Mieszkanie Araty Saito

Mieszkanie Araty nie należy do największych - sypialnia, kuchnia połączona z salonem, łazienka i mały korytarzyk, który łączy wszystkie te trzy pomieszczenia. Znajdowało się na skraju śródmieścia, od strony centrum.
Sypialnia jest drugim co do wielkości pomieszczeniem w mieszkaniu. Ściany są w kolorze ciemnego błękitu, z białymi progami i framugami. Znajduje się tam podwójne łóżko z dwiema czerwonymi poduszkami, ułożonymi obok siebie, zatopione w czarno-białej pościeli. Nad nim znajdowało się okno. Po prawej stronie stała wielka szafa z ubraniami (głównie luźne ubrania i jeansy), a po drugiej stronie stała szafka nocna, przy której był gniazdko. Oba meble były ciemno-brązowe. Podłoga miała czarną wykładzinę, bez żadnych wzorów.
Kuchnia i salon razem z korytarzem były największymi pomieszczeniami. Ściany były tu jasno-zielone, a progi i framugi również białe. Na lewo od wejścia było czarne, drewniane biurko, pod którym stały dwa komputery. Do lewego były podłączone dwa monitory, a do prawego jeden. Monitory, klawiatura, myszka i same obudowy sprzętu również były czarne, a światełka oznaczające działający sprzęt skrzyły na niebiesko. Przed biurkiem stał czarno-zielony fotel kubełkowy. Na prawo od drzwi była ciemno-brązowa, skóro-podobna sofa, a przed nią telewizor 'plazma', na ciemnej szafce, a pod nim konsola Playstation 4 i dwa kontrolery. Na lewo od tej szafki była biblioteczka z sześcioma półkami - wszystkie, poza tą najwyższą były wypełnione komiksami i mangami. Ta ostatnia była tylko wpół pełna. Głębiej w pomieszczeniu był jasno-beżowy stół typu 'lada', przy którym stały dwa krzesła barowe na czarnych nogach, z czerwonymi, miękkimi siedzeniami. Za nim znajdowała się ciemna kuchenka gazowa z piekarnikiem a jeszcze dalej druga lada, z wbudowanym zlewem i licznymi szafkami, i szufladami, w których znajdowały się sztućce, garnki, i talerze. Obok tego było również drugie wejście do pomieszczenia. W pokoju była jasno-brązowa wykładzina, imitująca panele.
Łazienka była raczej skromna. Miała na ścianach białe, kwadratowe kafelki, a na podłodze jasno-niebieskie, pentagonalne. W lewym rogu, na przeciwko drzwi znajdował się prysznic, a na prawo umywalka i toaleta, przy której zwisała rolka papieru. Natomiast od razu na lewo, przy drzwiach była biała pralka, na której najczęściej leżały ręczniki.
Korytarz nie należał do mocno umeblowanych. Od razu przy drzwiach stała szafka z butami. Naprzeciwko natomiast były dwa stopnie, przy których zostawiało się buty na wejściu. Reszta pomieszczeń również była na nieco podwyższonej podłodze. Po lewej stronie korytarza były trzy miejsca na drzwi - dwa do salono-kuchni i jedno do łazienki, i tylko to ostatnie drzwi posiadało. Pomiędzy pierwszymi dwoma znajdowała się ogromna szafa, w której znajdowały się ubrania sezonowe i najróżniejsze graty, których nie było gdzie upchać. Po prawej natomiast były drzwi do sypialni. Cały korytarz miał jasno-zielone ściany z białymi progami i ciemno-drewnianą podłogę.

Arata zamieszkał pięciokondygnacyjnym apartamentowcu wybudowanym na początku obecnego wieku, wciśniętym między dwa wyższe, acz starsze, budynki. Wejście znajdowało się z dwóch stron - od ulicy oraz od wewnętrznego placu, na który wychodzi widok galerii łączących mieszkania z otwartą klatką schodową. Na wybrane piętro można się też dostać jedyną windą. Mieszkanie Araty znajdowało się na trzecim piętrze, mniej więcej w połowie długości korytarza. Sąsiedzi nie byli przejęci pojawieniem się nowego lokatora. Okolica była cicha i czysta. Jedyną znaną uporczywością były odgłosy tupania z mieszkania wyżej, ale to w sumie tyle.
Dzisiejszy dzień zapowiadał się na ciepły i pochmurny. Nie zapowiadano żadnych opadów. Arata robił rzeczy. Albo ich nie robił. Coś musiał zacząć robić.

Arata obudził się na sofie, z kontrolerem w ręce. Musiało mu się przysnąć podczas zarywania nocki na konsoli. Znowu. Dobrze, że te nowe telewizory wyłączają się, gdy nic nie robisz, to prądu pewnie za dużo nie zeżarło. Pierwszą rzeczą jaką miał zamiar sprawdzić był zegarek w telefonie, który najpewniej zostawił przy telewizorze. Trzeba więc wstać, co po szybkim przetarciu oczu robi. Następnym ruchem byłby łyk zimnej kranówki. Zatem po sprawdzeniu godziny, idzie w stronę kuchennej części pomieszczenia, bierze pierwszą lepszą szklankę i wypełnia większą część jej objętości wodą, którą od razu wypija. Pewnie siedzi jeszcze we wczorajszych ciuchach, więc wypadałoby wziąć prysznic i się przebrać. Na dobry początek dnia.

Z sofy wybudził się wczorajszy i tak jak przewidywał był o suchym pysku. Zaspokoił pierwsze pragnienie oraz poszedł się odświeżyć, co udało mu się bez przeszkód. Początek dnia Araty zaczął się cztery minuty po dwunastej, w południe.

-God damn it... - zaklął pod nosem widząc jak późno, choć dla bezrobotnego taka godzina pobudki była pewnie normalna. Co mu przypominało - trzeba było znaleźć pracę. Pieniądze powoli się kończyły, a rachunki same się nie opłacą. Nic jednak na pusty żołądek, więc gdy tylko się ubrał w jakiś ciemny t-shirt i jeansowe spodnie ruszył do swojego kuchnio-salonu i sprawdził lodówkę. Poza jakimś piwkiem na wieczór, musiało tam być coś zjadliwego. Tak przynajmniej pamiętał... Gdy tylko znajdzie cokolwiek, co można zjeść i nie skończyć w szpitalu z powodu zatrucia i rozprawi się z tym na talerzu, uruchamia prawy komputer i szuka ogłoszeń pracy dla programistów w Karakurze. Jak się coś znajdzie, może pomyśli się o CV...

Arata zmienił, tudzież przydział wierzchnią odzież, po czym udał się do lodówki. W niej znalazł szufladę wypełnioną browarami. Na półeczce leżało samotne danie do odgrzania w mikrofali. Jako, że takiej nie posiadał, to prawdopodobnie przyniósł je odgrzane prosto ze sklepu, nie był głodny i schował. Na szczęście na zimno wciąż było jadalne. Pałeczki do gyuudonu leżały na blacie, w siatce. Smacznego.

Haktywista po skończonej konsumpcji zajął miejsce przed swoją maszyną w poszukiwaniu pracy. Ofert dla programisty nie brakowało, co było szczęściem w nieszczęściu. Jak się przez to wszystko przekopać? Może skorzystać z filtru? Preferuje pracę w małym zespole początkujących developerów czy życie w boksie na piętrze biurowca? Może zdalna praca? Jak dobrze się czuje przy programowaniu aplikacji na urządzenia mobilne? Bezpieczeństwo w bankowości...? Może jednak nie...

Legalna praca, a zwłaszcza w poszukiwanym zawodzie, wymagała legalnego doświadczenia. Czy w tym przypadku dokumentów lub referencji, na które Overwatch nie mógł sobie pozwolić... Ponadto Karakura nie miała problemów z cyberprzestępczością. Najbliższe poszukiwanym zagadnieniom były testy bezpieczeństwa, tudzież oferty związane z QA, testowaniem i sporządzaniem dokumentacji aplikacji. Pośród tego wyróżniało się jedno ogłoszenie od małej grupki developerów, którzy poszukują speców od spraw bezpieczeństwa. Oferta została opisana w taki sposób, że na tle pozostałych wydawała się nieprofesjonalnie bezpieczna.

-QA, eh? - mruknął pod nosem, przeglądając oferty pracy. Pierwsze co zrobił to otworzył sobie ogłoszenie tejże małej grupki w drugiej karcie przeglądarki - miał już punkt zaczepienia. Postanowił jeszcze chwilę poszukać jakiejś podobnej oferty lub może nawet lepszej, wciąż pod kątem zabezpieczeń. Jeśli nie znajdzie to wraca do drugiej karty i szuka kontaktu ze zleceniodawcami. Najlepiej byłoby telefonicznie. E-maile są teraz w zasadzie passé, wykorzystywane tylko przez automaty w takich celach jak potwierdzenie rejestracji na portalu randkowym czy czymkolwiek innym. Może jeszcze banki, reklamy i ludzi przesyłających tamtą drogą wirusy, na które co naiwniejsi dają się nabrać. Bo faktycznie ktoś miałby im od tak dać setki tysięcy jenów - za samo otwarcie maila. Także jeśli Arata znajdzie tam numer telefonu dzwoni natychmiast. Albo chociaż adres siedziby... Byle nie pisanie e-maili. Było to poniżej godności tak nowoczesnego jak Arata.

Był podany adres e-mail i numer telefonu. Można było dzwonić do godziny 18:00 każdego dnia pracy, czyli od poniedziałku do soboty. Z innych zgłoszeń było wymagane formalne doświadczenie na podobnym stanowisku. Uczestnictwo pracy przy legalnych projektach mile widziana. Być może później pojawi się coś ciekawego. Tymczasem Arata zgodnie z planem zadzwonił na podany numer.

Nie musiał długo czekać, gdy w słuchawce odezwał się męski głos.
- Dzień dobry, Kurosawa Shin przy telefonie. W czym mogę pomóc?
Arata został przywitany zimną formalnością.

-Witam serdeczne, Arata Saito się kłania. - "Pewnie pan o mnie nie słyszał" - to cisnęło mu się na usta, ale z uśmiechem powstrzymał się od takiego żartu. Podczas rozmowy w sprawie pracy, szczytem głupoty byłoby powiedzenie czegoś takiego. Przywitał się, swoim nieskromnym zdaniem całkiem formalnie i być może adekwatnie do powitania rozmówcy. Skoro krok pierwszy mają już za sobą pora przejść dalej:
-Właśnie zauważyłem ofertę pracy dla pańskiego ugrupowania i chciałbym najpierw zapytać: czy oferta wciąż jest aktualna? - warto było się upewnić. Być może kwadrans temu kogoś przyjęli i jeszcze nie zdążyli usunąć oferty z internetu. Albo rozmyślili się i stwierdzili, że jednak nikogo nie zatrudnią. Mogli jeszcze zbankrutować. Wiele było powodów dla których oferta mogła już być nieaktualna...

- Miło mi pana poznać, panie Saito - odpowiedział głos. - Tak, zgadza się. Oferta dla QA jest wciąż aktualna. Nazywamy się Artificial Dream Makers. Jesteśmy młodym studiem, które weszło na japoński rynek gier mobilnych. Z najważniejszych, co mamy do zaoferowania, to elastyczne godziny pracy oraz stawkę 1950yen za godzinę. Do pana obowiązków będzie należeć testowanie fajnych gier i wyszukiwanie błędów, tworzenie i kontrolowanie listy poprawek i zadań, oraz przygotowywanie japońskich wersji gier. Mile widziana znajomość angielskiego na poziomie podstawowym. Czy jest pan zainteresowany tą ofertą?

Jeśli tak, to Arata zostanie zaproszony na rozmowę kwalifikacyjną do kawiarni w pobliżu biura, w pasującym dla Araty terminie. Jeśli się chłopak nie zgodzi, to pan Kurosawa podziękuje za rozmowę i będzie mógł zaplanować sobie resztę dnia. Chyba, że jest coś jeszcze o co będzie chciał zapytać lub porozmawiać.

-Jak najbardziej. - odparł zadowolony. "Jak Lex Luthor kryptońskim DNA..." - dodał w myślach, uśmiechając się przy tym. Oferta okazała się znacznie lepsza niż się spodziewał. A przynajmniej powinna wystarczyć. Wystarczy nabijać godziny i szukać bugów oraz glitchy? Nie licząc drugiej części, Arata robił to i bez wypłaty, więc jeśli pozwoli mu to opłacić mieszkanie... to lepiej chyba być nie może. Wystarczy umówić się tylko na rozmowę kwalifikacyjną... chwila! Jakie kwalifikacje? Arata przecież nie miał żadnych legalnych. Ewentualnie może pochwalić się ukończeniem liceum, bo to łatwo podrobić, ale w teorii ukończył ją prawie dekadę temu i nie miał żadnego doświadczenia z w [legalnej] pracy. Cóż... licealne kwalifikacje będą wystarczyć. Coś się powinno wymyślić. Najlepiej poruszyć jakiś temat, w którym się zatracą i zapomną o tym jak nikłe kwalifikacje ma, i go przyjmą.
-Jeśli ma pan czas, możemy się spotkać jeszcze dzisiaj. Akurat mam czas. - powiedział. -Poda pan adres i godzinę, a na pewno się zjawię.

- Good. W takim razie proszę panu zjawić się o... w... O godzinie szesnastej w umówionym miejscu. Przy wejściu proszę powiadomić kelnera o spotkaniu z ADM, gdzie zostanie pan zaprowadzony do właściwego stolika. Dziękuję za rozmowę i do zobaczenia. Czy jest jeszcze coś o co chciałby się pan zapytać?
Mimo pytania rozmowę można było uznać za zakończoną. Poszukiwanie pracy zajęło czas do czternastej. W takim razie Arata miał nieco mniej niż dwie godziny, żeby punktualnie stawić się na spotkanie. Patrząc po mapie internetowej, dotarcie na miejsce zajmie mu 50min. na piechotę, ok. 20min. autobusem i tyle samo metrem, nie licząc znalezienia tego trzeciego. Pogoda nie uległa zmianie. Wciąż było pochmurnie. Robiło się nieco duszno.

-Nie dziękuję. Dowiedziałem się wszystkiego, co chciałem. - odparł. -Do zobaczenia w takim razie. - dodał, rozłączając się dopiero, gdy rozmówca odwzajemnił pożegnanie. Po tym odłożył telefon na biurko i jeszcze raz zerknął na mapę. Dwadzieścia minut autobusem... Teoretycznie mógłby pojechać motorem. Pewnie zajęłoby mu to mniej czasu, bo nie zatrzymywałby się na dodatkowych przystankach, żeby zbierać dodatkowo ludzi. Zresztą na motorze to nie byłoby nawet możliwe. Z drugiej strony nie wiadomo było czy dostanie tę pracę, więc może warto zaoszczędzić na paliwie? To niby od piętnastu do dwudziestu minut jazdy, ale autobus pewnie i tak wyszedłby taniej. Tylko te tłumy... No nic. Warto najpierw zabrać się za pisanie CV i wydrukowanie... na drukarce, której nie ma.
-Shit! - Arata zaklął pod nosem, gdy to właśnie sobie przypomniał. Trzeba będzie to pewnie zrobić w jakimś punkcie ksero, o ile gdzieś taki jest. Ewentualnie przekaże im to w pliku PDF, jeśli się na to zgodzą. Wpierw trzeba się jednak za to zabrać, więc Arata otwiera edytor tekstu, bardziej zaawansowany niż notatnik i wypisuje swoje dane, oczywiście te legalne.

[Dalej piszemy tutaj: https://bleach.forumpolish.com/t2339-retro-cafe#68084 ]