Toshi Tanaka

DANE

Imię: Toshi
Nazwisko: Tanaka
Profesja: Shinigami
Płeć: Mężczyzna
Wiek: 16 lat
Waga: 75 kg
Wzrost: 185 cm
Wygląd:
Toshi, jak na swój wiek, jest niezwykle wysokim i dobrze zbudowanym wyrostkiem. Dysponuje dość szeroką klatką piersiową i płaskim, lekko umięśnionym brzuchem. Mięśnie na jego nogach i rękach są całkiem dobrze widoczne. Dłonie Toshiego są dość szorstkie, toteż od razu widać, że ich właściciel nie boi się ciężkiej pracy. Jego średniej długości włosy koloru ciemnego blond są zawsze rozczochrane i sterczące do góry we wszystkie strony. Jeśli dobrze im się przyjrzeć, można zauważyć gdzieniegdzie widoczne niebieskie pasemka, zapewne efekt jednego z tych młodzieńczych buntów i prób zaimponowania innym. Proporcjonalna do reszty ciała głowa dysponuje niebieskimi, lekko skośnymi oczami, nad którymi znajdują się czarne brwi. Kto spojrzy na jego twarz, z pewnością zapamięta prosty, proporcjonalny nos, i usta rozciągnięte w niemalże wiecznym uśmiechu. Całości wyglądu dopełnia podłużna blizna na lewym policzku oraz ciągnący się przez całe plecy tatuaż przedstawiający czarnego smoka. Zazwyczaj widuje się go w stroju akademii, czyli biało-niebieskim kimonie przepasanym niebieskim pasem oraz z drewnianym wisiorkiem na szyi przedstawiającym skrzydlatego konia, który jest jedyną pamiątką po Sakurze.

Forma zwierzęca:
Jedną z jego unikatowych umiejętności jest zwierzęca forma.
Przybiera ona postać czarnej pantery. Kiedy się w nią przemienia dysponuje zwartą budową ciała i solidnym umięśnieniem. Osiąga 185 cm długości ciała w tym 75 cm zajmuje ogon. Waży 120 kg i mierzy 75 cm wysokości w kłębie. Dysponuje krótkimi, grubymi i silnymi nogami zakończonymi ostrymi pazurami oraz posiada potężną głowę i wyjątkowo silną szczękę wypełnioną ostrymi zębiskami. Jego oczy są ciemnoniebieskie, a na wysokości lewego polika znajduje się podłużna blizna zauważalna również w jego ludzkiej formie. Najczęściej przyjmuje czujną postawę na lekko ugiętych nogach, gotowy do natychmiastowego skoku czy biegu.

Charakter:
Na pierwszy rzut oka wydawało się, że jest on typem samotnika, który sam sobie poradzi ze wszystkim. Tak naprawdę jest opiekuńczą i troskliwą osobą. Czasami nawet aż nadopiekuńczą, co kończy się niekiedy lekkomyślnymi czynami z jego strony. Jako dziecko często błaznujący i robiący głupie rzeczy, aby zwrócić na siebie uwagę. Był wesołym, zawsze żywym i pełnym energii chłopcem. Obecnie małomówny i zamknięty w sobie, raczej trzymający się na uboczu. Strzelający sporo gaf w obecności płci przeciwnej i nie bardzo potrafiący się zachować w ich obecności. Pod maską silnego i samowystarczalnego kryje się zakompleksiony i zagubiony chłopak pragnący zbliżyć się do innych. Trzeba też powiedzieć, że sumiennie i staranni wykonuj powierzone mu zadania nie ważne, jakie by one nie były.

Ekwipunek: 2 Bokeny, jeden normalnych rozmiarów przy pasie oraz drugi solidnych gabarytów przytwierdzony do pleców, mundur akademii, przybory do pisania, młot kowalski oraz przybory do higieny /b]

Historia:
Toshi urodził się w 55 okręgu Rukongai jako syn Minako. Ojca praktycznie nie pamięta, gdyż ten odszedł od nich, kiedy jeszcze był mały. Mimo tego jego dzieciństwo przebiegało radośnie jak na standardy miejsca, w którym mieszkał i żył. Chłopiec od urodzenia charakteryzował się fotograficzną pamięcią. Wystarczyło mu jedno spojrzenie, aby następnym razem wiedzieć, jakich zmian dokonano w obserwowanym środowisku.

Pierwsza wielka zmiana w jego życiu nastąpiła gdy miał 3 latka. Otóż na świat przyszła Ayumi, jego młodsza siostra. I tym razem jego matka nie miała szczęścia do mężczyzn. No, bo jak inaczej można nazwać fakt, że porzucił ją mąż, a kolejni kandydaci rezygnowali po dowiedzeniu się, że ma dzieci. Tym razem porzucono ich, nim Minako urodziła córkę. Pomimo tego niewiele się zmieniło w jego życiu, no może oprócz tego, że znalazł sobie świetnego towarzysza wszelkich zabaw. Bo trzeba przyznać, że choć oboje byli po innym ojcu bardzo się pokochali i jedno za drugim wodziło wzrokiem. W ten oto sposób jego życie pomimo miejsca, w którym mieszkał nadal toczyło się w miarę beztrosko tylko z tą różnicą, że często miał na głowie wszędzie łażącego za nim brzdąca, jak miał w zwyczaju nazywać Ayumi. Zapewne mogło to być możliwe ze względu na ich biedę i fakt, że nie było im co ukraść. To trzymało pewne kłopoty z dala od nich.

Oprócz tych dobrych i radosnych chwil miały też miejsce takie, o których nigdy nie chciałby pamiętać. Jedna z nich się zdarzyła, kiedy był w wieku czterech lat. Otóż jedna z sąsiadek i bliska przyjaciółka jego matki zrobiła przyjęcie. Jako że bardzo pomagała jego rodzinie, oczywistym była ich obecność na nim. Nic w tym dziwnego by nie było, gdyż chłopiec był jeszcze zbyt mały, aby to dobrze zrozumieć. Pewnie przeszłoby to bez większych ceregieli, gdyby nie miało miejsca pewne zdarzenie. Otóż jak to dzieci Toshi wraz z rówieśnikami zajęty był zabawą i wszędobylstwem. W pewnym momencie trafili do pomieszczenia pełnego różnych narzędzi i materiałów. Mianowicie była to kuźnia, gdyż sąsiadka była żoną rzemieślnika. Jako bardzo ciekawska istota zbliżył się i zajrzał do środka obecnie wygaszonego pieca hutniczego. Wtedy dla żartów ktoś popchnął go tak, że wpadł do środka. Traf chciał, że drzwiczki zatrzasnęły się, uwięziwszy go w środku. Inne dzieci nie były w stanie go uwolnić. Dobre kilka godzin minęło, nim go odnaleziono całego zapłakanego i przerażonego. Jego towarzysze zabaw, przerażeni możliwymi konsekwencjami, nikomu o tym zdarzeniu nie powiedzieli. Od tego momentu unikał wszelkich ciasnych, zamkniętych pomieszczeń, ponieważ panicznie się ich bał.

Inne wspomnienie, o którym chciałby zapomnieć miało miejsce, kiedy miał sześć lat. Był już późny wieczór, a na dworze szalała burza. W pewnym momencie dało się usłyszeć ogłuszający huk i wrzaski ludzi. Otóż piorun trafił jeden z budynków, który momentalnie zajął się ogniem. Jak to bywa w biedniejszych dzielnicach, tak i tutaj domy były drewniane. Nic, więc dziwnego, że płomienie ogarnęły również sąsiadujące budowle. Nieszczęśliwy traf chciał, że w kilku budynkach zostali uwięzieni ludzie. Aż ze sporej odległości było słychać krzyki i wrzaski. Wszędzie leżeli ludzie w mniejszym lub większym stopniu poparzeni. Nie należało to do najprzyjemniejszych widoków. Dopiero po chwili ktoś krzyknął, aby zabrać dzieci, których sporo się wokół kręciło. Niestety było już na to za późno. W pewnym momencie jeden z budynków runął, a z jego wnętrza wyskoczył mężczyzna. Nie byłoby w tym nic strasznego, że salwował się ucieczką, gdyby nie fakt, że płonął. Cała ta okropna scena rozegrała się na oczach Toshiego. Nim zabrano go stamtąd zdołał jeszcze ujrzeć ostatnie konwulsje przedśmiertne nieszczęśnika, który skończył jako ludzka pochodnia. Ten widok wraz z odorem spalonego mięsa miał go do końca życia prześladować. Od tego momentu nabawił się lęku przed tym żywiołem, a na widok błyskawic na tle mrocznego nieba paraliżował go strach odbierający logiczne myślenie.          

Kolejny przełom w ich życiu nastąpił, kiedy miał osiem lat. Tym razem powodem tego była ich matka. Kobieta pracując praktycznie dzień i noc, aby niczego nie zbrakło jej dzieciom jeszcze mocniej podupadła na zdrowiu. Tym razem ten fakt nie umknął uwadze chłopcu. Dość szybko zorientował się, że z Minako nie jest najlepiej. Choć jeszcze nie rozumiał tego w pełni, czuł z tego powodu duży niepokój. Nie wiedząc jak ma sobie z tym poradzić zaczął od najprostszych rzeczy. Przenosił, co cięższe rzeczy, zastępował matkę w niektórych obowiązkach, otoczył opieką swoją młodszą siostrę. Jednym słowem starał się odciążyć kobietę w jej obowiązkach w miarę swych możliwości.

W wieku dziesięciu lat zauważył kolejną niepokojącą rzecz. Zdrowie ich matki nie polepszyło się, a co za tym idzie, nie żyło im się już tak dobrze. Wtedy to podjął postanowienie. Był to też pierwszy raz i jedyny, kiedy to przeciwstawił się tej, która wydała go na świat. Pomimo jej nalegań i niejednej ostrej wymiany zdań postanowił iść do pracy pomimo jej sprzeciwu. Rozpoczął od prostych prac. Przynosił wodę, nosił zakupy, potem pomagał przy budowie nosząc deski czy podając inne potrzebne przedmioty. Ta sytuacja poprawiła ich sytuację w domu. MInako mogła więcej odpoczywać. Jednak Toshi nie miał już tyle czasu dla kolegów i siostry, co w praktyce oznaczało, że chłopcy przestali się z nim zadawać, a Ayumi chodziła samopas. Z drugiej strony z czasem nabrał nieco tężyzny fizycznej, a jego wygląd za sprawą budowy ciała wydawał się bardziej atrakcyjny dla dziewcząt.

Pomimo tego jego życie nadal toczyło się w miarę spokojnie jak na 55 okręg, co wkrótce miało się zmienić. Kolejny znaczący epizod miał miejsce dwa lata później, kiedy osiągnął wiek dwunastu lat. Najpierw znalazł zatrudnienie w warsztacie rzemieślniczym zajmującym się naprawą i wykuwaniem wszelkiej maści narzędzi. Dość wcześnie okazało się, że Toshi ma do tego talent. Szybko pojmował nauki swego mentora, co w połączeniu z faktem, że każdą nową wiedzę chłonął jak gąbka, niedługo dało spodziewane efekty. Ludzie zaczęli dostrzegać w nim zdolnego kowala samouka. Chętnie powierzali mu swe skarby, aby je naprawił. Interes zaczął się rozwijać, a on zaczął przynosić coraz więcej jedzenia. Jego rodzicielka nie musiała już tak ciężko pracować. Niestety większa ilość zleceń oznaczała mniej czasu dla rodziny w tym dla nieco niesfornej, żywej i zawsze pełnej ciekawości i energii siostry. Następnie poznał Sakurę. Bardzo szybko okazało się, że pomimo wielu różnic charakteru i w poglądach oboje lubią przebywać w swoim towarzystwie. A trzeba przyznać, że nie próżnowali i każdą wolną chwilę starali się spędzać z sobą. Stali się sobie bardzo bliscy, do tego stopnia, że jedynie bardziej zżyty był tylko ze swoją siostrą. Byli, co tu mówić, młodzi, głupi i zakochani w sobie. Trzeba tylko dodać, że po dwóch latach ich znajomości stali się oficjalną parą. Mieli po czternaście lat.

W tym czasie miała miejsce jeszcze jedna ważna rzecz. Otóż w końcu odkrył w sobie swoją zwierzęcą formę, którą dysponował od urodzenia. Rzecz działa się pewnego słonecznego dnia, w którym to wybrał się na poszukiwanie jagód. Był już późny ranek, kiedy wracał do domu. Szedł on ścieżką wzdłuż pól, kiedy na drodze przed nim stanął dzik z młodymi. Jego jedyną szansą ratunku było wdrapanie się na drzewo. Jak na złość najbliższe było znacznie od niego oddalone. Mimo tego podjął się tego desperackiego kroku i popędził w tamtą stronę. Biegł tak szybko jak tylko potrafił, ale nie miał szans z rozjuszonym zwierzęciem. Wtedy stało się coś niezwykłego. Nagle zaczął się zmieniać i po kilku sekundach zamiast chłopca przed dzikiem biegła czarna pantera. Jakież było zdziwienie Toshiego, kiedy nagle uświadomił sobie, że znajduje na drzewie i utrzymanie się na nim nie sprawia mu żadnych problemów. W takich to stresujących okolicznościach odkrył, że posiada taką niezwykłą umiejętność. Oczywiście z nikim tą wiedzą nie podzielił się i zachował ją tylko dla siebie.  

Wydawałoby się, że ich szczęście będzie trwać wiecznie, ale zasady panujące w miejscu, w którym żyli szybko dały o sobie znać. Niestety było tak aż do tego pamiętnego dnia. Miało to miejsce dwa lata później, czyli kiedy osiągnął wiek szesnastu lat. Był to wydawało się jak każdy inny dotychczasowy dzień. Młodzieniec miał przerwę w pracy, więc postanowił odwiedzić dom. W głowie miał już kilka wizji jak miło przywita go zaskoczona Sakura. Niestety coś było nie tak. Od razu wyczuło się, że coś wisi w powietrzu. Mając straszliwie przeczucie pomknął tak szybko jak potrafił w stronę domu. Już z daleka zobaczył, jakich spustoszeń w okolicy dokonał Pusty. Chciał krzyknąć, ale z gardła nie wydobył się żaden głos. Przez przeraźliwie długie sekundy oglądał jak w zębiskach najpierw znika jego matka, a następnie w jej ślady poszła jego ukochana dziewczyna. Ostatnią rzeczą, jaką pamiętał to widok leżącej na ziemi, nieprzytomnej Ayumi i jego szaleńcza desperacka szarża na potwora. Potem już tylko ból, przytłaczające uczucie oraz by w ostateczności ogarnęła go ciemność.

Ocknął się parę dni temu w szpitalu. Jak się później okazało miał wiele szczęścia, gdyż przed śmiercią ocalił go bóg śmierci w stopniu oficerskim. Cała ta lekkomyślność i głupota z jego strony skończyła się jedynie blizną na lewym policzku. Jak się później dowiedział tym razem było nieco więcej ofiar niż w wypadku innych tego typu ataków, co było normalne zważywszy na miejsce, w którym żył, o czym zapomniał, a życie boleśnie mu o tym przypomniało. Ta informacja spowodowała zmianę w jego życiu. Stał się mniej komunikatywny i bardziej ponury. Skutki tego zdarzenia miały mieć duży wpływ na jego obecne i przyszłe życie oraz poczynania. Oczywiście Ayumi miała wrodzony talent do kontroli Reiatsu, i była całkiem ładna, co wzbudziło zainteresowanie jednego z pomniejszych rodów, jakim był Tanaka. On sam również wzbudzał zaciekawienie z ich strony ze względu na swoje zdolności, jako kowal. Wizja posiadania przez ród własnego i to utalentowanego i zdolnego kowala sprawiła, że stało się coś niesłychanego. Oto został wraz z siostrą adoptowany i od tego momentu miał dbać o dobre imię swego rodu.

Od tego momentu trafił on do kuźni, gdzie miał terminować u pewnego mistrza, który zwał się Akira Aizawa. Ten na początek sprawdził, jakie umiejętności i wiedzę posiada chłopak. Mając już tą wiedzę postanowił podszlifować go w kwestii wykuwania prostych broni. Młodzik bardzo sobie cenił te lekcje i czas spędzony przy piecu hutniczym. W między czasie pobierał on również lekcje kidou. Jego nauczycielem był jeden z shinigamich, członek rodu z niższą rangą, a zwał się Isei Nobusuke. Po zakończeniu nauk u Isei’a mógł się pochwalić znajomością dwóch zaklęć. Mniej więcej w tym samym czasie zakończył pierwszą część terminowania u kowala. Ten uznawszy, że Toshi umie wystarczająco ogłosił, że nauczył go już podstaw i na potwierdzenie swych słów podarował mu młot kowalski, niezbędne narzędzie pracy każdego rzemieślnika. Choć nadal będzie u niego pobierał nauki to dzień ten był jednym z najszczęśliwszych dni w jego dotychczasowym życiu.      

Teraz kilka miesięcy później po tych straszliwych i bolesnych wydarzeniach miał iść do akademii shinigami wraz ze swoją młodszą siostrą, jako Tanaka. Inni członkowie klanu zauważyli, że wyróżniają się obiecującym poziomem energii duchowej. Obydwoje nie protestowali przeciw temu pomysłowi, a wręcz przeciwnie - byli podekscytowani, że mogli dostać taką szansę. Po przystąpieniu do egzaminów wstępnych i po przejściu eliminacji udało im się osiągnąć ten cel - dostali się do akademii shinigami. Już jako uczeń postanowił walczyć obiema broniami, bo wydawało mu się to ciekawsze. Dlatego udało mu się zdobyć drugi boken, i od tamtej pory ćwiczy ten rodzaj walki.

W ten oto sposób rozpoczyna się nowy rozdział w jego... w ich życiu.

Pieniądze: 500 Ryo

STATYSTYKI
Atrybuty:
Punkty do rozdania=13 (+10 wolne +3 wiek)
Siła: 7 (+1 profesja +1 wiek)
Szybkość: 7 (+2 profesja)
Zręczność: 7 (+2 wolne)
Wytrzymałość: 5
Inteligencja: 6 (+1 wiek)
Psychika: 13 (+8 wolne)
Reiatsu: 6 (+1 profesja)
Kontrola Reiatsu: 6 (+1 wiek)

OGÓLNE

Udźwig:  70 kg
Prędkość (śr.):  7 [km/h]
Prędkość (max.):  24 [km/h]
PŻ (Punkty Życia): 50
PR (Punkty Reiatsu): 36

Techniki
Magia:
Poznane Hadou: #7 - Dokubutsu (Zatruta Kula)
Poznane Bakudou: #2 - Engo (Tarcza Reiatsu)

Umiejętności:
- Fotograficzna Pamięć
- Zwierzak/Forma Zwierzęca
- Z rodziny
- Sojusznik
Wady:
- Astrafobia – strach przed burzą
- Klaustrofobia – strach przed ciasnymi pomieszczeniami

Historia
Tanaka jest to stosunkowo młody ród, gdyż istnieje dopiero od kilku pokoleń. Jeszcze nie posmakował władzy i dopiero jest w trakcie budowy swoich wpływów w Soul Society.  Zaczęło się to nie pozornie i na początku nie wskazywało, że w ogóle będzie taki ród. Początek swój bierze od rodu z pierwszego okręgu Rukongai, który z czasem stawał się coraz potężniejszy. Rada 46 nie chcąc, aby Rukon się wzbogacił oraz by nie zostać wciągniętym na czarny rynek rozkazała prześwietlenie ich interesów. Pomimo dokładnego i szczegółowego śledztwa okazały się one czyste. W związku z tym zostaje nadane im szlachectwo i małą działka w Seiretei. Od tego momentu rozpoczęli metodyczne poszerzanie swych wpływów. W osiągnięciu tego celu nie widzą niczego złego w przyjmowaniu w swe szeregi poprzez adopcję utalentowanych i uzdolnionych Shinigami mających spory potencjał. Oczywiście takie działania od razu nie przypadły do gustu tradycyjnym, konserwatywnym rodom. Choć nie zdarza im się to zbyt często to nadal są traktowani z chłodną obojętnością i rezerwą, gdyż takie działania uważane są za szkodliwe i zakłócające czystość krwi. Jedno z tych wydarzeń miało miejsce niedawno. Otóż zostało adoptowane rodzeństwo, szesnastoletni chłopak oraz trzynastoletnia dziewczynka. Widząc w tych sierotach spory potencjał oraz korzyści z tego wynikające w przyszłości zaproponowano im wstąpienie w ich szeregi. Dziewczynka została członkiem rodu, a jej brat będący piątym w kolejce do tej zaszczytnej roli przejął funkcję kowala i zaczął terminować u znanego mistrza, co było dość często spotykane tutaj, a przeszłości był niejeden taki przypadek w historii. Ród ten wyrosły z Rukongai nie wyzbył się wszystkich tamtejszych zwyczajów, a wręcz niektóre z nich nadal kultywuje, w ten sposób uczy swych członków różnych rzemiosł, co ma wykształcić w nich pracowitość i szacunek do ciężkiej pracy.      

Sojusznik:

Wygląd:]
Jego siostra Ayumi, z którą praktycznie od dziecka nie rozstaje się. Jest wysoka jak na swoje 13 lat, bo ma aż 170 cm wzrostu i waży około 55 kg. Może poszczycić się ładną figurą, co tylko podkreślą jej długie, zgrabne nogi. Ma długie błękitne włosy, zazwyczaj upięte  w dwa kucyki oraz czerwone oczy otulone w długie, piękne czarne rzęsy. Jej nosek jest zgrabniutki tak samo jej usta i uszy. Je kształtna tu i tam stosownie do swoich lat. Zazwyczaj można spotkać ją w stroju Akademii, jednak w domu woli przyodziewać zdecydowanie luźniejsze ubrania. Zazwyczaj można ją spotkać biegającą w kimonie też o  barwie czerwieni przeplatanej czernią. Całości dopełniają stylowe oprawki w kolorze bordowym.

Charakter:
Jako dziecko była wesołym, żywym i pełnym energii dzieckiem. Czasami zdawałoby się, że nadpobudliwym, gdyż wszędzie było jej pełno. W szczególności jej starszy brat nie mógł się od niej opędzić. Nie ma co się dziwić, gdyż zawsze był jej autorytetem i zapewne na zawsze nim pozostanie. Ojca w ogóle nie było dane jej poznać, gdyż była jeszcze mała jak ich zostawił. Dlatego też jej starszy brat go zastępował i całe swoje uczucia, problemy i smutki na niego przelewała. Zawsze za nim wszędzie chodziła starała się go we wszystkim naśladować, przecież on był taki zabawny, taki fajny taki czadowy bynajmniej w jej oczach. Najprościej można ja podsumować, że miała niezwykle wybuchowy temperament. Z czasem zaczęła się wyciszać, na co zapewne miała choroba ich matki. Mimo wszystko to ona więcej czasu spędzała w domu przez, co maiła większy kontakt z matką, dlatego też jej choroba, każe z jej stadiów praktycznie na jej oczach się rozwijały. Kluczowym czynnikiem jednak była tragedia związana z atakiem pustego na ich okolicę, na ich dom i dantejskie sceny rozgrywające się na jej oczach. To całkowicie zmieniło jej światopogląd i ją samą. Od tego momentu uśmiech z jej twarzy praktycznie zniknął, nie mówimy o tym sztucznym nieprawdziwym, który pokazywała światu w zależności od sytuacji. Obecnie jest cichą i spokojną dziewczyną stroniącą od towarzystwa innych ludzi. Wyjątkiem jest jej brat. Jest uprzejma i miła w stosunku do ludzi, ale unika jakichś głębszych relacji z nimi. Jest pilną uczennicą, która wie jaki jest jej cel i robi wszystko, aby go osiągnąć. Tylko przed Toshim potrafi się otworzyć, tylko kiedy są sami nie nakłada na twarz tego nieco wymuszonego i sztucznego uśmiechu, tylko w jego obecności jest sobą pokazującą swoje prawdziwe ja. Jej celem jest spędzenie reszty swego życia u boku brata i ochranianie jego, w końcu tylko on jej pozostał.  

Historia:
Ayumi przyszła na świat w 55 okręgu Rukongai, jako drugie dziecko Minako. Ojca nie było dane jej poznać, gdyż ten porzucił ich zanim jeszcze urodziła się. Cały jej wszechświat istniał wokół matki oraz starszego brata, który de facto praktycznie zajmował się nią.

Pierwsze, ważniejsze wydarzenie warte wzmianki miało miejsce, gdy miała trzy latka. Miało wtedy miejsce burza, której efekty okazały się tragiczne. Wtedy to w wyniku uderzenia pioruna w jeden z domów wybuchł pożar, w którym zginęło sporo ludzi. Ze względu na swój ówczesny wiek nie wiele z tego zapamiętała oraz szybka reakcja dorosłych pozwoliła jej uniknięcia traumy i nieprzyjemności oraz okropieństw z tym związanych. Choć nie odcisnęło osobistego piętna na niej to niewątpliwie miało ogromny wpływ na jej otoczenie.    
Kolejne wydarzenie, które tym razem odcisnęło na niej piętno miało miejsce w wieku pięciu lat. To wtedy właśnie Toshi opiekował się nią praktycznie sam. Nie umknął ten fakt dziewczynce skoro wiele z tych rzeczy, które dotychczas wokół niej robiła matka zostało przejętych przez brata. Poza tym, jako ta, która najwięcej czasu spędzała z kobietą, która ja urodziła najlepiej wiedziała, że cos jest nie tak z nią.

Dokładniej pojęła to w wieku siedmiu lat. Nie dość, że jej zdrowie bardziej podupadło to jeszcze była świadkiem kłótni Toshiego z Minako. Drugim negatywnym efektem tego był czas poświęcany jej przez brata, a raczej fakt, że miał go coraz mniej dla niej. Już nie bawił się z nią tyle, już nie mogli go spędzać go razem tak dużo jak to miało miejsce na początku. Naprawdę nienawidziła tej sytuacji, tych zmian, jakie wtargnęły w jej dotychczas spokojne i przyjemne życie. Najgorsze było to, że choroba matki rozwijała się praktycznie na jej oczach.  

Sytuacja ta zamiast poprawić się miała się jeszcze pogorszyć. Miało to miejsce dwa lata później. Wtedy to chłopak zaczął na stałe pracować w warsztacie rzemieślniczym, a potem pojawiła się ta cała Sakura. Nie dość, że już nie miał dla niej tyle czasu, to jeszcze ona im go zabierała, ich cenny wspólny tylko ich czas, jak ona mogła tak, jaka bezczelna, jak śmiałą coś takiego zrobić. No po prawdzie to miała od tego momentu dużo więcej swobody i mogła robić, co chciała, gdyż jej kontrola mocno zmniejszyła się. Jednak z drugiej strony zwiększał się dystans pomiędzy rodzeństwem, a jej poczucie samotności szybko wzrastało, co było naturalna koleją rzeczy biorąc pod uwagę jak była zżyta z bratem.

Niestety jakby na złość jej gorące pragnienia zniknięcia Sakury z ich życia miały się ziścić. Kto by przypuszczał, że to odbędzie się w tak straszliwy sposób. Otóż, gdy miała trzynaście lat ich okolicę nawiedził pusty dokonując straszliwych spustoszeń i rzezi. Wiele wtedy dusz straciło swe życia, przepadło bezpowrotnie między innymi Minako oraz Sakura. Zginęli w najokrutniejszy sposób z możliwych sposobów zostając żywcem pożarci. Te okropieństwa miały głęboko wyryć się w jej pamięci, w jej duszy, w jej sercu. Wszystko to rozegrało się na oczach dziewczyny, która mogła jedynie w swej rozpaczy i bezsilności oglądać te wydarzenia i przeklinać swój los.

Dzięki temu, że uniknęła poważniejszych obrażeń dużo szybciej ocknęła się. Także o wiele wcześniej dotarł do niej ogrom zniszczeń oraz świadomość, że utracili wszystko. W związku z tym także dużo więcej czasu spędziła w szpitalu nie z powodu ran na ciele, ale na sercu i psychice. Niedługo potem miało pojawić się światełko w tunelu. Pewien ród dopiero wzmacniający swą pozycję w Soul Society wypatrzył ich potencjał. Skończyło się tym, że oboje zostali przez nich adoptowani, dzięki czemu zyskali schronienie i dach nad głową.

Kilka miesięcy później miała wraz z bratem iść do Akademii Shinigami. Specjalnych emocjo to w niej nie wywołało najważniejszy był fakt, że ich nie rozdzielono, że nadal będą razem, będą mogli spędzać ze sobą czas. W taki to sposób miał zacząć się nowych rozdział w ich życiu.    

Temat: "Moja Ocena: (1-5)" - 1

Cóż, wygląda na to, że miałem przerwę od sprawdzania. Masz szczęście/pecha - jesteś pierwszy od dość dawna.

Przeczytałem całą kartę, ale ostatecznie uznałem że nie muszę. Wystarczyło przeczytać umiejętności i wady.
Po 1. Umiejętności:
- fotograficzna pamięć - nie wspomniana w historii
- Zwierzak/forma zwierzęca - nigdzie nie opisałeś żadnej formy zwierzęcej
- mutant - nie jesteś mutantem, przynajmniej nigdzie o tym nie wspominasz
- podstawy samoobrony - zapewne nabyte w trakcie rzeźbienia w drewnie?
Opisałeś, że postać zaczyna jako członek rodziny szlacheckiej. To w zasadzie niemożliwe, dla kogoś pochodzącego z gminu. Jeśli jednak by się stało, potrzebujesz zalety "Z rodziny".
Po 2. Wady:
- Fobia - nie wspomniałeś o niej nigdzie w historii
- Wrażliwość na alkohol - nie ma już tej wady od dość dawna. Zamiast niej umieszczono wadę: "Wrażliwość na trucizny". Nawet nie wiem, skąd wziąłeś tamtą wadę. Dodatkowo nie wspomniałeś o niej w historii.

Chyba nie rozumiesz do końca działania wad i zalet co? W razie czego pytaj MG. Możesz mnie albo kogokolwiek innego.

Już na tym etapie karta otrzymuje ocenę NEGATYWNĄ.

Skoro jednak przeczytałem całość to pozwolę sobie zaznaczyć, co jeszcze należało by poprawić.

Dane:
Bez większego zarzutu.

Wygląd, Charakter i Historia - części opisowe w ogóle:
Cóż, masz pewien problem z używaniem języka. Przykładowo.
1. " i małe bicepsy na rękach zakończone szorstkimi dłońmi" - czy twoja postać ma bicepsy zakończone dłońmi? To wynika z opisu.
2. "Jego średniej długości włosy są zawsze rozczochrane i sterczące do góry we wszystkie strony są koloru ciemnego" - przykro mi to pisać ale składnia, mówiąc łagodnie - kuleje na obie nogi.
3. " że każdą nową wiedzę chłonął jak gąbka  niedługo dało niewymierne skutki" - skutki były niewymierne do szybkości zdobywanej wiedzy, czyli im więcej miał wiedzy tym gorsze skutki tak?
To tylko kila przykładów. Masz spore problemy ze składnią. Do tego mam wrażenie, że nie rozumiesz wszystkich słów, których używasz.
Poza problemami językowymi:
Wygląd - nie zgodny z umiejętnościami
Charakter - nieźle
Historia - nie trzyma się nieco kupy. Przeczytaj ją sobie powoli i sprawdź wszystko. Przykłady:
1. Dusza mająca dość Reiatsu, by móc zostać Shinigami szybko zwraca na siebie uwagę. Musi jeść. Pozostałe tylko piją.
2. Chodzili ze sobą, Toshi i Sakura. Nie wspominasz jednak, aby mieszkali razem. Wspominasz o tym jedynie w chwili, gdy pusty kolejno ich przełyka.
3. Jakież to mechanizmy konstruowane są w Seireitei? Pamiętajmy, że tamtejsze społeczeństwo to w większości prości ludzie, którzy nie potrzebują niesamowitej technologii. Nie mają zapotrzebowania na katapulty, nie stosują zegarów, nie poruszają się dzięki silnikom parowym. Jakie więc mechanizmy?
4. Rzemieślnicy w feudalnej Japonii, a co za tym idzie w Rukongai, są specjalistami. Zajmują się jedna dziedziną rzemiosła i doskonalą ją aż do śmierci. Cieśla będzie cieślą przez całe życie i nie nauczy postaci inżynierii.
To znowu tylko przykłady. Proszę przeczytać powoli i ze zrozumieniem historię i zastanów się co poprawić.

Statystyki:
Wspominasz o szybkości, z jaką postać się uczyła. O tym, że chłonęła jak gąbka kolejne dziedziny wiedzy. Cóż, masz tak mało inteligencji, jak tylko shinigami może mieć. Innymi słowy, twoja postać ma chłonność wiedzy porównywalną z kamieniem a nie gąbką.
Polecam poświecić nieco innych statystyk celem podniesienia inteligencji. Tak na prawdę, to polecam usuniecie dużego wydatku w psychikę, bowiem jest Ci potrzebna tylko do umiejętności niezgodnych z historią i opisem postaci.

W razie, gdybyś potrzebował pomocy MG są tutaj od tego, aby pomagać.

Ok, poprawki naniesione. mam nadzieję, że o niczym nie zapomniałem. Maż też nadzieję, że teraz będzie lepiej niż za pierwszym razem.

Ok poprawki naniesione ponownie. Opis formy zwierzęcej umieszczony. Jeśli chodzi punkt odnośnie opisu brzucha i bicepsów to nie ma to przekładu na faktyczną siłę postaci. To się tylko odnosi wyglądu i budowy jego ciała. Nie oznacza to zaraz, że jest z tego powodu siłaczem czy silniejszy od innych. To tylko uatrakcyjnia go w oczach dziewcząt.

Pięknie, ale przydałoby się jeszcze w historii wspomnieć, kiedy i w jaki sposób opanował przemianę w panterę.

Informacja o okolicznościach zdobycia zwierzęcej formy już jest umieszczona w KP :D.

Póki co neg

1. Zmień proszę wygląd mundurku akademii, jest inny. Podesłałam na gg.

2. Nic dziwnego, że wcześnie wzbudziły zainteresowanie i baczniejszą obserwację ze strony bogów śmierci. - W świecie bleach shini rzadko interesowali się dzieciakami w rukoganie... A w naszym jeszcze rzadziej. Staty ani zdarzenia w historii nie wskazują, że jest powód do obserwacji dzieciaka.

2. „...posiadał wraz z siostrą nieco więcej Reiatsu od pozostałych dusz oraz jest w nich potencjał na zostanie Shinigami.” - Niewiele więcej, patrząc na to że startowa ilość to 25 (bez wydania ani jednego punkcika na staty z rei związane). Dużo ilość rei zaczyna się od min 50 (2 razy więcej niż zwykły osoba)

3. Oczywiście Ayumi miała wrodzony talent do kontroli Reiatsu, co wzbudziło zainteresowanie jednego z pomniejszych rodów jakim był Tanaka. - Rody tak po prostu nie adoptują dzieciaków, mało przekonujące dla mnie. Świat Rukoganu ma to do siebie że przypomina nieco średniowieczną Japonię gdzie o zmianę statusu było dość trudno.

Moja ocena:

wygląd: ujdzie

charakter: ok, ale po co wpisanie tam tej noty o kimonie akademii, jak Kamys zresztą wspomniała błędnej?

Historia:
Nie podoba mi się sielanka w Twojej historii z uwagi na to, że napisałeś iż dzieje się ona w 75 okręgu. To zaś z Bleacha wiemy, że jest bardzo daleko i kojarzy mi się raczej z przestępczością, biedą, niesprawiedliwością, głodem, a nie szczęśliwym sobie życiem z ogólnowioskowymi zajęciami z samoobrony dzieci, spokojnym utrzymywaniem rodziny przez samotną matke itd. Do tego tak daleko od Seiretei Shinigami na pewno nie obserwował takich sobie duszyczek obdarzonych troche większą ilością reiatsu, bo to po prostu bardzo daleko i niewiele tam jest Bogów Śmierci. No i mniemam, że odwiedzenie tak daleką wioske przez Hollow nie jest rzadkością i raczej nie jest spowodowane przez tak nikłe rei jak to Twojej postaci. Jak to naprawić? Jak nadal chcesz taka sielanke to przenieś fabułe do nie wiem... 55 okręgu to już będzie jakoś rozsądniej wyglądało i usuń to z tym ściągnieciem Hołka przez rei Tanaki.

Ok poprawki ponownie naniesione. Między innymi poprawiony jest 5 akapit licząc od początku historii ten w którym mowa jest jak ma 8 lat oraz dodany jest jeden nowy akapit w historii między przedostatnim a ostatnim. Mam nadzieję, że tym razem wszystko stanowi bardziej logiczną całość.

Dobsz. Po jakimś tam czasie walki doszliśmy do porozumienia. Masz u mnie gołego akcepta bez dodatkowych punktów.


A tak nawiasem mówiąc mam pytanie do MG odnośnie tej umki, która tu jest. Czy po zmianie w pantere (czy inne stworzenie) statystyki nadal wygladaja tak samo?

Hmmm zmienię opis ujemki później i dodam, że staty fizyczne uzgadniane są z MG, w zależności od wyboru formy (to nie jest forma bojowa, tylko zwierzęca... wiec powinny być fizycznie dostosowane do zwierzaka).

Co do karty, wypowiem się jak już się po pracy ogarnę.

" On sam również wzbudzał zaciekawienie z ich strony ze względu na swoje zdolności, jako kowal. Wizja posiadania przez ród własnego i to utalentowanego i zdolnego kowala sprawiła, że stało się coś niesłychanego. Oto został wraz z siostrą adoptowany i od tego momentu miał dbać o dobre imię swego rodu. " - umiejętność z rodziny dalej mnie nie przekonuje... Tym bardziej że twoja postać to samouk, w feudalnej Japonii na której się opieramy umiejtnośći kowalskie był przkazywane przez długie lata z mistrza na ucznia, ojca na syna...

Prędzej uwierzyłabym że ewentualnie go wzięli na sługę a nie członka rodziny, dzikusa z dalekiego rukonu.

Nie przepadam za sprawdzaniem kart postaci, jako, że jest to bardzo subiektywne, a sam nie jestem na bierząco z systemem. Zostałem jednak poproszony więc rzucam okiem i oto co widzę:

A) Statystyki i umiejętności:
Nie widzę jakiś błędów w statystykach, acz mój uśmiech budzi stwierdzenie, że średnia statystyka to 7. Coś takiego nie zostało nigdzie powiedziane i to, że Kamyk zrobiła sobie listę jak to u niej wygląda nie oznacza, że jest to determinujące. Bazując nawet na jej własnych statystykach >>ludzkiego<< NPC i niby średniej 7 pkt. Mają oni wolę ziemniaka, a przedstawiony tu bohater jest niełamliwym półbogiem. (W porównaniu z nimi oczywiście).
Co do tego jak to się przenosi na wygląd opiszę w odpowiednim punkcie.
Jeśli chodzi o wady to pragnę sprostować coś co jest dość częstym nieporozumieniem. Skoro to wybierasz to chcę byś był świadom czym jest fobia. Fobia to nie strach. Fobia to patologiczne przerażenie, które budzi się w tobie nie tylko w przypadku obecności tego bodźca. Przechodzą cię dreszcze na samo wspomnienie rzeczy, której się boisz. Na strach zaś można zareagować na trzy sposoby, które są naturalne dla człowieka.
- Atak
- Ucieczka
- Paraliż
W twoim przypadku atak mógłby mieć zastosowanie tylko w klaustrofobii, gdzie np. rozpaczliwie zaczynasz  uderzać w ścianę pomieszczenia nim zapadniesz się w sobie i zmienisz się w kłębek strachu i bezradności.
Ucieczka to paniczna próba wydostania się z pomieszczenia czy skrycia się przed strachem bez zważania na konsekwencje zarówno społeczne jak i fizyczne. Np. Nie przejmie cię to, że po drodze uderzyłeś kogoś.
Paraliż zaś sprawia, że po prostu zastygasz, kulisz się i tkwisz tak bez ruchu itp.
Fobia nie jest czymś co łatwo przezwyciężyć. To nie jest coś na co wystarczy silna wola. Dla zobrazowania absurdu tego schorzenia przybliżę tu sytuację mojego dawnego znajomego:
Miał arachnofobię. Na widok malutkiego pajączka, ledwo widocznego w świetle dnia nagle podrywał się podbiegał do przeciwległej ściany z przerażeniem w oczach, ciskał butem w stronę pająka z całej siły i niemal z krzykiem wybiegał z pomieszczenia. Kiedy raz był sam i zobaczył pająka na ścianie, a akurat wracał z ASG wypalił do niego cały magazynek zmieniając ścianę karton-gipsową w sito.
Fobia nie jest czymś co, w rzeczywistości, łatwo odegrać. Oczywiście nie zawsze musi być tak intensywna. Mimo to pamiętaj, że to zostanie wykorzystane przeciwko tobie, bo tak działają wady w tworzeniu postaci.

B) Wygląd
Człowiek:
Nie mam tu większych problemów. Ofc jest kilka literówek, kilka rzeczy, które można napisać lepiej, ale wyrobisz się grając, więc mniejsza z tym. Wygląd może być, bo nastolatek o sile przeciętnego dorosłego czlowieka będzie lepiej zbudowany. Do tego sylwetka układa się też względem tkanki tłuszczowej, a u tej postaci raczej jej nie ma. W tym przypadku jest spoczi.
Pantera:
Ten opis mógłbyś przerobić. Po pierwsze zakładam, że cechy charakterystyczne przechodzą do formy zwierzęcej, a więc np. Blizna. Sam opis też jest bardzo dziwny. Tak jakbyś połowę wziął z wikipedii, a połowę napisał.

C) Charakter:
Nie rozumiem. To chyba to co powienienem napisać. Panuje tu duży chaos. Za duży.
Zdecyduj się czy piszesz o jego byłym charakterze, o tym co się ludziom wydaje czy o tym jaki jest naprawdę
Gdy to zrobisz poukładaj to np. Kiedyś był taki śmiaki owaki Teraz się zmienił, acz ludzie postrzegają go tak i tak. W rzeczywistości jest jednak taki. Nawet osoby, które sięd o niego zbliżą nie wiedzą, że skrywa to i to.

D) Historia:
- Pierwszy akapit, (...)że dusze jego i siostry (...)
- Co im ukraść, jeśli już. Generalnie drugi akapit jest nie do końća pasujący. Dopytaj się jak w końcu jest z tymi duszami. Do tego 75 okręg to mordownia albo dzicz, a nie sielanka. Głownie, z tego co kojarzę to drugie. W tym przypadku porzuczenie rodziny nie ma absolutnie sensu, no ale ok to taki plot hole, zdarza się i profesjonalistom w superprodukcjach
- Ooook. Trzeci akapit już mi nie leży. Niech będzie. Wyjaśnienie klaustrofobii jak najbardziej. Tyle, że mamy problem -> jeśli został odnaleziony i uratowany przez dorosłych to milczenie dzieci nie ma sensu, bo dorośli i tak wiedzą. Dzieciaki mogą milczeć i może to być temat tabu, ale nie ratuje to od konsewkencji. Wiem, że to pierdoła, ale albo wywalić tą linikę o towarzyszach zabawy albo coś z tym zrobić, bo mnie takie rzeczy drażnią.
- Czwarty akapit. Nie. Coś takiego to strach przed ogniem. Co jednak ważniejsze. Fobie nie muszą być wyjaśnione w racjonalny sposób. To nie musi być coś co powstaje po traumie. Czasem jest tak, ze ona po prostu jest. Jak kalustrofobia przejdzie, to piorunów może się po prostu od zawsze bać. Koniec kropka. Nie trzeba dobudowywać do tego jakiejś historii pełnej wymuszonego tragizmu.
- Przymknę oko na niektóre elementy niedorzeczności w szóstym akapicie (sprzeczność z poprzednimi akapitami, gdzie było, że nie mają nic i jeno bieda, zachowanie dzieci, 10 czy 11 latek atrakcyjny itp.) oraz ten zgrzyt z konstrukcją tak odległego rukonu. Niech już będzie
- Może się czepiam, ale podejrzewam, że kuźnia powinna mu się źle kojarzyć, a i jedna praca od drugiej tak się nie różni w sensie czasowym. No, ale fine
- Taki dzik nazywa się locha. Znak zapytania nie ma sensu. W kilka sekund locha przeorałaby go w tą i z powrotem. Niech to będzie mgnienie oka czy coś.
- Niespójność. „Wydawało się, że szczęście, w którym trwał” coś w ten deseń daj na początek, bo inaczej jest z czapy, choć i tak nie pasuje do kolejności akapitów. Widać edycję i wciskanie potrzebnuch fargmentów
- Kalsyczna klisza „moją rodzinę zabili orkowie”, no ale fine
- Końcówka jest sitem i muszę się przyczepić.
-> Ocknął się parę dni temu, ale jednoczęsnie w te parę dni skończył terminowanie kowalskie
-> Najszczęśliwszy dzień w życiu -> nie ma rodziny i dziewczyny, która na jego oczach zamordowano
-> Adoptcja od tak mogłaby się wydarzyć, gdyby ród np. Dogorewał i potrzebował nowej krwi, ale to wątpliwe. Zaraz przedsawię alternatywę.
-> Terminowanie kowalskie, zwłaszcza u mistrza trwa duuuużo dłużej.

Teraz tak. Jak wprowadzić postać do rodu w sposób mający ręce i nogi? To prosty zabieg. Jego ojciec jest nieznany, a odszedł. Czemu? Był to romans. Daleko od domu. Daleko od kogokolwiek kogo znał. Anonimowo pojawiał się w nierównych odstępach, a gdy miał pojawić się brzdąc zwiał. Po 16 latach ratuje dzieciaki pewien oficer. Jak. Dlaczego. Ten sam shinigami z powodu braku potomka postanawia odnaleźć tego z nieprawego łoża. Znajduje rodzinę akurat, gdy ta zostaje zamordowana. Ratuje ich i decyduje się odratować dwójkę podobnych do jego oblubienicy. Nie darzy ich wielkimi uczuciami, ale przygarnia pod rodzinne skrzydła. Wielka miłość z przeszłości te sprawy.
Komplikacje – jest surowy i wymagający. Rodzeństwo stoi nisko w hierarchii rodziny. Są nielubiani przez większość członków rodu jako ktoś z gminu. Siostra kojarzy mu się z dawną ukochaną i może powstać wątek z tym powiązany. MG ma w ten sposób sporo możliwości.

Póki co stawiam ocenę neutralną, co nie zmienia wiele. Jeśli to wszyskto będzie poprawione to zakładam, że poza moją oceną zmieni się też część ocen innych osób.

Odnioslem wrazenie, ze czesc tej historii dzieje sie, jakby 4-5 lat za wczesnie. Np. dziesieciolatek swoim wygladem zawracajacy uwage dziewczat.
75 okreg i huta (patrz piec hutniczy)? Kogo wlasciwie bylo stac na te wszelakiej masci bron, ktora tam robiono?
Kim jest sojusznik?
Siostra to musiala byc faktycznie ekstra, skoro od razu na narzeczona nastepcy wzieli.
Na co mu dwa drewienka treningowe?


Tsuna

Na początek... generalnie radziłbym przepuścić całość przez Worda. Jest trochę literówek, które po potraktowaniu automatem powinny ładnie się podkreślić.

Co do samej kp: generalnie szału nie ma, jest to dosyć stereotypowa historia z paroma cliche, ale jeżeli Tobie się będzie tym dobrze grało to nie mam tutaj absolutnie nic do gadania. Mam jednak parę uwag, które chciałbym byś wziął pod uwagę. Lwia część z nich była wymieniona przez poprzednich sprawdzających.

-75 okręg Rukongai to faktycznie obrzeża, i życie jest tam ciężkie. Poza wychowaniem samotnie dwójki dzieci to jedyną trudną kwestią była praca. Oczywiście było wpisane, że "nie mieli im co ukraść", ale z drugiej strony jak zostało napisane, że im się lepiej powodziło... to teoretycznie by mieli. Dlatego faktycznie sugeruje przeniesienie całej akcji do 50-55 kręgu. Poza tym tak jak wspomniał Tsuna: piec hutniczy w slumsach do wyrobu broni? Generalnie ta kwestia z "bronią" średnio mi się widzi, bo to aż krzyczy o bunt. Prędzej by wyrabiali jakieś narzędzia. Chyba, że broń wyrabiali na tzw. boku.
-Nie napisałeś, czym wyróżniała się Twoje postać i jego siostra - tylko to, że się wyróżniali od samego początku. Czym? Wspomnij dokładnie o tym by nikt nie miał wątpliwości
-Terminowanie kowalskie powinno trwać trochę dłużej niż parę miesięcy - ja bym jako minimum dał rok.
-Opisz dokładniej sojusznika - domyślam się, że chodzi o siostrę, ale należy to zaznaczyć i najlepiej pokrótce opisać i wygląd, i charakter.
-Z tą narzeczoną to żeś poszalał. Jeżeli ma mieć faktycznie jakąś funkcję to bym sugerował coś skromniejszego. Ja osobiście jako MG trochę bym na to krzywo patrzył. Z punktu widzenia fabularnego sojusznik będąca narzeczoną (miernego, ale jednak) następcy rodu szlacheckiego to znaczny bonus.

~Teoretycznie mógłbym się przyczepić tego, że chyba dałeś ogólną informacje o relacjach siostry i Twojej postaci na samym początku, przez co powstaje chaos informacyjny. Ale można przymknąć na to oko bo to nie jest aż tak okropnie istotne, można przyjąć, że od kiedy pamiętał relacje były dobre.
~Z tym powodzeniem to też nieco naciągana sprawa, ale mniejsza - powiedzmy, że to takie szczeniackie podkochiwania, które zresztą potem przeszły.
~Fajnie byłoby też jakbyś napisał dlaczego masz te dwa bokeny - choćby wspominając, że ćwiczył styl walki dwoma ostrzami, czy to amatorsko, czy bardziej profesjonalnie.

Pozdrawiam.

Wreszcie po wielu trudach i cierpieniach mogę ponownie oddać KP do sprawdzenia :P

I ponownie to ja jako pierwszy się wypowiem, jak się zdaje. Cóż... pewne kwestie uległy poprawie, inne pogorszeniu a inne pozostały na tym samym poziomie, no ale, po kolei:

Dane - chyba ok. Może trochę za chudy jak na silne umięśnienie kowala, ale ogólnie to nie ma się po co przyczepiać celowo.
Wygląd - też może być.
Charakter - też może być.

Historia:
- Po 1. cóż, z opisu wynika, że powinien bać się burzy oraz ognia. Ze statystyk, że wyłącznie burzy ale zdaje się, że więcej szkód zrobił ogień niż piorun, który go spowodował. Pewnie się czepiam.
- Po 2. trauma po siedzeniu w piecu przez kilka godzin zapewne sprawiła, że jeszcze bardziej chciał być kowalem.
- Po 3. kuźnia w 55 okręgu raczej długo by nie postała. Shinigami obawiali by się, że zacznie się w niej tworzyć broń dla buntowników a buntownicy zmuszali by kowala, aby robił im broń. Cóż, znowu się czepiam zapewne.
Suma sumarum: facet obawiający się piorunów i (prawdopodobnie) ognia oraz mający traumatyczne przeżycie związane z kowalskimi narzędziami (piecem), który uczył się w kuźni, której być nie powinno zostaje dobrze wyszkolonym kowalem. Ba! Nie kowalem nawet a płatnerzem! Wszak jest różnica między owymi słowami. Zapewne uznacie, że się czepiam ale jest to dla mnie naciągane jak nitka stopionego sera tuż przed zerwaniem.
- Po 4. nadal sądzę, że to całe "ród chce mnie bo jestem obiecujący" jest bardzo naciągane. Ród szlachecki, który chce rosnąć we wpływy nie może przyjmować ludzi z gminu na potęgę. Efekt był by znacznie gorszy niż tylko "boczenie się na nich". Ród taki był by rodem opluwanym na każdym kroku. Traktowano by ich gorzej, niźli chłopów. Byli by bowiem chłopami udającymi szlachtę. Oczywiście pewnie znowu się czepiam.

Ogółem:
Wiele, wiele błędów, szczególnie kuleje składnia. Mało czytasz prawda? Nic w tym dziwnego, nie każdy musi to lubić. Zresztą, ja też robię błędy w składni. Mimo wszystko jednak mógł byś spokojnie przeczytać tekst i na przykład zauważyć że:
"Rzecz działa się pewnego słonecznego dnia, w którym to wybrał się do poszukiwaniu jagód."
Wybierać można się na poszukiwanie jagód. "Do" oznacza jakieś miejsce, a nie czynność.
"Już jako uczeń postanowił walczyć obiema brońmi, bo wydawało mu się to ciekawsze."
Walczyć można "obiema BRONIAMI" wyłącznie, jeśli chodzi o jakieś konkretne sztuki oręża. W innym wypadku mówimy o walce dwiema broniami. Niewielka różnica, a jednak zmienia kontekst.
"Wydawałoby się, że ich szczęście będzie trwać wiecznie, ale zasady panujące w miejscu, w którym żyli szybko dały o sobie znać. Niestety było tak aż do tego pamiętnego dnia."
Z tych zdań można wywnioskować, że zasady panujące w 55 okręgu dawały o sobie znać aż do pamiętnego dnia, kiedy to niestety przestały dawać o sobie znać. Cóż, coś w tym jest, wszak od tego czasu już nie mieszka w 55 okręgu. Mimo wszystko mam wrażenie, że inne miało być znaczenie tychże zdań.
Przykładów podobnych mnożyć można wiele w całym tekście. Obawiam się, że w trakcie gry od razu nie wyzbędziesz się podobnych problemów. Wybacz, ale czytanie turek opisanych w podobnej manierze może sprawiać kłopoty. Zwyczajnie MG może źle odczytać znaczenie tekstu, przez co możesz wiele stracić.
Rada na powyższe - daj komuś do przeczytania tekst, nim go wyślesz. Komu? Ano komukolwiek, bratu, siostrze, mamie, babci, kumplowi, koleżance, znajomemu z innego forum, innemu graczowi z iowoi. Doprawdy komukolwiek. A po co? Ano po to, żeby ta osoba napisała Ci, co z tego zrozumiała. Będziesz w tedy wiedział gdzie zrobiłeś błąd (jeśli oczywiście go zrobiłeś). Ba! Może ta osoba od razu Ci go sprawdzi? Polecał bym jedynie unikania wysyłki do swego MG, bowiem w tedy chłop (albo baba, jeśli jakiejś się dorobimy) będzie mieć dwa razy do czytania twój tekst. Wierz mi, MG mogą nie mieć na to czasu/chęci/dobrej woli.

Statystyki, umiejętności, wady:
Z grubsza chyba ok, choć nie liczyłem wszystkiego dokładnie. Przepraszam ale gracze czekają na tury a ja mam dzisiaj trochę czasu, żeby odpisać.

Ocena: NEUTRALNA
Cóż, rozumiem, że historie w anime pełne są naciąganych historii i rzadkich koincydencji prowadzących do powstawania niezwykłych bohaterów. Nadal uważam jednak, że w historii Pana Tanaki jest ich zbyt wiele.
Jako czepialski MG starej daty powinienem dać negatywa, ale cóż, wszystko się zmienia co nie? Nie będę zatrzymywał twojej karty w poczekalni. Dostajesz ocenę neutralną. Jeśli inni MG zezwolą, wchodzisz do gry.

Ok, historia została poprawiona pod kątem składniowym i stylistycznym. Mam nadzieję, że teraz będzie lepiej to wyglądać.

Czasy się zmieniają, faktycznie. Mam nadzieję, że w trakcie gry nauczysz się czegoś więcej o sztuce pisania. Bo jakkolwiek zgadzam się w większości z kolegą Izdurbalem, to i tak widzę, że wola do poprawy jest. Byle byś miał okazje do tej praktyki.

akceptuje, za 0