Teren Otwarty za akademią

Chłopak był nieco zaskoczony wynikiem pojedynku. Szczerze powiedziawszy, to liczył na kontratak ze strony przeciwniczki albo jakiś niespodziewany cios. Tymczasem wszystko przebiegło całkiem sprawnie i bez większych problemów czy niespodzianek. No trudno… Młodzian natychmiast zignorował reakcję tłumu, jednocześnie skłaniając się przeciwniczce. Jedynie zachowanie okularnicy wzbudzało w Shirotorim mieszane uczucia. Panienka powinna przyjąć porażkę z godnością, a nie wstydem. Ostatecznie białowłosy wkroczył pomiędzy grono widzów. Po zakończeniu większości walk mógł stwierdzić jedno… Klasa pod względem umiejętności prezentowała naprawdę skrajny poziom. Chyba tylko niewidomy zaimponował mu do tego stopnia, aby spróbować spokojnie z nim porozmawiać. Młodziana ciekawiło jak kolega widzi „świat” albo wyczuwa reitasu… Wreszcie Inahara ogłosił koniec dzisiejszych zajęć. Należało dobrze wykorzystać czas wolny i chwilę odpoczynku. Najlepiej wziąć długą, ciepłą kąpiel. Tylko gdzie szukać wspólnej łaźni? Shirotori postanowił podpytać o ten fakt Ichiro. W końcu współlokator posiadał jakąś wiedzę odnośnie akademii. Poza tym nadarzała się okazja do lepszego poznania charakteru kolegi… Jak odpowiednio podejść Ichiro… Jeśli spytam od razu o umiejętności, to pewnie nabierze podejrzeń. Najlepiej zacząć standardowo: skąd pochodzisz, masz rodzeństwo i takie inne. Młodzian przestał rozmyślać o drobnostkach. Jeżeli rówieśnik zdążył wyjść albo szedł gdzieś indziej, to białowłosy postanowił odnaleźć pomieszczenie na własną rękę... Najwyżej zostanie zbesztany przez nauczycieli za włóczęgostwo. Ewentualnie (w najgorszym wypadku) trafi do łaźni płci przeciwnej...

Zgodnie z przypuszczeniami Ichiro okazał się nieocenionym źródłem wiedzy. Nawet zgrabnie odpowiedział na większość osobistych pytań. Najwyraźniej cechowała go szczerość albo otwartość... Właściwie Shirotori zaczął myśleć nad pewną sprawą. Czy białowłosy oraz jego matka byli rzeczywiście spokrewnieni? Niby wychowywała go od maleńkości, ale jakieś wątpliwości zawsze istniały. No cóż... Właściwie zawdzięczał jej tak wiele, że obecnie wolał pominąć kwestie swojego pochodzenia. Może napomknie o tym kiedyś, gdy zostanie wielkim, potężnym Strażnikiem Śmierci. Tymczasem współlokatorzy odnaleźli męską łaźnię. Szczerze? Młodzieniec spodziewał się tutaj większych tłumów, ale skoro świeciło pustkami… Dopiero po krótkiej chwili dostrzegł starszych stażem kolegów. Zupełnie zignorował ich dziecinne zaczepki i skierował swe kroki do przebieralni. ”Ech… Gdzie ja trafiłem… Normalnie szkoda słów. Niby przyszli Strażnicy Śmierci, a zachowują się niczym dzieciaki z podwórka. W ogóle kto wymyśla im te nazwy. Ciekawe co zrobi Ichiro? Nie będę go obwiniał za ewentualną ucieczkę.” Najpierw Shirotori zostawił swoje rzeczy wewnątrz obdrapanej szafki. Potem spokojnie wszedł pod jeden z pryszniców. Ostrożnie odkręcił wodę, a pozostałym "kolegom" nic nie odpowiedział. Niech robią co chcą... Najwyżej jutrzejszego dnia powstaną nowe plotki odnośnie jego biernej postawy albo agresywnych zachowań. Wszystko zależy od prowokacji tamtej nieznanej mu dwójki... Oby Ichiro trzymał język za zębami. Gorzej jeśli zacznie pomagać oprawcom, aby ocalić własną skórkę...

Cokolwiek planowali starsi koledzy, to pozostawało ich prywatnym problemem. No cóż... Wielka szkoda, że akademia przyjmowała takich pół mózgów. Pewnie zaimponowali nauczycielom brutalną siłą albo niespotykaną szybkością. Niestety takie realia dzisiejszych czasów. Jednak odpowiednia taktyka robiła swoje na polu bitwy. Ostatecznie Shirotori nie zamierzał dłużej trwonić cennego czasu. Wszedł pod prysznic, odkręcił kurek i przeżył ciężki szok. Krople wody przypominały ukłucia cienkich szpileczek. Prawie natychmiast wewnątrz jego umysłu zapanowała sroga zima. Ledwo kontrolował drżenie swego ciała… Fatalnie! Chłopak szczerze nienawidził chłodu czy ogólnie zimna. Mimo wszystko taki stan nie był spowodowany wyłącznie jego widzimisię. Po prostu organizm zgubił gdzieś odporność na niskie temperatury. Wystarczyło -1*C, a białowłosym targały dreszcze. Co innego upalne lato, ciepła wiosna czy złota jesień. Trudno… Należało sobie jakoś radzić w ekstremalnych sytuacjach. Dlatego Shirotori ostatkiem sił spróbował zakręcić kurek. Dłuższą chwilę później skierował swe kroki w kierunku szatni. Pewnie wyglądał przy tym niczym połamany albo niepełnosprawny. Brudne ciuchy powinny go jakoś minimalnie ogrzać. Wolał opuścić łaźnię niż przeżywać dalsze tortury. Najlepiej doczołgać swoje poranionego ego do akademika. "Chrzanić tych osiłków... Gadają byleby udowodnić, że umieją sklecić jedno nieskładne zdanie. Niech cierpliwie poczekają, a kiedyś odkryje ich słabe strony... Kurdę! Oby Ichiro nie zadawał dziwnych pytań... Młodzian chciał jakoś uspokoić rozszalałe zmysły...

https://bleach.forumpolish.com/t591p300-sala-nr-7#61935

Masakazu podążał za liderką drużyny. W końcu opuścili oni teren akademii, ale chłopak nie miał się z czego cieszyć. Słońce świeciło mu w oczy i bardzo mocno grzało. Wydawało się jednak, że tylko on odczuwa to wyjątkowo mocno.

Na polu treningowym Masakazu był w stanie dostrzec urządzenia i pola do ćwiczenia rozmaitych dyscyplin. Z pośród ich wszystkich Rya postanowiła zaprowadzić całą dziesiątkę uczniów należących do drużyny pierwszej w miejsce, które zdecydowanie nie wyglądało przyjaźnie, było to bowiem pole, na którym losowo wkopane w ziemię były pale różnej grubości.

-Dobra ludziska. Pierwszą rzeczą jaką się tutaj zajmiemy będzie przebiegnięcie przez to pole na drugą stronę. Będziemy ścigać się w grupkach po pięć osób, w ten sposób będziemy w stanie wychwycić kto jest z nas wszystkich na tyle szybki i zręczny by zrobić to najszybciej. Kto chce zacząć? -spojrzała po kolegach z klasy - Dobra, nie wiem na co liczyłam. Pobiegnę pierwsza, a ze mną wy. - wskazała ręką na 4 ludzi stojących z brzegu grupy, w tym Masakazu i Masumi. - Jak macie na imię?

-Neru. - odpowiedział cicho mały wychudzony chłopaczek. Mógł mieć maksymalnie 160cm wzrostu.
-Uchi. - odpowiedział drugi tonem bez żadnych emocji, odrobinkę wyższy od Masakazu i "dość dobrze karmiony" chłopak.
-Masumi. - powiedziała znajoma Masakazu tonem pełnym życia.

Ich czwórka ustawiła się na równej linii przed zaimprowizowanym lasem.

Im dłużej przyglądał się swoim nowym partnerom, tym bardziej chłopak żałował, że nie został wybrany do drugiej drużyny. Gdyby tak się stało, miałby za partnerów przynajmniej dwóch silnych wojowników, od których być może mógłby się nauczyć trochę na temat Hakudy. Uczniowie z którymi skończył w zamian robili w większości fatalne wrażenie. Nawet ich przywódczyni wydawał się patrzeć na nich nieprzychylnie. Wbrew nadzieją chłopca, Rya miast umiejętności bojowych zdecydowała się wypróbować ich efektywność w dziedzinie Hoho. Początkujący shinigami obejrzał swoich partnerów: Jeszcze bardziej od niego chuderlawego Neru, otyłego Uchiego i Masumi, które choć wyglądała znacznie zdrowiej od męskiej części czwórki, nie sprawiała wrażenia szczególnie wysportowanej. Z drugiej strony, sam Hayashi definitywnie nie był. Najprawdopodobniej i tak skończy ostatni. -Masakazu.- Przedstawił się chłopak jako ostatni obojętnym, przygnębionym głosem, po czym stanął na linii razem z pozostałą czwórką. Gdy ćwiczenie się rozpoczyna, Masakazu rusza truchtem przez trasę. Gdy na jego drodze stanie pal, przyspieszając kontynuuje bieg w jego kierunku, by w ostatniej chwili odskoczyć w bok i gdy ląduje na ziemi, odskoczyć w przeciwną stronę, chcąc w ten sposób jak najszybciej ominąć przeszkodę.

Cała piątka ustawiła się na jednej linii. Rya odliczyła w dół od 3 do startu i ruszyli. Początkowo Masakazu był skupiony wyłącznie na jednym, by ominąć pierwszy pal, który stał przed nim jak najefektywniej. Odskoczył w bok, lekko cię zachybotał przy lądowaniu, jednak był w stanie biec dalej. Przez zaimprowizowany las zauważył z przodu pędzącą Ryę, której błyskawiczny bieg przypominał raczej lekki taniec między palami. Biegł dalej i nagle doszło go głośne łupnięcie. Jego grubszy kolega zahaczył nogą o pal i upadł twarzą na ziemię. Blisko siebie widział również Neru, który ostrożnie przemieszczał się między palami stawiając raczej na precyzję niż rozwinięcie szalonych prędkości. Masumi nie był w stanie zlokalizować.

Teraz przed nim malowała się cieńka szczelina między dwoma palami.

Masakazu normalnie cieszyłby się, że wyjątkowo nie jest w czymś ostatni, czuł jednak, że z takimi konkurentami to żaden powód do dumy. Masumi równie dobrze mogła być na szarym końcu jak i nawet jakoś wyprzedzić przywódczynie. Nie miał zielonego pojęcia, jak szybka jest dziewczyna i wolał tego nie rozważać w tym momencie. Teraz bardziej niż czyjeś inne powodzenie powinno obchodzić go jego własne. Widząc szczelinę zaczął zwalniać, aż się zatrzymał, po czym ostrożnie przeszedł przez nią bokiem. Z jego posturą być może byłby w stanie przeskoczyć przez nią, ale nie chciał ryzykować rozbicia się o pal. Bardziej niż jak najszybsze pokonanie odległości interesowało go zrobienie tego sukcesywnie unikając jak największej ilości przeszkód.

Masakazu wybrał bezpieczną opcję. Wyhamował swoją prędkość, po czym przeszedł przez szczelinę by uniknąć potencjalnej pomyłki i obrażeń z niej wynikających. Przeszedł przez szczelinę i ruszył dalej.

Widział już koniec pola. Wydawało się, że Rya dość długo musiała czekać, aż przybędą pozostali uczestnicy biegu. Jednak tuż przed tym jak miał opuścić obszar, przed niego wybiegła mała postać, która by uzyskać przewagę postanowiła popchnąć Masakazu. Nie było to popchnięcie mocne, jednak miało w sobie wystarczająco dużo siły by zaburzyć jego bieg. W ten oto sposób chłopak uklasyfikował się na trzeciej pozycji. Kilka sekund po nim wybiegła Masumi, a po koledze, który zaliczył bliskie spotkanie z podłożem nie było ani śladu.

-Poszło wam lepiej niż się początkowo spodziewałam. Wróćmy do reszty.

Neru nawet nie raczył spojrzeć na Masakazu i wraz z resztą biegnących przeszli się do oczekujących.



Druga tura biegów zakończyła się. Masakazu miał okazję złapać oddech kiedy to inni się męczyli, cały czas jednak kapał z niego pot, a słońce było nieznośne. Jak na złość na całym placu nie znalazło się ani jedno drzewo mogące dawać schronienie przez żarem. Wyścig wygrał wysoki aczkolwiek szczupły chłopak w wieku Masakazu. Odnalazł się również Uchi, który wrócił na start chybotliwym krokiem z zakrwawioną twarzą. Rya spojrzała na niego, warknęła pod nosem i od razu powiedziała:

-Masakazu, byłbyś w stanie odeskortować go do pielęgniarek? Byłeś dość szybki, a do tego wyglądasz na takiego, co byłby w stanie pomóc mu dojść bez kolejnych wypadków.

"Piep**ony oszust."- pomyślał Masakazu patrząc jak Neru przebiega przez metę. Chłopak postanowił nie robić hałasu, gdy dopiero zaczął zapoznawać się z drużyną, ale obiecywał sobie, że chuderlawy kolega kiedyś mu za to zapłaci. Krótko po tym jak wyścig się zakończył reszta drużyny dowiedziała się dlaczego korpulentny chłopak nawet nie dobiegł na metę. Widząc jak Ushi człapie w ich kierunku, nastolatek złapał się za głowę z politowaniem. Jakoś nie był zaskoczony, gdy przypadł mu obowiązek odprowadzenia rannego, ale wciąż wściekły, że będzie musiał przez ominąć ćwiczenia. Zrezygnowany ruszył w kierunku gabinetu wspierając większego nastolatka swoim ramieniem.

Uchi wsparł się na ramieniu Masakazu. Ten od razu poczuł jego masę i niepewny krok, jednak był w stanie go utrzymać.

-Dzięki wielkie - wymamrotał Uchi na tyle, na ile pozwoliła mu jego obecna przytomność - Jak się pośpieszymy to jeszcze wrócisz.

Chłopak sapał, ale pędził ile sił w stronę gabinetu pielęgniarek, niemal zmuszając Masakazu do truchtu. Wkrótce dotarli na miejsce i Masakazu przekazał kolegę w ręce specjalistów opisując całą sytuację, po czym wrócił na pole ćwiczeniowe. Rya widząc, że wrócił i na dodatek szybko powiedziała:

-Dzięki wielkie, widać, że można na tobie polegać. - uśmiechnęła się

Czas przeleciał bardzo szybko i nim się zorientowali przybyła przeciwna drużyna na lekcję Hakudy, która była zaplanowana. Uśmiech zaraz znikł z twarzy Ryi.

Normalnie Masaskazu cieszyłby się komplementem ze strony ładnej dziewczyny, ale ten ze strony przywódczyni nieco zbił go z tropu. Nie spodziewała się po dość oschle dotąd się zachowującej Ryi pochwały za tak trywialną przysługę. Wydawało mu się, że zdobycie jej przychylności jest znacznie trudniejsze. Może dziewczynie było przykro z powodu kontuzji kolegi? Nagłe przybycie przeciwnej drużyny zepsuło jej entuzjazm. Musi poważnie traktować rywalizację. A może ma na pieńku z którymś z rywali. Nastolatek nie zdziwiłby się, gdyby chodziło o jednego z rodzeństwa lub obu. Niemal tak szybko jak uśmiech dziewczyny znikł, na twarzy Masakazu pojawiła się wyraźnie ustępująca mu wdziękiem wersja jego, odsłaniająca odrobinę jego dziwne, nieskazitelnie białe zęby. Oto wreszcie rozpoczynały się zajęcia z Hakudy na które tak długo czekał. Wreszcie będzie się uczył czegoś w dziedzinie czego posiada jakiekolwiek doświadczenie. Być może będzie ono niewystarczające by uchronić go od łomotu, ale może przy okazji nauczy się trochę jak sprawić go innym, z którymi obecnie nie miałby szans.

Przeciwna drużyna podeszła do drużyny Masakazu. Między obozami widać było wyraźną różnicę w postaci niewidzialnej linii, której nikt nie odważył się przekroczyć. Necho mierzył obojętnym wzrokiem wszystkich stojących po drugiej stronie, z trudem trzymając na miejscu jego siostrę, która wyglądała jak wilk w środku stada owiec, które chciała pożreć. Wkrótce na miejsce przybył nauczyciel, umięśniony wysoki na ponad 2 metry wielkolud.

Spoiler:

-Witam, nazywam się Mito Inahara. - powiedział mocnym i twardym głosem - Będę was uczył Hakudy. Jednak zanim się to stanie, sprawdzimy wasze ogólne umiejętności. Słyszałem, że jesteście podzieleni na grupy.
Niech każdy dowódca w sekrecie nominuje kandydata do pierwszej walki sparingowej. Zwycięzca otrzymuje punkt.
Razem stoczycie pięć walk. Zasady: Żadnej broni białej i zasięgowego oraz defensywnego kido. Trzymania bakudo są dozwolone.

Masakazu obejrzał uważnie członków rywalizującej drużyny. Zastanawiał się, kogo obie drużyny wybiorą na początek. Siostra Necho wydawała się być najbardziej chętna do walki. Jeśli jednak jest choć w połowie tak silna, jak się obawia, prawdopodobnie jej brat będzie wolał zostawić ją na koniec. A co z jego zespołem? Uchi odpada ze swoją kontuzją. Mały oszust mógł wygrać jeden wyścig, ale wyglądał na kogoś, kogo mogliby powalić jednym ciosem. Masumi póki co wykazała się jedynie umiejętnościami w dziedzinie Hado. Sądząc po tym, jakie problemy miała wczoraj na Zanjutsu i że nawet Masakazu był od niej szybszy, raczej nie była ekspertem w walce wręcz. Zwycięzca drugiego wyścigu wyglądał na kogoś w miarę silnego, ale trudno powiedzieć, jak dobrze potrafi się bić. Po cienkich ramionach młodego Hayashiego widać, że żaden z niego wojownik, ale Rye mógł zmylić entuzjazm jaki ujrzała przed chwilą na jego twarzy. Z jego szczęściem wypróbuje go zapewne przeciwko dziewczynie... Ale nawet jeśli, chłopak jest gotów stawić czoła ktokolwiek zostanie przeciwko niemu wybrany, nieważne jak bolesne mogą być dla niego konsekwencje.

Necho i Rya podeszli do nauczyciela i przekazali swoje wybory.

-Pierwsza walka: Rend kontra Ned.

Spośród szeregów drużyny pierwszej wyszedł lekko umięśniony chłopak wzrostu Masakazu, który w drugiej turze wyścigów uklasyfikował się na trzeciej pozycji. Z drużyny drugiej wyszedł z kolei niski pulchny chłopaczek. Rya warknęła cicho pod nosem.

Walka zakończyła się niewiele później niż się rozpoczęła. Rend obijał Neda jak mu się żywnie podobało, a maluch nie miał siły mu oddać. Wkrótce Ned padł na ziemię.

-Runda pierwsza: Zwycięstwo Renda i zwycięstwo drużyny pierwszej! Drugi pojedynek: Hanne kontra Klaus.

Tym razem z szeregów drużyny pierwszej wyszła niewielka dziewczyna i stanęła naprzeciwko chłopaka, który może i nie był mocno umięśniony, ale wyglądał groźnie. Dziewczyna uklasyfikowała się na drugiej pozycji w wyścigu. Walka się rozpoczęła. Przy pierwszej wymianie ciosów przewagę szybko osiągnął Klaus zasypując Hanne gradem ciosów, z których jednak tylko połowa dosięgnęła celu, dziewczynka była bowiem dość szybka a jej niewielka postura skutecznie utrudniała trafienie jej. Przez ten cały czas nie była jednak w stanie zadać ani jednego ciosu, aż do czasu gdy niepostrzeżenie zdążyła w ferworze walki wymamrotać inkantację bakudou o numerze piątym. Dookoła pasa przeciwnika pojawił się pas połączony z liną w dłoni Hanny. Gdy ten próbował uwolnić się z niego, dziewczyna pociągneła linę zmuszając chłopaka do ruchu w jej stronę podczas gdy sama rozpędziła się i z wyskoku sprzedała rywalowi cios stopą w środek twarzy. Ten stał przez chwilę, po czym zakołysał się i upadł.

-Runda druga: Zwyciestwo drużyny pierwszej. Kolejna runda: Rodd kontra Rikka.

I stało się. Na polu bitwy spotkali się zwycięzca drugiej tury wyścigu kontra siostra Necho. Masakazu wydawało się, że chłopak był szybki, lecz było to nic w porównaniu z prędkością Rikki, która widać było, że dobrze się bawiła. Biegała dookoła chłopaka, udawała ziewanie podczas gdy ten w nią nie trafiał. W końcu przeprowadziła serię ciosów, po czym zaczęła wykręcać rękę chłopaka, który był zmuszony się poddać.
-Mięczak. -podsumowała go jego rywalka.

-Zwycięstwo drużyny drugiej! Teraz czas na Masakazu kontra Teorr.

Z przeciwnej drużyny wyszedł chłopak wzrostu i budowy Masakazu. Był pewny siebie co widać było w jego postawie.

Spoiler:

-Co tam? -zapytał luźno.

Dwie pierwsze rundy poszły drużynie całkiem nieźle. Gorzej z trzecią walką, w której Rikka wytarła jego partnerem podłogę. Jak obawiał się Masakazu, dziewczyna była równie silna, jak niestabilna. Cóż, przynajmniej starcie z tą wiedźmą dzisiaj go ominie... Przyszła w końcu pora na młodego Hayashiego. Jaki będzie wynik tego pojedynku? Czy nastolatek przywróci swojej drużynie przewagę punktową, a może tylko zmieni ich remis na przegraną? Trudno powiedzieć, jak dobrym wojownikiem był jego przeciwnik. Opaska na oku mogła osłabiać jego percepcja, jednak mogła też być dowodem poważnej rany, którą odniósł w przeszłości, której przeżycie wymagało dużej odporności na ból i chartu ducha. Zignorowawszy powitanie chłopaka, Masakazu ruszył w jego kierunku. Gdy znalazł się w odpowiedniej odległości skoczył z rozpędu wystawiając rękę w bok i zginając ją tak, by tworzyła ona mniej więcej kąt prosty. Chce w locie opleść nią głowę chłopaka i lądując wywrócić go w ten sposób na ziemię.

-Całkowity brak manier... - powiedział chłopak widząc jak Masakazu pędzi w jego stronę.

Gdy Masakazu wyskoczył by zgarnąć chłopaka, ten najzwyczajniej w świecie zrobił krok do tyłu, a gdy Masakazu już spadał wymierzył mu celny cios w żołądek.


-Nadal nie masz ochoty chociaż się przywitać? - powiedział z pogardą


[-10 PŻ, pisz w nawiasie swój obecny stan razem z Rei, które jeśli dobrze pamiętam jest uczknięte przez zajęcia z Kido]

PŻ: 134/144
PR: 29/35

Chłopak był całkiem szybki. Masakazu zdecydował, że miast otwarcie go atakować po raz kolejny, przejdzie do defensywy. Wciąż ignorując odzywki przeciwnika, chłopak cofa się parę kroków. Stojąc w gardzie wściekle patrzy rywalowi w oczy, oczekując na jego atak. Gdy ten w końcu nadchodzi, młody Hayashi usiłuje osłonić miejsce, które chłopak z przepaską obrał sobie za cel skrzyżowanymi ramionami. Równocześnie kopie go szybko w kostkę, następnie podnosząc nogę i uderzając go z kolana w żołądek.  Jego ostatnim atakiem jest podbródkowy, który, jak ma nadzieję, odepchnie go od niego.

Chłopak prychnął i zaśmiał się pod nosem.

-Ignorant.

Chłopak ruszył w stronę Masakazu, próbując go podciąć. Masakazu stracił równowagę, jednak gdy spadał był w stanie sprzedać kopniaka w tył kolana przeciwnika, który pod wpływem siły ciosu musiał się ugiąć, co powstrzymało go od zadania kolejnych ciosów. Masakazu upadł fortunnie i uniknął obrażeń.

Jego oponent musi być bardzo pewny siebie, skoro tak dużo gada podczas walki. Ponownie nie udało mu się zranić przeciwnika, ale tym razem przynajmniej samemu uniknął zranienia. Podniósłszy się jak najszybciej się jak najszybciej na nogi, Masakazu wystrzeliwuje prawą pięść w kierunku jego twarzy spodziewając się że ten złapie, zablokuje lub uniknie. Gdy to się stanie uderza go lewym łokciem w gardło, po czym poprawia prawym sierpowym. Jeśli nie wystarczy on, by odepchnąć chłopaka, podcina go i kopie w brzuch gdy upada.

Masakazu zebrał się do z powrotem do pozycji stojącej, po czym szybko wystrzelił cios w stronę twarzy przeciwnika. Według jego planu, zostaje on zablokowany, ale cios z łokcia również. Masakazu nie poddaje się jednak i nadal zasypuje przeciwnika ciosami. Skutecznie go podcina, a następnie kopie w brzuch ze średnią siłą. Teorr kaszlnął po otrzymaniu ciosu, po czym powoli zaczął się podnosić.

Wreszcie Masakazu udało się porządnie uderzyć przeciwnika. Stara się oczywiście, by satysfakcja z powodzenia nie uderzyła mu do głowy. Ta walka jest definitywnie daleka od zakończenia. Młody Hayashi postanawia pomóc oponentowi szybciej podnieść się z ziemii, z całej siły kopiąc go w brodę, po czym cofa się parę kroków.

Masakazu wydawało się, że walka była daleka od zakończenia, nie mógł się jednak bardziej mylić. Z całej siły kopnał przeciwnika i usłyszał trzask łamanej szczęki. Jego przeciwnik już się nie podniósł.

-Zwycięża Masakazu z drużyny pierwszej! Kolejna walka: Rya kontra Necho.

No i tego nie spodziewał się nikt. Oboje kapitanów nominowało siebie jako ostatnich zawodników. Wyszli na arenę i bez zbędnych przyjemności przeszli do rzeczy. Zaczęli krążyć wokół siebie. Nagle Necho zerwał się i próbował uderzyć Ryę w brzuch, lecz na z gracją odskoczyła i odwdzięczyła mu się zadając cios krawędzią dłoni w kark przeciwnika, który sapnął. Odwrócił się by zadać kolejny cios, lecz i ten chybił. Necho atakował, pudłował a Rya kontratakowała. Nagle Necho stanął i zaczął inkantację. Otoczyła go czerwona poświata. Zamachnął się i trafił w twarz Ryi, która nie zdążyła odskoczyć. Siła ciosu posłała ją jakieś cztery metry dalej, a zatrzymała ją barierka którą otoczony był "ring". Rya ledwie poruszała się po otrzymaniu ciosu tego kalibru, krwawiła z nosa. Na ciele Necho pojawiło się w różnych miejscach mnóstwo rozcięć, z których sączyła się krew.

-Zwycieża Necho. Dobrze wam wszystkim poszło. - po tych słowach włożył Ryę na jedno ramię, a rywala Masakazu na drugie i zaniósł ich do pielęgniarek. Obie drużyny stały w ciszy niepewne co dalej robić. Część uczniów była przerażona siłą ciosu Necho, część martwiła się o życie Ryi. Kilku uczniów opuściło tłum i powoli wszyscy zaczęli się rozchodzić do pokojów. Pozostała jedynie Masumi, która stała jak zamrożona.

-Ja… Nie chciałem…- Bąknął. Chłopak był gotów zapłacić każdą cenę za zwycięstwo. Ale nie chciał by ktokolwiek inny płacił tak dużą. –To był wypadek! Nie chciałem złamać mu je**nej szczęki!- Tłumaczył się rozglądając rozpaczliwie na boki. Zaczął się chwiać, jakby za chwilę miał się wywrócić. –Pokryje koszty leczenia! Z nawiązką!- Obiecywał gorączkowo. Ani apatyczna reakcja trenera, ani sposób w jaki przywódca rywalizującej drużyny potraktował Ryie bynajmniej nie sprawiły, że poczuł się mniej winny. Chłopak stał ze spuszczoną głową, aż na placu zostali tylko on i Masumi. -Co tu się na litość stało...- Wyszeptał. Spojrzał na koleżankę. -Przepraszam...- Powiedział, nie będąc pewnym za co.

-To nie twoja wina. - powiedziała - Tak już bywa przy walkach... Mimo to jakoś nie potrafię się do tego przyzwyczaić. Czujesz się na siłach iść teraz i poćwiczyć ze mną, czy najpierw pójdziemy na herbatę?
Kosztów leczenia też tutaj nie ma, większość leczy się za pomocą Kido przez lekarzy opłacanych przez Seretei.

Jedno było pewne... O takim przebiegu lekcji Masakazu nawet sobie nie wyobrażał. Szybko w głowie przeliczył punkty drużynowe... 1 za zadanie, a potem 3:2 podczas walk. Razem dawało to dwupunktową przewagę dla jego drużyny, która obecnie nie miała przywódcy. Może wypadałoby ją odwiedzić i sprawdzić czy wszystko w porządku? Ale z drugiej strony trening i Masumi... Co zrobić?

-Tell me about it...- Westchnął Masakazu mimo wszystko czując ulgę, że nie obwiniała go za cokolwiek się tu wydarzyło. Czy jednak słusznie? Nic nie usprawiedliwiało tego, co przywódca przeciwnej drużyny zrobił z ich szefową. Gdyby jednak Masakazu nie złamał Teorowii szczęki, być może nie potraktowałby tak dziewczyny... -Chodźmy najpierw coś zjeść.- Zaproponował. Oczywiście życzył Ryi jak najlepiej, na dzisiaj miał jednak serdecznie dość myślenia o sprawach drużyny. Miała ona w końcu prócz nich siedmiu członków, z których choć jeden najprawdopodobniej sprawdzi co u niej. Od kiedy wstąpił do akademii priorytetem dla niego było stanie się jak najsilniejszym. Jeśli przynależność do zespołu miała mu to utrudniać, mogą przegrać z kretesem. Być może nie byłby taki pewny swojej decyzji, gdyby osoba będąca najbliższym co kiedykolwiek miał do przyjaciela miała jakieś obiekcje. Masumi jednak wciąż chciała trenować, nawet myślała, że bardziej od niego. Starając się nie myśleć więcej o tym co wydarzyło się na placu, młody Hayashi udał się z dziewczyną do stołówki.

https://bleach.forumpolish.com/t591p330-sala-nr-7#62687

Masakazu wyszedł z sali z połączeniem uczuć bezsilności, zirytowania i niezręczności. Nie wiedział czego ma się spodziewać na przyszłych lekcjach teoretycznych, aczkowiek domyślił się, iż nie będzie to nic przyjemnego.

Postarał się szybko oczyścić myśli, jako iż właśnie zbliżał się do pola treningowego, na którym niedawno odbywała się ich pierwsza lekcja Hakudy, na której wykładowca postanowił postawić uczniów przeciwko sobie. Ku jego zdziwieniu był jednak pierwszą osobą, która stawiła się na miejscu. Z daleka widać było Masumi z Ryą idące w jego kierunku.