Dwór Matsu

Że też Hana w sumie nie wyglądała na tkniętą tym... to nie mieściło się Ishifone w głowie. Chociaż może po prostu za perwersyjna cholera wyciągnęła z niej to, czym się nie zajmowała przez naprawdę długi czas. Nie odczuwała? To właśnie zaczęła odczuwać z wielokrotną mocą. Jej umysł stał się bliżej nieokreśloną galaretą, a jej ciało niemalże lgnęło po więcej. Trudno byłoby jej jednak stwierdzić które z tych nietypowych doznań było przyjemniejsze - pożeranie duszy, czy coś co równie dobrze mogłoby być jej pożarciem. Dziw, że byłą w stanie cokolwiek przy tym myśleć.
Pierwszy sukces - złapała. Drugi sukces, z dużym trudem ale mogła z siebie wykrztusić jakieś słowa. Nie patrzyła nawet gdzie przykładała te rurki, byle zadziałało.
Całe szczęście zadziałało. Czy to odrzut, czy też niemożność tak szybkiego dojścia ciała do siebie - jak się ocknęła była na plecach. Podniosła się, w pierwszej chwili chwytając puste rurki i chowając do kieszeni, a w drugiej patrząc na efekt działań.
W trzeciej wydarła się na Hanę.
-Z DALEKA ODE MNIE!-Była tak samo zła jak wystraszona, gdy siłą woli próbowała wycofać mackę. Podniosła się na równe nogi-Leć do dworku po Murasakiego!-Popatrzyła na scenę. Walczyli dalej... i to chyba jakoś przy bramie.
-Użyj Mizushikari by się prześlizgnąć... ja lecę do tamtej-Nie czekała aż usłyszy jakikolwiek sprzeciw. Skoczyła Hirenkyaku by znaleźć się przy powalonej drzewami duszy. Na pewno jej to nie załatwiło... gdyby tak było, zostałaby pewnie w miejscu. Zamierzała na nią czekać ładując strzałę (Tyle ile będzie miała czasu - tyle PR w strzałę)...
...ale nie na ziemi. W powietrzu. Najlepiej nad nią.
Macki zostawi do defensywy, by w razie czego miała czym ją odepchnąć albo chociaż przytrzymać jej ręce.
No chyba, że będzie widoczna. To wtedy naładuje do momentu aż zauważy, że zaczyna odzyskiwać mobilność. Cel?
...miała wokół siebie jakieś łańcuchy... ale chyba nie na głowie. Zaryzykuje i spróbuje tam strzelić.

Dała jej instrukcje. Byle tego nie spierdoliła bo ją zabije. O ile będzie żyć...
Teoretycznie jakby to rzuciła to tak łatwo jej nie znajdą w tym dymie. Będzie mogła przebiec. O ile ten się nie rzuci i nie zacznie machać na ślepo, ale od czegoś był ten cholerny shinigami. Chyba, że rzuci prosto w nich. No to brawo dla niej.
Ona sama przeskoczyła do tamtej kobiety. Leżała w bezruchu i w dodatku odsłonięta, co bardzo ułatwiało jej sprawę. Musiała teraz przycelować w prawdopodobnie najbardziej odsłonięty punkt na jej ciele - głowę. Napięła strzałę, naładowała...
...takiego strzału to mógłby jej Murasaki pozazdroś...
Ishifone cofnęła się, aż stąd czując drgania powietrza. Zatrąbiło jak z jakiegoś wielkiego rogu albo diabli wiedzą jeszcze czego.
Owszem. Diabli. Zdecydowanie. Kurwa. Diabli.
Kojarzyła opis tych wrót. Wyobrażała je sobie podobnie, ale i tak widok ten zatrwożył jej serce w stopniu uniemożliwiającym ruch. Szkielety trzymające wrota były jakkolwiek... bała się pomyśleć "tandetne", ale jednak przyciągające wzrok. Prawie tak samo, jak powykręcane sylwetki wykute w kamieniu, zwiastujące katusze które czekają tych, którzy sobie zasłużą na przejście przez te wrota.
Łańcuchy. Czarne łańcuchy prowadzące do środka tych wrót. Więc to był jednak pusty? Maska niby była, ale nie widziała chyba dziury... może zakryta przez ubrania?
Nie myślała o tym zbyt długo, bo powietrze które właśnie wpadło kompletnie pozbawiło jej skóry wilgoci. Nie mogła oddychać... odsunęła się. Nie chciała być tam. Nie chciała być świadkiem tego widowiska. Nie. Jak najdalej. Wiedziała, jak to się skończy, i jakby w strachu przed tym, by to nie stało się również jej losem, uciekła.
...to nie koniec. To nie był jeszcze koniec! Jeszcze miała czas, jeszcze miała szansę!
Trzeba było wrócić pod bramę dworu by sprawdzić, jak tam wygląda sprawa. Jeżeli Hana... albo Ryoto...

Dwa żółte ogniki dało jej wystarczająco dużo powodów, by spanikowała. Poleciała jakby sam diabeł ją gonił, i jak na nią to wcale nie byłoby aż takie nieprawdopodobne.
Wycofała się. Co zobaczyła to... to, że wszyscy byli i się gapili na to co się działo za nią. Zerknęła za plecy by zobaczyć jak tamta... dusza była wciągana przez wielki miecz. Na który ją ta dziwna istota nabiła. Drzwi zaczęły się zamykać i zniknęły, jakby ich nigdy nie było. Chociaż ona czuła, że cały pot który miała na sobie właśnie odparował.
Obróciła głowę... materialny łuk. Powinna była się spodziewać. Tak samo jak komentarza Murasakiego.
-Czasem mi się uda-Nie wyglądała ani pewnie, ani silnie, ani nawet przy zdrowych zmysłach. Zrobiło się jej jednak lepiej od momentu gdy ta posępna budowla zniknęła z powierzchni ziemi. Idąc śladem Murasakiego wygasiła łuk (I tak jej drżała z nim ręka)... ale coś jeszcze tu nie grało...
...pożeracz, no tak. Dobrze, że lewitowała od nich kawałek. Chociaż cała była rozedrgana po wydarzeniach sprzed paru chwil, spróbowała się uspokoić. Latała to nie czuła ziemi. Przymknęła oczy śpiewając cicho jakąś kołysankę, którą kato... raczyła ją jej matula. Nakłaniając przy tym w myślach swojego pasożyta, by jednak się grzecznie schował do środka i uspokoił razem z nią.
Jeden dziwny fakt przy czym wpadł jej do głowy.
-Połowę maski skruszyłam~... i brama się pojawiła~... dziwnym mi się to zdaje~... bo rozpaść się chyba powinna~...-Nawet w rozmowę weszła śpiewem, co by czasem nie wyjść z rytmu. Wiele więcej nie dodawała. Ale prawda, gdyby faktycznie doszło do tego, że ten strzał był śmiertelny to chyba powinno dojść do destrukcji. Nie do czegoś... takiego.
Gdy już ululała pożeracza do snu opadła na ziemię.
-I... tyle z wycieczki na dzisiaj-Ishifone zerknęła na Hanę. Pewnie nie miała pojęcia co to było, ale za ciekawie to nie wyglądało. Gorzej, że zdała sobie sprawę jak dużym obciążeniem by dla niej była gdyby z nią pojechała. I jak by się bała, że cholerze przez nią coś się stanie-Przyzwyczajajcie się, mam wyjątkowe szczęście do dziwolągów-Minęła całą grupę. Oczy miała przez ten podmuch jakby ktoś jej sypnął piaskiem, a jej generalna postawa  była dosyć sztywna.
Nie było to coś, co chciała zobaczyć tuż przed wyprawą mogącą ją uchronić przed takim losem...
Zamierzała się zaszyć w pokoju. Na godzinę. Może dwie. Głównie leżąc w kłębku i nie myśląc o niczym konkretnym. Może potem pójdzie do źródeł... by nawilżyć skórę. I naładuje rurkę...
...odpuści sobie trening. Chyba. Swój i Hany. Jutro wyruszy z samego rana bez niej. Tak, to chyba najlepsze wyjście.

Tyle ją obchodziło zdanie innych co zeszłoroczny śnieg - ważne, że jej to pomogło i była w stanie ściągnąć pożeracza do środka. By inaczej gadali jakby próbował ich zeżreć jak Hanę. Ishifone nie odpowiedziała z jednej prostej przyczyny - to, że opanowała na ten moment swoje urocze paszcze nie oznaczało, że czuła się komfortowo.
Jeszcze ją zatrzymał Ryoto. Rzuciła mu, że szukali świątyni. Powinien wiedzieć o co chodzi. Zdenerwowała się gdy się okazało, że tamten drugi uciekł. Myślała, że Murasaki go wymazał z powierzchni ziemi. Nic jednak nie powiedziała poza tym, że dzisiaj treningu nie będzie.
Przez resztę dnia siedziała u siebie w pokoju. Próbowała zmontować rurkę, dla zajęcia umysłu i uzupełnienia zapasów. Jak wyszło to już inna sprawa.
Wraz z bramą cały kojący klimat miejsca szlag trafił. Dawno nie miała takich koszmarów. Brama do piekieł, suche, wysysające z niej resztki życia powietrze, wszystko wokół niej zniszczona. A to, co ją wciągnęło do środka było tym samym, co czaiło się w środku niej.
Nie była pewna czy wtedy krzyknęła czy nie. Na pewno raz czy dwa się obudziła cała zlana potem. Chyba płakała. Z frustracji.
Następnego dnia obudziła się w stanie nienadającym się do czegokolwiek. Miała nadzieję się wymknąć zanim Hana wstanie, ale "zatrzymał" ją Ryoto. Uwagą, która... psia mać miała sens. Zwłaszcza biorąc pod uwagę jej stan.
Zmierzyła go zrezygnowanym wzrokiem. Niekompetentna banda kretynów, nie mogą zrobić prostej rzeczy...
-...i tak muszę uzupełnić rurki...-Zirytowana obróciła się na pięcie, bardziej mamrocząc niż do niego mówiąc-Jest jakaś kawa albo herbata? Dobrze by mi zrobiła... znowu jestem w pierdolonym więzieniu... znowu się kurwa ukrywam... chuj by to...
Z innymi miłymi słowami dla świata na ustach wróci się do pokoju. Po to by ubrać się w jakieś tanie ciuchy zamiast wyjściowych. Rurki uzupełni wieczorem, a teraz... napije się chyba herbaty czy kawy by się doprowadzić do porządku, zje coś, i...
...przynajmniej pięć dni z życia jej to wyjmie. Sześć... albo tydzień, jeżeli uzupełni Hany. Będzie musiała oszczędzać ryoku na treningach z nią, by była w pełni sił na wyjeździe. Który zresztą... ech...
...będzie ćwiczyć blut do czasu, aż Hana się obudzi. Chyba od razu weźmie ją na trening. Miały do pogadania. Po jakiejś wstępnej serii ćwiczeń (Nic w sumie specjalnego czy innego od tego co robiły do tej pory) w chwili przerwy...
-...dalej chcesz ze mną jechać?-Zapytała ponuro. Nie była w dobrym nastroju i to było doskonale widać-Takie rzeczy bardzo lubią się mnie uczepiać. Jak zresztą widziałaś... następnym razem możesz nie mieć tyle szczęścia
Podrzucała leniwie śnieżkę. Po to tylko, by na nią nie patrzeć. Nie miała jakoś ochoty. Wystarczy jej, że już ślady po jej Haizen na drzewach ją męczyły.

Nerwowy tydzień. Wszyscy byli jak na szpilkach, bo i trudno było się spodziewać czy to był jednorazowy incydent czy nie. Ishifone przy tym przyszła do głowy myśl, że mogła ich odesłać do chramu miastowego i byłby spokój. Może. O ile by tam znaleźli to, czego chcieli. A wątpiła by chodziło im o pomodlenie się o oddanie szacunku...
...właśnie, prawie by o tym dzisiaj zapomniała. Zastanawiała się czy w ogóle się te duchy tym przejmują, no ale robiła to. Trochę już z przyzwyczajenia, co zawsze było czymś. Punkt stały dnia.
Pochwały Murasakiego nie skomentowała, bo i mogła ona trochę wynikać z jego głębokiego poważania do jej zdrowia. Sam Ryoto miał rację, ale prędzej by się spodziewała, że poleciał po posiłki. Świetnie. Zatem też długo tutaj miejsca nie zagrzeje, miała wrażenie.
Musiała się za to wszystko zabrać bardzo niedługo. Tylko najpierw się przygotuje.
Miała też plan, jak przeprowadzać treningi dla Hany by ta się czegoś nowego nauczyła, ale z drugiej strony i Ishifone za bardzo się nie namęczyła i mogła się przygotować do drogi. Może jeden dzień sobie zrobi prawie cały wolny.
Przyszło do treningu z Haną. Obcięła sobie włosy, uroczo. Zastosowała się do jej rady, i chociaż ona sama zostawiłaby sobie te włosy minimalnie dłuższe, to specjalnie na tym nie straciła. A jak mówiła, nie było co kusić losu.
Zdziwiła się trochę jej podejściem. Sądziła, że prędzej będzie wystraszona tym co widziała u niej, a nie będzie jej gadać iż to ona sama jest problemem. Z drugiej jednak strony mogła to uznać za jakąś technikę, albo też zwyczajnie mieć do tego inne podejście. No i nie wiedziała, co to konkretnie jest... zapytała też z miejsca, czy nie jest bounto. No i podkochiwała się w arrancarze...
...dzieciaki w tych czasach są dziwne. Ale gadała z osobą która była po bankowości. Głupia nie była. Założyła ręce na piersi, przymknęła oczy. Zastanawiała się.
-Mądrze... chociaż ja na Twoim etapie nawet bym się nie zastanawiała. Ale też nie należałam najrozsądniejszych z uczennic-Wciągnęła głośniej powietrze. Z jednej strony chciała mieć ją na oku, ale z drugiej niewątpliwie coś w końcu by się stało. Albo któraś z przeciwności okazała by się za trudna dla niej, albo to ona by ją w końcu zabiła albo zeżarła.
-Ktoś mi mówił, że dopiero gdy pokonuje się granice i walczy o życie poznaje się swoją prawdziwą siłę. Jest w tym pewna prawda, ale... wiem też, że nie zawsze jesteśmy w stanie-Przypomniała sobie o swojej nodze. Tak, to było...
...coś jej znowu przyszło do głowy. Jej noga ciągle była tam. A co, jeżeli fragment pożeracza również? Może to właśnie Murasaki miał na myśli mówiąc, że mają to czego potrzebowali?
...może przesadzała. Ale to by mogło to tłumaczyć...
-...o czym to ja...-Wróciła do rzeczywistości, zbita z tropu-A. Jak na okoliczności było nieźle. Nie będę Cię ciągać bo mam zazwyczaj pecha do kłopotów, ale też mi tu nie umrzyj. Bo Cię zabiję-Ishifone podeszła do Hany.
-Daj mi swoje puste rurki-Zamierzała zrobić tyle, że da jej w zamian dwie swoje które już napełniła. Ona miała dużo, a jej się mogą przydać.
-A dzisiaj... spróbujemy się nauczyć czegoś konkretniejszego-Ishifone wywołała swój łuk. Po kolei zaczęła sobie przypominać wszystkie kroki...
-Dwie ogniskowe strzały. Kumulacja reishi. Utrzymanie stabilności duchowej i fizycznej. Pierwsza by strzały się dobrze uformowały, druga by były obok siebie. Ręce muszą być pewne, palce leżeć równo-Pokazywała Hanie, jak tworzy dwie strzały. Sama miała problem, by jednocześnie kumulować strzały do jednej i drugiej w tym samym tempie. Bardziej chodziło o jednoczesność aniżeli o samą ilość reishi, ale to było do wyćwiczenia. Wystrzeliła potem dwie strzały w drzewo.
-Słyszałaś może o Licht Regen?-Zapytała-Umiejętność równoległego tworzenia strzał to pierwszy krok do jej osiągnięcia. To jest najprostszy stopień-Kiwnęła głową. Nie dodała "którego sama jeszcze do końca nie opanowałam". Jeszcze trochę, spokojnie.
-Spróbuj. Nawet próby są dobrym treningiem, więc... bez pośpiechu-Pokazała jej dłonią, by spróbowała. To, czego się spodziewała to albo brak odpowiedniej kontroli, albo niewprawiona dłoń, albo zła pozycja. Zamierzała ją nakierowywać, ewentualnie zachęcając by to robiła wolniej, ale porządniej.
Sama też planowała to ćwiczyć. Podzielność uwagi na dwa skupiska. W Lich Regen chodziło o całą sferę energii z której generowało się strzały. Też należało być odpowiednio skupionym i mieć tyle kontroli, by to zrobić.
Ale u niej wystarczy wprawa. Jej trzeba podstaw.
***
Napełnienie pięciu... może sześciu rurek jak będzie miała szczęście z czasem. Miała swoje treningu bluta, oraz przy okazji skupiła się z Haną na strzelaniu dwoma strzałami jednocześnie. W tydzień może zrobią jakieś postępy. Przy okazji też tym razem przygotowała się do drogi. Prowiant, mapa, ubrania. Plan jazdy. Podstawowe środki czystości.
Minął tydzień. Tym razem miała nadzieje, że uda jej się dojechać do celu. Wyszła rano, co by zdążyć na jak najwcześniejszy autobus. Kto wie ile jej to zajmie i co będzie musiała zrobić, ale musiała być czujna i zdeterminowana.
...no, ale najpierw będzie dobrze jak w ogóle dostanie się na ten autobus. Z ewentualną parodniową wycieczką też nie będzie problemu. Na brak gotówki nie narzekała.

[+1 reiatsu]

Pogoda taka, jaka się spodziewała - beznadziejna. Doszła sobie jakoś spokojnie na przystanek, gdzie czekały jeszcze dwie osoby. Nic specjalnego, nie zwracała szczególnie na nich uwagi. Przynajmniej środek transportu był porządny i mogła na spokojnie się w nim rozsiąść. Przymknęła oczy, co było oczywiście częścią jej planu zachowywania czujności - prędzej coś usłyszy albo poczuje niż zobaczy, a musiała wyczulić te ważniejsze zmysły.
Dojechała na pierwszy przystanek. Postanowiła najpierw kupić bilet, a potem przejść się do kawiarenk -i by kupić herbaty i coś słodkiego do tego. Może nawet skusi się na jakąś fanaberię w postaci donuta bananowego albo czegokolwiek w tym guście. Trochę to doda kolorytu w jej życiu, i urozmaici to bezsensowne czekanie. Czterdzieści minut, phi.
Co do urozmaicenia - to zdecydowanie było jej gorzej. Na świnkę rzuciła tylko okiem i w sumie potem ignorowała ją, jak każde zdecydowanie surrealistyczny element krajobrazu. Nie spodziewała się ekipy telewizyjnej. Za to łańcuchy... spięła się.
...tu już gorzej. Na tyle nieprawdopodobne, że aż mogło być prawdziwe. Była w miejscu z ludźmi więc chyba nie powinna się obawiać, ale... rozejrzała się. Może coś zauważy. Zjadła. Dopiła herbatę. Poszła na dworzec trochę wcześniej... tak na wszelki wypadek. Wolała się nie spóźnić.

Zerknęła dopiero, jak ten świniak został zawołany. Nie przywykła do obiadu biegającego w swetrze to i nie spodziewała się, że mogłoby to być czymś prawdziwym. Prawdopodobnie pstrokato-różowa kobieta również była wytworem jej chorego umysłu. Albo i nie. Mimo to, że gdzieś tam z tyłu wiedziała, że na coś cierpi to czuła takie podszepty mówiące jej, że powinna się mieć na baczności. Wrogowie mogą być wszędzie i się na nią czaić.
Nawet widok źródła dźwięku. Na cholerę temu gnojkowi takie coś? Tylko to wkurwia już wystarczająco zestresowaną Ishifone, której ten dźwięk wyjątkowo się źle kojarzył. Może i są gorsze, prawda, ale ten do przyjemnych nie należał ostatnimi czasy. Co to za jakiś dziwny krzyk mody? Jeszcze ta uszatka... Będzie jej zakłócał czujność tym hałasem.
Wnętrze kawiarenki nie powalało. Gdyby jeszcze była taka długa lada przypominałoby jej to te bary ze stanów. Skąd o tym wiedziała? A kto miał ojca zapatrzonego na zachód?
W każdym razie zjadła obrzydliwie słodkiego pączka, i popiła wcale niedużo ustępującą herbatą. Ugh. Skoczyła potem do łazienki by opłukać usta, i przy okazji skorzystać przed drogą. Skoro miała taką okazję...
...swoją drogą, co za kretyni grają w Pokemony w dzisiejszych czasach? Durna zabawa dla szczylów i zdziecinniałych kretynów.
Zorientowała się, że autobus przyjechał wcześniej. Przynajmniej nie będzie stała na zimnie. Po okazaniu biletu zajęła miejsce w miarę możliwości gdzieś z tyłu, co by mieć na wszystko oko. Poza nią stąd weszła ta parka, jakiś facet przypominający jej nieco Baldrika pod względem zadbania o swoją facjatę, oraz ten dzwonnik z wypizdowa. Cudownie.
Mogła sobie chociaż kupić coś do poczytania. Albo i nie, bo nie lubiła jeździć autami, i od razu by się jej zrobiło niedobrze. Tak to mogła chociaż sobie zerkać za okno i trochę odpocząć. Jeszcze trochę czasu jej zejdzie.
Które świątynie były najpewniejsze? Kōfuku-ji, ze względu na personalny charakter. Yakushi-ji i Horyu-ji, bo były poświęcone konkretnej osobie, która równie dobrze mogła być bytem. Reszta... brzmiała za ogólnie, ale jak będzie po drodze to spróbuje i tam. Do skutku.
Na razie i tak musiała czekać, aż dojedzie. Byle droga była spokojna. Wyciszy się, wewnętrznie i... wewnętrznie.

Chwilę Chikaze się zwiesiła gdy usłyszała tą ostatnią część, jakby na moment oprogramowanie na ktorym działała nie odpowiadało i należało je zresetować. Po chwili jednak wszystko było jak wcześniej. Ot, utwierdziła się w przekonaniu, że w poważnej walce nie miała szans.
-Eee, zależy gdzie trafimy. Dlatego muszę jeszcze trochę tam pobiegać i się zapoznać-Po tym enigmatycznym wyjaśnieniu poszła do łazienki. Faktycznie, coś czerwone miała lico... Albo to było sporo małych otarć, albo jednak jej furia gdzieś tam dalej się w niej kotłowała. Gdyby coś przeskrobała bardziej to na pewno by o tym się dowiedziała w mniej subtelny sposób.
Pożegnała się z Katriną machnieciem ręki. W duchu miała nadzieję, że przejście zrobiło chociaż trochę wrażenia.

Znalazła się na plaży. Nie mogła nie zrobić sobie chwili przerwy na podziwienie widokow i odetchniecie pełną piersią. Tak parę razy. Miała wrażenie, że już czuła się trochę lepiej przez samo przebywanie tutaj, ale nie mogła poświęcić tu zbyt wiele czasu. Znaczy... Niby mogła, ale miała inne plany. Tylko jeszcze chwilkę...
...dobra, wystarczy. Kolejny skok.
***
A ponoć ta technika nie jest zbyt precyzyjna. Znowu poczuła pewien kontrast w porównaniu z ojczyzną kami, ale chyba trochę mniejszy. W końcu tutejsze lasy też były nasycone ich energią. Posiadłość z tej odległości sprawiała wrażenie dosc posępnej, ale miała pewne walory wizualne.
Dobra, dość już tego. Nasunęła kasę na swoje oblicze by nie było jej zbytnio widać i udała się w stronę drzwi. Zapukała. Jak był dzwonek to zadzwoniła. Poczekała spokojnie aż ktoś przyjdzie.
Ciekawe, czy był tu tylko Murasaki i kolega renegat... Ryoto? Oby nie, bo będzie tu strasznie nudno. Acz minęło sporo czasu, i wątpiła by ktokolwiek tu został na aż tak długi czas. To były jednak młodziki.

I tak było jej tu miłej niż w innych miejscach. I pomyśleć, że wcześniej magia tego miejsca była wręcz oszałamiająca. Nie ujmowało to jemu uroku, wręcz przeciwnie - Takamagahara potrafiła być pod tym względem groźna.
Czekała spokojnie. Wiedziała, że już jej ubranka przy bliższym kontakcie mogły... Właściwie to jej trudno było powiedzieć. Jak nosiła rzeczy Amaterasu to czuła, teraz chyba niósł się zapach. Tak czy owak - niespecjalnie przykładała się do krycia natury swojej aury.
-Dobry wieczór, przepraszam za tak późną porę. Jestem Morigami Chikaze, i szukam schronienia na parę dni-Mówiła trochę inaczej, lekko modulując głos. Trochę jak w November Eleven ale nie aż tak głęboko-Muszę odpocząć przed dalszą drogą, a to miejsce wydało mi się najodpowiedniejsze. Rzecz jasna nie chcę się wpraszać na siłę
Nie odsłoniła swojej twarzy, acz też specjalnie nie zamierzała jej ukrywać. Ale trochę poudaje, że nie wie o co chodzi. To było zbyt zabawne!

Skinęła głową. Wychwyciła spojrzenie. Spodziewał się kłopotów, i jej postawa mu nie pomagała rozwiać tych wątpliwości. Tamte wydarzenia również nie sprzyjały zbytniej gościnności. Minęła sekunda nim odpowiedziała.
-Adalbert von Fuchs-Brzmiała jakby chciała przykryć jakąś emocje-Oferował miejsce w swoim lokalu, jednak atmosfera tego miasta nie sprzyja pobytowi, zwłaszcza w stanie osłabienia-Stała cały czas w jednym miejscu, i jedynie spokojny, miarowy oddech poruszał jej osobą.
-Plus trudno tam o strawę-Dodała jeszcze nieco żywiej. Faktycznie by coś jeszcze lekkiego zjadła na noc.

Skinęła głową, rzucając krótkie podziękowania za gościnę. Poszła powoli za Ryoto, pozwalając sie prowadzić po znajomych jej już korytarzach. Miło, że wszystko jest jak było. Pocieszające. Usiadła sobie w japońskim siadzie na poduszce. Tylko na moment obróciła głowę w stronę lalki. Na tyle wymownie by pokazać, że zdaje sobie sprawę z jej obecności. Ciekawe, czy poczynił jakieś postępy.
To faktycznie było interesujące. Trochę jak zanpaktou, ale inne, i miało fizyczną formę.
-Najpierw się odświeżę jeżeli to nie problem-Wróciła głową do Ryoto-Widziałam światło w oknie. Kto tutaj jeszcze mieszka?-To było całkiem zabawne, udawanie zupełnie obcej, niezorientowanej osoby. Ale było też miłe, że mimo tego zaoferowano jej to minimum.

Wiele się zatem nie zmieniło. Całe szczęście, bo inaczej by się zaniepokoiła. Mruknęła porozumiewawczo, dalej utrzymując maskę stoicyzmu. Jak tak się zastanawiała... Czy czasem nie zachowywała się teraz jak dawna ona? Przynajmniej z wierzchu?
No nic, przedstawienie musi trwać. Dała się zaprowadzić w znane sobie miejsce, gdzie doświadczyła kolejnego dziwu - woda była jakby trochę sucha, czy też nie odczuwała jej tak jak powinna. Zjawisko to wyjątkowo ją zafascynowało. Spędziła dobre dwie minuty na badaniu zjawiska, po czym wróciła do mycia. Trochę było trudno, ale dają radę.
Przy tym stwierdziła, że chyba czas na zmiany. Puściła wlosy wolno, i tylko je lekko związała mniej więcej w połowie dwoma wstążkami, by kolor jednej przechodził w drugi. Cieszyła się dobrymi włosami więc miała trochę objętości, a kto wie - może nawet na pierwszy rzut oka kogoś zmyli.
Po ubraniu się ostrożnie otworzyła drzwi i popatrzyła w dół. Ciało wyglądało w porządku, i wiedziała przy okazji jak to powinno działać. Ułożyła je ostrożnie na podłodze i położyła się w nim, czekając aż magia syntetycznego ciała zacznie działać. Ciekawe, czy było równie nieporęczne jak tamto...
Gdy już nabrała fizyczności wstała powoli. Poszła do wcześniej odwiedzanego salonu, acz nie mogła sobie odmówić powęszenia za reiatsu innych domowników, o ile ktoś tutaj był poza Murasakim. Świeciła sobie niewielką kulką różowego reiatsu, która na szczęście przy jej wzroku powinna raczej wystarczyć.

Czyli jednak dostała najbardziej budżetową wersje jaka tylko można było dostać. Z jednej strony to frustrujące, z drugiej nie mogła jej winić za to, że liczyła się z szybką stratą takiego narzędzia. Przynajmniej jej portfel którego nie miała az tak by wtedy nie ucierpiał.
Trochę szkoda, że nie było Hany, ale to też ją nie dziwiło. Dziewczyna była rezolutna i coś jej chodziło po głowie, to też pewnie ruszyła w świat. A kto wie, może akurat na święta tu wróci.
Usiadła sobie przy stoliku i czekała jak na grzeczne dziewczę przystało. Kiwnęła głową w podziękowaniu i wzięła pałeczki do rąk.
-Na moje potrzeby jak najbardziej. Do wyjścia używasz ginko czy czegoś innego?-Musiała zamaskować fakt, że o gigai nie wiedziała za dużo, ale chyba to wystarczy. Trochę ją niepokoiło jak bardzo była bezbronna w tym ciele, ale pewnie tak samo mocno ją ukrywało. To dobrze.
-Miejsce faktycznie przyjemne. Ma dobrą atmosferę, szybko wrócę do formy-Zaczęła powoli jeść, patrząc przy tym dość otwarcie na Ryoto.
-Co to byli za nieprzyjemni goście, Ueda-san?-Bylo też widać, że moment wypowiedzenia nazwiska i honoryfiksu był trochę wymuszony, jakby miała ochotę powiedzieć inaczej albo nie była przyzwyczajona-Czy stanowią zagrożenie?
To był dobry moment na odwiedzenie się rzeczy o których już wiedziała, jak i być może wyciągnięcie czegoś wiecej. Rozejrzała się za Belle.
-Widziałam tutaj dziwną lalkę. Zdawało mi się, że mi sie przygląda-W głosie miała trochę niepokoju, ale i zaciekawienia. Wróciła do jedzenia. Ciamk.

Kiwnęła głową. Też chyba nie zostanie ich fanką, acz ten model był zdecydowanie lepszy. Przynajmniej cokolwiek czuła, ale to i tak był cień tego, co by normalnie mogła posmakować.
-Uciążliwe, ale świat żywych nie został stworzony z myślą o takich jak my-Kolejny kęs. Przeżuwała powoli, słuchając historii która całkiem mocno ją zainteresowała. Ale jeśli ona była tutaj przed nią, a nie było Hany... Katrina mogła mieć rację. Musi być ostrożniejsza.
-Interesujące. Może potem z nim porozmawiam-Odwrociła spojrzenie od swojacej w kącie lalki i wróciła do Ryoto-Tak jak ta historia. Zdaje mi się, że to niemiłe wspomnienie, jednakże... Jakbym mogła prosić o rozwinięcie. Ta sytuacja wydaje mi się znajoma-Taki skomplikowany i prawie elokwentny sposób wypowiadania się drażnił jej uszy, ale mogłaby się zdradzić jakby zaczęła mówić normalnie. Musiała przeboleć.
-Sama kogoś szukam. Może to jakiś trop-Dodała, spodziewając się tego rodzaju pytania.

Niepokojace. Ale była ciekawa jakie zrobili postępy i jakie mogłaby mieć zdolności. Spotkała tylko dwójkę ludzi na swojej drodze ze specjalnymi mocami - nie licząc gromadki Aiby - i większość z nich rzeczywiście miała coś bardzo specyficznego. Chuck nawet coś, co można byłoby przyrównać do błogosławieństwa czcigodnego, przynajmniej pewna część. Wieczny sen...
Uśmiechnęła się boleśnie. Trochę trudno było rozczytać shinigami. Skoro tutaj była - co teraz było właściwie pewne - to faktycznie przewidywania Katriny mogły się sprawdzić. Musiała zatem działać ostrożnie.
-Znasz ją zatem... Osoba której szukam jest z nią blisko związana-Odpowiedziała zgodnie z prawdą. Napiła się herbaty. Skrzywiła się trochę, jakby była jeszcze trochę za gorąca na jej gust-Na tyle, że obawiam się o jej los i życie. Będę wdzięczna za wszelkie informacje, Ryoto-san. Wszystko może się przydać-Chyba jakoś z tego wybrnęła. Nie była dalej pewna co tamta mogła na jej temat naopowiadać, o ile w ogóle. Ale mogła pozostawiać sporo min.