się śmiejąc. Musi mieć spory dystans do samego siebie. -Ale dosyć o pracy, mam dziś wolny dzień. Co tam u pana słychać ostatnio? - spytał.

*le Emerald Wallet: 13

Temat: Re: Sushi bar 2019-02-20, 15:33

Aaron spojrzał się enigmatycznie na współrozmówcę, kiedy ten wspominał o"kobietach lubiących zwykłych mężczyzn'' i pozwolił sobie prawie że wejść mu w zdanie -A czy w posiadaniu drugiej połówki, nie chodzi czasem o to, aby ten ktoś był wyjątkowy? - zmarszczył jedną brew kończąc zdanie, dał jednogłośnie znać rozmówcy, że nie jest specjalistą na temat kobiet, ba! Najpewniej sąsiad-komputerowiec wie o nich więcej od Kanadyjczyka.
Williams od razu po zobaczeniu jedzenia przed swoim obliczem zaczął pałaszować cudownie wyglądający obiad, był tak głodny, że kanapka z kawałkiem sera i tuńczykiem byłaby dla niego warta każdej ceny. Wielki głód Aarona nie zagłuszył jednak jego słuchu i mógł bezproblemowo słuchać dywagacji swojego rozmówcy, dał po sobie poznać, że kiedy rozmawia/słucha na temat, który go interesuje może stać się troszeczkę bardziej rozmowny jak zwykle.
Aaron połknął zmielony kawałek sushi, milcząc przez jakiś czas. Nie wiedział co ma powiedzieć sąsiadowi, przecież nie powie mu o masakrze, jaką wywołał lata temu, nie powie mu o tej dziwacznej zbroi, czy choćby o enigmatycznym listonoszu, który zapomniał o istnieniu skrzynki na listy. W całym jego życiu poza tymi ostatnimi dniami istniały tylko dwie rzeczy- Dom i praca. Może dlatego rozmowa z sąsiadem go nie irytuje. Aaron wie, jak ów jegomość się czuje, tyle że Kanadyjczykowi samotność nie przeszkadzała w takim stopniu, w sumie to w ogóle mu nie przeszkadzała.
-Widzisz, moje życie niewiele różni się od Pańskiego, pusty dom i praca, która mnie satysfakcjonuje. - Aaron w tym czasie wziął głęboki oddech- Mam jednak pytanie, możesz sobie o mnie pomyśleć co chcesz, nie dbam o to...chciałbym jednak dowiedzieć się, dlaczego tak bardzo sobą gardzisz? Nie masz powodzenia? Kobiety Cię nie chcą? Bzdura.- Parsknął Aaron, nie dając Kenjiemu dojść do słowa. - Problem tkwi w tobie, sam sobie wmawiasz, że to jest dla Ciebie nieosiągalne... Wiesz co mawiał nam Major w wojsku, kiedy chcieliśmy się poddać? "Dlaczego to robicie, dlaczego stajecie się swoimi własnymi wrogami i wpajacie sobie do głowy bzdury typu "Nie dam rady"... Dacie radę, wystarczy chcieć i zapomnieć o istnieniu granicy swoich możliwości, ponieważ czegoś takiego nie ma, jest tylko strach...strach, który macie starać się unicestwić!"
Dlaczego Aaron tak się otworzył przed nieznajomym? Zapewne będzie go to pytanie nurtować do końca spotkania, jeżeli się ono przedłuży.
Aaron nie wiedział jak Kenji na to zareaguje, ale czuł dziwaczną chęć pomocy sąsiadowi. Czuł że musi mu pomóc najbardziej jak będzie potrafił. Możliwe, że Kenji dzięki Aaronowi przeciwstawi się swoim słabością albo go znienawidzi. Prawda jest tylko jedna:Aaron nie miał nic do stracenia.

Karta Postaci Punkty Życia: (0/0) Punkty Reiatsu: (0/0)

Słysząc poradę Kanadyjczyka, pierwszą reakcją było pytanie:
-Był pan w wojsku? Mój siostrzeniec marzy, żeby dołączyć do SAT-u. Często mnie odwiedza i opowiada o tym, czego to nie wyczytał o wojsku. - w międzyczasie do stolika dotarło zamówienie Kenjiego, czyli spory talerz tai maki oraz teriyaki ibudai oraz szklanka pomarańczowego soku. -Pewnie byłby zachwycony, słuchając relacji byłego żołnierza... - powiedział, po czym wziął sobie łyka. -Bardzo cenna rada... - powiedział. -Może faktycznie mój strach mnie paraliżuje... Dziękuję. Chyba jestem panu winien co najmniej jakiegoś dobrego drinka. Może wyskoczymy gdzieś razem? - zapytał, ni stąd ni zowąd. -Znam świetny bar na obrzeżach miasta. Nazywa się "Eight" i często za barem siedzi jego maskotka - jakiś facet w garniturze, który zakłada sobie na głowę hełm, przedstawiający czarną bilę. Naprawdę zabawnie to wygląda, kiedy ktoś taki podaje ci Grasshoppera... - powiedział. -Miałby pan może czas w przyszły weekend?

*le Emerald Wallet: 13

Temat: Re: Sushi bar 2019-02-21, 15:44

Aaron ucieszył się widząc jak jego wywód o odwadze nie skończył się szybką bitką na środku lokalu.
-SAT? To jest ta jednostka antyterrorystyczna? Czy może bardziej para-militarna...nie jestem pewien.- Powiedział, patrząc się w talerz, zapewne pytając samego siebie. -Jeżeli chcesz mi powiedzieć w ten sposób, że mam się z nim spotkać, czy coś w ten deseń...to nie ma sprawy. Pamiętaj tylko, że nauczyciel ze mnie żaden. Ile ma lat ten twój siostrzeniec?- Odpowiedział, uśmiechając się lekko dłubiąc pałeczkami w resztkach jedzenia.
- Nic mi nie jesteś winien. Jednak nie odmówię kieliszka, czy dwóch...mam nadzieję, że mają Whiskey albo Bourbon...-Aaron przestał jeść i spojrzał się na Kenjiego, marszcząc dziwacznie brwi, kiedy ten mówił o maskotce baru.
-Bila na głowie? Wielka, czarna bila na głowie?- Mówił cicho niedowierzając w żadne słowo Kenjiego.
-Owszem miałbym czas. chociaż nie sądzę, żebym był towarzystwem, którego poszukujesz.- Powiedział Aaron, spoglądając podejrzliwie zza okno.
Williams nie mógł pozbyć się uczucia, że jest śledzony. Próbował jednak nie okazywać tego w żaden sposób.

Karta Postaci Punkty Życia: (0/0) Punkty Reiatsu: (0/0)

-Szesnaście. - odparł Kenji. -W zasadzie to tylko głośno myślałem i miałem zamiar spytać nieco później... Tak czy siak, dziękuję. Na pewno się ucieszy. - powiedział, biorąc porcję swojego zamówienia do ust.
-Czy pan też się czegoś boi? - spytał od razu, gdy tylko przełknął. -Mówi pan, że nie jest dobrym rozmówcą, towarzystwem czy nauczycielem. Parafrazując pana, a raczej pańskiego majora - dlaczego pan sobie to robi? Siedzę tu z panem dopiero kilka minut, a już zdążyłem się zwierzyć ze swoich problemów z kobietami. - powiedział, uśmiechając się, po czym sięgnął po szklankę z sokiem. -Sądzę zatem, że nie jest pan kiepskim rozmówcą, a w każdym razie nie w moich oczach. Uważam również, że aktualnie miło spędzam czas, więc nie jest pan również złym towarzystwem. Jak dla mnie dwie trzecie mamy już z głowy, a gdy przyjedzie mój siostrzeniec, przekonamy się o tym ostatnim. - powiedział.
W międzyczasie za oknem wciąż było spokojnie. Pusto niczym w mieście widmo, po którym co jakiś czas przechadzają się duchy, spieszące się do pracy...

Temat: Re: Sushi bar 2019-02-21, 21:17

-Czy ja się czegoś boję?- Zapytał Aaron, sarkastycznie się przy tym uśmiechając. Wziął łyk wody ze szklanki postawionej przed nim i z niesłychaną jak na Kanadyjczyka finezją otarł usta.
-Widziałem w życiu rzeczy, których słowo "straszne", nawet nie definiuje.-Odpowiedział Aaron powoli zbliżając swoją twarz do Kenjiego, patrząc mu prosto w oczy, zachowując przy tym kamienny wyraz twarzy.
- Nie wiem, dlaczego tak się rozgadałem, może po prostu Cię polubiłem... Nie wiem. Radzę Panu się nie przyzwyczajać. -Powiedział Aaron, wracając do standardowej pozycji siedzącej.
- Nie wiem, czy będę równie rozmowny, jak przyjedzie pański siostrzeniec. Postaram się jednak. - dodał sięgając po pałeczki.
Arron mniej-więcej się uspokoił i próbował rozkoszować się jedzeniem, jak i kompanem w rozmowie. Jedna rzecz jednak nie dawała mu spokoju...wszędzie wydawało mu się pusto, żadnego potęcjalnego stalkera, nic...tylko on i Kenji. Przez cały czas jednak czuł obce oczy na swojej skórze, czy to paranoja? Williams postanowił rozejrzeć się dookoła dokładniej, tak profilaktycznie.

Karta Postaci Punkty Życia: (0/0) Punkty Reiatsu: (0/0)

Ulice były dalej spokojne i tylko kilkoro ludzi wciąż przechodziło w tę lub drugą stronę. Jednak gdy Aaron teraz się rozejrzał, jego oko na sekundę, podświadomie zatrzymało się na rogu budynku, w którym mieszka, gdzie ktoś stał. Był to zakapturzony człowiek, cały ubrany na czarno. Wychylał się zza budynku i spoglądał wprost na okno, przy którym siedział Kanadyjczyk i jego sąsiad.
-Cieszę się, że mnie Pan polubił. - tymczasem Kenji kontynuował konwersację. -Ja uważam, że jak już się mieszka w jednym miejscu... no, prawie jednym, to powinno się utrzymywać dobre relacje z innym ludźmi, którzy tam mieszkają. - obserwator pewnie wciąż nie był świadomy, że Aaron go właśnie zauważył. -Moja siostra pewnie będzie pana błagała, żeby wybił mu Pan pomysł z SAT-em z głowy, najlepiej prosto do śmietnika. - dodał, uśmiechając się, po czym wziął łyka swojego napoju.

*le Emerald Wallet: 13

Temat: Re: Sushi bar 2019-03-02, 00:44

Aaron zauważywszy podejrzaną osobę z kapturem na głowie, uśmiechnął się pod nosem na wieść że jednak nie zdurniał na starość. Biorąc kawałek sushi do ust Kanadyjczyk spojrzał w kierunku lady, tylko po to aby nie patrzyć się tępo w jedno miejsce, chciał dać znać stalkerowi że go nie zauważył.
Williams przemilczał wypowiedź Kenjiego na temat przyjacielskich relacji sąsiadów, przytaknął jednak na znak, że rozumie sąsiada. Aaron myślał nad tym co ma zrobić z tajemniczym prześladowcą.
Kanadyjczyk wpadł na swój przebrzydły plan podczas kończenia posiłku, wiedział że musi wymyślić jakąś wymówkę, aby nie wypaść jak skończony idiota zwyczajnie wychodząc z lokalu.
-Wybaczy Pan, muszę wyjść do toalety.- rzekł Aaron, dopijając resztkę wody.
Tak więc Williams ruszył ku tylnemu wyjściu z lokalu, aby zaskoczyć podejrzanego człowieka i wypytać go o szczegóły całego podejrzanego "śledztwa".
Aaron po zlokalizowaniu tylnych drzwi wyjściowych chwycił pewnie za klamkę i pociągnął do siebie, uciekając myślami do tajemniczej kartki, marszcząc przy tym brwi.

Karta Postaci Punkty Życia: (0/0) Punkty Reiatsu: (0/0)

-Proszę bardzo. - powiedział Kenji, biorąc swoje pałeczki między palce. Przechodząc przez cały lokal, Aaron nie uniknął również kontaktu wzrokowego z kobietą, która niejednokrotnie zdążyła już za nim zerknąć. Tym razem, gdy ich oczy się spotkały, ona szybko odwróciła się w stronę koleżanki, do której szybko wyszeptała parę słów.
Dalej, w środku baru, po lewej znajdowała się kuchnia, natomiast po prawej ubikacje. Na środku całego korytarzyka były białe drzwi, prowadzące najpewniej na zewnątrz. Kanadyjczyk podszedł i pociągnął do siebie. Na szczęście były otwarte, a Aaron miał rację - prowadziły prosto na ulicę.

[Akcję przenosimy tutaj:] https://bleach.forumpolish.com/t420p390-ulica

*le Emerald Wallet: 13