Dom Chikaze

-Taaaaa...-Skrzywiła się-Nie zdziwiłabym się, gdyby przez niego chciała mnie ugodzić. Zwłaszcza przez pewne jego cechy...
Młody? Rudy? Ma imię na D? Był w niej zauroczony? Jeszcze tylko brakowało, by był quincy. Był zupełnie inny pod względem charakteru, ale dalej na tyle miał pozornych podobieństw, by się jej uczepić do końca życia.
Inna sprawa... Że wcale nie planowała tam zostawać na zawsze. Miała dwa cele, a potem... W zależności od tego jak sytuacja się potoczy będzie musiała myśleć dalej.
Na Tsukiko o dziwo ani się nie zezłościła, ani nie obruszyła. Nie odzywała się do momentu aż uznała, że się nie wetnie w środek rozmowy.
-Hm. Obydwoje macie racje-Podsumowała-Nie przychodzi mi jednak na myśl inne miejsce, gdzie mogłabym dokonać niemożliwego. Raz już się udało... I tak jak poprzednio, jak nie wyjdzie to będę zgubiona
Opuściła ręce na dół. Przerzuciła torbę przez swoje ramię, przechyliła głowę to na lewo, to na prawo. Raz strzeliło.
-A żeby tylko ja...-Mruknęła bardzo cicho, ledwo co unosząc usta. To chyba tyle jeżeli chodzi o tą rozmowę. Będzie musiała o tym pogadać z Daisuke. Załatwianie tego za jego plecami... Była mu winna przynajmniej tyle, by załatwić to szczerze.

Wyleciała jak z procy, dobrze, że drzwi były otwarte bo by je potraktowała z kopa. Albo wyrżnęłaby głową ze zmęczenia, bo tak się nawysilała jak nigdy od... Jakiegoś czasu? Na pewno kiedyś była bardziej zmęczona, ale zdecydowanie była w gorszej kondycji niż zazwyczaj. W każdym razie - znalazła się na zewnątrz, z raną i siniakiem na brzuchu, jeszcze obolałymi ale jednak funkcjonującymi oczami. I wzniosła się w powietrze, unosząc się nad budynkami białego miasta. W piętnaście minut dotarłaby tam spacerkiem, a dzięki jej zdolnościom starczyło dosłownie parę dłuższych kroków by znalazła się tam gdzie trzeba. Wylądowała mało zgrabnie, ale skutecznie i bez dodatkowych uszkodzeń.
Gdyby tylko nie natrafiłaby na jakiegoś wyjątkowo tępego typa, to by pewnie wyrobiła się w mniej niż dwie minuty. Ani prośby, ani groźby, ani gryzienie się w język by nie zelżeć durnego czarnucha nie zdało się na nic, dopiero gdy oficer przeszedł i zwrócił uwagę w jakim była ona stanie - coś ruszyło się do przodu. Bardzo szybko wyjaśniła sprawę, że "Jakaś złe cholerstwo zawładnęło oficerem Shirosakim", że "ledwo co się z tego ocknął" oraz "porucznik albo nawet kapitan muszą tam natychmiast iść" bo "cholera wie ile wytrzyma". Nie cackała się z językiem, bo po takim wysiłku jaki sobie zafundowała dodatkowo skokami bardziej się skupiała na utrzymaniu się na nogach. Za dużo za szybko... I to było widać. Jeszcze ją brzuch piekł...
Nawet tutaj mieli pokój medyczny, jak się okazało. Dostała coś do zjedzenia, ale nie miała specjalnie apetytu przez zewnętrzny ból... Ponadto martwiła się jak to się potoczy. Chciała przez moment tam wrócić, ale... Fakt faktem, chyba nie była tam zbytnio potrzebna. Więc leżała... Chociaż zanim jeszcze osoba która ją odeskortowała wyszła zapytała, czy ktoś mógłby opatrzeć jej tą ranę bo byakuraiu, bo piekła znacznie. Pozostało potem jedynie, czy też aż czekać...
...co to do cholery mogło być? Zielone reiatsu kojarzyło jej się dokładnie z niczym, ale z jakiegoś powodu miała wrażenie, że mogło to być coś związane z nią... Albo z Haru. Czyżby jakiś koszmar w końcu się wymknął spod kontroli? Ponoć mógł nie spać dość długo... Nie miała jednak wobec tego dobrych przeczuć. Na pewno nie pojawiło się to akurat u nich bez powodu. A to ona miała tendencję do przyciągania kłopotów.
...Nie miała zresztą siły o tym myśleć. Była wycieńczona. I oczy ją bolały, więc miała je przymknięte by trochę odpoczęły, ale też przyzwyczaiły się do tego światła co było. Do diabła, co tak długo, co tam się działo...
...Dowiedziała się dopiero dwie godziny później. Że wszystko w porządku, kryzys zażegnany, wszyscy są pod dobrą opieką. Ona sama została zwolniona do siebie pod opieką posłańca, tuż po tym jak sprawdzili jej reiatsu. Nie była zbyt rozmowna z różnych powodów, ale podziękowała za obstawę i pomoc. Oraz poprosiła o nową górę, bo jednak została ona skutecznie wypalona przez zaklęcie ich "senseia".
Swoją drogą, rychło w czas ta pomoc... Jej moc oraz Tamotsu była tak słaba, że nikt nic nie wyczuł w okolicy? Czy też wszyscy popadali albo uznali, że to część szkolenia? Szlag by to jakiś...
...W domu nikogo nie było. Może to i lepiej... Mogła się umyć. I przebrać.  Nawet to zrobiła. Nawet... Nie wiedziała, kiedy on wracał teraz po tych zajęciach. Powinna mu przygotować jakiś obiad... Tak dla odmiany. Tak, tak zrobi, jak tylko chwilę poleży w domowych ciuchach...
...w za dobrym humorze nie była. Ale musiała go wywołać jak wróci. Po co go martwić? Ale też nie wiedziała, czy czasem jutro nie polecą jakieś plotki. Może mieć jej za złe, że mu nic nie powiedziała... Co tu robić, co tu robić...
Kolacje, a nie obiad. To powinna robić.

Wiele się nie dowiedziała poza perspektywą Niji na ten świat. Mimo to chciała ją trochę zająć, ale czy będzie w stanie to robić przez parę godzin? Powątpiewała w to. Nie wyglądała na osobę, która w taki sposób działała. Wolałaby zobaczyć, dotknąć, sprawdzić...
...No i do tego jej jedzenie nie smakowało. Zmarszczyła brwi.
-To akurat może być wina, że dopiero od niedawna gotuję... Nawet nie mam tu przypraw-Mruknęła, jedząc jednak dalej swoją porcję-Uwierz mi jednak, są gorsze rzeczy. Kiedyś jadłam zupę która smakowała jakby ktoś rozpuścił w wodzie pergamin... Innej alternatywy nie miałam
Także poza tym nie wyraziła jakiejś... Urazy. Bo może i miała rację?
Mówiła jednak troszkę ciszej. Tak na wszelki wypadek.
-Ale fakt. Świat kami już na samym wstępie wydawał się bardziej... Intensywny. Społeczność dusz mocno przypomina świat żywych sprzed tysiąca lat... Chociaż i tak tu mi bardziej odpowiada niż tam-"Chikaze" wyciągnęła pałeczki trochę do przodu, jakby miała coś pokazywać w powietrzu. I to robiła, ale w mało skoordynowany sposób
-Tu przynajmniej faktycznie czuć, że jest się częścią natury. U żywych jest masa technologii, metalowych wież, i często straszny tłok. Coraz trudniej od tego uciec... No i przestaje się wierzyć w cokolwiek. Tak zwany "racjonalizm", psia mać... Więc tu nie jest jeszcze aż tak źle. Chociaż tam ludzie zazwyczaj lepiej pachną. I różniej się ubierają-Myślała nad tym co teraz zrobić... Bo... Może i rzeczywiście można by było?
Ale najpierw na spokojnie sobie zje. Coś czuła, że to będzie jej potrzebne. Trochę się zrobiła niepewna, ale...
-...Dobra... Może... Co Ty na to... Pójdę po Haru, ale... obiecaj mi, że tutaj zostaniesz i nigdzie nie znikniesz. Chyba, że ktoś miałby Cię złapać. Wtedy... spróbuj mnie znaleźć. Będę szła teraz do akademii, to po tych wielkich schodach w górę z masa uczniaków, pewnie widziałaś-Poczekała, aż faktycznie jej to obieca. Albo zapewni. Cokolwiek. Bez tego nigdzie się nie ruszy i choćby miała tu siedzieć do wieczora - to zostanie.

...Nie zamierzała dyskutować z jej preferencjami kulinarnymi, ale jak dla niej takie coś nie należało za bardzo do... Rzeczy jadalnych. Ograniczyła się do grzecznego pokiwania głową, z lekko uniesieniem prawej brwi.
-...celuloza mi przynajmniej nie służy... A co do świata żywych, to można zdecydowanie zobaczyć... O ile masz potem możliwość powrotu do siebie. Ale w sumie nie wiem co lepsze czy gorsze...-Chikaze podrapała się za uchem... Moment nawet nad tym pomyślała. Obydwa światy pewne rzeczy ułatwiały, a niektóre utrudniały. Tu się czuła wolna, a tam miała mnóstwo ułatwień i udogodnień cywilizacyjnych. To, że to właśnie tutaj odzyskała... Czy też po raz pierwszy miała w miarę klarowny umysł wpływał na jej ocenę.
No ale... czas na nią. Wstała, strzeliła barkami kręcąc nimi dla rozgrzewki, i podeszła do drzwi wyjściowych.
-Świetnie! Ale jakby co... Nie daj się złapać czy najlepiej zauważyć, ale pozwól mi się znaleźć-Tak mogła najszybciej to ująć w słowa, i tak zrobiła. Jeszcze tylko ostrożnie wyszła z domu... No, to mogła zasuwać do akademii!
...To było dość... Męczące... Może to przez jej ostatnie wysiłki. No nic, trudno, czasem trzeba. W normalnych okolicznościach by się cieszyła, teraz ledwo na to zwróciła uwagę. Teraz musiała...
...Hm. To nie było takie proste. Musiała najlepiej przejść się po akademii, ewentualnie... Przypomnieć sobie z tego co jej Daisuke mówił, jakie ma dzisiaj zajęcia... Przynajmniej do tego te nocne rozmowy się mogą przydać... Zapyta ewentualnie tych paru studentów na drodze, gdzie może znaleźć sale czy miejsca gdzie mają te przedmioty.
Pamięć, wywiad środowiskowy... No i jej zdolność wyczuwania reiatsu. Może jak połączy to wszystko w całość to coś z tego wyjdzie...

Potęga rozumu, duszy i ciała pracująca jak jeden mąż by osiągnąć jeden cel - odnaleźć dwóch chłopców oddających się rozrywce marnującej zazwyczaj przynajmniej jedną czwartą życia - szkolnej edukacji. O dziwo nie trwało to tak masakrycznie długo, więc miała okazję podpatrzeć w jakich warunkach ćwiczą chłopcy.
...Przypominało jej to coś. Dobrze, że nie mieli odpowiednich pasów, Daisuke był na to jednak trochę za szczupły. Musiała też się wysilić by odnaleźć domyślny cel jej podróży... Tam się skrył. I siedział do niej tyłem. Jak uroczo.
...Hmmm, tylko jakby to tutaj rozwiązać odpowiednio... Zastanawiające. Najlepiej w miarę dyskretnie, by czasem ktoś się nie jorgnął. Nauczyciele jednak zdawali się być skupieni na walce a nie na uczniakach, więc... Zresztą, widać skąd była. W razie czego zawsze mogła się odpowiednio wyłgać.
Podeszła sobie spokojnie do grupki studentów, jakby nigdy nic, ukrywając swoje reiatsu. Domyślnie to do Haru. Zamierzała za nim przykucnąć, jakby nigdy nic, oglądając pojedynek swojego podopiecznego. Uśmiechała się widząc jak sobie radzi, i że stawia wobec niego opór. Przykucnęła jednak za Haru na tyle blisko, by szepnąć mu parę słówek do ucha.
-Tylko nie krzycz i nie zrywaj się. Znalazłam zgubę-To mu szepnęła, cały czas patrząc na walkę. Równie dobrze mógł to być dla kogoś nieobeznanego komentarz na temat walki. Tylko... Co potem?
Nie była pewna. Ale dobrze by było zarówno w miarę szybko to załatwić, jak i dyskretnie. Na przerwie? Może.

Przy jej zdolnościach podkradnięcie się w bardzo swobodny, nierzucający się w oczy sposób nie nastręczało jej trudności. Poza tym byli skupieni na tym co się działo, więc jedyna reakcja była wtedy, gdy coś zaczęła szeptać blondynkowi na ucho. Rzucała się w oczy, fakt, mogła się przebrać... Ale może i bardziej by się wtedy rzucała. Tak to było widać przynajmniej, że była jakimś uczniem.
-Faktycznie trochę oberwałeś-Zwróciła uwagę... Średnio przyjemne miejsce, tuż nad brwią. Przynajmniej nie było rozcięcia-Zaprowadzę Cię do niej, hm?
Chikaze i bez tego była uśmiechnięta, ale widziała jak w środku Haru był podekscytowany. Tym bardziej jak już wstali i poszli było widać, że się spieszyła. Nie na tyle by ten miał za nią biec, ale...
...znalazła jednak chwilkę czasu by zerknąć na starania Daisuke. A radził sobie wcale nieźle - wychodził z nawet kiepskiej sytuacji...
...Nie tylko on zdawał się mieć nosa, heheh...
-Znalazłam ją jak wracałam z pejsu... Jest u mnie w domu. To też z życiem, bo nie lubię kusić losu-Rzekła gdy oddalili się z miejsca ćwiczeń, i akurat nikogo nie było w pobliżu. Trasa była bardziej niż znana, to też posuwali się dość żwawo. Na schodach nie powinno być za dużo ruchu, o ile w ogóle... To też...
-...Jak w ogóle zamierzasz to zrobić? Trzeba będzie poczekać chyba do wieczora na resztę-Rzuciła tematem, bo... To było jednak trochę istotne. Potrzebowała przecież chwili na... Wyklarowanie sytuacji z takim jednym...

I Chikaze jakoś zwolniła kroku. Może nie zatrzymała się całkowicie, ale już chciała wykonać jakiś gustowny obrót i wyśpiewać wymówkę, ale wyszło o co chodzi. Wzruszyła ramionami i poszła dalej. Przynajmniej prawdę mówił. Częściowo. Bo gołymi rękoma pustego też nie zatłuką.
Ona szła szybko, a Haru truptał tuż obok. Szybko się jednak zmęczył, tuż przed schodami, przez co mieli czas by chwilę porozmawiać. Szkoda było go jej, ale też nie dziwiła mu się. Spędził tu tyle czasu nad poszukiwaniami, że... Eheheh...
-Heheh... Obiecałam, że pomogę... to pomogłam...-Te podziękowania były jakoś niesłychanie szczere, promienne, i wdzięczne. Nawet taka szuja społeczna jak ta blondynka nieco się zakłopotała... Tym bardziej, gdy podał termin "wyprowadzki". Co dotknęło pewnego niezręcznego tematu-Ummm... Tylko poczekajmy na Daisuke, dobra? Jeszcze... W sumie o tym z nim nie gadałam...
Na szczęście reszta drogi przebiegła bez komplikacji. Haru nie mógł się już doczekać i prawdę powiedziawszy - trudno było go winić. Przyszła spokojnie druga, zamykając za sobą drzwi, akurat na początek scenki która wprawiła ją w lekkie osłupienie...
...dokładnie tak jak w tych... No. Tak słyszała w każdym razie. Lekko wyciągnęła ręce przed siebie, nie wiedząc czy powinna odsunąć dziewczynę, czy też może sprawdzić czy chłopak żyje.
-Eeeeee... Niji, on chyba Cię nie słucha...-Trochę niepewnie i nawet wystraszona zwróciła na to uwagę-...może go weźmiemy na łóżko albo...
Była w lekkim szoku, że tak to się rozwinęło i myślała jakby zminimalizować straty bądź... Cokolwiek, naprawdę takiego obrotu spraw się nie spodziewała!

...nie reagowała. Nie reagował. Nikt nie reagował na to co mówiła, i to całkowicie. Nawet gdy ta zauważyła, że nabiła Haru kolejnego guza. Mina robiła jej się coraz dłuższa, a i sama zaczęła wpadać w panikę gdy ta weszła w wyższe tony historii.
-Spokojnie, spokojnie, nic mu nie jest, oddycha przecież! Widzisz?!-Próbowała się przebić przez jej wołania, wskazując na unoszącą się klatkę piersiową dzieciaka-No już, cicho, nie ma to... Szybciej dojdzie do siebie na miękkim, chodź, pomóż mi trochę!
...Ledwo co doszła z nią do porozumienia, a potem i tak kontakt z nią był zerowy. Ledwo co zdołała zetrzeć pot z czoła i odetchnąć ciężko, a już ktoś zaraz wpadł do środka. Z dwojga złego... Cholera, nie spodziewała się, że kiedykolwiek to przyzna, ale chyba wolała podejrzliwą Tsukiko niż szalejącego Tamotsu. Pokazał na co go stać gdy faktycznie coś zagraża komuś dla niego ważnego...
...stała trochę zrezygnowana, próbując opanować ten chaos... Staniem. Jedno płakało, drugie leżało oszołomione, trzecie patrzyło jakby to ona była była temu wszystkiego winna. A znikąd wsparcia.
-...No przecież nie ja, życie mi jeszcze miłe!-Burknęła lekko urażona oskarżeniem w jej spojrzeniu-Niji skoczyła na niego przepraszając za swoją wycieczkę i trzepnął o podłogę... Przyprowadziłam go tu z zajęć Hakudy po tym, jak wracając do domu z pejsu znalazłam ją goniącą kota na ulicy-Mistrzyni robienia z kłamstwa prawdy i na odwrót czasami miała faktyczne problemy ze zgrabnym powiedzeniem czegoś faktycznie prawdziwego. Objawiało się to tutaj przedstawieniem wszystkiego w odwrotnej kolejności. Odetchnęła jednak, wypluwając to wszystko z siebie. Nie brzmiało to jeszcze tak źle jak sądziła...
-...to może chwilę potrwać. Mówił, żebyś poszła po Tamotsu... Ale może ja to zrobię. Chyba będziesz pewniejsza zostając tu z Niji i Haru... Mam rację?-Była zmęczona, zrezygnowana, i nie do końca dogadywała się z tą dziewczyną, ale w jej spojrzeniu czaił się cień ulgi i zadowolenia. Byli blisko, nawet cholernie blisko...
-...Tylko powiedz mi którędy. I pilnujcie się, ta trochę za głośno zawodziła jak na mój gust... Jeszcze ktoś się zainteresuje-By się skrzywić. Z czystego niepokoju. Ale tak... Miało to sens, by ona poszła. Tsukiko chyba już była, a jakaś forma niepokoju ze strony koleżanki z klasy... Był wiarygodny.

...sytuacja była niezbyt przyjemna, ale przynajmniej nie musiała zbyt wiele robić. Czy też mówić. Tsukiko ochrzaniła Niji, co nie do końca odpowiadało Chikaze ale się nie odzywała. To była ich radosna grupka. Do niej przynajmniej się zwróciła na spokojnie.
...No, na tyle, na ile tylko mogła. To jednak dalej była wkurzona wilczyca.
-Okej. Ale będę musiała skoczyć po Daisuke-Ostrzegła po raz drugi. Jak słowo daje, jeżeli ją teraz wycyckają, to żadna bariera świata nie powstrzyma jej przed dorwaniem się do ich tyłków i oskórowaniem ich...
...Hm. Całkiem poetyckie określenie. Ale fakt, byłaby zła.
Trafiła akurat na przerwę. Dużo studentów znajdowało się na uliczkach, przez co zgarnęła na sobie niejedno ciekawskie spojrzenie. Miała inne plany i cele więc nie przykładała do tego specjalnej wagi, zamiast tego szukając Tamotsu wedle wskazówek podanych przez jego siostrę. Nie było to bardzo skomplikowane, ale...
...Hm. W sumie trzeba by znaleźć najpierw Daisuke. Tak pomyślała. To by znacznie ułatwiło sprawy pomiędzy... No. Nie uciekli by jej tak łatwo. Na szczęście ociekał reiatsu jak sumoka tłuszczem, więc odnalazła swojego podopiecznego rozmawiającego z wiewiórczą panną. Wydawał się trochę.. Zakłopotany w jej towarzystwie? Nie była taka brzydka, ale z tego co wiedziała...
-Cześć!-Przywitała się grzecznie z jednym i drugim tkniętym, by skupić swoją uwage na rudym chłopaczku. Była jak zwykle sympatyczna, bezpośrednia... może nawet trochę za bardzo
-Przepraszam, że się wtrynię ale... Daisuke, pójdziesz ze mną w jedno miejsce?-Zaproponowała z niewinnym wyrazem na twarzy, a ten... No, nie spodziewał się jej, ale się zgodził.
Świetnie. Szła dość żwawo jak na zwykłą przechadzkę, i o dziwo na nikogo nie trafili. W pokoju Tamotsu... Cholera... Ten to miał dopiero zapał. Tors miał cały obandażowany, pewnie stracił wczoraj sporo krwi, a ten nie dość, że nie leżał, to tłukł te ćwiczenia nie wiadomo od jakiego czasu, aż mu się pot lał z pleców jak ze zraszacza...
...Podobało jej się to. Z jakiegoś powodu. Nie odpuszczał, i był uparty jak... Inne zwierzę.
Chwilę się aż zapatrzyła
-...Cześć. Przynajmniej widzę, że jesteś dalej w formie!-Zakomunikowała po chwili spędzonej na powrotu na wcześniejsze tory myślowej. Skończyła całkiem podekscytowana, podchodząc trochę bliżej. Uśmiechnęła się cwanie, ale przyjaźnie-Wbrew pozorom, nie robiłabym tego bez powodu... Znalazłam waszą zgubę-Powiedziała ciszej. Znacznie, tak, by tylko oni to usłyszeli. Czy są tu podsłuchy? Wątpiła, ale... Strzeżonego i takie tam.
-Więc ubieraj się i idziemy. Wszyscy czekają... Um, tylko zguba znokautowała przypadkiem Haru. Ale nic mu takiego nie jest!-Poprawiła się od razu, przeczuwając niezbyt spokojną reakcję. Czuła ten dreszcz gdy przypominała sobie wczorajsze wydarzenia i nie wiedziała, czy to bardziej ze strachu czy ekscytacji.
Chikaze zaczęła szukać wzrokiem ubrań, a... A, fakt. Cholera, to...
...W końcu i tak wróciła do jej chłopca. Miała jakiś wyraźny zgryz,. Już wcześniej mógł to widzieć, przy paru okazjach
-...Daisuke, wyjaśnię Ci po drodze. Nie tutaj-Zapowiedź tego, co miało przyjść potem w trakcie wyjaśnień... Psia... Nie, może nie. Chociaż? Trochę jak taka się zachowywała...
...Jakoś udało im się nie tylko opuścić skrzydło medyczne akademii, ale też dotrzeć na schody i dalej. Tak jak poprzednio, zaczęła mówić gdy wokół nie było nikogo kto mógłby podsłuchać... I tylko wtedy.
-...Więc... Sytuacja jest... Skomplikowana... Tamotsu, mogę chyba wtajemniczyć? Nawet powinnam...-Zapytała dla pewności. Dopiero gdy uzyskała pozwolenie kontynuowała. Ważyła mimo to każde słowo, nie wiedząc na ile może sobie pozwolić w tych warunkach. Mimo wszystko były one dalekie od ideału.
-Więc... Pamiętasz, co mówił tamten cieśla? O Amaterasu i... No. To to co mówił jest prawdą. I Haru się tutaj przeniósł by znaleźć... Pewną osobę. By wrócić z nią do domu. Domyślasz się pewnie gdzie... Tam, gdzie jest jego matka... I ja... Właśnie tą osobę dzisiaj znalazłam... Tylko że...-Powiedzieć, że się stresowała to mało powiedziane. Zrobiła się cała czerwona i wyglądało to tak, jakby miała co najmniej wyznać swoje uczucia swojej miłości z czasów liceum. Próbowała też od jakiegoś momentu nie patrzyć bezpośrednio w oczy Daisuke, tylko wypatrywać... Czegoś wokół.
-...Mam pewien cel... I... By go osiągnąć... Największą szansę na pomoc mam w tamtym świecie. Nie chodzi o mnie, tylko o... Wszystkich. Dusze, shinigami... W dodatku... Gdzieś tam jest moja... "siostra". Ponoć. I muszę ją znaleźć...-Coraz bardziej się stresowała. Zauważyła nawet, że coś ciężko jej się idzie i głos trochę łamał. Cholera jasna... Musi się wziąć w garść! Jak się tak maże tutaj to nie będzie miała tam szans!
Potrząsnęła głową. Zacisnęła zęby, odetchnęła
-Hah, mówiłam Ci chyba, że jeszcze w niejedno miejsce zawitam... Ale... Nie chcę Cię ciągać wbrew Twojej woli... Zwłaszczam że to niebezpieczne miejsce... Tak Tamotsu?[/b]-Zapytała, ale znała odpowiedź. Może i teraz była wyprostowana, uśmiechała się pusto do siebie i robiła wszystko, by zachować zimną krew... Szło jej to słabo. Dlaczego?
...A SKĄD MIAŁA TO WIEDZIEĆ?! PRZECIEŻ ALBO JĄ OPUŚCI, ALBO PÓJDZIE Z NIĄ W ŚMIERTELNIE GROŹNE MIEJSCE! Ona musiała, ale on... Miał wolny wybór...
...
-W-więc...-Szła dalej. Parła do przodu, ale... Sprawiało jej to sporo wysiłku-...tak jak przed murami... Muszę Cię zapytać... Jesteś przecież wolną duszą... I jeśli by Ci się coś stało, ja... Nie wiem...
...do przodu, do przodu. Nie było czasu. Im szybciej... Tym lepiej...
...Ale musiała najpierw spakować trochę rzeczy. Tak na szybko. Tak. Zwłaszcza mydło i brzytwę... I Plecak, i ubrania jakieś i... Cokolwiek. By zająć myśli, zanim odpowie...

Wystrzelił jak rakieta. Nawet nic nie mówił tylko założył... I tylko założył górę. Sama musiała biec za nim dość konkretnie, i dopiero kawałek przed schodami trochę udało się zwolnić by zamienić parę zdań z Daisuke.
Skubany... Jak on to do cholery robił?! Coś co dla niej było takim dylematem, on ot tak decydował bez większego zastanowienia! Czy on naprawdę był taki głupi, by na ślepo za nią wszędzie wskakiwać?! Mówił o tych wszystkich rzeczach, widziała, że go to boli i... Gdyby dało się to jakoś pogodzić...
...Jakie tutaj jednak miała możliwości? Nie miała głosu, mogła mieć tylko nadzieję, że będzie na tyle silna by coś kiedyś zrobić. Ale nawet nie wiedziała ile czasu jej jeszcze pozostało. A na pewno nie stanie się tak szybko siłą, której by nie brali pod uwagę.
Tu był potrzebny cud. I do miejsca cudów zmierzała...
Nie umniejszało to jednak bólu który ją męczył gdy mówił o tym co zostawiał. Ile radości mu sprawiał tamten cieśla... A co dopiero to miejsce...
-...opuszczamy to wszystko teraz, by móc potem do czego wracać...-Tak wytłumaczyła, z ciężkim sercem-Mam nadzieję, że kiedyś Ci to będę mogła wytłumaczyć... Przepraszam Cię, Daisuke...
...dobra. Szybko z tym. Zanim się rozklei. Cholera, kobita ją rozcięła i była w stanie jeszcze kawał iść, a tutaj zwykła rozmowa ją rozkładała jak armata...

...a blondynkę męczyły wyrzuty sumienia. Średnio optymalne warunki do rozmowy zwłaszcza, jak się im spieszyło, a rozpędzony wilk narzucał tempo. Średnio zadowolony, swoją drogą.
...To naprawdę chodziło o coś więcej, i ona to wiedziała. W najlepszym wypadku zapobiegnięciu wojny, w najgorszym - ratowanie stabilności światów. Tak jej się wydawało, w każdym razie. Już niejednokrotnie różne plany okazywały się zbyt ambitne, ale oni zdawali się postępować bardziej metodycznie. I naprawdę mieli znacznie większą wiedzę...
...Tak. Jeżeli miała znaleźć jakąś pomoc, to chyba nigdzie indziej jej nie uzyska.
W środku ich dom przynajmniej nastroje były lepsze. Haru już sobie radośnie gadał z Niji, Tsukiko nawet wyglądała na zadowoloną... W przeciwieństwie do Tamotsu.
Więc... Tak... To zdawała się być... Nie, jeszcze moment.
-Aha. Większość mam już w torbach. Nawyk-Chikaze jednak się nie guzdrała. Wpadła tylko do łazienki zabrać środki czystości które wrzuciła w przegródkę w plecaku z ze świata żywych. Owinęła na wszelki wypadek w ziemskie ubrania, by się słoiczek z proszkiem do zębów nie potłukł. Brzytwa była złożona to nie było z tym problemów, tym bardziej ze szczoteczkami, natomiast reszta... Była w jednym miejscu, to nie było problemów z pakowaniem.
Ubrania schowała. Poza kasą, szalikiem oraz hakamą. Te założyła na siebie bez zbędnego ociągania. Połknęła przy okazji drugą pastylkę z reiatsu.
Wrzuciła też do plecaka torbę z książkami. Ostatecznie była w pejsowym wdzianku, w kasie oraz pomarańczowej hakamie i już nieco swatygowanym, ale czystym szaliku tej samej barwy. I z plecakiem na grzbiecie, wyładowanym po brzegi. Dobrze chociaż, że był podróżniczy.
-To chyba już... Daisuke?-Poza lekką zmianą głosu gdy wymówiła jego imię, zdawała się być... Na pewno podekscytowana. Na pewno zdenerwowana.
Ale też wiedziała, że jeżeli nie była absolutnie pewna tego co chce osiągnąć, nie było nawet co próbować. Ale wiedziała o co idzie stawka. I co... Czy też raczej kto się tam znajduje. Z taką wiedza... Jak mogłaby się od tego wszystkiego odwrócić i udawać, że nic nie wie?
...Przynajmniej nie szła tam sama... Taaak... I chyba nie była w całkowicie wrogim towarzystwie.
-...Hmmmm... Mogę was chyba nazwać po tym wszystkim przyjaciółmi, co?-Zapytała. W razie... Jakiejkolwiek pozytywnej odpowiedzi, kiwnęłaby głową i mruknęła "cieszę się".
Tak... To chyba to. Tak. Na pewno.

...Wzajemne obmacanie? Co?
...Nie do końca wiedziała co Niji miała przez to na myśli, ale wyszło w miarę grzecznie. Miał całkiem spore powodzenie u dziewczyn, ten jej Daisuke... W tym bardzo niewinnym, pierdołowatym sensie. Nie wiedziała czy się cieszyć z tego, zacząć martwić, czy mu współczuć, ale...
...No nic. Skupiła się na pakowaniu. I rzuciła Daisuke by w wolnej wziął swoją torbę i zapakował w nie ubrania z pejsu, co zapewne przerwało im ten uroczy moment.
Tsukiko poszła do ich domu, chłopcy rozmawiali jak im było szkoda... Naprawdę, ostatnio wszyscy bardziej wspierali jej chłopca niż ona sama... Ale przynajmniej miał to wsparcie. Czy ona je miała?
...Na pewno ze strony Haru. Przynajmniej tyle. Aż tyle. Uśmiechnęła się spuszczając wzrok... Tak...
...Jeszcze nie ten czas. Ale niedługo.
-...Brzmi jakbyśmy mieli skoczyć przez gargantę. Nic w tym złego, ot podobieństwo-Ta. Pamiętała jak się wtedy podróżowało, przez tą dziwną przestrzeń która jak mniemała jest spoiwem pomiędzy światami. Dziwne miejsce, ale...
Rozejrzała się jeszcze na szybko. Trochę będzie jej brakować tego miejsca samego w sobie. A pewnie jeszcze bardziej jeżeli faktycznie będzie tam tak ciężko jak sądziła...
Na kogo wypadło? Nie wiedziała, ale zdawała się na resztę. Może mieli jakiś pomysł by się złapać odpowiednio, ale jak dla niej głównym spoiwem powinno być wilcze rodzeństwo, z których dłoni raczej się nikt nie wyślizgnie.
-Przynajmniej macie dom... No dobra-Przełknęła ślinę, i zacisnęła mocno ręce na dłoniach tych, którzy mieli tą przyjemność styczności skóra-skóra z jej osobą-To chyba... wszyscy gotowi...
...W takich chwilach zawsze miała złe przeczucia. Zgubić się w takim miejscu... To rzeczywiście brzmiało strasznie.