Północna dzielnica

Tak jak i wcześniej. Nagle znalazła się... gdzieś indziej.
Uderzył ją chłód. Przyjęła, że tutaj może być inna pora roku, ale najwidoczniej się przeliczyła. Wokół czuć było biedę i... coś, czego akurat się spodziewała, choćby i po wyglądzie Shinigami.

Nieźle. Coś kojarzyła, że społeczeństwo dusz było podzielone na strefę dla dusz i strefę dla shinigami. I to pierwsze było jeszcze bardziej podzielone. Musiała trafić do jakiejś biedniejszej dzielnicy.
Siedziba shinigami musiała się znajdować w centrum. Tak na logikę, musiała być scentralizowana. Na razie powinna jej unikać, przynajmniej do czasu, aż trochę się nie zadomowi. Miała na to tyle czasu, ile tylko chciała. Przynajmniej w obecnej perspektywie.

...pierwsze zadanie - wtopić się w tłum. Jej ubrania się do tego nie nadawały, więc... musiała uciec się do starych metod. Tylko skąd ona podwędzi nowe?

Zerknęła na wrony. Ptaki jak ptaki. Ciekawe, że tutaj też żyją zwierzęta. Dawało to nadzieję, że jak będzie potrzebowała to coś upoluje. Akurat ręce do strzelania z łuku miała wprawione... tylko skąd tu teraz skombinować łuk...

Początki bywają trudne. Była jednak dobrej myśli. Zdjęła swoją kurtkę z bioder i załozyła ją. Póki jeszcze musiała ją nosić to lepiej, by z tego korzystała. Jedynym tropem był dla niej dźwięk dochodzący z jednego z większych budynków. Dobrze by było, żeby najpierw się zorientowała czego może się tam spodziewać. W miare możliwości podkradła się tam, co by... hm. Może uda jej się podejrzeć co tam sie dzieje?

Papierowe maty. Może to i lepiej, nie było jej widać, a jej wystarczyło słyszeć. I bardzo dobrze, że pomimo tego całego hałasu słyszała. Mogła zareagować i schronić się za zaułkiem.
Jakiś tłuścioch. Ktoś o takich gabarytach musi mieć sporo gotówki do dyspozycji.
Szukając wzrokiem jakiejś sakiewki przy boku (Starowieczna stylistyka czasy narzucały pewne ograniczenia... taką miała nadzieję) naciągnęła kurtkę bardziej na twarz, owinęła wszystko aż do nosa szalikiem, naciągnęła kaptur na głowę. Jak dobrze pójdzie, będzie widać tylko jej oczy i trochę włosów. Też charakterystyczne, ale mniej niż cała jej facjata w pełnej okazałości.
Wszystko zależało od tego, czy zauważyła coś, co mogłaby skroić bez problemu. Sakiewka może być zawiązana w różny sposób, a nie ma komfortu by się z nią szarpać. Gdy stwierdziła, że jest szansa próbować...
By podkraść się stosunkowo bezszelestnie i bez śladu, uniosła się delikatnie w górę. Działało, powinno przynajmniej. Zerknęła jeszcze kątem, czy drzwi są zamknięte, i poleciała póki sie zajmował czym zajmował, i podjęła próbę przywłaszczenia sobie mienia. Szybko sobie nabijała konto grzechami, ale... od czegoś trzeba było zacząć. Następnie musiałaby jak najszybciej się wycofać. Najlepiej kawałek dalej od tego domku.
Co do działań prewencyjnych... mogłaby chwycić trochę śniegu, cisnąć w oczy grubasa, i na szybko spróbować wyrwać tą sakiewkę i uciec. Albo po prostu uciec. Siły wolała nie stosować, bo albo nic to nie da, albo go zabije.
Szybko poszło jej z tym prawie-bezgrzesznym życiem. Jednak to było usprawiedliwione - prawdopodobnie waluta była inna. Ponoć pierwszy milion trzeba ukraść.

Co jednak, jeśli nic takiego nie było na widoku, co mogłoby mieć wartość? Poczeka. Pomyśli.

...co do cholery. Przypuszczała, że będzie słabsza, ale żeby aż tak?
Nieważne, nie miała czasu się nad tym zastanawiać, gdyż czas grał tu istotną rolę. Podkradła się bardziej konwencjonalnie. Chociaż trochę straciła wprawy, to nie zauważył. Pijany, czy za bardzo się skupił na wykonywanej czynności? Prawie bezszelestnie, nawet z jej perspektywy, chociaż serce podchodziło aż do samego gardła. Musiała być ostrożna - palce z daleka od materiału, który mógł się poruszyć za bardzo w stronę ciała, a z drugiej strony musiała być na tyle zdecydowana, by rozplątywać sznur.
"...frajer"
Udało się. Schowała się w którejś z ostatnich chwil. Nie była na tyle głupia by ot tak sprawdzać tutaj ile tam jest, ale na wagę to dużo. Poszła dalej.
...kiedyś odda. Kiedyś. Miała dobrą pamięć, dom zapamiętała. Nawet jeśli trochę pogłoduje to dobrze mu to zrobi, więc... jaki to grzech, heh.
...kuło ją jednak. Dziwne. Brakowało też tej euforii, którą czuła za każdym razem gdy coś podwędzała No nic... gorsze rzeczy ludzie robią.
Odetchnęła z ulgą. Jest to jakiś początek.
...teraz trzeba było znaleźć jakieś miejsce, gdzie mogłaby kupić ubrania. Kolejne skradanie... im mniej osób ją zauważy tym lepiej. Schowała jednak sakiewkę, uprzednio sprawdzając jedynie ile tam mniej-więcej może być. Nie było co się chwalić, że ma się zbyt dużo pieniędzy, prawda?
Heh. Przede wszystkim - ubrania. Może uda jej się coś upchnąć z tego co ma pod kimonem. Na zimę to by było całkiem wskazane.

...ważyło trochę, więc raczej było to coś warte. Ile jednak, nie potrafiła ocenić. Na pewno nie były to yeny, więc będzie musiała kogoś złapać i zapytać. Tylko teraz pytanie kogo... na ten moment prawdopodobnie wszyscy albo siedzą w domach, albo muszą mieć naprawdę dobry powód by wychodzić akurat w tą pogodę. Nie ułatwiało jej to zbyt dużo... ale jeżeli by znalazła jakiś sklep, to jeżeli to dobrze rozegra to powinna otrzymać w miarę jasną informację na temat waluty i cen. Tylko najpierw trzeba go znaleźć...
"Cholera jasna, żeby tu była chociaż jakaś główna ulica" Pomyślała, zgrzytając cicho zębami. Dobrze, że była chociaż tak ubrana... może jednak zachowanie tych ciuchów nie było aż takim złym pomysłem...
Przyśpiewki. To nie był dobry znak. Schowała się za rogiem budynku, jedynie kątem oka patrząc co to szło. Jakaś banda tubylców, uzbrojona w jakąś prostą dłoń. Jakby może dorwała ten łuk... ale będzie ciężko przy tym towarzystwie, a na szóstkę w tym stanie nie da rady. Musiała jakoś wyminąć. Przekraść się, a najlepiej zejść na bok im z drogi. Tylko czy była taka możliwość... może jakoś śmignie bokiem. Idą na nią, ale jak im dosłownie zejdzie z drogi i pójdzie równolegle, ale inną "uliczką"... powinno być dobrze. Tylko jeszcze się schowa w fazie mijania.

Jak na zawołanie, trafiła chyba na najbardziej reprezentatywną część tej części Rukongai.
...chyba nie miała co liczyć na jakiekolwiek sklepy w tej okolicy. Ale to akurat było jedno z jej najmniejszych zmartwień w tej chwili
-Cholera-Rzuciła przez zęby. Trudno będzie jej się ukryć w tym całym pobojowisku jakieś miejsce do ukrycia się, nawet przy jej rozmiarach. Całość zresztą wyglądała, jakby przeszła tutaj jakaś zaraza. Kami rzeczywiście postarał się z wyborem miejsca zrzutu. Obrzeża jakieś? Gorzej, jak to była jedna z lepszych dzielnic, psia mać.
Z jednej z tych lepianek wyszedł jakiś dziadek. Kolejny już dzisiaj. Sami dziadkowie, jakby starsze kobiety wytrzebiło do reszty. Zabiedzony mocno, i do tego jedno oko przesłonięte jaskrą. Rzucił tylko rzecz oczywistą i się znowu zaczął wgramolać do środka. Nie zamierzała długo czekać.
-Rób miejsce!-Ishifone prawie by tam wskoczyła do środka tej lepianki. Byle szybko, zanim sytuacja się pogorszy. Miejsca wiele się nie spodziewała, ale sama była dosyć niewielka więc powinno starczyć, by przeczekać. Może i by miała jednak jakieś szanse?
Bez broni? Ciężko. Chociaż jakby postraszyła reiatsu... nie, zbyt dużo by zwróciła uwagi. Marny pomysł. Chociaż może w ostateczności...

Drzwi drzwiami, czasem ich w ogóle nie szło uświadczyć i trzeba było jakoś żyć, ale to co było w środku dopiero teraz przyprawiało ją o duszność.
Pomijając zapach, przez który nawet nie myślała o tym by zdjąć z twarzy szalik, było to zdecydowanie za gorąco. Rozpięła kurtkę, pozostawiając jednak kaptur na głowie. Może trochę jednak będzie jej chłodniej... chociaż jeśli to niewiele pomoże to zdejmie. Tego jej brakowało tylko, by po wyjściu się wyziębiła. Odgarnęła ostrożnie trochę śmiecia, by sobie choćby przykucnąć. Nie ufała temu miejscu, a już zwłaszcza temu syfowi na podłodze.
Uśmiechnęła się z politowaniem, gdy staruszek stanął przed wejściem z lagą. Ona by mogła jakoś go obezwładnić, a co dopiero taka... no właśnie.
-Co to za banda popaprańców?-Rzuciła do staruszka-Czy tam bandy. Jeden chuj, są razem, czy będą się ze sobą tłukli?
Mogłaby wejść tam... ale nie, lepiej nie zwracać uwagi. Lepiej przeczekać.

Hmmm... no faktycznie, dziadyga miał racje. Z tego co słyszała bili się konkretnie. Wojny o wpływy? Na takim zadupiu? Kto co lubi, chociaż... zrobienie tutaj porządku byłoby całkiem ciekawym wstępem do dalszych działań.
Na razie jednak nie miała nawet broni, a manifestacja reiatsu może nie wystarczyć. Zwłaszcza później, gdyby rzeczywiście chcieli się za nią zabrać. Dopóki nie wymyśli jakiegoś konkretnego planu działania, za wiele nie zdziała.
Potem jednak jej uwaga od tego co się działo na zewnątrz została odwrócona. Dziadek się zapytał o pewną kluczową rzeczy. I pytanie - łgać na całość, czy tylko troszkę?
Zrobiła tak czy owak dosyć zdezorientowany wyraz twarzy, co najbardziej było widać po oczach.
-Moment, chwila. Jak, i gdzie trafiłam...-Złapała się za głowę, stęknęła coś niezrozumiale. Nie wiedziała, czy to dobry trop, ale struganie głupiego często dawało dobre rezultaty w przyszłości. Wzrok miała wbity w ziemię, chociaż dalej uważnie słuchała odgłosów walki. Przede wszystkim, czy się zbliżają czy nie-Uhhh... nie wiem... nie mogę sobie przypomnieć...
Amnezja? Może oklepane, ale oszczędzi jej to później dodatkowych tłumaczeń. I usprawiedliwi późniejsze prośby.
Zamierzała, tak czy owak, przeczekać całe to zamieszanie. Przyjdzie jeszcze czas, kiedy pokaże tej wyrośniętej bandzie chłopów kto tu powinien być szefem.

...szkoda, że ten cholerny Kami nie zrzucił jej do ostatniego, skoro aż tak mu się spieszyło. Pieprzony... Może to jakiś objaw jego manii na punkcie "prób", wcześniej też chciał ją tak załatwić.
No nic, to tylko drobna niedogodność. Tutaj przynajmniej, jak już troszkę się wzmocni, będzie mogła przejść trochę bardziej do środka, gdzie pewnie warunki będą korzystniejsze. Ale kto to wie, najciemniej pod latanią, to i może tu znajdzie coś ciekawego.
Na razie jednak... patrzyła dalej w ziemię. Specjalnie też trochę pogłębiła oddech, co by było widać, że się przejęła.
-...umarłam?-Zapytała siebie. W środku bawiło ją to strasznie, ale zasłonięte usta pomagały w zachowaniu powagi. Nic nie mówiła przez jakiś czas, po prostu siedząc w ciszy dopóki nie rzucił komentarza o byciu czyjąś kobietą. Omal by nie parsknęła.
-Obejdzie się-Zareagowała jak na obelgę, poważnie, chociaż w środku była dosyć rozbawiona tą sytuacją. Będzie się biła z jakimiś gangami, dobre! Tylko najpierw musiała dojść do tego "jak". Ludzie mogły mieć jakieś swoje zdolności... zdolności pochodziły z głębi duszy, więc gdyby jakoś jej się udało...
Odetchnęła ostatni raz.
-Mi ani jedno, ani drugie nie grozi. No... nic...-Głos jej zadrżał. Zaśmiała się pod nosem-Nie żyję... to dopiero... haha... jakoś chyba muszę z tym żyć, ahahah!
Już się nie kryła, poza przysłonieniem ust przez szalik by nie była za głośno, że to wszystko bawiło ją jak diabli. Aczkolwiek z zewnątrz mogło wyglądać jak jedna z faz... żałoby? Raczej staruszek by nie wiedział o co chodzi. Na wszelki wypadek, gdzieś w serduchu pomyślała o czymś przykrym. Na przykład... no. O matuli, której raczej już nie zobaczy. Stara kobiecina czeka na Ishifone, która to sobie wybrała życie... hahahahahHAHAHA, no po prostu nie może z tego!
No... trochę to smutne... smutny też ten śmiech się zrobił.
-Dobra... póki te skurle się tłuką... Widzę, że moje ciuchy są dziwne. Może ciepłe, ale nie ma co się wyróżniać. Gdzieś się mogę tu wyposażyć w te... kimona?-Zapytała, jakby nie była pewna na co właściwie patrzy. Pod nosem się jednak uśmiechała-Druga sprawa... W czym tu się płaci? Tak ze szczegółami, by mnie ktoś do reszty nie wycyckał

Lyo... Ryo chyba. Sepleni strasznie to i trudno go zrozumieć. Ale to i tak musiałaby się zastanowić co by chciała zrobić. Siedzieć tutaj i się męczyć z tym towarzystwem, czy też może trochę się wzmocnić i dopiero wtedy...
...chyba się wzmocni. Bandyci tutaj zdają się nie być zbyt silni, nawet w tym stanie paru z nim da radę. A przynajmniej ucieknie. Dopóki nie wymyśli sposobu na nieco bardziej bezpośrednią formę perswazji.
-Przyzwyczaić się... nie mam wyjścia... przynajmniej tyle-Picie wody? Ciekawe. Dobrze wiedzieć, ograniczy to koszty oraz czas spędzony na... patrząc na to wszystko, polowanie. Chociaż... był ten świniopas. To i hodują coś, więc... ech. Dowie się w swoim czasie.
Gorzej, że najprawdopodobniej te kimona to wszystkie są zdobyczne. No nic... zerknęła na jakieś najmniej upaprane i zabrała. Jeszcze się jednak wstrzyma z ubieraniem. Zrobi to jakoś na uboczu, bo tu nie było miejsca
-Dzięki... brązowe, srebrne, złote... jak one się przeliczają nawzajem?-Ostatnie pytanie. Będzie mogła sobie potem w spokoju przeliczyć. Teraz się nie będzie chwalić, bo w poczciwość staruszka każe jej wątpić nie paranoja, a zwykłe doświadczenie i trzymanie przez niego lagi.
...co potem. Chyba powoli się zbliżało do końca. Wyjdzie, to uświadczy obrazek jakby do rzeźni szła. No nic...
...nie ma co, ciekawe miejsce. Poczeka aż się uspokoi. Tak. Może jeszcze jednak zapyta.
-...a do bliższych kręgów... w którą stronę?-Brzmiała na trochę wystraszoną. Figa. Może nawet jakąś broń zabierze z tych trupów. Byłoby nieźle. Może nawet ten z łukiem zostanie.

No cóż, wiele musiała się nauczyć. Targowania też, ale chyba da sobie z tym radę. Może była mała, ale spojrzenie miała dosyć zabójcze, i jak to zrobi z głową to się nie wypstryka tak szybko z tego, co udało jej się zgarnąć. Milionerką nie była, ale z tego co słyszała... coś już za to mogła sobie uzbierać.
Zdała sobie też sprawę... miała przecież swój plecak, gdzie wzięła rzeczy. Prowiant, jakieś ubrania w zapasie... mapa mniej, ale jakieś podstawowe środki czystości były.
...tak szczerze to by się do tego aż tak bardzo nie przywiązywała. Tutaj i tak tego tak szybko nie upłynni.
Tuzin ludzi przed pobojowiskiem skutecznie utwierdził ją w przekonaniu, że raczej nie ma co liczyć na nie wiadomo jakie łupy. Szlag, sama będzie musiała sobie coś dorwać, co może być w tych warunkach trudne.
...zmiana planów. Tutaj za dużo raczej nie wskóra. Trzeba będzie się kierować w stronę niższych okręgów, choćby po to, by się zaopatrzyć. Założyła na odczepnego to kimono które miała, co by nie rzucała się aż tak bardzo w oczy...
...albo i będzie jeszcze bardziej, bo jedno pasowało do drugiego jak pięść do nosa. Chociaż to szare i to pod spodem czarne... zerknęła tylko, czy może jakieś kimono co tam leży będzie lepsze od tego co sama ma. Jak tak, to weźmie, jak nie... trudno.
-Pocieszające-Wzruszyła ramionami. Jakie to ironiczne, umrzeć po swojej śmierci. Ale to chyba tak już ten świat działał, i sama o tym doskonale wiedziała-No nic. To... dzięki za pomoc-Ukłoniła się lekko przed staruszkiem. Pogrzebała też po kieszeniach, i wyciągnęła z trzy brązowe monety, ukradkiem dając je dziadkowi-Tylko jeszcze pokaż mi kierunek na te niższe kręgi
...co też ona planowała. Trudno powiedzieć. Najpewniej pójdzie jakoś w kierunku, w którym staruszek jej wskaże. Nic jej nie przyjdzie ze stania w miejscu, a to niezbyt nadawało się do jakiejkolwiek aktywności niż stanie jak kołek.

Cóż. Witamy wśród kwiatu narodów. Na wszelki wypadek zerknęła, czy kolor kimona które nosiła znacząco różnił się od tego noszonych przez innych. Jeszcze się okaże, że ta szarość to jakaś barwa charakterystyczna i ją ludzie będą chcieli tłuc.
Dziadek przyjął nagrodę z wdzięcznością. Co więcej, wywołał aż uśmiech na twarzy Ishifone. Nie był taki głupi, swoje jednak wiedział. Kiwnęła porozumiewawczo głową i miała już iść, gdy została rzucona jej jeszcze jedna informacja.
Bardziej ją interesowało kim ta osoba była, niż sama możliwość pomocy przy przejściu do bliższych kręgów. Nie wiedziała ile były warte te Ryo które posiadała, ale nie szkodziło spróbować.
-Mam nadzieję, że ten dzik to nie eufemizm-Kącik ust Ishifone uniósł się perfidnie. Może było widać pod szalikiem, może nie. Dzik, dobre. Ale to zaświaty, więc...-Dzięki. Gdzie mieszka konkretnie?
Ishifone zatrudniająca najemników. Biedna dzielnica, to może to co i miała sie nada. Zamierzała się kierować tam, gdzie ją dziadek posłał. Ostrożnie. Licho nie śpi.
Nawet zapuka. Taki miała plan.

Pustkowia. Czyli poza strefą miejską znajdowało się coś jeszcze. No chyba, że bardziej tu mowa o miejskich pustyniach, ale o taką finezję w opisie prostego dziadka by nie podejrzewała. Pożegnali się w zgodzie, chociaż Ishifone prawie by o takim przyjaznym geście zapomniała.
Samo miejsce... już sam fakt posiadania piętra wskazywał na zamożność, przynajmniej w kontekście całej okolicy. Również i architektura była mocno nie-japońska i nie-brudowa. No i chrapanie. Może i rzeczywiście ma jakieś zwierze. Zapukała, grzecznie poczekała.
Otworzył jej kawał faceta, który chociaż z owłosienia przypominał jej Baldrika, to jednak z charakteru bardziej by chyba do niego podobna była ta... świnia, sądząc po odgłosach, na które aż musiała obrócić głowę w tym kierunku. Trudno powiedzieć, czy dzik był dosłownie czy w przenośni. Wyglądał na... trudno powiedzieć, czy na wojownika, ale chyba w niejednej bijatyce brał udział.
Uniosła brwi. Może i z eufemizmem się myliła, ale temu to nie przeszkadzało. Po szybkim ukłonie weszła do środka, korzystając z tej okazji z okazji. Jeszcze gotów ją wyrzucić jakby wystartowała od razu.
-Nie chcę burzyć Twojej wizji, ale przyszłam tu z własną sprawą-Zaczęła. Nie siadała, bo trochę nie wypadało. Z niesmakiem stwierdziła, że to ona tu teraz bardziej "pachniała" od tego tutaj. Mogła się wstrzymać z tym kimonem-Powiedziano mi, że za opłatą byłbyś w stanie mnie odeskortować do bardziej wewnętrznych okręgów Rukongai. Czy to prawda?
Pieniądz nie śmierdział, w przeciwieństwie do niej. Poczekała na odpowiedź twierdzącą... o ile się pojawiła. Wyciągnęła te dwie srebrne monety i garść miedziaków
-Na ile to wyceniasz?-Popatrzyła na niego dosyć mocno. Zamierzała się targować, jeżeli będzie trzeba. Może nie za wszelką cenę, ale planowała coś z niego wycisnąć...
...ale bez przesady.

No i przebiła balonik. Trochę w nim było to i go zabolało, no ale trudno się mówi. Ważne, że została w środku. A w środku było jakoś tak diabli przytulnie jak na to co działo się wokół. Musiał się cenić, musiał też dojść do czegoś, i jego umiejętności na tle całej tej hałastry musiały się jakoś liczyć. Prawdopodobnie nie był nikim, komu by nie dała kiedyś rady.
No ale właśnie. Kiedyś. Kluczowe słowo. Na razie musiała kombinować, bo chociaż wierzyła, że dojście do dawnej formy a i nawet prześcignięcie jej było możliwe, to diabli wiedza ile jej to zajmie.
Przysiadła sobie przy stoliku. Za to on walnął się na fotelu po królewsku. Nie wiedziała ile to trzydzieści ryo, ale sama miała na dwa dni. Pomijając to, że pewnie to za mało by gdzieś się dostać...
...nie mogła podać swojego imienia. Tak jakoś... chwilę się zastanowiła nad tym.
...może pierwsze, co jej przyjdzie do głowy.
-Chikaze-Przedstawiła się pod fałszywym imieniem. No dobra, niech będzie. Podniosła głowę-Ile dni byłoby trzeba, by dojść do trochę mniej niebezpiecznych okręgów?
To była podstawowa kwestia. Miała jeszcze jakieś resztki w sakwie. Jak będzie trzeba to wyrzuci do wyceny. Miała też jakieś ubrania w plecaku, to może rzucić drugą bluzę, z dwa podkoszulki i drugie spodnie. Nawet dwie pary skarpet. Byle jakoś się zbliżyć do tego przedziału o którym mówił. Sam nie załozy, wiadomo, ale... potem na wymiane będzie miał. Miała chyba te rzeczy w torbie to je rzuci.
-...dobrze by było, gdyby coś zostało na skromny, niecuchnący, miejscowy ciuch-Zmarszczyła nos, patrząc na to co miała-To co mam na sobie wystarczająco się wyróżnia. I wali

Cóż. Facet do biednych nie należał. Więc na jaką cholerę siedział w tym całym smrodzie? Na figurkę widocznej uwagi nie zwróciła pomimo przelotnego spojrzenia. Nie czuła jakiejś specjalnej ciągoty by ją podwędzić. Narażanie się lokalnemu osiłkowi nie było zbyt mądre, a pewnie by zauważył. I kto by to od niej kupił?
Westchnęła słysząc perspektywy. Kilka tygodni, nieźle. Mruknęła przeciągle słysząc, że raczej marne szanse na wymianę za to. Kilka okręgów dalej, dobre sobie. NAJPIERW to by musiała się tam dostać. Lekko oklapła, chociaż zdecydowanie bardziej zewnętrznie niż wewnętrznie... przynajmniej taki był plan. Bo w sumie jak pomyślała, jeżeli to faktycznie pustkowia i parę dni podróży, to bez znajomości terenu może być różnie.Na razie wiele nie zrobi, a unikać kontaktu nie będzie mogła w nieskończoność. Naprawdę musiał ją Kami wysłać w takie zadupie?
Na pytanie musiała odpowiedzieć... nawet nie ostrożnie, tylko stosownie do roli. Opuściła trochę głowę.
-...sama chciałabym wiedzieć-Rzekła, zgarniając rzeczy z powrotem do torby. Pokusiła się nawet o ich składanie. Ryo natomiast schowała do kieszeni... czy tam sakwy, którą tam miała-Żadna sekta. Za krótko tu jestem
Zmrużyła oczy. Zaproponowałaby odpracowanie, ale... domyślała, jak to się skończy.. Odmowa prawdopodobnie też, a raczej jakie to perspektywy zacznie jej kreślić, że już lepiej byłoby z nim.
...ale w sumie co jej tam szkodzi.
-...to wszystko co bym miała-Rozłożyła ręce-Jakieś perspektywy zapracowania?
A może okaże się nie byc takim prymitywem i zapyta, co ona w ogóle może umieć?