Hinageshi-no Kami [Kami]

Imię:


Profesja:


Ogólne:


Wygląd:


Charakter:


Ekwipunek: kiseru (fajka)

Pieniądze: brak (kami)

Statystyki:


Umiejętności: (1 + 1 za inteligencję)

• Mistyczna aura – obecności Keshi towarzyszy zapach czerwonego maku, lekki i kwiatowo słodki. Skupione, jej reiryoku przybiera formę przypominającą rzadki biały dym, miękki i wodnisty w dotyku.
  
  
• Niezwykły głos: łagodny głos – ciepły i spokojny głos Keshi uspokaja i nastraja do niej pozytywnie.
  
  
• Nadzwyczajna uroda – piękna jak kwiat, piękna jak dziecko, piękna jak niebo.
  

Wady: brak

Techniki:

• Błogosławieństwo: Laudanum (阿片丁幾(アヘンチンキ), dosł. nalewka opiumowa) – kontakt z nimfą (zapach, głos, dotyk, reiryoku) łagodzą ból tak fizyczny jak psychiczny, uspokajają i koją. Jednocześnie, częste lub intensywne korzystanie z błogosławieństwa wywołuje narastające uzależnienie od Keshi.
  

Historia:

Po trzykroć przeklęty niech będzie ród Kyōraku. Niech cię nie zwiodą ich piękne słowa ani zadbane twarze. To oni sa wszystkiemu winni.

Kusaeda, Gnijąca Gałąź, pięćdziesiąty ósmy** dystrykt zachodniego Rukongai. Nikt z nas nigdy nie miał na stopach sandałów. Nikt z nas nigdy nie miał na sobie kimona.

Oni byli schludnie ubrani w swoje piękne stroje. Starannie przystrzyżeni. Mówili jakby całe życie niczego poza mówieniem się nie uczyli. Nie składali ofiar naszym bogom.

Powiadał im panicz Ōgami, że w naszej parafii nie trzeba nam obcych. Że kadzidła nam nie brak, a błyskotek nie trzeba. Żeby towary zachowali dla swych przyjaciół z południa. Dobry z niego proboszcz, choć młody.

Zawrócili nam w głowach. Wmówili, że potrzebujemy tytoniu i przypraw i fajek ze złotym ustnikiem. Że musimy na nie zapracować.

I pracowaliśmy.

Gdy przybywali nowi ze Świata Żywych, nie wiedzieli nawet jak ciężko można pracować będąc samą duszą. Nie musząc jeść. Nie musząc dźwigać ciała. Kyōraku wiedzieli to dobrze. Nie nas pierwszych sobie udomowili.

Wstając przed świtem i kończąc pracę już po zmroku, zarabialiśmy na tę odrobinę luksusu którą chcieli nam dawać. Ludzie z sąsiednich okręgów dziwili się, jak w istocie bogatą zdaje się Kusaeda. Kusaeda gdzie ulice wypełnia gęsty, czarny dym taniego tytoniu. Kusaeda gdzie dla rozbudzenia sypie się pieprz na język. Bogata Kusaeda. Szlachetna. Godna.

Początkowo wydawało się, że to nic takiego. Ot, jedna tkaczka dostała plam na rękach. Po niej kolejna. A potem garncarz. I strycharz. I wszyscy oni nagle zaczęli czuć coś, czego nigdy w tym życiu nie czuli: głód.

Na nic się zdały starania panicza Ōgamiego i garstki starszych. Bogowie o nas zapomnieli. Tak jak my, byli zajęci swoimi sprawami. Tak jak my.

I leżała tkaczka w zimnych potach, przy palenisku dzień, drugi, piąty. Leżała druga i leżał garncarz i strycharz i cieśla. Przez chwilę im się poprawiało, chcieli wstać i wrócić do pracy. Przez chwilę.

Pożerały ich czarne płomienie. Ich własne dusze, czarne jak starannnie przystrzyżone brody. Całe ręce pokryte plamami, plamami pokryte plecy, ramiona i karki. I twarze barwy pieprzu.

Nie było dla nich ratunku. Nie było dla nas ratunku. Nas wszystkich to czekało. Nieuchronnie. O tym nikt nam nie powiedział.

Chora Kusaeda.

„Praca uszlachetnia”, tak nam mówili. I byliśmy szlachetni. Szlachetni jak shinigami. Może to dlatego nasze dusze chciały być czarne – by z własnej skóry uszyć nam eleganckie shihakushō.

Czarna Kusaeda.

Ulice pełne były martwych kotów. Jednostką obiegową między nami stał się jeden szczur. Niektórzy otwierali sobie brzuchy mówiąc, że muszą wyciągnąć z nich pochodnię, którą połknęli.

Brudna Kusaeda.

Pojawiła się jakiś czas wcześniej starowinka o obcych rysach. Za życia pewnie imigrantka z Europy czy innego krańca świata – kto by pamiętał tamten świat. Pielęgnowała kwiaty. Mówiliśmy dzieciom, że trzeba być dla niej miłym.

Przychodziła do nas. Przynosiła nalewkę i proszek do fajki, dając choremu. To była dobra kobieta.

Wkrótce wszyscy na przemian zbieraliśmy szczury i suszyliśmy sok czerwonego maku, który rósł za miasteczkiem – czy raczej tym w co się zmieniło. Trudno przypomnieć sobie ile lat przeżyliśmy bez uśmiechu, pamięć zawodzi. Byliśmy wdzięczni.

Bogowie o nas zapomnieli, więc stworzyliśmy nowego. Dziękowaliśmy makowi. Dziękujemy ci, maku, że gasisz płomienie w naszych żołądkach. Dziękujemy ci, maku, że pozwalasz w spokoju patrzeć jak umieramy. Dziękujemy ci, maku, że ty jeden nas nie odtrącasz.

Poniedziałek: sprzedany został ostatni szczur.

Wtorek: znaleźliśmy panicza Ōgamiego. Zostawił nam list, ale nikt nie zna już liter.

Środa: wysłannicy na drugą stronę palisady nie powrócili.

Czwartek: odrzuciliśmy wniosek sąsiadów o wypalenie ziemi, to zaszkodziłoby makom.

Piątek: zmarła ostatnia tkaczka.

Sobota: nie mamy wody.

Niedziela: ukazała się Shuichiemu. Powiadał później, w gorączce, że jej głos pachniał jak kwiaty maku. Powtarzał: dziękuję, dziękuję, Pani Czerwonych Maków. Dzięki tobie mogę już przestać się starać. Zmarł tydzień później.

Po trzykroć święty jest kwiat czerwonego maku.

---

---

__________
Edit: skoro Tsuna już striggerowany, to teraz trivia time!

* – de facto Keshi to mak biały (rodzaj Arctomecon), podczas gdy opium wytwarza się z makówek maku czerwonego (rodzaj Papaver, mak).

** pięćdziesiąty ósmy dystrykt po trzykroć przeklina – 58-3, zgodnie z japońską grą słowną w cyfry: mu-ya-mi, 無闇, tj. bezmyślność. To słowo korzysta z wymowy fonetycznej, ale rozbite na pojedyncze znaki staje się nicością (無, nai/mu) oraz ciemnością (闇, yami/on).

Imperator Kuchiki napisał:

Jak widzę niestandardowy początek KP, to już wiem, że będzie dobrze.

Imperator Kuchiki napisał:

Ta druga dotyczy lokalizacji, bo siedemdziesiąty siódmy okręg północy to już tajga, gdzie za bardzo nie da się co uprawiać. Radziłbym przenieść akcję na bliższy numerek okręgu, bądź też zmienić ćwiartkę Rukongai.

Nawet nie kojarzyłam, mówiąc szczerze. Północny wzięłam pół-losowo bo zdaje się, że Zaraki Kenpachi był z północnego. Co prawda moją intencją było że je nie tyle uprawiają co zaczęli korzystać z tych które już tam rosły, ale fakt faktem że czerwone maki tak czy owak potrzebują dobrej gleby, więc tajga zdecydowanie odpada. Na tym żeby był to dość wysoki krąg zależało mi o tyle żeby uzasadnić czemu tam początkowo nic nie było – chociaż może przesadziłam z tym 77? W każdym razie północny zmienię na... zachodni? Zachodni będzie ok? Z opisu tu na Iowoi wynika mi, że ma dużo rzemieślników i dość daleko są wciąż miasta.

Imperator Kuchiki napisał:

Z milszych rzeczy możesz sobie dodać jeszcze jedną umiejętność, gdyż tych z 10 inteligencji możesz dobrać sobie dwie.

Właśnie zdążyłam się dopytać na discordzie. Yaaay. Tylko teraz żeby się na coś zdecydować...

Update:

Zmieniłam 77. północnego na 58. zachodniego. W opisie lokacji było coś o rzemieślnikach i nie widzę uwag o złej glebie.

Dodałam umiejkę/zaletę „Nadzwyczajna uroda”.

Edit: po wyjaśnieniu na discordzie, jednak „Nadzwyczajna uroda” pasuje dobrze i nawet lepiej niż „Artysta: śpiew” (bo nie ma to być gwiazda sceniczna tylko nimfa).

Moze byc.


Tsuna

Ogólnie spoko karta i bardzo ładnie zrobiona, jeśli chodzi o aspekt artystyczny. No i karta przyjemnie krótka, a nie 40 stronicowy dokładny opis żywota
Ode mnie masz 2 pk.

Cóż. To skoro mamy to już jasne...

Bardzo nie lubię fabularyzowanych/upiększanych wpisów. Dla mnie karta postaci powinna przede wszystkim przekazywać jasno i klarownie informacje o postaci. Tutaj natomiast zdecydowano się na układ poetycki, który... no. Gdyby jeszcze poza tym były informacje w bardziej klasycznej formie (choćby w spoilerze) to bym się tego nie czepiał, ale mimo wszystko by się to przydało. Raz by wiedzieć jaki faktycznie ktoś ma styl pisania, dwa by w razie czego mieć szybki odnośnik do tego co przynajmniej było planowane na początku.

I na tym zakończę. Oceny nie wystawiam by nie być małostkowym (i nie zaniżyć średniej punktów), skoro innym pasuje.

A więc karta dostaje akcepta i to za 3 pkt. bo tyle bym dał, więc wychodzi 2,5 co na korzyść gracza idzie w górę (szczególnie, że również Tsunie przypadła do gustu, a to jest bezcenne).

Imperator Kuchiki napisał:

szczególnie, że również Tsunie przypadła do gustu, a to jest bezcenne

To prawda.

Imperator Kuchiki napisał:

A więc karta dostaje akcepta i to za 3 pkt

Dziękuję. Z tego co zrozumiałam, tych punktów można użyć do zwiększania statystyk, zgadza się? Jeśli tak, to wszystkie przeznaczę na Psychikę. Przy tworzeniu KP wahałam się między Inteligencją i Psychiką, więc jest jak znalazł.

Czy dobrze rozumiem, że po rozdysponowaniu punktów mogę szukać MG?

Owszem, możesz szukać sobie mg. Powodzenia.