Ośrodek P.E.J.S.

Chwyciła go, ale... Coś jej ta sytuacja przypomniała. Nieodpowiednie wybieranie chwili? Brak wyobraźni? Być może, ale przynajmniej tym razem jej wnętrzności nie zostały wprasowane w kontener na śmieci. Nawet nie zostały przebite tymi rogami - o dziwo. Stało się natomiast coś dziwnego.
Dziewczę przed nią rozpłynęło się w obłoku. Przeleciał on obok niej, a przyjemny zapach stał się jeszcze intensywniejszy. Aż przymknęła oczy.
Aż tu coś się pojawiło za nią. Otrzeźwiło ją to na tyle, że ciągle trzymając kota w dłoniach obróciła się. Widok był... Dziwny... Ta umiejętność również. Jakby się zdematerializowała i nagle potem pojawiła za nią. Łał...
...Chyba się trochę potłukła. I poinformowała ją o tym doraźnie. Blondynka uśmiechnęła się skruszona, ale jednak zadowolona.
-Ajjjj, wybacz, trochę tego nie przemyślałam, postaram się!-Przeszło to jednak w wyszczerz, gdy rozmowa przeszła na biednego dachowca-Jak? Pojawiłam się i złapałam. Ponoć zawsze miałam bardzo sprawne palce, może dlatego.. Tak w ogóle, mówią na mnie Chikaze!-Zasady dobrego wychowania mówią, że trzeba się najpierw przedstawić. Ona miała to generalnie głęboko gdzieś, ale w tym przypadku mogła się faktycznie troszkę postarać-A Ty jak masz na imię?
"Chikaze" trzymała kota przy sobie, ale nic nie stało na przeszkodzie by go przekazać "nieznajomej" dziewczynie. Co też zrobi, gdyby dalej zwracała na niego uwagę albo wykonała jakikolwiek gest, że chce to zrobić.

Niji. A jednak! Cholera jasna... Albo miała niebywałe szczęście, albo okrutnego pecha. Na pewno musiała ją jakoś doprowadzić do Haru, albo chociaż przetrzymać ją do czasu aż będzie w okolicy.
Musiała? Powinna bo obiecała mu to, ale dobrze byłoby się upewnić, że ona też tego chce. Z jakiegoś powodu nie wydawało jej się to takie oczywiste, zwłaszcza przy jej przygodowym nastawieniu.
-Po tym co pokazałaś... Wierzę Ci-Kiwnęła głową dwa razy... Chyba ten kot niespecjalnie był szczęśliwy... Zerknęła na niego-Chyba nie ma co biedaka dalej męczyć... No, zmykaj
Przykucnęła, pozwoliła mu odejść... Chwilę patrzyła jak ucieka. Wystarczająco się nabiegał, przyda mu się trochę spokoju... To o czym to one...
-Jestem tu w sumie od niedawna... Pewnie widziałaś więcej ode mnie... Niji...-Zamyśliła się... Jakby to ugryźć... Może najpierw powinna wstać z kucków, tak...
-Wiesz, większość facetów jak to robi to w wyobraźni rozbiera Cię do naga i oni sami tylko wiedzą co jeszcze-Z zadziwiającą obojętnością, nawet niepodszytą chłodem wyjaśniła pokrótce ten niuans stosunków damsko-męskich. Ale nie o to jej chodziło, i nie to chciała poruszyć
-...Ja w sumie o Tobie słyszałam... Sporo osób Cię szuka. By nie było, nie zamierzam Cię do niczego zmuszać!-Dodała szybko, by się czasem nie spłoszyła... Acz wyglądała raczej na typ lekkoducha-O ile shinigami nie do końca nie polecam, bo z takimi nigdy nie wiadomo... Tak jedna z tych osób przemierzyła naprawdę kawał drogi by Cię znaleźć. Twój... "Ojciec", można powiedzieć... Chyba wiesz o kim mówię?- Lada moment coś może się tu pojawić, albo ktoś.. A wtedy jej problemy nagle schodzą z kategorii (meh) do "Mam przefikane".
Ale fakt, zaczynała się stresować. Nie miała pojęcia w którym momencie pojawią się komplikacje, a biorąc pod uwagę jak wielkie to było miejsce...

"drugiej szansy mieć nie będziesz"

-...Jest tutaj. I chciałby wrócić z Tobą "do domu"-Przedstawiła pokrótce, ściszając głos, przyjmując dość łagodny, ale i zmartwiony wyraz twarzy. Cholera jasna, przecież na siłę nie będzie jej chyba ciągnął! Musiał tu przyjść ze świadomością, że będzie chciała wrócić, albo przynajmniej, że będą w stanie się z nią dogadać!
...od tego zależało zdecydowanie zbyt wiele. Już nawet chrzaniąc jej cele - jeżeli tu zostanie ktoś w końcu ją znajdzie z czarnych, i wtedy będą dopiero kłopoty!

Po beznamiętnym odprowadzeniu wzrokiem kota blondynka nie mogła się powstrzymać. Parsknęła na filozofię nagości Niji, która to w sumie bardzo jej pasowała do pewnych bardzo pierwotnych wierzeń.
-Haha, no proszę... Tutaj tak to nie działa, mężczyzna musi sobie... "zasłużyć"? Zazwyczaj przynajmniej. Ale już Cię lubię!-Boginka nieprzejmująca się jakimiś marnymi kowenansami społecznymi? Byle ją tylko nie zamknęli za szerzenie zgorszenia! Chociaż jej to tam nie przeszkadzało zazwyczaj. Dopóki osoba świecąca tyłkiem nie była jakoś... odrażająca.
-To chyba jednostronna rozrywka... Tak...-Zadowolenie przeszło w zamyślenie. Zdawała się nie mieć jakiś... Antagonistycznych odczuć. Prędzej się bała, że Haru będzie na nią zły. Gdy tak o tym pomyślała odetchnęła aż z ulgą... Powinno się udać.
Tylko jeszcze się rozejrzała i skupiła by wyczuć reiatsu... Kogokolwiek, kto może być poza nimi w okolicy. Lepiej nie sypać nazwiskami gdy się nie jest pewną otoczenia.
-No trochę to trwało... Ale Haru zły?-W końcu zapytała, niedowierzając-Martwił się, i na pewno się ucieszy gdy Cię zobaczy. Mówił o Tobie... Z sympatią. Bardzo mu zależało, by Cię znaleźć-Chikaze próbowała pocieszać Niji jak tylko potrafiła. Musiała być nieco pewniejsza by jednak jakoś jej nie uciekła... Albo nie zrobiła innej głupoty
-Słuchaj... Jak chcesz to Cię mogę zaprowadzić, ale... Jak Ty się właściwie kryjesz? Tam gdzie on teraz jest jest masa dusz, i jakby Cię ktoś zobaczył... Um, tak, wszyscy byśmy mieli problem-Skrzywiła się. Nawet całkiem intensywnie. Jeżeli nie miała jakiejś magiczno-boskiej mocy ukrywania się przed wszystkim... To zostaje tylko jedna opcja.
-Możemy też poczekać u mnie aż wróci do domu, mieszkam niedaleko niego-Druga propozycja, może i bezpieczniejsza... O ile nikt nie zauważy Niji w drodze. I musiałyby trochę czekać. A nie była pewna, czy ta ma na tyle cierpliwości.

No z tym trudno było się spierać, że zarówno Haru jak i reszta sporo musieli się nabiegać, nachodzić, i nadenerwować. Ale czy naprawdę miała się czego obawiać? Podrapała się po głowie, nawet się lekko martwiąc jak to spotkanie przebiegnie. Najpierw sobie to wyobrażała jako dosłowne uwieszenie się jej szyi przez Haru, ale może jednak nie przesadzała?
-Naprawdę ciężko mi go sobie wyobrazić złego, ale... Znasz go trochę dłużej-Może to i lepiej nawet, jeżeli się podenerwuje? Może już nie zrobi czegoś takiego więcej, przynajmniej bez kontroli.
Ucieszyła się natomiast w duchu, że nikogo wokół nie było. System obronny seireitei jest naprawdę wyjątkowo... słaby. Pomimo tych wszystkich murów.
Trochę ją to martwiło. Do pewnych innych miejsc tak łatwo nie było sie dostać... I poruszać, ale też były mniejsze.
-No dobra, tylko musisz uważać bo mam koło siebie podglądacza, więc lepiej byś podeszła od tyłu oknem-Ostrzegła ją. Będzie musiała przysłonić okna, by się nie wgapiał staruch z lornetką. Ale może go nie będzie? Nawet jeśli... To po co ryzykować?
-Umiesz też kryć się w ruchu? Postaram się wcześnie wykrywać gapiów ale... No... Chyba wiesz co robisz-Wcześniej niepewna, teraz się uśmiechnęła. Cała banda shinigami przez dwa tygodnie nie mogło znaleźć jej w swoje siedzibie, to teraz mieli? Chyba trochę przesadzała.
To tak... Po prostu pójdzie z nią do siebie, mając oczy dookoła głowy i jeszcze gdzieś.

Na te słowa Chikaze wyszczerzyła się, i to całkiem szczerze. Absurdalność, a jednocześnie prawda tych stwierdzeń rozbawiła ją od środka.
-To głowa do góry. Tak czy siak, na pewno się ucieszy gdy Cię zobaczy-Była trochę za daleko by ją poklepać po ramieniu, ale bardzo chciała. Zagwizdała za to gdy zobaczyła w jaki sposób Niji potrafiła się kryć.
-No ładnie... Jakby co to kryj się za mną, gdyby ktoś akurat szedł-Poradziła jej, trochę może niepotrzebnie bo i tak sobie świetnie radziła. Szła dość szybko, ale o tal ma kek standardy dość wolno, bo normalnie. Opłaciło się to jednak - może coś jednak z jej kleptomańskiej natury coś zostało, bo wyjątkowo sprawnie pochwyciła, oceniła, i przesypała zawartość jakiejś sakiewki do własnej. Po zapachu - jakiś szlachciur. Ale zostawiła sobie, może jak wypierze nie będzie widać.
Udało się całe szczęście przemknąć do ich mieszkania. Pozasłaniała okna gdzie tylko mogła, a w międzyczasie Niji robiła jej przegląd domu. Nie szkodzi, była ciekawska, ale...
-Haru... Kończy zajęcia przed zachodem słońca, ale późno. Mój... Pupil zresztą z nim chodzi do klasy-Chikaze nieco się zafrasowała... Z różnych powodów. Cholera, nic mu o tym nie wspominała... Szlag, jednak spodziewała się, że będzie miała więcej czasu.
-Najlepiej byłoby poczekać by nie robić niepotrzebnie zamieszania... Wyrywając go z albo pomiędzy lekcji ktoś by się zainteresował... Ummmmm... Może coś zjesz? Mamy ryż, kurczaka... Może nie gotuje za dobrze, ale zjadliwie... Mam też jeszcze trochę sake jak gustujesz-Blondynka próbowała być cały czas do niej przodem, odzyskała też humor. Niji przypominała jej duże, ciekawskie dziecko, ale jakby minimalnie dojrzalsze. Dziwne połączenie, ale dopóki jej nie grzebało w plecaku...-Może opowiesz mi coś o swoich podróżach? Na pewno widziałaś znacznie więcej ode mnie!
...Może się zgodzi? Przygotowałaby wtedy obiad, usiadłyby przy stoliku, i kto wie - może się czegoś dowie ciekawego?

[W sumie to przenieśmy się do Twojego domku: https://bleach.forumpolish.com/t1757p390-dom-chikaze#64625 ]

-Huh, ma to sens...-Westchnęła pod nosem, po chwili dodając trochę ciszej-Czyli muszę je sprowadzić...
Była zadowolona więc się przeniosła. Było widać, że Chikaze też się cieszyła. Podzieliła się też, że pracuje nad właściwym wynagrodzeniem za jego starania, poświęcenie i postawę. Sam jest bardzo skromny, ale na pewno przyjmie to z wdzięcznością i będzie robił z tego dobry użytek.

Chikaze pojawiła się w swojej dziecięcej formie tuż obok placówki, w której kiedyś przyszło jej się uczyć. Przez chwilę. I też w końcu, bo w sumie pomimo większej wprawy to dalej była to trochę loteria gdzie ja dokładnie wyrzuci, chyba, że miała jakieś szczególne drogowskazy. W sumie było tu faktycznie całkiem zabawnie. Chętnie by skończyła całość by zobaczyć jak to się dalej toczy. Nie żałowała jednak swoich decyzji.
Budynek był otwarty, czyli ktoś tu był. Punkt dla niej. Ale nie widziała nikogo, co znaczyło, że nikogo nowego tu nie przywiało. Nic dziwnego, takich oryginałów jak ona czy wilcze rodzeństwo to ze świecą szukać. Zdjęła oczywiście swoje sandały, wrzucając je do swojej torby. Samą torbę zostawiła gdzieś pod ścianą.
Widok ją zarówno zażenował jak i rozbawił. Naprawdę nie miał nic innego do roboty niż siedzenie i zajmowanie się tym miejscem? To by mogło tłumaczyć dlaczego był taki energiczny gdy przyszli. Trochę ją to zasmuciło, ale nie na długo. Przyszła jej ochota na figle. Podeszła spokojnie, wskoczyła ostrożnie na biurko, i zaczęła go lekko trącać stopą po brzuchu. Przy tej okazji ujawni się.
-Braciszku, wstawaj... bo zrobię Ci psikusa...-Szkoda, że nie miała flamastrów, ale chyba biorąc pod uwagę powód jej wizyty to nie wypadało. Jakby się nie obudził to by go zaczęła sztukach trochę niżej. W końcu się obudzi, choćby wtedy jak by zeszła za nisko.

Nie było to dużym problemem, a było nawet zabawne. Gdy otworzył oczy i się prawie podniósł zmrużyła oczy i uśmiechała się do niego zawadziacko. Wzięła swoją stopę i po prostu się mu przyglądała, acz jego reakcja aktywnie ja zdziwiła.
...a potem się roześmiała, gromko i szczerze, trzymając się pod bokami. Jak jej tego brakowało! Kiedy ostatnio jak szczerze chciało jej się śmiać i tak ją rozbawiło?!
-No powiem, że mój Ojciec nie byłby zadowolony, ale ja nim nie jestem. Znaczy trochę jestem. To nie inspekcja.-Uspokoiła się, acz na jej policzkach dalej był solidny rumieniec-Prosiłam porucznik by przekazała przeprosiny, ale jednak samej zawsze trochę lepiej. Więc... Przepraszam, że tak zniknęliśmy i was zaniepokoiliśmy!-Skłoniła się trochę, ale też dość szybko się wyprostowała. Była w dobrym, może nawet trochę jowialnym nastroju. Jak kiedyś.
-Mam nadzieję, że nie miałeś jakiś dużych problemów. To zresztą nie Twoja wina, trudno powstrzymać bogów. Ale Cię lubię więc chciałam, by przestrzeń między nami była klarowna.

-Morigami Chikaze, a i owszem!-Promieniowała radością, acz jak usłyszała niewielką skargę to napuszyła trochę policzki-Byłam delikatna... Pfyh... Następnym razem nie będę...-Zeskoczyła lekko ze stolika na drugą stronę, czekając aż zostanie podsunięto jej poduszka. Klapnęła sobie na niej. Szybko jej jednak nastrój się zmienił.
-A napiję się! A dużo rzeczy, niedawno był ślub panicza Kyoraku na którym byłam, rozmawiałam też z paroma z waszej rady, widziałam się z ojcem... Dużo by tu wymieniać bo i dużo się dzieje.-Machnęła parę razy ręką, jakby nieco to zbywając-I to nie do końca tak. Bawiłam się tu świetnie i mówiłam prawdę jak pytałeś czemu tu przyszłam. I nie spodziewałam, że skończy się to... no jak widać. Ale musiałam spróbować, bo... Miałam swoje powody, o!-Prawie się sama wygadała! Im mniej osób wie tym lepiej, musi pamiętać. Uśmiechnęła się po chwili dumnie, aż jej policzki metaforycznie zaczęły promienieć.
-Aha! Ale jak chce to mogę przyjąć inną, tylko tą przyjmuję jak czuje się swobodnie. Inaczej nie mogłabym spełniać swoich obowiązków. Pokazać?-Uśmiechnęła się, i nawet nie czekała na odpowiedź. Zaczęła się zmieniać, trochę dlatego bo chciała się pochwalić trochę bardziej kobiecymi kształtami niż miała wcześniej.
-I jak?-Zapytała gdy skończyła-Tamta jest lżejsza i czuję w niej więcej energii, ale ta jest praktyczniejsza.

Dawała mu się napatrzeć i napodziwiać jej boskiej formie i mistycznemu przejściu w formę dziecięcą w pełni gotową do działania formę dorosłą. Od razu też czuła się jednak bardziej skrępowana, mimo wszystko. Może to tylko siedziało jej w głowie, ale czuła potrzebę bardziej wyważonego zachowania. Albo przynajmniej jej nie rozpierała tak energia. Machnęła ręką.
-Pewnie tak. Ale jak jesteśmy sami wystarczy Chikaze. Byle się to nie rozniosło, już mam wrażenie, że trochę za bardzo się spoufalam... -Popatrzyła na niego troszkę zaskoczona, ale w sumie faktycznie trudno byłoby uwierzyć, że bóstwo się tu pojawiło tylko po to by osobiście przeprosić. W sumie jak tak na szybko pomyślała to mogłaby mieć jeden... albo nawet dwa powody. Tak. Ale chyba mimo wszystko nie wypadało. Tak. Hm.
-Może trudno w to uwierzyć, ale głównie przyszłam przeprosić. Polubiłam Cię i miałam to na sumieniu, że zniknęłam bez słowa. Nie dziwię się waszej niepewności, nawet teraz. Kami są nieprzewidywalne, jeszcze bardziej od ludzi... mówię o tym co się stało w świecie żywych, gdy spotkałam jednego z waszych poruczników. Chociaż chyba bardziej tu chodziło, że nagle się pojawili zagubieni uczniowie w dość dziwnym towarzystwie.-Zamyśliła się, acz dość płytko. Stuknęła się parę razy palcem w dolną wargę.
-Przyznaję, że bywam samotna. Dlatego zależało mi na swobodnym, zatwierdzonym poruszaniu się po waszym mieście. To miejsce też jest niesamowite, podobnie jak rukongai, ale inaczej. Różne osoby o jeszcze bardziej zróżnicowanych intencjach. Ale wydaje mi się, że jesteś jedną z tych niewielu osób, którym intencjom mogę rzeczywiście zaufać. -Uśmiechnęła się, przenosząc palec ze swoich ust na stół. Nieco się pochyliła też w jego stronę.
-Mój... wujek mnie szkoli w walce, ale nie chcę go aż tak często kłopotać. Jeśli to nie problem, to może będę tutaj przychodziła dyskretnie co jakiś czas i z Tobą ćwiczyła? Tobie też się przyda trochę ruchu, a wydaję mi się, że będę mogła w stanie się odwdzięczyć.-Spróbowała być przy tym wszystkim trochę... zalotna? Nie miała w tym za dużej wprawy, ale po prawdzie trochę zaczynała mieć dosyć. Przyjmie albo i nie, trudno, musiała coś z tym zrobić.

Pokiwała z aprobatą, zadowolona że doszli do tego dość oczywistego porozumienia. Taka swoboda była odświeżająca - mogła sobie na nią pozwolić z bardzo niewielką ilością dusz. I nie wszystkie były blisko niej. Ba, z częścią z którymi była blisko nie mogła sobie sobie tak folgować.
-Opanowali, opanowali. Troszkę im w tym zresztą pomogłam, ale doszlifowali to samodzielnie. Tamotsu przebywa z moim bratem, natomiast Tsukiko... nie wiem. Trochę dziwnie myśli mi się o tej trójce osobno, ale to dwa różne charaktery.-Uśmiechnęła się, słysząc o ich zainteresowaniu-Ale to by tłumaczyło czemu się do mnie zwrócili. W dobrym czasie, bo teraz moje reishi jest zbyt chaotyczne, by je skoncentrować w odpowiedni sposób.
Zmieszanie jej się podobało... i nie. Po prawdzie bardziej by jej było w smak gdyby trochę podjął jej gry, ale nie zamierzała się bardzo narzucać. Wyglądała tylko na trochę zawiedzioną.
-Bez przesady... Nikt nie chciał wtedy nikomu zrobić krzywdy. A nawet jeśli, to dalej brakuje mi techniki. Mam wrażenie jakbym napotkała jakaś ścianę, zwłaszcza w hakudzie. Mam odpowiedniego nauczyciela, chyba najlepszego jakiego mogłabym sobie wymarzyć, ale nie chcę się aż tak narzucać. No i potrzebuję odpowiedniego sparing partnera. Moi podopieczni, chociaż kochani, nie wyrabiają... Tobie też się przyda trochę ruchu, jeśli nie robisz niczego innego niż opieka nad tym miejscem.-...Tak sobie zdała sprawę, że chyba brakuje jej wachlarza. Przydałby się chociaż trochę do zajęcia rąk.

Ale wziął to do siebie... no nic, nie będzie z nim wchodziła w jakies sprzeczki bo to nie jej podwórko i może ma trochę racji. Kiwnęła głową.
-Ciągle się uczę ale już coś potrafię.-Kiwnęła głową, w miarę zadowolona z takiego rozwiązania. Wolałabym żeby trochę inaczej się to skończyło, ale nie zamierzała wymuszać czegokolwiek-Będę musiała iść załatwić inne rzeczy, więc mogę Ci pokazać jak się poruszam między światami. Ale jak wrócę pokażę Ci inne rzeczy...-Uśmiechnęła się trochę zalotnie. W sumie to wszystko co jej zostało do uzgodnienia, więc wypiła herbatę z dyrektorem tego przybytku. Potem podziękowała i wstala. Zabrała swoją torbę, podeszła do miejsca gdzie zostawiła swoje sandały, i zaczęła się koncentrować na wytworzeniu portalu między wymiarami-Nie wszędzie tak dotrę, ale... Prawie wszędzie. Do zobaczenia.-Gdy otworzyła tęczowe przejście, uśmiechnęła się jeszcze raz przez ramię i powoli tam weszła. Chciała wrócić do siebie, zjeść coś, i udać się do Kyoraku Kisuke. Ma jej amulet więc powinna dzięki temu łatwiej go znaleźć. Planowała zapytać jak jego nowe małżeństwo, jak się czuje, i jakie ma plany na przyszłość. Oraz wspomniała o swoich planach, by zorganizować festyn połączony ze swego rodzaju konkursem. Nie wiedziała tylko czy zrobić konkurs talentów, czy może typowo szermierczy. Pierwszy trochę ciężko będzie obiektywnie ocenić, natomiast drugi jak nie będzie uważać może się źle skończyć. Chociaż może przesadzała. Potrzebowała jednak doczesnej pomocy by nie obciążyć za bardzo swoich wyznawców. I pomyślała, że da tym samym Kisuke dobrą okazję do odwdzięczenia się za podarek.
Po tej wizycie oraz dostaniu naprawdę dużych środków na organizację imprezy wróciła do Murakiri. Tam wyraziła chęć spotkania z przedstawicielami rady miasta, gdzie przedstawiła swoją wolę. Wyłożyła osiem tysięcy ryo na stół i stwierdziła, że chciałaby uświetnić jej obecność i opiekę w tym regionie festynem oraz wyzwaniem dla przyjezdnych. Dwa tysiące ryp na nagrody (w progach dwieście pięćdziesiąt, pięćset, i tysiąc dwieście pięćdziesiąt), reszta na organizację oraz to co zostanie na pomoc dla mieszkańców. Dobrze, by na pewno Daitan otrzymała pomoc. Wierność oraz dobroć należy wynagradzać. Co do nagród to chciała jeszcze zaznaczyć dwie rzeczy - że trójka zwycięzców będzie mogła cieszyć się jej uwaga i błogosławieństwem tak długo, jak będą mieszkali na terenie okolicznych mieścin, oraz że nie może to być nic co bezpośrednio zagrozi jej wiernym, pod groźbą boskiego gniewu. Uznała, że zdecyduje się na formę talentową, gdzie będzie grupa śmiertelnych oceniających, gdzie mogliby jej doradzić kogo wybrać. Formę organizacji i ile ma trwać zostawi im, acz liczyła na to że informacja o nim obiegnie tereny o których jeszcze o niej nie słyszano. Termin natomiast niech będzie taki, by wieści rzeczywiście mogły się odpowiednio roznieść. Zapytała też czy są jakieś potrzeby społeczności w których jej interwencja mogłaby by być pomocna.